De Wieringermeer heeft zijn
vóóroorlogs aanzien herkregen
Het Huis
Moet de gulden
gerevalueerd worden?
Clowntje Rick
Voor week-end en vacanfie
Omzwervingen in Noordholland
De ruim 500 boerderijen staan er
in de komende herfst allemaal weer
Straaljager in het
IJselmeer gestort
Snelle opbouw na
grondige verwoesting
van haar Dromen
4
Piloot redde zich met schietstoel
Mededelingen voor
gemobiliseerden
Effecten- en
Geldmarkt
vy
^Voof de kinderen
Parapsychologisch
studiecentrum in Utrecht
Kerkelijk Nieuws
FEUILLETON
door Dorothy Quentin,
VRIJDAG 7 AUGUSTUS 1953
Een stuk verdronken Nederlandse bodem van 20.000 hectaren, dat bij de Nationale
Ramp gespaard bleef, doch dat ruim 8 jaar geleden zijn eigen overstromings-tragedie
beleefde, is in zijn oude glorie herrezen. Na ruim 8 jaren van noeste herbouw zal in
de komende herfst de laatste der ruim 500 grote en moderne boerderijen in de Wie
ringermeer gereed zijn. De drie op 17 April 1945 totaal vernielde dorpen, Wieringer-
werf, Middenmeer en Slootdorp zijn reeds eerder herbouwd. De akkers zijn weer
beploegd, de wegen en bruggen hersteld en de beplanting is omhoog geschoten. Ruim
8 jaar nadat de bezetters twee grote gaten in de dijk bliezen en het water met vernie
lende kracht de bijna vier meter lager gelegen welvarende polder lieten binnenstromen,
heeft de Wieringermeer zijn vooroorlogse uiterlijk teruggekregen. Op die fatale dag
in April, 18 dagen voor zij capituleerden, gaven de Duitsers de 7000 boeren, burgers
en onderduikers in de Wieringermeer een tijdslimiet van 8 uur om alle have en goed,
alles wat hun aan bezittingen dierbaar was, in de steek te laten en te vluchten voor
zij door het aanstormende water zouden worden gegrepen. Toen bliezen de bezetters
de dijk op en dat, ofschoon tevoren tussen Nederlandse instanties en de Duitse bevel
hebber een officieuze wapenstilstand tuas gesloten, waarbij onder meer was overeen
gekomen, dat geen vernielingen in Nederland meer zouden geschieden.
Het gemaal Lely, dat bij de ontwatering
van de door de Duitsers geïnundeerde Wie
ringermeer 1200 kubieke meter water per
minuut wegpompte.
Donderdagmiddag is iets ten Zuiden van
het toekomstige Lelystad in het IJselmeer
een Thunderjet-straaljager van de vlieg
basis Volkel verongelukt. De vlieger, de 22-
jarige sergeant J. Hommerson uit Amers
foort, heeft het toestel met de schietstoel
kunnen verlaten. Hij is, nadat hij op het
water was neergekomen, opgepikt door de
in de nabijheid varende „Waalstroom"
van de dienst Amsterdam-Kampen. Nadat
de „Waalstroom" in Kampen was aange
komen is de vlieger met een militaire
auto naar Volkel gebracht.
Post voor militairen, die deelnemen aan
de oefening „Drietand" moet als volgt
worden geadresseerd:
Rang, naam, voorletters, legernummer,
onderdeel, NAPO-231.
Alle stukken moeten volgens het bin
nenlandse tarief worden gefrankeerd. Fa
milieleden, die gemobiliseerde militairen in
kennis willen stellen van overlijden,
ernstige ziekte of ongevallen, moeten zich
onder vermelding van rang, naam, voor
letters, legernummer en het onderdeel van
de geadresseerde militair wenden tot de
burgemeesters van hun woonplaatsen. Deze
burgemeesters wenden zich telegrafisch
tot de berichtendienst van het ministerie
van Oorlog, die voor onmiddellijke door
zending van het bericht aan de betrokken
militair zal zorg dragen.
Het resultaat overtrof waarschijnlijk de
stoutste verwachtingen der Duitsers, want
alles wat sinds 1927, toen men aan de
drooglegging was begonnen, in de Wierin
germeer was opgebouwd, werd grondig
verwoest: boerderijen, schuren, huizen,
kerken, straten, bruggen, wegen en akkers.
In de drie dorpen reikte het water tot de
daken. Mistroostig stak nog slechts het
bovenlijf boven water van het grote stand
beeld „De Maaier", dat thans nog voor het
domeinkantoor staat, midden in Wieringer-
werf. Het was een van de weinige onroe
rende goederen in de gehele polder, die het
water weerstonden.
Op. 21. Juni reeds begon men de dijk te
repareren. Buiten de gaten langs legde men
een nieuwe dijk aan en tot heden zijn de
200 meter brede gaten in dit oude stuk dijk
een bezienswaardigheid. Vlak er achter is
de bodem door de kracht van het water
uitgeschuurd. In de grote kuilen vormden
zich meertjes, als blijvende getuigen van
de Duitse misdaad. Een deel van het er
achter liggende vroeger vruchtbare land
is thans bedekt met zeezand. Teneinde de
schade zoveel en zo goed mogelijk te her
stellen, heeft men de omgeving van deze
meertjes bebost, zodat hier een stukje na
tuurschoon vlak achter de dijk in een pol
der komt te liggen.
En daarachter begon het grootste
gemaal ter wereld, de „Lely", samen
met het andere gemaal, de „Leemans",
voor de tweede maal aan de giganti
sche taak om 700 millioen kub. meter
water weg te pompen. In 1930 duurde
dit karwei bijna acht maanden. Dit
maal geschiedde de drooglegging nog
sneller, dank zij ook elf nood gemalen.
Onafgebroken pompte de „Lely" 1200
m3 en de „Leemans" 550 m3 water per
minuut weg en op 11 December van
datzelfde jaar, drie maanden eerder
dan de deskundigen hadden durven
hopen, maakte de toenmalige minister
van Wederopbouw, dr. ir. Ringers, door
de radio het verheugende nieuws be
kend,dat de Wieringermeerpolder weer
droog was.
Driemanschap
Toen begon de herbouw van de getrof
fen polder. Drie mannen werden aange
wezen om zitting te nemen in een dienst
voor de herbouw: ir. C. Krijn, de heer G.
G. Loggers, burgemeester van de drie ver
woeste dorpen en de rentmeester-dijkgraaf
ir. A. Ovinge. Het driemanschap had geen
geringe opdracht. Die onafzienbare, een
tonige grijze vlakte, zonder één onbescha
digd huis, vol puin en puinhopen, vormde
voor hen die de polder voordien gekend
hadden een troosteloos en benauwend ge
zicht, temeer daar de materialen en ge
reedschappen in ons uitgemergelde en
leeggeroofde land op dat moment uitermate
schaars waren.
Maar Nederland moest voedsel hebben
en ook uit de Wieringermeer moest dat jaar
een goede oogst komen. Een lange strenge
winter maakte het er niet gemakkelijker
op. Ongeveer 1900 kilometer aan sloten
werd in drie maanden hersteld en iedere
dag reisden de vroegere boeren, die nu in
West-Friesland woonden, naar hun oude
akkers. Zij werkten hard en hadden veel
te verduren, aangezien ze bij slecht weer
nog nergens beschutting konden vinden.
Maar diezelfde zomer werd er gezaaid en
golfde het koren in de Wieringermeer. En
in het zelfde jaar werd een bijna normale
oogst binnengehaald.
Intussen werd het puin van de gebouwen
geruimd. Van de 512 grote boerderijen wa
ren er ruim 400 volkomen verwoest. De
dorpen vrijwel weggevaagd. Van de 150
huizen in Wieringerwerf was er slechts één
blijven staan.
Het bouwen van nieuwe huizen geschied
de minder snel. In 1949 stonden er weer
130 boerderijen en ongeveer 80 percent van
de andere gebouwen. Langzamerhand was
het grootste gedeelte der zeer gemengde
bevolking naar de vernieuwde haardsteden
teruggekeerd.
In dat jaar werd de Herbouwcommissie
opgeheven en de verdere herbouw overge
dragen aan drie instanties: de gemeente,
het heemraadschap en het rentambt. Einde
1950 waren de dorpen herbouwd, met uit
zondering van het raadhuis in Wieringer
werf, waarvoor nu juist een plan zal wor
den opgesteld. Het heemraadschap nam het
herstel van bruggen, wegen en andere wa
terstaatkundige werken ter hand en kwam
daarmede eveneens in 1950 gereed. Het
rentambt begon aan de herbouw der
prachtige boerderijen en dat werk is nu in
zijn laatste fase. Nog deze herfst zullen de
laatste der 512 boerderijen weer op hun
plaats staan. Dan zal de herbouw van de
Wieringermeer geheel gereed zijn.
Nieuwbouw
De levenskracht van de thans vrijwel
in zijn geheel teruggekeerde bevolking is
groot, de gemiddelde gezinssterkte 4,43.
Bovendien werken in de Wieringermeer
meer mensen dan er wonen. Daarom is
ook daar gebrek aan voldoende woningen,
en worden er ruim 100 nieuwe woningen
opgetrokken. In het uitbreidingsplan is
rekening gehouden met een snelle groei
der bevolking. Thans wonen er 7500 men
sen. Binnen afzienbare tijd zal dit cijfer
naar men verwacht tot 12.000 zijn
gegroeid. Hoe gemengd de bevolking is,
valt min of meer af te lezen uit de samen
stelling van de gemeenteraad: 4 P. v. d. A.-
zetels, 3 A.R., 3 K.V.P., 2 C.H. en 1 V.V.D.
Binnen afzienbare tijd zal Nederland
weer een dorp rijker zijn want in het Oos
ten van de polder krijgen Wieringerwerf,
Middenmeer en Slootdorp een zusje. „Wij
wachten nog op de goedkeuring van het
uitbreidingsplan door Gedeputeerde Sta
ten", vertelde burgemeester Loggers in zijn
nood-gemeentehuis. „Wij hebben goede
hoop, dat we volgend jaar aan dit vierde
dorp kunnen beginnen. Een naam hebben
we er nog niet voor".
Wie nu de herbouwde polder doorrijdt
kan nauwelijks nog een spoor terugvinden
van de tragedie, die acht jaar geleden over
dit land kwam. De welvaart straalt van
alles af: van de nieuwe, hyper-moderne
boerderijen, van de brede en dikwijls dub
bele autowegen, van de moderne bruggen,
van het frisse groen en van de akkers. Men
ziet er weer de mooie gemillimeterde gras
gazons, breed vooruit glooiend voor de
woonhuizen der boerderijen en de zonnige
straten met huizendie alle glimmen van de
nieuwe verf.
Het water is' opnieuw bedwongen. En op
de bodem van wat eens een deel der Zui
derzee was, groeit thans een welvarende ge
meenschap.
ABVERTENT1E
Het is wel een bewijs voor de ruime geld
en kapitaalmarkt dat de staatsfondsen-
markt slechts een uiterst geringe invloed
heeft ondergaan van de aangekondigde
314% Nederlandse Staatslening met een
looptijd van 30 jaar en aangeboden tot een
bedrag van ƒ400 millioen a 100%. De ren
tevoet ligt 14% lager dan die van de in
Maart van dit jaar uitgegeven lening, groot
1 200 millioen, die een groot succes werd
en hoezeer de situatie in ons land veran
derd is blijkt wel duidelijk wanneer men
zich herinnert dat ruim twee jaar geleden
een 354% lening van 200 millioen slechts
met hangen en wurgen kon worden ge
plaatst en vervolgens ver beneden pari
terugliep. Thans noteren de Nederlandse
staatsleningen op een hoog niveau, de 314%
lening van 1951 handhaaft zich 1% boven
pari en het rendement van de Nederlandse
staatsfondsen beweegt zich om en bij 314%.
Aan het succes van de nieuwe lening be
hoeft dan ook niet te worden getwijfeld.
De meest gunstige factor ten aanzien van
de ruime geld- en kapitaalmarkt is wel de
hernieuwde mogelijkheid voor de bevolking
om te sparen, welke ook uit de cijfers over
de maand Juni weer gebleken is. Zowel bij
de Rijkspostspaarbank als bij de particu
liere spaarbanken heeft het bedrag van de
inlagen dat van de terugbetalingen verre
overtroffen, ondanks het feit dat grote be
dragen aan vacantiegenoegens worden be
steed.
De invloed naar de spaarbanken houdt
uiteraard ook verband met het sterk ge
daalde rendement op obligaties, welke, hoe
zeer ook op een wijziging van de rentestand
vooreerst geen kans schijnt te bestaan,
toch altijd het risico lopen dat bij een stij
ging van de rentestand de koersen dalen.
Veel aantrekkelijks schuilt er in obligaties
op de thans geldende hoge koersen niet
meer en bij de spaarbanken heeft men in
elk geval het voordeel van de integrale
.terugbetaling. Intussen wordt het voor deze
instellingen moeilijker een zodanig rende
ment te maken dat de spaarbanken met een
marge voor de banken kan worden ver
diend en een verlaging van de spaarrente
lijkt ons daarom dan ook niet uitgesloten.
Het is echter niet alleen de besparing op
het nationaal inkomen, welke aan de geld
en kapitaalmarkt ten goede komt. De in
dustriële bedrijven in Nederland hebben
hun voorraden de laatste tijd sterk vermin
derd en klein gehouden, maar bovendien
hebben zij de investeringen in belangrijke
mate verminderd. In het zo juist versche
nen Centraal Economisch Plan 1953, dat
het Centraal Planbureau heeft gepubliceerd
wordt met nadruk gewezen op de minder
gunstige ontwikkeling, welke zich ten aan
zien van de investering in vaste activa
voordoet en waarvan nog een verdere ach
teruitgang wordt verwacht. Dit zal, naar
wordt vastgesteld, op de duur een onge
wenst gevolg hebben voor de werkgelegen
heid, welke thans min of meer kunstmatig
door allerlei overheidswerken wordt be
vorderd. Door vele ondernemers wordt de
huidige productie-capaciteit toereikend ge
acht om de verwachte afzet te verwerken,
terwijl andere, die wel tot investering zou
den willen overgaan, hierin door liquidi-
De op 30 Juli in de Utrechtse Universi
teit geopende eerste internationale confe
rentie over parapsychologische studies is
Woensdag geëindigd.
De presidente van de „Parapsychology
Foundation" te New York, Eileen J. Garett,
deelde mede dat men van Amerikaanse
zijde bereid is een vijfjarig werkprogram
ma voor parapsychologische studies te fi
nancieren. Het ligt in de bedoeling te ko
men tot een West-Europees centrum voor
deze studie en dit te vestigen in Utrecht.
De reden waarom de keuze op Neder
land gevallen is houdt verband met de
grote belangstelling van de wetenschap in
ons land voor de parapsychologie.
Over vier jaar zal de tweede internatio
nale conferentie worden gehouden, waar
schijnlijk wederom te Utrecht.
Ned. Herv. kerk
geroepen te Ernst, J. Noltes, cand. te
Wierden; te Veenendaal (vac. J. Bakker)
(toez.) P. Bouw te Ridderkerk.
Geref. kerken
Beroepen te Surhuisterveen J. Kuntz
te Tzum.
Aangenomen naar Heerhugowaard R. J.
Koolstra, cand. te Leeuwarden, die be
dankte voor Oldemarkt, Ten Post en voor
Wierum.
teitsmoeilijkheden worden geremd. Da
mechanisatie van de landbouw is thans zo
danig, dat kan worden verwacht dat aan
schaffing van landbouwmachines geen ver,
dere uitbreiding meer zal ondergaan en zo
wel dit als het verloop van de industriële
investeringen zal zijn weerslag hebben in
de sector handel en overige diensten.
Wanneer men deze ontwikeling projec
teert op de enorme aanwas van de bevol
king, tengevolge waarvan in 1953 het voor
de bedrijven beschikbare aantal personen
met 55.000 tot 3.65 millioen zal worden uit
gebreid, is men geneigd zijn optimisme ten
aanzien van de economische toekomst
enigermate te temperen.
Het is goed ook -deze kant van de me
daille eens te belichten omdat bij een
gunstige gang van zaken zo licht de nei
ging ontstaat de economische toekomst van
Nederland door een rose bril te bezien en
daaruit consequenties te trekken, welke
niet zonder gevaar zijn. Wat de overeen
komsten inzake de Benelux betreft, heb
ben wij de vorige week reeds op het ge
vaar daarvan gewezen. Het is een feit dat
de Nederlandse exportpositie nog altijd be
vredigend is, maar dat de maand Juli,
evenals haar voorgangster voor ons land
weer een tekort bij de E.B.U. heeft opge
leverd, mag toch worden gezien als een
aanwijzing dat men in zijn oordeel over
de toekomst voorzichtig moet zijn. Voor
zichtig ook als het gaat om de opheffing
van de consumptiebeperking, welke als de
bestaande verlangens worden ingewilligd,
wel op een niet onbelangrijke consumptie
stijging zal neerkomen.
Voorzichtig zal men ook moeten zijn,
wanneer, gelijk thans het geval is in de
sterk verbeterde positie van de Neder
landse handelsbalans en de verharding
van de gulden aanleiding wordt gevonden
om een revaluatie van onze valuta tegen
over de buitenlandse te bepleiten. In Sep
tember '49 heeft men, zoals men zich her
innert, de gulden met 30 pet. gedevalueerd
en als gevolg van de aanpassing, welke
sedert is gevolgd, spreekt men thans van
een onderwaardering van de gulden, bijv.
tegenover de Franse franc, een onderwaar
dering, welke uiteraard de export in sterke
mate bevordert, maar de goederen feitelijk
te goedkoop aan het buitenland presen
teert. Vandaar dat sommigen tot een reva
luatie willen overgaan, welke het tegen
deel is van de devaluatie, omdat zij de
waarde van de gulden tengenover de bui
tenlandse valuta verhoogt. Een dollar, een
Pond, een Franc zullen dan minder gul
dens waard zijn, omgekeerd zal men met
een gulden meer buitenlandse valuta kun
nen krijgen en dus ook de importen met
minder guldens kunnen betalen.
Als een gevolg hiervan zullen de prij
zen in het binnenland kunnen dalen, wat
dus wil zeggen dat de koopkracht voor
ieder, die guldens heeft, wordt begroot,
de consumptiemogelijkheden toenemen en
derhalve van een loonsverhoging kan wor
den afgezien.
Het is echter duidelijk dat door een der
gelijke monetaire operatie het buitenland
voor onze producten en goederen meer
moet betalen, hetgeen alleen zou kunnen
worden voorkomen, wanneer tegelijkertijd
de kostprijs van de goederen en dus ook
de verkoopprijzen zouden kunnen dalen.
Het vraagstuk van devaluatie en reva
luatie is niet eenvoudig en heeft een sterk
theoretische kant, terwijl de praktijk vaak
anders uitvalt dan men verwacht had.
Feitelijk is dat vraagstuk een begeleidend
verschijnsel van oorlog en zware econo
mische depressies, welke de regeringen tot
abnormale maatregelen nopen om het
evenwicht in de staatsfinanciën te hand
haven. Onder normale omstandigheden
behoort aan manipulaties van de Overheid
met het geld niet te worden gedacht, om
dat zij een kunstmatige verbreking van
bestaande verhoudingen betekenen, welke
alleen door natuurlijke verschijnselen be
horen te worden beïnvloed. Het gaat in
feite niet om het niveau, waarop de va
luta-verhoudingen tussen de verschillende
landen worden vastgesteld, maar om de
stabiliteit van die verhoudingen, waarbij
handel en bedrijf zich aanpassen en ten
aanzien waarvan zekerheid moet bestaan.
Daarom is devaluatie principieel te ver
oordelen en zal men ook tot revaluatie
slechts moeten overgaan, wanneer andere,
meer normale maatregelen niet mogelijk
zijn.
Het is trouwens zeer de vraag of reva
luatie van de gulden kan worden toegepast
zonder de export te schaden. Reacties uit
die kringen wijzen reeds op grote onge
rustheid. En wanneer niet absoluut zeker
is dat de export niet wordt geschaad, zal
men zich van nieuwe experimenten met
het geld moeten onthouden. Want ons land
moet van de export, die 50 pet. van ons
nationaal inkomen uitmaakt, leven. De
gunstige resultaten van vele bedrijven over
1951 en 1952 zijn voor een goed deel aan
de export te danken, maar in tal van ver
slagen wordt geconstateerd dat de toene
mende concurrentie, zomede de invoerbe
perkingen van verschillende landen, de ex
port bemoeilijkt. En het is daarom de
vraag of wij de prijs van onze goederen
voor de buitenlandse importeurs kunnen
verhogen zonder dat deze hun behoeften
elders zullen trachten te dekken.
Het komt ons daarom voor dat men ook
met revaluatie van de gulden wel zeer
voorzichtig moet zijn.
Dat gebrul van de Bimaboemoe's klonk niet erg bemoedigend.
„Brrr.ik geloof, dat het maar 't beste is, als ik me een eind uit de voeten maak!",
dacht oom Tripje. „Als die snuiters me te pakken krijgen, ben ik nog niet gelukkig!"
Hij stond nog steeds achter de dikke palm verscholen en gluurde heel voorzichtig om
'n hoekje. Maar hier zou hij toch niet lang veilig zijn; nu de mannen zijn voetstappen
hadden ontdekt, zouden ze vast en zeker naar hem gaan zoeken.
„Ik moet maken, dat ik uit de buurt kom", mompelde hij.
Het leek hem het best, uit de omgeving van het strand te gaan en de bergen in te
vluchten, waar meer schuilplaatsen waren. Voorzichtig liep hij gebukt achter de palm
weg en hij zorgde er voor, dat ze zijn voetstappen niet zouden horen. Zo, van palm tot
palm sluipend, ging hij uit de buurt van het strand en kwam tussen de rotsen.
Daar begon hij harder te lopen; hij klom steeds hoger.
Het werd wel wat moeilijker. De rotsranden, die hij als pad gebruikte, werden steeds
smaller; hij moest oppassen, er niet af te vallen. Maar hij vond het beter, zo ver moge
lijk te vluchten; misschien vond hij dan ergens een hol, waarin hij zich kon verbergen.
Want hij had het op die kerels niet erg begrepen
ADVERTENTIE
Ui! de fabriek
van de
beroemde GEVAPAN
vertaald uit het Engels
47)
„Ze bracht bovendien klanten aan. Ze
heeft veel vrienden in de uitgaande we
reld. Maar helaas betaalt die uitgaande
wereld vaak heel slecht haar rekenin
genMadame lachte even. „En u be
grijpt, hoe ik nu in moeilijkheden zit in
verband met mijn voorjaarsshow", voegde
ze er aan toe.
„Maakt u zich maar geen zorgen meer",
zei Mark droogjes, terwijl hij Annie belde,
die zijn hand zou moeten vasthouden,
terwijl hij een cheque schreef: „Ik zal u
de vierhonderd Pond, die u nodig hebt,
voorschieten, opdat u uw moeilijkheden
kunt overbruggen, tot juffrouw Clair te
rug komt".
„Ik ben u zéér dankbaar". Er stonden
tranen in mactame's ogen en met een zuoht
van verlichting leunde ze achterover in
haar stoel.
HOOFDSTUK 27
Yvonne gaf geen gehoor aan Mark's
verzoek om zo spoedig mogelijk naar Wil
lows te komen. In plaats daarvan belde
ze hem uit haar flat op, de dag nadat
Madame Véronique bij hem was geweest..
Ze scheen het volkomen ovei-bodig te vin
den, dat ze nog een onderhoud samen had
den. „Wat is 't nut van zo'n afseheid-
scène, lieve Mark? Ik haat elke scène.
Je bent er nu eenmaal achter gekomen,
hoe de zaak in elkaar zit, en ik zal je je
ring per aangetekende terugzenden. Daar
mee lijkt me de zaak afgehandeld. Ac-
coord?"
Nee, dacht Mark, ze had ook nog een
schuld aan hem van 2400 Pond. Dat ze
bovendien zijn hart gebroken zou kunnen
hebben, scheen niet in haar op te komen
„Ik denk niet, dat je veel van dat geld
terug zult zien", antwoordde Yvonne hem
op zijn desbetreffende vraag. „Maar aan
de andere kant zal ik niets tegen jou on
dernemen wegens verbroken trouwbelof
ten, en daarom lijkt 't me dat we quitte
staan en als vrienden uit elkaar kunnen
gaan".
„Vind je dat werkelijk, Yvonne?" vroeg
Mark op spotte toon.
„Ik geloof, d- we eigenlijk nooit echte
vrienden zijn geweest".
„Wel, je werd bekoord door mijn uiter
lijk en bouwde daaromheen een fantasie
persoontje. Om je de waarheid te vertel
len, ik ga binnenkort met Garth trouwen.
Hij heeft een aanbod uit Hollywood gekre
gen en ik geloof, dat Hollywood echt iets
voor mij zal zijn".
„Ik wens jullie veel geluk". Mark was
verbaasd over zichzelf, dat hij deze woor
den op zo kalme toon kon zeggen. Gisteren
nog had hij Yvonne ter verantwoording
willen roepen, de waarheid willen zeggen,
maar nu was 't alsof diep in zijn hart een
lach klonk. Een lach om de ironie van het
leven, een lach om zichzelf en om Yvon
ne's gewetenloosheid
„Dank je, Mark!" Voor het eerst was
er enige emotie in Yvonne's koele stem.
Ze scheen verwonderd.
,,'t Klinkt alsof je het werkelijk meent".
„Dat doe ik ooit. Ik heb heel veel van je
geleerd!"
Yvonne antwoordde niet dadelijk. Dan
zei ze luchtig: „Je moet eigenlijk maar
blij zijn, dat je me kwijt bent, Mark. Ik
ben geen vrouw om in zo'n klein buiten
huis te wonen. Toen ik hoorde, dat je niet
van plan wns om ooit weer op Farthings
te gaan wonen, was 't voor mii uit. Ik zal
trachten je wat van mijn schuld af te beta
len, als we 't in Hollywood goed krij
gen
„Doe geen moeite", zei hij droog, en cy
nisch bedacht hij, dat de prijs, die hij voor
zijn herwonnen vrijheid betaald had, niet
eens zo heel hoog was. Inderdaad moest
hij dankbaar zijn dat het zo liep en dat hij
niet enkele maanden geleden op haar aan
bod, om dadelijk met hem te trouwen, was
ingegaan
„Je moet met iemand als dat dierbare
weeskind trouwen", zei Yvonne, „dan kun
je verder je hele leven gelukkig zijn in
een soort sprookjeswereld".
„Ik denk niet, dat daarvan iets zal kun
nen komen", antwoordde Mark koel. „Aan
gezien het weeskind waarschijnlijk bin
nenkort met iemand, die veel beter bij
haar past dan ik, zal gaan trouwen".
Het was een wonderlijke manier om een
verloving te beëindigen, peinsde hij, ter
wijl hij de hoorn op de haak legde. Yvon
ne was er natuurlijk van overtuigd ge
weest, dat hij, na wat hem onthuld was,
hoe dan ook zijn verloving met haar zou
verbreken, en ze had de eer aan zich wil
len houden. Het was bovendien waar, dat
ze nooit enig echt medegevoel met zijn
hopelijk tijdelijke blindheid had ge
toond. Neehet was haai- opzet ge
weest om haar stralende schoonheid te ver
enigen met zijn succes als schrijver en met
het bezit van Farthings, en van dat stand
punt uit bekeken zouden ze inderdaad voor
de wereld een geslaagd paar gevormd
hebbenNatuurlijk was hij in zijn
mannelijke iidelheid gekwetst, maar het
meest overheerste in hem toch een gevoel
van oneindige opluchting en bevrijding.
De telefoon begon opnieuw te rinkelen.
Het was Elsie, die hem vroeg, of Sir Leo
haar morgen terug kon brengen. Sir Leo
zou 't erg prettig vinden hem te leren
kennen
In de verwarring van de laatste 24 uur
had hij er helemaal niet meer aan ge
dacht, dat Elsie zo spoedig terug zou ko
men. Haar stem klonk jong en fris en lief,
en opeens kwam er een intens verlangen
naar haar aanwezigheid over hem. Het zou
heerlijk zijn, als ze weer om hem heen was
met haar warme begrijpende wezen. Hij
zou tegen haar aan willen leunen en haar
zijn dwaasheid bekennenMaar dat
was uitgesleten! John Ayrton hield van
haar en bovendien zou thans waarschijn
lijk ook die jonge Victor Geddes zijn hart
aan haar verloren hebbenNee, hij zou
niet op haar gevoelens van medelijden mo
gen speculeren.
Hij antwoordde Elsie, dat het uitstekend
was, dat ze morgen kwam, en vroeg of Sir
Leo kon blijven lunchen.
Annie was in de keuken aan het afwas
sen, toen Mark binnen kwam, en voor
zichtig begon hij haar te helpen met het
afdrogen. Zonder omwegen, kort en sim
pel, vertelde hij haar, dat zijn verloving
met juffrouw Clair verbroken was. „Maar
het is mijn uitdrukkelijke wens, dat Elsie
hiervan niet op de hoogte wordt gesteld",
voegde hij er langzaam aan toe.
„Ik zou oneerlijk zijn, als ik beweerde
dat het me spijt", zei Annie. „Ik heb altijd
iets tegen haar gehad, ze paste niet bij u".
Da oude huishoudster brandde van
nieuwsgierigheid om alles te weten te ko
men, maar ze besefte maar al te goed, dat
Mark haar verder nooit iets zou vertellen.
Mark lachte. „Goed, je mag me een
dwaas noemen, en laten we er verder dan
niet meer over spreken. Mijn hart is hele
maal niet gebroken, dit om je gerust te
stellen!"
„Daar twijfelde ik niet aan", zei Annie
droogjes. „Maar wat is de reden, dat Elsie
hier niets van mag weten? Weet u, dat dat
meisje u aanbidt?"
„Zeg niet zulke dwaze dingen, Annie",
zei hij kortaf. Zijn stem klonk hees, toen
hij eraan toevoegde: „Weet je het verschil
niet tussen liefde en medelijden?"
„En weet u dat?" mompelde Annie, ter
wijl ze veel lawaai maakte met het vaat
werk in de afwasteil. En hardop zei ze:
„Als u haar zelf niet vraagt, zullen er an
deren zijn, die haar inpikken".
„Dat is nu juist de reden. Ik wens geen
geestelijke chantage te bedrijven", merkte
Mark op koele toon op. „Ze is nog een
kind, Ann:e, en ze moet plezier maken
met mensen van haar eigen leeftijd zoals
die jongen Geddes. Of trouwen met een
ernstig, degelijk iemand als John Ayrton!
Maar ze moet zich geen verkeerde ideeën
in het hoofd halen met betrekking tot een
invalide oorlogsheld als Mark Hilary!"
(Wordt vervolgd).
