Het Huis
Kinderboerderij in Groenendaal trekt
150.000 bezoekers per jaar
BANDEN
Alma Musica" concerteerde
..Clowntje Riek
van haar Dromen
Mis van César Franck
klonk in Heemstede
IJmuiden krijgt zijn
vissersmonument
Waar ganzen vriendschap sluiten met ezels
Betaling
abonnementsgeld
per giro
LICHT ^LOPEND
Prachtige uitvoering van
„Die Kunst der Fuge"
Bloemendaalse bejaarden
gingen dagje uit
Zandvoortse politie
verordening overtreden
W. van Liemt jubileert
Lezing over Zuid-Afrika
Voor de kiadcren
FEUILLETON
door Dorothy Quentin,
Hermann Zaiss in de Bavo
Burgerlijke Stand
van Haarlem
In brons en bazalt
Ontvangst ten Stadhuïze
WOENSDAG 24 JUNI 1953
HAARLEMS DAGBLAD - OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
ADVERTENTIE
Voor de kinderboerderij in Groenendaal
staan een zeven-jarig meisje -en haar
broertje, dat de drie turven hoogte nauwe
lijks overschreden heeft. Zij werpen ver
langende blikken naar het kleine paradijs,
waarvan de toegang hun door een stevig
klaphek wordt belet en zien hoe andere
kinderen zich enthousiast te midden van
de aantrekkelijke levende have bewegen.
Zij staan kennelijk te hunkeren en de
wens, ook eens een lammetje te strelen of
het kalf te voeren, is duidelijk in hun ogen
te lezen. Dan verzamelt het meisje al haar
moed en wendt zich tot een voorbijganger
met de vraag: „Meneer.wat kost dat?
Wanneer zij dan ten antwoord krijgt, dat
de toegang geheel gratis is, kijkt zij de
glimlachende heer even ongelovig aan.
Blijkbaar zijn haar ervaringen in deze
materialistische wereld reeds van dien
aard. dat het haar volkomen onwaarschijn
lijk voorkomt een dergelijk lustoord zon
der betaling te mogen betreden. Nog even
een lichte aarzeling: dan neemt zij haar
broertje kordaat bij de hand en beiden be
treden met schitterende ogen de kleine
lusthof, waar zij spoedig in het bekoorlijke
gewemel van kind en dier zijn opgenomen.
Het boven omschreven tafereeltje is een
der vele, die men bijna dagelijks bij de
kinderboerderij in het wandelbos Groe
nendaal te Heemstede kan waarnemen.
Immers, in de betrekkelijk korte tijd van
zijn bestaan heeft dit park zich reeds tot
een graag bezochte attractie ontwikkeld,
welke tot ver in de omtrek een zekere ver
maardheid geniet en niet alleen op de kin
deren een grote aantrekkingskracht blijkt
uit te oefenen. Naar schatting worden hier
jaarlijks 150.000 grote en kleine bezoekers
tot een korte verpozing aangetrokken,
waarvan het contingent Amsterdammers
zeker niet gering zal ziin. Met mooi weer
en in de vacahtietijd behoren Zondagen
met ruim drieduizend bezoekers geenszins
tot de uitzonderingen. Getallen waai'door
de heer H. Walet, die met de leiding is be
last en zijn enthousiaste „pluimgraaf". .Tan
van Poecke, tot een voortdurende activi
teit worden gestimuleerd. Want zonder een
grote dosis liefhebberij en genegenheid
voor het uitgebreide dierenpark is hun
taak geen betrekking, maar een karwei.
Doch het wel en wee van de levende have
gaat hun bijzonder ter harte, zodat de
dieren hier een puike verzorging genieten.
Toch kan de oppervlakkige bezoeker
zich nauwelijks realiseren, welk een grote
variatie er bij de bevolking van de kinder
boerderij werd betracht. Vandaar dat wij
de heer Walet om enige uitleg verzochten,
aan welk verzoek hij met een enthousiaste
bereidwilligheid heeft voldaan. Aldus werd
onze aandacht op menige interessante bij
zonderheid gevestigd, welke ons zonder
deze ter zake kundige explicatie stellig
was ontgaan.
Welke trouwe bezoeker is het bijvoor
beeld al eens opgevallen, dat de beide ezels
in de hertenkamp onafscheidelijk worden
gevolgd door de non-gans, die ter wille
van deze volkomen onverklaarbare ver
ering zelf het vrouwtje in de steek liet.
Het is een zwarte gans met grijze dek-
veren, die de geadoreerde grauwtjes als de
spreekwoordelijke schaduw volgt en zich
daarbij telkens tot een komische woede
opschroeft, wanneer mens of dier „zijn"
ezels tracht te benaderen.
Behalve de Zackelschapen, die onmid
dellijk de aandacht trekken door hun fiere
krulhoorns en oorspronkelijk uit Hongarije
afkomstig zijn en hun eeuwige rivalen, de
Drentse hoornschapen, wordt de herten
kamp verder bevolkt door veertien ranke
herten, welk aantal, wanneer de voor
tekenen niet bedriegen, tegen het voorjaar
met zes Bambi's zal zijn uitgebreid. Van de
gevederde bewoners staan vooral de trotse
pauwen steeds in het midddelpunt er jeug
dige belangstelling en hoewel het deze
fraaie vogelsoorten hier zeker niet aan
ruimte ontbreekt, verkiezen zij toch dik
wijls de vrijheid en laten zich dan tot een
U kunt het Uzelf gemakkelijk maken
door het abonnementsgeld voor het
volgende kwartaal te voldoen op onze
postgirorekening no. 273107 ten name
van Haarlems Dagblad, U bespaart
daarmee incassokosten en vermijdt
geloop aan de deur.
Het te gireren bedrag is f 6.10, post-
abonnés f 6.60.
U kunt het ons gemakkelijk maken
door Uw giro-opdracht te verzenden
vóór het eind van de maand. Wij be
hoeven dan geen kwitanties uit te
zenden.
Voor automatische girobetalingen
(het allergemakkelijkste) zijn formu
lieren op aanvraag gaarne ter be
schikking.
DE ADMINISTRATIE.
vlucht in de omgeving verleiden. Het is
wel gebeurd dat zij zelfs in de Bosboom
Toussaintlaan werden aangetroffen, het
geen overigens geen enkele reden tot on
gerustheid behoeft te geven, want zij keren
altijd uit zich zelf weer in de hertenkamp
terug.
Het kostbaarste bezit vormt het
kerngezonde lama-echtpaar, dat nu al
weer bijna een jaar de alleszins gerecht
vaardigde trots vah dit dierenpark uit
maakt. Wij hebben hieraan indertijd al
eens uitvoerige aandacht besteed, zodat nu
kan worden volstaan met de mededeling,
dat zij thans naar wens zijn geacclimati
seerd, hoewel hun schuwheid nog niet ge
heel is geweken. Vandaar dat zij onge
schikt worden geacht om vrij in de kinder
boerderij rond te lopen. Ook hier wordt
tegen het voorjaar gezinsuitbreiding ver
wacht.
Deze kinderboerderij is voor jong en oud
een graag bezocht recreatie-oord, waarin
vooral de jeugd spelenderwijze liefde voor
het dier en eerbied voor de natuur wordt
bijgebracht. Zij mogen hier de levende
have ongestoord gadeslaan, strelen en voe
deren, hetgeen de verschillende dieren zich
gaarne laten welgevallen. De permanente
bewoners bestaan onder meer uit een var
ken met vijf mollige biggen; een zwart
Markerzwijn; vier Toggenburger- en twee
Kameroengeiten; een Texels schaap met
twee lammeren en één der lievelingen van
het publiek, een dartel kalfje. Verder een
uitgebreide verzameling pluimvee; kippen,
krielkippen en eenden, waarnaast ook de
marmottenheuvel, die eveneens door ko
nijnen wordt bevolkt, zeker niet de minst
gewaardeerde attractie oplevert. Een grote
duiventil verleent huisvesting aan enige
fraaie koppels pauwstaarten, die bijzonder
mak geworden zijn en bij voorkeur hun
voedsel uit handen der bezoekers aanvaar
den.
De tegenover de kinderboerderij gelegen
volière bevat een dergelijke grote variatie
schitterend gekleurde vogelsoorten, dat
een beschrijving hiervan een afzonderlijk
artikel zou vorderen. Zodat nu moet wor
den volstaan met een sobere vermelding
van de parkieten, kanaries, tijger- en ze-
bravinken, goud- zilver- konings- en bos
fazanten.
Overigens blijkt de kinderboerderij ge
heel aan de gestelde verwachtingen te be
antwoorden. Hoewel uiteraard voortdu
rend toezicht wordt uitgeoefend, behoeft
er slechts bij hoge uitzondering te worden
ingegrepen en het plagen of kwellen der
dieren komt even zelden voor als erger
lijke baldadigheden. Eventuele boosdoe
ners worden onmiddellijk verwijderd, ter
wijl verder voor goed de toegang wordt
ontzegd.
ADVERTENTIE
RIJWIEL MOTOR
55
Onder grote belangstelling musiceerde
Dinsdagavond in de Baohzaal het instru
mentaal sextet Alma Musica in de Kunst-
maand Amsterdam. Het is opmerkelijk hoe
er zich onder de jongere generatie een
publiek gevormd heeft, dat onbevangen
staat tegenover de vormen van kamermu
ziek, die bij het vorige geslacht niet in tel
waren. En tevens is het opvallend hoe de
waardering voor prestaties op blaasinstru
menten als fluit en hobo gestegen is. „Al
ma Musica" heeft een bezetting die nog
al wat mogelijkheden biedt, want al is men
met z'n zessen, men hoeft daarmee niet
altijd sextetten te spelen. Trouwens, dan
zou men gauw uitgepraat zijn. En het is
juist de grote verscheidenheid in bezetting
en muziekvormen, die een programma
boeiend en aantrekkelijk kan maken.
De claviciniste van het ensemble, Gusta
van Royen, trad zelfs als soliste op, name
lijk met een „Passacaille" van Couperin le
Grand. En men kreeg van de fluitist Ever-
hard van Royen, de violist Paul Godwin,
de altist Johan van Helden en de cellist
Carel van Leeuwen Boomkamp het Kwar
tet in A grote terts van Mozart te horen,
pretentieloze en allerbeminnelijkste mu
ziek op melodieën van anderen een stuk
bedoelt voor de huiselijke kring, maar dat
in een verfijnde vertolking hier zowaar bij-
machte was een storm van toejuichingen
te ontketenen.
Verder maakte men kennis met een
fraai Concerto voor fluit, oboe d'amore
en continuo. Hierbij kreeg men gelegen
heid het beheerste spel van Haakon Stotijn
te horen wedijveren met het soepele fluit
spel van Van Royen. Wat een lust om daar
naar te luisteren. In de nummers voor vol
ledig Sextet speelde Stotijn afwisselend
hobo, oboe d'amore en althobo, wat telkens
een verandering van kleur betekende.
Men begon de avond met een uiterst
vriendelijk Quintet van Joh. Chr. Bach
en besloot het programma met een Scxtuor
van Daniel Lesur, door de componist om
gewerkt voor „Alma Musica" naar zijn
„Suite voor piano en strijktrio". Dit vier
delig stuk heeft in de nieuwe instrumen
tatie een fascinerende klank. Bovendien is
het als compositie rijk aan fantasie en wel
dadige frisheid. Het werd geestdriftig ont
haald en moest ten dele gebisseerd worden.
Maar het frappantste van dit concert
door Alma Musica was wel de uitvoering
van drie Contrapunten uit „D'e Kunst der
Fuge" van Bach in een zeer geschikte be
werking van Bertus van Lier. voor vijf
executanten. Zoals men weet heeft Bach
in dit zijn laatste werk, dat een won
der van compositie-techniek en van muzi
kale inhoud mag heten, geen enkele aan
wijzing gegeven, hoe hij er zich een uit
voering van dacht. Vandaar de zeer uit
eenlopende opvattingen over de instumen-
tale realisatie van dit muzikale testament.
Het is moeilijk dienaangaande een voor
keur uit te spreken. Elke ernstige poging
kan in deze hl: waarde hebben. En of
men Bach's muziek nu hoort met orgel of
clavecimbel, in strijkersbezetting, volledig
klassiek orkest of kamermuziek-ensemble,
het gaat er ten slotte om de wonderlijk ver
strengelde klanklijnen van „Die Kunst der
Fuge" naar hun betekenis te laten uitko
men en daartoe een gelukkig gebruik te
maken van instrumentale kleuren. Met de
voorhanden middelen van „Alma Musica"
heeft Bertus van Lier in deze drie frag
menten een alleszins gunstig resultaat be
reikt. En de vijf executanten (het clave
cimbel is er niet bij betrokken) zorgden
bovendien dat de verheven poëtische geest
van Bach boven alle kunstmatigheid van
vorm en conceptie heersende bleef. De
grote bijval die de vertolking genoot, noop
te tot herhaling van het laatste fragment.
Het was een muziekavond waar men ver
rijkt en gelouterd vandaan ging.
JOS. DE KLERK.
De Haarlemse politie heeft een twintig
jarige dienstbode aangehouden, verdacht van
diefstal van een bankbiljet van f10. ten na
dele van haar patroon en een vijfenveertig-,
jarige timmerman, verdacht van poging tot
Het comité Ouden van dagen te Bloe-
mendaal heeft de bejaarden uit die ge
meente een prettig uitstapje naar Volen-
dam aangeboden.
Gistermorgen vertrokken de ouden van
dagen om tien uur van het JdUgdhuis aan
de Donkerelaan, vanwaar zij in drie'bussen
van de N.Z.H. en enkele particuliere auto's
de tocht maakten. Gedurende de rit toon
den de dames van het comité onder
voorzitterschap van de echtgenote van de
burgemeester zich uitstekende gastvrou
wen, die het de ouden aan niets lieten ont
breken.
In Volendam werd in „Spaander" een
uitgebreide koffietafel geserveerd, waarna
naar Amsterdam werd gereden, waar „Het
Kalfje" tot laatste pleisterplaats diende.
Via Schiphol werd Bloemendaal weer
bereikt.
De Hoge Raad beeft het vonnis van de
Haarlemse rechtbank, waarbij de Zand-
voorter M. M. van rechtsvervolging werd
ontslagen, verdacht van overtreding van
een bepaling van de politieverordeming
door het plaatsen van caravans achter zijn
woning zonder vergunning van B. en W.
van Zandvoort, vernietigd en opnieuw
rechtdoende M. veroordeeld tot een geld
boete van f 10, subsidiair vijf dagen hech
tenis.
Het betreft hier het inrichten van een
particulier caravanterrein. Zoals bekend
bestaat er in Zandvoort ook een gemeente
lijk csravanterrein.
Morgen viert de heer W. van Liemt te
Haarlem zijn zilveren jubileum als mede
directeur van een houtfirma te Amsterdam
en ter gelegenheid daarvan houdt hij des
middags een receptie in de Industriële
Club op de Dam. Hoewel zijn werkkring
niet in zijn geboortestad ligt heeft hij
Haarlem vele diensten bewezen, speciaal
in de oorlog en kort na de bevrijding. De
heer Van Liemt trad na de bezetting op als
directeur van Nederlands Volksherstel.
Voorts is hij voorzitter van de R.K. Ge
zinszorg te Haarlem en vice-voorzitter van
het diocesaan bestuur.
Voor de Nederlands Zuid-Afrikaanse
Vereniging en voor het Algemeen Neder
lands Verbond heeft de heer P. de Waal,
organiseerder van de Suid-Afrikaanse
Radio Uitsaai Korporasie in Bloemfontein,
gisteravond in Brinkmann een in vele op
zichten belangwekkende voordracht ge
houden en enkele fraaie kleurenfilms ge
draaid over het land en het volk van Zuid-
Afrika. De spreker in Zuid-Afrika ge
boren, wist zijn toehoorders van de aan
vang af te boeien. Hij achtte het een voor
recht in de gelegenheid te zijn zijn oor
spronkelijke landgenoten over zijn eigen
landgenoten te vertellen. In grote trekken
maakte de hger De Waal zoveel mogelijk
het leven in de uitgebreide gebieden duide
lijk en daarbij stuitte hij herhaaldelijk op
gewoonten en uiterlijkheden van Neder
landse oorsprong. Zo kreeg men een goede
indruk van de nieuwe Zuid-Afrikaanse
cultuur, onder meer waar deze gebaseerd
is op de Nederlandse.
De gelegenheid tot het stellen van vra
gen werd ruim te baat genomen. De films,
die de heer De Waal vertoonde, verplaat
sten de aanwezigen voor korte tijd naar
diefstal vM hout van een boiwwCTk aan de I verschillende delen van Zuid-Afrika. Voor
Muiderslotweg in Haarlem-Noord; laatst
genoemde had de goederen verborgen en
had plannen ze des avonds te halen.
eventuele adspirant-emigranten in het bij
zender zal deze bijeenkomst van buiten
gewone waarde zijn geweest.
c
VolhoudenBunkiel We moeten dat ding hebben!", zei Rick.
En ze trokken eraan, zo hard ze konden, terwijl Rick zijn voet tegen het hek drukte.
En eindelijk, gelukkig. liet de lat met 'n kraak los.
„Nou gauw naar hem toe!", hijgde Rick.
Met de lange lat waren ze gauw weer bij de plaats terug, waar de jongen in het
ijskoude water spartelde. Het werd hoog tijd, want hij had nog maar net zijn hoofd
boven water en het ijs aan de rand brokkelde steeds meer weg....
Rick wist wel, dat hij niet op het ijs kon lopen, want dan zou hij er evengoed door
zakken. Maar de lat was toch niet lang genoeg om er de drenkeling van de wal af
mee te bereiken.
Daar bedacht hij iets op.
„Als ik op het ijs ga liggen en voorzichtig wat-verder naar hem toe schuif, zal het ijs
niet zo gauw onder me breken!", zei hij.
„Als je maar erg goed oppast, Rick!", zei Bunkie benauwd. „Weet je wat, ik zal je aan
je been vasthouden!"
Zo kroop Rick voorzichtig over het ijs, en eindelijk was hij zover, dat het eind van de
lat bij het wak kwam.
„Nou, pak het stevig vast!", riep hij toen legen de jongen.
ADVERTENTIE
vertaald uit het Engels
9)
„Mijn lieve kind, het is logisch,
dat Yvonne goed gekleed is. Ze heeft een
van de duurste modezaken in Mayfair en
ze weet dus alles wat kleren betreft. Heb
je zeif geen belangstelling voor aardige
spullen?"
„Nee", antwoordde Elsie enigszins uit
dagend. ,,'t Kan me niet veel schelen, wat
ik aan heb. Er is altijd zoveel te doen, dat
ik geen tijd overhoud om erg over mijn
kleren na ie denken. Bovendien heb ik
weinig geld en is mijn uiterlijk doodge
woon".
Hij moest even lachen bij deze simpele,
eerlijke bekentenis. Yvonne moest dit ge
hoord hebbenAan de andere kant
was hij blij. dat ze 't niet hoorde. Welk
een verschil in opvatting! Hij wilde Elsie
echter geruststellen en maken, dat Yvonne
goede vrienden werd met dit jonge kind.
Dat zou een en ander veraangenamen. Met
mannelijk gebrek aan tact ging hij verder
op het onderwerp in: „Je moet je vooral
niet laten imponeren door haar manier van
doen. Oppervlakkig gezien lijkt ze mis
schien wat hard. maar in werkelijkheid is
ze een pracht-vrouw met eeri geweldige
dosis morele moed. Haar ouders verloren al
hun geld tijdens de oorlog, toen ze ergens
in India woonden, en zij heeft toen hier
een florerende zaak opgebouwd enkel en
alleen op de basis van een zeker flair
voor kleren
Hij brak zijn zin af, aangezien hij de
deur hoorde opengaan. Yvonne Clair
kwam zonder kloppen het vertrek binnen
en Elsie vroeg zich verschrikt af, of ze
misschien dit gesprek over zichzelf ge
hoord had. Yvonne liep naar haar verloof
de toe en bukte zich over hem heen om
hem te omhelzen.
„Dag, lieveling. Yvonne, ik kan het niet
helemaal formeel doen, maar mag ik je bij
dezen voorstellen aan Elsie Gordon, mijn
nieuwe secretaresse. Elsie, dit is juffrouw
Clair, mijn aanstaande vrouw".
Mark voelde zich niet helemaal op zijn
gemak. Hij zou er wat voor gegeven heb
ben om de ontmoeting tussen deze twee
vrouwen te kunnen gadeslaan. Hij had
er niet 't minste idee van, hoe Elsie er uit
zag.... Yvonne draaide zich om en keek
Elsie aan. Er was een harde, onverschillige
uitdrukking in haar ogen. „Hoe maakt
u 't", zei ze vormelijk.
Mark had haar gezegd, om zich vooral
niet te laten imponeren. Maar Elsie kon 't
niet helpen, dat er een gevoel van grote
beklemming over haar kwam. Deze lange
en buitengewoon knappe jonge vrouw, ge
kleed in groot avondtoilet, keek haar aan
met opgetrokken wenkbrauwen en op haar
gezicht was een laatdunkende trek. Dit
was veel erger dan hetgeen ze in de hal
van het hotel te verduren had gehad. Elsie
stamelde een antwoord en voelde een
vuurrode blos oo haar wangen komen.
HOOFDSTUK IV
Yvonne lachte. Haar lach klonk prettig,
maar haar ogen lachten niet mee en Elsie
voelde, dat er geen wezenlijke blijheid in
deze lach was. Ze was nooit in een werelds
gezelschap geweest, anders had ze dit soort
lachen onmiddellijk herkend. Yvonne leun
de in een gracieuze houding tegen de
schoorsteenmantel en haar blik week geen
ogenblik van Elsie af.
„Maar mijn beste Mark", zei ze tenslotte.
„Ik heb nooit kunnen vermoeden, dat je
met zo iets baby-achtigs zou komen aan
zetten. Waar heb je haar vandaan ge
haald? Van een meisjesschool of een wees
huis?"
Het klonk wreed, onnodig wreed. Elsie
kon 'c zich opeens voorstellen, hoe ze sa
men door de telefoon over haar gesproken
en gelachen haddenHij moést haar
verteld hebben, dat ze een wees was. Haar
handen klemden zich om de leuningen van
haar stoel en even voelde ze de neiging
om deze mooie jonge vrouw iets naar 't
hoofd te slingeren. Maar dan keek ze naar
Mark en voor het eerst zag ze een litteken
op zijn wang, dat op dit moment donker
gekleurd was. Zijn mond was één strakke
lijn en het wijnglas, dat hij in zijn hand
gekneld hield, brak opeens bij de voet af.
Het geluid van het brekende glas verbrak
te spanning.
„Hoe onhandig van me", riep Mark ver
ontschuldigend uit. Het glas was gelukkig
leeg. Yvonne deed geen enkele poging om
hem tc helpen, de twee stukken bij elkaar
te zoeken. Ze glimlachte en stak een siga
ret op. Elk gebaar van haar was zelfver
zekerd en uitermate sierlijk.
,,'t Spijt me, Elsie", zei ze rustig, „ik ver
gat, dat je inderdaad èen wees bent. Ver
geef me. Ik wilde alleen maar zeggen, dat
je er zo vreeselijk jeugdig uitziet. Ze is
nog héél jong, is 't niet Mark?"
„Ik ben negentien", kwam Elsie tussen
beide. Ze voelde zich doodongelukkig en
onzeker van zichzelf in haar simpele zwar
te jurk en met haar volkomen gebrek aan
houding.
Mark voelde zich bijna even ongelukkig
en daarbij was hij verontwaardigd Diep
in zijn hart wist hij, dat Yvonne over élk
meisje, dat hij uitgekozen had, een ver
nietigend oordeel geveld zou hebben. Ze
was het soort vrouw, dat geen enkele an
dere vrouw naast zich kon dulden. Ze was
zelfs enigermate jaloers op de oude Annie,
zijn huishoudster, en hij wist, dat als ze
trouwden, hij heel wat moeite zou hebben
om deze goede ziel in zijn dienst te hou
César Franck, de grote orgelcomponist,
stond als kerkorganist in direct contact met
ae Rooms-Katholieke dienst. Hij kende de
geheel eigen sfeer hiervan en moet als
muzikaal en religieus mens de schoonheid
van de echte liturgische muziek ondergaan
hebben. Het is echter merkwaardig dat
Franck, al schreef hij veel motetten en zelfs
een mis en al uitte zijn gevoelige natuur
zich in mystieke orgelmuziek, toch nooit
kerkmuziek componeerde, die waarlijk
liturgisch genoemd kon worden. Men hoort
zijn vocale geestelijke muziek maar heel
zelden uitvoeren. In de kerk noch in de
concertzaal heeft zij haar plaats kunnen
veroveren.
Een van de zeer zeldzame uitvoeringen
van de hierboven genoemde Mis heeft gis
teravond in de Nederlands Hervormde
Kerk aan het Wilhelminaplein te Heem
stede plaats gehad. Heemsteeds Katholiek
Gemengd Koor bracht het werk daar onder
leiding van zijn dirigent Evert Haak ten
gehore. En ook nu bleek deze mis volmaakt
buiten enige liturgische sfeer te vallen. Het
Kyrie is inderdaad een mooie, diepgevoelde
aanhef van de mis geworden en verder be
vat het Agnus Dei bijzonder geslaagde ge
deelten. Maar in de overige fragmenten
heeft Franck dit peil niet meer bereikt. Het
Gloria bijvoorbeeld bevat onbegrijpelijk
oppervlakkige muziek. Het overbekende
„Fanis angelicus" dat na het Benedictus
door Franck pas later is ingelast heeft
de componist zelf al veroordeeld door dit
melodieuze fragment een „jeugdzonde" te
noemen.
Met dat al stelt deze mis voor een uitvoe_
ring behoorlijke eisen, niet het minst aan
het juist intoneren van de optredende har
monieën en aan de hoedanigheid van de
klank. Hieraan heeft het koor maar zeer
ten dele kunnen voldoen. Het Kyrie begon
veelbelovend. De koorklank bleef beheerst
en de dirigent verkreeg goede nuances.
Maar dit niveau heeft men helaas niet
kunnen handhaven en gaandeweg bleek
hoezeer de dirigent zijn koor overschat. Tal
van onzuiverheden, grove uitersten van
klankkracht en rhythmische ongelijkheden
deden afbreuk aan de uitvoering. De koor
klank stond doorgaans in generlei verhou
ding tot de orgelbegeleiding, die door de
ongebreidelde registerkeuze van de organist
Joop Schneider de koorstemmen haast
wegvaagde.
Ten aanzien van correctheid was de or
ganist met zijn begeleidingen ook niet
sieeds gélukkig.
De sopraan Annette de la Bije, die
ondanks alles het „Panis angelicus" uit
stekend zong, was daardoor zeker niet te
benijden. Bram Hart Nibbrig speelde daar
in met warme toon „a tors et a travers" de
violoncel-solo. Mario Saaf was aan de piano
een betrouwbare begeleidster en de heer D.
Schild vormde een goede steun met zijn
contra-bas.
Heemsteeds Katholiek Gemengd Koor
moet deze mis nog maar eens onderhanden
nemen en dan vooral werken aan een
voortdurend mooie koorklank, die heus
geen sterkte-uitbarstingen behoeft om gaaf
en zuiver te zijn.
De uitvoering van het overige program
ma-gedeelte de Toccata en Fuga 'in d
voor orgel van Bach, ec-n fragment uit „Ein
deutsches Requiem" van Brahms en „Super
flumina Babylonis van Gounod moet
onbesproken blijven, omdat onze aandacht
deze avond ook elders gevraagd werd.
P. ZWAANSWIJK
De West-Duitse evangelist Hermann
Zaiss zal, geïntroduceerd door het in Ne
derland bestaande Zaiss-comité, een bezoek
aan Haarlem brengen op 22, 23 en 24 Juli
aanstaande. Hij zal op die dagen diensten
houden in de Oude Bavo.
HAARLEM, 23 Juni 1953
GEHUWD: 23 Juni, A. Verhagen en I.
Hooning.
BEVALLEN van een zoon: 22 Juni, M. H.
A. Stoelinga—Le Hane; M. Klous—van
Leeuwen.
BEVALLEN van een dochter: 22 Juni, L. F.
VerkaartBerkhout; F. Meirmansvan der
Land.
OVERLEDEN: 20 Juni, C. van der Waals
van Weeren, 73 j., Crayenesterlaan; 21 Juni,
C. W. Dijkgraaf, 88 j., Middenlaan; M. E.
OtteBerlijn, 71 j., Kamperlaan; J, J. Ter
poorten, 44 j., Leidseplein; F. Gruteke—
Krösschell, 52 j., Kleine Houtstraat; A. Ter-
voert— Smeets, 87 j., van Oosten de Bruijn-
straat: 22 Juni, C. Imansevan Groen, 37 j.,
Hazepaterslaan; H. G. E. Lorenz, 79 j.,
Ruychaverstraat.
Het monument.
Wie volgend jaar in de zomermaanden
de weg langs de vishallen naar de kop van
de Vissershaven neemt, zal daar tussen de
aanlegsteiger van de reddingboot en de
kade van het Staatsvissershavenbedrijf
een drie meter hoog in brons gegoten
beeldhouwwerk van een visserman op een
acht meter lange en drie meter hoge dijk
van bazaltsteen en graniet zien: IJmuidens
vissersgedenkteken, dat betekenis zal heb
ben voor de nabestaanden van alle op zee
omgekomen vissers en dat als algemeen
eerbetoon zal gelden voor hen, die op zee
bleven. Het comité, dat onder voorzitter
schap van de burgemeester van Velsen, mr.
M. M. Kwint, al sinds 28 Januari 1952 na
de ramp met de trawler Alkmaar gelden
heeft ingezameld, heeft thans drie kwart
van het vereiste bedrag bij elkaar, zodat
het na aanvaarding van het voorlopige
ontwerp opdracht tot het maken van
het IJmuidense vissersmonument heeft
kunnen verstrekken aan de Amsterdamse
beeldhouwer H. M. Wezelaar. Deze denkt
een jaar nodig te hebben om het monument
te kunnen opleveren.
Het IJmuidense vissersgedenkteken krijgt
een plaats op de Oostelijke zijde van de
kop van de Vissershaven tussen het laatste
deel van de kade en de steiger van de
reddingboot: A. het monumentB. de red
dingboot; C. ingang Vissershaven en D.
kanaal naar de Zuidersluis.
Burgemeester en wethouders van Haar
lem zullen op morgenavond te ongeveer
22.30 uur, na afloop van het door het
Radio Philharmonisch Orkest in het Con
certgebouw alhier te geven concert in het
kader van het Holland Festival 1953, ten
stadhuize ontvangen de besturen van Hol
land Festival 1953 en van de Nederlandse
Radio Unie, alsmede de medewerkers, die
de uitvoering van dit concert mogelijk ma
ken.
den. Hij kon echter even koppig zijn als
Yvonne, en hij vond het intens minder
waardig, dat ze een onschuldig jong kind
als Elsie op een dergelijke manier behan
delde
Kortaf zei hij: „Elsie kan typen en ste
nograferen en chaufferen. Ze wordt stel
lig een prima secretaresse. „Neem een
drankje, Y'vonne".
„Je bent veel te klein om in een grote
wagen over een lange afstand te chauffe
ren", zei Yvonne, terwijl ze opnieuw cri-
tisch naar Elsie keek. „Mark rijdt regelma
tig heen en weer naar Londen en dat is
een enorme afstand". Met een sierlijk ge
baar schonk ze zich een likeur in.
„Ik kan heel gemakkelijk een afstand
van 200 km. volhouden en ik word nooit
wagen ziek", zei Elsie uitdagend, terwijl ze
zocht naar een mogelijkheid om de naam
van Sir Leo te noemen. Yvonne was ken
nelijk een snob. Bovendien maakte ze het
overduidelijk, dat Mark Hilary haèr eigen
dom was, en dat iemand anders zijn han
den thuis moest houden
Elsie voelde zich opnieuw ongelukkig
zondei andere achtergrond dan het wees
huis en juffrouw Carmichael's Bureau. Ze
zou geheel op haar eigen kunnen moeten
vertrouwen en juist op dit moment was ze
niet helemaal zeker van haar capacitei
ten....! Juffrouw Clair vond haar klaar
blijkelijk een volkomen verkeerde keuze
en waarschijnlijk zou ze trachten Mark Hi
lary er toe aan te zetten, iemand anders
te nemen
„Hoe dan ook, ik neem aan, dat je weet
wat je wilt. lieveling", merkte Yvonne
luchtig op, terwijl ze Mark aankeek, „en ik
hoop, dat dit kind een succes zal blijken te
zijn. Je kunt helaas zelf niet zien. Mark,
hoè jong ze is". Ze keek even met een
koud lachje in Elsie's richting.
„Je vindt 't hoop ik, niet erg dat ik zo
openlijk over je spreek. Maar meneer Hi
lary kan momenteel helaas zelf niet zien,
en als ik me bedenk, welk soort boek hij
van plan is te schrijven, dan vind ik dat
hij beter een ouder iemand had kunnen
nemen".
Iemand met één voet in het graf en een
doktersgraad in de letteren, een échte
blauwkous, dacht Mark geamuseerd, hoe
wel er een verbeten trek op zijn gezicht
bleef. Ook kwam hij tot de conclusie, dat
Elsie op de een of andere wijze over een
zekere charme moest beschikken mis
schien alleen de charme van héél jong te
zijn aangezien anders Yvonne zich niet
zó ingespannen zou hebben om het meisje
af te keuren.
„Ik heb met de verschillende candida-
ten een onder-houd gehad, Yvonne", zei
hij met nadruk, „en of ik al dan niet zien
kan, doet weinig af aan de capaciteiten
van een secretaresse. Elsie komt een
maand op Droef bij me werken en ik ben
er stellig van overtuigd, dat we na die
maand beiden graag onze samenwerking
zullen continueren".
(Wordt vervolgd).
