Speelgoedindustrie is een
wetenschap
t|| Vindingrijke
fx kunstnijverheid
De Bijbel in Indonesië
Grote mensen - voor
werpen in miniatuur
Het jasje
Oosterse tapijten in Haarlems museum
In dienst van de das
DIT MAKEN WE ZELF
Wandeling langs de winkelramen
KERKELIJK LEVEN
Dit is Uw
Afspraak met
bekoorlijkheid
Drievoudige moord
in Zuid-Frankrijk
HOV speelt ten Noorden
van de Jan Gijzenvaart
ZATERDAG 25 APRIL 1953
10
<v
oor
'O uw
Op het einde van het vorige jaar, om
precies te zijn op 16 December, is in
Stockholm een man gestorven, die zijn
leven in dienst heeft gesteld van de
herenmode, en wel zeer speciaal van
een onderdeel daarvan, namelijk van
de das.
Rudolf Christensen, directeur van de
dassenfabriek Amanda Christensen N.V.
in Zwedens hoofdstad, was de zoon van
een Deense kunstzinnige vader en een
Zweedse zakelijke moeder. Van beider
karaktereigenschappen erfde Rudolf
een portie en zo was hij in staat om de
fabriek, waarvan zijn moeder, die oor
spronkelijk lerares was, in 1885 de
grondslag legde, met beleid en oorspron
kelijkheid voort te zetten.
Drie jaar lang werkte hij in de tex
tielindustrie in Parijs, Lyon, Berlijn en
Wenen om gedegen kennis van het vak
op te doen. Samen met zijn moeder
reisde hij voor en na de Eerste Wereld
oorlog weer naar het buitenland, vooral
veel naar Zwitserland, om nieuwe
ideeën op te doen en zich te verzekeren
van de beste materialen, die voor zijn
doel geschikt waren. De Europese kunst
in het bijzonder de keramische produc
ten zijn dikwijls van invloed geweest
op de modellen en de dessins, die Chris
tensen ontwierp.
Nadat zijn moeder in 1928 was ge
storven, schreef hij een boek, dat hij
aan haar opdroeg, waarin hij onder meer
de geschiedenis vertelt van het ontstaan
van de das. Tijdens een gevecht in 1636
tussen Fransen en Duitsers hadden zich
ook enkele Kroaten in de strijd gewor
pen, die meevochten aan de kant van
de Duitsers. Deze Kroaten hadden, mis
schien uit practisch oogpunt, misschien
om zich van de Pruisen te onderschei-
den, de uiteinden van hun lange punt-
kragen samengebonden. Na de overwin
ning brachten de Franse officieren een
nieuwe mode mee naar Parijs: samen
geknoopte kraagpunten, die zij naar de
Kroaten „cravates" noemden.
De grootste liefhebberijen van Rudolf
Christensen waren kunst en kunstge
schiedenis, een voorliefde die zijn pro
duct zeer ten goede is gekomen.
MARIANNE KRISTIE
(Van onze New Yorkse medewerker)
Ne w York, April 1953
Als men hoort dat het Amerikaanse
volk per jaar ongeveer 800 millioen
dollars uitgeeft aan speelgoed, dan kan
men begrijpen dat de financiële corres
pondent van een New Yorks dagblad
laatst schreef: Als u rijk wilt worden, ga
dan in de speelgoed-industrie! Geen
enkel bedrijf heeft zo'n permanent af
zetgebied.
Toen er dan ook deze maand een
grote speelgoedtentoonstelling in de
stad was, toog ik er onmiddellijk naar
toe om eens een kijkje te nemen. (Wie
weet, speelde het mij door het hoofd,
kan ik hier op de hoek een speelgoed
zaakje beginnen en in minder dan geen
tijd tot het élitecorps der millionnairs
behoren).De tentoonstelling was indrukr
wekkend. Op acht verdiepingen in een
groot hotel stonden de nieuwste snufjes
op speelgoedgebied ter inspectie
iedere kamer had wat anders. Er was
nog een tweede hotel, waar nog meer te
kijk was, maar na die eerste acht ver
diepingen had ik wel zo'n beetje in de
gaten waar die achthonderd millioen
naar toeging en daar heb ik het toen
maar bij gelaten.
Wat de Amerikaanse kinderen ook
kunnen verzinnen om cp hun verlang
lijstje te zetten, het is wel ergens in dit
land te krijgen. We hoeven niet lang stil
te staan bij de honderden poppen die er
waren, de een al mooier dan de andere:
poppen die kunnen lopen en praten,
poppen met benijdenswaardige garde
robes en poppen die door hun eigenares
sen gepermanent kunnen worden drie
verschillende coiffures per pop. Als
tegenwicht waren er voor de manne
lijke afdeling de gebruikelijke revolvers,
geweren, pistolen, mitrailleurs en wat
dies meer zij, allemaal griezelig echt.
De achthonderd millioen is voor een
belangrijk gedeelte aan deze laatste te
danken, want je ziet hier geen jongen
op straat zonder één van die wapenen
slingerend om zijn heupen. Als je elkaar
niet dood kunt maken, is er tenslotte
geen aardigheid aan.
Overigens kon men opmerken dat de
speelgoedfabrikanten op twee dingen
de nadruk leggen: het copiëren, tot in
de kleinste détails, van „grote mensen"-
gebruiksvoorwerpen, machines, enz., en
de steeds uitbreidende fabricage van
zogenaamd „speelgoed met opvoedkun
dige waarde". In deze twee categorieën
blinken de Amerikanen uit. Het is onge
twijfeld niets nieuws dat men zich op
deze specialiteiten toelegt; het zal wel
in elk land gebeuren. Maar de Ameri
kanen, mede dank zij de hulp van op
voeders en kinderpsychologen die nauw
met speelgoed-ontwerpers samenwer
ken, hebben het hierin toch wel ver ge
bracht. De uitgestalde waren zagen
er zo aanlokkelijk uit, dat ik een plots
opkomende wens om tien kinderen te
bezitten om al dat heerlijks voor hen te
kopen, niet kon onderdrukken.
Grote-mensen-machines
Onder de namaak-grote mensen
machines was een aantal stevig gebouw
de tractors, dat in geen enkel Plan
Marshall een slecht figuur hoeft te
slaan. Volgens de verzekering van de
fabrikant vinden deze een grote aftrek,
wat wel te begrijpen is als men nagaat,
dat van de 45 millioen Amerikaanse
kinderen er verscheidene millioenen op
uitgestrekte farms grootgebracht wor
den, waar ze weinig anders dan tractors
en andere dergelijke machinerie zien.
De perfect nagemaakte auto's, vlieg
machines en zelfs ruimteschepen zijn te
veel om op te noemen. Er er waren
zulke prachtige brandweerwagens, dat
ik me direct kan voorstellen hoe jongens
het brandweer-zijn als heerlijkste van
alle beroepen zouden uitkiezen. De
ruimteschepen, waarmee als het op
aarde te saai wordt, tochten naar andere
planeten kunnen worden ondernomen,
worden nog avontuurlijker wanneer de
kinderen zich kunnen hullen in een
laatste model ruimtepak compleet met
helm. Het mag dan niet allemaal op de
theorieën van Einstein berusten, maar
het enthousiasme voor het heelal wordt
er bij de jongeren hevig door aangewak
kerd.
Om ingenieurs in den dop aan te moe
digen zijn er hijskranen en, ter ere van
de a.s. Kroningsfeesten, dozen met stalen
constructiemateriaal, waaruit, met be
hulp van aanwijzingen, een kleinere
editie van London Bridge gebouwd kan
worden. Voor de aspirant-architecten is
er een houten huis dat zij zelf in elkaar
kunnen zetten en als speel
huis inrichten. Het was een
van de nieuwste dingen op
de tentoonstelling en had
veel bekijks. De prijs was
niet meer dan veertig dol
lar, een redelijk bedrag als
men de grootte van het
materiaal bekeek; en zeker
voor de meeste families te
betalen. De prijzen zijn
trouwens over het alge
meen laag, zelfs voor het
meer ingewikkelde speel
goed.
Voor binnenshuis waren
er hele miniatuur-keukens,
waarin toekomstige huis
vrouwen naar hartelust met
op haar maat gemaakte
bezems en boenders kunnen
vegen en poetsen. Zij kun
nen zich ook vermaken met
het bakken van taarten uit
de „cake mix sets" dozen,
waarin alle ingrediënten, van meel via
gekleurde suiker tot vormpjes toe, aan
wezig zijn. Een handleiding maakt, dat
mislukkingen vrijwel uitgesloten zijn.
Gelooft men in het oude spreekwoord
van de weg naar het hart en de maag,
dan is er geen betere opleiding voor het
huwelijk te bedenken. Leerzaam zijn
ook de kindermedicijnkastjes, gemakke
lijk op iedere hoogte aan de muur te
bevestigen. Ze bevatten verband en
pleisters, tandenborstel, tandpasta, pa
pieren zakdoeken, een handdoekje en
een plastic bekertje. Deze schijnen, naar
horen zeggen, ook erg in trek te zijn.
De opvoedwaarde is sterk te zien bij
het speelgoed voor kleintjes van twee
tot zes jaar. Er werd wetenschappelijk
vastgesteld wat het best voor deze leef
tijden is. Dit gebeurt op het Carnegie
Institute of Technology, waar, onder
auspiciën van het „Educational Toy In
stitute" sinds drie jaar experimenten
aan de gang zijn. Deskundigen slaan
spelende kinderen door onzichtbare
schermen gade en kunnen zo zien welk
soort speelgoed hen het langste bezig
houdt en dus het leerzaamst is. Het
resultaat is bijvoorbeeld een houten
vliegtuig dat uit elkaar kgn worden ge
haald, gekleurde houten ringen die om
een paaltje passen, houten wagons die
aan elkaar gekoppeld moeten worden en
ballen die met een hamertje door een
opening moeten worden geslagen.
Er wordt dus van de speelgoedindus
trie een hele wetenschap gemaakt, wat
de kinderen zeker geen kwaad kan
doen. Misschien is het wel de reden
waarom Amerikaanse kinderen, al zijn
ze vaak verwend, reeds zo vroeg zelf
standig zijn. Ze leren zoveel van hun
speelgoed!
Hoe het ook zij, de tentoonstelling was
een groot succes en het was plezierig een
paar uurtjes tussen speelgoed door te
brengen. Het is weer eens wat anders
dan de atoombommen waar we iedere
dag in de krant over lezen. En, als men
het tóch over opvoeding heeft, heel wat
leerzamer ook.
ILONA RICARDO.
Een vorige maal gaven wij u het
patroon voor de broek van deze pyjama,
nu volgt dan, zoals we beloofden het
patroon voor het jasje.
We gaan weer eerst het patroon op
ware grote natekenen, uitknippen en
op de stof leggen zoals de tekening dit
aangeeft. Rechts bovenin ziet u het
tweede mouwtje met stippellijntjes aan
gegeven. Alle delen worden met-naad
uitgeknipt. Voor de zak neemt u een
lapje van 11 bij 13 cm en schuint de
andere kant iets af. Op het voorpand
is langs de hals aangegeven een bies van
4 cm breed. Nadat we 't voorpand ge
knipt hebben, knippen we deze bies er
af en gebruiken dit als patroontje. Naast
het rugpand of van de resten van de
broek kunnen we deze biezen gemak
kelijk knippen. L. S.
F'fy/i
- - "f 1 T
Mijn wandeling langs de winkel
ramen maak ik tegenwoordig maar voor
alle zekerheid zonder mijn geldbeurs.
De verzoeking is al herhaaldelijk te
groot gebleken Er zijn dan ook wel bij
zonder veel schone en plezierige dingen
te zien als je er op gaat letten. Deze
keer trokken vooral de kunsthandels
mijn aandacht.
Zo zag ik bijvoorbeeld een sierlijk
zwart poesje dat uit Australië naar onze
bloemenstad was overgewipt. Zijn glad
de lijfje ietwat gebogen, het zwarte
kopje met kopergele ogen een beetje
schuin en zijn behaarde staart omhoog
gekruld, zo stond hij op zijn ranke
pootjes de aandacht te trekken. Bij
nadere beschouwing bleek hij niet al
leen maar „sierpoes" te zijn. De stevige
dicht-op-elkaar staande haren van zijn
staart doen namelijk dienst als schuier:
tafelschuier of kleerborstel. Het katje
was van massief zwart geverfd koper.
Naast de poes stor.d een merkwaardig
gevormd bakje van hetzelfde materiaal.
Het is een rond kommetje waarvan de
wand op één plaats uitgesneden is in
een slordige v-vorm. Dit moet het bakje
zijn waarnaar de pijprokers al jaren
hebben uitgezien. Het is een pijpen
houder waarin de pijp (ook brandend)
kan worden neergelegd. Het leuke is
dat door de vreemdgevormde wand de
pijpenkop niet omrollen kan, zoals dat
in nagenoeg iedere asbak gebeurt. Het
lijkt een practisch voorwerp, ideaal om
op het geschenkenlijstje voor de pijp
rokende man te plaatsen. Van hetzelfde
zware koper stond in deze kunsthandel
een eigenwijze teckel, die zich als
presse-papier aanbood. Wie van solide
eierdopjes houdt kan ze van massief
koper krijgen, onbreekbaar, onverslijt
baar en kunstzinnig uitgevoerd. De
eiermutsen zijn van vilt, allemaal
kleurige vrouwtjes die het ei onder de
rokjes warm houden. Er zijn ook zo
maar mannetjes en vrouwtjes waarvan
het enige nut is dat ze grappig zijn om
naar te kijken. Hun kurken body is ge
huld in zomerse kledij en moeder aarde
is een grote dikke ronde kurk. De au
teur van deze vrolijke wezentjes is
dezelfde die ook de bekende schenk-
kurken maakt: een dominé, een zee
man, een boer, een rechter. De fles on
der de kurk legt men in een rieten
flessenmandje waarin de fles schuin
ligt. Presenteren wij meerdere dranken
dan zullen wij een pitrieten flessen-
standaard prefereren. Ik zag er een voor
drie flessen. Ze staan rechtop in pitrie
ten bakjes die ondersteund worden door
een houten plankje.
Een der gezellige kurkenmannetjes, die
n de kunsthandel in verscheidene vor
men te krijgen zijn; deze koksmaat slaat
een prettig figuur in het intérieur.
Pitriet is een verrukkelijk materi
aal. Het weegt haast niets en is on
breekbaar. De mogelijkheden schijnen
onbegrensd voor de kunstzinnige be
werker ervan. Er worden prulleman-
den en -mandjes van gemaakt, pulle
tjes, vaasjes, bloempothouders, mandjes,
doosjes en bakjes in oneindig veel ver
scheidene vormen. Als de vorm gereed
is wordt het voorwerp aan de binnen
zijde gelakt of gevernist en wordt de
buitenzijde met een verfje bespoten.
De buitenkant kan nog op andere ma
nier artistiek worden bewerkt. In een
kunstzaak zag ik een hoge pitrieten pul
waarop prachtige Egyptische figuren
geschilderd waren.
Behalve pitriet en kurk wordt het
doodgewone touw onder de handen van
een begaafde kunstnijverheidman tot
een fraaie versiering. Ik heb een kogel
ronde aardewerk kruik gezien met een
kabeldik touwen „oor" en een prach
tige houten brievenbak waardoorheen
met touw figuren waren geweven.
Er komen langzamerhand steeds meer
practische meubelstukken uit handen
van de ontwerpers, die berekend zijn op
de beperkte woonruimte. In een kunst
meubelzaak staat in de toonkamer een
naaitafeltje, dat niet - zoals de meeste-
wordt opengeklapt, maar waarvan het
bovenblad weggeschoven wordt. Onder
het blad is een bak die in verschillende
grote en kleine vakken is Verdeeld en
één vak heeft Over de lengte van de
tafelruimte voor de breipennen. Het
blad kan zo als tafel dienst blijven doen,
ook als men de naaibak wil gebruiken.
Ik zag een driekante mimi-tafeltje
met een lange en twee korte kanten,
geschikt voor een kamer met een bank
en twee fauteuils. Zo'n driekante tafel
neemt zoals van zelf spreekt minder
plaats in dan een even grote vierkan
te. Een ander idee is het tafeltje waar
van het blad de vorm van een vallen
de druppel heeft. Men zou hier
van eigenlijk meteen twee exemplaren
moeten nemen, want schuift men de
twee „druppel-tafeltjes" op de goede
nanier tegen elkaar dan is het een ronde
tafel.
Voor mensen met emigratieplannen
stond in die zelfde meubelzaak een
kleine fauteuil, die met 'n enkele hand
greep in twee delen uit elkaar genomen
wordt. Heel gemakkelijk en de stoel zH
bovendien verrukkelijk. ANNEKE
ADVERTENTIE
Welk een verscheidenheid de kerken
ook vaak tonen, er zijn toch instellingen
waarbij het duidelijk wordt, dat men bij
een hoort. Dat dit zo is bij de Bijbelge
nootschappen behoeft niemand te verwon
deren. Het oude, maar toch altijd weer
nieuwe Woord vormt het punt, waarop
men elkaar ontmoet.
De gang van dit Woord door de wereld
blijft altijd belangwekkend. Het lijkt ons
daarom goed ditmaal iets te vertellen van
de bijbelverspreiding in Indonesië, waar
over de secretaris-generaal van het Indo
nesisch Bijbelgenootschap, Giok P. Khouw
mededelingen doet in het bulletin van de
Verenigde Bijbelgenootschappen.
Nadat de heer Giok P. Khouw er op
heeft gewezen dat Indonesië op de leeftijd
der kinderziekten is, waardoor er soms
sprake is van wanorde, zegt hij, dat er
een enorm verlangen naar litteratuur is.
Het jonge volk leest van alles, klassiek
en modern, goede en slechte lectuur. Ei
bestaat een ware honger naar kennis en
daardoor een behoefte aan boeken. Om
hieraan tegemoet te komen heeft de rege
ring een regeling vastgesteld, waardoor
het niet al te moeilijk wordt gemaakt aan
boeken te komen. Door het toekennen van
subsidies moedigt de regering de invoer
van boeken aan, die voor het volk van
waarde worden geacht. Door deze subsidie
worden de prijzen van aanbevolen boeken
zo laag mogelijk gehouden. Verheugend
was het, dat tot deze boeken aanvankelijk
ook de Bijbel behoorde, die in verschil
lende talen verscheen. Als gevolg van fi
nanciële zorgen, waarmee de regering
heeft te kampen, moesten helaas onlangs
de subsidie voor school- en studieboeken
worden ingekrompen. Eén der gevolgen
hiervan is, dat nu nog slechts subsidie
wordt verleend voor de Bijbel in de Indo
nesische taal.
Geen achteruitgang
Giok P. Khouw zou het niet te verwon
deren vinden, wanneer gezien de wan
orde in het land de bijbelverspreiding
achteruit zou gaan. Toch is hiervan geen
sprake. Eerder is het tegendeel waar: van
alle zijden toont men belangstelling voor
de Bijbel. Er komen zelfs verzoeken van
leerlingen van Mohammedaanse scholen
om er aan mee te werken, dat zij meer
aan de weet komen over de inhoud van
de Heilige Schrift. Overigens moet men
uit dit laatste nu ook weer niet te veel
willen afleiden. De Mohammedaanse acti
viteit is namelijk de laatste jaren aanzien
lijk toegenomen. Onder de leus: „In ieder
Mohammedaans gezin een Koran" is on
langs veel propaganda gemaakt. Van Ja
pan uit, waar hij tegen lage prijs wordt
gedrukt, wordt de Koran in grote getale
geïmporteerd. De gevoerde actie leverde
in ieder geval tot tastbaar resultaat op.
dat de Mohammedaanse soldaten in het
leger uitsluitend een Koran krijgen.
De Protestantse Christenen in het leger
werden niet vergeten, want aan hen wer
den Bijbels uitgereikt. Het duurde hier
door slechts korte tijd, of de gehele voor
raad nieuwe Testamenteh in het Indone
sisch was uitverkocht. Niet overal in In
donesië gaat de verspreiding zo vlot. Er
zijn streken zegt Giok P. Khouw
waar tengevolge van de na-oorlogse moei
lijkheden, in twee jaar geen Bijbel is
verkocht. Hij acht het echter zeer goed
mogelijk om met een goede organisatie en
financiële steun ook in deze streken wel
het een en ander te bereiken.
Een ander probleem wordt gevormd
door de geweldige afstanden tussen de
verschillende eilanden, waardoor er vaak
slechts een geringe communicatie is tussen
de gemeenten. Zonder overdrijving kan
gezegd worden, dat hierdoor het werk van
het Indonesisch Bijbelgenootschap vaak
zeer moeilijk voortgang kan vinden.
De belangstelling voor het werk is hier
en daar toegenomen nadat men de kerken
had bezocht en tijdens samenkomsten
filmstroken had vertoond.
Inmiddels ziet de regering zich genood
zaakt steeds meer aan te dringen op natio
nale productie. Hierdoor wordt de invoer
van vele artikelen, ook van Bijbels, be
moeilijkt. De kosten van drukken zijn in
Indonesië zeer hoog.
Men ziet het: problemen genoeg.
Het Indonesisch Bijbelgenootschap laat
zich er evenwel niet door ontmoedigen.
Getrouw aan de roeping der kerk zet men
het werk, zij het op beperkte schaal,
voort. Men is er zich van bewust, dat
voorkomen moet worden, dat men achter
komt in het geven van lectuur aan de
Indonesische bevolking. De Bijbel kan er
nog niet worden gemist.
ADVERTENTIE
■■■■■■■■a*A
De persoonlijke vertegen
woordigster van
komt ons bezoeken van 7—13
Mei. om U in de gelegenheid
te stellen. U op deskundige
wijze te laten voorlichten.
Een consult is gratis en zon
der enige verplichting.
Wagenweg 29 - Haarlem
Telefoon 20518
Het typisch „Hollandse intérieur" uit de
zeventiende eeuw is dank zij onze grote
schilders een begrip geworden in vrijwel
de gehele wereld. Door Vermeer van Delft,
door Piefer de Hoogh, door Terborgh en
vele anderen heeft men een duidelijk beeld
van de aankleding der huizen, de kleding
der mensen. Niet steeds bedenkt men, hoe
veel Oosterse schoonheid het leven in het
Westen kwam verfraaien. Wij zijn zo ge
wend geraakt aan de vele Oosterse voor
werpen, die in die rijke eeuw ons land
binnenstroomden, dat wij een Perzisch of
Klein-Aziatisch kleed, Chinees porselein
en Indische stoffen tot onze gewone inven
taris zijn gaan rekenen. Ons oog is er mee
vertrouwd en we denken maar zelden aan
het land van herkomst waar deze kleden
geknoopt, waar dit aardewerk gebakken,
waar deze stoffen geweven worden.
De antieke Oosterse tapijten, afkomstig
uit een particuliere Nederlandse collectie,
die tot 10 Mei in het Frans Halsmuseum
zijn tentoongesteld, vestigen onze aandacht
eens extra op wat men hier te lande ver
trouwelijk een „Persje" pleegt te noemen.
Dit meestal ten onrechte, zoals de heer P.
Otten ons in de catalogus vertelt, daar het
merendeel der tapijten uit Klein-Azië
komt. Antieke tapijten zijn zeldzaam. De
reden ligt voor de hand: zij zijn in het
gebruik versleten. Maar dankzij enige
verzamelaars zijn er toch fraaie exempla
ren bewaard gebleven, zelfs uit de zes
tiende eeuw.
Suggestieve versiering
Als men in een der vertrekken in ons
prachtige museum een Kaukasische kasak
op een tafel ziet liggen, dan denkt men on
willekeurig aan een schilderij van Vermeer
en begrijpt men pas goed hoe inspirerend
deze pracht van Oosterse kleuren op onze
zeventiende-eeuwse kunstenaars gewerkt
heeft.
Ik zal hier niet alles opnoemen wat mer.
op deze rijke expositie zien kan. In de in
structieve catalogus kan men dat allemaal
vinden. Ieder tapijt is uitvoerig beschre
ven, zowel de motieven van ornament en
bloemen als de kleur kunt u er in naslaan.
Men vindt er de vele bidkleden, die men
herkennen kan aan een in een vernauwing
of punt uitlopend vlak in het midden van
het kleed. De eigenaar van zo'n kleedje
nam het mee naar de Moskee om er op te
knielen, de handen vooruit gestrekt, het
voorhoofd tegen de grond gedrukt.
Eén van de opmerkelijkste vond ik een
18de-eeuwse kula uit Klein-Azië (catalo
gusnummer 31) met de suggestieve randen
in zwart, wit en geel. Het middenstuk ver
sierd met gele anjermotieven op een blauw
veld. Wie ontvankelijk is voor de werking
van kleuren, kan zijn hart. hier ophalen.
Vooral twee kleden uit Bergamo (38 en 40)
zijn een feest voor het oog. Speciaal het
laatste is met zijn rijk met rozetten versier
de randen en het prachtige middenstuk
een verrukkelijk kleed. We zijn jaloers, op
de bezitter van zoveel schoons, maar we
waarderen het toch ook dat hij ons alles
zo gul laat zien.
Enkele achttiende-eeuwse tegels uit
Klein-Azië, een dertiende-eeuws lampje
en een zeventiende-eeuws ijzeren schild,
benevens enkele zeer fraaie schotels, vul
len de expositie op zinrijke wijze aan.
OTTO B. DE KAT.
ADVERTENTIE
Verkooplokaal NOTARISHUIS
Dir. W N WOLTER1NK
Bilderdijkstraat bij de Zijlweg
Haarlem - Tel. (K 2500) 11928
INBOEDELVEILING 5/6 MEI 1953
Inzendingen van huisraad worden dagelijks
aangenomen Eigen afhaaldienst
TOULOUSE (Reuter). De politie te
Toulouse heeft Vrijdag medegedeeld, dat
Louis Brassat, de zestienjarige zoon van
de burgemeester van het Franse dorp Es-
palion, heeft bekend zijn vader, moeder
en oudere broer te hebben gedood en de
boerderij in brand te hebben gestoken.
De jongen Brassat deelde de politie mede,
dat hij zijn ouders had aangevallen, nadat
zijn moeder hem een standje had gegeven
omdat hij hun koeien niet goed weidde.
Na zijn ouders met een schoffel te hebben
toegetakeld begaf hij zich naar buiten,
waar hij zijn 24-jarige broer Joseph met
de schoffel zo ernstig verwondde, dat hij
korte tijd later overleed.
Vervolgens stak Louis de boerderij in
brand. Politiemannen en brandweerlieden,
die het huis binnendrongen, troffen er het
lijk van mevrouw Bragsat en de zwaar
gewonde burgemeester aan. Op de vraag
van een politieman, wie hen had aangeval
len, antwoordde de burgemeester: „Het
was.niemand". Dadelijk daarop stierf hij.
Op uitnodiging van de commissie bijzon
der kerkewerk der Nederlands Hervormde
Gemeente van Spaarndam zal de Haarlem
se Orkest Vereniging onder leiding van
Toon Verhey op 7 Mei een concert geven
in de Sionskerk aan de Eksterstraat. Frans
Vester verleent daaraan medewerking,
king. Ds. G. van de Woord zal een korte
toespraak houden.
