Britten menen véél te
verliezen te hebben
Uitgaan in Haarlem
Regie en acteerkunst in „Moulin Rouge
Neem'nAKKERTJE
Agenda voor
Haarlem
Een Eeuw Geleden
/Verkoudheid
Engeland en Europa
Psychologische obstakels zijn
hoger dan de politieke
Meesterlijk spel van José Ferrer
De sfeer van 1880
Aloe is het ontstaand
3
'tSILVER STOEPKE
Spit
in de rug?
Rheumatiek
L endenpijn
Dit woord:
BAKERMAT
Uit de Opregte Haarlemsche
Courant van 12 November 1853
VRIJDAG 13 NOVEMBER 1953
(Van een onzer redacteuren)
Er bestaat in deze argwanende wereld
nog altijd genoeg wantrouwen tegen „het
perfide Albion" om voedsel te geven aan
de gedachte dat, laten wp het maar rond
uit zeggen, Engeland willens en wetens de
Europese eenwording heeft gepoogd, en nog
poogt, te torpederen. Dat Engeland geen
verenigd Europa wenst omdat het daarin
niet langer, zoals de Engelsen zelf zeggen
,,dc balans der krachten" zou kunnen hand
haven, of zoals de cynici het botweg zeg
gen, de continentale machten tegen elkaar
uit zou kunnen spelen. Dat de Engelse af
zijdigheid in Europa's eenwording dus
louter op politieke motieven zou berusten.
Wantrouwen is altijd moeilijk weg te
nemen. Maar toch, neem aan dat deze be
weerde opzet niet in Whitehall voorzit
en laten wij dat voorshands aannemen
dan nog zou Groot-Brittannië momenteel
geen actief Europees partner kunnen zijn.
Dan nog zou het op het ogenblik „nee"
zeggen. En dat zou niet alleen de stem van
Whitehall zijn, maar ook die van het par
lement en zeker ook die van het overgrote
deel der Engelsen, Schotten en Welshmen,
die dat parlement kiezen.
Dat „nee" mag ons wat pijnlijk in de
oren klinken, het wordt er in alle toonaar
den gezegd. En waarom? Omdat het inge
geven wordt door een aantal psychologi
sche overwegingen, die zo mogelijk nog
machtiger zijn dan de politieke, die er
trouwens in beslissende mate door worden
gevoed.
Welke die psychologische factoren zijn?
Wel, vele ervan zijn overbekend. De Brit
ten wonen op een eiland en al wordt hun
„splendid isolation" wel een tikje inge
deukt, het Kanaal heeft hen toch afgeslo
ten van allerlei continentale invloeden,
geestelijke zowel als militaire. Wat dat
laatste betreft, Napoleon kon er niet ko
men en Hitier evenmin. En och, de tijd
van de Romeinen en de Noormannen is al
zo lang voorbij.
Die geïsoleerde positie heeft er tevens
voor gezorgd dat een vrij hoge mate van
onbekendheid met het continent en daar
uit voortvloeiende misvattingen erover nóg
steeds welig tieren. Natuurlijk doen de mo
derne verbindingsmiddelen en een zelfs
door deviezenbeperkingen niet tegengehou
den grotere reislust die onbekendheid wel
verminderen, maar toch: een tikje grieze
lig vindt men in het veilige Engeland dat
roerige, onstabiele continent wel.
Verschil in politiek tienken
Zelfs diegenen die zich uit interesse of
ambtshalve voor de Europese zaak inte
resseren, die het continent derhalve beter
Een onzer redacteuren, die op uitnodi
ging van de Engelse regering een reis
door Groot-Brittannië heeft gemaakt,
vervolgt in het nevenstaande artikel
zijn beschouwing over de indrukken,
die hij op die reis heeft opgedaan op
het stuk van Eng elands houding jegens
de Europese eenwording.
CCOOCOOOOOOGCCOOOOCCCOCOCOCCO
vooruitgang van deze wereld ruimschoots
geleverd hebben. Zij klampen zich dan ook
met grote hardnekkigheid en kortzichtig
heid aan die verworvenheden vast en le
veren diaarmee 't, bewijs dat reactionnairen
niet alleen aan de rechterzijde van het po
litieke bestel te vinden zijn.
Maar naast deze dingen vindt iedere
Voor de Brit betekent dit kijkje op Westminster nog altijd een gezicht op het hart
van een wereldrijk, gestut door een groot gemenebest. En zelfs al weet hij dat de
band daarmee niet zo hecht is als hij wel eens doet voorkomen, dan nog gelooft hij,
dat hier een verbondenheid bestaat, die niet doorkruist mag worden.
winnen hebben menen zij veel te verliezen
te hebben.
Britse verworvenheden
Zij beschermen hun verworvenheden.
Die zijn velerlei. Er zijn er bij, die wij
schertsenderwijze terzijde zouden schui
ven. Er zijn ook louter egoïstische bij. En
bij al dat begrip dat wij voor het Engelse
standpunt kunnen hebben, kwam er enige
bitterheid bij ons op toen wij een zeer
hoge functionaris van het machtige Engel
se vakverbond, de T.U.C., iedere deelne
ming aan de Europese integratie hoorden
afwijzen omdat de T.U.C. zijn leden niet
aan de „reactionnaire continentale werk
geversmethoden" wilde blootstellen. Dat
was een onverstandige, van grote onwe
tendheid getuigende verklaring, die boven
dien van weinig internationale arbeiders
sol idariteit getuigde. En vergis u niet, zo
als de conservatieven hun „Colonel
Blimps" hel;fcen, hun paars aangelopen ge-
pensionneerde officieren, die in iedere
vreemdeling een aangeklede orang-oetan
zien, zo telt de Britse arbeidersbeweging
enige leiders, die menen dat zolang hun le
den maar kunnen genieten van een aantal
kennen, vinden nog altijd een belangrijk sociale voorzieningen, zij hun aandeel in de
verschilpunt in het politiek denken tussen
hen en ons op hun weg. Zij schrikken zich
dood van onze stapels resoluties, van onze
plechtige verklaringen, van onze nauw
keurig op papier gezette verbintenissen.
Zij raken benauwd van wat zij zien als
onze neiging om in Europees verband zo
maar onze schepen achter ons te verbran
den, zo maar die grote stap in het schemer
duister te wagen. Zij zouden veel liever
voorzichtig beginnen, voetje voor voetje,
rustig proberen er een „going concern" een
lopende zaak van te maken. Niet teveel
hooi op de vork nemen, grote schokken
vermijden, langzaam aan die nieuwe vor
men van samenwerking wennen en dan
op de lange duur geleidelijk aan supra
nationale vormen introduceren.
Zij vergeten daarbij, dat wij die schoks
gewijze methode ook niet voor ons genoe
gen aanwenden, dat hier het besef is door
gebroken dat klokke twaalf nadert. En
waarom zouden zij eigenlijk? Zij wonen op
hun eiland, dat tot nu toe veilig is geble
ken. En vooral, zij hebben zo veel te ris
keren. Daar ligt misschien het grootste
psychologische verschil. Waar wij alles te
vreemdeling in Groot-Brittannië een aantal
geestelijke rijkdommen, die ook hem met
de grootste bewondering en eerbied ver
vullen. Een democratische rechtvaardig-'
heid, een staatsbestel, dat niet schrifte
lijk gefundeerd hoefde te worden cm hecht
en levend te zijn, een wederzijds respect
en een eerbied voor de traditionele vor
men, d'ie al deze dingen beschuttend
koesteren.
De verknochtheid aan diè instellingen
en al het zorgvuldig bewaarde dat er mee
samenhangt, de angst om daaraan te gaan
tomen of veranderen, treft men in haast
ieder aspect van het Britse leven aan. Op
pervlakkig bezien is menig continentaal
geneigd dit als conventioneel of star con
servatisme te zien. Laat men zich hierin
niet vergissen. Zij mogen oud zijn, maar zij
zijn zeer levend. En de Brit. is oprecht,
wanneer hij al is het schijnbaar spot
tend spreekt van „this happy Isle", dit
gelukkige eiland. Dat is waar hij vreest
iets te verliezen te hebben. Naar onze me
ning vreest hij ten onrechte en heeft hij
integendeel bij Europa op den duur slechts
te winnen. Maar om hem daarvan te over
tuigen, is geen gemakkelijke taaki
W.L.B.
TONEEL EN DANS
Zaterdag 14 November, Stadsschouwburg, 20
uur: De Nederlandse Comedie vertoont
„De grote stilte", van Terence Rattigan,
met Ank van der Moer. Gerard Rekers,
Joan Remmelts, de regisseur Han Bentz
van den Berg en anderen. Décor van
Louis Richter.
Zondag 15 November, Stadsschouwburg, 20
uur: Eerste voorstelling in Haarlem van
hét blijspel „Het dagboek van een deug
niet" van A. N. Ostrowski onder regie van
prof. Peter Scharoff en met décors van
Friso Wiegersma. In de titelrol Guus
Oster. Voor verder medewerkenden: zie
Maandag.
Maandag 16 November, Stadsschouwburg, 20
uur: Abonnementsvoorstelling van „Het
dagboek van een deugniet" (zie Zondag).
Voornaamste medewerkenden: Jacqueline
Royaards—Sandbcrg, Mimi Boesnach, Kit
ty Janssen, Guus Oster, Paul Huf, John
Gobau, Fons Rademakers, Philippe la Cha-
pelle en Maxim Hamel.
Woensdag 18 Novembër, Minerva-Theater,
14 uur: Voorstelling onder auspiciën van
de culturele vorming van de schoolgaande
jeugd door het Nationaal Danstheater van
Pakistan met als eerste solisten: de leider
van het gezelschap Bulbul Chowdury en
diens echtgenote Afroza.
Woensdag 18 November, Stadsschouwburg,
20 uur: Het Toneelgezelschap Johan Kaart
vertoont de oude klucht „Die vier Mui-
Iers" met in de voornaamste rollen: Tilly
PérinBouwmeester, Ingeborg Winckler,
Johan Kaart, Johan Boskamp en Matthieu
van Eysden.
Woensdag 18 November, Minerva-Theater,
20.15 uur: K.R.O.-propaganda-avond met als
hoofdschotel van het programma de revue
„Tijd voor jolijt" met onder anderen Berry
Kievits en Gerard Walden.
Vrijdag 20 November: Stadsschouwburg, 20
uur: Voor Geloof en Wetenschap geeft de
Nederlandse Comedie een herhaling van
de door Ludwig Berger geregisseerde voor
stelling van „Een moeilijk mens" van Hugo
von Hofmannsthal. met Han Bentz van den
Berg in de titelrol.
MUZIEK
Vrijdag 13 November, Stadhuis, 20.15 uur:
Gala-première ten bate van het Adoptie
comité Oude Tonge door de Opera Intima.
Uitgevoerd worden de Koffiecantate van
Bach en ..Bastien et Bastienne" van Mo
zart. Muzikale leiding: André Kaart, regie:
Willem van der Veer, choreografie: Gloria
Tschernova en Jan-Leo Zielstra.
Vrijdag 13 November, Concertgebouw, 20
uur: Concert door het Symphonie-Orkest
Haerlem onder leiding van Hans Bik. Uit
gevoerd worden werken van Gluck, Beet
hoven (het Vioolconcert in D> en Schubert
(de Zevende Symphonie). Solist is Jan
ADVERTENTIE
1? STEENS AMCRE
ANTI-MAGNETISCH
STALEN ACHTERKAST
2 JAAR VERZEKERD IEGEN VERLIES EN DIEFSTAL
GROTE HOUTSTRAAT 49, Tel. 20049
De kleine zaak met de
grootste keuze
ADVERTENTIE
VRIJDAG 13 NOVEMBER
Waalse Kerk: Orgelbespeling door H. Las-
schuit, 8 uur. Lange Veerstraat 16: Stichting
Psycho-Synthese; B. v. d. Meer over: „Le
ven zonder angst", 8 uur. Wilhelminastraat
22: Ver. v. Spir. „Het Licht"; mevr. J. Tim
mermansKat over: „Psychometrie", 8.15
v". Jeugdhuis Donkerelaan, Bloemendaal:
wintersamenkomst voordracht door J. B.
Oosterwelder, 8 uur. Palace: „Storm over
Haïti", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Luxor: „Moulin
Rouge", 18 jaar, 6.45 en 9.15 uur. Minerva:
„Mandy", 14 jaar, 8.15 uur. Roxy: „Virginia
City", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Lido: „De ko
ningin van Saba". 14 jaar. 7 en 9.15 uur. City:
„De jungle prinses". 14 jaar, 7 en 9.15 uur.
Frans Hals: „De ondergang van de Titanic",
14 jaar, 7 en 9.15 uur. Rembrandt: „Moulin
Rouge", 18 jaar, 6.45 en 9.15 uur.
ZATERDAG 14 NOVEMBER
Stadsschouwburg: „De grote stilte". Ne-
derl. Comedie, 8 uur. Doopsgezinde Kerk:
Uitvoering van het Nationaal muziekkorps
van het Hoofdkwartier van het Leger des
Heils, 8 uur. Westerhoutpark 1 a: L. F. C.
Mees over: de wederzijdse verhouding bier-
mens, 8 uur. Palace: „Storm over Haïti", 14
jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Luxor: „Moulin
Rouge", 18 jaar, 1.45, 4.15, 6.45 en 9.15 uur.
Minerva: „Mandy", 14 jaar, 2.30, 7 en 9.15
uur. Lido: „De koningin van Saba", 14 jaai-,
2. 4.15. 7 en 9.15 uur. City: „De jungle prin
ses", 14 jaar, 2.15, 4.30, 7 en 9.15 uur. Frans
Hals: „De ondergang van de Titanic". 14
jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur. Rembrandt: „Mou
lin Rouge", 18 jaar, 1.45 4.15, 6.45 en 9.15
uur. Roxy: „Joe Brown in de Zesdaagse",
2.30 uur, alle leeft.; „Virginia City", 18 jaar,
7 en 9.15 uur.
De trouwe lezer van deze rubriek zal zich herinneren dat hier enige maanden geleden
de film Moulin Rouge" het onderwerp van een bespreking was. Zoveel had ik toen
op mijn hart, dat ik met de kolommij toegemeten, niet uitkwam. Bij het verschijnen
van de film in Haarlem zou Moulin Rouge" nogmaals onder de loupe worden geno
men, zo kondigde ik toen aan. Nu is het zover. In liefst twee theaters tegelijk is
vandaag de vertoning van John Huston's „Schildering van het leven van Toulouse
Lautrec" begonnen. Men kan er voor terecht in Rembrandt en Luxor. En opnieuw,
nu ik weer ga schrijven, aarzel ik met het kiezen van een betiteling van de film. Is
ze een recons'ructie, een fantasie, een verdich'sel. Is ze een romantische vjeergave
van Toulouse Lautrec. zijn schilderkunstige arbeid, zijn bewogen persoonlijk leven?
Een schildering, heb ik gezegd. En inderdaad, ik c/eloof, dat ik daarmee niemand]
te kort doe. Huston niet bij wie kennelijk een diepe ernst heeft voorgezeten toen hij
aan zijn film over Lautrec begon en de schilder zelf niet. die men de eerbied en be
wondering heeft geschonken, welke hem toekomt. Dat die eerbied mijns inziens toch
in het gedrang komt, omdat het persoonlijk leven van de kunstenaar niet zo cerebraal
was als men met zijn ongelukkige liefdes en verslaafdheid aan de drank meent te
mogen aangeven, is een zaak die men moet verwijzen naar de scenarioschrijver, of
in laatste instantie naar Pierre la Mure, de auteur van de roman ..Moulin Rouge", op
welker gegevens de film is gebaseerd. Ik heb al betoogd, dat Toulouse Lautrec te vaak
in de tragische (gewild romantische) hoek wordt gedrongen. Ik heb ook betoogd, dat
ik dat zo niet voelen kan. De tragiek van zijn leven kunnen wij, die er de vruchten
van plukken, niet onbevooroordeeld meer ondergaan. Daarvoor zijn wij te veel aan
de schilder Toulouse Lautrec gebonden. Vandaar dat de film bij mij, waar zij die
richting soms inslaat, niet het gewenste effect sorteert. Afgezien daarvan echter: welk
een mooie film!
Ja, een mooie film. Zij doet een po
ging het leven te benaderen van een man,
die ons altijd heeft geboeid, omdat hij
verkoos een verworpene te zijn met de
verworpenen, de eenzaamheid wilde om
haar te bevruchten en haar moest ont
vluchten, wanneer zij hem pijnigde en
beangstigde, liefdeloos als zij was, zo hij
er geen liefde in schiep.
Lautrec's behoefte om de zelfkant en
de luchtige sfeer van Parijs 1880 te zoe
ken vindt dan ook haar verklaring uit
zijn angst veor de eenzaamheid, welke
hem overal wachtte, de angst voor zijn
kreupelheid, die hem tot een uitgestotene
maakte, maar hem in de milieus, waarin
hij vertoefde, niet werd aangerekend. Met
zijn tekenstift werd hij een graag geziene,
ja vereerde gast in „Moulin Rouge". Met
zijn tong beet hij venijnig van zich af. Hij
sloeg zich door het leven heen. Hij smeed
de zichzelf de wapens. Kon hij ze altijd
met succes hanteren? Hij was een stief
kind van de liefde, maar alle afgewezen
liefde is per se nog geen bron van ver
dorring en ondergang. Bij Lautrec wordt
zij dat pas als hij zich letterlijk dood drinkt
na zijn laatste kans op diepere genegen
heid gemist te hebben. Het is nog de
vraag of deze voorstelling van zaken juist
is. Maar aangenomen dat zij dat is dan is
hier het werkelijke tragische aspect van
zijn leven, wanneer hij er niet meer tegen
op kan, de moed en de kracht laat zinken.
De kunstenaar gaat onder in de zwaar be
proefde mens. Het is echter opmerkelijk
dat juist dat aspect (in het laatste deel
van de film) conventioneel en zwak is
verfilmd. Het slot met de fantasie op het
sterfbed wordt zelfs een lyrische toegift.
De tragiek heeft Huston niet. waar kun
nen maken, hij „zat er tegenaan" gelijk
dat heet. Veel sterker is hij in zijn sfeer
schildering, in het ensceneren van de om
standigheden waarin zich het leven van
de schilder afspeelt. Dat gebeurt met een
zo prachtige toepassing van de kleur, dat
ge die sfeer onmiddellijk voelt. Het is de
kleur van Lautrec zelf. Ge kunt u er van
overtuigen, wanneer de film inzet met de
flitsen van zijn schilderijen en verderop
met de montage der verschillende figu
ren uit die schilderijen. Zo kunstig en
knap van rhythme dat ge niet weet wat
meer te bewonderen: Hurston's spel of
Lautrec's gegeven. De scènes in de „Moulin
Rouge" blijven u met het mooie overheer
sende blauw altijd bij. Het enige wat uit
Toulouse Lautrec (José Ferrer) en Marie Charlet
(Colette Marchand)
de toon valt is de onlmoéting, veel later
in de film, met de danseres la Goulue, die
tot de bedelstaf is vervallen. Deze scène
is in alle opzichten vals en geconstrueerd.
Voor het overige overrompelt „Moulin
Rouge" u door haar natuurgetrouwheid
die de geest van een epoque levend maakt.
En ook in haar dramatische spelscènes is
zij voortreffelijk met de poging tot zelf
moord van Lautrec en zijn eerste ontmoe
ting met Myriam als hoogtepunten.
Ik heb over Huston nu het
nodige gezegd, thans de
spelers. José Ferrer aller
eerst. Een acteur, zoals ge
voor de rol van Toulouse
Lautrec geen betere kon
wensen. Zijn expressie is meesterlijk, zo
echt, dat ge, als ge aan Lautrec denkt, zijn
gezicht voor u ziet. Zijn stem is een genot.
H:< is een groot acteur, die over een mi
miek en gebarentaal beschikt, welke al
leen maar een camera nodig heeft om al
indruk op u te maken - en nu ving Hus
ton hem nog uit de beste hoek. Zijn voor
naamste tegenspeelsters Colette Marchant
(Marie Charlet) en Suzanne Flon (My
riam) mag men overigens ook niet ver
waarlozen. De balletdanseres Colette Mar
chand fungeert als Marie Charlet, het
meisje dat hij onderdak verleent en ver
geefs probeert te weerhouden haar oude
leven weer op te vatten. Haar spel, op de
rand der overdrijving, is wel zo goed, dat
ik er de grootste bewondering voor heb.
Niet minder voornaam is de prestatie van
Suzanne Flon. Een karakterrol van een
gratie en adel, die u ontroeren. Hoe onbe
duidend daartegenover wordt de zange
res Jane Avril van Zsa Zsa Gabor. Nog
onbeduidender dan
werd vereist, want
Zsa Zsa Gabor richt
er niets mee uit: van
de „betoverende
song" blijft alleen een
weke smaak over.
De befaamde qua
drille blijft men zich
uit de film vooral
herinneren om de
caricaturale kop van
Valentin le Dessossé
(Walter Crisham) en
de chocoladekleuri
ge Aicha (Muriel
Smith). Als La Gou
lue viel Katherine
Kath mij niet mee.
Wat mij - tenslotte -
sterk trof was hoe
vrijwel geen moment
het gebruik van het
Engels als voertaal
stoort. Alleen in het
lied valt u het con
trast op met de om
geving. Voor de rest
is de sfeer zo Frans
als ge maar wenst.
Dat is geen geringe
verdienste van de
film, een compliment
te meer aan de ac
teerkunst van (voor
al) José Ferrer en
het kunstenaarschap
van John Huston.
P. W. FRANSE
Damen, eerste concertmeester van het
Concertgebouw-Orkest.
Vrijdag 13 November, Waalse kerk, 20 uur:
Orgelbespeling door Hendrik Lasschuit,
die werken van Pachelbel, Walther, Han
del en J. S. Bach ten gehore brengt (Be
gijnehof).
Zaterdag 14 November, Stadhuis, 20.15 uur:
Herhaling van het programma (zie Vrij
dag) der Opera Intima. Solisten zijn: Syl
via Couzijn, Anke Dannijs, Arjan Blanken,
Marcel Dirickx, Gerard Hurkmans en Ge
rard Louman. Orkest: Die Haerlemsche
Musyckcamer.
Zaterdag 14 November, Doopsgezinde kerk,
20 uur: Uitvoering door het Naitonaal Mu
ziekkorps van het hoofdkwartier van het
Leger des Heils, met medewerking van
mannenkoor (Grote Houtstraat).
Zaterdag 14 November, Huize Hesmerg, 20.15
uur: Begeleid door Boukje Land geeft Riek
WaasReen een zangrecital. Het program
ma vermeldt werken van Monteverdi,
Mahler, Debussy, Roussel en Rudolf Men
gelberg. (Lanckhorstlaan 99, Heemstede).
Dinsdag 17 November, Concertgebouw, 20
uur: Derde D-concert door het Noord-
hollands Philharmonisch Orkest onder
leiding van Toon Verhey met solistische
medewerking van Cor de Groot, piano.
Mimi Boesnach en Paul Huf in ..Het dag
boek van een deugniet" van Ostrowski,
welk blijspel Zondag voor het eerst in
Haarlem wordt vertoond.
Programma: Tweede Symphonie van Beet
hoven, Tweede Pianoconcert van Rach
maninoff en 1' Ascension van Messiaen.
Woensdag 18 November, Vleeshal, 20.15 uur:
Pianorecital in Haarlems Cultureel Cen
trum doord Paul Loeb, die werken van
Bach, Brahms, Fauré en Malipiero zal
vertolken.
Woensdag 18 November, Concertgebouw,
19.30 uur: Generale repetitie van „Israël
in Egypt" van Handel, door de Haarlemse
en Heemsteedse C.O.V. onder leiding van
George Robert met medewerking van het
Noordhollands Philharmonisch Orkest en
de organist Piet Halsema (zie verder:
Donderdag).
Donderdag 19 November, Frans Halsmuseum,
20 uur: Onder auspiciën van het Comité
voor jonge Toonkunstenaars treden in de
Renaissancezaal op de pianist Henk Briër
met werken van Bach. Mendelssohn en
Chopin, tevens de sopraan Annie van
Setten en de guitarist Dick Visser met
volksliederen uit diverse landen.
Donderdag 19 November. Concertgebouw, 20
uur: Eerste uitvoering in Haarlem van
het oratorium „Israel in Egypt" van Handel
(zie Woensdag) onder leiding van George
Robert. Vocale solisten: Mea BoonNa-
berman, Elsa van Bueren. Aafje Heynis,
Han le Fèvre, Peter de Vos en Arie de
Rijk.
Vrijdag 20 November, Concertgebouw, 20
uur: Tweede avond in de serie „Meester-
pianisten". Optreden van Clara Haskil.
Programma nog niet ontvangen.
DIVERSEN
Vrijdag 13 November, Stadsschouwburg, 20
uur: Voor de vereniging Geloof en Weten
schap spreekt pater J. van Rijckevorsel
S.J. over „Geestelijke aspecten van het
na-oorlogse Frankrijk".
Vrijdag 13 November. Jeugdhuis Bloemen
daal. 20 uur: „Zon in een donkere buurt",
humor en lering uit de Amsterdamse Jor-
daan door de voordrachtkunstenaar J. B.
Oosterwelder. Met koorzang en samenzang
(Donkerelaan).
Zaetrdag 14 November, O.R.G.-centrum. 20
uur: De arts L. F. C. Mees uit Den Haag
spreekt over „De wederzijdse verhouding
dier-mens". Gastheer is de Nederlandse
Bond tot bestrijding van vivisectie (Wes
terhoutpark).
Zaterdag 14 November, Concertgebouw, 20
uur: Optreden van het Anova-cabaret met
de revue „Humor is troef" voor de ver
eniging „Nieuw Leven". Dansmuziek van
„De witte kraaien". Herhaling op Zondag
15 November.
Zondag 15 November. Lido-Theater, 11 uur:
Wederom bijzondere voorstelling van de
film „Hoe groen was mijn dal" naar de
gelijknamige roman van Riqhard Llewel
lyn, met Maureen O'Hai-a en Walter
Pidgeon.
Maandag 16 November, Concertgebouw. 20
uur: Feestavond van de afdeling Haarlem
van de Algemene Nederlandse Grafische
Bond met medewerking van Wim Ibo's
Triangelcabaret. Met Lia Dorana, Sophie
Stein. Rijk de Gooyer en Tonny Schiffer-
stein.
Maandag 16 November, gebouw Cultura, 20
uur: Spui-avond 1953, met muziek, voor
dracht en forum, van de Humanistische
Jongerengemeenschap Haarlem, voor be
langstellenden van 1830 jaar.
Dinsdag 17 November, Stadsschouwburg.
20.15 uur: Onder regie van Jack Dixon
voert de Toneelvereniging Reünie het blij
spel „Bakersprookje" van Ronald Jeans in
de vertaling van Mary Dresselhuys op.
Dindsag 17 November, Jeugdhuis Bloemen
daal, 20 uur: De schrijver Maurits Dekker
leest voor leden van het Instituut voor
Arbeidersontwikkeling fragmenten voor
uit enige van zijn romans (Donkerelaan).
Woensdag 18 November, Kleine Brinkman,
20 uur: Voor het Genootschap Nederland-
Engeland spreekt de heer W. Harvey
Moore over „De doodstraf".
Donderdag 19 November, gebouw St. Bavo,
19.30 uur: Ontspanningsavond van de Al
gemene Bond voor Ouden van Dagen.
Droste's Toneelvereniging voert het blij
spel „Als je d'r maar in gelooft" op.
Donderdag 19 November, Stadsschouwburg,
20 uur: De Verenigde Spelers vertonen
onder regie van Ton van Otterloo het stuk
„Marguéritc Gautier" (La dame aux
camélias) van Alexandre Dumas.
Donderdag 19 November, Brinkmann, 20.15
uur: Lezing met lichtbeelden over moderne
Een bakermat is eigenlijk een lang
werpige lage mand, ook wel een houten
bak, die voor het haardvuur stond en
tot zitplaats diende voor de baker, wan
neer zij het kind, dat aan haar zorg was
toevertrouwd, op haar schoot verzorg
de. Een bakermat diende ook voor zie-
kenvervoer, het was dus een voorloper
van de brancard. In zijn toneelstuk
„Krelis Louwen" laat Lar.gendijk de
dronken boer in een bakermat naar de
buitenplaats vervoeren, waar hij als ko
ning zal worden gehuldigd.
Bakermat gaat dan ook betekenen:
de plaats waar men gebakerd is. ge
boorteplaats en wordt ook gebruikt
voor: de plaats waar een nieuwe ge
dachte zich het. eerst heeft geopenbaard.
Men noemt Engeland wel de bakermat
^der industrie.
beeldhouwkunst van Rodin tot Zadkine
door P. C. J. Reijne voor de Haarlemse
Kunstgemeenschap.
Donderdag 19 November, Minerva-Theater,
20.15 uur: Vertoning van de Zweedse rol
prent „Himlaspelet" (De weg naar de
hemel) onder auspiciën van de Hervormde
Filmraad Heemstede.
VOLKSUNIVERSITEIT
Alle bijeenkomsten van de afdeling Haar
lem worden gehouden in het Frans Hals
museum (ingang Klein Heiligland) en
beginnen om 20 uur.
Vrijdag 13 November: Eerste van twee voor
drachten door mejuffrouw A. A. Fokker
over „Feestmiddagen voor kinderen", in
samenwerking met de vereniging voor
paedagogiek.
Maandag 16 November: Laatste avond in de
cursus Handenarbeid. Mej. Hil Bottema
spreekt over: „Volkskunst". Met licht
beelden.
Dinsdag 17 November: Tweede van vier
voordrachten door prof. dr. Garmt Stui
veling over „Wezen en werk van het mo
derne humanisme". Conflicten tussen ge
loof en wetenschap. Modernisme, Busken
Huet, Multatuli.
Woensdag 18 November: Tweede van drie
voordrachten door H. P. Baard over: „Vijf
eeuwen schilderkunst in de Nederlanden".
Werken der primitieven. Met lichtbeelden.
Donderdag 19 November, Minerva-Theater:
Eerste van drie voordrachten door prof.
dr. M. A. Beek uit Amsterdam over het
profetisme: de profeten als wonderdoeners
en geroepenen. (Afdeling Heemstede).
TENTOONSTELLINGEN
Teylers Museum: Etsen van Rembrandt uit
eigen bezit. Verder tekeningen van Rafaël,
Michelangelo, Lorrain en Watteau. Op
werkdagen van 11—15 (behalve Maandag)
en de eerste Zondag van elke maand van
13—15 uur.
Frans Halsmuseum: Groepsportretten van
Frans Hals en permanente expositie van
nieuwe aanwinsten. Dagelijks geopend van
1016 uur. des Zondags van 13lb uur.
Schotersingel 117 a: Palestina-diorama's
(Bijbelse voorstellingen). Dagelijks ge
opend van 3417 uur.
Kunsthandel Leffelaar, Wagenweg: Schilde
rijen en tekeningen van Paul Citroen,
(tot 18 November). Daarna: „Le musée
chez soi", kleurenreproducties naar oude
en moderne meesters. Geopend op werk
dagen van 1017 uur.
Huis Van Looy: Expositie van werken van
leden van het genootschap „Kunst Zij Ons
Doel" geopend tot 30 November op werk
dagen van 10—12 en van 13.30—17 uur,
des Zondags van 14—17 uur. Toegepaste
kunst. affiches en illustratief werk.
Woonhuis Van Looy: Het voormalig woon
huis van de schilder-schrijver Jacobus van
Looy is te bezichtigen op Donderdagen
van 1012 en van 1417 uur, op Zondagen
alleen van 14—17 uur.
Vishal: Zaterdag 14 en Zondag 15 Novem
ber tentoonstelling „Het Raskonijn".
Respectievelijk geopend van 9—22 en van
9—18 uur.
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
kunt U- thans snel verdrijven. Het
nieuwe, sterk ontsmëttende Amyl-
Meta-Cresol (250 maal zo sterk als
Phenol) met Jodium, vindt U alleen
in de aangenaam smakende
WEENEN. Het blijkt thans wel, dat
de vijandelijkheden tusschen de Turken
en de Russen eene ernstige wending
hebben genomen. Tien uren gaans van
Boecharest zijn 18.000 man Turken den
Donau overgetrokken en spoedig daarna
door eene divisie der Russen aangetast.
Aan beide zijden is scherp gestreden, maar
het is den Russen niet gelukt, de Turken
te noodzaken weder naar den regter-
oever van den Donau terug te trekken.
Hier ter stede is men van oordeel dat
deze aanvankelijke voordeelen der Turken
niet te hoog aangeslagen moeten worden.
Men verklaart, dat de Russen nog 200.000
man naar de vorstendommen overbrengen.
De uitslag van den krijg, zoo deze wordt
voortgezet, kan dan niet twijfelachtig zijn.
