De huizen met de beelden
aan de Nieuwe Gracht
Aan de Leidsevaart komt een
tekenfilmbedrijf op toeren
Agenda voor
Haarlem
Letterkundige oudejaarsparade
Nieuwe uitgaven
Van Van Deyssel tot Dubois
HARTENDORP
Nieuwe de la Mar-theater geopend
Schoonheid in Haarlem en omgeving
TALENT EN DURF
LITTERAIRE KANTTEKENINGEN
Z.I.G.E.A. en Melophilia
gaven Kerstuitvoering
in H.J.M.V.-gebouw
Betaling
abonnementsgeld
per giro
ZATERDAG 27 DECEMBER 195$
De percelen Nieuwe Gracht 3 en 5 te Haarlem zijn tot het overdadige toe
versierd met beeldhouwwerk.
Toen de Nieuwe Gracht tengevolge van
de iepenziekte enkele jaren geleden haar
zware bomen verloor, heeft het stadsbeeld
geleden. Die omgeving vraagt flinke bomen,
zodat gehoopt wordt dat de kleine, die er
nu staan, flink zullen groeien. Maar er is
een voordeel aan deze kaalheid verbon
den, men heeft nu een vrij uitzicht op de
huizen. Daardoor valt het op dat er
„vogels van diverse pluimage" staan, die
toch met elkaar zorgen voor een waardig,
een deftig, aspect.
Naast het statige en forse perceel No. 7,
de vroegere ambtswoning van de Commis
saris der Provincie Noordholland (aan dit
huis wijdden wij reeds enkele artikelen)
staan de panden 3 en 5; vaak aangekondigd
als „de huizen met het beeldhouwwerk". Er
is geen kans dat er verwarring ontstaat
met „het huis met de Witte Beelden" aan
de Wagenweg, tegenover de Spanjaards
laan, want de tegenstelling daarmee is wel
heel sterk. Binnenkort komt ook dat in
deze serie aan de beurt.
Het is nu juist 70 jaar geleden dat die
De dragers onder een der balken.
huizen aan de Nieuwe Gracht gebouwd
zijn. Ontwerper was de heer P. Kleiweg
Dyserinck, de bouw geschiedde onder lei
ding van de heer H. J. Geyl, die aan het
hoofd stond van de in die tijd in Haarlem
bekende aannemersfirma Martens en
zoon. Voor het ontwerpen van de gevels
heeft de heer A. J. C. van Gemund zijn
medewerking verleend, een toen nog jong
architect, die evenwel gauw naam begon
te maken.
De gevels zijn opgetrokken in gewijzigde
Hollandse renaissance. Het beeldhouwwerk
is gemaakt van Franse zandsteen.
Vroeger heeft op dezelfde plaats „een
hótel" van de Commissaris der Koningin
gestaan. Ter herinnering aan de titularis
sen, die er vroeger gewoond hebben, zijn
op de kariatiden, die de cordonlijst van de
bel-étage dragen, de wapens van de voor
naamste Noordhollandse steden aange
bracht in volgorde van de Jansweg naar
Heren van zeventien. Roman door
Booth Tarkington. Uitgegeven in de
Prisma-reeks door Het Spectrum.
Utrecht- Antwerpen.
De onuitstaanbare gewoonten, die heren en
dames van zeventien plegen te vergezellen
zijn door de Amerikaanse schrijver Newton
Booth Tarkington (1869—1946) nauwkeurig
geregistreerd in zijn in 1917 verschenen
„Heren van zeventien". Hij doet dat met de
nodige ironie en humor, die hij vooral be
lichaamt in een klein meisje, dat zo moge
lijk een nog grotere rol speelt in zijn ver
haal dan de sweet seventeeners", die er de
hoofdfiguren van uitmaken. Men volgt dan
ook de kalverenliefdes, die de auteur be
schrijft, vooral met interesse, omdat het
kleine meisje als een kleine intrigante daar
bij voortdurend de functie van noodlot ver
vult. Jammer alleen, dat de conversatie, die
de 17 jaren tellende jongelieden voeren
zo bijzonder uitvoerig is weergegeven. Die
conversatie is namelijk dikwijls grenzeloos
kinderachtig en dientengevolge grenzeloos
vervelend. Eet men zich door deze gestolde
pap heen dan blijft er nog genoeg over om
te savoureren. Tarkington verstaat uitne
mend de kunst de wereld der zeventien
jarigen voor u op te roepen. Tot uw ergernis
bijwijlen, wanneer hij overdijft, maar toch
ook tot uw vermaak. Fr.
Juliana Regina 1952 door D. Wijn-
deck, uitgave Hollandia, Baarn.
Een chronologisch overzicht van de voor
naamste gebeurtenissen uit 1952 met prach
tige foto's van het Koninklijk gezin en de
Prinsesjes. De Koningin op de voet ge
volgd, zou de vertaling van de titel kunnen
zijn.
de Kruisweg: Amsterdam, den Helder,
Zaandam, Alkmaar, Hoorn, Enkhuizen,
Medemblik en Haarlem. Op de middelste
pilaster (het centrum) staat het wapen
van Noordholland met de gravenkroon
gedekt.
Van de 9 kariatiden zijn er 4 voorzien
van vrouwen- en 2 van mannenkoppen, de
drie anderen zijn geheel gevuld met orna
menten.
De 6 sluitstenen boven de ramen ver
tonen koppen van vrouwen in nationale
klederdracht. Zij zijn afkomstig uit Mar
ken, Noordholland, Noord-Brabant, Fries
land en Zeeland. De sluitstenen boven de
ramen van de eerste étage vertonen (weer
in de volgorde van Jans- naar Kruisweg)
een boer, een aanspreker, een soldaat, een
schipper, een artist, een schutter, een bak
ker en een anonymus.
Onder de ramen der eerste étage is een
eenvoudig ornament als versiering aange
bracht. De gevellijst heeft 9 uit Portlandse
cement gegoten leeuwenkoppen.
De onder de balcons aanwezige dragers
stellen satyrkoppen voor, eindigend in een
ornament.
Het beeldhouwwerk werd gemaakt door
de heer Stracké te Haarlem.
De gevel is gemetseld van oud-Hollandse
Waalsteen. Het grauwe van de zandsteen
steekt daartegen mooi af.
Wanneer men deze huizen nauwlettend
bekijkt, ontkomt men niet aan de indruk
dat het vele beeldhouwwerk het geheel iets
onrustig maakt. Maar dit verhindert toch
niet dat het geheel een goede indruk geeft
van de smaak die toen heerste onder dege
nen die zich de weelde van veel geld uit
geven konden veroorloven. De beeld
houwers, die nu moeten trachten aan de
kost te komen, zullen ongetwijfeld naar de
tijd terugverlangen dat zoveel werk van
gevels werd gemaakt. Ook al zouden ze het
nu anders doen. C. J. VAN T.
OVERDENKENDE, HOE ik dit overzicht van een jaar letterkundig leven zou be
ginnen, kwam mij een gedicht in de herinnering, dat ik tijden niet onder ogen
had gehad, maar waarvan mij, behalve de strekking, de toon was bijgebleven
toon van milde beschouwelijkheid ik bedoel „De dood van een jaar" van Albert
Verwey. „Jaar", aldus de openingsregel, „jaar, wat zijt gij een vreemd oud-jaar:
heet dat geen sterven?" Niet het geringste bleek bij het herlezen dit nobele gedicht
van zijn bezwerende tover verloren te hebben: wéér zou ik er mijn hand voor in
het vuur houden, dat dit één van de schoonste verzen is van onze moderne litteratuur,
één van de waardigste, één van de innigste. Maar er is geen Verwey meer en er is
neg geen jonge dichter, die hem in dit haast klassiek meesterschap kan evenaren. Zijn
generatie die van Tachtig ging volstrekt heen met haar laatste, al tijdens zijn
leven legendarische vertegenwoordiger: Lodewijk van Deyssel, op de zesentwintigste
Januari van dit jaar.
ADVERTENTIE
De Stofzuiger Speciaalzaak
Gen. Cronjéstr. 43 Spaarne 3
Tel. 16990 Tel. 17696
Kruidbergerweg 51, Santpoort
Het speciale adres voor
STOFZUIGERS
Reparatiën en onderdelen
Nog één grote dode moet worden her
dacht: Henriëtte Roland Holst. Zijn er
velen die de kringloop van hun leven zo
zinvol en de laatste wake vóór het vallen
van de eindeloze nacht zo hoog-uitgestegen
boven het aards-vergankelijke volbrach
ten? Wij hebben geen ander Pantheon dan
ons hart. Maar daar heeft zij dan ook een
ereplaats, voor goed.
Velen jubileerden overeenkomstig de
traditie van ons tientallig stelsel, dat, hoe
willekeurig op zichzelf, van tijd tot tijd
gelegenheid biedt tot een betuiging van
eerbied en dankbaarheid voor duurzame
bijdragen tot onze bedreigde kuituur. Nes-
cio en Ritter werden zeventig, Dirk Coster,
Albert Besnard, Jac. Bloem en P. N. van
Eyck vijfenzestig; zij behoren allengs tot
de oudste in leven zijnde dichtergeneratie,
bij wie zich de beide zestigjarigen, Vic. van
Vriesland en Constant van Wessem als
„jongeren" aansluiten, op de voet (en tè
voet, want hij zwerft steeds, ook als hij
„thuis" is) gevolgd door de piepjonge Bel-
campo, die vijftig werd.
Lauwerkransen alom
En dan de gekroonde hoofden in de hof
der letteren: ik laat ze hier in feeststoet
voor het forum paraderen: Vic. van Vries
land voorop, met de prijs voor litteratuur
van de stichting Kunstenaarsverzet 1942
Mr. Arn. J. d'Ailly, burgemeester van
Amsterdam, heeft Dinsdagavond het ge'heel
herbouwde Theater de la Mar in de
Marnixstraat tegenover de artisteningang
van de Stadsschouwburg officieel ge
opend. De restauratie blijkt al uit de voor
gevel, thans versierd met een aantal groen-
geschilderde jalouzieluiken. Boven de en-
trée is een Londense luifel aangebracht.
De grootste wijziging onderging het in
térieur. De toneelzaal (waaruit de vroe
gere zijloges zijn gesloopt) biedt thans
plaatsruimte aan ongeveer vijfhonderd
personen, die allen goed kunnen zien wat
er op het toneel gebeurt. Er is geen mid
denpad. Ter verhoging van de capaciteit
is er een op bijgaande foto duidelijk zicht
baar balcon aangebracht. Achterin de zaal
bevinden zich nieuwe loges. Voorts is er
een filmcabine, daar de directie ook over
een bioscoopvergunning beschikt.
De inrichting is geheel afgestemd op de
Franse stijl anno negentienhonderd. Het
toneel is gevat in een gouden lijst met
daarboven een draperie in twee kleuren
rood. In de zaal is groen de overheersen-
Sierlijk gewelfde lijnen kenmerken het
intérieur van het nieuwe De la Mar-theater
de kleur. De indirecte verlichting van
vroeger is vervangen door gewone lampen
in kristallen empirezakken aan het ge
welfde plafond. De foyer is ingericht in
Biedermeiertrant.
Een belangrijke verbetering heeft ook
het toneel ondergaan, onder meer door een
vergroting naar voren met ongeveer an
derhalve meter. De inrichters hebben ge
streefd naar een zo gunstig mogelijke ver
eniging van moderne outillage en ouder
wets gezellige sfeer. De directie van het
theater wordt gevoerd door de heren Wim
Sonneveld, Paul Kijzer en mr. P. Meer
burg.
Behalve het gezelschap van eerstge
noemde, dat gisteren de hoofdstedelijke
première van „Het meisje met de grote
voeten" gaf .zullen er dit seizoen optreden:
De Nederlandse Comedie, Comedia, de to
neelgroep Puck, het gezelschap van Jan
Musch, het Scapinoballet en het Salzbur-
ger Marionettentheater.
1945; twee jongeren dan, de welgevulde
regeringsreisbeurs torsende: Ed. Hoornik
en Hans Edinga, gevolgd, ietwat stillekens,
door Til Brugman, die de Marianne Phi-
lipsprijs verwierf. Volgt met vlag en wim
pel J. W. Schulte Nordholt, door de Maat
schappij der Nederlandse Letterkunde be
kroond met de Van der Hoogtprijs (zoiets
als een litteraire Nederlandse Leeuw). Wat
ruimte dan, opdat voor een jongere, een
heel jongere, de pen der letteren gepresen
teerd kan worden: voor Kees Stempels, die,
bescheiden als hij is, zich tot zijn verbazing
zag aangemoedigd door de Reina Prinsen
Geerligsprijs. En tenslotte dan de dezer
dagen door de Jan Campertstichting ge-
lauwerden: Theun de Vries (Vijverberg-
prijs), Pierre H. Dubois (Essayprijs), Bert
Voeten (Poëzieprijs) en twee nog, die
wegens niet geringe verdienste afzonderlijk
onderscheiden werden: mr. Abel Herzberg
en Maria Dermoüt.
Een feestelijkheid, dit zij het één van
een stijlvoller aard dan de „Boekenweke-
lijkse" expositie van boeken en .schrijvers.
Waarmee niets ten kwade gezegd wil zijn
van de jaarlijkse propaganda voor het
boek, ter gelegenheid waarvan er in 1952
ontelbare insecten uitzwermden over het
land, uitgebroed door Manuel van Loggem
of, beter, juist niét uitzwermden: het
arme gedierte was beklemd geraakt in het
„plastic" van deze tijd en als zodanig vleu
gellam. Hetgeen niet belette dat er vrijelijk
gezwermd en „geschwarmt" werd op het
geletterde boekenbal, nadat het cabaret van
Wim Sonneveld van de Parnassus tot het
Amsterdamse Montparnasse was afge
daald.
Donkersloot sprak bij die gelegenheid
terwijl achter de schermen van zijn dich
terlijke en professorale decorum de feest-
mutsen al ongeduldig ritselden feeste
lijke èn behartenswaardige woorden over
de waarde van de stilte en de aandacht, de
toegewijde aandacht, voor het boek, op de
toekomst waarvan hij niet gerust was:
„Aandachtverschuiving," zei hij woordelijk,
„maar wat men sneller visueel kan op
nemen, is nog geen aandachtverhoging,
evenmin is versnippering van aandacht en
verhaasting van aandacht, gelijk wij alom
waarnemen, voor verdieping van aandacht
gunstig." Kan men wel genoeg aandacht
vragen voor de aandacht?
Dit verscheen en dat
Opzienbarende romans leverde ook 1952
nagenoeg niet op. Er werd verdienstelijk
geëxperimenteerd met de „nieuwe" roman
vorm door Bert Schierbeek. Helman ver
raste met een uitnemend „vervolg" op zijn
„Stille Plantage": „De laaiende stilte."
Vestdijk bleef beneden zijn record: hij
haalde „de drie" niet, vervolgde, terugge
keerd uit de klassieke regionen van Apollo,
de dokter van het lichte meisje, en dat nog
wel „Op Afbetaling". Bordewijk publiceer
de één van zijn knapste werkstukken: de
roman „De doopvont" (dat ik binnen zeer
kort hoop te bespreken). En dan, kort voor
de jaarwisseling verscheen als sieraad
niet alleen van dit litteraire jaar, maar van
onze moderne roman-litteratuur „Een vin
ger op de lippen", de eerste roman van
Pierre H. Dubois, met onverdeelde lof ont
vangen.
Dit dan als oogst, verrijkt nog met wat
aan verzamelde werken verscheen: van
Jacob Israël de Haan, Leopold en Van
Ostayen het gehele oeuvre; van Gorter het
slotdeel, van Couperus, in een zeldzaam
fraaie uitgave (hulde aan de uitgever Van
Oorschot!) het eerste deel, ondanks de
spellingsrol, die het proces tegen Hermans
naar de kroon stak. „Ondanks de uitslag"
van dit proces (waarbij hij werd vrijge
sproken) zou, verklaarde Hermans, hij
„altijd precies zó schrijven." Het zal toch
niet waar zijn?
Aldus, in kort bestek, de chronique
„joyeuse" en „scandaleuse" van het litte
raire jaar 1952. Proficiat, lezers.
De 25-jarige Wim Knotter, een talent
rijke jongeman, die terdege doordrongen
is van de lang niet eenvoudige eisen,
waarvoor de makers van tekenfilms wor
den gesteld, maar zeker ook van de
perspectieven, die zulk een bedrijf in Ne
derland heeft, is van jongsaf reeds „be
zeten van dit idee. Hij oogstte veel lof en
rendement als reclametekenaar, welk be
roep hij op achttienjarige leeftijd in Haar
lem begon uit te oefenen, hij illustreerde
tal van kinderboeken vooral sprookjes
maar het statische karakter van pren
ten stemde niet overeen met zijn dynami
sche fantasie. Vandaar dat hij al spoedig
nog maar de helft van de dag aan de re
clame besteedde en zijn overige tijd on
verdeeld aan de studie van de tekenfilm
wijdde. Zo schiep hij zich samen met zijn
vrouw, die ook veel tekentalent en uitge
rekend dezelfde interesse bezit als hijzelf,
een basis, waarop een paar jaar geleden,
uiteraard op een bescheiden schaal, het be
drijf is begonnen. Het was aanvankelijk
gevestigd aan de Zijlweg 39 maar daar is
het uitgegroeid, zodat de tekenafdeling er
van zes maanden geleden aan de Leidse
Vaart werd gehuisvest. Ook daar begint
het nu al weer ras te klein te worden, zo
dat Wim Knotter al weer naar nieuwe be
drijfsruimte uitziet.
Eigen stijl
Voordat de kleuren-tekenfilm „De
Droom" op stapel werd gezet, maakten zijn
echtgenote en hij reeds een inleidend
filmpje van ongeveer veertienhonderd
tekeningen voor het filmprogramma van
de N.I.W.I.N. voor de Nederlandse troepen
in Indonesië, een opdracht, die door een
Nederlandse filmmaatschappij bij hem
werd uitbesteed. Voor dergelijke projecten
moet men zich uiteraard geheel richten
naar de inzichten en verlangens van de op
drachtgevers en zoveel volgzaamheid kan
Wim Knotter, boordevol eigen ideeën en
zelfstandigheidsdrang, niet opbrengen. Het
gaat hem er vooral om, juist in de teken
film iets nieuws te brengen. Aan de vele
figuren, die in zijn kleuren-tekenfilm
gaan optreden ziet men een onmiskenbare
eigen stijl en een nieuwe, speelse anatomie,
die sterk afwijkt van die van een Disney
of een Fleischner.
Verre van te streven naar het belachelijk
onmogelijke of de heroïsche dwaasheid,
die zovele „cartoons" in de voorprogram
ma's der bioscopen kenmerken zoekt
Wim Knotter op de achtergrond van zijn
caricaturen een schoonheidsideaal te ver
wezenlijken. Wanneer men enkele van de
tot in ragfijne détails uitgewerkte en in
prachtig harmoniërende kleuren gevatte
landschappen voor de film ziet, dan twij
felt men daar niet meer aan. Ook zijn
liefde voor het ballet brengt hij in ver
scheidene hoofdfasen tot uitdrukking.
Keukengeheimen
Het is hem gelukt een systeem te vin
den, waarvan de uitvoering ten eerste het
wordingsproces van tekenfilms kan ver
snellen en bovendien de vaak hinderlijke
trillingen in de lijnen van het bewegend
beeld, tot een minimum kan beperken.
Een voorwaarde voor een goede toepassing
ervan is natuurlijk dat zijn gehele groep
volkomen ingewerkt is. Het is vooral ook
door deze vinding - uiteraard een keuken
geheim -, dat verscheidene grote bedrij
ven, waaronder Philips, zich voor zijn
werk interreseren. Het wegwerken van
dergelijke trillingen is namelijk ook zeer
belangrijk voor getekende gedeelten - van
technische films. Een ander keukengeheim
van Wim Knotter is een speciaal procédé
voor het aanbrengen van de verf, dat het
„bladderen" in de warmte van de belich
ting voorkomt.
De opnamen van de tekenfilm geschie
den in zijn oude atelier aan de Zijlweg. De
muziek ervoor, waarin zoveel mogelijk
aanpassing wordt gezocht aan de geluiden,
zal worden nagesynchroniseerd.
„Inkleursters" brengen de verf op de
figuren aan.
Wim Knotter heeft zich van de beste
medewerkers en medewerksters kunnen
verzekeren na een zorgvuldige selectie van
zeer vele grage sollicitanten. Op het ogen
blik wordt het bedrijf uitgeoefend door
vier tekenaars, twee „inkters" en drie „in-
kleursters", in totaal een negental, dat, in
dien de bedrijfsruimte het toeliet, allang
uitbreiding zou hebben gekregen. Twee
avonden in de week houdt hij met zijn
mensen tekenoefeningen, waarbij hij ze
vertrouwd maakt met de anatomie, die hij
voor zijn filmfiguur heeft bedacht. Des
zomers schetsen hij en zijn staf zoveel mo
gelijk in de natuur, voor hem de bron van
alle inspiratie.
Wanneer zijn tekenaars goed zijn inge
werkt hoopt hij een productietempo te be
reiken van „twee minuten" tekenfilms in
twee maanden. Wat daarvoor nodig is
wordt wel duidelijk, wanneer er aan toe
gevoegd wordt, dat voor één enkele secon
de 24 tekeningen nodig zijn.
Wanneer men alle tekeningen voor het
filmpje, dat hij nu aan het maken is, naast
elkaar legt, krijgt men een strook papier
van zo'n slordige negen kilometer. Het
grote geduld en de nauwgezetheid, die bij
voorbeeld vereist zijn voor het tekenen
van de talrijke tussenstadia voor een be
weging, kunnen slechts opgeleverd worden
door medewerkers met een zeer grote
liefde voor dit werk.
„En die is er," zegt Wim Knotter, „het
is de ervaring van ons allemaal, dat wie
hiermee begint er zo door in beslag geno
men wordt, dat hij nooit iets anders meer
zal willen doen."
ADVERTENTIE
Neem tijdig
sterk desinfecterend
N.V. PHILIPS-ROXANE
Pharm.-Chem. Ind. "Duphar"
Amsterdam - Olst - Weesp
C. J. E. DINAUX
De hoofdpersoon in het kleurenteken-
filmpje, dat thans in het atelier van Wim
Knotter wordt vervaardigd: het aapje, dat
een nachtmerrie beleeft, in de weergave
waarvan de ontwerper zijn fantasie ruim
schoots tot gelding heeft gebracht.
Zaterdag 27 December
Stadsschouwburg: „Via Lissabon" (Neder
landse Comedie) 8 uur. Concertgebouw:
Jeugdkoor Inter Nos, Kerstconcert, 8 uur.
Rembrand', en Luxor: „Limelight", alle leef
tijden, 6.30 en 9.15 uur. Palace: „De tante
van Charlie", alle leeftijden, 7 en 9.15 uur.
Lido: „De zoon van Ali Baba", 14 jaar, 7 en
9.15 uur. Nachtvoorstelling: „Met gouden
oorringen", 18 jaar, 11.30 uur. Spaarne:
„Vlammende pijlen", 14 jaar, 7 en 9.15 uur.
City: „Gevaarlijk Paradijs" en „Gevleugelde
acrobaten", alle leefttijden, 7 en 9.15 uur.
Frans Hals: „Vader is vrijgezel", alle leef
tijden, 7 en 9.15 uur. Minerva: „Lullaby of
Broadway", alle leeftijden 7 en 9.15 uur.
Zondag 28 December
Stadsschouwburg: „U spreekt met uw
moordenaar", 8 uur. Rembrandt en Luxor:
„Limelight", alle leeftijden, 1, 3.45, 6.30 en
9.15 uur. Palace: „De tante van Charlie", alle
leeftijden 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Lido: Zondag
morgenvoorstelling „For Ever amber", 18 j.,
11 uur. „De zoon van Ali Baba", 14 jaar,
2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Spaarne: „Chinees goud"
18 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Minerva:
„Frühling auf dem Eis", alle ieeftijden, 2,
4.15, 7 en 9.15 uur. Frans Hals „Vader is
vrijgezel", alle leeftijden 2, 4.30, 7 en 9.15 uur.
City: „Gevaarlijk paradijs" en „Gevleugelde
acrobaten", alle leeftijden, 2.15, 4.30, 7 en
9.15 uur.
Maandag 29 December
Rembrandt en Luxor: „Limelight", alle
leeftijden, 2.00, 6.30 en 9.15 uur. Palace:
„De tante van Charlie", alle leeftijden, 2,
4.15, 7 en 9.15 uur. Lido: „De zaan van Ali
Baba". 14 jaar, 2. 4.15, 7 en 9.15 uur. Spaarne:
„Chinees goud", 18 jaar, 2-30, 7 en 9.15 uur.
City: „Gevaarlijk paradijs", „Gevleugelde
acrobaten", alle leeftijden, 2.15, 4.30 7 en
9.15 uur. Frans Hals: „Vader is vrijgezel",
alle leeftijden, 2.30, 7 en 9.15 uur. Minerva:
„Frühling auf dem Eis", alle leeftijden, 2.30,
en 8.15 uur.
In het gebouw van de H.J.M.V. gaf
Dinsdagavond het vrouwenkoor Z.I.G.E.A.
onder leiding van Rie Schouten een Kerst
uitvoering met een niet onbelangrijk pro
gramma. In het eerste gedeelte van het
concert vertolkte het koor onder meer
„Christkindlieder" van Max Bruch met
sopraan- en alt-solo. Ik heb er alleen de
laatste twee nummers van kunnen horen,
die een zeer goede indruk maakten. De
frisse muziek werd lenig en bijzonder
klankschoon uitgevoerd door het koor en
de beide solisten, Annie Koppenol en Ans
Wiersema, waren zeer te prijzen. De niet
eenvoudige klavierpartij was bij mevrouw
W. P. Stengervan der Velde in goede
handen.
Aan de avond werkte ook het kamer
orkest „Melophilia" mee, een twaalftal
strijkers plus pianiste, onder leiding van
Rie Schouten. Het instrumentale ensemble
had vóór de pauze een suite van Saint
Georges gespeeld en gaf in het tweede ge
deelte van de avond een verdienstelijke
vertolking van een Trio-Sonate van Co-
relli, waarbij het stevig regelende spel
van de cellist bijzonder gunstig opviel.
Men speelde ook een Andante van Haydn.
Het orkestje verrichte tevens goede
diensten bij de verklanking van een Kerst
cantate, kerkelijke gebruiksmuziek van
Vincent Lübeck (16541740), voor vrou
wenkoor, sopraansolo en begeleiding. De
tweestemmige koortjes uit dit werk gaven
aan de geroutineerde zangeressen van het
ensemble alle gelegenheid om ze op haar
waarde te toetsen, qua klankgehalte en
muzikale vaardigheid. En de soliste Annie
Koppenql viel ook hier op door haar goed
getimbreerd geluid.
Mej. Schouten dirigeerde verder een
U kunt het Uzelf gemakkelijk maken
door het abonnementsgeld voor het
volgende kwartaal te voldoen op onze
postgirorekening no. 273107 ten name
van HaarlemsDagblad, U bespaart
daarmee incassokosten en vermijdt
geloop aan de deur.
Het te gireren bedrag is 16.10, post-
abonnés 1 6.60.
U kunt het ons gemakkelijk maken
door Uw giro-opdracht te verzenden
vóór het eind van de maand. Wij be
hoeven dan geen kwitanties uit te
zenden.
Voor automatische girobetalingen
(het allergemakkelijkste) zijn formu
lieren op aanvraag gaarne ter be
schikking.
DE ADMINISTRATIE.
tweetal oude Kerstzangen in driestemmige
bewerking van Henk Bading, die zeer zui
ver vertolkt werden.Wij kunnen haar toe
wensen dit goede ensemble op deze wijze,
met artistiek verantwoorde nummers, op
dit plan te handhaven.
Tenslotte declameerde mevrouw H.
HommesZoethout met succes Kerstzang
teksten en een vernederlandste Franse
Kerstlegende. Zij verdiende een compli
ment voor haar voortreffelijke articulatie
en haar natuurlijke wijze van vertellen.
Een geslaagde avond, waarvoor behoor
lijk veel belangstelling was.
JOS. DE KLERK
Achter een woning aan de Leidse Vaart, in een paar reeds weer te krap wordende
vertrekken, worden tekeningen onder vaardige en nauwkeurige handen vermenig
vuldigd. In dit nog slechts enkele jaren geleden opgerichte bedrijf „Wim Knotter -
Tekenfilm", waar thans negen jonge mensen werken, groeit seconde voor seconde
een kleuren-tekenfilm van 6 a 6l/2 minuut, het eerste product, dat waarschijnlijk
over een paar maanden gereed zal zijn. Aan deze rolprent? die de boze droom van
een aapje tot onderwerp heeft, is reeds bijna twee jaar gewerkt, en dat behoeft geen
verwondering te baren wanneer men weet, dat er bijna tienduizend tekeningen
voor gemaakt moeten worden!
