Haarlem's Dagblad | 1954 | 4 februari 1954 | pagina 6

Tegen middernacht strompelden nog
toerrijders naar de jurytafel

.Clowntje Rick

Een aarzelende
liefde

Na ruim zeventien uur schaatsenrijden

Verhoeven dacht dat
hij er al was

Van der Eist verbetert
record op 1500 m.

Verrassende zege van
HBC op Velox

Duindigt behouden
voor de courses

Feuilleton

DONDERDAG 4 FEBRUARI 195 4

4

Verhoeven vergiste ziek

Burgemeester Van Rappard
reed Elfstedentocht uit

Meegevallen

Dorpen- en kastelentocht

Ook de derde merentocht
groot succes

Uitdagings wedstrijd
in Groningen?

De Europese kampioen
schappen hardrijden

Kampioenschap
schoonrijden

I 'oethal

Burnley verslagen in
Engelse bekerstrijd

Voor de kinderen

De volleyballcompetitie

Wederom centrale training
voor basketballers

door Dorothy Quentin

caooaxtxcoccGccooocttxxcccoxjocc^^

Volkomen uitgeput, soms niet meer in staat op de been te blijven, strompelden tegen
middernacht nog toerrijders van de Elfstedentocht van het üs. Voor de meesten
bleek de schuine opgang naar de straat een te grote opgave. Gelukkig dat er vele.
uitgeruste mensen klaar stonden om hulp te bieden. De gang naar het aanmeldings
lokaal werd geheel vrijgehouden om de laatste groepjes gelegenheid te geven nog
op tijd de eindcontrole voor de toertocht sloot om twaalf uur precies de
kaarten in te leveren.

Stevige mannen werden met matte blik in de moede ogen, gesteund door vrienden
of omstanders, naar binnen geholpen, meer dood dan levend. Sommigen hadden zich
geen tijd meer gegund de schaatsen af te binnen en beschadigden de kostbare Noren
door de tocht over de straatstenen. De strijd tegen het soms slechte ijs, maar vooral
tegen de duisternis was hun bijna te machtig geworden. Het fel begeerde Elfsteden-
kruis kon deze volhouders in ieder geval niet meer ontgaan. Tot de laatsten, die
de „Groene Weide" binnenkwamen, behoorden de oud-voorzitter van de Nederlandse
Ski Vereniging, mr. Enthoven en de Hilversumse zwemcoach Jan Stender.

Voor twee deelnemers dreigde de limiet
fataal te worden. Zij kwamen slechts twee
a drie minuten na de sluiting binnen en
vielen doodmoe op de stoelen voor de reeds
half ontruimde tafels neer. Een van deze
deelnemers was een minuut voor het mid
dernachtelijk uur van het ijs gestapt maar
had zo lang werk om naar binen te ko
men, omdat hij, uitgeput als hij was, geen
stap meer kon verzetten, dat een jongen
hem de kaart uit de handen griste en er
mee naar binnen holde.

„De kaart moet persoonlijk ingeleverd
worden" luidde het strenge oordeel van de
organisatie, die zich strikt aan de regels
wilde houden. Maar de aanblik van deze
doodvermoeide mannen, die in de vroege
morgen later waren gestart, omdat de bus
waarmee zij naar de startplaats vervoerd
werden defect was geraakt, maakte de
harten van de commissieleden murw. De
kaarten werden geaccepteerd met de res
trictie, dat deze twee gevallen in een be
stuursvergadering besproken zouden wor
den.

Dan kan men tevens aandacht besteden
aan het probleem of voor de toerrijders, die
niet gelijk starten doch in groepen met
ruim tijdsverschil tussen de eerste en de
laatste vertrekken, ook niet het sluitings
uur van de eindcontrole naar verhouding
dient te worden vastgesteld.

Het systeem van geheime controles, in
gevoerd om fraudes van de deelnemers uit
te sluiten, heeft het intussen onmogelijk
gemaakt, dat vannacht reeds bekend kon
zijn. hoeveel toerrijders de tocht met succes
hebben volbracht. Pas over enkele dagen,
misschien zelfs over enkele weken als alle
kaarten zijn gecontroleerd, zal het mogelijk
zijn definitieve cijfers te geven.

Er waren ook toerrijders die vroeger
waren. Om enkele minuten over half acht
arriveerden midden in de stroom toerrij
ders de minister van Landbouw, Visserij
en Voedselvoorziening, de heer S. L. Mans-
holt en de Commissaris der Koningin in
de provincie Friesland, mr. H. P. Linthorst
Homan.

Met trots leverden zij hun kaart in,
waarop zij het bewijsje ontvingen, dat
recht geeft op het Elfstedenkruis. Zowel
mr. Linthorst Homan als minister Mans-
holt waren goed te spreken over het ver
loop van de tocht. Zij hadden het kalm aan
gedaan en genoten van het heerlijke win
terweer. Voor beiden was dit niet de Elf-
stedendoop, want minister Mansholt had
in 1942 de toertocht gereden, en de spor
tieve Commissaris heeft in 1933 de wed

strijdeuitgereden en in 1942 een deel van
de toertocht meegemaakt.

Voor de favoriet A. Verhoeven uit Dus-
sen had de Elfstedentocht een teleurstel
lend einde. Steeds was hij in de kopgroep
geweest. Afwisselend met de andere vijf
rijders van hel leidende peloton had hij
het hoge tempo van de wedstrijd aange
geven en met Leeuwarden in zicht en nog
genoeg energie stonden zijn kansen voor de
eerste prijs prachtig. Maar bij een van
de bruggen over de singels in Leeuwarden,
waar reeds duizenden op de wallen het
laatste eind volgden, gebeurde het.

Hij had zich enige meters van zijn rivalen
losgereden en met forse streken ging hij
aan het hoofd van het groepje in de rich
ting van de eindstreep onder de Oldehove.
Bij een consumptietent in één van de
bochten van de singel dacht hij dat hij
de eindcontrole bereikt had. Even struikel
de hij over een bos stro, herstelde zich
echter dadelijk en reed toen met een zege
vierende blik naar het houten tentje, waar
men hem opgewonden toeschreeuwde dat
hij door moest rijden. „Nog 200 meter, dan
heb je de eindstreep" schreeuwde men.
Maar het was te laat.

Zijn belagers waren al te dicht bij. De
man uit Dussen was zijn cadans kwijt en
hij kon toen ook de energie niet meer op
brengen om nog eens aan te zetten om toch
nog als eerste binnen te komen. Hij sloeg
de handen voor zijn ogen en terwijl Van
der Berg, Charisius en de anderen hem
voorbij stoven, kon hij zich nog maar
nauwelijks op de been houden. Gedemora
liseerd kwam hij tenslotte als vijfde binnen.

Het bestuur van de Friese Elfsteden Ver
eniging heeft besloten naast de vijf aange
kondigde prijzen nog een kleine zilveren
médaille uit te reiken aan Verhoeven, om
dat deze van het begin af in de voorste
gelederen heeft gereden en na de grote slag
onder Harlingen met zijn vi.if makkers en
rivalen verder heeft gestreden.

Het bestuur besloot ook een zesde prijs
uit te reiken en wel aan K. Leffertstra, die
bijna de gehele dag in de kopgroep had
gereden.

Precies twee uur na de aankomst van de
winnaar, om vijf minuten over half vier
dus, werd de eindcontrole voor de wed
strijdrijders op de Noordersingel gesloten.
Van de 138 gestarte wedstrijdrijders zijn er
63 binnen de vastgestelde tijd binnenge
komen. Deze rijders krijgen dus het Elf
stedenkruis. Toen de contróle voor de wed
strijd werd gesloten kwamen juist de eerste
deelnemers aan de toertocht in Leeuwarden
aan.

In de recordtijd van zeven uur en vijfen
dertig minuten heeft de 25-jarige Jeen
van der Berg nit Nijbeets de negende
Friese Elfstedentocht gewonnen. Van der
Berg gaat door de finish.

Dat er zeer snel is gereden blijkt natuur
lijk uit de recordverbetering (van 8 uur 44
minuten op 7 uur 35 minuten) maar mis
schien zegt het ook iets als wc er op wijzen
dat de totale lengte van 199.35 km be
rekend door de Waterstaat afgelegd is in

7 uur 35 minuten, hetgeen een gemiddelde
betekent van 26.3 km per uur. Kees Broek
man rijdt op de lange afstand (10.000 m.)
ruim 31 km per uur. Slechts een verschil
dus van 5 km. En dat terwijl er tijdens de
Elfstedentocht ononderbroken gereden
moest worden.

De korporaal M. Wijnhout uit Haarlem
mermeer werd tiende in de wedstrijd en
leverde daarmede een fraaie prestatie. Als
eerste aankomende militair zal hij door de
miniser van Oorlog met een médaille wor
den beloond. ,.Ik heb nog nooit aan zulk
een lange tocht meegereden," verklaarde
hij, „maar het ging boven verwachting
heel goed."

Mevrouw Van DellenSybesma uit
Friens was de eersta<;nkomende dame in
de toertocht Om half zeven was zij samen
met haar man gestart voor de tweede in
haar leven.

„Och," vertelde deze sportieve vrouw,
„het was werkelijk niet zwaar. Ik heb
eigenlijk maar één inzinking gehad. Deze
was bij Hindelopen, maar ik ben er door
heen gekomen."

De uitslag

Van de groep wedstrijdrijders, die tot vijf
over halfdrie warpn b.nnengekomen, luid
de de officiële utislag:

1. J. van der Berg, Nijbeets, 7 uur 35 min.;
2. A. P. de Koning, Purmerend, 7 uur 35
min. 3.8 sec.; 3. J. Charisius, Leeuwar
den, 7 uur 35 min. 4.2 sec.; 4. J. Nauta,
Wartena, 7 uur 36 min.; 5. A. Verhoeven,
Dussen, 7 uur 36 min.; 6. K. Leffertstra,
Stobbega, 7 uur 37 min.; 7. W. Wynia, Korn-
werd, 7 uur 59 min.; 8. H. Lamberts, Wage-
ningen, 7 uur 59 min.; 9. J. van der Hoorn.
Ter Aar, 7 uur 59 min.; 10. P. Zwart, Warga,

8 uur 7 min.; 11. J. van Aarsen, Schoterzijl,
8 uur 7 min.; 12. W. van Zandvoort, Eind
hoven. 8 uur 7 min.; 13. Th. F. Segers, Pur
merend, 8 uur 7 min.; 14. C. Scheer, Am
sterdam, 8 uur 7 min.; 15. M. Wiinhout, Haar
lemmermeer. 8 uur 7 min.; 16. B. G. van der
Vinden, Amsterdam, 8 uur 8 min.; 17. P.
Leffertstra. Stobbega, 8 uur 12 min.; 18. P.
Trooster, Amsterdam. 8 uur 12 min.; 19. P.
van Zandvoort, Eindhoven. 8 uur 12 min.;
20. C. van Woudenberg, Breukelen, 8 uur
12 min.; 21. J. van der Sluis. Roermond, 8
uur 12 min.; 22. J. Woudstra, Britsum, 8 uur
12 min.; 23. Kiaas Schipper, Steenwijker-
wold, 8 uur 13 min.; 24, N. van der Pol,
Hilversum, 8 uur 28 min.; 25. G. Weerman,
Nijenholtwolde. 8 uur 31 min.

In totaal kwam 63 wedstrijdrijders binnen
de vastgestelde tijd binnen.

Bij de toerrijders die de Elfstedentocht
tot een goed einde brachten behoorde ook
de burgemeester van Heemstede, mr. A. G.
A. ridder van Rappard. Het was de vijfde
maal dat de sportieve burgervader de Elf
stedentocht uit reed.

VAN KLAVEREN TEGEN POMPEY.

Als tegenstander van Beb van Klaveren in
de hoofdpartij van het internationale boks-
programma van 15 Februari in het Amster
damse Concertgebouw, is de weiter Pompey
gecontracteerd.

Het duurde geruime tijd voor men de
gelegenheid kreeg met de winnaar van
de Elfstedentocht enkele woorden te
wisselen. Zo druk was het bij de finish.
Daarna vertelde Jeen van der Berg dat
de tocht hem erg was tneegevallen.
Vooral toen Dinsdag de vooruitzichten
niet. zo gunstig bleken te zijn en de
mogelijkheid van sneeuwval onder het
oog moest worden gezien. De 25-jarige
onderwijzer uit Nijbeets was tijdens de
Elfmerentocht derde geworden en had
op deze oefenrit gevoeld, dat hij tot
meer in staat was. „Ik had nooit gewe
ten, dat ik al aan zo'n snelle 200 km.
toe was. Toen het Maandag zo goed ging
kwam het plan onmiddellijk bij mij op
om zo gauw ik kon mij na de start bij
de kop te voegen en daarbij te blijven.
En dat is geloof ik nogal aardig gehikt.
In 1947 had ik de Elfstedentocht al een
keer gereden, maar ik eindigde toen in
de middengroep. Natuurlijk ben ik blij,
dat ik nu als winnaar hier in Leeuwar
den ben binnengekomen. Ik ben Fries
en het is fijn om zo door je streekgeno
ten te worden toegejuicht".

Tijdens de invitatiewedstrijden op de
IJsclub „Kralingen" te Rotterdam heeft
Van der Eist het in 1947 door Jan Lange-
dijk op dezelfde baan gemaakte Neder
lands record op de 1500 meter belangrijk
verbeterd. Hij liet een tijd van 2 minuten
25.1 seconden vcv- 7?ch afdrukken, het
geen niet minder 9 sec. sneller is dan
het oude record 31 sec.).

De Rotterdamme; twam tot dit resul
taat na een spannende rit tegen de nieuwe
kampioen Egbert van 't Oever, die ditmaal
met een minimaal verschil van 0.2 sec. de
zege aan zijn rivaal moest laten. Tevoren
had Van der Eist reeds de 500 meter op
zijn naam gebracht door deze afstand af te
leggen in 46.4 sec.

Van 't Oever had voor de 500 meter 47.3
sec. nodig. Met deze beide overwinningen
in zijn zak was Van der Eist reeds zeker
van de eindoverwinning, doch het laatste
nummer, de 5000 meter, kreeg nog een
zekere fleur, omdat Van 't Oever wilde
trachten het reeds jaren bestaande Neder
lands record van Dolf van der Scheer (9
min. 4.8 sec.) te breken. Hij startte in zijn
rit tegen Van der Eist op een schema van
9 min. 4 sec. Ondanks het fe't dat inmiddels
een felle wind was opgestoken en het ijs
iets harder was geworden, behield de Lis-
senaar lange tijd een goede kans op succes.
Op een zeker moment lag hii vijf seconden
binnen het schema, dat destijds door Van
der Scheer was aangehouden, doch na 4200
meter was hij hiermede precies gelijk. In
de laatste twee ronden zakte hij af.

Het eindklassement luidde: 1. Van der
Eist (Rotterdam) 151.947 pnt.; 2. Van 't
Oever (Lisse) 150.883 pnt.: 3. T. Roozen-
daal (Warmenhuizen) 157.443 pnt.: 4.
Wervers (Rotterdam) 161.420 pnt. 5. Dul-
lart (Rotterdam) 163.933 pnt.

Bij uitstekend weer hebben ruim 1500
-deelnemers de door het Amstel- en Rijn-
district georganiseerde dorpen- en kaste
lentocht, elk 35 km gereden.

Ongeveer de helft van dit aantal heeft
beide tochten afgelègd. Behoudens enkele
kinderen, die moesten opgeven, zijn er geen
uitvallers geweest. IJs en weder dienende
zal de 70 km-tocht waarschijnlijk Zaterdag
en Zondag opnieuw worden verreden.

De derde merentocht is een groot succes
geworden. Niet minder dan 2500 deel
nemers verschenen Woensdagmorgen aan
de start, van wie een honderdtal de gehele
tocht, de afstand van 90 kilometer dus,
hebben uitgereden. Een aanmerkelijk ver
schil met Dinsdag, toen slechts één van de
500 deelnemers de volle 90 kilometer af
legde. Maar Woensdag waren de weers
omstandigheden dan ook veel gunstiger.
De overige rijders hadden zich weer tot de
20, 40 of de 60 kilometer-rit bepaald.

Het bestuur van de IJsvereniging Groningen
heeft aan de K.N.S B, toestemming gevraagd
om op Donderdag 11 en Vrijdag 12 Februari
in Groningen een uitdagingswedstrijd te
organiseren waaraan zullen deelnemen de zes
Nederlandse rijders, die zich op het ogenblik
te Davos bevinden en de zes hoogst geklas-
seerden van de nationale kampioenschappen,
die in Zwolle zijn gehouden: Egbert van 't
Oever (Lisse), Kokkie van der Eist (Rotter
dam), Jan Wervers (Rotterdam), Nico Olst-
hoorn (Naaldwijk), Tinus Roozendaal (War
menhuizen) en Van den Berg (Nijenbeek).

De klassieke afstanden de 500 en de 5000
meter op de eerste dag en de 1500 en 10.000
meter op de tweede dag zouden op het pro
gramma komen te staan.

Voor de Europese kampioenschappen in
het hardrijden op de schaats, die Zaterdag
6 en Zondag 7 Februari in Davos worden
gehouden, zijn de volgende inschrijvingen
binnengekomen:

Rusland: Gontsjarenko, Shilkov, Grishin.

Engeland: Cronshey, Dymock, Stevens.

België: Laboubee, Detaille, Nys.

Nederland: Broekman, De Graaf, Huiskes,
Maarse, Schuier, Van der Voort.

Noorwegen: Andersen, Aas, Haugli, Hodt,
Johannessen. Seiersten.

Finland: Salonen, Jaervinen, Saloma.

Frankrijk: Heckli, Cartaux. Guilloz.

Zweden: Ericsson, Stroem, Sjoelin, Pajor,
Malmsten.

Italië: Citterio, Caroli.

Duitsland: Meding, Raepple, Keiler.

Oostenrijk: Mannsbarth, Offenberger,
Josef Eminger, Kurt Eminger.

Zwitserland: Kuil, Rohrbach, Hardmeier.

Mevrouw Brinkmeyer uit Beets (Noord-
holland bij de dames en Hazelbag uit Gou
da bij de heren hebben in Almelo het Ne
derlands kampioenschap schoonrijden ge
wonnen. Bovendien legden deze twee rijders
beslag op de nationale titel bij de paren.

Bij de dames werd mej. Molenaar (Nieuw
Vennep) met' 294,5 pnt. derde.

De uitslagen van de voor de vierde ronde
van de Engelse bekercompetitie overge
speelde wedstrijden luiden:

BlackpoolWest Ham United31

ChesterfieldSheffield Wednesday 24

Newcastle UnitedBurnley 10

PortsmouthScunthorpe United 22

(na verlenging)

In de vijfde ronde komt Blackpool tegen
Port Vale, Sheffield Wednesday tegen
Everton en Newcastle United tegen West
Bromwich Albion.

De winnaar van de wedstrijd Portsmouth
Scunthorpe United komt uit tegen Bolton
Wanderers.

Rick zag een zolderkamer, daar binnen. Er was niemand in. Hij wist eigenlijk niet
goed, wat hij zou doen.... naar binnen gaan, of niet?

Toen besloot hij het toch maar te doen. Met veel moeite klom hij over de vensterbank
het raam door; want dat was allemaal zo heel groot, in vergelijking met Rick zelf.
Maar eindelijk was hij dan toch binnen, en hij keek rond. Het leek hier wel een soort
kinderkamer; er stonden enkele stoeleneen kastje en een bed, en er lag wat speelgoed.
Rick stond daar, helemaal alleen en kleintjes in die kamer. Hij dacht aan hun eigen
kamertje thuis, het gezellige kamertje van hem en Bunkie. En de tranen schoten
hem in de ogen.

Zou hij ooit nog eens terug kunnen komen in oom Tripje's huis? Bij Bunkie en Oepoe-
tie, die nu langzamerhand toch eigenlijk zijn broertjes ivaren geworden?

Maar dan zou hij hier eerst weg moeten kunnen, weg uit dit land van de mensen.
En hoe zou dat kunnen? Alles was hier zo groot en zo zwaar..,, en waarheen zou
hij moeten gaan?

Arme Rick! Hij voelde zich zo eenzaam en verlaten. Hij was moe en ging op de grond
zitten. En ja. hij kon er heus niets aan doen.... toen huilde hij, omdat hij zich zo
ongelukkig voelde

Dc strijd tussen de dames van IIBC en
Velox, die gisteravond in het Krelagehuis
in Haarlem werd gespeeld, bracht een ver
rassing in de volleyhalcompetitic. Sinds
weken viel er geen verrassing te noteren,
maar nu brachten de IIBC'ers Velox een
nederlaag toe. De eerste game was voor
Velox (1511), maar dit was dan ook de
enige winst. Met 815, 1315 en nogmaals
1315 wisten de zwart-witten een kostbare
zege te behalen. De strijd stond technisch op
een behoorlijk peil, de grotere vechtlust van
Wil Medenbiik en haar teamgenoten zorgden
er voor dat ze nu in puntenaantal gelijk
zijn gekomen met Velox.

Heel wat minder waren de andere wed
strijden in de eerste klasse dames. Zo'zagen
we Rapiditas, dat nog steeds de tweede
plaats bezet op de ranglijst, tegen Die
Raeckse een zeer slechte wedstrijd spelen.
Ook Die Raeckse maakte geen grootse in
druk maar hierbij moet gezegd worden dat
de kampioenen practisch nooit op een be
hoorlijke tegenstand stuiten zodat het ook
moeilijk valt het spelpeil op te voeren.

Een noncnalant spelende OSS-ploeg moest
tegen PSVH genoegen nemen met een 31
nederlaag. Steeds weer onderbrak de coach
van de Zandvoortse dames het spel met
„time out" om zijn pupillen aanwijzingen te
geven, maar het baatte met. Met 157,
1513, 1015 en 155 verspeelde OSS twee
kostbare punten.

Bij de heren viel de ruime overwinning
van CIOS <p Velox bijzonder mee. Temeer
daar de groen-witten met enkele invallars
tussen de lijnen verschenen. De tussenstan
den waren 9—15, 15—13, 13—15 en 5—15.

Er is altijd een grote rivaliteit tussen de
Brandweer en de Politieploegen. Dit keer
moesten de spuitgasten met een gedecideerde
nederlaag genoegen nemen.

De tussenstanden waren: 1512, 1015,
9—15, en 8—15. HVS I won van HVS II met
3—1.

Tournooicn

Enkele, verenigingen, uitkomend in de af
deling Haarlem, zijn voornemens een volley-
baltournooi te organiseren. Zo organiseert
de RKSV Leonidas Zaterdag 13 Februari in
het Krelagehuis een nationaal volleybal-
tournooi waar niet minder dan 49 teams
voor inschreven.

HVS organiseerde verleden jaar het Flora-
tournooi. Het grote succes dat HVS vorig
jaar behaalde is aanleiding geweest ook dit
jaar een tournooi te organiseren. Het „HVS-
Floratournooi" wordt op 27 Maart gehouden.
Eveneens in het Krelagehuis. Onder de vele
inschrijver komen ploegen voor als RVC,
SMH, Boemerang, Celebes. SOS, enz.

Ook het Zandvoortse OSS gaat een tour
nooi houden en wel in het kader van -iet
50-jarig bestaan der vereniging. Dit tour
nooi zal in Mei op de velden van „Zand-
voortmeeuwen" in Zandvoort gehouden
worden.

De volledige competitie-uitslagen luidden:

Dames. Ie klasse: Rap.Die Raeckse 04;
PSVH—OSS 3—1; Velox—HBC 1—3.

2e klasse: Die Raeckse 2HBC 2 22;
RamplaanPWN 40.

3e klasse: Velox 3Santpoort 40; BGV
2—HVS 3 4—0.

Heren. Ie klasse: VeloxCIOS 13; PSVH
—Brandweer 3—1; HVS 2—HVS 1 1—3.

2e klasse: Rap.—PSVH 2 4—0; BGV—HBC
2 40; BoruSantpoort 04.

3e klasse: StampersGios 13; HVB 4—
Die Raeckse 3 40; Velox 2Rap. 3 04.

De technische commissie van de Neder
landse Basketballbond, afdeling Haarlem,
is dit seizoen niet erg gelukkig geweest met
het organiseren van de centrale training.
Tot de voornaamste oorzaken moet het voor
de deelnemers ongeschikte tijdstip gerekend
worden.

Deze aangelegenheid is nu opnieuw be
keken en er wordt wederom met een cen
trale training begonnen. Voor de dames
vangt deze aan op Vrijdag 5 Februari. Dit
moet geen enkele moeilijkheid meer kunnen
opleveren, daar door de medewerking van
de competitieleider, er op de Vrijdagen
geen le klasse dameswedstrijden meer vast
gesteld worden.

De heren en junioren zullen nog even ge
duld moeten hebben. Dezen zouden Zaterdag
6 Februari beginnen doch de vorst noopte
to. uitstel, daar de training voor deze groe
pen wegens zaalgebrek in de buitenlucht
moet plaats vinden.

De vlogende dames komen Vrijdag in
actie: Schrama, v. Deursen, Medemblik (An
tilopen); Huigen, Kors, Snel, Steenkist

Tussen de besturen van de exploitatie van
de renbaan Duindigt en de stichting Neder
landse draf- en rensport is overeenstemming
bereikt ten aanzien van het beschikbaar
stellen van de renbaan Duindigt voor het
houden van rennen en draverijen. Hierdoor
blijft Duindigt voor de Nederlandse paar
densport behouden en is een einde gekomen
aan de onzekerheid, die vooral drukte op de
bestaansmogelijkheden van trainers, jockey's,
stalpersoneel en hun gezinnen. Sedert het
einde van het seizoen waren onderhande
lingen gevoerd tussen de eigenaresse van
Duindigt, de erven Jochems, en enkele
Amerikaanse maatschappijen in verband met
het exploiteren van de renbaan Duindigt
als recreatieterrein voor hun personeel.
Door de overeenstemming, die thans is be
reikt tussen de besturen van Duindigt en de
stichting Nederlandse draf- en rensport,
alsmede door het besluit van de gemeente
Wassenaar, inzake het verlagen van de ver
makelijkheidsbelasting van 35 tot 20 be
sloot het bestuur van de renbaan Duindigt
de exploitatie voor de eerstkomende vijf
jaren weer ter hand te nemen.

60)

Cornelia haalde de schouders op. Haar
gezicht weid uitdrukkingsloos en de kleur
verdween van haar wangen.

„Daar kan i'k niets aan doen, 't Is 't ge
luk van. 't spel. We staan op 't ogenblik op
een tweesprong, Gavin. Of de troep, óf ik.
Ik wacht op Val's keuze".

„En als hij de troep kiestvroeg

Gavin, uiterlijk erg rustig en kalm, maar
innerlijk vol "bange verwachtingen.

„Dan kan hij naar de maan lopen met
zijn troep!", gilde Cornelia. „Maar mij zal
hij dan niet meer zien! Ik kan best zon
der Val Herrick leven als 't moet! Voor
mijn part neemt hii dan maar die smoor
verliefde Rosemary!"

Gavin voelde de aandrang in zich opko
men haar eens flink door elkaar te ram
melen. Maar hij wist zich te beheersen.
Hij ü*fcaide zich om en liep de kleedkamer

uit. De deur sloeg hij niet eens hard ach
ter zicht dicht.

Maar toen hij zich weer bij de mensen
die op 't toneel aan het werk waren, ge
voegd had, zuchtte hij diep. Die hatelijke
opmerking over Rosemary kon hij niet
goed verwerken, 't Kind scheen de laat
ste tijd verstandiger geworden te zijn, al
hoewel ze toch vaak uren met Val alleen
was als hij brieven dicteerde. Als Corne
lia echter iets onverstandigs zou doen, zou
haar bewondering voor Val weer toren
hoog stijgen, 't Had feitelijk niet veel te
betekenen: een schoolmeisjesachtige ver
ering, een dwaze verliefdheid op een held.
Maar Val was tenslotte ook maar een man
en als Cornelia hem in de steek zou laten
zou hij wel bijzonder veel zelfbeheersing
moeten tonen om Rosemary's genegenheid,
om haar kinderlijke aanhankelijkheid niet
een grote troost te vinden.

En tenslotte zou Rosemary en niet Val of
Cornelia, hier de dupe van werden! Gavin
was daar heilig van overtuigd. Hij kende
dit soort mensen beter dan wie ook. Na
dat ze een tijd lang de grootste ruzie zou
den hebben gehad zouden ze zich weer met
elkaar verzoenen, foto's van hen beiden
laten nemen en weer samen gaan optreden.
En of dit op Broadway of in de provincie
zou gebeuren, zou uitsluitend afhangen
van Cornelia's invloed op Val. Gavin durf
de er nu al alles om te verwedden, dat 't
Broadway zou wordenmaar in de tus
sentijd zou Rosemary in een soort zevende
hemei, geleefd hebben, waaruit ze dan

plotseling zou neervallen in de harteloze
realiteit van het normale leven van alle
dag, vernedert, voor de gek gehouden, ge
kwetst door twee wispelturige egoïsten

Rosemary!

Terwijl hij gedachteloos een stuk linnen,
dat los was gescheurd, begon vast te spij
keren, sloeg hij zich plotseling flink op de
vingers. Hij vloekte. Waarom ter wereld
zou hij zich nog druk om hen maken, nu
hij toch maar een soort kindermeisje was?

Dat ben ik, voor iedereen, dacht hij
somber gestemd, niets meer of minder dan
een zeurderige kindermeid!.... Denk om

je ogen onder die sterke lampenBlijf

niet te lang zonnebaden op 't strand want
anders verbrand je te veel

Kindermeid, kindermeid, kindermeid!
zong hij zachtjes, waarop Terry, die aan
de andere kant van 't toneel met iets bezig
was, schreeuwde:

„Wat zeg je? Wat wil je? Ik versta je
niet als je zo staat te hameren!"

Gavin hield op met 't timmeren en be
gon te lachen. De in het stadje opgedui
kelde duvelstoejager was gaan eten, zodat
hij en Terry alleen waren.

De ruimte boven het toneel was maar
erg laag, zodat er geen décors konden
worden opgehangen. Deze werden dus
maar ergens achteraan neergezet. Terry,
die moeizaam een décor, waarm enkele ra
men voorkwamen, voortduwde, leek wel
een trotse kindei verzorgster, die achter
een kinderwagen liep.

„Ik dacht er juist aan dat we eigenlijk

niets meer zijn dan kindermeisjes en toen
kwam jij met dat gevaarte aan!"

Terry grijnsde.

„De tournee is bijna afgelopen. Ik ge
loof dat we er zo langzamerhand een
beetje genoeg van krijgen. Zullen we even
een glas bier gaan drinken?"

Nadat ze van enkele glazen wit-schui-
mend vocht genoten hadden, gingen ze
lunchen in een milk-bar, omdat het daar
goedkoper was dan in een restaurant.

Terry hing over 't tafeltje heen, zijn
mond vol spaghetti en toast.

„Heeft Cornelia vanmorgen op je man
lijke schouder uitgehuild? Ik vind dat ze
er de laatste tijd een beetje pips uitziet".

„Mmmm

Gavin voelde er weinig voor om iets te
zeggen. Hij vond Terry wel een aardige
kerel, maar hij wist dat de jongen steeds
te veel ging zeggen als hij een paar bier
tjes op had. En 't had toch werkelijk geen
zin juist nu een soort paniek te ontkete
nen, vooral omdat nagenoeg iedereen moe
was en met opluchting aan '1 naderende
vertrek naar Engeland dacht. Daar zouden
ze dian eindelijk eens goed kunnen uitbla
zen voordat 't nieuwe seizoen zou begin-'
nen.

„Jullie Schotten zijn nogal spraakzaam,
hè?" Terry had 't gemompel van Gavin''
gelukkig niet al te ernstig opgenomen.

Gavin grinnikte.

„Als je eindelijk klaar ben met eten,
loop je dan even mee naar mijn kamer?",
vroeg Terry. „Ik heb iets dat ik je zou

willen laten zien. We hebben overigens
zeeën van tijd, voor twee uur hoeven we
niet terug te zijn".

,,'t Hangt van dat „iets" afis 't een

meisje?"

Terry lachte. Hij hield zijn hoofd naar
achteren en maakte zo'n lawaai, dat ieder
een in 't eetzaaltje hun richting uitkeek.
Tenslotte zei hij;

„Ja, 't is een meisje. In zekere zin ten
minste. 't Is in ieder geval vrouwlijk".

„Dat dacht ik al! Hoe zou 't ook anders
kunnen! Je bent er zo enthousiast over!
Maar waarom wil je 't me eigenlijk laten
zien?", vroeg Gavin. Hij was in de verste
verte niet bezorgd over Terry, die al drie
keer, nadat hij in Auckland Myra Martin
had leren kennen, hals over kop verliefd
was geworden.

„Ik wilde graag je eerlijk oordeel
horen".

Terry's stem klonk plotseling weer vrij
ernstig; hij scheen ditmaal werkelijk geen
gekheid te maken.

„Zelf geloof ik dat 't het mooiste is dat
me in mijn mislukte leven geschonken is,
maar ik wou toch graag jouw oordeel ho
ren".

„Ik ben geen groot kenner van vrouwen,
dat weet je best", zei Gavin met zijn
sterkste Schotse accent!"

„In dit geval wel!"

Toen ze samen de binnenweg opliepen,
die van de zee naar de heuvels leidde,
vroeg Gavin zich af wat Terry nu wel weer
uitgebroed zou hebben om hem voor de1

gek te houden en om zichzelf een vrolijk
ogenblik te bezorgen.

Toen ze Terry's kamer, die hij deelde
met Tom Hazlemere, binnengingen was het
niet een meisje van vlees en bloed dat hij
liet zien, noch een foto van een o£ andere
nieuwe vlam maar een schilderij, dat hij
vrij verlegen van het beschermende kleedje
ontdeed en op een kastje zette, zodat Gavin
het goed van enige afstand kon bekijken.

„Het eerste en enige pox-tret dat ik ooit
heb geschilderd! „De costumière".

Terry zei het alsof hij een jongen was,
die voor de eerst? keer van zijn leven ver
liefd was. Maar er klonk niets van bravour
in zijn stem.

Gavin staarde naar het doek; hij was
met stomheid geslagen door Terry's werk.

Ma Tulip! De magere, bleke en spichtige
vrouw met op haar gegroefd gelaat een
stille verrukking, terwijl ze naar een cos-
tuum keek dat ze in haar handen hield,
zodat men de indruk kreeg dat ze eens, in
een ver verleden, in datzelfde costuum

gespeeld hadJulia misschien. Ze

knielde bij een grote mand voor toneel-
cosluums, waar een waterval van warme

kleuren uit kwamfluweel en zijde

en met juwelen bestikte doeken, die een
soort bouquet vormden. De achtergrond
was slordig, stoffig, wazig, vol schaduwen.
Alleen de rijke stoffen en het gezicht van
de vrouw lichtten op, toonden als het ware
de ziel van het toneel.

Terry, die op een van de bedden was
gaan liggen zei:

(Wordt vervolgd).