fritter
Consultatiebureau
verleende steun
Het meisje uit
Bois Colombes
voor alcoholisme
in vele gevallen
Wie is dat?
Proefvaart sleepboot
voor Brazilië
SLOT DEFECT?
Minister Drees en
Suurhoff spraken
4
(SBkl auto-financiering
Nationale herdenkings
avond in Haarlem
Nachtdienst apotheken
FEUILLETON
Kinderboerderij
Groenendaal vandaag open
Stijging van ruim 1 millioen
bij de Nutsspaarbank
Mooi werk van „Holland-Nautic"
1 Mei-bijeenkomsten
DAG EN NACHT
te ontbieden
J
ZATERDAG 2 MEI 1953
HAARLEMS DAGBLAD - OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
Heb jij ook wel eens gedacht dat het
zo naar voor de dieren in Artis of
andere dierentuinen moet zijn om nooit
eens gezellig bij elkaar op visite te
kunnen gaan of een babbeltje te ma
ken? Dat dacht ik altijd, maar nu moet
ik je natuurlijk eerst vertellen wie ik
ben.
Ik heet Hector en aan mijn naam
hoor je dus al wat voor een soort dier
ik ben, al weet niemand precies tot wat
voor ras ik eigenlijk hoor. Vuilnisbak-
kenras, zeggen de jongens op straat
tegen mijn baasje als hij na schooltijd
met mij buiten speelt. Maar dat is niet
waar. Al zeg ik het zelf, ik zie er best
aardig uit; ik wil met niemand ruilen.
Maar nu heb ik gisteren een dier ge
zien en dat vind ik het mooiste dat ik
ooit in mijn leven ben tegengekomen.
Ik zou alles willen geven om met hem
te mogen ruilen, maar ja, dat gaat na
tuurlijk niet en daarom lig ik maar in
stilte te dromen hoe het zou zijn als ik
zo was als hij.
Zijn naam is Giraffe; dat heb ik mijn
baasje horen zeggen, die me gisteren
heeft meegenomen naar de speeltuin.
De giraffe heeft mij natuurlijk niet ge
zien. Dat had ik ook niet verwacht.
Mijn baas heeft wel een half uur nodig
gehad om mij bij zijn hok weg te krij
gen. Niet één van de andere dieren,
zelfs mijn familieleden, konden me iets
meer schelen toen ik hem had gezien.
„Stel je voor", dacht ik, „dat ik was
als hij. Laat die akelige katten de
boom maar eens invliegen, ik hoef al
leen maar mijn tong uit te steken en
ik heb ze te pakken. Stel je voor, dat
de slager zijn winkeldeur voor me
dicht gooit. Ik steek mijn hoofd door
het bovenraam en ik haal met gemak
alles wat op het hakbord ligt naar me
tce. Als het baasje zijn bal omhoog
gooit en roept: Zoeken Hector, dan
blijf ik staan, waar jk sta en al zou de
bal in de dakgoot liggen, ik pak hem.
O, was ik maar een giraffe! Ik kan ner
gens meer aan denken, alleen aan hem.
Nu is er nog iets. Op de kooi van de
giraffe hangt een bordje en daarop
staat: Giraffe, geboren op 18 April 1947.
Dat betekent dus dat de giraffe van
daag zes jaar wordt en ik liep er aldoor
maar over te denken of ik niet iets aar
digs voor hem kon verzinnen. Mis
schien is iedereen wel vergeten, dat het
vandaag zijn verjaardag is. Misschien
heeft hij wel vriendjes, die er om den
ken, maar zitten ze zelf in een hok, zo
dat ze hem niet kunnen komen felici
teren, dacht ik.
Nu denken jullie dat ik te dom ben
om er iets op te verzinnen, maar daar
vergis je je in. Ik héb er al iets op be
dacht. Weet je wat?
Toen die gedachte aan die jarige gi
raffe me maar niet met rust liet, ben
ik eens op onderzoek uit gegaan. Ge
lukkig woon ik niet zo heel ver van de
dierentuin en kon ik net naar binnen
slippen, toen niemand op me lette. Ik
stapte naar het hok van de struisvogel,
want die zag ik het eerste en die komt
per slot van rekening uit hetzelfde land
als de giraffe. „Mevrouw, mevrouw!"
riep ik beleefd.
Wiegelend met haar rokje en haar
lange rare benen één voor één voor
naam neerzettend, kwam ze op me af.
„Mevrouw, kunt u me ook zeggen
hoe ik de giraffe kan feliciteren? Hij
is zo groot, ziet u en ik ben zo klein
en ik ben bang dat hij me niet ziet als
ik mijn cadeautje kom aanbieden".
„Wat heb je voor een cadeautje?"
vroeg mevrouw Struisvogel nieuws
gierig.
Ik liet haar de jonge takken vol
groene knoppen zien, die ik uit mijn
bek had gelegd, voor ik haar aansprak.
Gisteren heb ik gezien hoe gretig mijn
vriend Giraffe probeerde een paar tak
jes te pakken te krijgen en het leek me
dus een heel mooi cadeau dat ik uit de
tuin van mijn baasje had gepikt.
vNou", zei mevrouw Struis, „dat is
niét gek gedacht. Hij schijnt er van te
houden".
„Maar mevrouw", zei ik, „hoe kan ik
ze hem nu geven? Hij ziet me niet".
„Wat ben jij voor een beest!" zei me
vrouw Struis verbaasd, „dat jij niet
weet hoe de dieren elkaar hier bood
schappen overbrengen. Ken jij onze
postbode niet?" „Postbode?" riep ik en
keek om me heen of ik ergens zo'n
man in een zwart pak en met zo'n
zwarte pet en een grote tas zag lopen.
Maar ik zag niets en keek mevrouw
Struis vragend aan.
„Daar recht voor je", wees ze, „wel
dertig bij elkaar". Ik keek die kant uit,
maar zag alleen een troep mussen en
een paar duiven. „Dat zijn ze", zei me
vrouw Struis en ze lachte om mijn ver
baasd gezicht. „Wist je niet, dat de vo
gels hier van hok naar hok vliegen om
het nieuws en groeten van familie aan
familie over te brengen? Hoe denk je
anders dat we het hier uit houden?
Stel je voor dat ik niet op de hoogte
bleef van alle ruzies en geboortes. Ga
nu maar gauw".
De postbodes waren kleine, vriende
lijke vogeltjes, veel aardiger dan ik al
tijd had gedacht dat mussen waren. Ik
bracht er één mijn boodschap aan de
giraffe over. „O, ja", zei hij, „daar ben
ik vandaag al een paar keer geweest
om te feliciteren. Maar cadeautjes
heeft hij nog niet gehad". Hij vloog me
vooruit naar het hok van de giraffe en
toen we er waren recht omhoog naar
het oor van de giraffe. Ik hield mijn
adem in. Zou hij het niet gek vindon
dat een vreemd beest hem iets kwam
aanbieden? Maar nee, terwijl het musje
aan één stuk door in zijn oor kwetterde
zag ik hem een paar maal vriendelijk
knikken.
En toen gebeurde er iets, dat ik mijn
leven lang niet zal vergeten. De giraffe
zette zijn voorpoten wijd uit elkaar,
toen boog hij zijn lange, lange hals
naar de grond en opeens waren zijn
prachtige bruine ogen vlak bij me.
„Dank je wel kleine vriend", zei hij.
,Het is erg aardig van je dat je zo ver
bent komen lopen om mij te felici
teren".
Ik was zo diep onder de indruk van
die mooie stem en die glanzende ogen
vlak voor me, dat ik niets wist te zeg
gen. Ik legde alleen mijn cadeautje aan
zijn voeten. Hij was erg verrast, dat
zag ik aan zijn ogen en hij zei: „Maar
vriendje, dat is te veel voor mij, dat is
een prachtig cadeau dat je me daar
brengt. Is het helemaal voor mij?" Ik
knikte met een brok in mijn keel. Toen
kwam de giraffe nog dichterbij en hij
gaf me een lik over mijn neus om me
te bedanken. Dat maakte me zó ver
legen dat ik opeens overeind sprong en
zonder op of om te kijken de dieren
tuin uit rende.
Nu lig ik thuis in mijn mand. Nie
mand weet hoe gelukkig ik ben met de
vriendelijke woorden en de lik over
mijn neus. Het is een geheim tussen de
jarige giraffe en mij.
Wie schrikt daar zo voor dat kleine muisje? Wil je het weten? Trek dan
met potlood een lijn van l naar 2 en zo vervolgens tot 43 en je weet het
Bertje Brommer mag vandaag
want hij wou zo vreeslijk graag
va een heleboel gepraat
in zijn nieuwe broek op straat.
Nou, zo zie je er niet veel,
't is een broek van ribfluweel,
zakken niet opzij alleen,
maar van acht'ren ook nog één.
Zo liep Bertje Brommer daar
als een prins op het trottoir
en geen kind kwam om de hoek
of het keek naar Bertjcs broek.
Als een prins, zei ik, maar ja,
Bertje Brommer wou weldra
liever Bertje zijn dan prins,
want zijn vriendje liep daarginds.
Met een schepnet in de hand
ging die langs de waterkant,
Hoepla! Met drie sprongen was
Bertje naast hem in het gras.
„Kijk", riep Bertje, „kikkerdril".
„Stil", zei Tom, zijn vriendje, „stil,
in die modder op de givnd
staat een snoek van wel vijf pond".
Bertje Brommer zag hem niet,
Bertje boog zich over 't riet,
verder nog, té ver hij schoot,
kopje onder in de sloot.
Even later wat was dat?
trok een optocht door de stad.
Waar kwam die zo gauw vandaan?
Bertje Brommer liep vooraan.
Een troep jongens zong in koor
achter Bertjes druipend spoor,
wijzend op zijn natte broek:
„Wie wil er nog vette snoek?"
Bertje Brommer zit nu thuis
en zijn broek zwaait achter 't huis
je herkent hem haast niet meer
aan de waslijn heen en weer.
MIES EOUHUYS.
XXXKAXXXXX3CXXXXXXX*
oooocoooooocx
XX<r*X)C>^OCXXXJGOCXXXX)OOOOCJOOOOOOCOOOOOCXX)OCOOCXXXX*; *»OCOCXOQC*X)OOOOOCOOOCX*VX)OÓOO
ADVERTENTIE
Reinig* en ontsmet goot
steen, wasbek en to,Ie
De heer J. H. Varekamp, secretaris-pen
ningmeester van het Medisch Maatschap
pelijk Consultatiebureau voor Alcoholisme,
herinnert er in zijn jaarverslag aan, dat
het op 17 Maart van het vorig jaar vijfen
twintig jaar geleden was, dat het bureau
werd opgericht. Het zilveren jubileum is
onopgemerkt voorbijgegaan. Dr. L. Coenen,
S. J. Vester en J. H. Varekamp hebben van
de oprichting af zitting in het bestuur.
In die 25 jaar zijn enkele duizenden per
sonen bij het bureau in behandeling ge
weest. Hoewel men in die jarenéook ver
schillende mislukkingen heeft moeten boe
ken, zo is toch een groot aantal personen
door de behandeling op het bureau van
hun drankzucht genezen en nog een veel
groter aantal mensen is behoed voor het
afglijden op het hellend pad dat leidt van
drankgebruik tot drankmisbruik, met al de
gevolgen van dien.
Het consultatiebureau is aldus de
secretaris niet alleen bestemd voor de
eigenlijke alcoholisten, maar vooral ook
voor hen die gevaar lopen het te worden
of die door hun drankgebruik er toe kun
nen komen misdrijven te plegen, die zij in
nuchtere toestand nimmer zouden hebben
bedreven. De secretaris denkt daarbij aan
zedendelicten, bedreiging, mishandeling,
ook wel diefstal en brandstichting. Voor
komen is beter dan genezen en de preven
tiewerking, die van het bureau is uitge
gaan, is zeker niet gering te achten.
Als directeur van het bureau deelt de
heer Varekamp mee, dat de werkzaam
heden in het afgelopen jaar in niet onbe
langrijke mate zijn toegenomen. Eehalve
dat de spreekuren drukker bezocht werden,
werd er veel meer huisbezoek gedaan.
Binnenshuis wordt
veel leed geleden
Al is het juist, wat steeds wordt beweerd,
dat men tegenwoordig zoveel minder dron
ken mensen ziet dan vroeger, toch wordt
er binnenshuis nog veel leed geleden door
het drankgebruik van de man en vader,
die misschien nimmer „in kennelijke staat"
op straat wordt gezien. Het komt dikwijls
voor, dat familieleden komen klagen over
het gedrag van de man, doch dat deze bij
bezoek aan het bureau of bij huisbezoek
verklaart, dat het toch heus niet zo erg is
met zijn drankgebruik. Hij kreeg immers
nog nimmer een bekeuring voor openbare
dronkenschap, zodat hij niet gevoelt, dat
het toch voor zijn gezin beter zou zijn,
wanneer hij het drinken geheel zou na
laten.
Daarnaast zijn verschillende gevallen
van mensen, die tot een of ander misdrijf
komen, niet omdat zij bepaald dronken
waren, doch doordat door hun matig ge
bruik de remmen reeds zijn losgeslagen.
Vooral voor jonge mensen kan regelmatig
cafébezoek soms de weg zijn, die tot mis
drijf leidt.
ADVERTENTIE
FRANS VAM O'AAIW ASSURANTIËN
lÓ6t.WI)K VAM ÖIVSSKUAM !»d.' HAARLEM Ut M4M
Verzoek van de burgemeester
De Burgemeester van Haarlem verzoekt
de ingezetenen op de Nationale Herden
kingsavond op 4 Mei a.s. om 20.00 uur twee
minuten stilte in acht te nemen, ter her
denking van de in de oorlog gevallenen.
In verband met het karakter van deze
avond zal het zeer op prijs worden gesteld
als de vlaggen, overal waar die in de stad
zijn uitgestoken, die avond van 18.00 uur af
halfstok worden gehangen, of indien
dat niet mogelijk is geheel worden in
gehaald.
De feestverlichting zal die avond niet
worden ontstoken.
De attracties van Haarlem-Lichtstad
zullen van 17 uur af gesloten zijn.
Th. A. Klinkhamer, Koninginneweg 69,
telefoon 11596.
Grijseels en Van Hees, Lange Veerstraat
19, telefoon 11000.
Frans Hals-apotheek, Frans Halsplein 1,
telefoon 11180.
VOOR HET NATIONAAL RAMPENFONDS
Bridgeclub v. d. Ned. Ver. v. Huisvrou
wen. afd. Haarlem ƒ50,04; Wed. G. 25,
D. V. 1,N. N. 15,8 uur overwerk
Pers. firma Lagendijk ƒ434,96; verdubbeld
door directie ƒ434,96.
Bovengenoemde bedragen zijn reeds door
ons aan het Nationaal Rampenfonds over
gemaakt.
(Commissaris Gilles op onderzoek)
door JACQUES DECREST
Uit het Frans vertaald
10)
Ze moest nodig het licht aanmaken, net
doen of ze met Josephine aan het spelen
was.
De oude dienstmaagd kwam de kamer
binnen.
Wat spook je daar toch uit?
Niets bijzonders, Maria. Ik ga José-
phine naar bed brengen.
Ik moet naar beneden om het eten
klaar te maken, weet je.... Wil jij een
beetje in de kamer komen?
Ja, dat is goed.
Zij stopte de pop met zorg in haar eigen
bed onder de dekens.
Je zult niet bang zijn om een ogen
blikje met hem alleen te blijven, hè? Ik
moet even het vlees opzetten en de tafel
dekken
Neen, Maria, ik wil wel.
Als er iets is, hoef je me maar te
roepen.... Ik zal beneden de deur open
laten.
XI
Over de lamp bij het bed van de ster
vende hing, evenals de vorige dag, een
zakdoek.
Lysou begon met om zich heen te kij
ken, zonder zich te verroeren. Haar kleine
handen bleven verborgen in de zakken
van haar schort. Een van haar lokken, de
meest blonde, die haar altijd hinderde,
nmg over haar voorhoold tot haar wenk
brauwen, zonder dat zij eraan dacht haar
op zijn plaats te brengen.
Kijk, de sleutel zat nog altijd op de se
cretaire, de stoel stond nog tussen het meu
bel en de schoorsteen. Maar ze zou de ta
fel voor het raam, met alle flesjes en het
aluminium pannetje, waarin Jeanne de in
jectiespuit uitkookte, moeten verplaatsen.
Dat was moeilijker zonder lawaai te ma
ken; de tafel was tamelijk zwaar en piepte
op het parket. Maar Maria in haar keu
ken, met iets op het vuur, zou het geringe
geluid niet horen.
Lysou was ongerust, maar tevens ook
trots en voorzichtig. Vooral trots. Zij ging
een daad volbrengen, die zeer zeker be
langrijk was, zonder dat zij wist waarom,
een daad, waartoe zij helemaal alléén had
besloten.
Het eerste wat zij moest doen was de
deur sluiten, die Maria opengelaten had.
Zij draaide zachtjes de knop om en zonder
geluid deed ze de deur dicht. Zij voelde,
dat haar voorhoofd enigszins vochtig was
van transpiratie, maar ze was erg kalm.
Toen liep ze op het bed toe. Oom had
zich niet bewogen toen zij binnengekomen
was. Hij had vermoedelijk niet opgemerkt,
dat zij er was.
Zij boog zich vlak over zijn oor heen.
Oom, zei zij zachtjes, ik ben het, Ly
sou.
Zij gluurde naar zijn ooglid; maar de
oude man bewoog zich niet.
Sliep hij?
Een ogenblik maakte zich plotseling een
gevoel van wanhoop van haar meester.
Zou hij haar niet horen, zou hij nooit meer
tegen haar spreken met zijn levende oog?
De geur van koorts, scherp en zoet, een
onaangename zoetheid, beklemde haar.
Wat te doen?
Oom, herhaalde zij luider.
En zij legde haar hand op die van de
oude man.
Ditmaal ging er een rilling door het lig
gende lichaam. De rauwe ademhaling
stokte een seconde, ging toen weer voort
met een sterker gereutel. En eindelijk ging
het oog open.
Lysou glimlachte van vreugde, als over
een overwinning.
Oom, zei zij, hoort u mij?
Ja, antwoordde het oog met een be
weging van het ooglid.
Oom, wil je, dat ik de sleutel van de
secretaire neem?
Zij articuleerde ieder woord zo goed zij
1 Evenals in 1951 werd in 1952 bij ver
schillende patiënten een refusalkuur toe
gepast. Dit geschiedde, wanneer men het
voor de betrokkenen nodig en wenselijk
achtte, en ook wanneer zij tot het bureau
kwamen met het verzoek die kuur te mo
gen ondergaan. Nog al te veel heerst de
mening, dat het gebruik van refusal een
zeer gemakkelijk en afdoend middel is om
van drankzucht te genezen. Met nadruk
merkt de directeur op, dat een dergelijke
kuur niet mag worden ondergaan, dan na
onderzoek en onder controle van de arts.
Voorts moeten sommige patiënten maan
den en maanden lang de tabletten blijven
innemen en het komt maar al te dikwijls
voor, dat zij na betrekkelijk korte tijd
menen, al geheel genezen te zijn en geen
tabletten meer innemen. Gaan zij dan na
enige tijd er weer toe over om iets te ge
bruiken, zij zijn immers volgens hun me
ning van hun drankzucht genezen, dan
volgt onherroepelijk een terugval tot mis
bruik.
Voor verschillende patiënten bleek het
dan ook nodig, dat zij voor geruime tijd
werden opgenomen in een sanatorium of
ziekenhuis.
Talloos zijn de moeilijkheden, waarmee
de patiënten dikwijls te kampen hebben,
die hen dan uit hun evenwicht brengen,
waardoor zij er toe komen afleiding in het
café te zoeken.
Daar zijn in de eerste plaats huwelijks
moeilijkheden; niet alle vrouwen hebben
de nodige tact om een alcoholist, dus een
patiënt, op de juiste wijze aan te pakken.
Vooral komt het voor, dat wanneer de man
zijn best doet zijn leven te verbeteren,
hem, bijv. als hij eens iets later dan ge
woonlijk thuis komt, de bitterste verwijten
worden gedaan over zijn vroeger leven.
Ook met de opgroeiende kinderen ontstaan
vaak conflicten; dikwijls hebben zij toch
het respect voor vader verloren, wat deze,
nu hij toch weer zijn best doet, niet kan
verdragen. In vele gevallen gelukt het
wel in een onderhoud met de betrokkenen
deze moeilijkheden op te lossen.
Bij de tegenwoordige werkeloosheid is
het verklaarbaar, dat verschillende patiën
ten zonder werk zijn, wat financiële moei
lijkheden met zich brengt, terwijl het
voortdurend bij de weg lopen voor hen
een groot gevaar kan zijn. Het mocht ver
schillende malen gelukken werk voor hen
te vinden, al wordt dat in de laatste tijd
steeds moeilijker.
T^maer aantal
processen-verbaal
Het aantal processen-verbaal wegens
openbare dronkenschap was minder dan
het voorafgaande jaar, n.l. 221 tegen 263
in 1951. De leeftijden van de geverbali-
seerden waren als volgt: beneden de 20
jaar 7, van 20 tot 30 jaar 34, van 30 tot 40
jaar 32, van 40 tot 50 jaar 69, van 50 tot 60
jaar 34, van 60 tot 70 jaar 34, boven de 70
jaar 11.
Aan de justitie werden 96 rapporten uit
gebracht. Op 31 December stonden onder
toezicht van het bureau 115 personen.
Vanmiddag zal in Groenendaal de kin
derboerderij weer voor een nieuw seizoen
geopend worden. In tegenwoordigheid van
de opzichter van de boerderij zal de ope
ning door wethouder E. J. van Lent ge
schieden.
Het aantal dieren is sinds het vorige jaar
weer iets toegenomen. Er zijn thans vijf
oude Tokkenburgergeiten, twee jonge wit
te geiten, een Cameroungeit, een schaap
met twee lammeren, ongeveer twintig een
den en dertig duiven, vier pauwen, vijf ha
nen en een paar kippen met een reeks
kuikens.
Er zijn onder andere bijgekomen, een
kalf, een varken met vijf biggen van
veertien dagen oud en twee manderijn-
eendjes.
In de loop van de volgende week zal een
rood kalf een plaats op de boerderij krij
gen en waarschijnlijk zal ook nog een hert
aangeschaft worden.
Het gunstige verloop van de spaarcijfers
bij de Nutsspaarbank zette zich in de
maand April voort. De inleggingen bedroe
gen f 975.217 en de terugbetalingen
f845.811, zodat een bedrag van f 129.406
meer werd ingelegd dan terugbetaald, te
genover een negatief saldo van f 10.682 in
April van het vorig jaar. In totaal werden
382 nieuwe spaarbankboekjes uitgereikt.
Het inleggerstegoed steeg de eerste vier
maanden van dit jaar met een bedrag van
1.051.030 tot f 25.980.155. Het totaal in
leggers bedroeg per ultimo April 66.374.
kon, als voor de voordrachtles van me
vrouw Lancelin.
Maar dit keer zei de pupil geen ja. Hij
bleef onbeweeglijk in het half gesloten
oog.
Wat moest ze dan doen? Wat wilde oom
dan?
Lysou dacht een seconde na.
Wil je dat ik de secretaire open
maak?
Ja, zei het oog.
Zij legde een vinger op haar lippen als
om hem gerust te stellen en hem te zeg
gen, dat ze geen lawaai zou maken.
Op de punt van haar tenen ging zij naar
de tafel, die bijna even hoog was ais zij
zelf. Waar moest zij hem aanpakken om
de kracht te hebben hem weg te trekken?
Lysou, vol moed, pakte een van de ran
den, zette zich schrap en trok uit alle
macht. Het leek haar dat de tafel ook trok,
maar in omgekeerde richting, als iets le
vends, dat niet wilde gehoorzamen. En
toen plotseling gaf de tafel mee, verplaat
ste zich langzaam met een droog geluid
van de vier poten, die zich losmaakten uit
de was van het parket.
Wat ging dat allemaal gemakkelijk! En
men hoeft slechts te beginnen wat men
wil doen opdat de moeilijkheden verdwij
nen!
Lysou, vol vertrouwen, sleepte voor
zichtig de stoel tot voor hel geheimzinnig
meubel, klom op de zitting door zich aan
de rugleuning vast te houden, er daarbij
voor zorgend, dat ze haar voeten goed in
het midden neerzette, opdat de stoel niet
zou omvallen.
Al haar bewegingen waren zo gemakke
lijk, dat zij meende in een droom te han
delen, in het land, waar de dingen geen
gewicht meer hebben, waar de handen
zich alleen maar behoeven uit te strekken
om de gewenste voorwerpen te kunnen
grijpen.
Toch was de sleutel wel wat hoog. Zij
moest haar arm uitstrekken om hem te
bereiken en dat verminderde haar kracht
om hem om te draaien. Naar rechts, naar
links? Naar welke kant draaien de sleu
tels? Lysou wist het niet meer, probeerde
het zich te herinneren. Zij probeerde eerst
naar rechts, maar voelde een weerstand.
Toen naar links en de sleutel draaide in
het slot. Zij hoorde een zacht geklik.
Moest zij nu duwen, of trekken? Nog
nooit had zij een secretaire zien openen.
Nooit had oom de secretaire voor haar
ogen geopend.
Zij trok.
De klep kwam gemakkelijk op haar toe,
bijna meegetrokken door zijn eigen ge
wicht. Het scheelde niet veel of Lysou had
het evenwicht verloren en was achterover
gevallen. Zij greep zich vast, hield de klep
tegen, slaagde erin hem tot stilstand te
brengen. Zij bleef zo een ogenblik staan
zonder zich te bewegen, haar gestokte
ademhaling hervattend. Zweetdruppeltjes
stroomden over haar rug.
Daar had zij niet aan gedacht. Het luik
van zwaar hout ging zover omlaag, dat zij
Gisteren werd op de Noordzee een tech
nische proefvaart gehouden met de op de
werf van de N.V. Maatschappij tot Ex
ploitatie van de Scheepswerf Machinefa
briek „Holland-Nautic" te Haarlem ge
bouwde zeesleepboot „Centauro".
Het is voor de directie en voor allen,
die aan de bouw van deze sterke en de
gelijke uitgevoerde zeesleepboot hebben
medegewerkt een voldoening geweest, dat
de behaalde resultaten aan de hoge ver
wachtingen hebben voldaan, zodat dan
ook het schip, direct na de proefvaart,
door de aanwezige Braziliaanse autoritei
ten namens de Braziliaanse Marine werd
overgenomen.
Zoals wij reeds eerder berichtten, heeft
de Holland-Nautic destijds van de Brazi
liaanse Marine een niet alleen voor haar
werf, doch ook een voor ons land belang
rijke opdracht ontvangen, voor de bouw
van zes zeesleepboten, welke ten doel heb
ben, het verrichten van sleepdiensten langs
de Braziliaanse kust.
Deze zeesleepboten hebben een lengte
van 25,78 meter, zijn 7.27 meter breed en
hebben een holte van 3.60 meter en wor
den aangedreven door twee-tact vijf
cylinder dieselmotoren.
ADVERTENTIE
„DE SLEUTELSPECIALIST''
LANGE VEERSTRAAT 10 - TEL. 11493
Vrijdagavond heeft dr. W. Drees het
woord gevoerd tijdens een bijeenkomst ter
viering van de Dag van de Arbeid in de
Houtrusthallen te 's-Gravenhage.
Dr. Drees belichtte de bijzondere verant
woordelijkheid die de socialistische partij
thans in het staatsbestel heeft te dragen en
de bijzondere moeilijkheden, welke het
hoofd geboden moet worden, omdat de
socialistische politiek niet voluit gevoerd
kan worden. „Wij moeten samenwerken
met partijen en mensen, die een andere
overtuiging zijn toegedaan en daarom zijn
compromissen niet te vermijden. Het volk
heeft hiervoor echter steeds begrip getoond
en is redelijk in zijn oordeel."
De minister van Sociale Zaken, de heer
J. G. Suurhoff, sprak in Amsterdam op
een massabijeenkomst in het Frederik Hen
drikplantsoen. Hij critiseerde de „vleugel
ziekte" in de K.V.P., de Christelijk Histo
rische LTnie< de Anti-Revolutionnairen en
de C.P.N. Hij noemde dit een ziekte, waar
bij de ene vleugel vooruit en de andere
achteruit wil vliegen. „Men wil zoveel mo
gelijk woningen, maar als de huur omhoog
gaat, dan wil men niet, dat een deel van
die hogere huren gebruikt wordt om daar
van nieuwe woningen te bouwen. Men wil
de belastingen drastisch verlagen, maar
tegelijkertijd beweert men voorstander te
zijn van sociale voorzieningen. Men zegt,
dat men werkgelegenheid wil scheppen
door de export te vergroten, maar men wil
tegelijkertijd de geleide loonpolitiek door
breken. Men wil de middenstand aan een
redelijk bestaan helpen, maar niet deze
middenstand saneren en ordenen", aldus
de heer Suurhoff, die voorts zei dat het te
vroeg is om aan een werkelijke vredespoli
tiek van Moskou te geloven. Niettemin
dient iedere vredespoging van de Sovjet-
Unie een eerlijke kans te krijgen.
ADVERTENTIE
Waar vindt U een perfecte leraar,
die elke seconde voor U klaar staat
en nog wel bij U thuis!? Die Uw
studie leidt en les geeft op elk
moment, dat U schikt?! En met wie
U de complete stof kunt repeteren
zo vaak U maar wenst?!
Dat zijn allemaal enorme voordelen
van een goede schriftelijke cursus,
zoals van Resa-Hilversum. Boven
dien bent U daarmee veel voordeli
ger uit. Vraag inlichtingen aan de
cursus met de meeste geslaagden:
Resa-Hilversum. Bekende schrifte
lijke cursus.
van de stoel moest afstappen om het hele
maal te kunnen openen. Dat kostte grote
moeite, maar het lukte.
Pas daarna draaide zij zich om om naar
oom te kijken. Hij lag stil, een beetje op
zijn zijde, zcals hij lag sedert hij door de
verlamming getroffen was. .In het half
duister zag zij alleen maar het wagenwijd
openstaande oóg met zijn versteende pupil.
Ze had geen notie van tijd meer. Had
het lang geduurd om dat alles te doen?
Zou Maria niet weer boven komen? Zij
luisterdeDe trap was stil.
De afgedekte lamp verlichte de binnen
kant van de secretaire slecht. Zij onder
scheidde, op een plank in de hoogte, sta
pels mappen op elkaar. Daaronder was er
in het midden een soort nis, die helderder
leek, met een kleine pilaar aan beide kan
ten. En dan twee rijen met kleine laden
met koperen knoppen. Alles was geheim
zinnig en mooi, zoals iets, wal men nooit
gezien heeft. Lysou vergat gedurende een
ogenblik alles door het genoegen van het
kijken, met een verbaasde en bevredigende
nieuwsgierigheid. Toen ze zich voorover
boog om beter te kunnen zien, slaakte zij
bijna een kreet. Een klein meisje scheen
uit de schaduw te voorschijn te komen en
haar aan te kijken. Een klein meisje met
een lok op haar voorhoofd. Zijzelf, Lysou.
(Wordt vervolgd).
