Demonstratie van dierenliefde
Nederlandse Comedie met
„De grote stilte"
Monument voor Oude Tonge wordt
Donderdag 12 November onthuld
Leerlingen Haarlemse Kweekschool
een week naar België
Zwerftocht van Chinese armband
na 5 jaar tot klaarheid gebracht
Duits sprookjeskoor
terug in Haarlem
Jeugd geeft het
goede voorbeeld
Hardnekkig en nauwkeurigspeurwerk
der Haarlemse politie
MAANDAG 5 OCTOBER 1953
HAARLEMS DAGBLAD
OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
8
Op 9 October wordt een
„sterrenregen" verwacht
Drie Haarlemse jongens
speelden eigen rechter
Clandestiene zender in
Bloemendaal opgespoord
Mulier-veldloop
Redder Arie Boon
overleden
Kellner ontworstelde zich
aan twee belagers
Oneerlijke busconducteur
moet acht weken zitten
Tien gulden boete voor
hardhandige werkster
Gerepatrieerden bespraken
achterstallige betalingen
-,De Kondor" keert
9V2 percent uit
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: „De grote stilte" van Terence Ratti-
gan, anderhalf jaar na de Londense première in een vertaling van Gerard Rekers en
geregisseerd door Han Bentz van den Berg op het répertoire van de Nederlandse
Comedie genomen, zal ook hier zijn weg naar het publiek wel vinden, ofschoon de
voorstelling de tekortkomingen van dit overigens zeer knappe stuk eerder aanzet dan
verdoezelt. Vooral het laatste bedrijf wekte Zaterdagavond bij de eerste opvoering in
de Amsterdamse Stadsschouwburg enige merkbare onrust onder de talrijke bezoekers.
Het is niet zo eenvoudig hiervoor een bevredigende verklaring te vinden, want dit
psychologisch weliswaar geen nieuwe gezichtspunten openende, maar toch wel heel
boeiende drama werd in Engeland aangeprezen als een der belangrijkste theater
gebeurtenissen van de laatste jaren, schijnt ook in de Amerikaanse pers over het
algemeen een goede ontvangst te hebben genoten en vond bij ons in Ank van dei-
Moer en Guus Hermus twee hun vak uitmuntend beheersende vertolkers.
Laten we beginnen met het werk van de
schrijver, die zowel met zijn blijspelen als
ernstige stukken een internationaal erken
de reputatie heeft verworven en wiens
(met Michael Redgrave verfilmde en hier
door Albert van Dalsum gespeelde) één-
acter „Met eervol ontslag" een waarschijn
lijk moeilijk te overtreffen hoogtepunt in
zijn oeuvre vormt. „De grote stilte" is be
slist een klasse minder, al treft ook nu
weer de karakteristieke dialoog, die met
de soberste middelen uit het alledaagse
doordringt tot de diepere lagen der ont
roering. De oorspronkelijke, onvertaalbare
titel luidt: „The deep blue sea" een
gedeelte van een gezegde, dat gebruikt
wordt ter aanduiding van een wanhopige
situatie, zoiets als: tussen Scvlla en Cha-
rybdis, om een mythologische vergelijking
te maken.
In een dergelijke toestand, geplaatst
door de keuze tussen een zachte dood of
een leven zonder zelfrespect, verkeert de
hoofdpersoon Hester Collyer, die in het
achtste jaar van haar huwelijk u merkt
het: Rattigan wéét waar hij het over
heeft! haar weinig opwindende echtge
noot verliet voor de eerste de beste man,
die amoureuze attentie aan haar besteedde.
Haar minnaar, de gewezen test-piloot Fred
Page, is niet alleen intellectueel verre
haar mindere (tussen twee haakjes: waar
om men in de Nederlandse tekst van haar
vader een dominee in plaats van een pro
fessor maakte, is niet erg duidelijk)
ook blijkt hij geenszins in staat tot een
liefde, die volledig aan haar obsederende
hartstocht beantwoordt. Het is overigens
allerminst noodzakelijk de enigszins op de
manier van een thriller behandelde in
houd volledig na te vertellen. Men weet
nu wel genoeg, zal ik maar aannemen.
Achter de banaliteit
Terence Rattigan is een volleerd drama
turg. Bovendien beschikt hij over voldoen
de gevoel voor humor om de gevoelens,
hoewel hij ze tot uitersten laat gaan, bijna
steeds binnen redelijke proporties te hou
den. Hij gebruikt de allergewoonste
spreektaal, die van de huiskamer of het
maatschappelijk verkeer, maar zó dat er
een bijzonder onthullende kracht van uit
gaat, op een enigszins andere manier dan
bijvoorbeeld een Hemingway niettemin.
Zijn geheim is, dat hij precies weet met
hoeveel emotionele spanning hij een wóórd
kan laden. Ergens in het tweede bedrijf
wordt gezegd: „Op zichzelf genomen is het
banaal. Maar wat steekt er achter die ba
naliteit?" Rattigan slaagt er in de werke
lijkheid, of beter de feiten, zo te doorlich
ten dat men er de wezenlijke betekenis
van beseft. Op zijn eigenaardige, zeldzaam
beheerste manier heeft hij, geloof ik, het
non plus ultra van het naturalistische
conversatiestuk bereikt.
In welke richting zal zijn talent zich
verder ontwikkelen? In een gesprek met
de Engelse criticus Harold Hobson heeft
Rattigan eens opgemerkt, dat hij nimmer
tevoren zoveel voldoening smaakte, als
toen hij boven het tweede tafereel van zijn
stuk (Adventure Story) over Alexander
de Grote kon schrijven: „Het toneel
Op de avond van 9 October 1933 werd
Europa verrast door een grote sterrenregen.
Er waren ongeveer een uur lang tientallen
vallende sterren per minuut te zien. In de
nacht van 9 op 10 October 1946 herhaalde zich
dit verschijnsel, zij het wat minder intensief.
Op grond van berekeningen wordt de sterren
regen dit jaar in de avond van Vrijdag 9 Oc
tober waarschijnlijk vrij laat terugver
wacht. Het is mogelijk, dat het aantal meteo
ren weer zo groot zal zijn als de vorige malen.
Het is echter ook denkbaar, dat er niet meer
dan één of twee meteoren per minuut te zien
zijn. In ieder geval is de kans op een bijzonder
verschijnsel groot. Wie zich die kans niet wil
laten ontgaan, houde Vrijdagavond en -nacht,
9 October, van tijd tot tijd het firmament in
het oog. Men kan de wetenschap van dienst
zijn. door de aantallen meteoren per 5 minu
ten te tellen, en de resultaten te zenden aan
de Werkgroep Meteoren. Sterrenwacht, te
Utrecht. Wie een fototoestel bezit, kan de
meteoren trachten te fotograferen. Bij grote
aantallen meteoren is iedere camera bruik
baar. Ook foto's zijn van groot wetenschap
pelijk belang.
Eenige tijd geleden repareerde de drie
ëntwintigjarige timmerman W. B. uit Haar
lem een radiotoestel voor J. J. K. uit Haar
lem. Deze laatste weigerde echter de twin
tig guild en die B. hem als répara tieloon
vroeg te betalen. Hierop riep E. zijn broer
en een vriend bij elkaar en met elkaar be
sloot men het toestel terug te gaan halen
en onder zich te houden totdat de twintig
gulden betaald zouden zijn. W. B. nam in
de woning van J. J. K. het toestel onder de
arm en zijn broer en vriend dekten als het
ware de aftocht. Het ging er vrij hardhan
dig toe en vanmorgen stond de hele groep
dan ook voor de politierechter in Haarlem
terecht. De mishandelde J. J. K. als getuige
uiteraard. De officier van justitie, mr, G.
W. F. van der Valk Bouman meende, even
als de politierechter, dat voor de daders
van deze „roofoverval" dezelfde straf op
zijn plaats was. Zij werden dan ook allen
conform de eis veroordeeld tot een geld
boete van vijfentwintig gulden.
Het concert, dat het Haarlemse jeugdkoor
„Inter Nos" Zaterdagavond in de gemeen
telijke Concertzaal gegeven heeft, kreeg
door de medewerking van de „Schaumbur-
ger Marchensanger" een bijzondere attrac
tie. Edith Möller, de dirigente van dit
Duitse kinderkoor, heeft in dit betrekke
lijk kleine ensemble verrassend mooie
stemmetjes weten te verenigen. Sommige
van die kleine zangvogeltjes zijn nog maar
pas boven de kleuterleeftijd gekomen, maar
zij zongen als de groteren met een opval
lende bewustheid en met een volkomen in
leven in de sfeer en in de bedoeling van de
uitgevoerde liederen en bovenal met een
ongerepte zuiverheid. Edith Möller streefde
naar zeer expressieve zang en gelukkig
kreeg die uitdrukking werkelijk zin, even
als de daarmede samenhangende nuan
ceringen.
Een andere voortreffelijke eigenschap
was de ongeforceerde toonvorming, die de
kinderen in staat stelde op deze avond on
vermoeid een zeer omvangrijk programma
van koorliederen van Brahms, Wilhelm
Friedémann Bach, Déla Bartök, Arnim
Knab, oude volksliedjes en marsliedjes te
zingen en bovendien nog een lang muzikaal
sprookje „De Nachtegaal" van Andersen
ten gehore te brengen. De muziek van dit
werk, vooral geïnspireerd op het volkslied
der Duitse bergstreken, staat of valt met
het gehalte van de stemmen. In dit geval
kon de muziek zich handhaven, omdat
echte „nachtegaaltjes" haar zongen met
prachtige, gave toon. En verder werd er
leuk gespeeld door Keizer King Kong Foe,
zijn vrouw Toe-ti-toe en de minister Tsji-
li-Wang. Wilhelm Möller (guitaar) en de
heer Lindemeyer (contrabas) begeleidden
de zang met smaak.
Het jeugdkoor „Inter Nos" leidde het
concert in met het on-jeugdige, bloedig-
realistische „Merck toch hoe sterek." Een
groot contrast werd hierop het lentelied
van Catharina van Rennes, dat van blijd
schap over nieuw leven sprak. We kwamen
daarmede gelukkig in een meer bij de
jeugd passende sfeer. „Naar 't duinland"
werd met verzorgde klank gezongen en
teen werd „Inter Nos" ook even een Mar-
chen"-koor met het uitvoeren van „Een
oud sprookje" van Hendrika van Tussen
broek.
Na de pauze kwam een geselecteerde
groep van „Inter Nos" terug met „Mei
lied" en de „Avondcantate" van Cath. van
Rennes, een Zwitsers-Duits en een Zwit
sers-Frans liedje, waarvan de hier en daar
te nadrukkelijk-expressieve, maar toch ook
door mooie koorklank uitmuntende uitvoe
ringen voor de dirigent Jan Booda en zijn
koor een hartelijk succes werden.
P. ZWAANS WIJK
Ank van der Moer en Joan Remmelts in
het eerste bedrijf van ,.De grote stilte".
stelt voor de hangende tuinen van Baby-
Ion...." en niet zoals nu: een ge
meubileerde fiuurkamer op de eerste ver
dieping van een oud huis in een trieste,
door de oorlog zwaar gehavende wijk".
Ook hij heeft dus behoefte aan meer
speelruimte voor fantasie dan waarvoor
ooit in de „burgerlijke tragedie" plaats kan
zijn.
De studie van „de ongelukkige ouder
wordende vrouw" is geraffineerd en pak
kend genoeg om te doen vergeten, dat dit
allemaal wel eens eerder werd uitgespeeld.
Evenmin is het erg, dat hij geen oplossing
kon bedenken maar wel moet het als
een tekort worden aangewezen, dat hij
ons een surrogaat daarvoor aan de hand
wil doen: de goedkope filosofie over de
hevrediging-in-het-werk door een buur
man, die als om zijn woorden kracht bij
te zetten een stilleventje koop van de een
zaam en wanhopig achtergebleven Hester,
die in haar vrije tijd zo'n beetje aan schil
deren doet. De hare is een zeer moei
lijke rol, omdat het gevaar bestaat, dat de
buien van bijna hysterisch verdriet ma
ken, dat men haar een vervelend schepsel
gaat vinden. Ank van der Moer kon dat
ondanks haar vele bewonderenswaardige
momenten niet helemaal vermijden, ge
deeltelijk buiten haar schuld.
Door het trage tempo en het te gewich
tig oproepen van „sfeer" namelijk kreeg
de sentimentele drakerigheid gelegenheid
door de mazen van het net der illusie bin
nen te sluipen. Daar komt nog bij, dat
Guus Hermus net niet de geschikte per
soon is voor deze minnaar uit routine,
waarbij ons natuurlijk de herinnering aan
„Tramlijn Begeerte" parten speelt. Dit
neemt niet weg, dat zijn optreden overi
gens weinig minder dan brillant genoemd
moet worden. Een zorgvuldig opgebouwde
rol, met een sterke ciimax in de scène van
zijn cynische dronkenschap.
Volmaakt was Han Bentz van den Berg
als de echtgenoot, kaarsrecht staande m
zijn overtuiging, dat het normale het enige
juiste en betrouwbare criterium voor het
leven is. Jammer dat hij het als regisseur
te mooi en diepzinnig heeft willen doen,
tegen welke opblazing het derde bedrijf
niet bestand is. Joan Remmelts gaf een
kundige typering van de uit zijn beroep
geschorste medicus, ofschoon zijn Duitse
accent (dat te onpas aan „Arsenicum en
oude kant" deed denken) nodeloos over
dreven was. Een prettige verrassing was
het weerzien van Sophie Köhler-van Dijk,
vroeger een bekende figuur uit de ope
rette. Verder werkten Bep Dekker, Allard
van der Scheer en Walter Kous aan deze
vertoning mede. Het décor van Louis
Richter leek mij een getrouwe copie van
het Engelse, zoals wij dat van de foto's
kennen.
DAVID KONING
Tijdens een Zaterdag in Oude Tonge ge
houden bijeenkomst is besloten het monu
ment, een geschenk van de Haarlemse be
volking, op Donderdag 12 November te
onthullen. Tevoren zullen Haarlemmers in
de gelegenheid worden gesteld het monu
ment te bezichtigen, dat enige dagen in de
Vleeshal tentoongesteld zal worden.
Zoals bekend is heeft het adoptie-comité
Haarlem besloten een eenvoudig gedenk
teken te plaatsen op de begraafplaats bij
de dijk in Oude Tonge, waar ongeveer drie
honderd slachtoffers van de overstromings
ramp begraven liggen. Mevrouw J. Ducro-
Kruver heeft het ontwerp gemaakt en het
beeld zal dezer dagen gegoten worden bij
de bronsgieterij A. N. Binder. Het zal op
31 October worden afgeleverd en daarna
enige dagen te bezichtigen zijn in de Vlees
hal. Ook zal fotomateriaal van Oude Tonge
tentoongesteld worden.
De overdracht en onthulling zijn bepaald
op Donderdag 12 November. Voor de plech
tigheid is uitgenodigd mr. L. A. Kesper,
commissaris der Koningin in de provincie
Zuidholland. Deze heeft bericht de onthul
ling bij te wonen.
Ter gelegenheid van het feit, dat de
Haarlemse Politiekapel Zaterdagavond een
concert in Oude Tonge gaf, heeft het
adoptie-comité besprekingen gevoerd met
de burgemeester, wethouders, predikant en
pastoor over de plechtigheid.
Per autobus is het Haarlemse gezelschap
om twaalf uur naar Oude Tonge vertrok
ken. Het bestond uit burgemeester mr. P.
O. F. M. Cremers, hoofdcommissaris J.
Fontijne, leden van het adoptie-comité en
35 leden van de Haarlemse Politiekapel
onder leiding van Marinus Adam.
Om vijf uur werd Oude Tonge bereikt en
men begaf zich naar hötel De Weerd, waar
het gezelschap een koffiemaaltijd werd
aangeboden. Aan tafel hebben gesproken
burgemeester A. van Dijk en burgemeester
mr. Cremers.
Zondagavond om kwart voor tien heeft de
Bloemendaalse politie een inval gedaan in
een woning aan de Bloemendaalseweg te
Overvcen, waar drie jongens tussen zestien en
negentien jaar bezig waren een radio-uitzen
ding te verzorgen. De clandestiene zender,
gramofoonplaten en materiaal, dat bij de uit
zending gebruikt werd, zijn in beslag ge
nomen.
De K. L. M. en Radio Scheveningen hadden
de laatste tijd veel last van uitzendingen op
de 350 meter band; zij kwamen ook door op
andere golflengten. Klachten werden bij de
desbetreffende instanties ingediend. Er werd
gramofoonmuziek ten gehore gebracht en af
en toe sprak een jongeman voor de microfoon
die grapjes vertelde.
Een onderzoek werd ingesteld en dat had
tot resultaat, dat Zondagavond overgegaan
werd tot het deen van een inval in een wo
ning aan de Bloemendaalseweg. Daar waren
drie jongens bezig een uitzending te ver
zorgen. Later is gebleken, dat er ook een
vierde jongen medewerking verleende aan de
uitzendingen. Tegen het viertal is proces-
verhaal opgemaakt.
Amerikaanse torpedobootjagers
weer naar zee
De torpedoboot jagers „Harold J. Ellison"
„Charles S. Sperry" van de Amerikaan
se marine, die van vorige week Dinsdag af
een bezoek hebben gebracht aan Amster
dam, verlieten Maandagmorgen om tien
uur de sluis te IJmuiden.
Vervolgens begaf men zich naar het
Verenigingsgebouw, waar om half zeven
een bijeenkomst begon. Dit gebouw werd
vroeger gebruikt voor de plaatselijke ver
enigingen en had door de ramp schade ge
leden. Het is in de afgelopen weken her
steld en Zaterdagavond voor het eerst ge
bruikt na de restauratie. De belangstelling
voor de bijeenkomst was bijzonder groot.
De heer De Wit, voorzitter van het Ver
enigingsgebouw, sprak een inleidend
woord en herinnerde er aan, dat het ge
bouw in het verleden het centrum was
van vele verenigingen. Hij hoopte, dat het
verenigingsleven weer tot bloei zal komen.
De Haarlemse Politiekapel was uitgeno
digd ter gelegenheid van de heropening
van het Verenigingsgebouw een concert te
geven. Zij begon het programma met het
Wilhelmus en speelde vervolgens Wilt he
den nu treden en Wenn ich einmal soil
scheiden. Met grote aandacht volgden de
bewoners van Oude Tonge het program
ma, dat een ernstig karakter droeg.
Na afloop heeft de heer De Wit dank
gebracht aan het corps en de dirigent voor
hetgeen geboden is.
Om ruim nalf negen was het concert
achter de rug, waarna de terugtocht werd
aanvaard. Om half twee was het gezel
schap in Haarlem terug.
Er is in de laatste jaren reeds herhaal
delijk melding gemaakt van verheugende
blijken van toenadering tussen de West-
Europese landen. Al kunnen dan de hoog
ste regeringspersonen elkaar vaak slechts
moeizaam benaderen, het contact van de
burgers wordt steeds vlotter tot stand ge
bracht en vooral de jeugd trekt graag over
de grenzen, zoekt correspondentie-vrien
den en -vriendinnen, werkt in de kampen
van de Internationale Vrijwillige Hulp en
toont zich in toenemende mate bereid tot
het aanvaarden van de Europese gedachte.
Met grote voldoening mag geconstateerd
worden, dat ook de landsregeringen, voor
al na de wereldoorlog, af en toe duidelijk
blijk geven, dit grotere contact te willen
bevorderen. Een van die symptomen is
het sluiten van een Cultureel Accoord met
andere landen. Zo bestaat reeds een vijftal
jaren een dergelijk accoord tussen Neder
land en Frankrijk, op grond waarvan
kunstschatten voor enige tijd worden uit
gewisseld en tentoongesteld, kunstenaars
studiebeurzen ontvangen, geleerden in de
gelegenheid gesteld worden elders colleges
te geven, studenten in het buitenland uni
versiteiten kunnen bezoeken, enz.
Een zeer waardevol blijk van nauwere
samenwerking is ook de uitwisseling van
groepen kweekschoolleerlingen, zoals die
reeds vijf jaren plaats gevonden heeft
tussen beide genoemde landen. In 1952
profiteerden o.a. scholieren van deze in
richtingen uit Bloemendaal en Haarlem
van dit initiatief door een verblijf in Pa
rijs, Rouen en Chartres.
Thans voorziet het accoord tussen
België en Nederland voor het eerst ook in
deze uitwisseling van a.s. opvoeders. Op
nieuw zijn het een 25-tal leerlingen van
de Rijkskweekschool te Haarlem, die een
dergelijk voorrecht zullen genieten. Daar
toe in staat gesteld door de regeringen van
beide landen vertrokken ze gisterochtend
onder leiding van een viertal docenten
naar Lier, ten Zuiden van Antwerpen,
waar ze een weeklang de gasten zullen
zijn van de Rijksnormaalschool. Dat juist
deze twee scholen het eerst contact met
elkaar zullen hebben, vindt zijn grond in
het feit, dat ze tweelingzusters zijn. Beide
werden in 1816 opgericht bij het eerste
Koninklijk Besluit dat zich bézig hield met
de onderwijzersopleiding, in de tijd dat
België en Nederland nog één koninkrijk
vormden. Reeds tweemaal (in 1947 en 1950)
bezochten leerlingen uit Lier een enkele
dag de school aan de Leidsevaart. Nu zijn
de Haarlemmers voor een gehele studie-
Het was een geblaf van jewelste, Zater
dagmiddag in het Krelagehuis te Haarlem,
waar de afdeling Haarlem van de Neder
landse Vereniging tot Bescherming van
Dieren als onderdeel van haar jubileum
viering jeugdige dierenvrienden in de ge
legenheid stelde, door een deskundige jury
te laten vaststellen wie zijn viervoeter het
best had verzorgd. Er waren tientallen
grote en kleine, dikke en slanke honden,
exemplaren van voornaam ras, maar ook
dieren wier afstamming heel moeilijk te
definiëren was. Maar op ras werd niet ge
let bij deze keuring, die geschiedde door
Op 1 Augustus 1948 werd door een arts
uit Zwolle, die toen met zijn echtgenote in
een Haarlems hotel logeerde, aangifte ge
daan van de vermissing van een damestas
met inhoud, waaronder verscheidene siera
den, zoals een damesarmband, gemaakt
van Chinese gouden munten. Toen het
echtpaar namelijk het hotel had verlaten
en op weg was naar Santpoort voor het
brengen van een bezoek aan kennissen,
kwam de vrouw van de dokter plotseling
tot de ontdekking, dat zij haar handtas in
de serre van het hötel had laten staan. De
medicus heeft tóen het hotel opgebeld en
aan de gérant gevraagd of deze de tas on
der zijn berusting wilde nemen, hetgeen
deze beloofde. Toen de arts en zijn echt
genote laat in de avond in het hotel terug
keerden, constateerden zij -echter, dat de
tas niet was gevonden. Het destijds door
de recherche ingestelde onderzoek leverde
geen resultaat op.
Op 10 September 1953 werd door een
rechercheur controle gehouden in het door
lopend register van een koopmam-juwelier
te Haarlem. De rechercheur constateerde,
dat deze op 18 Augustus van dit jaar een
gouden armband had gekocht. De hande
laar had het sieraad nog in zijn bezit en
toen hij het aan de rechercheur liet zien,
zag hij. dat de armband van Chinese gou
den munten was gemaakt. De rechercheur
herinnerde zic'n toen, dat er geruime tijd
geleden aangifte van vermissing van een
dergelijk juweel was gedaan en inderdaad
vond hij na enig zoeken in het dagrapport
van de politie de aangifte van de Zwolle
naar. De rechercheur "heeft hierop de arm
band getoond aan de arts. Zowel de arts
als diens echtgenote herkenden het
kleinood. Bij het onderzoek bleek, dat de
koopman-juwelier de "armband had ge
kocht van een Haarlemse dame, die deze
armband op haar beurt weer in 1949 als
Sint Nicolaas geschenk van een Chinees
had gekregen ,die wekelijks op de markt
stond en die zij gedurende zeven jaren bij
zijn verkoop had geassisteerd. Het ge
schenk was als blijk van waardering voor
die hulp bedoeld. Bedoelde Chinees had de
armband weer gekocht van de 37-jarige
Haarlemse fabrieksarbeider J. W. Bij ver
hoor bekende J. W. in Augustus 1948 op
het station te Haarlem een damestas te
hebben gevonden. W. heeft de tas meege
nomen en de inhoud hiervan in bijzijn van
zijn vrouw onderzocht. Behalve een aantal
distributiebescheiden waren volgens W. in
de tas nog aanwezig een bedrag van onge
veer 25 gulden, een Chinese armband, twee
cameeën en een gouden broche, gemaakt
van een gouden rijder, een oud muntstuk.
De distributiebescheiden en de 25 gulden
heeft de vrouw in het huisgezin gebruikt,
evenals het bedrag dat door de verkoop
van de armband werd verkregen. De ca
meeën en gouden rijder waren nog in het
bezit van W. Hij is onder verdenking van
verduistering van deze goederen bij de of
ficier van justitie voorgeleid. Tegen zijn
echtgenote i? wegens heling proces-verbaal
opgemaakt.
De traditionele jaarlijkse Mulier-veldloop
in het Park Velserbeek, die Zondagmiddag
door de athletiekverenigiing „Suomi" is ge
houden en waaraan vele prominente ath-
leten onder groote belangstelling van het
publiek hebben deelgenomen, is na een
boeiende wedstrijd over het prachtige
parcours (tot veler verrassing) gewonnen
door de outsider. B-klasser A. Koning van
SW uit Schiedam
De wedstrijden, die ook nog een junioren-
loop en een Velserbeekparkloop omvatten,
werden bijgewoond door burgemeester mr.
M. M. Kwint, ere-voorzitter van „Suomi",
mr. J. H. P. V. Haitsma Muiier uit Amster
dam, W. J. H. graaf van Limburg Sti-
rum jr., mej. Van Zweden, secretaresse
van Sucmi's beschermheer, de thans 88-
jarlge heer W. J. II. Muiier, en andere fa
milieleden, die de oude sportpionier verte
genwoordigden.
In de ouderdom van 85 jaar is vanmor
gen de oudste redder van de Koninklijke
Noord Zuidhollandse Reddingmaatschappij,
Arie Boon, in Hoek van Holland overle
den. Arie Boon heef» veel reddingen mee
gemaakt waaronder de grote ramp met de
„Berlin" op 21 Februari 1907.
Vitalis en Remi, Roodkapje en de wolf, een
baboe en een landloper zorgden Zaterdag
middag voor een vrolijke noot bij de
hondenkeuring in het Krelagehuis
de heren J. A. C. Zillesen, die op een veer
tigjarige ervaring op dit gebied kan bogen,
dierenarts J. Heck en C. M. Rasch, hoofd
bestuurslid van de Nederlandse Vereniging
tot bescherming van Dieren.
Toen de voorzitter, de heer B. W. Las-
schuit, zijn welkomstwoord tot de jeugdige
dierenvrienden en de vele belangstellen
den begon met „Dames en heren", dat.
tienvoudig versterkt uit een luidspreker
bulderde, verstomde het oorverdovend ge
blaf als bij toverslag. De conclusie, dat alle
honden welopgevoed waren, die de heer
Lasschuit hieruit trok, was echter voor
barig, want de ongeveer zestig viervoeters
produceerden onmiddellijk daarna een la
waai, dat de luidspreker bijna niet ver
mocht te overstemmen.
De rivalen moesten daarna ettelijke
rondjes maken en werden door de jury
leden bekeken, betast en zelfs beroken! De
beslissing over de juniores-groep was spoe
dig gevallen: een vriendelijk wit hondje
ging met de eerste prijs strijken. Vier jaar
geleden kwam hij uit hetasyl in de Ridder
straat bij zijn jeugdige baas, die stralend
van blijdschap zijn prijs in ontvangst nam.
Een trotse chowchow kreeg de tweede, en
een takshond, ook een vondeling uit het
asyl, de derde prijs.
Bij de seniores-ronde kwam er nog meer
roering, want daarbij kwamen een paar
stoere herders in de ring, waarvan er één
fungeerde als de wolf, die een lieftallig
Roodkapje begeleidde. En zowaar ver
schenen ook Vitalis en Remi voor de jury,
bekende figuren uit het boek „Alleen oh
de wereld", twee meisjes uit een weeshuis,
met een hond uit het rampgebied, die in
Haarlem is achtergebleven en die nu in
het weeshuis wordt vertroeteld.
Vitalis en Remi kregen welverdiend de
eerste prijs van de gecostumeerde kinde
ren. Zij hadden bovendien een aardige
heilwens voor de jubilerende vereniging
gedicht, die zij voor de microfoon mochten
voordragen en die een daverend applaus en
geblaf ontketende. Roodkapje en de .wolf
werden in deze costuumwedstrijd als twee
de geklasseerd, derde werd „de schooier"
en vierde een jeugdige baboe.
Van de honden werd een grote zwarte
viervoeter als de best verzorgde van de
middag uitgeroepen. Trots mocht hij met
zijn baasje een ererofide maken.
Voorzitter Lasschuit had in ziin ope
ningswoord gezegd: „De jeugd hebben wij
al". En deze middag in het Krelagehuis
bewees dat hij gelijk had. Grote mensen
mogen zich deze jeugdige dierenvrienden
ten voorbeeld stellen'
weck in 't Vlaamse land uitgenodigd. Het
toegezonden programma ziet er zeer aan
trekkelijk uit: Kennismaking met de Bel
gische opleidingsmethoden, met Vlaamse
litteratuur en kunst; bezoeken aan Ant
werpen en Mechelen, tocht door de Kem
pen en als hoogtepunt een voordracht van
Prof. Dr. H. Brugmans, rector van het
Europa-College te Brugge, over „De
geestelijke Eenheid van Europa".
Als het gezelschap Zaterdagavond weer
in Haarlem arriveert zal het stellig kun
nen terugzien op een aan indrukken bui
tengewóón rijke week. Ondcwijzersvor-
ming in nieuwe stijl, die zeker vruchten
zal dragen voor de later aan deze jonge
mensen toe te vertrouwen Nederlandse
jeugd.
In de nacht van Zaterdag op Zondag is
nabij de Schuttersweg te Apeldoorn de
47-jarige kellner A. N. J. F. aangevallen
door twee mannen, die hem de weg had
den gevraagd naar een afgelegen woning
in de Staringlaan. Volgens de verklaringen
van F„ die met een scherp voorwerp op
zijn hoofd werd geslagen en hierdoor een
hersenschudding en een vleeswond kreeg,
hadden de twee overvallers het op zijn
geld gemunt. Hij wist zich echter uit hun
greep los te maken en vluchtte naar een
huis waar hij nog licht zag branden. De
twee mannen namen hierop de vlucht met
de fiets, die F. bij zich had. Het rijwiel
werd Zondagmorgen in de Roggestraat te
Apeldoorn teruggevonden. Uit het onder
zoek kwam vast te staan dat de drie man
nen de avond samen in een café hadden
doorgebracht. Naar aanleiding van het
Signalement, dat F. de politie van zijn be
lagers kon verstrekken, werden te Arnhem
aangehouden: A. W. van de H. en J. A. C.,
beiden afkomstig uit Zuid-Limburg. F.
kon, na in het Julianaziekenhuis te Apel
doorn te zijn verbonden, naar zijn woning
worden vervoerd.
Maandagmorgen stond voor de Haarlem
se politierechter de 27-jarige ex-buscon
ducteur bij de N.Z.H.V.M. Th. A. v. d. H.
terecht, die ervan verdacht werd op 9 Juli
een bedrag van f 132,63, dat hij als busgeld
van zijn passagiers had ontvangen, niet te
hebben afgedragen.
De officier van Justitie, mr. G. W. F.
van der Valk Bouman, rekende het ge
pleegde feit de verdachte erg aan, daar v.
d. H. bij de maatschappij een vertrouwens
positie bekleedde. Hij eiste dan ook een
geldboete van vijftig gulden, subsidiair
dertig dagen hechtenis en een voorwaarde
lijke gevangenisstraf voor de tijd van drie
maanden met een proeftijd van drie jaar.
De politierechter veroordeelde de ver
dachte tot acht weken gevangenisstraf
waarvan twee weken voorwaardelijk.
De vierenvijftigjarige Haarlemse werk
ster G. H. v. T. trachtte vanmorgen voor
de politierechter op alle mogelijke manie
ren een verklaring te geven van het feit
waarom zij haar vroegere werkgeefster, de
zeventigjarige W. V. „op dusdanige wijze
op het hoofd had geslagen waardoor ge
noemde V. pijn ondervond". Dit lukte haar
niet al te best en de officier van Justitie
meende dan ook dat zij voortaan, ondanks
plagerijtjes van de medemensen, haar han
den thuis moest houden. Hij eiste dan ook
een geldboete van vijfentwintig gulden.
De politierechter veroordeelde de ver
dachte tot een boete van een tientje en
twee weken gevangenisstraf voorwaarde
lijk met drie jaar proeftijd.
„De beperkende bepalingen ten aanzien
van de backpay-pensioenen in de rege
ringsnota met betrekking tot het rapport
der Commissie achterstallige Betalingen
C.A.B. zijn niet in overeenstemming met
de erkenning van de regering, dat pen-
siocnv orderingen juridisch verantwoorde
vorderingen zijn", betoogde Zaterdag te
Utrecht de heer B. Sleeboom, vertegen
woordiger van de gepensionneerden in de
C.A.B., in een door honderden leden van de
Indische Pensioenbond en het „Comité
voor de uitbetaling van de backpay-pen
sioenen in Nederlands courant" bezochte
vergadering. De nota geeft, naast redenen
tot voldoening, teleurstelling door de be
perkende bepalingen, zei hij.
Aanvankelijk werd het bedrag aan de
„backpay"-pensioenen door de regering
op 150 millioen geraamd. In werkelijkheid
kon met ongeveer 15 millioen worden vol
staan. Het comité voor de uitbetaling werd
10 Februari 1951 opgericht en is ononder
broken in actie geweest, meestal in be
sprekingen van vertrouwelijke aard.
Hetgeen in paragraaf 4 omtrent de
„backpay" van pensioenen in 1947 gezegd
wordt kan volgens dié. spreker niet juist
zijn en de bedoeling van de regering niet
weergegeven. Hij beval een andere re
dactie aan.
Men stelde vele vragen, meest indivi
duele gevallen betreffende, waarvan na
dere bestudering werd toegezegd. Velen
gaven het comité een machtiging tot op
treden, ook voor wat de stuiting van de
verjaringstermijn voor pensioenen betreft,
welke afloopt op het eind van dit jaar.
De .aanneming-maatschappij „De Kondor"
N.V. heeft over 1952 een bruto overschot be
haald van 607,118 658.654 in 1951). Na af
schrijvingen en voorziening voor belasting
resteert een winstsaldo van 197.466 (/"204 699
in 1951).
Voorgesteld wordt een dividend van 9'A
percent, nu het maximum volgens de Wet op
de Dividendbeperking wederom 9.8 percent is.
De maatschappij was hier te lande het ge
hele jaar behoorlijk van werk voorzien. De
Algemene Nederlandse Aannemerscombinatie
(A.N.A.C.). waarin „De Kondor" participeert,
liet over 1952 een bescheiden winst. De Indo
nesische vestiging was wederom ruim van
werk voorzien. De bedrijfsuitkomsten stelden
haar in staat een winsttransfer aan te vragen.
Deze zal ten gunste van 1953 worden ge
bracht. In 1952 heeft dit bedrijf n i e t tot de
winst bijgedragen. Het aantal opdrachten
voor 1953 mag redelijk worden genoemd, aldus
het verslag.
