Fausto Coppi favoriet voor
wegkampioenschap in Lugano
Thuiskomst
Verschueren (België) prolongeerde
wereldtitel achter grote motoren
Fa. B. ENGELENBERG
Vijftien internationale schakers voeren strijd in
het Zwitsers candidatentournooi
.Clowntje Rick
Tachtig deelnemers in nationale
Zeilwedstrijden op Mooie Nel
Regenboogtrui voor
Nederlandse amateur?
Courses te Duindigt
4
Wereldkampioenschappen op de Oerlikotibaan
OFFICIëLE VERKOOP SIKKENS LAKKEN
FEUILLETON
door Mevr. Byleveld-Gelinck
Marinehospitaal kampioen
bedrijfsvoetbal Haarlem
Russen David Bronstein
en Paul Keres favoriet
Voor de kinderen
A utomobilisme
Nederlanders in
1000 km.-race
Haarlemse Jacht Club
leerschool voor „grote"
weds tri j dzeilers
Uitbreiding Mooie Nel?
Sport in 't kort
DONDERDAG 27 AUGUSTUS 1953
Op het circuit van Lugano in Zwitserland zullen in het komende weekeinde de we
reldkampioenschappen wielrennen op de weg 1953 worden gehouden. De amateurs
starten Zaterdag 29 Augustus en de professionals bestrijden elkaar op Zondag 30
Augustus om de wereldtitel. Of het een der Nederlandse deelnemers evenals Arie
van Vliet bij de sprinters zal gelukken om een regenboogtrui mee naar huis te
nemen is nog een open vraag. Er zijn nu eenmaal bij een wegkampioenschap te veel
factoren, die de wedstrijd kunnen beïnvloeden: een lekke band, derailleurpech of een
valpartij kunnen de grootste favoriet kansloos maken. De Nederlandse ploegen zijn
echter van een zodanig gehalte, dat er zeker een of meerdere Oranjemannen in de
voorste gelederen te vinden zullen zijn.
Bij de professionals is bijna de gehele
Nederlandse Tourploeg in de wereldkam-
pioenschapsploeg opgenomen. Zij bestaat uit
de Brabanders: Wim van Est, Wout Wagt-
mans en Thijs Roks en de Limburger Jan
Nolten, de Amsterdammer Hein van Breenen,
de gebroeders Gerrit en Adrie Voorting en
het enige niet-tourlid Hans Dekkers.
Deze ploeg heeft klasse genoeg, maar of
de conditie voor een wereldkampioenschap
nog aanwezig is, valt te betwijfelen. De ronde
van Frankrijk ligt al weer ver achter ons en
gedurende de afgelopen maand zijn de man
nen van Pellenaars wel bijzonder gemak
kelijk aan de kost gekomen. Huidgingen hiel
en daar, rondjes rijden om een blok huizen
of een pleintje en een uurtje fietsen achter
een handelsmotor zijn nu niet bepaald be
vorderlijk voor de conditie.
Maar er zijn toch ook nog lichtpunten te
bespeuren: in de laatste weken voor Lugano
hebben Van Est en zijn collega's namelijk
het grotere werk weer opgezocht en hierbij
traden Nolten, Van Est en Adrie Voorting
in België op de voorgrond en Thijs Roks
bracht in eigen land de 135 kilometer lange
ronde van Steenbergen op zijn naam.
Coppi, Kübler of Ockers?
Als grote favoriet in dit wereldkampioen
schap dat als het zwaarste in de na
oorlogse jaren wordt beschouwd start de
Italiaan Fausto Coppi. Hoewel Coppi de laat
ste tijd weinig van zich heeft laten horen en
voor de Italiaanse tourploeg bedankte om
dat zijn eeuwige rivaal Bartali er in was
opgenomen, kan men er verzekerd van z"n,
dat Coppi zich terdege op dit kampioenschap
heeft voorbereid.
In Magni en in de jonge Loretto Petrucci
bezitten de Italianen eveneens grote kans
hebbers. De 38-jarige Bartali is voor het kam
pioenschap, na zijn teleurstellende tour ge
passeerd. De kansen van de Zwitser Ferda
Kübler staan door het ontbreken van Hugo
Koblet en mede door het feit, dat hij voor
eigen publiek rijdt gunstiger dan ooit. Al
zal hij ook in zijn landgenoot Fritz Schaer
die zich in de ronde van Frankrijk zo ver
dienstelijk onderscheidde een geduchte
mededinger krijgen.
Bij de Belgen, waar Stan Ockers weer een
kans heeft gekregen en met de Rijcke. Close
en Schotte de hoop van onze Zuiderburen
vormt zijn Rik van Steenbergen en de na
tionale kamnioen Van Steenkiste gepasseerd
omdat zij uit vorm zijn.
Van de Franse ploeg is tourwinnaar
Louis Bobet de grote favoriet.
De Duitse titelhouder Heinz Muller zal
waarschijnlijk geen kans krijgen om zijn
titel te prolongeren.
Voorts zijn er naast de reeds genoemden.,
nog altijd een Ruiz, Lerono, Gaul, DiederJch,
Lauredi, Rolland en anderen, die tot het
behalen van een overwinning in staat zijn.
Succes bij de amateurs?
Bij de titelstrijd der amateurs is er nog
meer kans op succes voor de Oran.icplocg
dan bij de professionals. Verleden jaar in
Luxemburg behaalden onze amateurs reeds
een redelijk succes:
Van deze buitenlanders is de Belg Rik van
Looy wel de grootste favoriet voor de titel.
Het parcours
Het golvende parcours in de buurt van
Lugano, waar de wegkampioenschappen wor
den gehouden is tamelijk zwaar en heeft een
lengte van 15,1 kilometer. Deze omloop moet
door de amateurs twaalf maal (181,2 kilo-
m :ter) en door de professionals achttien
maal (271,8 kilometer) worden afgelegd.
Fausto Coppi
Wereldkampioen 1953?
De Belgische wielrenner Dolf Verschueren, houder van de titel 100 kilometer achter
grote motoren, heeft Woensdagavond op de Oerlikonbaan in Zürich de finale van het
stayerkampioenschap gewonnen. Hij liep overeenkomstig zijn gewoonte hard van
stapel en hoewel hij in laatste positie gestart was had hij na 25 kilometer al zijn
tegenstanders reeds een ronde achterstand bezorgd met uitzondering van de Frans
man Queugnet, die hem in het verdere verloop van de wedstrijd nog wel herhaalde
lijk aanviel, maar telkens zonder resultaat. Verschueren behield een voorsprong en
daarmee zijn titel, zonder dat hij zich tot het uiterste had behoeven in te spannen.
Hein Gelissen werd
vierde, Piet Kooy-
man vijfde en Kees
Aanraad zevende.
Geen van dit drie
tal is in de hui
dige ploeg opgeno
men: Gelissen is
inmiddels profes
sional geworden,
Aanraad is in mi
litaire dienst en
Kooyman is uit
vorm. Wel is Piet
Piet van der Brekel van der Brekel
van de partij, die
verleden jaar gelijk met wereldkampioen
Ciancola finishte, maar wegens het onregle
mentair verwisselen van zijn fiets gedis
kwalificeerd werd.
De ploeg bestaat verder uit de sterke
Amsterdammer Daan de Groot, de Brabander
Kees Paymans, nationaal kampioen, zijn pro-
vinciegenoat Tini Wolfs, de Noordhoïlandse
kampioen Krijn Post uit Nieuw Vennep en
de succesvolle Sassenheimer Arend van 't
Hof. Stuk voor stuk jonge renners, die iets
in hun mars hebben en zich met de sterkste
buitenlanders kunnen meten.
ADVERTENTIE
Dor Kt raai- 39 - Haarlt m - Tcf. i::?:;
Waterproof Schuurpapier
ii)
Zij zeide, dat zij het op prijs zou
stellen als hij haar gezelschap wilde hou
den. En dus had hij zich bij haar gevoegd
en was de conversatie vlot verlopen: eerst
over de Marianne de Vere. waarvan zij het
portret in warme bewoordingen bewon
derde, daarna over andere onderwerpen.
De conversatie van een man er. een vrouw
van de wereld. Zii was zelfs opgestaan uit
de gemakkelijke fauteuil, in volle lengte
strekkend haar prachtige gestalte, en had
zich daarna gracielijk neergelaten op een
rode Marokkaanse poef, rechts van de
schoorsteenmantel. Ze zat altijd het aller
liefst op poefen, verzekerde zij. Ze zat nu
zó dicht bij hem en glimlachte zó betove
rend naar hem op dat hij zijn hart, onder
het stijf-gesteven overhemd, opgewekt
voelde kloppen. Het was alleen verduiveld
hinderlijk dat die boerenpummel daar nog
altijd in die hoek zat en het vertikte om
ook maar een ogenblik het vertrek te ver
De loting had tot resultaat, dat de stayers
zich als volgt opstelden voor de finale:
Schorn (gangmaker Van den Bosch), Mi-
chaux (Vermondal, Queugnet (A. Wambst),
Besson (Guerin), Lemoine (Pasquier), Mar-
tino (Van Ingelghem), Verschueren, de titel
houder als zevende en laatste achter Wille.
Verschueren ging onmiddellijk na de start
naar voren en reed in zes ronden van de
zevende naar de eerste plaats en vervolgens
bezorgde hij al zijn tegenstanders behalve
Queugnet één tot drie ronden achterstand.
Na 33 km. lag Verschueren op kop met
Queugnet op 25 meter; Lemoine had één
ronde, Schorn en Martino twee ronden ach
terstand, Besson en Michaux drie ronden
achterstand. Kennelijk paste Verschueren de
tactiek toe om zijn tegenstanders in een zo
kort mogelijke tijd twee of meer ronden
achterstand te bezorgen indachtig de nieuwe
hepaling in het reglement, welke zegt, dat
geen vergoeding meer wordt toegekend vpor
een lekke band of een machanisch manke
ment. Verschueren reed met groot zelf
vertrouwen, kennelijk zich bewust van het
feit, dat een eenmaal gedubbelde stayer toch
niet meer de kans zou krijgen om een ronde
terug te nemen, want daarvoor vormden hij
en Queugnet nu eenmaal een klasse apart.
Tegenaanval
Op de helft van de afstand lanceerde
Queugnet een eerste aanval op de leiders
positie van Verschueren, maar de Belg be
hoefde maar even dieper over het stuur te
buigen om deze aanval af te weren. De moe
dige Fransman kwam echter terug. Een
tweede aanval na tweederde van de afstand,
werd wederom door Verschueren afgewezen.
Zestig ronden voor het einde probeerde
Queugnet het nogmaals, maar verder dan de
achterstand tot twintig meter terug te bren
gen, kwam de Fransman niet. Toch reed
Verschueren niet zo sterk als in de serie.
Hij kwam enige malen van het zadel af en
hij draaide niet zo soepel als men van hem
gewend is. Vóór hem reed de oude Lemoine,
die slechts één ronde achterstand had en
achter hem bedreigde Queugnet de Belg met
kleine vinnige aanvallen, die echter niet
konden worden doorgezet, omdat de Frans
man niet de macht had om één of twee ron
den in aanvallend temno te blijven rijden,
waardoor de werkelijke kracht van Ver
schueren niet getoetst kon worden.
Met een elfnul overwinning (ruststand
achtnul) op de ploeg van de wasserij Haak
heeft het voetbalelftal van het Marine
hospitaal in Overveen, onder aanvoering
van korporaal-schrijver J Hodde, het kam-
nioenschap behaald van het bedrijfsvoetbal
in de afdeling Haarlem. Het elftal van de
M(arine) H(ospitaal) S(ort) V(ereniging)
was de vorige week reeds ongeslagen kam
pioen van de afdeling A van het bedrijfs
voetbal in deze omgeving geworden; voor
de firma Haak gold hetzelfde in de af
deling B.
Het Marinehospitaal kwam door dit suc
ces voor de tweede achtereenvolgende maal
in het bezit van de wisselbeker. Voor de
verliezer was er als definitieve prijs een
klein bekertje.
Het kamoioenselftal ontving uit handen
van kapitein ter zee-arts E. W. Creyghton,
commandant van het Marinehospitaal enkele
bossen bloemen.
De huldiging van de spelers heeft van
avond plaats, als de Marinemanen in gebouw
„Domi" aan het Zandvoorterpad in Over
veen bijeen komen voor een cabaretvoor
stelling.
De uitslag luidt: 1. Verschueren (België)
1 uur 26 min. 30,2 sec., uurgemiddelde 69.361
meter; 2. Queugnet (Frankrijk) op 224 me
ter; 3. Lemoine (Frankrijk) op 582 meter;
4. Schorn (Duitsland) op 1124 meter; 5. Mar
tino (Italië) op 1129 meter; 6. Michaux
(België) op 2284 meter; 7. Besson (Zwitser
land) op 2710 meter.
De uitslagen van de gisteren gehouden
draverijen te Duindigt luiden:
Czardasprijs (2040 m.): 1. Rascal Hanover
1.30.7; 2. Rudolf G; 3. Rosa B.
W. f 19,90, P. f2,90, f 1,70, f 1.40, K. f 17,30,
C. f5,60.
Tarantellaprüs (1300 m.): 1. Sorento 1.34.5;
2. Sunshine Hollandia; 3. Stuart A.
W. f2,30, P. f 1,40, f 1,50, f2,70, K. f4,60,
C. f3,10.
Gavotteprijs (2100 m.): 1. Peter Snel 1.27.9;
2. Quadrupes; 3. Pefite Casindra.
W. f3,90, P. f 1,50, f 1,40, f 1,40, K. f5,40,
C. f2,50.
Sarabandeprijs (2500 m.): 1. Oranje Nassau
1.28.5: 2. Guy Hanover; 3. Moquette de la
Maire.
W. f 14,80, P. f4.40, f3,70, K. f3710, C. f4.30.
Menuetprijs (2100 m.): 1. Notekraker S
1.23.2; 2. P. Louis I: 3. Our Bonni B.
W. f2,30, P. f2, f2,90, K. f 17,40, C. f8,60.
Rennen
Habaneraprijs (1100 m.): 1. Columbus; 2.
Douce France; 3. Margriet.
W. f 1,70, P. f 1,30, f 1,20, f 1,30, K. f3,30,
C. f2,10.
Criterium der leerlingen (1900 m.): Dead
heat: 1. Dicky en Christina; 3. Marlotta.
W. f3,50, f 1.30, P. f5.60. f 1,20, f2,90, K.
f 15.20, f5,40, C. f4,40, f3,30.
Omzet: f38.222.
Gedurende de laatste jaren worden er schaaktournooien aan de lopende band ge
houden. Elk land, elke provincie, ja zelfs elke stad van enige omvang heeft zijn
kampioenswedstrijden. Maar toch zijn er slechts enkele wedstrijden, die boven het
regionale belang uitkomen en tournooien waarvoor de gehele schaakwereld zich in
teresseert zijn uitzonderingen. Tot die uitzonderingen behoort het candidatentour
nooi, dat eind Augustus in Zwitserland begint, en dat bijna twee maanden lang de
aandacht van iedere schaakliefhebber gespannen zal houden.
Reeds drie jaar lang zijn er overal ter we
reld selectiewedstrijden gehouden. Eerst
landelijk, vervolgens zijn de sterksten onder
gebracht in zonale tournooien en tenslotte
zijn de hoogst geplaatsten daarvan terecht
gekomen in het interzonale tournooi, dat
vorig jaar in Stockholm werd gehouden.
De acht sterksten uit Stockholm hebben het
recht gekregen aan dit candidatentournooi
deel te nemen. Het zijn: Alexandre Kotov,
Mare Taimanov, Tigran Petrosjan, Ewfim
Geiler, Yuri Averbach, (allen uit Rusland),
Gidéon Stahlberg (Zweden), Laszlo Szabo
(Hongarije) en Svetozar Gligoric (Joego
slavië).
De vijf hoogst geklasseerden uit het vorige
candidatentournooi (Boedapest 1950), hadden
dit recht reeds automatisch verkregen. Het
zijn de Russen David Bronstein, Isaac Bo-
leslavsky, Vassili Smyslov en Paul Keres en
de Argentijn Miguel Najdorf. Voorts besloot
de F.I.D.E. om ook de oude rechten van de
ex-wereldkampioen dr. Max Euwe (Neder
land) en die van Samuel Reshevsky (U.S.A.)
te erkennen, zodat er dus in totaal vijftien
grootmeesters zullen aantreden. De winnaar
van dit tournooi zal het volgend jaar een
tweekamp mogen spelen tegen dr. Michael
Botwinnik, met het wereldkampioenschap
als inzet.
Hulp voor Russen
Aangezien negen van de vijftien deelne
mers Russen zijn, ligt de veronderstelling
voor de hand, dat dit tournooi een Russische
aangelegenheid zal worden. Daar komt nog
bij, dat de Russen gewoonlijk vergezeld zijn
van een groot aantal meesters van naam, die
hun strijdende landgenoten daadwerkelijk
kunnen bijstaan met het analyseren van af
gebroken partijen, het uitwerken van nieuw
tjes in de opening enzovoort. Natuurlijk is
dat ook aan de andere deelnemers toege
staan, maar zij kunnen daarbij niet putten
uit een dergeiiik omvangrijk arsenaal van
experts. Dikwiils zullen zij dus een secon
dant hebben, die in sneelsterkte aanmerke
lijk zwakker is, of geheel en al op zich zelf
zijn aangewezen.
Van de Russische deelnemers moet men
Bronstein en Keres als favorieten beschou
wen. Bronstein is aan dergelijke zware wed
strijden gewend en het is al meer dan eens
gebleken, dat hij pas op volle toeren begint
te draaien als de anderen vermoeid beginnen
te geraken. Keres is een tiidlang slecht op
dreef geweest, maar de wijze waarop hij
enkele weken geleden het kampioenschap
van Estland op zijn naam bracht (18 punten
uit 19 partijen) bewijst wel, dat hij deze in
zinking thans te boven is.
Smvslov, Kotov en Boleslavskv hebben al
meerdere malen getoond, dat zij stuk voor
stuk tot grote dingen in staat zijn. Een ver
rassing van één van hen is dus lang niet
denkbeeldig.
„Ik word wereldkampioen.
De vraag dringt zich op. wie van de overige
meesters het de Russen het lastigst zal ma
ken, en wie eventueel in staat geacht moet
worden om als eerste door de finish te gaan'.
De Amerikanen hebben hun hoon geves
tigd op Reshevsky. Zijn grote koelbloedig
heid in nijpende tijdnood en do wijze waarop
hij combinaties te voorschijn tovert, hebben
al heel veel toeschouwers in verrukking
gebracht. „Ik word wereldkampioen", heeft
Naidorf gezegd, toen hij na de oorlog met
groot succes optrad in verschillende Euro-
Met de wind in het zeiltje kreeg de kano een aardig vaartje; ze zagen de donkere
schaduw van het eiland spoedig verdwijnen.
Oom Tripje voelde zich heel dankbaar, dat hij nu van dat eiland weg wasdie
Bimaboemoe's bevielen hem helemaal niet!
Toen ze enkele uren gevaren hadden, kwam de zon op. Hel werd licht en ze konden
weer goed zien. In de verte, nog maar net zichtbaar, lag het eiland van de Bima
boemoe's.
De zon steeg hoger en hoger. Batatoe had er gelukkig voor gezorgd, dat er wat eten
en water in de kano was, dus honger en dorst hoefden ze niet te lijden.
Het vaartuigje dobberde lekker over de golven heen. Als alles goed ging, konden ze
in een dag Palmeiland bereiken. Oom Tripje zou blij zijn, als ze daar eenmaal konden
landen, en Batatoe ook!
Wat zullen ze opkijken, als wij daar komen aanzetten!", lachte Batatoe. „Ze zullèn
blij zijn, u te zien, Tiripia! En ik zal dan ook weer thuis zijn; het beviel me helemaal
niet, gevangene te zijn van die akelige Bimaboemoe's".
„Dat kan ik me voorstellen", zei oom Tripje. „Ik had het er ook niet erg naar mijn zin!"
Maar toen.... toen keek Batatoe opeens heel verschrikt achter zich!
M. Najdorf:
pese tournooien. Zal hij deze voorspelling
thans waar maken? De Argentijnen zijn er
van overtuigd, dat hij er toe in staat is,
maar de resultaten van hun favoriet in de
laatste tijd behaald, rechtvaardigen dit op
timisme niet. Hij verloor twee maal een
wedstrijd tegen Reshevsky en in het laatste
tournooi te Mar del Plata moest hij de eer
laten aan de Joegoslaviër Gligoric.
Zal Gligoric dan de eer ophouden van de
Westerse wereld? Hij is pas dertig jaar oud
en is bovendien blijkens zijn spel in een
tweetal Zuid-Amerikaanse tournooien in een
buitengewoon goede vorm. Als hij zijn vrees
voor zijn Russische collega's van zich af
weet te zetten, moet Gligoric inderdaad tot
grote dingen in staat worden geacht.
Inzinking
Onze landgenoot dr. Max Euwe heeft in
de jaren 1947 en 1948 een diepe inzinking
gehad en tijdens deze depressie heeft hij
deelgenomen aan een wedstrijd" om het we
reldkampioenschap. Zijn resultaat was voor
velen een grote teleurstelling; voor hem zelf
wel het meest. Slechts langzaam wist hij zich
te herstellen en thans is Let zover, dat men
kan zeggen, dat de Nederlander zijn oude
kracht terug heeft. Indien dr. Euwe goed op
dreef is, zoals bijvoorbeeld enkele maanden
geleden in Mt. Pelerin dan kan hij zeker in
de bovenste helft eindigen en mogelijk nog
voor een verrassing zorgen. Dr. Euwe heeft
verscheidene malen in Zwitserland ge
speeld, en het is opmerkelijk dat hij daar
nog nooit een slechte beurt heeft gemaakt.
Misschien inspireert dit hem en dat kan vol
doende tegenwicht betekenen voor het feit,
dat onze landgenoot de oudste der deel
nemers is.
Aan de. 1000 km.-race, die Zondag 30
Augustus op de Nürburgring wordt gehou
den, zullen de volgende Nederlandse équipes
deelnemen: Westhof en Barendregt met
Veritas, Hezemans en Van Zuylen van Nye-
velt met Porsche, Keen en Van der Lof met
Kieft en Roosdorp en Uiman met Jaguar.
Enkele jaren geleden, in 1949, fietste langs het Spaarne en bij de Mooie Nel in
Spaarndam een heer, die zijn ogen eens liet gaan over het water, toen afstapte en
met genoegen keek naar de zeilboten, die over het water voeren. Hij maakte een
praatje met enkele schippers en plaatste daarbij enkele niet-technische opmerkingen
over „Valken", die, zoals men hem later vertelde, „Draken" bleken te zijn. Dat zal
hem tegenwoordig beslist niet meer overkomen, want deze fietser, de heer J. D. Baron
Sweerts de Landas, is thans commissaris van de Haarlemse Jacht Club.... En dit
voorval is kenmerkend voor de verhouding tussen de „landrot" en de zeiler, want
indien een groter aantal toeschouwers bij de diverse wedstrijden aanwezig zou zijn,
dan zouden er ook ongetwijfeld meer mensen actieve beoefenaars van de zeilsport
worden. Om de leken nu nader tot het wedstrijd-zeilen te brengen, heeft de Haar
lemse Jacht Club, evenals vorige jaren, opnieuw nationale zeilwedstrijden op de
Mooie Nel en op het Noorder Buitenspaarne georganiseerd.
De Haarlemse Jacht Club, die reeds bijna
36 jaar bestaat, verheugt zich overigens in
een steeds groeiend ledenaantal (ongeveer
250).
Van ouds vormen bij de H. J. C. de twaalf-
voetsjollen, de belangrijkste klasse en men
zal van diverse zeilers met ervaring kunnen
vernemen, dat het jollen-zeilen in vele ge
vallen de basis voor de vaarkennis heeft
gelegd
Enkele keren per jaar worden er bij de
H. J. C. zeilexamens afgenomen, waarbij de
candidaten, nadat zij blijk hebben gegeven
van voldoende zeilvaardigheid en van het
beheersen van de theorie over het zeilen,
het recht krijgen om zelfstandig gebruik te
maken van de clubboten. Wedstrijden van
de leden onderling werken animerend, niet
allen wat betreft het specifieke wedstrijd
varen, het oefenen voor wedstrijden op de
Kager plassen, de Westeinder, Loosdrecht,
het Snekermeer, om maar enkele der na
tionale zeilevenementen te noemen, maar
ook wat betreft het vaarpeil en het verstevi
gen van de vriendschapsbanden.
Zeiltochten
Er bestaat uiteraard ook veel animo voor
de zeiltochten in clubverband, ééndaagse
tochtjes over het Noordzeekanaal naar Zaan
dam of IJmuiden, dan wel enkele dagen naar
het Alkmaarder Meer of naar de Kaag.
Dezer dagen keerde een aantal jongens- en
meisjesleden van de H. J. C. terug uit Fries
land, waarheen zij met een „kampschip"
dat bovendien een tiental jollen in het
ruim kon bergen, waren gevaren voor
het bijwonen van de Sneekweek. Velen van
hen namen, ook op de terugtocht, aan wed
strijden deel en er werden heel wat prijzen
mee naar huis genomen.
Internationaal tintje
Voor de wedstriiden, die het komende
weekeinde op de Mooie Nel en op het Noor
der Buiten Spaarne worden gehouden, be
staat evenals vorige jaren wederom een bij
zonder grote belangstelling. Ook dit jaar is
het aantal inschrijvingen van leden van
diverse zeilverenigingen zeer bevredigend
(ongeveer tachtig) en hieronder bevinden
zich vijf Belgische twsaifvoetsiollen-zeilers
van de Royal Yacht Club de Belgique, die
hun boten reeds in de jachthaven hebben
gebracht.
Deze Belgen zijn trouwens oude bekenden
van de H. J. C. geworden, dank zij de jaar
lijkse ontmoetingen, die tussen de Haarlem-
ooooco<»oooorooooooocoooooooooooooooooooooooooocpoooooooo
Het steeds toenemend ledenaantal van
de Haarlemse Jacht Club brengt, hoe
verheugend het ook moge zijn, één pro
bleem met zich mee: het tekort aan
„open" water wordt namelijk steeds
groter. Weliswaar kan men in de om
geving van Haarlem op het ogenblik
redelijke tochten maken, maar voor het
houden van wedstrijden is men altijd
aangewezen op de Mooie Nel. En deze
plas is voor dergelijke evenementen te
klein. Het bestuur van de H.J.C. heeft
reeds enkele keren besprekingen met de
gemeente Haarlem gevoerd over de uit-
iding van de Mooie Nel in Oostelijke
richting, maar tot nu toe zonder resul
taat. En wanneer men bedenkt, dat de
steeds groeiende bevolking toch drin
gend behoefte heeft aan een watersport
centrum, dat niet te ver van de stad
af ligt, dan komt men tot de overtuiging,
dat er in de toekomst aan de plannen
van het H.J.C.bestuur wel degelijk aan
dacht dient te worden geschonken.
mers en de Antwerpenaren plaats vinden.
Voor deze wedstrijden werd een wisselbeker
uitgeloofd, die dit jaar in bezit van de be
woners van de Spaarnestad is gekomen.
De wedstrijden van Zaterdag en Zondag
worden gehouden in de 16 m.2 Eenheids
klasse, Valkenklasse, Vrijheidsklasse, 12 m.2
Sharpies, Olympiajollen, Twaalfvoetsjollen
en de Jeugdklasse. Zaterdagmiddag wordt
per klasse één wedstrijd gevaren en Zondag
zijn er twee starts voor iedere klasse.
Zoals men ziet er is keuze genoeg en het
bestuur van de H. J. C. wekt dan ook alle
zeilliefhebebrs en ook degenen, die (nog)
niet tot deze categorie behoren, op om zich
te voegen bij de ongetwijfeld ook dit jaar
weer grote schare belangstellenden aan de
haven, die de wedstrijden van de kant af
volgen.
HET WERELDKAMPIOENSCHAP SCHA
KEN VOOR DAMES. De vierde partij
van de schaaktweekamp om het wereld
kampioenschap dames tussen de titelhoud-
ster de Russin Lyudmila Rudenko en haar
landgenote Elizaveta Bykova is gewonnen
door de met wit spelende Bykova. De stand
is thans tweetwee.
krijgen! Zij lachte nu parelend om een
grappig grapje van haar gastheer en boog
zich diep voorover naar haar goud-leren
sandaaltje, kwasi om daar iets aan te ver
schikken. Charles van Milsbeek zag glim
lachend op haar neer. Maar ineens hoorde
hij duidelijk, tussen het parelend lachje
door, een haastig fluisteren:
„Geef me papier en potlood, gauw!"
Het werd nu avontuurlijk, spannend, een
thriller! Hij begon nu ook te acteren, stond
op uit zijn stoel en drentelde achteloos in
de richting van zijn schrijfbureau. Hij
rommelde in de laden. „Nu moet ik u nog
deze foto laten zien, mevrouw Dana. Ik
wed dat dit toch een hoekje van Parijs is,
dat u nog nooit gezien hebt!"
Hij kwam terug met een nog onbeschre
ven ansicht van de Eifeltoren en een pot
lood. Mevrouw Dana lachte opnieuw. Ze
bekeken samen de foto en bespraken uit
voerig de veronderstelde détails, terwijl
haar potlooi haastig heen en weer vloog
over de achterzijde. Hoge, dunne, spitse
letters die schuin tegen elkaar aantuimel
den van nervositeit. De advocaat, met een
sigaret in de hand bescheidenlijk naar het
plafond starend, hielp met alle macht de
conversatie op de been te houden. Toen
werd hem, als onverwachte beloning de
briefkaart in de hand gedrukt.
„Lees", fluisterde Vera Dana.
„In godsnaam", stond er, „red mij uit
dit huis. Mijn gehele toekomst staat op het
spel, misschien wel mijn leven! Ik moet
laten. En de jonge advocaat kón maar direct dit huis uit! Ik moet! Help mij!'
weldiger kunnen ziin. Het was een bijzon
dere onderscheiding voor hem: het bijzon
der vertrouwen van deze bijzondere vrouw
te genieten. Maar het was verdraaid lastig
ook, de actrice het huis uit te krijgen on
der de ogen van de boerenpummel. Een
onmogelijke opdracht! De transpiratie brak
hem aan alle kanten uit. Hij zoog koorts
achtig aan zijn sigaret en bedacht zich dat
hij toch allereerst iets moest bedenken!
Een truc, een stunt. Als dit een werkelijke
film was, dan stond hij nu meteen op en
sloeg de rechercheur knock-out. Schitte
rend, zoals sommige kerels in de film kon
den knokken en na afloop zat hun over
hemd nog altijd onberispelijk en hun haar
dos glad als een goedgepoetste schoen. In
de werkelijkheid ging het anders. In de
werkelijkheid zou niet hij, maar de re
chercheur de held van de knock-out zijn
en zou hij zelf zwaar-gehavend en met in
gedeukt herndsfront het onderspit delven.
Een Don Quichot, een ridder van de droe
vige figuur. Het was een risico, dat hij
onmogelijk op zich kon nemen.
Een truc, een stunt zou hem beter liggen.
Je zag soms geweldige trucs in de bios
coop. Als hii er maar één kon bedenken!
Maar het was zeker al te laat in de nacht,
en zo verbazend scherpzinnig was hij nu
eenmaal ook niet. En een risicoEn dan
trad inspecteur Renkevoort, na een korte
tik op de deur, de kamer binnen en was
iedere kans voor hem verkeken om een
heldenrol te vervullen. Jammer! Natuurlijk
was het ook jammer voor Vera Dana, die
geen smoesje bedenken om hem weg te Het was geweldig en geen film had ge- verbleekte en met haar hoofd tegen de zijn....
schoorsteenmantel leunde.
„Meneer van Milsbeek", begon de poli
tieman met zijn prettige stem, „u hebt u
schitterend van uw taak gekweten. Ik ben
u erg dankbaar. Des te meer spijt het mij
u nu voor een onaangename keus te moe
ten stellen: óf uzelf zult deze kamer moe
ten verlaten óf mevrouw Dana. Ik moet
haar onder vier ogen spreken en zou dat
het liefste hier doen, in deze comfortabele
omgeving. Maar ais u bezwaren hebt kan
ik haar natuurlijk ook meenemen naar de
zitkamer van juffrouw Jager. Ik wil u niet
tegen uw zin.
„O nee inspecteur, niet meenemen
niet meenemen" smeekte de actrice.
De jonge advocaat glimlachte. Tóch nog
een kans„Maar inspecteur, ik zal na
tuurlijk het veld ruimen, dat spreekt van
zelf. Ik stel graag mijn kanioor tot uw
beschikking. Maar er is iets anders. Me
vrouw Dana is erg nerveus en ik weet dat
zij erg tegen een onderhoud met u opziet.
Het zou haar ongetwijfeld geruststellen als
ik bii dat onderhoud tegenwoordig mocht
zijn. Is het niet, mevrouw Dana?"
„O ja ja. U begrijpt mij. U begrijpt alles.
O inspecteur, laat u meneer Van Milsbeek
alstublieft niet weggaan. Alstublieft
„Het spijt mij heel erg, mevrouw, dat ik
ook aan dit verzoek niet kan voldoen.
Maar het is absoluut noodzakelijk, de zaak
zelf eist het, dat ik u onder vier ogen
spreek".
„Inspecteur! Zó hardvochtig kunt u niet
„Kom inspecteur, u bent totnogtoe zó
welwillend geweest
„Ik kan mijn standpunt niet veranderen
Prins, wil je met meneer Milsbeek naar de
zitkamer van juffrouw Jager gaan? Dan
moet je daar maar wachten, maar ga af
en toe ook eens kijken op het bovenpor-
taal. Nogmaals, meneer Van Milsbeek..."
„Van Milsbeek, Iaat me niet alleen. Laat
me niet alleenalsjeblieft
„Inspecteur, ik weiger te vertrekken!''
De kreet van Vera Dana was een nood
kreet, een smeekbede, die een hart van
steen onfeilbaar moest ontroeren; de stem
van Charles van Milsbeek was vast en ge
dempt als die van een moedig strijder. Het
was een indrukwekkend ogenblik. Maar
het hart van de politieman was klaarblij
kelijk harder dan een steen en onvatbaar
voor imponerende ogenblikken, want hij
fronste enkel zijn wenkbrauwen en ant
woordde kort:
„Prins, neem meneer mee als hii niet
wil. En u mevrouw, ik zal u werkelijk niet
opeten".
Charles van Milsbeek ging. Zijn aftocht
was iets te snel voor een zó dapper en im
ponerend strijder en hij liep haastig voor
de rechercheur uit die de kamerdeur ach
ter hen sloot. De beide mannen werden bij
juffrouw Jager goed ontvangen. Ze had
koffie gezet omdat die dievengeschiedenis
haar in haar benen geslagen was en ze toch
niet kon slapen. Als Dorus nog geleefd had
was er stellig niet zoiets gebeurd: hij zou
die lelijke goser wel op zijn bliksem gesla
gen hebben! De jonge Jagertjes, zich ver
gapend aan het hernieuwde nachtelijk be
zoek, doken op van alle kanten. De luiers
lekten aan het rekje om de kachel. Het
rook er naar natte kleren en naar groene
zeep, naar koffie en petroleum, maar het
was er warm, en echt menselijk en gezel
lig. Juffrouw Jager, een eerlijke ziel,
praatte honderduit. En de rechercheur, na
een lauw bakje koffie, ging slechts node
het bovenportaal controleren.
Toen vertelde Charles van Milsbeek.
Van de diefstal en van de geopende koffers,
die hij in het kamertje van Jean de Vere
gezien had. Hij wist nog niet eens, dat
Jean de Vere weer terug was, maar juf
frouw Jager had hem op de trap gezien.
Ja, daar keek hij van op! En dan vertelde
hij over de actrice, hoe hii zich verder over
haar ontfermd had nadat die bruut van een
rechercheur haar in zwijm had laten val
len. Een beest van een vent! En die chef
van hem, die inspecteur, was niet veel
beter: die had hem. Van Milsbeek, gewoon
zijn kantoor uit laten sleuren toen hij ge
weigerd had om mevrouw Dana te verla
ten. Nu zat ze alleen met die politieman;
misschien viel ze wel weer flauw. Die in
specteur was onvriendelijk geweest; hij
verdacht haar van de diefstal, dat was
duidelijk. Ze had niet willen zeggen wat
ze hier in huis was komen doen. En nu
wilde ze ontvluchten; ja, ze had aan hem,
Van Milsbeek, een briefje geschreven dat
ze uit dit huis wilde ontvluchten, dat ze
hier dadelijk weg moest. Het ging om haar
hele toekomst, ja, zelfs om haar leven
(Wordt vervolgd)m
