Zandvoorts raad besloot tot
herbouw van het Zuiderbad
Indianen zijn in vele staten
burgers van de tweede rang
.Clowntje Rick
Een aarzelende
liefde
Slechts drie raadsleden was het
exploitatie-risico te groot
Eensgezindheid rondom
belangrijke beslissing
c^nack
Beulingen g:vu!d met amandelspijs
S.E.R.-advies over de
mededingingsregeling
^Brieven aan
etc redactie
Feuilleton
Temidden van Winnetou's nazaten
Amsterdamse Beurs
WOENSDAG 2 DECEMBER 1953
HAARLEMS DAGBLAD
OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
4
Stille Armen te Heemstede
Russische protestnota
aan Pakistan
Sport in 't kort
Investering met Rurni-
gelden in Indonesië
Amerikaanse Evangelist
in de Zuiderkapel
PSVH kampioen
door Dorothy Quentin
De tegenstelling in de Zandvoortse raad, die zich in de vorige zittingen vaak tot in
kleinigheden toe manifesteerde, was in de vergadering van gisteravond gelukkig
nauwelijks meer te bespeuren vooral waar het ging om het zo belangrijke besluit
tot herbouw van het Zuiderbad. Het werd genomen met een stemverhouding, die
na zoveel herhalingen van de helft plus één tegen de rest als een welkome afwisse
ling kwam: 12 tegen 3. De drie tegenstemmers waren de heren Weber, Koning
en S 1 a g v e 1 d (allen van de „Algemeen Zandvoorts Belang"-fractie). In de grondige
voorafgaande besprekingen in de raad werd ook een ruiterlijke erkenning gedaan door
wethouder Van der W e r f f, die als raadslid altijd tegen het plan was geweest en
thans openhartig mededeelde dat hij bij het zien van de grote mérites van het plan
zijn vroegere houding wel moest laten varen. Dat deze verklaring geen opmerkingen
uitlokte tekende de herwonnen harmonische sfeer waarin ^Zandvoorts raad deze
vérstrekkende beslissing nam.
De eerste, die over het voorstel het
woord voerde, was een tegenstander, de
heer Weber, die het optimisme ten aan
zien van de exploitatie ongerechtvaardigd
vond. Hij noemde de omzetten van een
volgens hem met het Zuiderbad vergelijk
baar bedrijf: 1947 (een jaar vol zonne
schijn) f 71.000; 1948: f 68.000; 1949: f 51.000
en 1950: f 50.000. Dit gaf hem reden, de
verwachting van de geraadpleegde secre
taris van „Bedrijfs-horeca" niet te delen,
dat de jaarlijkse pacht van f 12.000 door
de exploitanten van het bad en het restau
rant zou kunnen worden opgebracht.
De heer Tates (V.V.D.) verklaarde
zich vóór de herbouw, ook al achtte hij
het wenselijk het bad en het restaurant niet
afzonderlijk te doen exploiteren, omdat er
dan zijns inziens een schadelijke onderlinge
concurrentie zou kunnen ontstaan. „Alle
hulde voor hen, die van Den Haag de grote
bijdrage van f 369.365.hebben weten los
te krijgen", zei vervolgens de heer Van
Kuyk (P.v.d.A.). Slechts f 50.368.— van
de herbouwkosten, al vormen die op zich
zelf een aardig sommetje, zullen daardoor
voor rekening van de gemeente komen.
Wat de exploitatie betreft moet de raad
zich niet door moeilijkheden in het ver
leden laten afschrikken particuliere
hötelbouwers zijn hem voorgegaan in durf
en ondernemingszin en „ik zou me scha
men als de gemeente dit onder deze gun
stige omstandigheden niet zou aandurven".
De heer Lindeman (K.V.P.), van wie
men bij gelegenheden als deze altijd een
uitvoerige financiële beschouwing kan be
luisteren, schoot daar ook nu niet in te
kort. Het bedrag van f 51.272.— aan rente,
dat de gemeente in de afgelopen jaren op
haar claim bij het rijk ontving, en dat, nu
tot herbouw met rijkssteun wordt overge
gaan, moet worden terugbetaald, wordt in
de exploitatiebegroting gecalculeerd, zodat
de gemeente het via de pacht geleidelijk
toch weer incasseert.
Desnoods met klein verlies
„Laat het nu in de eerste jaren eens ge
beuren, dat er een klein bedrag van de
pacht bij inschiet, dan nóg is deze voorzie
ning in onze badplaats belangrijk genoeg
om verwezenlijkt te worden", aldus de
heer Lindeman.
De heer Slagveld (A.Z.B.) zag de
gunstige kosten-verhouding tussen het rijk
en de gemeente echter als een „mooie
schijn" en zei dat hij als wethouder steeds
had ervaren, dat de uiteindelijke kosten
altijd veel groter zijn dan de geprojec
teerde. Een nadelige factor noemde hij het
ADVERTENTIE
ontbreken van een behoorlijke parkeer
plaats waar het Zuiderbad komt.
Na de instemming met het voorstel van
dg heer Gosen (A.R.) volgden weer te
genwerpingen van de heer Koning (A.
Z.B.), die constateerde „dat de toestand
langs de Nederlandse kust rijp wordt voor
het vrije baden". Een restaurant bij de
badinrichting achtte hij „helemaal niet
nodig nu er in verschillende plannen reeds
met drie a vier andere restaurants wordt
gerekend". De ervaring van de laatste
jaren heeft toch al geleerd dat er „meer
buiten de baden wordt gebaad dan in de
baden" een uitspraak, die grote hilariteit
teweeg bracht. Met „baden" werden uiter
aard badinrichtingen bedoeld. Bovendien
vreesde heer Koning, dat met het restau
rant onbillijke concurrentie aan andere
restaurants zou worden aangedaan.
Nadat wethouder Van der Werff
(C.H.) er bij de raad op had aangedrongen
deze kans niet te laten voorbijgaan en wet
houder Kerkman (P.v.d.A.) op enige
détailcritiek van de heer Lindeman had
geantwoord, kwam in tweede instantie on
der meer de meest overtuigde tegenstari-
der, de heer Weber, nog even aan het
woord.
„Ik heb mijn vergelijkende cijfers uit de
praktijk", waarschuwde hij, „de gemeente
kan rekenen op tekorten. Laat de raad
zich niet door de gunstige theorie-cijfers
laten leiden bij zijn besluit".
Daarop volgde de stemming, waarbij al
leen de heren Koning, Weber en Slagveld
hun „tegen" deden horen.
ADVERTENTIE
Stationsplein 6 Telefoon 21750 Beulingen gevuld mst gehakt
heeft voor de St. Nicolaas weer de bekende
heerl ijke
Met deze vullingen ook in Lettervorm verkrijgbaar
Teddy gevoerde Windjackets
Het Comité voor Stille Armen te Heem
stede heeft sedert de vorige opgave de vol
gende bijdragen ontvangen: G. S. ƒ2,50; B.
ƒ2,50; Mej. W. d. V. ƒ2,—; L. H. C. ƒ2,50;
G. M. L.—M. ƒ2,50; A. F. B. ƒ2,50; Mevr. L.
D.J. ƒ5,—; Mevr. J. L. Ph. H. H. v. Z.—
d. 1. F. S. ƒ2,50; L. v. L. S. v. L. ƒ10,—;
Mevr. Wed. Dr. H. L. O.—R. ƒ5,—; J R.
ƒ5.—; Mevr. I. D.—D. ƒ2,50; A. M. ƒ5,—;
mevr. H. P. D. 2,50; Mevr. E. C. J. D. 5,—;
mevr. J. ƒ5,M. M. ƒ2,50; Handwerkfonds
ƒ5,—; Mr. A. G. A. v. R. ƒ10,—; H. L. B.—
B. ƒ5,—; A. W. M. S. ƒ2,50; J. C. v. d. B.
ƒ3,50; Mevr. S. v. S. ƒ10,—; J." D. B. ƒ5,—;
Coppy 10,—; J. H. P. 25,—; D. v. W.
f 25,Totaal 165,50, zodat nu is ont
vangen ƒ776,06.
De penningmeester, de heer A. van Win-
gerde, zal gaarne Uw giften in ontvangst
nemen zowel te zijnen huize, Antonis Duyck-
laan 12. als ten Raadhuize. Zijn gironummer
is 1533Ó8.
Het advies van de Sociaal-Economische
Raad betreffende het voorontwerp wet
economische mededinging, dat vorige week
bij de Tweede Kamer is ingediend, is thans
bekendgemaakt. Het ontwerp voorziet in
een overheidsingrijpen, waar een teveel
dan wel een tekort aan concurrentie voor
het algemeen belang schadelijk gevolgen
oplevert.
De door het voorontwerp gevolgde en,
ook door de raad gehuldigde gedachten-
gang, dat ondernemingsafspraken en
marktposities met een monopolistische
strekking bij de huidige structuur van de
markten en de huidige productietechniek
niet in beginsel verwerpelijk zijn, brengt
mede, dat in het algemeen slechts in con-
creto zal kunnen worden beoordeeld, of zij
aanleiding geven tot overheidsbemoeiing.
De raad acht een zekere beperking van
het begrip „mededingingsregeling" niet be
zwaarlijk, omdat ondernemerscombinaties
veelal een economische machtspositie zullen
opleveren, waardoor, zij het dan ook in
beperkte mate, tegen misbruiken vrijwel
steeds ook zal kunnen worden opgetreden
met behulp van de bepalingen van het
wetsontwerp, die op de economische
machtsposities betrekking hebben.
De raad is van mening, dat het althans
in het stadium waarin het kartelbeleid zich
nu bevindt, niet zo spoedig zal voorkomen,
dat met betrekking tot hetgeen op het ge
bied van mededingingsregelingen al dan
niet geoorloofd is, algemeen geldende uit
spraken kunnen worden gedaan. Het ligt
echter in de lijn van de verwachtingen, dat
met het toenemen van de ervaring de for
mulering van zekere algemene regelen
mogelijk zal zijn.
Met het oog op de voordelen, die deze
werkwijze biedt, wil de raad daarom in
overweging geven in het ontwerp de moge
lijkheid te openen tot vaststelling van al
gemene maatregelen van bestuur ten aan
zien van mededingingsregelingen.
LONDEN (Reuter). Naar het officiële
Sovjet-Russische persbureau Tass mede
deelt, heeft de Sovjet-ambassadeur in Ka-
ratsji Dinsdag een nota van zijn regering
overhandigd, waarin de Sovjet-Unie bij de
regering van Pakistan protesteert tegen en
opheldering vraagt over een mogelijke
vestiging van Amerikaanse militaire en
iuchtbases op Pakistaans gebied en tegen
het deelnemen door Pakistan aan plannen
voor het vestigen van een blok in het Mid
den-Oosten.
In Washington heeft de woordvoerder
van het Amerikaanse ministerie van Bui
tenlandse Zaken, Henry Suydam, Dinsdag
verklaard, dat de Verenigde Staten geen
onderhandelingen gevoerd hebben.
De Pakistaanse premier, Mohammed Ali,
heeft Dinsdagavond verklaard, dat „er
nooit te eniger tijd sprake is geweest van
het aanbieden van militaire bases aan enig
vreemd land".
WIM SNOEK VOORLOPIG NIET NAAR
AMERIKA. Het besluit van de Neder
landse Boksbond om hem de toestemming te
onthouden voor het gevecht tegen Yolande
Pompey is voor de Nederlandse kampioen
in het halfzwaargewicht Wim Snoek wel de
grootste drijfveer geweest om voorlopig van
zijn trip naar Amerika af te zien.
(Verkort weergegeven)
Aan een wielrijder. Schakel uw vóór-
en achterlamp in serie, dan branden deze
óf tegelijkertijd óf geen van beide, hetgeen
u kunt waarnemen zonder om te kijken.
Deze schakeling moest van hogerhand zijn
voorgeschreven. F. van R.
(De door deze inzender aanbevolen
serieschakeling van voor- en achterlicht
heeft zowel om electro-technische als prac-
tische redenen meer na- dan voordelen.
Beter is de schakeling van het achterlicht
in serie met een tweede achterlichtlampje,
dat men bijvoorbeeld aan het stuur beves
tigt in een daarvoor in de handel zijnd
kokertje. Redactie H.D.).
Hardboard platen-fabriek
produceert voor woningbouw
Onderhandelingen met de Indonesische
autoriteiten om in Oost-Java een fabriek
van hardboardplaten op te zetten hebben
tot volledig resultaat geleid, zo bericht de
N.V. Industriële maatschappij „Albadjati"
aan eigenaren van geblokkeerde kapitaals
rekeningen (Rurni-gelden) bij banken in
Indonesië. Het artikel hardboard dat in
Amerika, Europa en Australië in zeer
grote hoeveelheden wordt vervaardigd en
gebruikt, is tot nu toe nimmer in Indone
sië zelf gefabriceerd, doch werd uitsluitend
ingevoerd.
Het maatschappelijk kapitaal van de
nieuwe fabriek bedraagt rp. 30 millioen,
waarvan na de onderhavige uitgifte ge
plaatst zal moeten zijn rp. 10.500.000. De
aandelen ad rp. 1000 per stuk zullen op
naam luiden en a pari worden uitgegeven.
Het primaire dividend bedraagt 6 percent.
Het bedrijf draagt een duidelijk kapi
taalintensief karakter en de factoren sa
larissen en lonen zijn relatief lage kost
prijscomponenten, aldus het bestuur. Een
groot deel van het kapitaal zal in vaste
intrinsieke waarden gedekt blijven. In to
taal is ruim 80 percent uit afschrijvingen
liquide terug te verwachten.
De fabriek zal worden gevestigd in de
nabijheid van Malang, waar jaarlijks een
zeer grote hoeveelheid suikerriet uit be-
volkingsaanplanten wordt vermalen en
waar derhalve een voldoende overschot
bestaat om de fabriek van de nodige
grondstoffen te voorzien. Mede in verband
met de veelzijdige toepassingsmogelijk
heden van hardboardplaten zal het niet
moeilijk zijn een vlotte afzet te vinden
voor de beoogde productie van circa 1500
ton per jaar.
Dit is de eerste maal, dat geblokkeerde
rupiahgelden voor investeringsdoeleinden
kunnen worden aangewend. Een taxatie
van het totaal dezer gelden is zeer moei
lijk, maar men neemt aan, dat deze min
stens enige honderden millioenen rupiah's
belopen. Gezien de noodzakelijke in
dustrialisatie in Indonesië en de maat
regelen tot deviezen besparingen, verwacht
men nog andere nieuwe industriële pro
jecten, eveneens te financieren met ge
blokkeerde rupiah's.
Op 6 December zal onder leiding van
Reverend Cornelius Vanderbreggen, een
jonge Amerikaanse Evangelieprediker in
de Zuiderkapel in Haarlem een bijzondere
jeugddienst worden gehouden voor de
Stichting tot Verkondiging van het Evan
gelie en Verspreiding van Christelijke Lec
tuur. Zang, muziek en getuigenissen zullen
het gesproken woord afwisselen.
Twee jaar geleden was genoemde Evan
gelieprediker reeds geruime tijd in ons
land. Sinds kort heeft hij zich met zeven
Amerikaanse medewerkers gevestigd in
het Wonderhuis in Rijnzaterswoude; waar
zijn ouders geboren zijn.
Op 10 December zal hij eveneens in de
Zuiderkapel een lezing houden getiteld
„Donker Europa" en daarbij een serie
kleurenfoto's over Zwitserland, Italië,
Spanje, Oostenrijk, Duitsland, België en
Nederland projecteren.
Het voetbalelftal van de Politie Sportver
eniging Haarlem is gisteren door een vijf-
nul overwinning op Westerhout (politie Be
verwijk) kampioen geworden van de tweede
klasse C van de Politie Sportbond. Het pro
moveert nu naar de eerste klasse.
Maar als je nou denkt, dat het verkeerd uitl-open van Seppo's streek en de straf daar
voor hem wijzer gemaakt hadden, dan vergis je je toch
Die jongen was wel erg hardleers. Een ander zou na zoiets wel wat verstandiger
geworden zijn en bedacht hebben, dat de kruik zolang te water gaat, tot-ie breekt.
Maar Seppo was nu eenmaal 'n verschrikkelijke plaaggeest, en hij kon het niet laten.
Toen later Rick en Bunkie in de tuin wat aan 't voetballen waren, kwam Seppo er
ook bij.
„Ik doe ook mee!", riep hij.
Eigenlijk waren de beide anderen daar helemaal niet blij mee, want ze wisten wel,
dat Seppo toch niet prettig kon meespelen, zonder de boel in de war te schoppen. Maar-
ze wildenhem toch niet zo maar weigeren om mee te doen.
Dus ging Seppo ook aan 't trappen tegen de bal.
Pas op, niet zo hard trappen, en niet zo hoog!", waarschuwde Rick.
Maar Seppo trok er zich weinig van aan. Elke keer, als de bal bij hem kwam, gaf
hij er 'n wilde schop tegen. Dat scheen hij bijzonder leuk te vinden.
Maar toen
Twee Indianen-meisjes lieten zich niet
direct fotograferen, maar waren toch bereid
even te lachen.
8)
„Je bent net op tijd gekomen, Val, om
een lynchpartij te voorkomen", z-ei Gavin
droogjes. „Ze willen weten wat we gaan
spelen en nog een heleboel meer".
„Dat kan ik me levendig indenken!" Val
glimlachte en nodigde allen met een sim
pele handbeweging uit rond hem te komen
staan. „Ik had jullie eigenlijk al veel eer
der moeten inlichten, maar H.H. telegra
feerde pas enkele dagen geleden, dat het
met de tourriée in orde was en ik mocht
toch geen valse verwachtingen scheppen.
(„H.H." was de zakelijke leider van Her-
rick's gezelschap, Herbert Holcourt).
„Is het een grote verrassing, Val?",
vroeg June, op haar tenen balancerend.
Ze danste, was lar.g niet slecht in jonge-
meisjes-rollen en zag er uit als een
plaatje. Maar het waren vooral haar voe
ten en haar veelzijdigheid, die voor Val
grote waarde hadden, meer dan haar lief
gezichtje. Herrick bracht weinig stukken,
waarin dans-scènes voorkwamen, maar zo
nu en dan voegde hij graag een korte bal
let-acte aan zijn stukken toe. June was
een gewaardeerde kracht voor Herrick's
troep.
„Jullie zullen best tevreden zijn: nieuwe
plaatsen, goed eten en een prettig publiek".
Val grinnikte jongensachtig en hield zijn
handen op als waren het kommetjes. „Ze
zullen uit jullie handen eten!"
„Geloof ie dat, zo kort na de Old Vic?"
Toen het algemeen, enigszins geforceerd
gelach was weggeebd. zei Herrick ernstig:
„Ik geef toe, dat we geen Old Vic zijn,
maar we kunnen het publiek daar in
Nieuw Zeeland zeker geven waar het naar
snakt: goed, levenoig toneel. Van mijn ge
wone politiek wiik ik overigens niet af
met ons kleine gezelschap gaan we naar
kleine plaatsen....".
Val vertelde uitvoerig over de tocht,
even het financiële gedeelte aanrakend:
„Het is jammer genoeg niet mogelijk om
te gaan vliegen nu we onze eigen decors
meenemen. Ik heb daarom geboekt op de
„Zuider Ster", een vrij oud en nogal lang
zaam schip, maar op het reisbureau zeiden
ze me dat het niet oncomfortabel was. We
hebben nu tijd te over om te repeteren.."
„Wat repeteren, ouwe jongen?", bromde
Everitt Wills.
Val noemde de vier stukken... Het
enthousiasme was niet erg groot Een ea-
caphonie barstte los toen Val's volgelin
gen hun rollen in „De Lachende Vrouw"
en „De Wind en ae Regen" begonnen op
te halen.
„Goed, 't zijn geen nieuwe stukken, maar
ze zijn best en uitstekend geschikt voor
onze kleine troep en mijn versie van Ham
let heeft geen volle bezetting nodig. „Rood
Fluweel" is bovendien spiksplinter nieuw.
Het wordt vast en zeker een succes, jullie
zuilen het geweldig aardig vinden
„Ik heb er een hard hoofd in, we zijn
op het ogenblik wel erg klein", protesteer
de Abbott.
„In Nieuw Zeeland zullen we vijf jonge
acteurs engageren", zei Herrick en hij
glimlachte om de schuldbewuste gezich
ten. Hij stak zijn handen in de zakken van
zijn kameelharen jas en voegde er een
beetje plechtig aan toe:
„Maar natuurlijk reken ik op jullie om
de „spirit" er in te houden; de stukken
moeten vlot lopen. Voor die vijf nieuwelin
gen zal het een pracht ervaring zijn en het
publiek zal het wel aardig vinden eigen
acteurs te zien: Ik voel er trouwens altijd
veel voor acteurs aan te trekken uit de
streek waar we spelen".
Val knikte in de richting van een jonge
man, die op de rand van het podium zat.
„Zie Pierre nu eens, pikten v/e hem niet
in Parijs op?"
Pierre de Rougemont snoof even en trok
zijn neus op. „Je toon vond ik bepaald
niet aardig, Val".
En weer lachte .edereen.
Wat heeft hij ze toch goed in de hand,
dacht Rosemary en wat springt hij pret-
DOOOOOOOOOOCOCO
Toen Columbus Amerika ontdekte (ruim 450 jaar geleden) woonden er in het gebied,
dat thans omvat wordt door de Verenigde Staten van' Noord-Amerika ongeveer
800.000 Indianen. Onderlinge oorlogen, armoede, ondervoeding en epidemieën maak
ten in de loop der eeuwen honderdduizenden slachtoffers en aan het einde van de 19e
eeuw waren er nog maar 240.000 Indianen over. Sedertdien echter is hun aantal
groeiende en op het ogenblik wonen er in de Verenigde Staten ongeveer 400.000.
Merkwaardig is, dat het aantal volbloedigen groter wordt. Daarbij ziet men het ver
schijnsel recente studies geven er blijk van dat halfbloeden of zij die meer dan
voor de helft Indiaans bloed hebben, trouwen met volbloed Indianen, terwijl zij, die
minder dan voor de helft Indiaans bloed hebben, vaak huwen met niet-Indianen.
Terwijl het er dus alle schijn van
heeft dat het Indiaanse „ras" nog
een lang leven is beschoren en
vele Amerikaanse Indianen zijn
trots op hun afkomst grijpt de
culturele assimilatie allengs verder
om zich heen. Steeds meer India
nen denken en handelen als de
blanke man en trachten met veler
lei middelen hun levensstandaard
omhoog te brengen. Die levens
standaard ligt ook uitgezonderd
bij enkele rijke Indianenstammen
zoals de Osages, die enorme inkom
sten genieten van de oliebronnen,
die op hun reservaat liggen be
neden een fatsoenlijk minimum.
Statistisch is vastgelegd dat het
gemiddelde inkomen van de Indi
aanse landbouwer bijna 1400 dollar
bedraagt, terwijl de Amerikaanse
boer meer dan 3000 dollar per jaar
verdient. Zo heel veel middelen om
rijk te worden hebben de Indianen
over het algemeen niet. Zij kunnen
geen geld lenen omdat er geen ze
kerheidstelling is. Alleen de fede
rale regering is bereid hen geld te
lenen en dat gebeurt veelal niet op
aantrekkelijke voorwaarden, welke
een onderdeel vormen van het streven om
de Indianen tot volkomen afhankelijke
burgers te maken.
Discriminatie
Gezien dit alles mankeert er nog wel
iets aan de gelijkgerechtigheid van de
Indianen met de andere Amerikaanse
burgers, maar er zijn nog veel meer feiten
op grond waarvan de Indianen als tweede
rangs burgers worden beschouwd, hoewel
niet in die mate als de negers in het Zui
den der Verenigde Staten. Zij zijn onder
worpen aan een aantal discriminerende
maatregelen, welke zijn genomen door de
regeringen der afzonderlijke staten. Een
aantal dezer verbiedt het huwelijk tussen
Indianen en niet-Indianen. In tal van
steden en dorpen, welke in de buurt van
een reservaat liggen, worden de Indianen
niet bediend in restaurants, zijn zij niet
welkom in de plaatselijke hotels en worden
zij zelfs in bepaalde winkels met een scheef
oog aangezien. In sommige staten worden
ernstige bezwaren gehoord- tegen de toe
lating van Indiaanse kinderen tot de
openbare scholen. In menig geval worden
Indiaanse leerlingen in afzonderliike klas
sen geplaatst en mogen niet met de blanke
kinderen op hetzelfde schoolplein spelen.
Hun getuigenis voor de rechtbank werd
niet altijd voor vol aangezien, hoewel daar
in de laatste tijd verandering is gekomen,
en in sommige staten heeft de wetgever
Indianen verboden om getuigenis af te
leggen.
In het algemeen kan men zeggen dat de
Indianen niet voor goede betrekkingen in
aanmerking komen, terwijl zij in tijden
van slante het eerst op straat worden gezet.
Zowel in Noordelijke als in Zuidelijke
staten is het lidmaatschap van vakvereni
gingen voor Indianen verboden, hetgeen
met zich meebrengt dat zij uitgesloten zijn
van verschillende beroepen, zulks in ver
band met de „closed shop". Hoewel het
opperste gerechtshof der Verenigde Staten
zich verzet tegen bepalingen in sommige
staten volgens welke de verkoop of ver
huur van eigendommen aan Indianen is
verboden, blijkt in de praktijk toch, dat
bepaalde stadswijken uitgezonderd zijn
voor bewoning door Indianen.
Naar de stam terug
Het is begrijpelijk dat vele jonge India
nen de aansluiting met de blanke wereld
ontberen en dat zij teleurgesteld naar het
reservaat terugkeren, in de hoop daar
vriendschap te vinden en welkom te zijn.
En dan ziet men dat zij, na die teleurstel
lende ervaring in de blanke wereld, nog
veel meer Indiaan zijn geworden dan zij
vroeger waren. De opvoeding voor de
blanke wereld moet met omzichtigheid
geschieden, maar aan de andere kant, dient
de blanke wereld zijn vooroordelen te
laten varen. Deze vooroordelen zijn van
verschillende aard en spruiten ten dele
voort uit onwetendheid. De bewering dat
de Indiaan van nature lui zou zijn, is on
houdbaar gebleken. Naar verhouding zijn
er evenveel luie blanke Amerikanen als
luie Indianen. Oude Indianen hebben vroe
ger hun oude activiteit moeten staken toen
zij in een reservaat kwamen. De activiteit,
waarvoor zij in hun jeugd waren ge
oefend, hield op te bestaan toen hun lan
derijen werden verkocht aan de blanken.
Het werk der mannen bestond vroeger uit
jagen, vissen en strijden. Toen de noodzaak
Een van onze medewerkers heeft een
bezoek gebracht aan een Indianen
reservaat in de woestijn van Arizona.
In een viertal artikelen vertelt hij van
het land en het volk der Indianen, van
de pogingen óm hen met behoud van
hun specifieke hoedanigheden tot
volledige Amerikaanse burgers op te
voeden en van de vaak weinig fraaie
rol, welke door de eeuwen heen door
de blanken ten aanzien van de Indianen
is gespeeld.
daarvan niet meer bestond en de mogelijk
heid daartoe zelfs niet meer werd geboden,
waren ze werkeloos. Ze waren er niet op
voorbereid om datgene te doen wat een
blanke verricht om in zijn onderhoud te
voorzien en herscholing bleek moeilijk te
zijn. Velen van hen leefden in de zoge
naamde „verdragsperiode" en meenden dat
de regering er voor verantwoordelijk was
om hen brood, kleding en dekking te
geven in ruil waarvoor zij het vechten
zouden staken en een rustig leven zouden
leiden. De jonge Indianen, die nu de lagere
of middelbare scholen van de Indian Ser
vice bezoeken, geven blijk van even grote
ijver en doorzettingsvermogen als de blan
ke kinderen. En de leerstof verschilt niet
van de andere scholen in de betrokken
staten. Maar een Indiaanse universiteit be
staat tot heden niet.
Taak op lange termijn
Het verschil in huidskleur, afstamming
en het hardnekkig voortleven van misver
standen, maken het leven der Indianen
buiten de reservaten niet altijd even aan
lokkelijk, maar de politiek der overheid
is er niet alleen op gericht om de toestand
in de reservaten te verbeteren, zij wil ook
diegenen, die buiten het reservaat leven,
de mogelijkheid bieden om, tegen alle voor
oordelen in, een aansluiting te geven aan
het maatschappelijk leven der blanke
Amerikanen. Een taak van lange adem.
tig met hen om. Ze verlangde er steeds
vuriger naar in Herrick's troep te worden
opgenomen. Op het ogenblik voelde ze zich
een soort weesmeisje. Niemand had haar
nog opgemerkt.
Een levendig gdkprek ontwikkelde zich
zowel tussen de acteurs als tussen de leden
van de technische staf. John Brail, de
timmerman, Tim Summers, de electricien,
Terry Jordan, de décor-ontwerper en
-schilder, die nagenoeg ieder baantje ach
ter de coulissen kon vervullen en juffrouw
Tulip, die de scepter zwaaide over de kle-
renmanden, hadden allemaal iets te vragen
en iets op te merken.
Toen iedereen Herrick leeg gevraagd
had, werden er kleinere groepjes ge
vormd om een en ander nog eens nader
te bespreken. Val ging naast Gavin zitten,
die allerlei aantekeningen aan 't maken
was op strookjes papier.
„Wie is dat meisje daar?", vroeg Val
zachtjes. Hij had eindelijk het ijverig le
zende figuurtje bij het raam ontdekt.
Gavin lachte even.
„Rosmary Combe, mijn nieuwe assis
tente. Gisteren heb ik nog met je over
haar gesproken. Ze lijkt me wel goed. Ik
heb haar al beloofd dat ze 't baantje kan
krijgen".
„Verdikkeme!"
Gavin begreep Val maar al te goed. Het
meisje, dat ziek was geworden en nu dus
niet mee *on gaan, had een belangrijke
rol moeten spelen in „De Lachende
Vrouw".
3-354 Nederl.'47
A.K.U
Unilever
Philips Gloeil.
Kon. Petroleum
A'dain Rubber
Holl. Amer. Lijn
N. Scheepv. Unie
H.V.A
Deli Mij
Amsterd. Bank
Ned. Handel Mij.
Rotterd. Bank
Twentsche Bank
Anaconda Copper
Bethlehem Steel
Republic Steel
Shell Union
Tidewater
U S Steel
Slotkoers
gisteren
99»/,
18414
229
194%
344%
93
144
136
115
10054
179%
167
17454
17354
337/ib
51
48
7554
20»/,8
Openings
koersen
99%
184
22854
194%
34454
92%
143
136
116
99
179%
167
17454
173%
33
51
43%
74
20%
38%
Met het hoofd naar beneden gebogen en
geabsorbeerd door zijn gedachten zei Her
rick: „Een dwaze naam voor haar: Rose
mary. Ze had Katharine moeten heten.
Ze heeft iets stormachtigs over zich maar
aan de andere kant ook weer iets zachts
ze doet me aan iemand denken.
„Ze heeft iets weg van een jonge Kathe-
rine Hepburn", merkte Gavin op, „ze is
net zo fel en hartstochtelijk. Je weet toch
nog wel dat we haar Portia zo bewonderd
hebben.op de avond van de Toneel
school
»0mmmje hebt een ver
schrikkelijk goed geheugen, Gavin!"
„Dat heb ik hier wel nodig!", merkte de
Schot droogjes op. Hij vertelde Herrick
echter niet dat op een meisje als Rose
mary Combe eigenlijk nog een kind
enkele prijzende woorden van iemand als
Val een geweldige indruk zouden maken.
Het zou een pleister op de wonde van haar
geknakte trots zijn. En Rosemary had op
het ogenblik alle steun nodig!
„Je gelooft toch nietdat ze Frik zou
kunnen spelen?", zei Herrick met zachte
stem.
Valentine Herrick handelde vaak op im
pulsen en hij kon nu en dan zo koppig
zijn als een muilezel. Alles moest gedaan
worden op zijn manier, zoals hij het zich
in een flits had voorgesteld. Gelukkig wa
ren zijn plotselinge denkbeelden doorgaans
uitstekend, zodat hij helemaal op deze
methode van werken was gaan vertrou
wen, Wanneer Gavin iets graag op een
andere manier aangepakt wilde zien, don
opperde hij zo voorzichtig mogelijk zijn
nieuwe ideeën bij Val.
Hij ging dus door, zonder ook maar
enige druk op Val uit te oefenen:
„Dat ze met haar been trekt, valt niet
erg op en Frik zou best een beetje kreu
pel kunnen ziin. 't Zou trouwens goed bij
haar karakter passen. Het meisje heeft
precies dat bittere, dat verborgen vuur en
de intelligentie om Frik te kunnen spe
len".
Herrick keek nog eens in de richting
van Rosemary. Hij zag echter niet veel
van haar; slechts haar gebogen hoofd, de
mooie lijn van haar nek, juist waar deze
uit de oude, blauwe trui te voorschijn
kwam en de zomen van haar broek.
Frikdacht hij. Ja, ze is Frik
maar kan een meisje, dat nog maar pas
de Toneelschool verlaten heeft, al zo'n
zware rol spelen? Ze zou bijna de hele
avond op het toneel zijn.... Logan was,
ondanks zijn schalkse, Schotse humor en
z'n eeuwige droogheid en kalmte, slim als
geen ander. Herrick had groot respect voor
zijn opvattingen.
HOOFDSTUK III
Zonder dat ze ook maar één ogenblik
opgekeken had, wist Rosemary dat Her
rick over haar aan het praten was. En toen
hij in haar richting liep. leek het Rose
mary of hij langzaam, voorzichtig en bijna
teder een soort magnetisch koord, dat tus
sen beide gespannen was, inhaalde.
(Wordt vervolgd).
