Eén dag Hollywood.in Delft
Ik ben et vm ondmèbov&o
XJi^coverjj
Het Hek van de Dam
M.G.M.-filmteam draaide twee scenes van enkele minuten
n n
Productiekosten
een klein kapitaal
j-f^W
Agenda voor
Haarlem
Franse Paragraaf
5jtNATOG6||
WOENSDAG 7 OCTOBER 1953
3
T II
H
PIGSKIN
HANDSCHOENEN
12.90
Duits commentaar
JOOOOCXXraDOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOe
Bankbediende ging er
met 10.000 van door
Kerkelijk Nieuws
In de binnenlanden
Klare kunst
Een wandelaar
Nieuw schip voor Holland-
West-Af rikalij n
MWékti
Na zijn verblijf in Maastricht en Sittard
is het Metro Goldwyn Mayer-filmteam, dat
op het ogenblik in ons land de verzetsrol-
prent „The true and the brave" opneemt,
gisteren in Delft neergestreken en dat
stille stadje kende zichzelf niet meer. Reeds
bij het eerste morgengrauwen hadden hon
derden (voornamelijk jeugdige) Delftcna-
ren zich een plaatsje gezocht op de Grote
Markt in de hoop, een glimpje Hollywoodse
„glamor" op te kunnen vangen. Het was
dan ook geen geringe teleurstelling toen om
8 uur de gemeentepolitie, ijverig geassis
teerd door kersverse SS'ers van de figura
tie, heel het wijde plein „volgens de plan
nen" ontruimde. En toen even later ook
de zijstraten volgepropt werden met kabel-
rollen, requisieten-auto's en al de andere
vehikels van de filmkaravaan, bleef er
voor de popelende Delftenaren maar heel
weinig te kijken over. Des te meer echter
voor de gelukkigen die zich door middel
van een toegangskaart, een uitnodiging of
een dosis brutaliteit wel toegang tot de
plaats van handeling hadden weten te ver
schaffen. Daar was inmiddels gans de Hol
lywoodse heksenketel het kookpunt gena
derd: „prop-men", „script-girl", productie
leiders, cameramannen en figuranten, allen
in de wonderlijkste kledingstukken,
schreeuwden en draafden schijnbaar zon
der enig verband dooreen, en de enige man
die als een rots in deze branding stond,
was de regisseur Gottfried Réinhardt u
raadt het al: een zoon van de befaamde
Max Réinhardt en het prototype van de
filmregisseur. Hij draagt een zwart alpino
petje en kauwt onophoudelijk geweldige
zwarte sigaren, waarlangs hij vanuit een
mondhoek de orders geeft, die tientallen in
koortsachtige actie brengen. De scène die
op deze dag verfilmd wordt, is een van de
dramatische hoogtepunten van de film,
namelijk de fusillering van de verzetslei
der, Victor Mature. Dat zal gebeuren ter
zijde van het raadhuis, waarop inmiddels
de hakenkruisvlag gehesen is. Het vuur
peloton, in de vorm van een twaalftal
zwaar naar mottenballen riekende namaak-
SS'ers, staat al bijna een uur klaar en
tegenover hen de drie slachtoffers in spe.
Victor Mature is echter met Clark Gable
aan het passagieren in Den Haag, maar
blijkbaar kan er ook wel een ander in zijn
plaats geexecuteerd worden, want van deze
scène maakt de camera toch alleen maar
een „long shot", zodat de bioscoopbezoeker
straks heus niet zal zien dat er inplaats
van Victor Mature maar een doodgewone
figurant wordt doodgeschoten. Zover is
het echter nog lang niet, want voordat
regisseur Réinhardt voldaan is, moet deze
scène vijf, zes keer worden overgedraaid,
om van de ettelijke daaraan voorafgegane
repetities nog maar te zwijgen. En als alles
dan eindelijk na ruim anderhalf uur zwoe
gen perfect gaat, besluit Réinhardt om het
executie-peloton toch maar midden op de
markt te laten opereren en dan kan men
weer van voren af aan beginnen.
Inmiddels is ook aan de andere kant van
L HERENMODE
ADVERTENTIE
Tricot gevoerd
BARTEIJORISSTR 24
HAARLEM TEL. 20420
WOENSDAG 7 OCTOBER
Concertgebouw: Concert door de Mariniers
kapel ten bate van het Marine-Sanatorium
fonds, 8 uur. Hótel „De Leeuwerik": Insti
tuut voor Arbeidersontwikkeling: lezing met
film over Suriname en de Ned. Antillen. 8
uur Minerva: Varatournée: „Muzikaal blij
spel over 25 jaar", 8.15 uur. City: Er kan nog
meer bij", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Frans Hals:
„Gesloten grenzen", 14 jaar, 7 en 9.15 uur.
Rembrandt: „De man met de v/assen beel
den", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Palace: „Het
mysterie van het leven", 14 jaar, 7 en 9.15
uur. Luxor: „De terugkeer van Don Camillo",
alle leeft,, 7 en 9.15 uur. Lido: „Harten
vrouw", 14 jaar, 7 en 9.15 uur.
DONDERDAG 8 OCTOBER
Stadsschouwburg: „Olleke-Bollcke", Rotter
damse Comedie, 8 uur. Frans Halsmuseum:
Kamex-muziekavond door het trio Johan
Feitkamp, Dirk Alma en Sas Bunge, 8 uur.
Brinkmann: Demonstratie klassieke lang
speelplaten, spreker: Casper Höweler, 8 uur.
City: „Er kan nog meer bij", 14 jaar, 2.15,
4.30, 7 en 9.15 uur. Frans Hals: „Gesloten
grenzen", 14 jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur. Rem
brandt: „De man met de wassen beelden",
18 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Palace: „Het
mysterie van het leven", 14 jaar. 2, 4.15, 7 en
9.15 uur. Luxor: „De terugkeer van Don Ca
millo", alle leeft., 2, 7 en 9.15 uur. Lido:
„Hai-tenvi-ouw", 14 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
Minerva: „Het testament van dr. Mabuse",
18 jaar, 8.15 uur.
Na uren van zwoegen en repeteren is
het hier dan eindelijk zover, dat Lana
Turner (geheel rechts, in bontmantel,
naast Duitse soldaat) zelf haar plaats
van de „stand-in" overneemt. Met het
maatlint wordt snel nog even haar af
stand tot de lens gemeten, dan gaat de
camera draaien om de kleine scène vast
te leggen, waarin zij tussen de figuran
ten door het marktplein opstormt terwijl
haar man-en-verzetsheld doodgeschoten
wordt. De geluidstechnicus staat al
klaar met zijn microfoonhengel, maar
Lana's echte echtgenoot, de film-Tarzan
Lex Parker (links op de voorgrond, met
geruit sportjasje) schijnt meer belang
stelling voor zijn schoenen dan voor zijn
lieftallige ega te hebben.
de Markt, voor de Grote Kerk, een aan
sluitende scène voorbereid, namelijk die
waarin de lieftallige Lana Turner, in de
film de vrouw van de verzetsleider uitbeel
dend, zich door het publiek heenworstelt
terwijl de executie van haar man zich vol
trekt en ook die paar meter film kost
uren van moeizame voorbereidingen en
hergroeperingen. Een vijftigtal burger
figuranten vormen hier het publiek en de
rol van Lana wordt voorlopig waargeno
men door haar Engelse „stand-in", die al
leen maar een object is om de camera op
in te stellen en de scène te repeteren. Zo
dra de opname begint, maakt zij plaats
voor de echte Lana, maar dat neemt niet
weg dat ook zij eerst omvangrijk ge
schminkt en gekapt wordt en zelfs een
bijna net zo dure bontjas aan krijgt als
miss Turner zelf en dat alles alleen
maar om het effect te beoordelen.... Die
bontjas van Lana een juweel van een
mink coat wekt wellicht uw bevreem
ding in een verzetsfilm als deze, maar een
beetje „glamor" moet er zijn, nietwaar
en bovendien is het ding verantwoord door
het feit dat Lana blijkens het scenario „net
een feestje heeft bijgewoond."
Er zijn meer van zulke denkfouten en
onwaarschijnlijkheden in deze film, de
drie vurenhouten doodkisten b.v., die daar
voor het stadhuis gereedstaan voor de te
fusilleren verzetslieden, dingen die ons
met onze droeve oorlogsherinneringen om
het zacht te zeggen wat vreemd aandoen,
maar daarom bekommeren deze filmmen
sen zich niet. Ze zijn veel te druk met hun
technische problemen en bovendien, zo
zegt de heer Réinhardt: wij hebben ons aan
het draaiboek te houden, nietwaar. En dan
is hij alweer weg om druk gesticulerend en
Het verfilmen van de Nederlandse ver
zetsstrijd door de „Metro-Goldwyn-
Mayer" heeft blijkbaar in Duitse ge
moederen onprettige gevoelens wakker
geroepen. In een correspondentie uit
Den Haag in de „Frankfurter Algemeine
Zeitung" wordt er tenminste op gewe
zen, dat de opnamen voor de film samen
vallen met het Haagse Europese Con
gres en wellicht ook met de Haagse
ministersconferentie, waar over het sta
tuut voor een politieke gemeenschap
voor West-Europa moet worden beslist.
Tegelijk herinnert de correspondentie
eraan, dat onlangs in Nederland een
andere film van dezelfde Amerikaanse
maatschappij draaide, waarin de indruk
werd gewekt, dat „er in Duitsland nog
altijd dwarskoppen rondlopen, die niets
uit het verleden zouden hebben ge
leerd".
oooooooooo
wolken sigarenrook uitstotend, nieuwe in
structies aan zijn camera-,,crew" te gaan
geven. Die zit, al lichtmetend en filterend
en schermend met kleurenkaarten en maat-
linten,boven op een enorme Roll Royce, op
welke achterplatform 'n camera gemonteerd
is en als wij ergens bewondering voor ge
koesterd hebben, dan is het voor de on
verstoorbaarheid van de chauffeur van dit
vehikel, die urenlang in de grootste ge
moedsrust heen en weer rangeerde, nu
eens een halve meter achteruit, dan weer
vijf meter naar voren, totdat voor elke
„take" het meest ideale standpunt gevon
den was.
Geld speelt geen rol
Ook de staf „langs het kantje" bevatte
allerlei merkwaardige typen en activitei
ten. Er was een zeer Engelse captain Par
ker, officier van het Britse leger, compleet
met sportpet, officiersstokje en rossig kne
veltje, die het filmteam als militair advi
seur terzijde staat, een aantal Engelse re-
quisietenjongens, die zo uit een Cockney
film a la George Formby weggelopen
leken, en zelfs een tekenaar met een gif
groen sportpetje op, die als een bezetene
stond te schetsen om de M.G.M. illustraties
voor de advertentie-rubrieken te verschaf
fen om van het legertje „still photogra
phers", kleedsters, kappers, electriciens en
timmerlieden nog maar te zwijgen. Hoe
grootscheeps Hollywood zulke zaken aan
pakt, kan voorts blijken uit een paar ge
tallen: de gewone figuranten, waarvan
men er per dag vele honderden employeert,
krijgen 15 gulden per dag plus reiskosten
en verzorging in dit geval een uitsteken
de lundh in een van Delfts eerste restau
rants de ruim veertig winkeliers rond
het afgezette marktplein ontvingen voor
inkomstenderving voor deze ene dag ver
goedingen variërend van tachtig tot twee
honderdvijftig gulden en voor de verster
kerauto van een Nederlandse firma, die
alleen gecharterd is om aanwijzingen aan
publiek en figuratie om te roepén, Wórdt
15 gulden per uur betaald. Ruw geschat
zal het hele verblijf van dit filmteam de
Nederlanders een half millioen gulden in
het laadje brengen en de dag van gis
teren alleen heeft de M.G.M. zeker tien
duizenden gekost. En dat alles om een paar
scènes op te nemen, die straks op het doek
bij elkaar misschien nauwelijks tien minu
ten duren! En toch vonden regisseur Réin
hardt en zijn mensen gisteravond, dat zij
prachtig opgeschoten waren en dat ieder
een voortreffelijk werk geleverd had, de
Delftse figuranten incluis. Zij zijn ook van
daag nog in Delft wat achtergronden aan
het „schieten" met hier en daar een stukje
Clark Gable erin en dan aaat het naar
Monnikendam, Edam en Arnhem, waar
men over twee weken de buitenopnamen
voor „The true and the brave" hoopt te
voltooien.
ADVERTENTIE
Verandering van spijs enzovoort, dacht ik - en kocht een
pakje Discovery. Dat was een echte ontdekking, zo heerlijk is die
sigaret. Ik ben er gewoon van ondersteboven,
zoals U ziet. En als U nu
iets van mij wilt aannemendan
stapt U resoluut over op
Een echte ontdekking!
Een jaar gevangenisstraf heeft de offi
cier van justitie oij de Haagse rechtbank
geëist tegen de 29-jarige bankbediende J.
J. V., die voor ongeveer 10.000 gulden aan
Amerikaanse dollars ten nadele van zijn
werkgever heeft verduisterd.
V. voerde als chef van de afdeling reis-
deviezen bij een bank het beheer over
grote bedragen aan buitenlandse valuta.
Öp 25 Juli had hij zich ziek gemeld. Bij
controle bleek, dat hij voortvluchtig was.
Er werden 2630 Amerikaanse dollars ver
mist.
V. werd later aangehouden en zei het
geld te hebi.-en verduisterd omdat hij met
zijn gezin niet van zijn salaris kon rondko
men. Het bleek later echter, dat hij van
het gestolen geld goede sier had gemaakt
én" ongeveer 10.000 gulden in één maand
had opgemaakt met een vriendin.
Op 20 October zal de rechtbank uit
spraak doen.
André Ricu dirigeert in Saarbrücken
De tweede dirigent van de Nederlandse
Opera, André Rieu, zal op Vrijdag 30 Oc
tober een openbaar concert door het sym-
phonie-orkest van de Saarlandse omroep
in Saarbrücken dirigeren.
De Nederlandse pianist Gerard van
Blerk is solist in het tweede pianoconcert
van Camille Saint-Saëns.
Rieu heeft verder op het programma
staan de Kuhnauvariaties van Hendrik
Andriessen en de suite „Hary Janos" van
Kodaly. Het concert wordt uitgezonden
door Radio-Saarbrücken op 211 meter.
Ned. Herv. kerk
Bedankt voor Wezep (toez.) D. v. d. Ent
Braat te Opheusden.
Aangenomen de benoeming tot vicaris te
Warnsveld J. A. Rietberg, vicaris te Noord-
wijk aan Zee.
Bedankt voor Rijssen (vac. L. Brasser)
G. de Boer te Gouda.
Benoemd tot hulppred. te Leiden (Staal-
wijk) J. Droppers, cand. aldaar.
Geref. kerken
Tweetallen te Groningen (2 vac.) G.
Leene te Deventer en L. Zwanenburg te
Schoonebeek; A. Broek te Onstwedde en
H. de Moor te Enschede.
Beroepen te Spijk (Gron.) J. Couvée te
Roodeschool; te Voorthuizen (vac. J. P.
Horchner) C. Ch. Griffioen te Willemstad.
Geref. kerken art. 31 K.O.
Beroepen te Berkum en te Zuidbroek
J. de Feyther te Valthermond; te Onnen
(Gr.) A. G. Versteegen, cand. te Amers
foort.
Chr. Geref. kerken
Bei-oepen te Dokkum B. v. Smeden te
Rotterdam-Z.
Geref. genieenten
Tweetal te Dordrecht P. Honkoop te
Rijssen en J. W. Kersten te Genemuiden.
Dr. H. B. Visser
Dr. H. B. Visser, Geref. predikant te
Bunschoten-Spakenburg heeft ontheffing
uit zijn ambt gevraagd. Dr. Visser zal
ovei-gaan tot de R.K. kerk. Hij heeft sedert
Pasen niet meer gepreekt, aangezien hem
verlof verleend was. Dr. Visser is bijna 50
jaar. Hij werd in 1930 predikant te Noord-
wijk-Binnen, welke standplaats hij in 1946
met Bunschoten verwisselde.
Wat doet een Amsterdammer als hij
met vacantie gaat? Inderdaad, hij zoekt
bij voorkeur die plaats op, waar hij
zoveel mogelijk andere Amsterdammers
verwachten kan. Als hij naar Parijs
gaat, zal hij dus proberen zijn hele
familie en vriendenkring over te halen
hem te vergezellen. Zijn leefregel is:
samen thuis, samen uit. Dat is gezellig
en bespaart bovendien de moeite en de
kosten van het versturen van prent
briefkaarten.
Maar Parijs raakt een beetje uit de
mode, want de mensen blijven daar
maar hardnekkig Frans koeterwalen, de
hotels zijn onzindelijk en voor het eten
hoeft men die lange reis niet te maken,
want van de fijne Hollandse pot hebben
ze toch geen benul. En om een staking
te beleven kan men tegenwoordig ook
in Amsterdam terecht, waar de trams
twee keer per week model gaan rijden.
Dat langzaam door de bocht knarsen
van de blauwe is zo'n machtig gehoor
als je op de hele Champs Elysées niet
beleven kan. De conducteur loopt bij
iedere halte de hele wagen door om te
kijken of het maximum aantal reizigers
niet overschreden is en gaat dan pas te
rug naar het achterbalcon, er wel voor
zorgend precies dan het vertreksein te
geven als het stoplicht van solidariteit
met de arbeidersklasse blijk geeft. Dat
is heel wat anders dan het ondergrondse
gedoe in Parijs, waar een mens altijd
het gevoel heeft door een haastige wal
vis op wielen te worden opgeslokt en
waar men strijk en zet de verkeerde
uitgang neemt als men zich weer naar
boven wurmt.
Maar ja, als het Parijs niet wordt,
dan blijven er maar een paar andere
mogelijkheden, zoals Zandvoort aan de
zee. Limburg of de Veluwe met hun
paarse hei en gele heuvelen. Daar is
men tenminste zeker van z'n natje en
z'n droogje op z'n tijd en wordt men
voor onverstaanbare giebelegeintjes ge
spaard. Over sparen gesproken: een
paar centen kost zo'n snoepreisje naar
Valkenburg of Arnhem natuurlijk wel,
maar voor niks gaat alleen de zon op
en daarom regent het dan ook meestal.
Doorgaans onderneemt men zo'n binnen
landse ontdekkingsreis per autobus.Voor
dit verschijnsel heeft nog niemand een
redelijke verklaring kunnen bedenken.
Dit vervoermiddel is in ieder geval zo
onconfortabel, dat men het moet uit
schreeuwen om er de moed een beetje
in te houden. Dit noemt men dan zin
gen. De meeste passagiers hebben de
gewoonte om onmiddellijk vriendschap
te sluiten met de chauffeur, die door
deze ervaring geleerd heeft zijn pet als
sigarenkist te gebruiken. In zo'n bus
kwamen wij dezer dagen terecht, toen
wij een bezoek aan het Rijksmuseum
Kröller-Ms. lier in Otterloo wilden
brengen.
Wij hadden daarvoor kennelijk een
zogenaamde snipperdag uitgezocht,
want alle zitplaatsen van het vehikel,
dat ons van de Gelderse hoofdstad der
waarts zou brengen, waren bezet door
onvervalste Jordaners, die het eerste
gedeelte van de reis gebruikten om de
meegebrachte boterhammen te consu
meren. De spil van het gezelschap was
een zekere Tinus, die een beetje aan
halig zat te doen tegen een vrouwsper
soon, dat hij met vertedering en gelijk
tijdige stemverheffing zijn „lekkere
schommel" noemde. Voor hem was het
leven dus blijkbaar een speeltuin. Wij
vei'keerden bijna in de stemming om
dat met hem mee te voelen.
Die Tinus leek meer op een geestes
kind van Herman Bouber dan op een
nakomeling van zijn vader. Halverwege
de reis werd er halt gehouden bij een
rustiek gelegen herberg, waar men ge
legenheid kreeg verversingen te ge
bruiken, zogls men dat in de reisgidsen
pleegt te noemen. Toen de meerderheid
van het ensemble echter verklaarde dat
het nog te vroeg voor alcoholische ver
snaperingen was, besloot men geduren*
de het oponthoud een wandeling tussen
het keurig in perken uitgestalde na
tuurschoon te gaan maken. Het was
weer Tinus, met zijn hevige lokken vol
transpiratie, die bij de terugkomst het
hoogste woord uitkraaide: „Nou ben ik
nog moeier dan als ik werk en dan doen
ik ook niks!"
Eindelijk bij het museum voor moder
ne kunst gekomen, bleek dat behalve
wij slechts twee personen, een bemin
nelijk echtpaar van ondefinieerbare
herkomst, neiging voelden om van de
gelegenheid tot bezichtiging gebruik te
maken. En dat ondanks de boeken over
die arme Vincent van Gogh en de mee
slepende melodie uit de film over Tou
louse Lautrec, die door iedereen (met
uitzondering van de lezers van deze
courant) Moeleroes wordt genoemd. De
anderen zouden zolang een excursie
gaan ondernemen naar de zogenaamde
Franse berg.' vanwaar men volgens de
gids een schitterend panorama had. „Ja
en als je naar het Zuiden kijkt, heb
je compleet de Katholieke Illustratie",
voegde een der Mokummers eraan toe.
Vast een conducteur, dachten wij. Die
zijn altijd zo gevat, omdat ze voort
durend op een tochtend balcon moeten
staan.
Maar hoe dan ook, toen wij na ander
half uur kunstgenot weer buiten waren,
stond de bus al klaar om ons in ont
vangst te nemen. De tippelaars bevon
den zich reeds lang en breed op hun
zitplaatsen, nog een beetje hijgend van
de klimpartij en de afdaling langs een
trap met veel te brede treden. „Jullie
hebben zeker een borreltje gedronken,
dat het zo lang heeft geduurd?" infor
meerde een heer met een snor, die ons
eerder had toevertrouwd, dat hij ramen-
lapper was en dat je in dat beroep heel
wat kon beleven, vooral in de betere
buurten. En dat was het sein voor Tinus
om nogeens wat lachkruit tot ontplof
fing te brengen: „Jenever in een mu
seumbepeinsde hij luidkeels.
„Nou, dan zal het wel lekkere ouwe zijn
geweest!" Hoe hij zich dat voorstelde
heeft Fiep Westendorp voor u uitge
beeld.
De gedachte werkte als zangzaad,
want even later klonk het in de bus,
van Otterloo tot in het centrum van
Arnhem toe: „Ach kastelein, wat zijn
je glaasjes klein!" Want zo gaat het als
we toffe jongens zijn.
BOEDA.
PARIJS, September. - - J.-W., die in
Parijs is met vacantie, komt koffiedrinken,
en zegt: „Het blijft moeilijk voor mij om
een goede toerist te zijn. Ik had nu in een
paar dagen zoveel museums gezien als ik
zien wou, en was voornemens om vandaag
eens naar Parijs zelf te kijken niet naar
de erkende bezienswaardigheden, maar
naar de huizen en de dingen op de straat.
Je kent de gewaarwording die je soms
maanden na een vacantie hebt: je zit in
eens weer op de Holterberg, of je loopt
langs de Seine, maar hoewel je tegenover
jezelf doet alsof je het ziet, weet je heel
goed dat je weinig of niets zou kunnen
vertellen over wat er in werkelijkheid
staat. Ik dacht dat ik het nu beter zou
gaan doen, maar er is niets van terecht
gekomen.
Misschien heb ik ook de verkeerde
wandelroute gekozen. Ik ben bij de Made
leine uit de Métro gekomen, en vandaar
de boulevards afgelopen tot de Opéra; daar
was absoluut niets te zien nu ik dat
zeg, meen ik dat ik even een vrouw recht
in de ogen gekeken heb. maar ik heb geen
vermoeden meer hoe zij er uitgezien kan
hebben. Daarna ben ik de Avenue de
l'Opéra opgegaan, daar was ook alweer
helemaal niets. Op de hoek van de Rue
de Rivoli heb ik dassen in een winkelraam
bekeken; ik had geen behoefte om ze te
kopen, en ben dus verder gegaan. Die
Rue de Rivoli, daar wordt altijd zo hoog
van opgegeven, waarom eigenlijk? ik
zie alleen een hoofdmotief van souvenir
winkeltjes tegenover een grauw blok
Louvre.
Toen naar de Seine-oever: daar heb
ik bij een boekenstalletje een kaart van
Parijs in 1576 staan bekijken; dat herin
ner ik me tenminste nog, maar het is ook
eigenlijk alweer regulier toerisme. Het
was een van die aardige kaarten, met de
huisjes ieder afzonderlijk er op getekend
in rood-wit-en-blauw, en onderaan af
beeldingen van burgers, boeren en han
delslui. Ik was vooral erg ingenomen met
de twee eilandjes ten Oosten van het lie
de la Cité. het lie Nötre Dame en het ïle
aux Vaches; op het eerste stond alleen één
huisje met één boom. en op het tweede
helemaal niets. Ik wist wel dat ze tegen
woordig aan elkaar vastgebouwd zijn,
maar het verhaal is toch dat dit zo'n
allercharmantst stukje oud Parijs is, dus
ben ik langs de kaden van de lie de la Cité
gewandeld, de Quai des Corses waar ze
bloemen verkopen en de Quai des Fleurs
waar ze dat niet doen, en toen die stalen
noodbrug over naar het andere eiland.
Wat de rust betreft, dat viel tegen: de
straatjes zijn \yel nauw, en het verkeer is
er niet druk. maar ze zijn kaarsrecht, zo
dat je aan het eind de auto's kunt zien
die zich voorbij haasten. Ik herinner me er
één ding van: een groepje jongens van
een jaar of veertien; één ervan was zo
wat vijftig centimeter groter dan de an
deren, en toch niet ouder, en hij pro
beerde juist het meest te stoeien; dat leek
mij erg zielig.
Ik ben daar ook maar weer weggegaan,
de brug over, het was trouwens tijd om
hier naar toe te komen; en toen weer
niets gezien tot ik hier was.
Je begrijpt wat zo'n fiasco voor me be
tekent, of misschien begrijp je het niet: nu
zit ik als ik terug ben toch weer met de
zelfde vage herinneringen die ik juist tot
waai-deloos verklaard heb. en ben weer de
mindere van alle gevoelige en opmerk
zame mensen en van alle erudieten. Het
hindert me omdat ik het bij anderen ook
altijd zo onnozel vind: de een is in New
York geweest en weet alleen te vertellen
dat het een interessante stad is maar dat
hij er toch niet zou willen wonen, be
halve misschien voor een jaartje, de ander
komt terug uit Wales, en daar is het dan
erg mooi. Je zou toch willen dat ze echt
anders waren, na hun reizen, maar ze
hebben niet anders gedaan dan hun eigen
onaantastbare persoonlijkheid ronddragen.
Toen ik de moed had opgegeven ben ik
gaan nadenken hoe het komt, om ten
minste niet alle recht van spreken te ver
liezen tegenover de gevoeligen en de eru
dieten," en ik heb gevonden dat je hier in
Parijs al alle aandacht nodig hebt om je
zelf te handhaven: tegenover het vex-keer
in de eerste plaats, maar met nog meer
moeite tegenover de mensen. Heb jij niet
dat gevoel, dat je gewoon zult worden
opgeveegd en weggegooid als je jezelf niet
met alle macht intact houdt? Zo'n gevoel
zou je in Wales natuurliik niet hoeven te
hebben, en ik ben er zeker van dat het
daar ook minder sterk zou zijn dan in
Parijs. Terwijl het toch altijd geacht
wordt hier makkelijker te zijn dan waar
dan ook, om in een staat van moreel ver
val rond te lopen.
Ik zal me moeten vermommen als bede
laar: of misschien is dat niet eens vol
doende. Jij weet zeker ook geen manier
waarop ik mezelf onzichtbaar kan maken",
zei J.-W., met de mond vol brood en kaas.
ADVERTENTIE
Bestrijd vermoeidheid en vat
baarheid voor ziekte doel
treffend met Sanatogenl
Sanatogen is geconcentreerde
bouwstof voor zenuwen, bloed
en alle weefsels. Een Sana-
togenkuur doet wonderen. Be
gin er dadelijk mee.
Het Zenuwtonicum
Nauwelijks uit Hamburg in ons land
aangekomen vertrekt Donderdag wederom
uit de haven van Amsterdam het nieuw
ste aan de vloot van de Holland-West-
Afrikalijn toegevoegde motorschip „Peper
kust".
Dit schip is gebouwd op de werf van de
Nordseewerke Emden. Het schip is lang
117 meter, 15 meter breed en heeft een
holte van bijna 91/2 meter. Het meet bijna
3086 brt. De „Peperkust" bezit een acco
modate voor acht passagiers.
