Eindsprint van stayer Verschueren
boeiend slot van uurwedstrijd
Najdorf aanvaardde in winstpartij
remise van listige Reshevsky
STOFZUIGERS
Thuiskomst
.Clowntje Riek
Patterson won omnium
sprint voor Van Vliet
„Velserend"-tournooi
van „Santpoort'
4
Revanches wereldkampioenschappen in stadion
4
Haarlemse wielerploeg
voor clubkampioenschap
Dammen
Hoofdklasse-teams van
Oosterkwartier en IJmuiden
Voetbal
Biesbrouck, Odenthal en
Van der Kuil in voorlopig
Nederlands elftal
Zweefvliegen
Doel-zweefvliegwedstrijd
van Teriet
Basketball
Voor de kinderen
Candidaten-tournooi in Zwitserland
Dr Euwe leidt na
tweede ronde
Heringa Wuthrich
H. J. MAERTENS N.V.
Raad van Justitie
op Nieuw Guinea
„Aeneas" gleed van stapel
in Westerbroek
Artsen congresseren
in Den Haag
Amerikaans-Nederlandse
M. P.-patrouilles
Angst voor Znurbranden
na een heerlijk maal?
FEUILLETON
door Mevr. Byleveld-Gelinck
WOENSDAG 2 SEPTEMBER Ï953
Het hoofdnummer van het bijzonder uitgebreide en aantrekkelijke programma, dat
de directeur van het Olympisch stadion in Amsterdam, de heer D. J. Bessem, onder
de naam „revanches van de wereldkampioenschappen" gisteravond had samenge
steld, was ongetwijfeld de uurwedstrijd achter grote motoren, waarin maar liefst negen
stayers in de baan kwamen. De wedstrijd werd tenslotte gewonnen door wereld
kampioen Dolf Verschueren, die echter de grootste moeite had met Wagtmans, de
Fransman Lemoine en de Nederlander Wierstra, die op het laatste moment met
Kunst aan de lijst van deelnemers was toegevoegd. Wagtmans vooral ontpopte zich
als een stayer van klasse en dwong Verschueren herhaaldelijk zich tot het uiterste
te geven. De laatste aanval, enkele minuten voor tijd, werd echter door de wereld
kampioen met een bijzonder lange eindsprint afgeslagen en met een voorsprong van
twintig meter ging hij tenslotte als eerste over de eindstreep.
Voorafgegaan door het harmoniecorps
Tuindorp Oostzaan reed om ongeveer half
negen een auto onder de Marathonpoort
door het stadion binnen en toen begon de
triomftocht van de wereldkampioen Arie van
Vliet en Dolf Verschueren, derde prijswin
naar bij het wereldkampioenschap achter
volging amateurs Daan de Groot en de pas
van zijn val in de ronde van Frankrijk
herstelde Zwitser Hugo Koblet. Het viertal
werd hartelijk toegesproken door de direc
teur van het stadion de heer D. J. Bessem en
maakte vervolgens een ereronde langs het
publiek (Er waren ruim 35.000 toeschou
wers). Op hun tocht werden zij ingehaald
door de wereldkampioen der achtervolgers
bij de professionals Sid Patterson, die ten
gevolge van een motorstoring van het vlieg
tuig, waarmee hij uit Parijs kwam, te laat
het stadion binnenstapte en toen in zijn col-
bertcostuum, maar op een fietsje stapte en
zijn ereronde reed.
Sprint
De sprintwedstrijd verloor veel aan aan
trekkelijkheid door het ontbreken van Harris
en Sacchi, die in Florence moesten rijden.
Arie van Vliet rekende nu in drie ritten af
met Derksen, Plattner en Bellenger en hij
deed dit op een wijze, een wereldkampioen
waardig. Toch moest hij zich vooral tegen
Derksen en Plattner ten volle geven om
met miniem verschil de winst te behalen.
Zijn tijd in de rit tegen de Zwitser (11.6
seconden over de laatste tweehonderd meter)
bewees echter, dat de Woerdenaar op het
ogenblik beslist de sterkste is.
Omnium
Voor het eerste na zijn val in de ronde
van Frankrijk kwam
de Zwitser Koblet uit
in een wielerwedstrijd.
Met de wereldkam
pioen der achtervol
gers de Australiër
Patterson en de Deen
Nielsen reed hij een
omnium, maar kon
slechts de wedstrijd
over tien kilometer
achter handelsmoto
ren op zijn naam
brengen. De beide
andere onderdelen,
de sprint en een klas
sementswedstrijd wa
ren natuurlijk voor
Patterson, die ook in
de sprint een hartig
woordje kan mee
spreken.
In een wedstrijd
voor amateur-achter
volgers boekte de oud
wereldkampioen Van
Heusden een bijzon
der fraai resultaat
door Daan de Groot
te verslaan in de
prachtige tijd van 5
min. 5,4 sec. Welis
waar waren de weers- Sid Patterson
omstandigheden zeer
gunstig, maar voor de zware cementen sta-
dionbaan is dit toch altijd nog een prestatie
van bijzondere klasse.
Grote motoren
Zeven minuten na het begin van de
stayers-uurwedstrijd voor beroepsrenners
nam wereldkampioen Verschueren de lei
ding van de aan kop rijdende Wagtmans
over en stond deze niet meer af. Wie echter
denkt, dat deze wedstrijd dus waarschijnlijk
nauwelijks het aanzien waard was vergist
zich echter. Na 25
minuten ontketende
Wagtmans een aanval
op de leidende positie,
maar de Belg, die af
en toe zelfs van het
zadel afkwam om
meer kracht te kun
nen zetten verdedigde
zich op een bijzondere
fraaie wijze en sloeg
deze aanval af even
als die van de nieu
weling in dit vak, de
verrassend goed rij
dende Wierstra en
van de Fransman Le
moine. Met een eind
sprint, die rondenlang
duurde liet Verschuren tenslotte al zijn
tegenstanders definitief achter zich en
finishte met een voorsprong van ongeveer
twintig meter op Wagtmans.
Toen hij zijn ereronde reed lachte hij te
vreden. Hij was echter waarschijnlijk niet
zo gelukkig als de Haarlemse nieuweling P.
van Steenvoorde, lid van „De Kampioen",
die op een fiets van Gerrit Peters zijn twee
de baanwedstrijd reed en al zijn tegenstan
ders de baas bleef.
Omniumwedstrijd (professionals). Sprint
over 1000 meter: 1. Patterson (Australië)
Dolf Verschueren
12,8 sec.; 2. Nielsen (Denemarken); 3. Koblet
(Zwitserland).
Wedstrijd over zes kilometer met zes klas
sementen: 1. Patterson 10 min. 43,2 sec., 15
punten; 2. Nielsen, 11 pnt.; 3. Koblet, 10 pnt.
Tien kilometer achter handelsmotoren: 1.
Koblet 9 min. 52,6 sec.; 2. Patterson; 3.
Nielsen.
Totaal omnium: 1. Patterson 4 punten; 2.
Koblet 7 pnt.; 3. Nielsen 7 pnt.
Eindklassement sprint (professionals): 1.
Van Vliet 3 punten; 2. Derksen 4 pnt.; 3.
Plattner 5 pnt.; 4. Bellenger 6 pnt.
Achtervolging amateurs over vier kilo
meter: 1. Van Heusden (Nederland) 5 min.
5,4 sec.; 2. De Groot (Nederland) 5 min. 10
seconden.
Stayerswedstrijd over één uur: 1. Ver
schuren (België) afgelegd 73,300 km.; 2.
Wagtmans (Nederland) afgelegd 73,280 km.;
3. Lemoine (Frankrijk) afgelegd 73,275 km.;
4. Wierstra (Nederland) afgelegd 73.100 km.;
5. Queugnet (Frankrijk) afgelegd 72,500
km.; 6. Schorn (Duitsland) afgelegd 72,325
km.; 7. Kunst (Nederland) afgelegd 71,500
km.; 8. De Best (Nederland) afgelegd 71,400
km.; 9. Stakenburg (Nederland) afgelegd
67.800 km.
Wedstrijd voor amateurs en nieuwelingen
over zes kilometer: 1. P. van Steenvoorde,
8 min. 1,6 sec.; 2. F. Schild; 3. L. Haver
kamp.
De ploeg van de Haarlemse wielervereni
ging H.S.V. „De Kampioen", die op 23 Sep
tember aan het clubkampioenschap van Ne
derland zal deelnemen is thans definitief
samengesteld en bestaat uit Gerard Peters
en de tourrenners Gerrit en Adrie Voorting,
allen professionals. De onafhankelijke Piet
van Roon en de amateurs Wim Rusman en
Arend -an 't Hof. Reserves zijn de profes
sional Cor Bijster en amateur 'Piet Peters.
De renners van ,.De Kampioen" staan voor
een zware taak, daar zij het in September
1952 op de Veluwe behaalde clubkampioen
schap moeten verdedigen. Voor het eerst in
de geschiedenis der clubkampioenschappen
wordt het dit jaar in De Kempen Brabant)
gehouden en niet zoals in voorgaande jaren
op de Veluwe.
Het hoofdklasse-team van de damvereni
ging „Oosterkwartier" (Haarlem) is voor de
competitie 1953/1954 als volgt samengesteld:
Bord 1. F. A. Berkemeier; 2. J. B. Kroon; 3.
P. Venema: 4. J Neele; 5. W. van Pelt;: 6. A.
Douma: 7. G. Post; 8. S. Iedema; 9. H. Wals;
10. A. Post.
De Damclub „IJmuiden" komt in de
hoofdklasse-competitie met het volgend
tiental uit: Bord 1. P. Roozenburg: 2. A.
Ligthart; 3. B. Dukel; 4. H. Laros; 5. C.
Suyk; 6. T. Postma; 7. Yme de Jong; 8. G.
Postma; 9. H. Langbroek; 10. J. van Straaten.
De Keuze-commissie van de K.N.V.B. heeft
het voorlopig Nederlands elftal, dat Woens
dag 9 September in het Goffert-Stadion in
Nijmegen tegen de Duitse club Borussia
(Dortmund) uitkomt, als oefenwedstrijd voor
de interland-ontmoeting NoorwegenNeder
land op 27 September te Oslo, als volgt
samengesteld
Doel: Landman (Sparta)
Achter: Odenthal (H.lem)
en Tebak (Eindhoven).
IK Midden: Klaassens (VVV),
Terlouw (Sparta) en Bies
brouck (RCH), (aanvoer
der). Voor Van Ede
(Sparta), Van Beurden
(BW), Bleyenberg (Rig-
tersbleek), Van der Kuil
(VSV) en Luyten (DOS).
Reserves: Steiger (PSV),
Kools (RBC), Van Schijn-
del (SVV), Van Overbeeke
(Dosko) en Meyers (NEC).
Biesbrouck
Ir. L. R. Lucassen uit Amsterdam heeft de
van 1 April tot 1 September gehouden doel-
zweefvliegwedstrijd om de „Zilveren Sky"
met één kilometer voorsprong op zijn stad
genoot ir. M. C. Quist gewonnen. Lucassen
vloog van Teriet 163 km. naar de Brusselse
luchthaven Meisbroek, terwijl Quist enige
weken eerder het op 162 km. afstand gelegen
sportvliegveld van Brussel, Grimbergen had
bereikt.
Voorts werden geklasseerd: I- de Boer uit
Amsterdam; O. P. Koch uit Badhoevedorp,
beiden met doelvluchten naar Eelde van
129 km., en de Arnhemmer P. van der Goot
met een doelvlucht van 77 km. naar Eind
hoven. De ..Zilveren Sky" is een wisselprijs
volgens het model van het modernste Neder
landse wedstrijdzweefvliegtuig, de 18 meter
grote Sky.
De jonge, vorig jaar opgerichte zwem
en basketballvereniging „Santpoort" (ZB
VS), die de vorige maand al een geslaagd
zwemfestijn in het natuurbad „Velserend"
heeft gehouden, treft voorbereidingen
voor een basketballtournooi op het terrein
van „Velserend", op Vrijdagavond en Za
terdagmiddag.
Dit eerste tournooi van ZBV „Santpoort"
wordt tevens het eerste sportevenement
van deze aard in de gemeente Velsen,
waaraan behalve door de „Santpoort"-da-
mes- en herenteams wordt deelgenomen
door de Haarlemse clubs Antilopen, HGA
(Haarlemse gemeente-ambtenaren), HOC
(Haarlemse Ontspannings Club) en „Mar-
mag", een damesteam uit Den Helder.
De openingswedstrijd is op Vrijdagavond
zeven uur vastgesteld en Zaterdagmiddag
te twee uur wordt het tournooi voortgezet,
waarna om kwart voor zeven en kwart
voor acht de eindwedstrijden volgen.
in' totaal worden twaalf wedstrijden ge
speeld, waarvan Vrijdagavond vier en zë'
duren tweemaal een kwartier. De eind
strijden duren evenwel 2x20 minuten.
Voor elk van de beide afdelingen van
dames en heren heeft „Santpoort" voor
de winnende teams een wisselbeker be
schikbaar gesteld.
„Nou, ik ben blij, do.t u zo mooi op tijd kwam!", zei oom Tripje. „Dat had maar 'n
haartje gescheeld, of die kerels hadden ons weer te pakken gekregen!"
„Hadden ze kwaad in de zin?", vroeg de piloot.
Toen vertelde oom Tripje, wat er allemaal was gebeurd, en hoe hij met Batatoe in
de kano was gevlucht.
„Ik geloof niet, dat we er erg mooi voor hadden gestaan, als ze ons nu weer in handen
hadden gekregen!", zei hij.
„Gelukkig maar, dat ik net in de buurt was!", zei de piloot. „Ik heb al dagen lang
overal gevlogen en naar u gezocht, maar ik kon nergens iets ontdekken. Er zijn ook
schepen uitgevaren om te zoeken; die kunnen nu wel weer teruggeroepen worden.
Toen het vliegtuig aankwam, vertelden ze, dat u er uitgevallen was, en toen is er direct
werk van gemaakt, om het rubberbootje op te sporen. Men had al bijna de moed
opgegeven, u te vinden: ze dachten, dat het bootje was vergaan misschien!"
,,Nou", zei oom Tripje, „ik was blij, dat ze tenminste die rubberboot bij me neer konden
gooien, anders was ik vast verdronken!"
En zo vlogen ze voort, tot ze Palmeiland zagen liggen. De piloot liet het vliegtuig dalen,
en ze zagen de Zwartjes met spanning naar de machine kijken. En toen oom Tripje
met zijn hoed wuifde, begonnen ze allemaal te dansen en te juichen
ADVERTENTIE
Hoewel Reshevsky in de eerste twee ronden geen rol van betekenis heeft gespeeld,
heeft hij toch wei de aandacht op zich gevestigd. In de eerste ronde gaf hij zijn partij
tegen Najdorf remise, een aanbod dat niet iedereen als zeer gunstig voor de Ameri
kaan beschouwde. De Argentijn Najdorf accepteerde het aanbod haastig, wellicht
bevreesd, dat Reshevsky zich nog zou bedenken. Pas later moet hij zich afgevraagd
hebben, waarom Reshevsky eigenlijk remise had aangeboden. Hij zette zich althans
weer achter het bord en kwam tot de ontdekking, dat er zich uitsluitend rooskleurige
perspectieven voor hem hadden afgetekend, indien hij de partij had voortgezet.
De tweede partij van Reshevsky, die tegen
Petrosian, werd afgebroken in een stelling,
die algemeen als verloren voor de kleine
Amerikaan werd beschouwd. Maar de listige
Reshevsky heeft ook hier een uitweg ge
vonden. Hij ontdekte de enige goede zet en
smaakte het genoegen de partij tot remise
te brengen. Overigens moet men deze Petro
sian niet onderschatten. Hij is de benjamin
der deelnemers en volgens niemand minder
dan Ragosin, de leider van bet Russische
schaakgezelschap en de vriend van Botwin-
nik moet juist Petrosian als favoriet van dit
tournooi worden beschouwd.
De afgebroken partijen hebben niet veel
tijd in beslag genomen. De meeste werden
of direct of na enkele zetten beslist. Alleen
Szabo heeft nog een tijdlang vergeefs ge
probeerd het noodlot dat Geiler over hem
voltrok af te wenden.
Interessant was het slot van de party
StahlbergBoleslavsky. De eerste had een
zeer gevaarlijke aanval in handen en een
ieder dacht, dat Boleslavsky verslagen was,
maar de Rus omzeilde alle moeilijkheden en
tenslotte bleek dat de partij voor de Zweed
niet meer was te winnen. Toch was het wel
een goede dag voor Stahlberg. want hij kreeg
de partij tegen Kotov zonder verdere stryd
gewonnen.
Tijdens het uitspelen van de hangpartijen
stapte er een vrij zonderling uitgedoste heer
de tournooizaal binnen. Vooral zijn rossige
ringbaard trok nog al de aandacht. Het bleek
de Amerikaanse millionnair Max Kenna te
zijn, die juist duizenden dollars had uitge
geven om het FIDE-congres mee te maken.
Hem wachtte een bittere teleurstelling, want
de laatste woorden op dit congres gesproken
waren reeds verstorven.
Uitslagen
De uitslagen van de afgebroken partijen
uit de eerste en de tweede ronde die wer
den uitgesteld, luiden:
ADVERTENTIE
HAARLEM
BLIKSEMAFLEIDERS
S. Reshevsky
Eerste ronde: Taimanov (Rusland)—Bron -
stein (Rusland) 0—1; Petrosian (Rusland)—
Keres (Rusla.id) Szabo (Hongarije)
Gelier (Rusiand) 01; Stahlberg (Zwe
den)—Boleslavsky (Rusland) VzVz.
Tweede ronde: Kotov (Rusland)Stahl
berg (Zweden) 0—1; Reshevsky (V. S.)
Petrosian (Rusland) Vz
Stand
Na de tweede ronde luidt de stand: 1.
Euwe (Nederland) 2 pnt.; 2/3/4. Averbach
(Rusland), Stahlberg (Zweden) en Bron-
stein (Rusland) elk VA pnt.; 5 tot en met 9.
Najdorf (Argentinië), Petrosian (Rusland),
Smyslov (Rusland), Reshevsky (V. S.) en
Geiler (Rusland) elk 1 pnt.; 10. en 11. Gli-
goric (Joegoslavië) en Boleslavsky (Rus
land) elk 'A punt uit een partij; 12, 13, 14.
Taimanov (Rusland), Szabo (Hongarije) en
Keres (Rusland) elk Vu punt uit 2 partijen.
15. Kotov (Rusland) 0 pnt.
TWEEKAMP OM HET WERELDKAM
PIOENSCHAP SCHAKEN DAMES. In de
tweekamp om het wereldkampioenschap
dames tussen de Russinnen Lyudmila Ru-
denko en Elizaveta Bykova heeft laatstge
noemde met 3'A tegen 2'/° punt de leiding
genomen. Er staan nog acht partijen op het
programma.
ADVERTENTIE
Nassaustraat 5 - Haarlem Tel. 15220
Mr. H. M. Vrijheid tot
president benoemd
Bij Koninklijk Besluit is mr. H. M. Vrij
heid benoemd tot president van de Raad
van Justitie bij het gouvernement van
Nieuw Guinea te Hollandia. Mr. Vrijheid
vertrekt op 13 September van Schiphol
naar Nieuw Guinea.
Mr. Vrijheid werd geboren op 20 Augus
tus 1895. Hij studeerde aan de gemeente
universiteit te Amsterdam, waar hij in
1918 op proefschrift promoveerde. Van
1919 tot 1941 was hij procureur en advo
caat te Surabaja bij de Raad van Justitie
en advocaat van de provincie Oost-Java
en juridisch adviseur van de gemeente
Malang.
In 1941 trad hij in militaire dienst. Op
7 Februari 1942 werd hij benoemd tot lui
tenant ter zee der 3c klasse. Na zijn krijgs
gevangenschap was hij onder meer juri
disch adviseur van de commandant zee
macht, later die van juridisch adviseur
van de afdeling zeemacht der Nederlandse
Militaire Missie. Op 1 Januari 1951 werd
hij bevorderd tot kapitein-luitenant ter
zee. Eind 1952 keerde hij naar Nederland
terug.
Bij de N.V. E. J. Smit en Zoon's scheeps
werven te Westerbroek in Groningen werd
gisteren een schip te water gelaten, dat
gebouwd wordt voor rekening van de Ko
ninklijke Nederlandse Stoomboot Maat
schappij N.V. in Amsterdam. Deze rederij
heeft bij verschillende Nederlandse
scheepswerven orders lopen voor elf
vrachtschepen, met in totaal bijna 28.000
ton draagvermogen. Het schip is het eer
ste van deze elf schepen, een kustmotor-
vaartuig met een draagvermogen van circa
900 ton. Het werd, krachtens een traditie
bij de K.N.S.M., om haar schepen namen
te geven, ontleend aan mythologie en oud
heid, „Aeneas" gedoont. De doop geschied
de door mejuffrouw Katinka Kruyff, doch
ter van een der directeuren van de K.N.
S.M. De „Aeneas" werd dwarsscheeps te
water gelaten. Het smalle vaarwater van
het Winschoterdiep kwam in hevige be
roering, toen het schip aan zijn element
werd toevertrouwd. Het water klotste zelfs
over de oever van de overzijde en menig
toeschouwer moest voor zijn belangstel
ling een paar natte benen over hebben.
Men hoopt het schip binnen drie maanden
af te bouwen en in de vaart te brengen.
De staatssecretaris van volksgezondheid,
dr. P. Muntendam, heeft in de Ridderzaal
in Den Haag de zevende algemene verga
dering van de wereldorganisatie van art
sen, - de World Medical Association - ge
opend.
De bijna 600 congressisten uit 43 landen,
onder wie vertegenwoordigers van een
groot aantal andere internationale organi
saties op medisch gebied, werden welkom
geheten door de aftredende voorzitter van
de W.M.A., dr. George Krimpas. Namens
de Koninklijke Nederlandse Maatschappij
voor Geneeskunst werden de congressis
ten begroet door de vice-voorzitter, dr. A.
H. M. J. G. Sluyters.
Hierna werd prof. dr. L. A. Hulst, de
voorzitter van de Koninklijke Nederlandse
Maatschappij voor Geneeskunst, gekozen
tot president van de W.M.A. voor 1953-
1954.
Met het bezichtigen van de internatio
nale tentoonstelling „Pincet en Penceel"
in de grafelijke zalen op het Binnenhof
is de openingsvergadering van het congres
besloten.
De Amerikaanse militaire autoriteiten
in West-Duitsland hebben het nodig ge
oordeeld toezicht te laten uitoefenen op
de Amerikaanse militairen die in de grote
West-Europese steden hun verlof door
brengen. In Amsterdam patrouilleert sinds
enige dagen de Amerikaanse militaire po
litie samen met de Nederlandse M.P. om
op de gedragingen der Amerikaanse ver
lofgangers te letten.
ADVERTENTIE
Met een of twee Rennies bij de hand geen
angst voor zuurbranden. Eet gerust alles
waar de maag naar vraagt. Sommige mensen
nemen Rennies bij voorbaat als een goede
gewoonte, smakelijk en fris. Bij onverwacht
opkomend zuurbranden zijn Rennies een
ware uitkomst. Houdt ze daarom altijd bij de
hand. Gewoon laten smelten op de tong en
't zuurbranden behoort weer tot het verleden.
16)
„Dat zal ik stellig doen, meneer Del-
monte. Wel te rusten dan".
„Van 't zelfde, inspecteur!"
De deur werd achter de politieman ge
sloten; de grendel dichtgeschoven. Hij
stond daar met gefronste wenkbrauwen en
bemerkte dan dat Prins nieuwsgierig naar
hem keek.
„Had hij geen rode schoenen, chef?"
„Nee, hij had ze niet. Ik ga nu bij Hol-
stein informeren. Let goed op. Prins, ook
op dat mannetje hier".
„Zonder mankeren, chef. 't Is een duister
geval!"
En hij oogde peinzend zijn superieur na,
die nu de treden van de derde trap be
steeg.
Inderdaad, het was een duister geval. Dit
was ook de eerste gedachte van inspecteur
Renkevoort toen hij de kamer van Gerard
Holstein betrad en daar Jean de Vere aan
trof, *chuin tegenover de oude main aan de
taitl gezeten. Apert betrapt op een aperte
leugen. En hij nam daarbij een insolente
houding aan ook, want hij stond op, nam
een diepe trek van zijn sigaret en zag
zwijgend naar de politieman met een uit
drukking in zijn gezicht van: wel, wat zeg
je daar wel van? Een half spottende, uit
dagende houding.
De politieman zweeg ook. Maar het was
een tactiek, die volkomen faalde bij deze
man die er stellig niet over dacht om te
blozen of onsamenhangende excuses te
stamelen. Hij wachtte rustig af. En ook het
oude mannetje achter de tafel, met bol
ronde, verbaasde ogen, nam een afwach
tende houding aan. Hij zag van de één
naar de ander en trok zijn wenkbrauwen
zó hoog op, dat het gouden brilletje bijna
van zijn neus viel. Hij zette het af en be
gon omstandig de glazen op te poetsen.
„Wel meneer De Vere, ik ben verbaasd",
moest de politieman beginnen.
„Dat begrijp ik, inspecteur".
„Wilt u mij hiervan een verklaring ge
ven?"
„Waarvan?"
„Van uw bezoek hier. Nadat u mij uit
drukkelijk verzekerd had dat u de heer
Holstein nog nooit gezien had".
„Ja, het is vreemd. Dat moet ik toege
ven".
„Waarom hebt u gelogen?"
„Ik héb niet gelogen".
„Meneer De Vere!"
„Werkelijk niet".
„Maar wat doet u dan hier?"
„Dat zal ik niet vertellen!"
„Niet?"
„Nee'.
„Dan zal ik u arresteren!"
„Kom, kom, inspecteur. Als u dat met
alle mensen wilt doen, die u iets niet wil
len vertellen, komt u handen te kort".
„U zult zich nog wel eens bedenken, ver
moed ik".
„Ik vermoed van niet".
De beide mannen zwegen. Er was weer
de stille strijd tussen twee krachtige tegen
standers, een nieuwe ronde in het duel. In
de lage, warme zolderkamer heerste een
zó volkomen stilte, dat een fijn geritsel aan
de balken zoldering hoorbaar werd, hout-
Worm waarschijnlijk. Dan schraapte het
oude mannetje omstandig zijn keel.
„Mag ik, als oude man, er misschien even
tussenkomen? Jullie jonge kerels, heet
hoofden zijn jullie' Moet je nu dadelijk zó
van leef trekken? En jij, Jean de Vere,
bent een koppige ezel! Ja, je kijkt me nu
zo aan, maar het' is zo. Ik zal het u wel
vertellen, Inspecteur, wat hij hier kwam
doen, nu hij zo ineens op zijn achterste
poten gaat staan. Hij heeft werkelijk niet
gelogen toen hij u vertelde, dat hij rnij nog
nooit gezien had. Maar hij kende mijn
naam wél en hoorde vanavond pas van zijn
zuster, dat ik hier woonde. Ik woon hier
nog maar veertien dagen. En nu kwam hij
boven om mij de speciale groeten over te
brengen van een dame, die wij allebei heel
goed kennen".
„Welke dame?"
„Ja, dat zeg ik ook niet. Ik hou er niet
van om namen te noemen. Maar ik zie niet
in waarom De Vere zich in moeilijkheden
zou steken om een dergelijke affaire. Je
kunt ook te ridderlijk zijn. Iedere jonge
kerel heeft wel eens een aardig vrouwtje
achter de hand, is het niet zo, inspecteur?
En u zult zeker de laatste zijn om dat niet
te begrijpen".
„Zo". De politieman zag fronsend voor
zich uit. Dan vroeg hij kort:
„Is dat zo. meneer De Vere?"
„Ja".
„En waarom kwam u hier dan midden in
de nacht?"
„Omdat hij mij hoorde lopen", ant
woordde het vriendelijke mannetje weer
voor de ander. „We konden allebei niet
slapen. Het is tenslotte een nare geschie
denis, zo'n inbraak en dat neemt u mij
toch niet kwalijk, inspecteur? het is ook
niet prettig als er politie door het huis
loopt. Het maakt je zenuwachtig. Ik denk,
dat hij daarvoor boven kwam. En ik was
blij, dat hij bij mij kwam en ik een aan-
spraakje had. Myn visjes zijn natuurlijk
stom".
„Uw visjes?"
„Ja, mijn aquarium".
De oude man wees naar het venster en
de politieman zag daar twee grote aquaria
staan, met volledig toebehoren. Geheim
zinnige zilveren vissenlijven flitsten aan en
vergleden 'n een groene schemer. Hij keek
even, zijns ondanks geboeid. Dan wendde
hij zich weer tot Jean de Vere en vroeg
ten tweede male;
„Is dat waar, meneer De Vere?"
„Ja", klonk het weer.
„Gaat u dan nu naar beneden. Ik zal u
natuurlijk niet arresteren. Maar ik had
toch graag, dat u vannacht verder op uw
zitkamer bleef. Dat moet u mij beloven".
„Nee".
Weer het uitdagende gebaar van de jonge
man, die het hoofd in de nek gooide. En
weer het recalcitrante: „Nee, dat doe ik
niet!" De politieman zag hem verbaasd
aan.
„Uw zuster ligt daar te slapen. Het is
mij nog altijd niet duidelijk wat er hier in
huis aan de hand is. Ik had graag, dat u
vannacht bij uw zuster bleef".
„Nee. Dat weiger ik beslist. Dat doe ik
niet".
Hij stond daar met de dwingende frons
van zijn donkere wenkbrauwen, zijn mond
opeengeklemd tot een smalle streep. Een
toonbeeld van keiharde onverzettelijkheid.
En weer was het de politieman die, ver
baasd en zonder te begrijpen, wijken
moest voor deze muur die voor hem op
rees. Hij dacht na, verzocht dan kortaf:
„Gaat u mee naar beneden, meneer De
Vere. Ik kom zó terug, meneer Holstein".
Hij liet de ander voorgaan, de kamer uit.
De jonge man protesteerde niet. „Ik
dacht", zei inspecteur Renkevoort op de
gang, „dat u zo op uw zuster gesteld was".
Er volgde geen antwoord. Zij daalden twee
trappen af. ,.Ik zal u brengen", zei de po
litieman, „naar de zitkamer van juffrouw
Jager. Wilt u daar blijven?"
„Uitstekend", antwoordde Jean de Vere.
Inspecteur Renkevoort liet hem in de ach
terkamer.
Op het benedenportaal patrouilléerde
Van Houwing. „Let goed op", vermaande
zijn chef weer, „wie er de kamers in en uit
gaat. Je moet alles rapporteren. En er mag
onder geen enkele voorwaarde iemand de
trap af!" Hij snelde weer naai boven.
Boven op de kamer van Holstein trof
hem weer de rust en de vrede van dit ver
blijf onder de hanebalken. Hec was alsof
de vriendelijke verdraagzame geest van de
bewoner in zijn omgeving was overgegaan
en daar een sfeer had geschapen van ge
moedelijkheid en welbehagen, die zo ge
heel vreemd is aan de moderne tijd. De
meubeltjes waren van mahonie en glom
men; er stonden planten voor het raam.
Het tafelkleed was van groen pluche, maar
er lag een rood-en-wit-geblokt katoenen
kleedje overheen om het schoon te hou
den. Er waren bibelots van Indisch koper,
er hing een sarong tegen de muur en er
stond een Japans-zijden kamerscherm in
een hoek, klaarblijkelijk om een bed.. Op
het kacheltje, dat de ruimte behaaglijk
verwarmde, stonden enige pannetjes en de
ketel. Maar bepaald bijzonder waren de
grote aquaria met de prachtige, tropische
vissen, een verfijnd, exotisch element in de
gemoedelijke, klein-burgerlijke pension
kamer. Inspecteur Renkevoort moest er
weer even naar kijken toen hij de kamer
opnieuw binnentrad.
Wordt vervolgd).
