Eerherstel
m.'khm
„Arti" herdenkt professor H. J. Wolter
Chefarine ,4
Wereldnieuws
TocU ió het zo
J
Kort verhaal door E.P.
PANDA EN DE GEHEIME DOCUMENTEN
4 beroemde genees
middelen tegen griep
De radio geeft Donderdag
WOENSDAG 4 MAART 1953
2
AMSTERDAMSE EXPOSITIES
Rijdende tentoonstelling
Bescherming bevolking
Drie maanden voorwaar
delijk geëist tegen
buschauffeur
Indonesië acht zich nog
in oorlog met Duitsland
Nieuwe Lloydschepen
KEIP
Plant als een
steen
De bezoekers van de tentoonstellingen
bij Arti et Amicitiae, waar professor H. J.
Wolter wordt herdacht en van het museum
Fodor waar de collectie Singer te zien is,
behoeft ditmaal geen grote sprong te ma
ken. Hij blijft in dezelfde wereld, in het
zelfde beschaafde milieu zou men kunnen
zeggen.
K. J. Wolter, het vorig jaar overleden,
bekend als professor aan de Amsterdamse
Academie voor beeldende kunsten, heeft
gedurende een lange reeks van jaren zijn
schilderijen op tentoonstellingen van Arti
laten zien. Het zijn dus voor het merendeel
„oude bekenden" die op de herdenkings
expositie zijn bijeengebracht. Zo'n hom
mage bij jubileum of overlijden heeft dik
wijls iets geforceerds. Hoe begrijpelijk het
ook is dat vrienden en oud-leerlingen deze
geste van piëteit willen maken, het resul
taat kan wel eens de averechtse indruk
maken van een leeg gebaar. De betekenis
van Wolter komt veel beter uit, wanneer
men hem uit enkele afzonderlijke werken
leert kennen, dan door een volledig over
zicht als nu bij Arti te zien is.
Zoals prof. Röling terecht opmerkt in
zijn voorwoord tot de catalogus, heeft Wol
ter het beste van zichzelf gegeven in zijn
snelle schetsen op klein formaat. „Gespan
nen en gevoelig was hij dan, alles ver
getend om zich heen en geheel verloren in
het werk" aldus Röling. Het figuurschilde
ren was niet zijn sterkste zijde en met het
exposeren van zijn grote compositie „Mijn
modellen" bewees men zijn nagedachtenis
beslist geen dienst.
Wolter heeft daarentegen verscheidene
heel mooie stadsgezichten gemaakt. De
Amstel bij zonnig winterweer was hem
een geliefd motief. Het enige bezwaar dat
men er tegen kan inbrengen is dit, dat
het niet Amsterdam werd maar Parijs!
Ziet men de topografie even over het
hoofd, dan is steeds de eerste indruk dat
men aan de boorden van de Seine vertoeft
inplaats van aan de Amstel. De fijne, prik
kelende atmosfeer, het stralende en toch
diffuse licht roept direct de Parijse stads
gezichten van een Pissarro in de herinne
ring op. Doch tevens kan men hiervan zeg
gen, dat Wolter door de toepassing van
een fijn luminisme, de ban gebroken heeft
van het donkere palet dat onze schilder
kunst als een erfenis van de zeventiende
eeuw was blijven beheersen tot de tijd van
Breitner en Witsen toe.
Collectie Singer
De schilder W. H. Singer kan men zeker
wel een geestverwant van Wolter noemen.
Ook hij was voor alles een minnaar van
het heldere licht en observeerde de kleur-
brekingen van het zonlicht. Dit blijkt niet
alleen uit zijn eigen werken maar ook uit
de voorkeur die hij liet gelden als hij schil
derijen kocht. Zijn omvangrijke collectie is
thans tentoongesteld in museum Fodor.
Dat hij met zijn liefde voor het luminisme
vooral naar de Franse meesters van de
late negentiende eeuw uitzag, ligt wel voor
de hand. Maar het zijn in hoofdzaak de na
volgers der Franse impressionnisten, die
men in zijn collectie aantreft. Henri Mar
tin en de divisionist Sidaner moest hij wel
bewonderen.Vooral van deze laatste zijn
er enige mooie werken te zien. Overigens
vindt men ook bekende namen zoals Ribot,
Volon, Fantin Latour en zowaar een werk
van Carolus Durand (18381910), die
eens een zeer gezocht portretschilder in
Pakijs was. Zijn beeltenis van de gravin
Desmerande is in de modieuze stijl van het
fin-de-siècle geschilderd. Het stadsgezicht
van Rafaëlli is geen hoogtepunt, evenmin
als het nogal levenloze portret van Fatin
Latour.
Natuurlijk bevindt er zich een groot
aantal werken van Jaap Dooyewaard, de
intieme vriend van Singer in' de verzame
ling. Vooral onder de vroegere werken zijn
er zeer mooie, in de trant van Breitner
geschilderde intérieurs. In 1950 was er een
tentoonstelling van Dooyewaard in het
Huis van Looy waar deze werken ook te
zien waren. Schilderijen van David Schul-
man, Lizzy Ansing, mevrouw Bauer be
horen ook tot de collectie. Een der mooiste
stukken is wel een zee met kust van de
Engelse schilder Bonnington.
Om Singer zelf niet te vergeten moet
zeker het strand van Monhegan Island
(1901) vermeld worden. Nog fraaier is het
schilderij „Tuin van de schilder in Laren".
Hierin is het prille lentelicht één spranke
ling, de violette schaduwen der jonge
boomstammen tekenen een geestig stra
mien op de voorjaarsgrond. In dit stuk
blijft Singer zeker niet bij de beste lumi-
nisten ten achter.
In de kunsthandel Huinck en Scherjon,
Herengracht 469, zijn tekeningen en aqua
rellen van Ali Goubitz en beeldhouwwerk
van Jules Vermeire tot 21 Maart tentoon
gesteld. Ik pi-efereer de tekeningen, het
gave jongenskopje en het zeer strakke, zui
ver getekende portret van de moeder van
de schilderes boven de aquarellen. Deze
laatste zijn nimmer transparant, zij heb
ben ondanks de soms zeer smaakrijke ar
rangementen iets mats. Het zijn meest
Zuidelijke landschappen, zeer minitieus
vertolkt, maar er zit weinig klank in.
De werken van de, van oorsprong Bel
gische, beelhouwer Jules Vermeire bezit
ten terecht vermaardheid in ons land. Met
een groot gevoel voor het materiaal en
met inachtneming van de formatie en ge
steldheid van de steen, roept Vermeire
hieruit geïdealiseerde gelaatsvormen op.
Uit een machtig stuk doorzichtig albast
hakte hij een achteroverhellend gelaat dat
in dromen versluimerd is. Een langwer
pige steenscherf bewerkte hij slechts
summier om er eem zwemmende vis van
te maken.
Stadsgezichten
Bij Santée Landweer exposeert tot 12
Maart, Stephan Couwenberg stillevens,
portretten en enige Parijse stadsgezichten.
Het is helemaal Ecole de Paris, encadre-
menten incluis. Couenberg boetseerde de
laatste tijd ook enkele kopjes naar kinde
ren en volwassenen. Van zijn schilderijen
noem ik als belangrijkste een jongenspor
tret en Seine-oever. Dit laatste wordt ge
kenmerkt door ruimvloeiende breedheid
die (niet in de kleur) aan Derain herinnert.
OTTO B. DE KAT
ADVERTENTIE
Chefarine „4" werkt krachtiger, sneller
en doeltreffender, want elk tablet be
vat vier geneesmiddelen, stuk voor
stuk in de hele wereld beroemd. n
'n jjïje doet wonderen
if'.
HILVERSUM I, 402 M.
7.00 Nieuws. 7.10 Platen. 7.50 Dagopening.
8.00 Nieuws. 8.15 Platen. 9.00 Morgenwijding.
9.15 Omroepkoor en orgel. 9.25 Voor de
vrouw. 9.35 Platen. 10.50 Voor de kleuters.
11.00 Platen. 11.05 Gevarieerde muziek. 12.25
In 't spionnetje. 12.30 Land- en tuinbouw-
mededelingen. 12.33 Platen. 12.50 Uit het be
drijfsleven. 13.00 Nieuws. 13.15 Mededelin
gen of platen. 13.20 Promenade-orkest en
solist. 14.00 Paul Vlaanderen en het Jonathan
Mysterie, hoorspel. 14.40 Fluit en piano.
15.00 Voor de zieken. 16.00 Platen. 16.15 Van
Pepita's en Mantilla's. 16.30 Twee piano's.
16.45 Voor de jeugd. 17.30 Militaire causerie.
17.40 Platen. 17.45 Regeringsuitzending: Wat
levert het Surinaamse bos. 18.00 Nieuws.
18.15 Sportpoblemen. 18.25 Lichte muziek.
18.55 Toespraak. 19.00 Gesproken brief uit
Londen. 19.05 Discogram. 19.40 Rondetafel-
parlement. 20.00 Nieuws. 20.05 Radio Phil-
harmonisch orkest. 21.15 Boekbespreking.
21.30 Disco-causerie. 22.15 Mededelingen. 22.20
Platen. 22.50 De vrouw in gezin, maatschap
pij en Staat, causerie. 23.00 Nieuws. 23.15
Sportaetualiteiten. 23.30 Platen. 23.40—24.00
Zang en orgel.
HILVERSUM II. 298 M.
7.00 Nieuws. 7.10 Platen. 7.15 Ochtendgym
nastiek. 7.30 Platen. 7.45 Gebed. 8.00 Nieuws.
8.15 Platen. 9.00 Voor de huisvrouw. 9.40
Schoolradio. 10.00 Platen. 10.30 Morgen
dienst. 11.00 Voor de zieken. 11.45 Platen.
11.50 Als de ziele luistert, causerie. 12.00
Angelus. 12.03 Concert. (12.30—12.33 Land
en tuinbouwmededelingen). 12.55 Zonnewij
zer. 13.00 Nieuws. 13.20 Pianorecital. 13.45
Platen. 14.00 Metropole-orkest en solist. 14.45
Voor de vrouw. 15.15 Platen. 16.00 Bijbel
lezing. 16.30 Vocaal ensemble. 16.50 Platen.
17.00 Voor de jeugd. 17.30 Platen. 17.40 Oost-
Veluws programma. 18.00 Strijkkwartet en
soliste. 18.35 Op de stelling. 18.45 Platen.
19.00 Nieuws. 19.10 Levensvragen van aller
lei aard en een pastoraal antwoord, causerie.
19.30 Platen. 20.00 Radiokrant. 20.20 Geva
rieerd programma. 21.45 Discussie over boe
ken. 22.15 Liederen. 22.35 Platen. 22.45 Avond
overdenking. 23,00 Nieuws. 23.1524.00
Platen.
BRUSSEL, 324 M.
11.45 Platen. 12.30 Weerbericht. 12.34
Operettemuziek. 13.00 Nieuws. 13.15 Platen.
14.00 Engelse les. 14.15 Platen. 14.30 Franse
les. 14.45 Fidelio, opera (gr.pl.). 17.00 Nieuws,
17.10 Platen. 17.15 Voor de kinderen. 18.15
Platen. 18.30 Voor de soldaten. 19.00 Nieuws.
19.40 Vrije politieke tribune. 19.50 Vlaamse
liederen. 20.00 Klankbeeld. 20.20 Platen. 21.00
Voor de vrouw. 21.45 Verzoekprogramma.
22.00 Nieuws. 22.15 Strijkkwartet. 22.5523.00
Nieuws.
BBC
22.0022.30 Nieuws. Engelse litteratuur
geschiedenis. (224- en 49 m.). -
DE heer Van Schalen was druk bezig de
heer Alens verwijten te maken. Het
was een nogal eenzijdig vertoon van emo
ties, zoals dat meer voor kan komen tussen
werkgever en werknemer. Om kort te gaan:
zoiets is eigenlijk niet zo ongewoon. Onder
andere omstandigheden zou Alens ook on
getwijfeld koel en beheerst naar de uitval
len van zijn directeur hebben geluisterd.
Maar nu
Nu kon hij zijn eigen woede nauwelijks
bedwingen. Hij voelde een bijna onbe
daarlijke lust in zich opwellen om de heer
Van Schalen eens nauwkeurig te vertellen,
welk een lage opinie hij over zijn hele be
drijf koesterde en al lang gekoesterd had.
En daarna zou hij verder willen gaan met
een korte samenvatting van zijn mening
over het karakter van de heer Van Schalen
en al degenen, die door familiebanden aan
hem verbonden waren. Alens voelde de
neiging tot vacantie in zich. Een vacanti
trouwens, die de volgende dag zou ingaan
en hem gedurende twee veel te korte we
ken in staat zou stellen zijn gedachten op
heel andere dingen te richten dan het be
drijf, dat het inkomen voor hem en zijn
gezin verzorgde.
Men kan het waarschijnlijk het beste uit
drukken door te zeggen, dat Alens opstan
dig was. Opstandig tegen het gezag van
iedere dag. Maar terwijl dat misschien bi)
meer impulsieve naturen onmiddellijk tot
ontlading zou zijn gekomen in het verande
ren van de eenzijdige aanval in een wed
strijd, was de geest van Alens niet zo snel
tot een dergelijke stap te bewegen. Hij
zat, rustig onder de stortvloed, verlegen
naar zijn broodheer te kijken en liet in
middels zijn geest zwerven door de ver
borgen gebieden van marteling op licha
melijk en geestelijk gebied, die hij de heer
Van Schalen graag zou doen ondergaan.
Het is goed, dat geen woord dat in die
kamer werd gesproken, in druk zou ver
schijnen. Het was tenslotte een privé-con-
versatie in een privé-gebouw en men wordt
niet verondersteld, alles wat er die och
tend gebeurde letterlijk te weten. Maar
misschien interesseert het u hoe het daar
verder is gelopen, zo in het algemeen
Welnu, de heer Van Schalen verwenste
voort. Het duurde geruime tijd en het had
misschien nog veel langer geduurd, als
Vanmoirgen om tien uur stelde de rij
dende tentoonstelling van de Bescherming
Burgerbevolking haar poorten open voor
het Haarlemse publiek. Deze expositie,
die reeds vele steden in Nederland bezocht
heeft, geeft met enkele woorden en foto's
het doel van de organisatie duidelijk weer.
Het streven van de Bescherming Burger
bevolking is bekend: men wil een ongewa
pende beweging vormen, die de mensen
beschermt tegen de gevaren van het oor
logsgeweld. Maar niet alleen met de oorlog
moet rekening gehouden worden, want on
langs heeft men kunnen ondervinden, dat
ook tijdens een watersnood de Bescher
ming Burgerbevolking paraat staat om bij
het eerste sein te hulp te snellen.
De tentionstelling, die tot 7 Maart op de
Grote Markt zal blijven staan, toont de
bezoeker enkele foto's uit de tweede we
reldoorlog en men komt tot de ontdekking,
dat de organisatie, die in Engeland reeds
vele jaren bestaat, onschatbare diensten
aan de bevolking heeft bewezen. En aan
gezien in deze onzekere tijden de moge
lijkheid van een nieuwe oorlog nooit uit
het oog mag worden verloren, is het van
het grootste belang, dat ook in Nederland
de Bescherming Bevolking een wijdvertak
te organisatie wordt. En om dit doel te be
reiken rijdt de tentoonstellingswagen door
geheel Nederland en slaat in bepaalde ste
den voor enige tijd zijn tenten op. De le
den van de Bescherming Bevolking, die de
expositie begeleiden ziin gaarne bereid om
alle mogelijke inlichtingen te verschaffen.
Het m.s. „Willem Ruys", dat begin
Januari in de Rode Zee bij de aanvaring
met de „Oranje" werd beschadigd, is her
steld. Het zal Woensdag uit Rotterdam naar
Indonesië vertrekken.
niet op een goed moment de telefoon had
gerinkeld.
In de weldadige stilte, die toen viel,
kreeg Alens' geest nog beter de kans uit
zwerven te,gaan. En dat deed hij. Met een
bittere glimlach om de mond renden zijn
gedachten de kamer uit, de gangen door, de
trappen af, het gebouw uit en vandaar af
ver, heel ver weg.
HET was een sombere, vochtige ochtend.
Eigenlijk had het nu, om een uur of zes
in de Septembermorgen, al veel lichter
moeten zijn, maar door de dikke bomen
heen kon hij maar heel vaag in de verte,
over de landouwen, de natte, vliezige och
tendnevel zien optrekken.
Het was ëen weinig opwekkende omge
ving^ maar zij paste precies bij het doel
van zijn tocht. Aan weerskanten van hem
in de nauwe koets zaten zijn secondanten:
Ter Veen, een betrouwbare, stevige rent
meester, wien de hoge hoed onwennig op
het hoofd leek te zitten, en zijn vriend Van
der Weveren van Schaetel, die de tijd van
de dag wel een bezwaar had gevonden,
maar toch zonder aarzeling had toegestemd
om Alens terzijde te staan bij dit duel.
Ergens vlak bij de koets steeg een leeu
werik geschrokken op. Bij het geluid van
het plotselinge vleugelgeklap keken de drie
mannen even, maar het rustige rhythme
van de hoefslag der twee paarden deed hen
weer in gedachten verzinken. Peinzend
bekeek Alens de doos op de bank tegenover
hem, waaruit zijn pistool straks zou wor
den gehaald.
Hij kon goed overweg met dit wapen en
het idee van het naderende duel bezorgde
hem geen angst. Hij zag de toekomst met
vertrouwen tegemoet. Hij was beledigd en
zou zich op de juiste manier wreken op zijn
tegenstander. Hij nam zich voor, zich stijl
vol en uiterlijk zonder rancune te gedra
gen, maar zijn hand zou op het critieke
ogenblik niet falen. Hij had zich voorgeno
men de heer Van Schalen in de linker
bovenarm te treffen en daar zou hij hem
dan ook raken.
Hij voelde de gang van de koets vermin
deren en bijna op hetzelfde moment dat zij
stilstonden, werd het portier van de buiten
kant geopend door de helper van de koet
sier. Ter Veen klom het eerst naar buiten
en bleef daar ernstig staan om Alens de
helpende hand te bieden. Maar deze sprong
rustig op de vochtige bosgrond en keek te
vreden om zich heen. Zijn secondanten
hadden een goede plaats gekozen, over
woog hij. Een flinke open plek in het bos,
die toch weer niet zo open was, dat zij het
idee kon geven van een vrolijke picnic-
plaats of iets dergelijks. Op dat moment
hoorde hij van de andere kant een koets
naderen en enkele ogenblikken later stond
ook zijn tegenstander op de bosgrond.
Terwijl Alens en Van Schalen beleefd
naar elkander bogen, maar verder op een
flinke afstand van elkaar bleven, begonnen
de secondanten in zachte fluistertoon met
elkaar te praten. De wapens werden door
alle vier mannen bekeken en onderzocht en
daarna werd uit eenzelfde doosje munitie
in de beide pistolen gedaan. De secondan
ten leken tevreden en liepen terug naar
hun respectievelijke duellisten. Vervolgens
kwamen de twee groepjes van drie mannen
op elkaar af. Van Schalen leek niet bepaald
zeker van zichzelf, merkte Alens. Hij keek
zenuwachtig om zich heen, alsof hij hoopte,
dat er nog een weg terug zou zijn, voor dit
alles begon. De oudste secondant, een be
geleider van Van Schalen, deed nog even
de formele poging de beide partijen tot een
vriendschappelijk oplossen van hun conflict
te bewegen, maar hoewel Van Schalen
keek, alsof hij hoopte dat Alens er op in
zou gaan, bleven beiden zwijgen en schud
den het hoofd.
Met een bijna plechtig gebaar werden
hun daarna de wapens overhandigd. Van
der Weveren van Schaetel plaatste de duel-
lanten ruggelings tegen elkaar en verzocht
hen beiden 25 stappen te doen. Alens voel
de minachting in zich opkomen, toen hij
merkte dat Van Schalen even wankelde bij
de eerste stap. Langzaam en zeker liep hij
door, rustig zijn 25 passen tellend. Toen hij
dat gedaan had, draaide hij zich om en keek
bijna op hetzelfde ogenblik ook Van Scha
len weer in het verontruste gezicht. Even
grijnsde Alens grimmig. Toen bedwong hij
zijn gezicht, liet zijn rechterhand met het
pistool langs zijn zijde hangen en wachtte
op de toestemming om te vuren.
Vijf seconden later was die toestemming
er en kort achter elkaar knalden de scho
ten. Op hetzelfde ogenblik, dat Alens de
kogel van zijn tegenstander dicht langs zijn
rechterschouder voelde suizen, zag hij hoe
Van Schalen met van pijn vertrokken ge
zicht naar zijn linkerbovenarm greep. Hij
had goed geschoten. Het verbaasde hem
niet.
Tien minuten later, nadat hij nog koel
en beleefd naar de toestand van het slacht
offer had gevraagd, zat hij weer tussen zijn
beide secondanten in. De koets was op weg
naar de stad. Tevreden zag hij nog even
door het achterruitje, hoe Van Schalen juist
voorzichtig in de andere koets werd gehol
pen. En weer glimlachte hij even, tevreden
nu.
De heer Van Schalen legde de telefoon
weer op de haak. „Enfin," zei hij, „ik heb
nu geen tijd meer. Maar als je er maar om
denkt, dat ik dergelijke dingen in mijn be
drijf geen tweede keer zal toestaan. Er zal
hier goed gewerkt worden, hoor je? Goed
gewerkt, en ik sta geen verslappingen toe.
Ga nu maar naar je kamer terug. Ik be
grijp eigenlijk niet, dat ik slappelingen als
jou handhaaf
„Neen, meneer Van Schalen," zei Alens
beleefd, en „Ja, meneer van Schalen, goe-
denmorgen". Hij sloot de deur van de di
recteurskamer zacht achter zich. Even bleef
hij staan op de gang en een lichte glimlach
vol tevredenheid speelde om zijn lippen.
Toen liep hij weer met zijn ernstigste kan
toorgezicht naar zijn kamer.
(Nadruk verboden)
Ongeluk met dodelijke afloop
in De Bilt
Drie maanden voorwaardelijke gevange
nisstraf eiste de officier van justitie bij de
Utrechtse rechtbank tegen de 29-jarige N.
B. M.-buschauffeur O. B. uit Zeist, die
zich moest verantwoorden wegens een do
delijk ongeval, dat mede door zijn schuld
zou zijn veroorzaakt. Het betrof hier een
ongeval, dat in de ochtend van 15 Decem
ber van het vorig jaar in De Bilt gebeur
de. Een 74-jarige dame uit Zeist, geraakte
bij het uitstappen uit de autobus onder dit
voertuig en overleed korte tijd later.
Aan de chauffeur was ten laste gelegd,
dat hij de deuren van de autobus had ge
sloten en de wagen in beweging had ge
bracht, hoewel de dame nog bezig was uit
te stappen. Dit werd door getuigen beves
tigd, meest buspassagiers, waarvan het
merendeel verklaarde, dat de dame
bij het sluiten van de deuren beklemd was
geraakt tussen de ontijdig gesloten deuren.
De officier van justitie wilde geen zwaar
dere straf eisen dan drie maanden voor
waardelijk orndat naar zijn mening het be
sef, dat de chauffeur mede oorzaak was
aan de dood van een der passagiers, reeds
een zware morele straf betekende. Het is
nog mogelijk dat de directie van de N.B.M.
disciplinaire maatregelen legen hem treft,
aangezien hij door het sluiten van de deu
ren in strijd met zijn instructies handelde.
De verdediger, rnr. J. Pont uit 's-Gra-
venhage, pleitte vrijspraak, daar hij de
schuld van zijn cliënt niet bewezen achtte.
Hij meende dat hulpbehoevendheid van de
oude dame oorzaak was van het ongeluk.
De rechtbank zal op 17 Maart vonnis
wij zén.
DJAKARTA (Aneta). Naar aanlei
ding van de bekendmaking van het mi
nisterie van Buitenlandse Zaken van West-
Duitsland, dat tussen Indonesië en West-
Duitsland nimmer de oorlogstoestand werd
afgekondigd, zodat het niet nodig is, de
officiële beëindiging van die toestand af
te kondigen alvorens tussen beide landen
de diplomatieke betrekkingen kunnen
worden aangeknoopt, heeft het Indonesi
sche ministerie van Buitenlandse Zaken
het volgende bekend gemaakt: Toen op 10
Mei 1940 Nederland met Duitsland in een
oorlogstoestand kwam, geraakte ook het
voormalige Nederlands Indië, als deel van
het Koninkrijk der Nederlanden, in de
toestand van oorlog met Duitsland, zodat
de Republiek Indonesia, als rechtsopvolg-
ster van het voormalige Nederlands-Indië,
automatisch in een toestand vair oorlog
met Duitsland verkeert.
In wei-ingelichte kringen te Djakarta
wordt de aankondiging van het West-Duit
se ministerie van Buitenlandse Zaken ge
ïnterpreteerd als een poging om besprekin
gen te beginnen over de Duitse eigendom
men, die werden geconfisceerd nadat Ne
derlands Indië in uuriogstoestand met
Duitsland was geraakt. Deze eigendom
men bevinden zich thans automatisch on
der beheer van de Indonesische regering.
Zij zouden een waarde vertegenwoordigen
van ongeveer 64 millioen rupiahs.
De kwestie van dit voormalig Duits bezit
kan volgens Djakarta pas ter sprake wor
den gebracht tijdens een vredesconferentie.
Waarschijnlijk zal Indonesië op de be
doelde vredesconferentie voorstellen, de
waarde van de Duitse bezittingen in Indo
nesië, te verrekenen met door Duitsland te
verrichten herstelbetalingen aan Indonesië.
Het te Hamburg voor rekening van de
Kon. Rottex-damsche Lloyd in aanbouw
zijnde zusterschip van het in September
in de vaart gekomen m.s. „Wonosari" zal
„Wonorato" worden gedoopt. De „Wono-
rato", een vracht-passagiersschip van cir
ca 11.000 ton draagvermogen, zal in April
1954 gereed komen. Twee andere schepen
van hetzelfde type, die de namen „Wono-
giri" en „Wonosobo" zullen krijgen, zijn
voor de Lloyd in aanbouw op de Van der
Giessen en Zoon's scheepswerven te Krim
pen aan de IJssel. Deze beide schepen zul
len respectievelijk aan het eind van dit jaar
en in het midden van 1955 in de vaart
komen.
KOTTER UIT ZWARTSLUIS IN
SCHEVENINGEN
Dinsdag arriveerde in de Scheveningse
haven de kotter ZS 1 uit Zwartsluis. Het
schip zal van daaruit aan de kustvisserij
gaan deelnemen. Schipper is I. Troost uit
Stellendam.
ADVERTENTIE
Hel brilleglas waardoor U beter ziet
43. Met lange tanden kauwde Panda op
de geheime brief. Hij gluurde angstig naar
de spionnen, die in Pat's zakken naar de
bewuste brief zochten. „Als ik hem maar
op heb, vóór ze bemerken, dat Pat hem
niet bij zich heeft", mompelde hij, terwijl
hij persend de dorre brokken doorslikte,
„maar het is zo verschrikkelijk droog! Had
ik er maar een kop koffie bij!" Intussen
hadden de spionnen Pat's zakken door
zocht en natuurlijk geen brief gevonden.
„Grrrlwts!", gromde de grootste, „geduld
uit! Waar is brief? Spreek of sterf!" En
hij liet Pat maar weer eens in de duistere
loop van zijn pistool kijken. „Ik.ik heb
de brief 7iiet!", zei Pat benauwd. „Dat wij
weten!", siste de kleine, ,^eg waar brief
is, niet waar brief NIET is!" „Mijn assis
tent heeft hem!", hijgde Pat, die de druk
van de loop op zijn hoofd erg onbehaag
lijk vond „Haaa!", riep de grote spion,
zich naar Panda wendend, ,,dus geheime
brief bij jou!" „Neehikbracht
Panda er krampachtig slikkend uit, „IN
mij!'\
DAT LEVERT
NAAST LUXOR
Achtervolging. Volgens Robert Allen, de
Washingtonse correspondent van de
„New York Post", mogen gevechtsvlieg
tuigen van de UNO sedert November
Noordelijke vliegtuigen over de rivier
de Jaloe, de grens tussen Korea en
China, achtervolgen, wanneer zij in een
gevecht zijn gewikkeld. De Amerikaan
se luchtmacht in het Verre Oosten heeft
dit bericht tegengesproken. De vliegers
hebben opdracht zich onder geen om
standigheden boven Mandsjoeidje te be
geven.
Mening. „De kaart van Europa zou er niet
anders uitzien dan thans, indien wijlen
president Roosevelt de overeenkomst
van Jalta niet zou hebben gesloten",
verklaarde Charles Bohlen. vooi'malig
raadgever der presidenten Roosevelt en
Truman en nieuw benoemd Amerikaans
ambassadeur der Verenigde Staten te
Moskou, gisteren voor de Amerikaanse
senaatscommissie voor buitenlandse be-
trekkingen. „Doch ik ben van mening",
voegde hij hieraan toe, „dat het niet no
dig was geweest in China concessies aan
de Sovj-et-Unie te doen".
Rumoer. Indische communistische afge
vaardigden hebben in het „Volkshuis"
(de Indische Tweede Kamer) luide ge
protesteerd tegen het bezoek, dat vier
Amerikaanse torpedobootjagers aan Cal
cutta hebben gebracht. De communis
tische fractieleider Mukerjee zeide in
de krant te hebben gelezen, dat de tor-
pedobool jagers afkomstig waren uit
Korea en dat zij daarheen, na in Indi
sche havens brandstof te hebben inge
nomen, weer zouden terugkeren. Ter
wijl de congres-afgevaardigden luid
keels riepen: „Ga zitten", vervolgde
Mukerjee met te zeggen dat dit „een
aanfluiting was van de onafhankelijke
Indische buitenlandse politiek". Premier
Neb roe zei, dat de Amerikaanse tor
pedobootjagers op weg zijn naar de
Verenigde Staten.
Rel. Bij hernieuwde demonstraties in twee
steden van de Pendsjaab tegen de Pa
kistaanse minister van Buitenlandse
Zaken Zafroellah Khan en de Ahma-
dieten-secte, waartoe hij behoort, heb
ben zich botsingen tussen politie en de
monstranten voorgedaan, waarbij een
persoon werd gedood en verscheidene
gewond.
Overval. De Britse troepen op Malakka
hebben Dinsdag, bij een overval op een
kamp in het oerwoud dertig km. ten
Zuidwesten van Koela Loempoer, het
hoofd van de communistische opstan
delingen in de staat Selamgor, Law
Tsjeng, en een aanhanger gedood. Zes
anderen, onder wie vijf vrouwen, gaven
zich over.
Hulp. De New York Central Railroad zal
op 14 Maart een speciale trein door de
staat New York laten lopen met het doel
bijdragen in ontvangst te nemen voor
de Nederlandse slachtoffers van de
stormvloed. Het personeel van de trein
zal vrijwillig zijn diensten beschikbaar
stellen. In deze trein zullen de bijdra
gen in ontvangst worden genomen door
ambtenaren van de vereniging tot hulp
aan Holland, de „Holland Flood Relief",
leden van de Nederlandse ambassade
en Amerikanen van Hollandse afkomst.
Brand. Bij een brand in een meubel
fabriek te New York zijn vijf mannen
en twee vrouwen om het leven geko
men Tien personen, onder wie twee
brandweerlieden werden gewond. De
brand werd, hoewel er een brandmel
der in de buurt was, aanvankelijk be
streden door handblusapparaten, maar
de blussers konden het vuur niet mees
ter worden. 146 personen werden door
de vlammen van de buitenwereld af
gesloten. Doordat toevallig een brand
meester passeerde, werd alarm ge-
maakt en kon de brandweer aanrukken.
Winst. Uit de resultaten van de Zondag in
Chili gehouden algemene verkiezingen
blijkt, dat de regeringspartijen geen
meerderheid in het congres hebben be
haald, maar wel zetels hebben gewon
nen. De uitslag, die nog moet worden
gecontroleerd door de verkiezingscol
leges, stemt over het algemeen overeen
met de verkiezingen van vorig jaar
September, toen president Ibanez met
46,6 procent van de stemmen aan de
macht kwam. De regeringspartijen
kregen 13 van de 25 zetels in de senaat.
In de kamer van afgevaardigden, waar
147 zetels op het spel stonden, kregen
de regeringspartijen er 70 tegen de op
positie 74. Drie zetels moeten hier nog
worden toegewezen.
Bezoek. Volgens het „Journal of Commer
ce" zullen dit jaar 100.000 meer Ameri
kanen als touristen Europa bezoeken
dan in 1952 toen ongeveer 400.000 Ame
rikanen bijna 415 millioen dollar in
Europa hebben uitgegeven. Indien er
meer reisgelegenheid en meer hötels
zouden zijn, zou het totale aantal tou
risten dit jaar volgens het blad onge
twijfeld nog groter kunnen zijn. Enge
land verwacht dit jaar in verband met
de kroningsfeesten ongeveer 250.000
Amerikaanse bezoekers.
OVER de brandnetel behoeven we u
niets te vertellen, u blijft haar wel uit
de buurt, wanneer dit maar enigszins mo
gelijk is. Hiervan profiteert de dovenetel,
die een merkwaardige gelijkenis met de
brandnetel vertoont, maar toch in geen
enkele familierelatie tot haar staat. Wan
neer de dovenetel zou kunnen denken,
zouden haar gedachten als
volgt geweest moeten zijn:
„Mensen en vele dieren ver
mijden de brandnetel, dus ik
zorg er voor precies op de
brandnetel te gelijken, dan la
ten ze mij ook met rust". Daar-
07n ziet u deze vreemdeling
zich altijd tussen de brand-
netels schikken en de plant trekt daarbij
een gezicht of zij net zo gemeen is als
haar buurlui.
Dit verschijnsel van mimicry is moeilijk
te verklaren. Sommige plantkundigen
schrijven het toe aan het feit, dat de na
tuur beperkt moet zijn in haar vormen
en zij vinden het helemaal niet zo ver
wonderlijk dat de ene plant een treffende
gelijkenis vertoont met een andere van
een geheel andere familie. Zolang er geen
sterker tegenargumenten zijn, moeten we
veronderstellen dat er misschien ook in
deze simplistische uitleg iets waars kan
schuilen.
Maar dan is er een plant in Zuid-Afrika,
die de kwestie nog wat moeilijker maakt.
Dat is de Mesembryanthemum, waarvan
er verschillende soorten bestaan. Deze
planten groeien op droge en hete gron
den, waar alle andere plantengroei uiterst
zeldzaam is. Om te beletten dat zij zouden
worden uitgeroeid door het naar plantaar
dig voedsel snakkend gedierte, zouden deze
planten uitgerust kunnen zijn met stekels,
of andere scherpe wapenen, waardoor de
belagers op een behoorlijke afstand dienen
te blijven. Maar een der
gelijke verdediging van de
plant is niet nodig, want hier
is een nieuw middel aange
wend, dat in de plantenwe
reld weliswaar uiterst zeld
zaam is, doch daarom niet
minder effect sorteert. De plan
ten hebben n.l. volkomen de
vorm en de kleur aangenomen van het kie
zel en de steenbrokken, te midden waarvan
zij leven! Zelfs van nabij is het hierdoor
nauwelijks mogelijk deze planten van hun
omgeving te onderscheiden.
Alleen tijdens de bloeitijd verraden zij
zich vaak reeds van verre door hun veelal
opvallende en grote bloemen, hetgeen wel
ten doel zal hebben de voor de bevruch
ting gewenste insecten naderbij te lokken.
Is deze mimicry toevallig veroorzaakt
door de vormen-armoede der natuur? Dan
■moeten wij de op insecten gelijkende bhe
men ten tonele voeren, die zelfs de van
toeval-gewagende biologen voor diepzin
nige raadsels hebben geplaatst.
Daarover morgen.
(Nadruk verboden)
H. PéTILLON.
