ZE VEN DA GEN HAARLEM
Honderd jaar „Huize Sint Bavo"
Heftige strijd in Tweede Kamer
over Utrechtse uitbreidingsplan
Grieks Nationaal Danstheater
RUDGE
Van mensen en dingen
onder de Damiaatjes
HAARLEMS DAGBLAD - OPRECHTE-*HAARLEMSCHE COURANT
Reprise „De laatste
étappe"
Minister Mansholt deelt de ergernis
over Belgische „tomatenstop
Openluchtuitvoering
Examens
H. v. d. Weijer overleden
„Met de AVRO naar Tirol"
VRIJDAG 3 JULI 195 3
Onder de titel „Honderd jaar Sint Bavo"
heeft Herman Divendal een klein gedenk
boekje geschreven, gewijd aan het eeuw
feest van de Zusters Franciscanessen van
Charitas, die zich honderd jaar geleden in
Huize „Sint Bavo" aan de Kerklaan te
Heemstede gevestigd hebben. Hoewel de
schrijver het ergens in zijn boekje betreurt
dat tijdens de laatste oorlog een gedeelte
van het archief in vlammen is opgegaan,
heeft dit hiaat in het beschikbare mate
riaal hem toch niet kunnen verhinderen
een prettig leesbaar gedenkschrift samen
te stellen, waarin de historie van dit huis
op een onderhoudende wijze behandeld
wordt.
Wij vernemen hieruit, dat op 6 Juli 1853
de 29-jarige Zuster Stanislaus en de 40-
jarige Zuster Antonia naar Heemstede
werden gezonden met de opdracht, hier op
uiteraard bescheiden wijze, een bewaar-,
brei- en naaischooltje in te richten. Het
ligt voor de hand, dat een dergelijk begin
voor onze hedendaagse begrippen op de
rand van het primitieve is geweest; temeer
omdat de toenmalige pastoor van Berken
rode, Adrianus van der Weijden, in 1854
aan de bisschop van Haarlem schreef:
„Mijne parochie bestaat voor verre het
grootste deel uit dienstboden en behoeftige
arbeiders". Maar daardoor werd tevens
het onberekenbare nut van deze kleine in
stelling overtuigend bewezen, want in die
dagen werd in de vele blekerijen langs de
Blekersvaart het werk ook door talloze
gehuwde vrouwen verricht. Vandaar dat
een groot gedeelte der jeugd uit deze pa
rochie dikwijls volkomen aan haar lot was
overgelaten, hetgeen voor de opvoeding
der kleuters weinig bevorderlijk was. Doch
niet minder voor de oudere meisjes, die
meestal direct van de bollenschuur of
kwekerij in het huwelijk traden, waarna
hun in de middaguren enig onderricht in
naaien en breien uitstekend te stade
kwam.
Het schooltje, gelegen op de plaats waar
zich nu de keuken van het gesticht bevindt,
was dan ook na twintig jaar volstrekt te
klein geworden en bovendien werd het zo
bomvvallig, dat men bij een 'eventuele
winterstorm voor instorten vreesde. Daar
om werd in 1873 een ernstig beroep op de
parochianen gedaan, met het gevolg dat er
voldoende geld bijeen kwam om de eerste
noodzakelijke reparaties te doen verrich
ten, waarbij het gebouw tevens kon wor
den vergroot. Weer twintig jaar later ont
ving het parochiaal armbestuur een legaat
van niet minder dan vijfentwintigduizend
gulden van de heer Leonardus Peeperkorn,
onder voorwaarde dat het geld zou worden
aangewend voor de stichting van een ge
bouw voor de verpleging van wezen en
ouden van dagen. Aldus kon in Februari
1900 het nieuwe gesticht door deken Dan-
kelman van Haarlem worden ingewijd,
waarna in April 1908 ook de rechtervleugel
werd voltooid en het gebouw in de huidige
vorm was ontstaan. Het wordt thans be
woond door twintig zusters, onder leiding
van de Eerwaarde Moeder Longina, 96' in
woners en tien dienstboden. Inderdaad een
hele verandering sinds de tijd, dat onder
een lekkend dak op een snorrende kolom
kachel de flessen met spenen werden ge
warmd voor de allerkleinsten, waarvan de
moeders op de blekerijen werkzaam waren.
Huize „Sint Bavo" wordt thans beheerd
door een college van regenten, bestaande
uit de heren J. H. M. Peeperkorn, voorzit
ter; M. J. Meijer, secretaris; H. H. Rücker,
penningmeester en M. E. A. van Oppén,
commissaris, terwijl pastoor Ch. W. van
Mierlo als bisschoppelijk commissaris fun
geert Ter gelegenheid van dit eeuwfeest
werd verder een speciale feest-commissie
gevormd, welke het volgende programma
bekend heeft gemaakt:
Zondag 5 Juli wordt de herdenking be
gonnen met een plechtige Hoogmis, om 9
uur op te dragen door Deken J. J. A. Kuil
man. Daarna om 11 uur een receptie van
de inwoners, gevolgd door een diner. De
receptie voor genodigden vindt 's middags
om half drie plaats; die voor belangstel
lenden om half vier. Om half zes wordt het
Lof gezongen door de St. Bavoknapen on
der leiding van Gerard de Barbanson,
waarna men de eerste herdenkingsdag om
half acht besluit met een concert, te geven
door de St. Bavoknapen en het R.K. Kin
derkoor „Klein Cecilia"; met pianobege
leiding van Bert van Poelgeest en het ge
heel weer onder leiding van Gerard de
Barbanson.
Dinsdag 7 Juli wordt om half acht een
concert verzorgd door de R.K. Harmonie
„St. Michaël", dirigent de heer S. Noom.
Woensdag 8 Juli is er om 9 uur een
plechtige Requiem voor de overleden Zus
ters van Huize „St. Bavo", opgedragen door
pastoor Ch. W. van Mierlo. Gezongen wordt
de Requiemmis van Don Lorenzo Perosi,
onder leiding van Gerard de Barbanson,
met orgelbegeleiding van Jos. Schneiders.
Dit Requiem zal worden voorafgegaan door
vier stille missen voor de overleden Zus
ters, weldoeners en bewoners van het huis.
Donderdag 9 Juli volgt dan weer een
concert om 19.30 uur, door het R.K. dames
koor „Viva Maria" en het zangkoor „Lau-
date Dominum".
Zondag 12 Juli wordt het feest dan om
17.30 besloten door een plechtig lof met
Te Deum, te celebreren door pastoor Ch. W.
van Mierlo. Om lialf acht gevolgd door
een opvoering voor inwoners en genodigden
van „Maricken van Nimwegen" door het
marionettentheater van Henk Zoutendijk
uit Den Haag.
Nachtvoorstelling in Lido
De Bond van oud-illegale werkers te
Haarlem geeft morgen. Zaterdag 4 Juli,
een nachtvoorstelling in het Lido-theater
van de Poolse film „De laatste étappe",
in het bijzonder voor zijn leden en andere
verzetsvrienden.
De vertoning geschiedt onder auspiciën
van de Federatieve Raad van het Voorma
lig Verzet Nederland. De opbrengst komt
ten goede aan het Sociale Fonds van het
V.V.N.
Dit is mogelijk door verleend vrijdom
van vermakelijkheidsbelasting, belangloze
medewerking van het personeel en het gra
tis ter beschikking stellen van het Lido-
theater door de directie.
's Nachts extra vervoer met bussen van
de Noord-Zuidhollandse Vervoer Maat
schappij.
Wij schreven indertijd onder de titel
„Monument voor de martelaren van
Auschwitz" onder meer: „De laatste
étappe", neemt in de reeks films over de
oorlog een bijzondere plaats in, omdat het
hier een speelfilm betreft, waarin het „ver
haal" een zo bescheiden plaats inneemt en
de feiten overheersen, dat hier van een
gespeelde documentaire kan worden ge
sproken. De film werd vervaardigd door
twee Poolse vrouwen, die het concentratie
kamp Auschwitz overleefden. Door alle
romantiserende elementen als overbodig en
schadelijk voor de authenticiteit van het
werk te vermijden en te voorkomen dat de
aandacht var. de toeschouwer versnipperd
werd over de ontelbare schrijnende détails,
die het leven in de concentratiekampen
rijk is, werd een film verkregen, die niet
alleen als getuigenis van een tijdperk van
verwording en verschrikking, maar ook
cinematografisch als een meesterwerk kan
worden beschouwd.
Na lange besprekingen tussen de Russische minister van Buitenlandse Zaken en de
ambassadeur der V. S. in Moskou is vastgesteld, dat Russische vrouwen, gehuwd met
Amerikaanse onderdanen met hun kinderen vrij de Sovjet-Unie zullen mogen ver
laten. De Amerikaanse journalist te Moskou, Eddie Gilmore, ondernam na de afkon
diging van dit. besluit met zijn vrouw Tamara en zijn twee dochtertjes, Susanna (3V2)
en Victoria (9), de reis naar de V.S. De familie bij aankomst te Stockholm.
(Van onze parlementaire redacteur)
Mondelinge vragen van de heer Den Har.
togh (WD) over de stopzetting door de
Belgische regering van de Nederlandse in
voer van tomaten noopten minister Mans-
helt gisteren tot tweemaal toe vast te stel
len dat België in gebreke is. De bewinds
man noemde deze invoerstop wel in over
eenstemming met de formele bevoegdheid
van de regering te Brussel, maar anderzijds
was de nu getroffen maatregel strijdig te
achten met de Beneluxgedachte.
Bovendien is zij nog steeds in gebreke
gebleven om de in October 1950 ter confe
rentie in Luxemburg gemaakte regeling
voor dergelijke verwikkelingen (die uit
eindelijk door middel van arbitrage uit de
weg geruimd zouden kunnen worden) tot
leven te brengen. Nederland heeft deze
aangelegenheid al op de jongste besprekin
gen in Den Haag aangesneden en zal er op
de komende bijeenkomsten mee voortgaan.
Ons land is niet bereid blijvend niet-nako-
ming van de Belgische beloften inzake de
arbitrage bepaling te aanvaarden. Op een
aanvullende vraag van de heer Den Har-
togh antwoordde de minister nog, dat de
Nederlandse regering zal overwegen wat
haar te doen staat om cle moeilijkheden op
te lossen als de komende besprekingen ter
zake niets opleveren. Hij was niet bereid,
onmiddellijk toe te zeggen dat wij dan tot
représailles zouden overgaan.
Herziening van het B.W.
De Kamer is gisteren uiteindelijk door de
behandeling van de tweede reeks conclu
sies op vraagpunten inzake herziening van
het Burgerlijk Wetboek heengekomen. Op
nieuw heeft zij prof. Meyers, die als raads
adviseur het leeuwenaandeel in de uiteen
zetting van de regeringstafel had, kunnen
bewonderen als scherpzinnig jurist en
glashelder geestig docent.
Mej. mr. Tendeloo (Arb.) bijvoorbeeld
Haarlem mag toch wel bijzonder dank
baar zijn voor het prachtige, men kan ge
rust zeggen unieke openluchttheater in de
onmiddellijke omgeving. Dit voorrecht be
sefte ik gisteravond dubbel, toen ik in het
Zuiderpark te Den Haag de West-Europese
première (op een niet al te best belicht
toneeltje van vijf bij negen meter) bij
woonde van het programma, waarmee het
Nationaal Danstheater van Griekenland in
de komende maanden naar Frankrijk, En
geland en de Verenigde Staten gaat. De
spectaculaire kwaliteiten daarvan zijn
namelijk niet zo bijzonder groot, doch
waarschijnlijk zullen de bezonken kleuren
der costuums zich tegen Bloemendaals na
tuurlijke décor voldoende schilderachtig
aflekenen om het oog te boeien.
Volkomen ongemotiveerd verwacht men
eigenlijk iets heel anders dan men thans
met veel goede smaak doch weinig gevoel
voor het theater krijgt voorgezet. Men had
gemeend, dat op de bodem van onze Wes
terse beschaving dansen met veel meer
variatie zouden zijn opgebloeid. Deze
folklore vertoont echter bij een tamelijk
voorname elegantie een uiterlijke eenvor
migheid, die iedere vergelijking met bij
voorbeeld de zo afwisselende en tempera-
mentrijke Joegoslavische dansen uitsluit.
Griekenland heeft ondanks perioden van
vreemde overheersing weinig invloeden
ondergaan. Men wordt dan ook in de eer
ste plaats getroffen door Turkse kenmer
ken, die men overal in de Europese dan
sen van de late middeleeuwen aantreft.
Alleen op de eilanden drong de Venetiaan-
se sfeer door, vandaar dat de dansen van
Kreta en Cyprus zoveel fleuriger en meer
op behaagzucht ingesteld zijn dan die van
het vasteland. Ze zijn pittiger, vragen
kracht en lenigheid van de springers, maar
het blijven uitingen van puriteins plezier.
Op een persconferentie heeft de artistieke
leidster van het gezelschap, de zangeres
Dora Slratou, verklaard hoe moeilijk het
was de oorspronkelijke kringdansen voor
het theater te bewerken zonder de authen
ticiteit te verspelen. Naar mijn mening had
zij wel iets meer concessies mogen doen,
omdat de oorspronkelijkheid zoals uit
het bovenstaande blijkt maar zeer be
trekkelijk is. Van Nederlandse zijde wordt
er echter op aangedrongen enige wijzigingen
in het thans uitgevoerde repertoire te bren
gen, zodat men mag aannemen dat de vol
gende week het keurig verzorgde program
ma niet op de voet gevolgd zal worden.
ADVERTENTIE
Grootste keuze bij:
NICO VAN SCHAGEN
ZONEN
Gierstraat 40-42 - Tel. 17768
Men vindt daarin allerlei bijzonderheden
over de verschillen tussen de twee voor
naamste typen: syrtos en pidiktos, zodat ik
daarop deze plaats niet verder behoef in
te gaan. Ook treft men er wetenswaardig
heden in aan over de muzikale rhythmen
en de eigenaardige instrumenten. De knie
vedel wordt bespeeld door een kostelijke
figuur, die sterk aan de thans niet meer
levende, vooral van het witte doek bekende
Franse acteur Raimu doet denken. Er
wordt zeer veel en doorgaans heel goed ge
zongen.
Na de voorstellingen in Bloemendaal,
die een onderdeel van het Holland Festival
vormen, kom ik nader op het optreden van
dit onder bescherming van Koningin Fre-
derika staande gezelschap terug.
DAVID KONING
Zaterdagavond geeft de turnvereniging
„Santpoort" in het Burgemeester Rijkens-
park in Santpoort weer haar jaarlijkse
openluchtuitvoering, waarvoor de leider,
de heer H. Bruns een uit 14 nummers be
staand programma heeft samengesteld.
Na een korte optocht door het dorp, ach
ter het trommelcorps van de Haarlemse
gymnastiekvereniging „BATO" en de op
mars op het terrein, zullen de kleuters,
meisjes, jongens, dames en heren in een af
wisselend programma een overzicht geven
van de verschillende vormen van gym
nastiek, die bij T.V.S. beoefend worden.
Zo zullen de meisjes een vrije oefening,
een huppeloefening en oefeningen met
banken laten zien, de jongens oefeningen
op en over springkasten en behendigheids
oefeningen aan de brug. Brugturnen is er
ook te zien van de dames en van de heren.
De dames senioren treden op met een vrije
oefening, de dames junioren met een bal
oefening en met vendelzwaaien (16 ven
dels). Verder nog een gedeelte van een les
door heren en een algemeen springnummer.
Onder de benaming „Hansje Stoffel"
zullen de kleuters een sprookje laten zien,
terwijl het programma tenslotte nog een
nummer bevat dat wordt aangekondigd als
Souvenir du cirque Renz.
RIJKSKWEEKSCHOOL
Aan de Rijkskweekschool zijn geslaagd
voor het examen handwerken, de dames
R. Scheffer te Halfweg; A. Tinkelenberg, A.
Zeugner, M. Bronkhorst en H. Fijlstra te
Haarlem; W. Vooren te Overveen en voor
handenarbeid: de heren K. Heymans, H. Ho-
vius, J. Prosée, W. Mauzrel en R. Reinalda
te Haarlem; P. Eriks te Velsen.
MULO-DIPLOMA
Te Haarlem zijn geslaagd voor het Mulo-
examen, diploma A: H. A. Koese, G. van
Oei. C. C. Vollrath, H. Zuilhof, P. Roos, J. R.
Schipper, N. Kraak, J. G. Antonius, J. P. Vis
ser, P. M. de Hart, .1. C. Sparreboom. R. van
Wechem, A. L. Klein, A. J. Hart, S Brink,
J. Martins, W. F. Dekker, N. Leonhardt, F.
Siekman en L. Smit-
Voor het diploma B slaagden: J. Ooster-
hoff, J. C. de Wit, P. J. Booy, J. W. van Til
burg. B. Mastenbroek, P. J. v. d. Voet, .1. van
Maart, C. Pierik, D. W. Groeneveldt en P-
M. de Hart.
MTS TE AMSTERDAM
Geslaagd zijn voor het overgangsexamen
naar het tweede studiejaar van de Middel
bare Technische School, Dongestraat, Am
sterdam: H. J. van der Louw (bouwkunde),
R. F. de Lossantos Parola, R. Bax en J. P. M.
Eerdenburg (werktuigbouwkunde) allen te
Haarlem; Th. J. Verheiden en C. A. A. van
Diepen (werktuigbowkunde), beiden te Sant
poort en C. T. van der Weele (werktuigbouw
kunde) te Velsen. Voor het overgangsexamen
naar het practische jaar zijn geslaagd I-
Konings (weg- en waterbouwkunde) te Haar
lem en C. Naaktgeboren (werktuigbouwkun
de te Velsen.
Plannenmaker
U heeft gisteren in ons blad
kunnen lezen hoe er met de
stadsuitbreiding in deze stad
geen halve maatregelen wor
den genomen. Een hele wijk
die in vier jaar uit de grond
wordt gestampt en een andere
waarmee het wel wat kalmer
aan gebeurt, maar daartegen
over weer haar eigen proble
men stelt.
Wij weten niet of het u gaat
als ons, maar als wij iets te
weten komen over belangrijke
werken die binnenkort wor
den uitgevoerd, dan willen we
graag eens kennismaken met
de mensen die als de scheppers
van zo'n project kunnen wor
den beschouwd.
In dit geval behoefden we
niet lang te zoeken, want wet
houder Angenent en ir. De
Lange, de waarnemend direc
teur van Openbare Werken,
hebben bij de toelichting van
de plannen voor „Delftwijk" en
„Zinnevelt" de ontwerper aan
het woord gelaten: ir. A. van
der Steld, die nu drie jaar in
Haarlemse gemeentedienst is
als opvolger van ir. F. Otte-
vangers, de vorige chef van de
afdeling Stadsontwikkeling en
gemeentelijk grondbedrijf, de
man aan wiens werkzaamheid
wij de nog steeds belangrijke
studie „De sociaal-economische
structuur van Haarlem" dan
ken.
Ir. Van der Steld is nog jong,
maar hij heeft al heel wat ge
daan en beleefd. Na zijn studie
in Delft kwam hij bij een par
ticuliere architect in het Bra
bantse Ulvenhout, die niet al
leen een bouwkundige praktijk
had, maar ook nogal wat uit
breidingsplannen ontwierp
voor kleinere gemeenten. De
ervaring die ir. Van der Steld
daar opdeed kwam hem uitste
kend van pas toen deze gebo
ren Rotterdammer na de be
vrijding in het Wederopbouw-
werk voor rijk en provincie
terecht kwam, waarvoor hij in
Westelijk Brabant opereerde.
Die periode werd afgesloten
doordat hij in militaire dienst
moest komen en als reserve
luitenant aan het hoofd werd
geplaatst van een compagnie
genietroepen die in Midden-
Java al dadelijk voor de won
derlijkste opgaven werd ge
plaatst. Maar de heer Van der
Steld, pardon: luit Van der
Steld, was nu eenmaal inge
nieur en dus werd hij geacht
van alle zaken die ook maar
iets met techniek te maken
hadden, verstand te hebben,
of het nu het aanleggen van
bruggen, het herstellen van
electrische centrales of het zui
veren van water betrof. In die
drie jaar heeft ir. Van der
Steld met zijn mannen 250
bruggen gebouwd of hersteld
of bijna twee per week.
Na de jaren waarin hij leer
de improviseren en ook wel
confereren,bleek Haarlem wel
licht minder spectaculair, maar
in ieder geval niet minder
druk en urgent werk te bieden.
Want al mogen de plannen
voor Haarlem-Oost en Haar
lem-Noord nu „de deur uit
zijn": in 1957 zal toch een be
gin gemaakt moeten worden
met de ophoging van de ter
reinen van „Parkwijk", het
woonkwartier dat zal verrij
zen tussen Amsterdamse vaart
en Burgemeester Reinaldapark
tussen Prins Bernhardlaan en
nieuwe Rijksweg
Ook het voorbereiden en op
stellen van het zo vurig dooi
de raad verbeide „structuur
plan" (waarover de -vroeden
overigens de meest uiteen
lopende denkbeelden hebben)
is een onderdeel van zijn taak.
Daarnevens heeft ir. Van
der Steld nog een kleine hob
by: hij bedenkt graag namen
voor de stratenplannen die hij
ontwerpt en de namen voor de
thans bekend gemaakte uit
breidingsplannen zijn, in over
leg met de commissie voor de
straatnamen, door hem ge
kozen.
Moge onze stedebouwkun-
dige nog vele namen beden
ken: het zal een teken zijn, dat
het met onze stad en haar
woongelegenheid goed gaat.
Help!
Tegenover ons zat een diep
bedroefde ds. Bronsgeest. Zijn
troetelkind, het Christelijk
Militair Tehuis aan de Jans-
weg, houdt morgen, Zaterdag,
een collecte en het staat nog
niet zo hest met de aanmelding
van collectanten en collectri-
ces.
Nu herinneren wij ons de
spontane reactie van zovelen
toen kort geleden het kleuter
huis „Margriet" dergelijke
moeilijkheden beleefde.
Zaterdag gaat het niet om
het onderdak en het tehuis
voor jonge kinderen,maar voor
jonge mannen of kerels, zoals
dat vroeger in het militaire
jargon heette. Maar kleuters
of kerels: het tehuis is in bei
de gevallen even nodig en even
veel waard.
En omdat u dat ook wel be
grijpt, weten we zeker, dat er
vanavond en Zaterdag zich nog
heel wat helpende handen zul
len aanbieden bij het Christ.
Militair Tehuis, Jansweg 4.
Men kan zich opgeven voor
ochtend- of middagcollecte.
Argentijns bezoek
Vandaag" gaan we u iemand
voorstellen, waarvan u nog
nooit hebt gehoord, daar dur
ven we ons hoofd onder te
verwedden. Het is de heer
Pierre A. Risso, die al maan
den geleden helemaal van zijn
atelier op nummer 32 aan de
Avenue Callao in Buenos
Ayres in Argentinië naar
Europa is getrokken om aldus
in contact te komen met de
hedendaagse schilderkunst in
ons werelddeel.
Want Pierre A. Risso is
schilder, zoals u wel al be
grepen zult hebben, en één
die ernst maakt met zijn
kunst. Zo reisde hij eerst naar
Italië, waar hij kennis maakte
met zeer belangrijke expo
sities in Florence, Venetië,
Toskane, maar vooral in Mi-
gobelin „De verovering van
Damiate" hun aandacht trok
ken.
Vervolgens hebben we ons
in een bijna Zuidelijk zonlicht
op een geliefd terras aan de
Grote Markt geïnstalleerd,
waar de heer Risso ons iets
van zichzelf en vooral van de
schilderijen die hij zo graag
zou willen maken, heeft ver
teld.
Want al van voor de tweede
wereldoorlog is deze Argentijn
bezeten van een idéé: de dan
sen van de Braziliaanse ne
gers vast te leggen, beter nog:
het rhythme van de frêvo, van
de samba, van de macoumba
en hoe al die in beweging ge
brachte levensvreugde nog
meer mag heten tot klinken
te brengen op het linnen.
De volksdansen der Afri
kaans-Braziliaanse negers
bieden voor de hedendaagse
schilder een geheel nieuw ter
rein: moeilijk maar dankbaar
wegens de kleurigheid en de
dynamiek van het gegeven.
Risso heeft in België een
zekere verwantschap in on
derwerp ontdekt bij Daxhelet,
een schilder uit het Luikse,
die zich bij voorkeur aan het
leven der Congalezen wijdt.
En -verder herinnerde de Ar
gentijn, die evenals vele artis-
ten ter wereld ontdekingsrei-
laan, waar Risso zich geest
driftig toonde over wat een
kunsthandelaar als Ghering-
helli voor begaafde jongeren
als Rosai, Gironi en Piscis en
Carra doet en vandaar naar
Frankrijk, Zwitserland en Bel
gië en enkele dagen geleden in
Haarlem, Nederland en zo
doende in dit rubriekje te be
landen.
We troffen hem terwijl hij
met zijn Brusselse vriend Karl
Automme het stadhuis ver
kende. Ze kwamen net van
het Frans Hals-museum en
hadden de mond nog vol van
de daar opgetaste schoonhe
den, maar toonden zicb on
middellijk bereid om zich in
even geestdriftige termen uit
te laten over de Ridderzaal en
alles wat daarin in de Sche
penkamer en de Oude Raad
zaal, waar inzonderheid de
tegels van de schouw en het
zen kan doen dank zij een
reisbeurs van zijn Minister
van O. K. en W., zich in grote
eerbied aan het werk van een
Ensor, van een Tytgat, een
Permeke.
Zo zaten we dan gedrieën
op het geliefde terras aan de
Grote Markt, de man uit Bue
nos, de Brusselaar en de dood
gewone Haarlemmer.
En toen zei die Argentijn
ineens: „Ik heb me nergens
nog zo op mijn gemak gevoeld
als hier". Kijk, dat vonden we
nu het mooiste compliment
dat hij onze stad kon maken.
Straks is hij weer terug in
zijn land. In October expo
seert hij bij Van Riel, de
grootste kunstzaal van Buenos
Ayres, welke de naam van
een Nederlander voert. En
wanneer Risso dan weer op
gaat in de uitbundigheid van
zijn negers, zal hij zich wel
licht nog eens dat genoeglijke
terrasje herinneren in die
schone stad die Haarlem heet.
Samenwerking
Verenigingen voor vreemde
lingenverkeer stellen het na
tuurlijk op prijs als toeristen
naar de plaats komen, waar
hun leden «wonen, doch de be
sturen van deze verenigingen
uit Zuid-Kennemerland heb
ben begrepen, dat het nuttiger
is propaganda te maken voor
de gehele streek dan voor een
bepaalde gemeente. Zij hebben
zich verenigd in de Bond van
Verenigingen voor Vreemde
lingenverkeer in Zuid-Kenne
merland en werken reeds ge
ruime tijd samen. Een vacan-
tieganger, die logeert in Haar
lem of in een der omliggende
gemeenten, beperkt zich niet
tot het afleggen van bezoeken
aan zijn tijdelijke verblijf
plaats, doch trekt er op uit. De
gelegenheid daartoe in Zuid-
Kennemerland is bijzonder
gunstig.
Dat hebben wij dezer dagen
ondervonden toen wij met col
lega's uit andere delen van het
land deelnamen aan een ex
cursie door een gedeelte van
Zuid-Kennemerland onder lei
ding van het bestuur van de
bond en met medewerking van
de gemeentebesturen van Vel
sen en Aalsmeer. Die tocht
wasinteressant, want men
kreeg een indruk hoe hard er
in Nieuw IJmuiden gewerkt
wordt om inwoners of toekom
stige inwoners een woning te
verschaffen en welk groot
werk er uitgevoerd wordt bij
de pont te Velsen, waar in de
toekomst een tunnel onder het
Noordzeekanaal zal komen. In
Velserbeek en in de omgeving
van Velserend is het prettig
toeven en het maken van een
boottocht door de havens en
het brengen van een bezoek
aan het IJmuider strand vor
men bijzondere attracties.
De gastheren hebben hun
gasten ook laten zien, dat het
aanbeveling verdient te ver
pozen in het Bloemendaalse
openluchttheater, in Kraan
tjelek en in Zandvoort, ook als
men de badplaats van de wa
tertoren kan zien.
De leden van het bestuur
van de Bond van verenigingen
voor Vreemdelingenverkeer in
Zuid-Kennemerland traden als
voortreffelijke gastheren op en
daarvoor brengen wij hun op
deze plaats hulde.
voegde hij toe: „Een wetboek is niet een
litteraire bijdrage voor een of andere kro
niek. Daar moet men naar synoniemen
zoeken om herhaling van hetzelfde woord
te vermijden, maar in een wetboek moet
dat nu juist niet, behalve.als er kleine
nuances zijn, want dan is niets gevaarlijker
dan star vast te houden aan hetzelfde
woord."
Dit lesje diende ter parering van mej.
Tendeloo's opmerkingen, naar aanleiding
van conclusie 21, over de goede trouw. Deze
luidt: „De wet bepaalt, dat de goede trouw
de uit overeenkomst en wet voortvloeiende
verbintenissen kan aanvullen, kan doen
vervallen of buiten toepassing doen stellen.
Vervallen of buiten toepassing doen stellen
dient echter alleen te kunnen geschieden,
wanneer een beroep op 't overeengekomene
oi op 't door de wet bepaalde onder de ge
geven omstandigheden onbetamelijk is."
Met een voorbeeld legde prof. Meijers uit,
waarom het juist aankomt op de uitdruk
king: „onder de gegeven omstandigheden."
De nieuwe redactie van de conclusie inzake
uilsluiting van werkgevers aansprakelijk
heid voor tekortkomingen van diens arbei
ders ging er nu zonder debat en stemming
door.
De Utrechtse kwestie
De rest van de middag was gewijd aan
de vrij heftige strijd tussen de stad Utrecht
en „Het Slicht". Hierbij zij onmiddellijk
opgemerkt dat deze parlementaire strijd
tot dusver een „stichtelijk" karakter had,
en dat alleen al omdat de heer Scheps
(Arb.) zijn rede weer royaal met Bijbelse
termen doorspekte. In het algemeen geno
men stond hij achter de regering ten aan
zien van het voorstel om met behulp van
grenswijzigingen de stad Utrecht aan on
geveer 3000 hectaren meer grond te helpen
ten koste van een reeks omliggende ge
meenten. Daarvan zal Zuilen geheel ver
dwijnen; grotendeels komt zijn gebied aan
Utrecht en de rest aan Maarsen. Minister
Beel werd door de heer Scheps geprezen,
wijl deze bewindsman voor het geval-Zui-
len een eerste proef met een gemeen
schapsraad in de desbetreffende wet wil
neerleggen. Die gemeenschapsraad zou in
de ogen van genoemde spreker de nodige
waarborgen voor handhaving van het Zui-
lense *eigene" belichamen. Spreker was
dus „voor", doch had wel critiek over het
feit dat de Kamer niet is ingelicht over
wat er met de gemeenten rondom het uit
gebreide Utrecht zal gaan gebeuren. Spoe
dige oplossing daarvan, „spoediger dan de
regering de Friese kwestie kan of wil op
lossen", achtte hij ten zeerste gewenst. De
heer Van Koevorden (K.V.P.) voerde een
pleidooi voor de „aan te tasten" gemeen
ten. Volgens hem zouden 1000 hectaren
voor enige tientallen jaren op zijn minst
voldoende zijn om Utrecht uit de nood te
helpen. In het bijzonder lag hem het geval-
Zuilen zwaar op de maag en zo was het
ook met enige zijner fractiegenoten. Bo
vendien willen zeer velen van hen van an
nexatie van alles wat „landelijk" is, niet
weten. Ook mr. Verkerk (A.R.) moest van
de regeling-Zuilen niets hebben en bleek
verder ontsticht over het feit dat de mi
nister blijkens de stukken de uitdrukking
„onaanvaardbaar" had gebruikt met be
trekking tot een eventuele poging om de
artikelen inzake de gemeenschapsraad
met behulp van een amendement om hals
te brengen. Vandaag wordt het algemeen
debat over dit meer dan 40 jaar oude
drama" (aldus een der kwalificaties uit de
Kamer) voortgezet.
In de ouderdom van 73 jaar is te Haar
lem overleden de heer H. van de Weijer,
oud-inspecteur van het lager onderwijs in
de inspectie Haarlem.
Na op 30 April 1898 de acte van onder
wijzer behaald te hebben, was hij achter
eenvolgens te Zevenaar en te Arnhem
werkzaam. In 1906 volgde zijn benoeming
tot hoofd ener school te Winterswijk. Na
een viertal jaren als leraar te Schevenin-
gen werkzaam te zijn geweest, werd hij
hoofd ener school voor Mulo te Dordrecht.
In 1923 kwam de heer Van de Weijer bij
het Rijksschooltoezicht, eerst als School
opziener te Amsterdam, daarna als inspec
teur in de inspectie Terneuzen, welke func
tie hij in 1932 verwisselde voor die van
inspecteur in de inspectie Haarlem.
Na veertien jaar inspecteur te Haarlem
te zijn geweest legde hij deze functie op 1
April 1946 neer wegens het bereiken van de
pensioengerechtigde leeftijd. Hij heeft zich
o.m. beijverd voor het verkeersonderwijs
en was voorzitter van de onderwijsver-
keerscom missie van de afdeling Haarlem
van de Vereniging voor Veilig Verkeer. Tot
zijn dood was hij voorzitter en was hij de
centrale figuur bij de verkeersexamens.
De heer Van de Weijer was onderschei
den met het erekruis Pro Ecclesia et Pon-
tifice.
Zaterdagmorgen zal zijn stoffelijk over
schot op het R.K. kerkhof Sint Barbara
worden ter aarde besteld, nadat in de pa
rochiekerk aan het Spaarne de uitvaart
diensten zijn gehouden.
Om het contact met de leden ook in de
zomermaanden te bevorderen heeft de Al
gemene Vereniging Radio Omroep besloten
in verschillende delen van ons land voor
stellingen te geven in openluchttheaters.
In Bioemendaal is Donderdagavond de pre
mière gegeven van „Met de Avro naar Ti-
rol", waaraan een groot aantal dames en
heren in Tiroler costuum medewerking
verleende.
Op de weide hadden de leden van „Die
Tiroler Holzhacker Bub'n" plaats genomen
die tot taak hadden met enkele solisten de
zeshonderd bezoekers in de sfeer van het
Alpenland te brengen. Met een aantal vro
lijke nummers zorgden de musici voor een
gezellige stemming en Truce Speyck, Corry
Vroons, Gerda Ziller, Rob Milton, Dolf
Driessen en Hans Wiljon stonden de kapel
op goede wijze ter zijde.
Af en toe werd een uitstapje naar ons
land gemaakt. De Wama's traden in enkele
nummers op en lieten de toehoorders har
telijk lachen. Zij boekten groot succes,
evenals Frans du Mee, die voor een vlotte
conférence zorgde.
SLIJKHUIS NIET NAAR ANTWERPEN.
De nationale technische commissie van de
KNAU heeft besloten Wim Slijkhuis Zater
dag 4 en Zondag 5 Juli aanstaande niet te
laten deelnemen aan de internationale atle
tiekwedstrijden in Antwerpen, aangezien zijn
blessure nog niet voldoende genezen is om
met succes te kunnen uitkomen.
