Toneelacademie Maastricht
Puistjes
Figuranten verdwalen soms ïn
natnii
Agenda voor
Haarlem
DM
DE SPEELGROEP LIMBURG
Gemeenteclassificatie wordt
voorlopig gehandhaafd
Nog geen verdere denivellering
der ambtenarensalarissen
Zoeklichten over Californië
„Geen cent meer voor
atoomwapenen"
6
99
99
Hoge onderscheiding voor
prof. A. J. Kluyver
Heringa Wuthrich
TWEEDE KAMER
UNO-ontwapeningsdebat
ZATERDAG 7 NOVEMBER 1953
Het dramatische hoogtepunt van het begin September door de nieuwe toneelgroep
Theater" uit Arnhem uitgebrachte Amerikaanse stuk „Picnic" van William Inge was
ongetwijfeld de ondanks de geheel andere omstandigheden enigszins aan een soort
gelijk tafreèl bij Tsjechof herinnerende uitnodiging tot de liefde, in dit geval door
middel van het dansen van een zogenaamde jitterbug. Het was vooral in deze scène
dat twee aankomende actrices, met een zachte Limburgse tongval: Marijke Bakker
en Mia Goossen, zo sterk de aandacht trokken door een boeiende plastiek, in het
bijzonder de laatstgenoemde als het versmade zusje op de achtergrond. Nu is dit
onderdeel, naar de prestaties te oordelen, juist een zeer zivak, om niet te zeggen
vericaarloosd punt bij de opleiding aan de Toneelschool te Amsterdam, die de neiging
vertoont, teveel 7iaar het cerebrale over te hellen. En daarom nam ik gretig de kans
waar mij eens te oriënteren op de. Toneelacademie Maastricht, ivaar de hierboven
genoemde meisjes haar training hadden genoten. In feite is het trouwens zo, dat
zij thans bij „Theater" een stage of practised jaar doorlopen. Pas daarna leggen zij
het eindexamen af.
Het Zuiden des lands
koesterde reeds lang
het voornemen om
een toneelschool en
een conservatorium
te stichten, waar men
een opleiding zou
kunnen genieten, ten
minste gelijkwaardig
aan die der centrale
instituten. Het eerste
deel van die wens
ging 4 jaar geleden in
vervulling, toen Joris
Diels de leiding uit
oefende van de semi-
professionele Speel-
groep Limburg en er
bij het bestuur van
de Jan van Eyck-
Academie op aan
drong de zo noodza
kelijk geachte scho
ling van acteurs en
actrices ter hand te
nemen. En zo kwam
de Toneelacademie
Maastricht tot stand,
met Bernard Ver
hoeven als directeur.
Zij heeft de vorm
van een afzonderlijke
stichting aangenomen.
Het begin was moei
lijk. Toen de heer
Verhoeven naar de
later minister gewor
den staatssecretaris
Cals trok om een be
gin van subsidie te
vragen antwoordde
deze: „Je kunt het
geld wel krijgen,
maar weet wat je
doet!" Men schiep de kans om jonge men
sen voor het leven zielsongelukkig te ma
ken als de onderneming niet aan haar doel
zou beantwoorden. Men kon zijn gezicht
verliezen. Maar men geloofde nu eenmaal
in het bestaansrecht van deze volgende
fase van de gewestelijke cultuurspreiding:
uit eigen kweek een eigen bediening te
leveren van een eigen artistieke taak. Het
geheel is buitengewoon idealistisch opge
zet.
Het budget was klein. De subsidie van
het rijk bedraagt tot nu toe slechts vijf
duizend gulden per jaar en het zou inder
daad onverantwoordelijk zijn geweest om
meer te verlangen, alvorens men daad
werkelijk het bewijs had geleverd iets
tot stand te kunnen brengen. Nu men
een zekere stabiliteit heeft bereikt, hoopt
men op een geleidelijke vergroting van
dit bedrag. De provincies Limburg en
Noord-Brabant dragen elk vierduizend
gulden bij, de stad Maastricht drieduizend
en dank zij de steun van enkele kleinere
plaatsen komt men tot een totaal van
bijna twintig mille. Dat zou veel te weinig
zijn, ware het niet dat de Jan van Eyck-
Academie behalve de accommodatie zowel
een directeur als een administrateur en
een concierge beschikbaar stelt en dat drie
leerkrachten gratis door bevriende instan
ties worden uitgeleend.
Geen dilettantisme
Reeds direct nam men het standpunt in,
dat het hier een volledige beroepsopleiding
zou moeten gelden en dat men dus geen
dilettantisme kon dulden. Dit leidde al
spoedig tot een breuk met de Speelgroep
Limburg, van welk gezelschan de leerlinge
Mia Goossen uit Kerkrade de jeune pre
mière was vooral na het vertrek van
Joris Diels naar Amsterdam, waar hij de
artistieke directie van Comedia op zich
ZATERDAG 7 NOVEMBER
Gebouw „Theosofia", Nassauplein 8: St.
Nicolaas-bazar v. d. Vrouwengemeenschap
„G.G.G.". 7—10 uur. Stadsschouwburg:
„Graag of niet", Het Vrije Toneel, 8 uur.
Sportfondsenbad: Gecostumeerd kinder
zwemfeest, 19.30 uur. Grote Markt: Tentoon
stelling van het monument voor Oude Tonge.
Luxor: „Twee stuivers hoop", 18 j., 7 en 9.15
uur. Roxy: „Slavenschip", 18 jaar, 7 en 9.15
uur. Minerva: „De blauwe sluier", alle leeft.,
7 en 9.15 uur. Lido: „Een circus vluchtte". 14
jaar, 7 en 9.15 uur. „Vrouwengevangenis",
18 jaar, 23.30 uur. City: „Klaar voor actie",
14 jaar, 7 en 9.15 uur. Frans Hals: „Op hoop
van zegen". 7 en 9.15 uur. Rembrandt: „Het
gebeurde in Rome", 14 jaar. 7 en 9.15 uur.
Palace: „De dief van Venetië", 18 jaar 7 en
9.15 uur.
ZONDAG 8 NOVEMBER
Stadsschouwburg: „Doornroosje", Aerden-
houts Kindertoneel, 2.15 uur. „Graag of
niet", Het Vrije Toneel, 8 uur. Gebouw Cul-
tura: Ned. Ver. van Spiritisten „Harmonia";
wijdingsmorgen, 10.30 uur. Zuiderkapel: Ed.
W. Pora, 10 en 5 uur; Jeugdsamenkomst: 8
uur. Grote Markt: Tentoonstelling van het
monument voor Oude Tonge. Luxor: „Twee
stuivers hoop", 18 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
Roxy: „Slavenschip", 18 jaar, 2, 4.15, 7 en
9.15 uur. Minerva: „De blauwe sluier", alle
leeft., 2. 4.15, 7 en 9.15 uur. Lido: „Een circus
vluchtte", 14 jaar, 2. 4.15, 7 en 9.15 uur. „Hoe
groen was mijn dal", 14 j„ ochtendvoorstel
ling, 11 uur. City: „Klaar voor actie", 14 jaar,
2.15, 4.30, 7 en 9.15 uur. Frans Hals: „Op
hoop van zegen", 2. 4.30, 7 en 9.15 uur. Rem
brandt: „Het gebeurde in Rome", 14 jaar. 2,
4.15, 7 en 9.15 uur. Palace: „De dief van Ve
netië", 18 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
MAANDAG 9 NOVEMBER
Concertgebouw: Naar het hooggebergte
en oerwoud van Peru, lezing met kleuren
film, 8 uur. Waalse Kerk: Interk. Hermann
Zaiss Comité, bijeenkomst, 8 uur. Gebouw
Zang en Vriendschap, Jansstraat 74: „De
grotere Wereld", vragenavond, 8 uur. Grote
Markt: Tentoonstelling van het monument
voor Oude Tonge. Luxor: „Twee stuivers
hoop". 18 jaar, 2, 7 en 9.15 uur. Roxy: „Sla
venschip", 18 jaar, 2.30 en 8 uur. Minerva:
„De blauwe sluier", alle leeft., 8.15 uur.
Lido: „Een circus vluchtte", 14 jaar, 2, 4.15
7 en 9.15 uur. City: „Klaar voor actie", 14
jaar. 2.15. 7 en 9.15 uur. Frans Hals: „Drie
Stuivers ^nera". 18 jaar. 2.30, 7 en 9.15 uur.
Pembrandi: „Het gebeurde in Rome", 14
jaar. 2. 4.15. 7 en 9.15 uur. Palace: „De dief
ven Venetië, 18 jaar, 2, 4.15, 7 ea 9.15 uur.
Lesrepetitie in Maastricht in de tijd, een
jaar geleden ongeveer, dat Kees van Iersel
(in de stoel) nog docent en Mia Goossen
(op het podium) nog leerlinge aan de
Toneelacademie was.
nam. Tussen twee haakjes: thans is hij
werkzaam als regisseur van een perma
nente filmindustrie in België, die haar
hoofdkwartier in Antwerpen heeft. Hij
werd aan de Toneelacademie opgevolgd
door Kees van Iersel en de zijnen, de
tegenwoordige kern van de Arnhemse
groep Theater, met name: Caro van Eyck,
Robert de Vries, Johan Schmitz en
Jacques Snoek.
Van Iersel stelde het reeds gesignaleer
de systeem van het practijkjaar in, nuttig
voor de leerlingen en financieel voordelig,
zoowel voor zijn eigen gezelschap als voor
de school, die nu een jaar zonder kosten
kon afstoten. Slechts met een krampach
tige inspanning van alle krachten had men
het tot zover volgehouden. Op het ogenblik
is er nog geen derde klas, bestaat de twee
de uit twaalf en de eerste uit drie studen
ten, allemaal na zorgvuldige selectie ge
kozen jonge mensen, die beslist toneel
spelers willen worden, omdat ze .niet an
ders kunnen.
De geschiedenis, kort maar bewogen, is
hiermede nog niet volledig. Deze zomer
kwam men namelijk voor de noodzaak te
staan weer andere leerkrachten te zoeken,
daardat de hiervoor genoemden zich ge
heel aan hun nieuwe taak moesten wijden.
Dank zij de medewerking van de K.R.O.
kreeg men de beschikking over Willem
Tollenaar, die thans de zorg voor de tech
nische opleiding heeft. Hij wordt in zijn
taak dagelijks bijgestaan door Carel Rij
ken, die kort geleden wegens het bereiken
van de pensioengerechtigde leeftijd is af
getreden als hoofd van de hoorspelkern van
de Nederlandse Radio Unie en door An
toinette de Vissers (voorheen aan het
A.T.G. verbonden) als toezichthoudster op
de dagelijkse oefeningen. Hierdoor heeft
men in zekere zin een voorsprong op Am
sterdam behaald! Zoveel mogelijk inciden
tele spellessen worden gegeven door Loudi
Nijhoff van het Rotterdams Toneel en door
Gijsbert Tersteeg van de Haagse Comedie
en verder zijn er natuurlijk de gebruike
lijke vakken, zoals stemvorming, letter
kunde, cultuurgeschiedenis enzovoort. Het
rooster is overigens nog niet compleet.
Lor ca en Mensendieck
Na één dag de lessen te hebben bijge
woond, dank zij de gulle gastvrijheid van
Bernard Verhoeven, zou ik mij niet graag
een oordeel aanmatigen over deze oplei
ding, al ziet men met één oogopslag met
hoeveel animo er wordt gewerkt. Toch wil
ik wel een mar indrukken opsommen. Ik
heb Carel Rijken met de drie eerstejaars
bezig gezien in elementaire speloefeningen,
helemaal erop gericht de jongelui zichzelf
te leren ontdekken. Het was een impro
visatiescène, waarbij zij geen andere per
sonen maar gewoon zichzelf moesten voor
stellen, om in een gesprek over een be
paald thema hun gemoedsbewegingen los
te maken.
Het pesprek ging over Garcia Lorca,
die stellig verbaasd zou hebben cestaan
over de gevolgtrekkingen, die uit zijn
„Huis van Bernarda Alba" getrokken
werden. Er klonk een eerlijk verdedigde
mening, die voorlopig toch nog meer
overtuigde dan de obligate liefdesverkla
ring. Eigenaardig was het manipuleren
met afwezige attributen, zoals denkbeel
dige theekopjes, die er dan ook inderdaad
niet waren een gevaarlijk spel, dat in
ieder geval het belang van een pantomi
mische training deed uitkomen.
Willem Tollenaar was met de rpper ge
vorderden aan een scène uit „Mariken
van Nieumeghen" bezig. Hier openbaarden
zich al duidelijker de grote verschillen van
talent. Er waren dan ook enkele voor
waardelijk toegelatenen bij. Op uitmun
tende wijze werd de zelfwerkzaamheid ge
stimuleerd. Alles was geoorloofd, als het
„waarom" maar verklaard kon worden,
met een lofwaardig streven om alles uit
de situaties van het stuk op te diepen.
Met bijzondere interesse betrad ik het
ning van de waarde van deze bewegings
leer op basis van een optimaal spierge-
bruik. Het zou te ver voeren hier .diep op
in te gaan. Wij hebben er aan de lunch
zeker een uur over van gedachten ge
wisseld. Op grond van wetenschappelijke
analyse komt men tot efficiënte en mooie
houdingen. Maar het levensgrote bezwaar
is de introvertie, althans en daar gaat
het hier om voor het toneel, dat juist
een naar buiten gekeerdheid vergt.
Bij wijze van elementaire oefeningen
en voor het verkrijgen van inzicht in de
anatomie lijkt de methode zeer geschikt.
Daarna zal de balletles er voor in de plaai*
moeten komen. In één der oefeningen
maakte men bijvoorbeeld totaal verkeerde
révérences, in strijd ook met ieder stijl
begrip. De keuze van een geschikte leraar
in dit vak is hachelijk. Men ziet in de
praktijk zoveel moeilijk af te leren ge
volgen van verkeerde of ontoereikende
opleiding ook bij de voor een operacar
rière aan een conservatorium gestudeerd
hebbenden. En de bewegingskunst is een
steeds belangrijker onderdeel van de spel-
prestaties, naarmate de expansieve ge
voelsuiting haar plaats in de theaters
mede door de renaissance van het dichter
lijke of het melodrama herneemt.
Regionaal gezelschap
Dus is het toch de invloed van Joris
Diels geweest? Waarschijnlijk wel, maar
dat betekent geenszins dat men geen ver
trouwen in de thans gevolgde koers en
leiders behoeft te hebben. Er is trouwens
alle reden om blij te zijn met deze tweede
toneelschool, die mogelijk meer verschei
denheid in de speeltrant waarborgt. Een
De Copley-medaille, die als 's werelds
hoogste onderscheiding op wetenschappe
lijk gebied geldt, is toegekend aan prof.
dr. ir. A. J. Kluyver, hoogleraar in de al
gemene en toegepaste microbiologie aan
de Technische Hogeschool te Delft. De
Copley-medaille werd aan prof. Kluyver
door Het Britse Koninklijke Genootschap
(Britain's Royal Society) toegekend voor
zijn zeer belangrijke bijdragen tot het fun
damentele karakter van de micro-biologi
sche wetenschap
ADVERTENTIE
Haarlem
CENTRALE VERWARMING
JOHNSON OLIEBRANDERS
monopolie-positie, zoals Amsterdam in
nam, is nooit gezond. Voor de volledigheid
moet ik meedelen, dat er ook door de
hoofdstad afgewezen en niet-katholieke
leerlingen zijn. Maar of men te zijner tijd
met de afgestudeerden tot een eigen regio
naal gezelschap met een eigen stijl kan
komen, zoals men hoopt? Men kan aan
Ierland denken om daar voedsel aan te
geven. Er zijn echter vele open vragen.
Zullen de krachten nog disponibel of be
reid zijn? Is er ten Zuiden van de Moerdijk
voldoende publiek voor een dergelijke on-
neming? Betekent zo'n culturele afsplit
sing een verrijking of een vernauwing? Op
al deze vragen zal de toekomst wellicht
het antwoord geven.
DAVID KONING
In hotel Dominicain heb ik zitten praten
met de arts G. A. J. Beckers uit Beek, die
per dag nog maar één uur spreekuur houdt,
één uur visite rijdt en de rest van zijn tijd
en werkkracht besteedt aan de Speelgroep
Limburg, waarvan hij directeur, regisseur
en eerste acteur is. Dit gezelschap, oor
spronkelijk samengesteld uit de beste
krachten van de ruim tweehonderd ama
teurverenigingen, die de provincie rijk is,
bracht in 1948 de première van Walram,
het eerste stuk van Jef („Voor altijd Pila-
tus") Heydendael en ontving daarna
onder minister Gielen in totaal twintig
duizend gulden subsidie voor het bereiken
van een geprofessionaliseerde kern.
De grootste stoot tot deze onderneming
was tijdens de bezetting geseven door Al-
bert van Dalsum, die ten huize van de heer
Beckers met zijn gezin was ondergedoken
en die. omdat hij toch niets anders te doen
had, Vondel's „Lucifer" ging instuderen
met uit de omgeving beschikbare soelers.
Na de bevrijding van het Zuiden bracht
men „Gysbreght van Aemstel" en „De Ba-
tavische Gebroeders" voor Radio Herrij
zend Nederland en in de schouwburg te
Maastricht.
In 1949 werd Joris Diels artistiek leider
en spoedig daarna werd tot stichting van
de Toneelacademie besloten. Diels wilde
vooral zijn waarde als regisseur bewijzen
en enscèneerde uit veiligheid en eigenbe
lang met veel amateurs stukken met zeer
veel rollen en belangrijke inhoud, voor
namelijk van Shakesneare en Molière, het
geen tenslotte een tekort van maar liefst
dertigduizend gulden opleverde. Men kan
nu eenmaal niet „Hamlet" spelen in zo'n
kleine dorpszaal, waar de maximale recette
200 bedraagt! Met zestien opvoeringen
van „Peer Gynt" in uitverkochte open
luchttheaters en een lange serie voorstel
lingen van de thriller „Gaslicht" (vijf
mensen, één décor) heeft de heer Beckers
de financiële toestand weer in het reine
kunnen brengen.
Van het artistieke peil heb ik geen idéé.
Het ensemble bestaat thans uit vijf krach
ten, die de beroepsstatus hebben aangeno
men. plus een toneelmeester en losse mede
werkers, die een kleine vergoeding per
avond (maar zonder séjours en zonder be
taling van de repetities) krijgen. Dit semi-
professional 'sme vindt men in Limburg ook
alom bij de muziekgezelschappen. Het
totaal der subsidies beloopt thans 24.000
en men hoopt oo een extra bijdrage als de
nieuwe schouwburg van Heerlen gereed is
Waar men de uitvoeringen geeft? In de
eerste plaats natuurlijk in Limburg dat
echter lang niet overal „toneel-minded" is.
In Roermond is bij voorbeeld maar één
(doorgaans stichtelijke) beroepsvoorstel
ling per jaar en dit seizoen komen de grote
gezelschappen voor het eerst in Sittard en
Geleen in serie spelen! Er zijn aanvragen
uit Duitse grensplaatsen, maar vooral uit
het naburige deel van België, waar trou
wens de amateurverenigingen een belang
rijke rol vervullen door het uitnodigen van
écht toneel en waar men het peil der eigen
vertoningen poogt oo te voeren door het
organiseren van wedstrijden, waarbij men
een soortgelijke indeling in klassen kent als
bij ons de fanfarecorpsen hebben. En ver
der komt men in allerlei plaatsen in Neder
land, voornamelijk in Brabant, maar ook
in de Goffert te Nijmegen, in Gouda en
zelfs in Dokkum.
Zoals ik reeds schreef is het tussen de
Speelgroep Limburg en de Toneelacademie
tot een breuk gekomen,, mede (maar zeker
niet alleen) door de invoering van het
practijkjaar, dat de geschoolde krachten
aan de provincie onttrekt. De heer Beckers
maakt nog wel deel van het bestuur uit.
Van het systeem der gewestelijke cultuur
spreiding verwacht hij eigenlijk geen an
der heil, dan dat nu ook enige provincies
zijn ingeschakeld bij het verlenen van sub
sidies. Voor Oldenzaal bij voorbeeld, aldus
zijn redenering, maakt het overigens geen
enkel verschil of men nu de Toneelgroep
Theater of een ander even duur gezelschap
krijgt, dat men toch en voor hetzelfde geld
had kunnen laten komen. Daar schuilt
natuurlijk een kern van waarheid in
maar er staat een verhoogde activiteit naar
twee kanten tegenover, waarvan men de
betekenis niet romantisch overdrijven,
maar toch ook niet onderschatten mag.
Of er Limburgse auteurs zijn, die stuk
ken schrijven? Jazeker, zelfs meer dan
veertig, zoals Paul Haimon, pater Jac.
Schreurs, Matthias Kemp, die meer litte
ratuur dan werkelijk toneel leveren, bene
vens vele anderen, die vooral de volksgroe
pen aan stof helpen. Tenslotte mag niet
onvermeld blijven dat de arts Beckers aan
wijlen Cor Hermus, onder wiens inspire
rende regie hij speelde in zijn studenten
tijd, ziin liefde voor het theater te danken
heeft, die hij thans uitdraagt naar de klein
ste gemeenten van zijn geboortestreek.
Doch of' daar ruimte zal zijn voor twee
gezelschappen? Voorlopig zijn dat ónze
zorgen niet. D. K.
MINISTER BEEL heeft gisteren tijdens de behandeling van de begroting van Binnen
landse Zaken in de Tweede Kamer gezegd, dat het gewenst is met betrekking tot uit
breiding van de denivellering in de ambtenarensalarissen de ontwikkeling in 1954 at
te wachten en dat derhalve geen toezegging kan worden gedaan. Over de gemeente
classificatie zei dr. Beel, dat deze vooralsnog gehandhaafd zal blijven. Men kan moeilijk
verwachten, dat ten aanzien van de overheidsdienaren de gemeente-classificatie wordt
afgeschaft en dat deze voor andere sectoren gehandhaafd blijft. De minister bestreed
de opvatting dat het platteland verre zou zijn achtei-gesteld bij de steden.
De verbetering van de positie van de oud-gepensionneerden heeft de aandacht der
regering. Zij heeft reeds in October j.951 aan de commissie Van Poelje verzocht hier
over een rapport uit te brengen. De commissie zal verzocht worden met dit rapport
spoed te betrachten.
„Ministers plegen zich in hun Memories
van Antwoord veelal niet lyrisch uit te
drukken", zei minister Beel in antwoord op
het verwijt van mr. Van Leeuwen, dat de
zinsneden aan het vraagstuk: Amsterdam
hoofdstad des lands gewijd, zo kil wa
ren. „Men heeft de zinnen uit hun verband
gerukt. Ik ben mij er dan ook niet van be
wust, iets te hebben miszegd", aldus de
bewindsman.
Bezoldingirig van burgemeesters
Minister Beel gaf toe, dat de representa
tieve verplichtingen van burgemeesters
zwaar zijn en dat velen van hen in finan
ciële moeilijkheden verkeren. „Deze zorgen
laten mij niet onbewogen", zei hij. „Ik ben
dan ook van plan te doen nagaan, in hoe
verre op korte termijn in de toelagen en
wedden verbetering kan worden gebracht.
Een algehele principiële herziening is ech
ter niet mogelijk. De positie van de burge
meester heeft een eigen karakter, maar dat
betekent niet, dat er nu ook een eigen be-
zoldigingspeil moet zijn.
Over de wethouderssalarissen is een op
gave gevraagd van Gedeputeerde Staten.
Decentralisatie
Uitvoerig is dr. Beel ingegaan op de vra
gen over de decentralisatie. Hij heeft er
steeds naar gestreefd aan de eigen sfeer
der provinciale bemoeiingen meer gestalte
te geven.
De problemen op dit gebied zijn zo inge
wikkeld, dat men ze nauwelijks kan over
zien. Vandaar dat de commissie-De Quay
op dit gehele terrein een onderzoek instelt.
Zij zal ook aandacht schenken aan het
vraagstuk der wijkraden.
De minister achtte het onjuist de klach
ten alleen te baseren op de financiële ver
houding tussen rijk, provincie en gemeen
ten. Hij bestreed de stelling, dat het rijk
maar zou bouwen en de gemeenten wat dat
betreft in de kou laat staan. Oank zij de
huidige financiële verhouding kon aan de
armlastigheid van de gemeenten een einde
komen. Er bestaat zeker geen verlangen
om terug te keren naar de vroegere toe
stand van het eigen belastinggebied. Daar
aan heeft men geen aangename herinne
ringen.
De minister zei niets te gevoelen voor
een volledige compensatie aan de gemeen
ten wegens derving van de schoolgelden.
Het is ook niet de bedoeling de uitkering
over 1953 te verhogen wegens de salaris
verhoging. Na de invoering van de belas
tingmaatregelen zal aandacht worden ge
schonken aan het percentage voor de ge
meenten.
Over de organisatie Bescherming Bevol
king heeft de minister tenslotte medege
deeld, dat er een nieuwe propaganda-actie
komt en dat omstreeks het midden van
1954 de uitrustingen voltooid kunnen zijn.
ADVERTENTIE
Zuiver en ontsmet uw huid
met de helder vloeibare
D.D.D. De jeuk bedaart,
de ziektekiemen worden
gedood en de huid geneest.
GENEESMIDDEL TEGEN
HUIDAANDOENINGEN
zieivietvit;iiicii w ui
Zestig jaar lang komt de veehandelaar W. van Swelm Willem wordt hij door zijn
collega's doorgaans genoemd op de veemarkt te Eist. Zestig jaar lang koopt Willem,
die op 13 November 74 jaar wordt, koeien en kalfjes, varkens en biggen en hij is de
kunst van het loven en bieden nog niet verleerd. Willem op de markt in El$t, met
een best stuk handelswaar.
T7ROEGER zou ik gedacht
Vhebben, dat Hollywoodbowl
iets bijzonder lekkers was met
§chijfjes tropisch fruit in veel
alcohol, dat languissant gele
peld werd door op divans lig
gende filmsterren. Nu weet ik,
dat het een grote blauwe
schelp is met een zeer mooi
orkest erin en een amphiteater
met 20.000 zitplaatsen er om
heen, een donkerblauwe ster
renhemel erboven en als enig
storend geluid de krekels en
soms een vliegtuig boven de
bossen, op weg naar San Fran
cisco, San Diego, Santa Bar
bara, of wat er nog meer hei
lig is in Californië.
Het begon met de zoeklich
ten boven Los Angeles, die de
opening van een serie open-
luchtconcerten betekenden.
Alles, zelfs in de warmste tijd,
doet men binnen, air-cooled,
behalve naar muziek luisteren.
Dan grijpt men als het ware
naar de rugzak en begint te
klimmen, de heuvels op boven
Hollvwood. Afwisselend en op
windend is het om na een dag
nuffend in strapless te hebben
doorgebracht, met een plaid
over de arm en een ruige jas
aan 's avonds het grondgebied
der cultuur te betreden.
Het had mij eerst beangst bij
het naderen van Californië per
boot. Sedert het Panamakanaal
was de bemanning in het wit
en tegen Los Angeles ver
scheen ze in rAechtig donker
blauw. Men liet vervol "ens
ruw het zwembad leeglopen
en er werd gezegd: „daar
wordt het nu toch te koud
lokaal, waar mevrouw Steenstra-Schut- I voor." Zorgelijk ging ik de
gens het dagelijkse uur Mensondieek-gvm-
nastiek gaf. Zou hier de verklaring te vin
den zijn van de opvallende plastiek, waar
op in de aanhef van het artikel gewezen
werd? Ik geloof het niet, met alle erken-
toekomst tegemoet. Maar het
viel mee. 's Mor?"~s vroeg is
het aan zee nog fris en is de
Pacific net zo koud als de
Noordzee in de vacantie. Maar
overdag wordt het één door
lopende stralende hoge druk,
om tegen de avond weer af te
koelen. De meeste mensen
vinden dat heerlijk. Ik, als
tropenmaniak, prefereer dat
gedeelte van Los Angeles, dat
in het woestijngebied ligt en
San Fernando Valley heet.Daar
schroeit de zon meedogenloos.
De huizen hebben er neerge
laten jalouzieën en lange ach
tergalerijen. En de nachten
koeien er niet af.
Hoe hoger en koeler men nu
in de Hollywoodbowl zit, des
te beter de acoustiek.Ook daar,
als overal, de meest geïnte
resseerde mensen en de laag
ste prijzen, vijftig cent! In de
pauze drinkt men koffie tus
sen de wuivende peperbomen
of gluurt men begerig achter
de schelp om een glimp op te
vangen van de nog steeds pit
tige, kwieke Strawinsky, die
juist zijn zoon Souldma als
solist gedirigeerd heeft, of
enige weken later, om de enor
me gestalte van de bas Rossi
Lement te^en de maanbesche-
nen heuvels te zien afsteken.
Een groot gedeelte van het pu
bliek blijft in de pauze in de
buurt van de eerste rijen, waar
filmsterren op ziin voordeligst
„verdekt ODgesteld" zitten.
Soms dwarrelt daar de be
kende chronioue-scandaleuse-
schrijfster Hedda Hooper rond.
Zij deed de titel van haar boek
„Van onder mijn hoed" veel
eer aan, toen ik haar zag. Ze
bekeek de wereld van onder
een woóderiiik hoofddeksel,
zelfs voor Hollywood.
In de tweede acte van de
opera „Carmen" kunnen de zi
geuners daar echt in de bossen
dwalen. Eens raakte één van
de figurantjes verdwaald in de
28 hectaren van dit natuurlijke
décor. De rest van de voorstel
ling zag men een wanhopig
dwaallichtje in de heuvels
rondscharrelen. Na afloop is
het meisje door de politie ge
vonden.
Op Zaterdagavond zijn er
de pop-concerten en komen er
een paar duizend gezonde,
bruine jongelui naar hun ge
liefde Liberace kijken en luis-
H oily woodbowl
in bedrijf
teren om daarna op de hand
tekeningenjacht te gaan. Deze
Liberace is een troetelkind van
de televisie. Het is een bloem
zoete Italiaan van esn jaar of
25, die als wonderkind begon
nen is. Hij speelt dan ook vir
tuoos piano, maakt ondertus
sen een soort acrobatische
show en werkt met verleide
lijke blikken en tanden. Zijn
broer, ouder en met snor, ver
schijnt zo nu en dan ook op het
scherm als dirigent of met een
paar Maraca's. Dan praat de
jongste teder en bescheiden
met accent tegen het publiek
en zingt dan zoetgevooisd zijn
liedjes, waarbij men elkaar op
divan of fauteuil verzaligd
aankijkt. Hij wordt voor de
T.V. gebracht door Citizens
National Bank en het is bekend
dat verscheidene oudere dames
uit dankbaarheid hun geld van
hun oude bank overbrachten
naar deze instelling.
De laatste keer, dat ik hem
zag, verscheen hij niet alleen
met broerlief, maar ook met
zijn verjarende moeder, die
gezellig dik Italiaans met een
taart met brandende kaarsjes
op schoot zat. Haar beroemde
zoon zong het lied „Moeders
jaardag" voor haar. Toen ging
men in de huiskamers tot ex
cessen over. Zo verschijnt er
ook wekelijks een beeldschone
Indiër voor de televisie, die
zich zijn schoonheid zeer be
wust is. Hij speelt ook wel wat
piano, maar zit voornamelijk
op duizelingwekkende wijze
met zijn fluwelen ogen te wer
ken. Hij is gekleed in een keu
rig colbert met woeste Ameri
kaanse das en draagt op zijn
mooie hoofd een enorme tul
band met fonkelende stenen.
Als hij dan beurtelings met de
kijkers half geloken, en dan
weer stralend opengespalkt
steeds dichter naar je toe
wordt geschoven, weet je als
dame niet waar je blijft.
Waarmee ik niets kwaads
van de televisie wil zeggen.
Want is het niet heerlijk, om
als iedereen in huis naar bed
is, rustig één van de acht pro
gramma's aan te zetten, je dan
lekker in bed te installeren en
te kijken naar die film, die je
toevallig in Tuschinski had
overgeslagen? Er tussen door
verschijnt dan wel eens een
meneer, die je driftig laat zien
hoe en waarmee je het beste
je haar wast, maar ach, in de
bioscoop zit ook wel eens
iemand hinderlijk achter je te
Draten. En als dan later Eisen
hower breed glimlachend aan
je sDonde staat, sla je gauw
een 'oedjasje om.
JOEKIE BROEDELET.
NEW YORK (Reuter). De Sovjet-afge
vaardigde bij de UNO, Wysjinski, heeft
Vrijdag in de politieke commissie verklaard
dat, als de algemene vergadering atoom
wapens zou verbieden, zoals de Sovjet-
Unie eist, zijn land dan ook geen fractie
van een roebel meer voor dat doel zou uit
geven.
Wysjinski zeide dit in antwoord op een
verklaring van de Brit Selwyn Lloyd, dat
noch de Westelijke mogendheden, noch
Rusland veel vertrouwen zouden stellen
in niets anders dan verklaringen aangaan
de het verbod van atomische wapens.
„Ondanks bepaalde huidige moeilijkhe
den en meningsverschillen" geloofde Lloyd
toch „krachtig, dat vorderingen kunnen
worden gemaakt op het gebied van ont
wapening".
Selwyn Lloyd kondigde een resolutie
aan, waarin alle UNO-leden wordt verzocht
voorstellen over ontwapening bij de ont
wapeningscommissie in te dienen en hun
pogingen om tot ontwapening te komen te
versterken. De ontwapeningscommissie
wordt verzocht haar werkzaamheden voort
te zetten en niet later dan 1 September
verslag uit te brengen aa.n de Algemene
Vergadering en de Veiligheidsraad.
De resolutie is voorgesteld door Brazilië,
Canada, Chili, China, Columbia, Denemar
ken, Frankrijk, Griekenland, Groot-Brit-
tannië, Libanon, Nieuw-Zeeland, Pakistan,
Turkije en de Verenigde Staten.
Wysjinski antwoordde, dat de Algemene
Vergadering zich diende uit te spreken voor
verbod van atoomwapens. Naar aanleiding
van de opmerking, dat dit een „holle ver
klaring" zou zijn, zei hij, dat dit gold voor
alle aanbevelingen van de vergadering,
waaraan geen kracht werd bijgezet door
strijdkrachten .„Elke moreel zichzelf res
pecterende staat zou zich echter aan een
dergelijke verklaring houden", zo meende
hij.
ADVERTENTIE
N V. MIJ. „HOLSTER". OVERVEEN
Tel. K 2500 - 15597 en 19057
Centrale verwarming
Airconditioning
Aut oliestook
