Kampioen van „Zonnestraal
wordt grootse hulde bereid
w
y
Agenda voor
Haarlem
Kunst
„OME JAN" WORDT NEGENTIG
IC
Geen rijkssubsidie aan
Utrechtse Opera
Limburgse jool in
Paleis Soestdijk
De KleineWkteJc/
Bergen wil zijn tram
naar Alkmaar behouden
Ruimer deviezenregeling
voor emigranten
-JL
De zwartste bladzij
De diamantbond
Strijd tegen de tbc
h
"4
Opnieuw ten strijde
Rotterdam krijgt een
nieuwe Bijenkorf
Minister Cals herhaalt:
Prins werd „ere-commandeur"
van Sittardse carnavalsorde
Thibaud herdacht in
Scheveningens Kurzaal
Minister zou wel medewerking
willen verlenen
^lillioenen dames
Bijna J 130.000.
op giro 777
DONDERDAG 3 SEPTEMBER 195$
(Van een verslaggever)
Tegenover hem zittend in zijn gezellige Hilversumse home kan men het zich
maar moeilijk indenken. Men verwachtte een „krasse grijsaard", levend op de
grens van het verleden men ontdekt een volwaardig mens, een doorploegde
kop met een vaste blik, waaruit de geestkracht en de humor u tegemoetstralen
een kerel als een boom met de gebaren van een volksmenner en een stem als
een klok. Millioenen kennen die stem, van zijn radio-acties voor Zonnestraal en
De Hoop, maar slechts weinigen hebben haar gehoord over het chapiter-Jan van
Zutphen, want met zijn privézaken heeft Ome Jan nooit te koop gelopen: daar
is hij veel te bescheiden voor.
Maar nu, aan de vooravond van zijn
negende „kroonjaar", wil hij zijn
hart toch eens luchten zijn negentigjarige
hart vol van mooie en bittere herinnerin
gen, die beide volop zijn deel werden.
„Kijk," zegt hij, „in mijn prille jeugd
zag de wereld er natuurlijk nog heel anders
uit dan tegenwoordig. Ik heb de patent
olielamp nog meegemaakt, die je nu als
antiek koopt, de drinkwaterschuiten en de
romantiek van de zeilvaart. Als jochie van
een jaar of zes zwierf ik ieder vrij ogenblik
over de scheepstimmerwerven op de
Eilanden waar de brikken en fregatten
gebouwd werden, die Amsterdam toen
wereldfaam en welvaart brachten. Maar
de arbeiders deelden niet mee in die voor
spoed, de werkdagen waren lang en de
verdiensten karig: ongeveer een dubbeltje
per uur voor een geschoolde scheepstim
merman. Dat was de keerzijde van de
romantiek en dat heeft mij al heel jong de
ogen geopend voor de socialistische idealen
en de vakverenigingsgedachten, die ik later
heb mogen helpen uitdragen. Misschien
was ik daar des te gevoeliger voor, omdat
het ook bij ons thuis geen „vetpot" was.
Mijn vader, die als wijnkopers-veembaas
vrij verantwoordelijk werk had, bracht elke
week negen gulden thuis en hoe mijn
goede moeder er in slaagde, daarvan ons
gezin te onderhouden, is mij nog steeds een
raadsel. Natuurlijk moesten ook de kin
deren al jong mee-ver dienen. Zelf zat ik
als een joch van vijf jaar al om vijf uur
'ss morgens in de loods, om voor schooltijd
nog wat touw te pluizen of „pennetjes te
steken". En toen ik negen was, werkte ik
van 's morgens negen tot 's avonds half
zeven in een drukkerij voor twee kwar
tjes in de week. Kun je nu begrijpen, wat
er in ons omging toen in 1913 eindelijk, op
instigatie van onze congressen, de eerste
Kinderwetten en de Voogdijraad erdoor
kwamen?"
Van zo'n Voogdijraad die in „Amster
dam I" is Ome Jan zelf meer dan een
kwarteeuw lid geweest en dat vond hij het
meest abonimabele werk dat hii ooit ge
daan heeft.
„Toen heb ik gewerkt in de droesem der
maatschappij, tussen ontucht, misdaad en
bloedschande, waarbij je als Voogdij man al
je tact, mensekennis en soms zelfs brute
lichaamskracht te hulp moest roepen om
een kind of een meisje van de ondergang
te redden."
Prettiger herinneringen heeft hij aan zijn
werk in de Algemene Nederlandse Diamant-
bewerkersbond, die onder Henri Polak's en
Van Zutphens leiding uitgroeide tot „één
grote familie van 15.000 Joden en Chris
tenen, een samensmelting van Jiddische gein
er Goyse vasthoudendheid en de enige
vakvereniging, die tot een wereldbond
gekomen is".
Maar als Ome Jan nu zijn bondsgebouw
binnengaat, is het hem of hij in een rouw-
huis komt: de Joodse makkers vermoord
of verstrooid, de ledenlijst van 15.000 ge
reduceerd tot nauwelijks 1400 namen.
De tranen schieten hem in zijn ogen, als
hij daarover te spreken komt. Maar even
later steekt zijn grijze vlasbaard toch weer
uitdagend omhoog als hij uitroept: „Maar
toch is onze bond een voorbeeld geweest
voor de arbeiders-organisaties over cle
gehele wereld!" En zo is het ook, want zijn
A.N.D.B. heeft inderdaad model gestaan
voor de organisatorische vormgeving van
de moderne vakbeweging in ons land en
daarbuiten en bovendien was hij de
initiatiefnemer tot de vacantieweek voor de
arbeidersklasse.
En dan is daar natuurlijk „Zonnestraal",
Ome Jans levenswerk, waarin hij heel het
Nederlandse volk aan zich verplicht heeft.
Zelf voortgekomen uit een gezin, waarin
de tering tal van slachtoffers gemaakt had,
ontmoette hij in A.N.D.B. telkens kame
raden, die dringend sanatoriumverpleging
nodig hadden, maar aan het werk bleven
om hun gezinnen niet te laten verpauperen.
Op zijn voorstel is toen door alle diamant
bewerkers botje bij botje gelegd om de
zieke makkers te kunnen laten kuren en
hun gezinnen te onderhouden. Maar al
spoedig waren deze fondsen uitgeput en
weer was het Jan van Zutphen, die -een
oplossing vond. De afgewerkte „koperen
stelen" uit de slijperijen werden van ouds
her verkocht om de arbeiders met Pasen
een extraatje te bezorgen. Ome Jan stelde
voor, ze voor de strijd tegen de t.b.c. te
gaan gebruiken en zo ontstond het roem
ruchte „Koperen Stelenfonds", dat het
eerste jaar reeds 13.000,opbracht, ter
wijl er op de Staatsbegroting twaalf mille
voor de tuberculose-bestrijding was uitge
trokken.
Later werden de inkomsten van dit fonds
DONDERDAG 3 SEPTEMBER
Palace en Rembrandt: „Ivanhoe", 14 jaar,
7 en 9.15 uur. Luxor: „Manderson mysterie",
14 jaar, op het toneel Gerry Montagne, jong
leur en equilibrist, 7 en 9.15 uur. Lido:
„Because you 're mine", alle leeft., 7 en 9.15
uur. City: „De kleine wereld van Don
Camillo", alle leeft., 7 en 9.15 uur. Frans
Hals: „Zoek de zon op", 14 jaar, 7 en 9.15
uur. Spaarne: „De wet der wetlozen", 18 jaar,
7 en 9.15 uur. Minerva: „Onvergetelijke me
lodie", alle leeft., 8.15 uur.
VRIJDAG 4 SEPTEMBER
Concertgebouw: Zomerconcert H.O.V., 8
uur. Bioscopen: Middag- en avondvoorstel
lingen, niéuw programma.
WOENSDAG 7 October wordt Jan
van Zutphen in de wandeling
„Ome Jan" negentig jaar en het zal
geen verwondering baren dat er aller-
wege plannen gesmeed worden om de
onvermoeibare voorvechter der t.b.c.-
bestrijding bij die gelegenheid eens uit
gebreid in het zonnetje te zetten. Daar
toe is een ere-comité Jan van Zutphen
gevormd, waarvan Koningin Juliana het
Beschermvrouwschap aanvaard heeft en
waarin voorts zitting namen minister
president dr. W. Drees, de ministers
Beyen, De Bruyn, Donker, Van de
Kieft, Luns en Mansholt alsmede tax
van autoriteiten en prominente figuren
op allerlei gebied. Een werkcomité on
der voorzitterschap van minister J. G.
Suurhoff bereidt op het ogenblik het na
tionale huldeblijk voor dat „Ome Jan"
op zijn negentigste verjaardag zal wor
den aangeboden.
kan nog slechts magere inkomsten four
neren. Daarom is Jan van Zutphen er op
nieuw op uitgetrokken om geld voor zijn
sanatorium bijeen te krijgen. En vandaag-
den-dag nog reist hij, bijna negentig jaar
oud, stad en land af om te „bedelen" voor
het heil van anderen vierenveertig
spreekbeurten in de laatste acht maan
den
Jan van Zutphen
nog aanmerkelijk uitgebreid door een
tweede trouvaille van Ome Jan. Daarbij
ging het er om, uit het mengsel van dia
mantgruis en olie dat in de slijperijen ge
bruikt werd, de diarnantstof terug te
winnen en toen dit gelukt was beschikte
men al gauw over voldoende middelen om
op de Loosdrechtse hei een eigen sanato
rium „Zonnestraal" te bouwen.
Daardoor kreeg de t.b.c.-bestrijding er
een hecht bolwerk bij, dat door Van
Zutphen en zijn vrienden sindsdien hei--
haaldelijk is verbeterd en uitgebi-eid. Dat
streven heeft van meet af aan in alle lagen
van ons volk spontane steun ontmoet en
ook bij het Vorstenhuis warme waardering
gevonden. Met ontroering spreekt Ome Jan
nu. nog over Koningin Emma die eens, op
een tentoonstelling in het Paleis van Volks
vlijt, haar adjudant wegstuurde en zioh
door Van Zutphen alles liet uitleggen over
het Koperen Stelenfonds, waarna zij hem
met een hartelijke handdruk „zegen op uw
mooie werk" wenste.
En in diep vertrouwen kan Ome Jan u
daarbij nog vertellen, dat Koningin Emma
in hofkringen een vurig propagandiste ge
worden is voor de collecten van „Zonne
straal".
Ook Koningin Wilhelmina, Prins Hen
drik en ons tegenwoordige Koninklijk Paar
hebben het nooit aan steun voor de t.b.c.-
bestrijding en aan sympathie voor Van
Zutphens levenswerk laten ontbreken.
Met dat al maakt „Zonnestraal" nu op
nieuw een moeilijke tijd mee. Nazorg en
arbeidstherapie eisen steeds nieuwe en
kostbare voorzieningen en de diamant
industrie, zwaar getroffen door de oorlog,
ijk, dat is nou Jan van Zutphen, de
ouwe vechtjas. Een body van ijzer en
eene „hart van goud". Een kerel als een
rots, die nog altijd een brok in zijn keel
krijgt, als hij het over „mijn goede vader"
of „mijn lieve moeder" heeft, maar die ook
zo hard als een spijker kan zijn als het er
om gaat, duiten voor zieke stakkerds bijeen
te brengen
En dat zal hem ook ditmaal stellig
lukken!
ADVERTENTIE
Amerikaanse en Amsterdamse
architect werken samen
In September 1956 hoopt de N.V. Bijen
korf te Rotterdam haar nieuwe gebouw-
te kunnen openen, dat in de plaats komt
van het op 16 October 1930 geopende en
door architect Dudok ontworpen gebouw,
dat in de Meidagen van 1940 grotendeels
werd verwoest. De opdracht voor de plan
nen voor het nieuwe gebouw is verstrekt
aan twee architecten, die zullen samen
werken, namelijk de 54-jarige Amerikaan
se architect Marcel Breuer en de Amster
damse architect A. Elzas.
Het gebouw zal verrijzen aan de Cool-
singel naast het hotel „Atlanta" over een
lengte van 69 meter, verder strekt het
nieuwe warenhuis zich uit over een leng
te van 111 meter in de Van Oldenbarne-
veltstraat. De bouwkosten - zonder de in
richting - worden geraamd op vijftien milli-
oen gulden.
Het tegenwoordige gebouw van de Bij
enkorf aan de Schiedamsevest-hoek Blaak
moet verdwijnen met het oog op het
nieuwe stadsplan van Rotterdam. Op de
plaats, waar de nieuwe Bijenkorf komt,
staat ook nog een gebouw dat moet ver
dwijnen.
De architect Breuer is een Hongaar van
geboorte. In 1933 ging hij naar de Ver
enigde Staten. Hij bouwde daar een groot
warenhuis en kreeg onlangs opdracht voor
de bouw van een nieuw gebouw voor de
Unesco te Parijs. Hiervoor zal hij geruime
tijd in Europa moeten zijn.
Woensdagmiddag hebben de beste amateur toneelspelers(sters) uit Limburg, die gedurende de Anjer toneelcompetitie voor
het Provinciaal Anjer-comité opgetreden zijn, ecu voorstelling gegeven voor de Koninklijke familie in de Orangerie te Soestdijk.
Foto: de meisjes Timmen uit Limburg bieden H. M. de Koningin bloemen aan.
De minister van Onderwijs, Kunsten en
Wetenschappen en de secretaris-generaal
van het departement hebben gisteren een
onderhoud van twee uur gehad hiet jhr.
mr, C. J. A. De Ranitz, burgemeester van
Utrecht, en de heer Fentener van Vlissin-
gen, voorzitter van de raad van beheer der
Utrechtse Opera, betreffende de situatie
van clit opera-gezelschap.
De minister handhaafde zijn standpunt
dat voor het seizoen 19531954 geen rijks
subsidie van aanzienlijke omvang voor de
Utrechtse Opera beschikbaar kan worden
gesteld. Hij blijft bereid een overleg te be
vorderen tussen de Nederlandse Opera en
de Utrechtse Opera, teneinde zo mogelijk
tot een taakverdeling te komen.
Van Utrechtse zijde wordt hieraan toe
gevoegd dat in afwachting van het resul
taat van het overleg, met medeweten van
de minister gepoogd zal worden om andere
publiekrechtelijke organen (provinciën en
gemeenten) en particulieren te bewegen
om het voortbestaan van de Utrechtse
Opera in enigerlei vorm mogelijk te maken.
De nieuwe Sultan van Marokko tijdens zijn
bezoek aan Fez, zijn geboortestad. Rechts
van de Sultan staandede Prins-opvolg er.
De oranjerie van Paleis Soestdijk heeft
gistermiddag getrild van het trompetge
schal, toen Prins Bern hard de versierse
len waren omgehangen van het ere-com-
mandeurschap in de „Orde van de Pape
gaai van Marotte", het Sittardse carnavals-
rijk.
Tevoren had de vorst van dat rijk
evenals zijn omvangrijke gevolg in kleurig
groot-gala gestoken de Koningin, de
Prins en de vier Prinsesjes toegesproken,
niet in het „hoog-Sittards", maar voor
deze bijzondere gelegenheid in de taal „van
een bevriende natie": het Nederlands.
De imitatie-plechtigheid waaraan Prins
Bernhard zich lachend onderwierp, maakte
deel uit van een amateur-cabaretvoorstel
ling „Een ruiker anjers uit Limburg", sa
mengesteld uit de kleinkunstavonden, eer
der dit jaar in zestien Limburgse plaatsen
gehouden ten bate van het Anjerfonds. Om
half vijf, nadat de Koninklijke familie haar
plaatsen in de oranjerie had ingenomen,
schetterde het „Eikenhout is eikenhout"
uit de blaasinstrumenten van het harmo
nie-orkest der Staatsmijn Emma, dat zich
in de tuin had opgesteld.
Met dans, muziek en Limburgse voor
dracht werd het programma voortgezet..
Beati-ix en Irene werden onthaald op bloe
men en een verrassingspakket dat twee
meisjes „inhield" van de Limburgse boer
derij waar de twee prinsesjes dit voor
jaar logeerden.
Gisteravond is de Franse violist Jaques
Thibaud, die Dinsdag bij een vliegtuig
ongeluk het leven liet, herdacht in de Kur
zaal, waar hij zo vaak concerten heeft ge
geven. Deze herdenking bestond uit het
ten gehore brengen van de „Air" van Bach
voor strijkkwartet door het Residentie-
Orkest, dat onder leiding stond van Antal
Dorati. Hierna stonden orkest en Kurzaal-
bezoekers van hun zetels op om in een
ogenblik van stilte de nagedachtenis van
de violist te eren.
In het daarna volgende concert werd
onder andere ten gehore gebracht het
Ricercare door Hendrik Andriessen ge
schreven in opdracht van de Johan Wage-
naarstichting voor het Residentie-Orkest
geschreven.
Dorati liet de in de zaal aanwezige compo
nist delen in de hulde, welke hem en het
orkest werd gebracht. Op zijn beurt dankte
Andriessen de dirigent en het ensemble
voor de vertolking van zijn werk.
Het kan wel zijn dat ge niet
van rekensommen houdt, zegt
de vader tot zijn kleine zoon,
die het er in de tweede klas
lelijk bij heeft laten zitten.
Maar denkt ge dat ge in het
leven enkel uw best behoeft
te doen voor dingen waar ge
van houdt?
Neen, zegt
schaamd en
denk ik niet.
de jongen be-
ongelukkig, dat
Maar ik houd
niet van sommen omdat ik
niet kan rekenen. Dat is wat
anders.
Hij zit met een schrift vol
rode strepen en verbaasde uit
roepen met dikke strepen er
onder, zoals: Maar Johan! Ge
kunt het véél beter! Of: Ge
hebt er uw best niet op ge
daan, opnieuw! Of ook wel
kortaf: Onvoldoende Slor
dig!
Dat zijn zo de uitingen van
verdriet, die de onderwijzer
in de schriften zijner leerlin
gen onder het rekenwerk
schrijft in steile, nette letters,
met de bedoeling dat de
ouders er kennis van zullen
nemen en door hun aanspo
ringen zijn kommer zullen
helpen verminderen.
Ge kunt evengoed rekenen
als iedereen, zegt vader ge
streng, als ge het maar wer
kelijk wilt. Rekenen is geen
kunst, ge moet alleen opletten
en nadoen wat de meester
zegt.
Rekenen is geen kunst als
ge het eenmaal kunt, is het
antwoord van de kleine ver
zetsman, die daarop zonder
boterham naar bed wordt ge
stuurd. Niet omdat hij niet
rekenen kan, maar omdat het
niet te pas komt voor kleine
jongens om hun vader de
waarheid te zeggen.
Van uw tien sommen zijn er
zeven fout, Johan, dat gaat zo
maar door. Ik zal uw vader
er eens een briefje over
schrijven, dreigt de meester,
die zijn wegleerki-acht heeft
uitgeput en niets verder is
gekomen. Het zijn sommen die
ge met uw klompen kunt
aanvoelen, als ge even de
moeite neemt om na te den
ken. Kom op de eerste tien
vrije middagen maar eens
terug, dan zal ik u sommen
leren maken tot ge om genade
schi'eeuwt.
Daar gaan de zonnige fees
ten van de Woensdag, de
voetbalfestijnen, de zwerftoch
ten door het open veld, achter
de vlinders en de konijnen
aan. Tussen vier witte muren,
waarin hier en daar zuinig een
raam gemaakt is om het ver
schil met een gevangenis aan
te geven, zal de kleine man de
sommen om zich heen zien
opschieten als brandnetels, hij
zal tot zijn knieën door de
sommen moeten waden in-
plaats van door het frisse
water van de beek. De som
men zullen hem omarmen en
verstikken, zij zullen hem
overwoekeren en begraven.
Ze kennen geen compromis,
want ze horen bij het leven
als de zuurstof en het zon
licht. Zonder hen kunt ge niet
leven, dus ge moet weten hoe
ge ze bedwingen en beheersen
kunt.
Dat zal hij dan op tien vol
gende vrije middagen leren.
De sommen zullen zijn vrien
den moeten worden. Het leven
kan geen rekening houden
met mensen die niet houden
van rekenen.
Dat laatste is een kostelijk
grapje van de meester.
De tien vrije middagen zijn
voorbij, de eindeloze velden
sommen zijn gemaaid, gedorst,
gebonden en opgegeten. De
legers van sommen zijn opge
marcheerd en verslagen. De
horden sommen zijn op sta
peltjes gelegd en opgeborgen
in kleine hersenen, die er van
natrillen.
Oefening baart kunst, zei
de meester iedere vrije middag
als de marteling begon.
Rekenen is geen kunst, zegt
mijn vader, had de jongen de
eerste keer de beste daar
tegenin geworpen, doch de
meester had hem verstoord en
giftig met zijn brilleblikken
doen ineenkrimpen, als een
slak onder een handvol zout.
Toen was het baren begon
nen, en de kunst werd geboren
of het nu kunst was of niet.
Maar toen het volgende
rapport kwam, moest vader
opnieuw zijn wenkbrauwen
optrekken, inplaats van juich
kreten te kunnen slaken. .Want
voor rekenen prijkte er een
magere vijf temidden van de
blozende achten en negens.
Ge hebt de kans gehad om te
bewijzen dat ge het leren wilt,
zegt hij grimmig, en nu staat
daar een vijf. Het had een
negen moeten zijn, als ge pro
fijt getrokken had van al die
extx-a-lessen.
Het spijt me, zegt de jon
gen, maar ik hóud nóg niet
van rekenen.
Nu zal de vader eens met
ijzeren hand gaan optreden.
Het rekensehrift wordt dage
lijks getoond, het staat nog
dagelijks vol met verdrietige
uitroepen: Johan, denk toch
beter na! Of: Alweer een nul
over het hoofd gezien!
Het wordt een tragedie van
boze woorden en tranen, maar
daardoor gaan de sommen niet
beter kloppen dan voordien.
Als er tien gemaakt moeten
worden zijn er vijf fout dat
kan een zorgzame vader tot
razernij brengen.
Tot op een dag de moeder
zich met het drama bemoeien
gaat. Moeders komen altijd
ten tonele als de situaties
hopeloos lijken, want zij zijn
geschapen om hoop te brengen
in de harten om haar heen.
Ge hebt vandaag tien som
men gemaakt, jongen, zegt ze,
en vijf daarvan zijn goed. Het
is flink en knap, om vijf som
men feilloos goed te maken.
Daar hebt ge een compliment
voor verdiend. Ge zoudt ze
ook alle tien fout hebben kun
nen maken, om zo te zeggen.
Van die stonde af kon de
kleine man rekenen als de
beste.
Want rekenen is waarlijk
geen kunst doch kinderen
besturen wèl. J,
De minister van Verkeer en Waterstaat
heeft destijds besloten dat de Nederlandse
Spoorwegen na 1 September 1955 de tram
Alkmaar-Bergen aan Zee niet meer zullen
exploiteren. Bergen zal dus op andere wijze
in de verkeersbehoefte op dit traject moe
ten voorzien.
De secretaris-generaal van het ministerie
van Verkeer en Waterstaat heeft onlangs
de burgemeester van Bergen medegedeeld,
dat het in principe zeker mogelijk is dat
op een concessie-aanvraag van een andere,
onderneming, die aantoont, dat een renda
bele railverbinding mogelijk is, gunstig zal
worden beschikt. B. en W. van Bergen
hebben nu de nieuwe gemeentei-aad in zijn
eerste vergadering voorgesteld hun college
te machtigen tegen de geringste kosten een
rapport te doen samenstellen over de tech
nische en commercieel-juridische aspecten
van een tram-exploitatie met licht Diesel-
materieel. De raad ginig hiermee accoord
en verleende B. en W. een blanco crediet
voor dit doel.
B. en W. willen een deskundige de mo
gelijkheid laten onderzoeken van een ge
combineerd trarn-autobusbedi-ijf, waarbij
de onderneming zelf kan bepalen, welke
de beste verdeling van tram- en busdien
sten is. Deze mogelijkheid heeft naar de
mening van B. en W. meer kans dan een
tramexploitatie zonder concurrerende bus
dienst ernaast.
Indien de minister een project kan wor
den voorgelegd, waaruit blijkt, dat een be
hoorlijk renderende onderneming kan
worden gevormd, dde een tram tussen Alk
maar-Bergen aan Zee laat rijden, zal de
minister, naar de mening van de secreta
ris-generaal en de directeur-generaal van
het verkeer vermoedelijk rekening willen
houden met de verlangens van cle gemeen
te Bergen en bevorderen dat geen buscon
cessie, doen alleen een tramconcessie zal
worden verleend. Als vaststaand mag ook
worden aangenomen, aldus B. en W. van
Bergen in hun nota aan de raad over deze
kwestie, dat de minister oog heeft voor
de schade, die Bergen zou lijden, indien
voor busverkeer een of andere doorbraak
door het natuurgebied zou moeten worden
gezocht en wanneer het massale pendel
verkeer tussen Bergen en Bergen aan Zee
door bussen zou moeten worden verzorgd.
„Hier staat de laatste oase van rust te
midden van een niets-ontziend verkeers-
vamdalisme op het spel", aldus zei het
raadslid dr. J. Hemelrijk, die voorstander
was van het voorstel van B. en W. Hij
spoorde de raad aan tot het laatste ogen
blik in de bres te blijven staan voor het
behoud van het natuurschoon, dat door een
toegeven aan de eisen van het snelverkeer
geruïneerd zou worden. Hij doelde hierbij
op het plan een snelverkeersweg aan te
leggen over de trambaan na opheffing van
de tramverbinding.
De raad benoemde tenslotte een commis
sie ad hoe, samengesteld uit alle vertegen
woordigers uit alle fracties, die B. en W.
bij deze laatste poging om de railverbin-
ding Alkmaar-Bergen aan Zee te behou
den, zal steunen.
ADVERTENTIE
zeggen: Voor de handen niets
beter dan HAMEA - GELEI.
Met ingang van' 1 September 1953 is de
deviezenregeling, welke voor emigranten
geldt, belangrijk verruimd. Bij vertrek kan,
evenals vroeger, door het gezinshoofd voor
1500 gulden aan deviezen worden meege
nomen. Voor elk gezinslid is dit bedrag
thans 1000 gulden (vroeger eerste gezins
lid 750 gulden, overige gezinsleden elk 400
gulden).
Het kenmerkende verschil met de rege
ling, welke tot 1 September 1953 gold is,
dat het onderscheid tussen dollar en niet-
dollarlanden is vervallen en dat dus nu
naar dollarlanden evenveel mag worden
meegenomen of overgemaakt als naar niet-
dollarlanden.
Op gironummer 777 van het hoofdbe
stuur van het Nederlandse Rode Kruis
voor de slachtoffers van de aardbevings
ramp in Griekenland is tot dusverre een
bedrag gestort van f 129.357,92.
