De kip
mP
GELUKKIG... PIJN!
Agenda voor
Haarlem
Schilderijen van Dick Zwier
bij „Felison" in IJmuiden
Ongelukken op kruispunten
kosten Amsterdam millioenen
H nf"
BICHlïM*
ftHiiTrnrmf
Politieke beschouwingen in
Eerste Kamer geëindigd
Belangrijke expositie
Verkeersteeknische ANWB-Ieergang
IJ-ru, ctafc is 'wi
Mr. In 't Veld: Samenwerking tussen
P.v.d.A. en K.V.P. moet
bestendigd worden
Prof. dr. E. Gorter
overleden
DONDERDAG 18 FEBRUARI 1954
Dit jaar geen nieuw
Zuiderbad
Bekend pionier van de
kindergeneeskunde
3
ADVERTENTIE
Ertshaven met Hoogovens te Veisen olieverfschilderij (1954) door D. Zwier.
Het is, geloof ik, Isaac Israels geweest,
die eens gezegd heeft, dat men aan één
vierkante decimeter van een schilderij kan
zien op het goed is of niet. Zoals met veel
van dergelijke uitspraken het geval is,
moet men ook deze niet al te letterlijk op
vatten. Het is ook typisch een opmerking
van een impressionistische schilder, die
immers een grote betekenis aan de toets
toekende, welke hij als handschrift en sig
natuur van de kunstenaar zag. Dat echter
deze uitspraak ook voor hedendaagse, niet
impressionistische schilderkunst wel dege
lijk een waarheid inhoudt, bevond ik bij
het bezichtigen van de schilderijen van Dick
Zwier.
In de expositiezaal van „Felison" te
IJmuiden-Oost is een aantal werken van
deze te IJmuiden geboren, in Amsterdam
wonende schilder te zien. De schilderijen
van Zwier doorstaan de hier boven aange
geven proef volkomen en het mag zelfs als
één van de karakteristieke eigenschappen
van deze schilderkunst aangemerkt wor
den, dat men in ieder willekeurig gekozen
détail dezelfde structuur en werkwijze kan
terugvinden als die waarmede het geheel
is opgebouwd.
Het is overigens niet om deze reden (die
men terecht misschien wat al te spitsvon
dig zal vinden) dat ik Dick Zwier een der
belangrijkste onder de jongere Amster
damse schilders wil noemen. Het is im
mers zo, dat men eerst een schilderij mooi
vindt en zich dan pas gaat afvragen waar
om men het mooi vindt. Wat ik in het werk
van Zwier bewonder is, om te beginnen,
het totaalbeeld van de compositie, bijna
altijd bewogen maar toch evenwichtig,
verder de rijk genuanceerde kleur en ten
slotte de verfijnde indeling van het gehele
vlak. dat zich organisch in de onderdelen
vertakt.
Deze omschrijving van de schilderijen
van Zwier zou bij een lezer, die de werken
zelf niet kent, de indruk kunnen wekken
dat hier sprake is van een of andere vorm
van abstracte of nonfiguratieve kunst. Er
is immers over het onderwerp nog niets
vermeld. Er zijn echter wel degelijk mo
tieven behandeld in deze schilderijen en
wel die, welke ten nauwste met de ge
boorteplaats van de schilder verband hou
den, namelijk schepen, droogdokken, ka
den, industriegebouwen, steigers, vissers
boten, masten, netten, kortom het hele
arsenaal van een levende havenstad. Het
merkwaardige van Zwiers schilderijen is,
dat hij met volledige inachtneming van de
eigenaardigheden, dit boeiende onderwerp
in het geestige en zinrijke weefsel van zijn
compositie weet in te vlechten. Hoewel
dus de voordracht uiterst overwogen lijkt
en een samenstel van driehoeken, recht
hoeken en trapezia de motieven omschrij
ven en onderling verbinden, wordt het
eigenlijke gegeven nergens geweld aange
daan. De schilder heeft er zich voor weten
te hoeden zijn systeem aan de beschouwer
op te dringen. Het rijkgeschakeerde kleur-
schema is uit diverse overschilderingen
ontstaan, waardoor de huid van het schil
derij een mooi patina kreeg.
Het is verheugend, dat er een jonge ge
neratie opkomt, die op persoonlijke ma
nier, met begrip voor een bewustere vorm
geving, aansluiting vindt met de picturale
traditie die de Nederlandse schilderkunst
terecht vermaard heeft gemaakt.
Men mag ook Felison feliciteren met
deze tentoonstelling overigens niet de
eerste waarmee deze vereniging bewe
zen heeft iets belangrijks voor het cultu
rele leven te IJmuiden te kunnen bijdra
gen. Het is. te verwachten, dat de gemeente
Velsen inziet dat een vereniging, die expo
sities van deze kwaliteit weet te brengen,
alle medewerking verdient. Een betere
tentoonstellingszaal blijft voorlopig de
eerste wens op onze verlanglijst.
OTTÖ B. DE KAT
Pijn is een nuttin verschijnsel, omdat wij
erdoor worden gewaarschuwd als er iets mis
gaat in ons lichaam. Men behoeft zich maar
voor te stellen hoeveel mensen er buikvlies-
ontsteking zouden krijgen als zij bij een blin
dedarmontsteking geen pijn voelden. Maar
dit voorbeeld toont ook aan, hoe voorzichtig
men moet zijn bij het bestrijden van pijn.
Pijn is een verschijnsel van een ziekteproces
en zolang de aard van dit proces niet bekend
is, kan men de pijn wel bestrijden, maar het
proces woekert voort.
Nu maakt het een groot verschil, waar de
pijn zit en hoelang de pijn bestaat. Plotseling
optredende buikpijn of steeds terugkerende
buikpijn, waarvan de oorzaak niet bekend is,
moet men nooit zelf behandelen. Uit te ma
ken wat hier gebeuren moet, is het werk van
de dokter.
Bij pijn elders in het lichaam, die sinds
kort bestaat en die door bekende oorzaken
optreedt (na kiestrekken. spierpijn, na ver
stuiking, bij verwondingen, wintervoeten,
..dode" vingers e.d.), of die sinds lang bestaat,
maar waarvan de oorzaak eveneens is vastge
steld (rheumatiek, spit, zenuwpijn, slecht
helende wonden e.d.). is het verantwoord de
pijn weg te nemen. Medicijnen, die men daar
toe inneemt, hebben het nadeel, dat zij kort
werken, dat men eraan went en dat zij in
meer of mindere mate giftig zijn.
Een andere manier van pijnbestrijding is
het toedienen van warmte. Waardoor de pijn
hierbij verdwijnt, is niet bekend, maar het
feit staat vast. De ervaring leert bovendien,
dal het resultaat van een hiertoe gebruikte
goede infrarood-straler veel groter is en
langer duurt dan dat van kruiken e.d., terwijl
het toedienen van warmte in de vorm van
straling veel prettiger, gemakkelijker en zin-
delijker is. Philips „Infraphil" (prijs 37.50)
is niet alleen een goede infrarood-straler, het
is de beste. De Philips „Infraphil" is speciaal
voor dit doel ontworpen en heeft het voordeel
dat juist die infrarode stralen worden uitge
zonden. die diep tot onder de huid in het
weefsel kunnen doordringen. Daar worden zij
vastgehouden en ontstaat er warmte, die de
bloeddoorstroming vergroot en daardoor een
gunstige werking heeft op ontstekingsproces
sen (steenpuisten, verzweringen, rheumati-
sche ontstekingen e.a.) en op storingen in de
bloedsomloop (wintervoeten, „dode" vingers
en slecht helende wonden).
Op de tweede dag van de nationale ver
keerstechnische leergang, welke in Utrecht
gehouden wordt, heeft de directeur wegen
en verkeer van de A.N.W.B., de heer A.
G. M. Boost, een inleiding gehouden over
rijmethoden binnen de bebopwde kom. Hij
bepleitte het scheppen van zodanige om
standigheden, dat de methoden en gedra
gingen der bestuurders zo gunstig moge
lijk worden beïnvloed, het scheppen dus
van het meest gunstige „verkeersklimaat".
Indien bepaalde „overtredingen" bij her
haling voorkomen, dient te worden nage
gaan of dit wordt veroorzaakt door een
gebrek aan duidelijkheid en begrijpbaar
heid van de situatie ter plaatse.
De vraag of het afschaffen van de maxi
mumsnelheid in 1951 de verkeersveilig
heid ten gunste of ten ongunste heeft be-
invloed, kan noch in ons land, noch in
ADVERTENTIE
Zo'n ROXY houdt je fris achter het stuur.
En ze zijn lekkerder dan ooit nu ze fabriekvers uit die
F.S. packs komen.
Geen wonder dat iedereen zegt:
ADVERTENTIE
3 MeeStQl VUdheXtst :etmSg<neu-
3 mins» «al U he» bicArPAN ovei-
we maagmiddel Qien (b.v.
WAAG-CACHEi
smaakloos,
snel, zeker
DONDERDAG 18 FEBRUARI
Concertgebouw: Teil Jodlerchor, 8 uur.
Lido: „Slaven der hartstocht", 18 jaar, 7 en
9.15 uur. Frans Hals: „Taxi 85 rijdt voor", 18
jaar. 7 en 9.15 uur. Roxy: „Grens-incident",
18 jaar. 8 uur. Luxor: „De gevolgen van een
misstap", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Rembrandt:
„Gaslicht", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. City: „Be
schermt het ongeboren leven", 18 jaar, 7 en
9.15 uur. Palace: „Zolang jij bij mij bent",
14 jaar, 7 én 9.15 uur. Minerva: „Orphee",
18 jaar, 8.15 uur.
VRIJDAG 19 FEBRUARI
Stadsschouwburg: „Colombo", Haagse
Comedie, 8 uur. Concertgebouw: Noordh.
Ph. Orkest, 8 uur. Minerva: „I Confess", 18
jaar, 8.15 uur. Lido: „A. C. en dr. Jekyll
mr. Hyde, 14 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
Frans Hals: „Boem bij de luchtmacht", alle
leeft., 2.30, 7 en 9.15 uur. Roxy: „The grea
test show on earth", alle leeft., 2 en 8 uur.
Luxor: „Melba", alle leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15
uur. Rembrandt: „Schattige vrouwtjes", 18
jaar, 2, 4.15. 7 en 9.15 uur. City: „Storm-
duivels", alle leeft., 2. 7 en 9.15 uur. Palace:
„Zolang jij bij mij bent", 14 jaar, 2, 4.15, 7
en 9.15 uur.
Denemarken en Duitsland, waar in 1953 de
maximum snelheid eveneens werd opge
heven, positief worden beantwoord.
Gebleken is, dat automobilisten, wat hun
snelheidsdrang betreft, gunstig worden be
ïnvloed door een redelijke snelheidsgrens,
doch zich niet storen aan een limiet welke
onredelijk laag, of onredelijk hoog ligt.
Opstelling op de tramrails van linksaf-
slaand verkeer, hoewel feitelijk in strijd
met het Wegenverkeersreglement, is vaak
onvermijdelijk, het terugleggen van tram
haltes voor het kruispunt teneinde tussen
halte en stopstreep opstellingsruimte te
verkrijgen, dient overwogen te worden.
Vluchtheuvels in de rijbanen zijn vaak
onverwachte en dus gevaarlijke obstakels
en dienen tot het uiterste te worden be
perkt.
De rijmethoden van wielrijders moeten
met zorg bestudeerd worden. De tram is in
onze grote steden een hinderlijke zij het
vooralsnog onontbeerlijke verkeersdeelne
mer. Voor de trajecten van trams dienen
voldoend brede straten te worden bestemd.
Ir. H. G. Meyer, hoofdingenieur van pu
blieke werken te Amsterdam, sprak over
kruispunten binnen de bebouwde kom. Hij
zeide dat meer dan de helft van de ver
keersongevallen in Amsterdam iets te ma
ken heeft met kruispunten. Zij vormen
alleen reeds in Amsterdam behalve het
leed en de ergernis een schadepost van vele
millioenen guldens per jaar.
Het eerste streven moet dus gericht zijn
op het verhogen van de veiligheid op de
kruispunten. In de bebouwde kommen
kunnen hoe langer hoe meer kruispunten
het verkeer niet meer behoorlijk verwer
ken. Wanneer de verkeersdrukte stagne
rend werkt, moet men een regeling maken
met behulp van agenten of verkeerslich
ten. „Ter bestrijding van de tuberculose
wordt op de meest uitgebreide schaal van
alles en nog wat gedaan. De verkeerson
veiligheid is een gevaarlijker vijand dan
de tuberculose. Duizenden mensen, die er
niet over denken om in een vliegtuig-te
stappen, lopen en fietïzn elke dag door
onze steden en dorpen. Toch is het veiliger
om per jaar 10.000 km. te vliegen dan 10.000
km. te lopen of te fietser..
Aan de ene kant moet de mensen wor
den bijgebracht waar het om gaat, aan de
andere kant moeten wij samen onze wegen
en kruispunten zo veilig mogelijk maken
voor mensen, die elke dag fouten maken,
omdat zij nu eenmaal mensen zijn", zo
eindigde ir. Meyer zijn voordracht.
De burgemeester van Zandvoort, mr. H.
M. van Fenema, heeft Dinsdagavond tij
dens de rondvraag van de raadsvergade
ring, op "een vraag van "de heer J. Koning,
hoe het stond met de bouw van het nieuwe
Zuiderbad, medegedeeld, dat deze bouw
dit jaar niet meer verwezenlijkt zal kun
nen worden, omdat de tijd om voor het ko
mend seizoen gereed te zijn, thans te kort
is. Onderhandelingen met het Ministerie
van Financiën zijn nog' steeds gaande. Er
worden goede vorderingen gemaakt, doch
de bereikte resultaten bevredigen het ge
meentebestuur nog niet in alle opzichten.
Daarom worden de pogingen, om een voor
de gemeente zo gunstig mogelijke beslis
sing te verkrijgen nog steeds voortgezet.
(Van onze parlementaire redacteur)
De discussie over het meningsverschil
tussen prof. Rommc en mr. Burger is in
de Eerste Kamer op hoog peil gevoerd. Het
was een principiële gedachtenwisseling,
waarin omtrent de wederzijdse standpunten
geen verschil van mening kon bestaan. De
katholieke P. v. d. A.'er m. Cammel-
b e e c k heeft gisteren een motivering ge
geven van het toetreden van katholieken
tot de P. v. d. A. Hij betoogde, dat juist het
isolement van de katholieken het wanbe
grip omtrent de katholieke levensstijl in
sterke mate in de hand heeft gewerkt. Met
nadruk bestreed hij de opvatting als zouden
de katholieken, die tot de P. v. d. A. zijn
toegetreden, van kerk en geloof vervreem
den. Men moet voor de katholieke eman
cipatie niet te sterk vasthouden aan de
katholieke eenheidspartij, zo betoogde hij.
Mr. Kropman (K.V.P.) hield hem
voor dat hij door zijn lidmaatschap van de
P. v. d. A. anderen zou bewegen eenzelfde
stap te doen. Hij zou het daardoor onmoge
lijk maken het streven naar een maat
schappelijke orde volgens het evangelie te
verwezenlijken. De heer Cammel-
b e e c k antwoordde dat in de P. v. d. A.
ook de katholieke socialist het nabije doel
in practisch handelen kan bereiken, zonder
daarbij het verder reikende doel uit het
oog te verliezen. Het is juist, dat katho
lieken, die op de vroegere S.D.A.P. stem
den, van de kerk vervreemden, maar juist
is ook, dat zij in de P. v. d. A., die poogt
boven het historisch alternatief: christen
dom of socialisme uit te groeien, de weg
naar de kerk kunnen terugvinden.
Ook mr. In'tV e 1 d (P.v.d. A.) is nog
eens op de kwestie ingegaan. Omdat poli
tiek mensenwerk is, zo zei hij, is een te
nauwe verbinding van kerk en politiek er
veelal oorzaak van geweest, dat mensen
van de kerk zijn vervreemd. Want zij be
oordeelden de kerk naar wat de politiek
tot stand bracht. De heer In 't Veld zeide
het diep te zullen betreuren, indien er een
einde zou komen aan de samenwerking
tussen de K.V.P. en P. v. d. A„ want het
zou een toeneming van de sociale span
ningen betekepen.
Op deze verklaring is van de K.V.P,-
zijde niet gerageerd.
Dr. Drees:
Gunstige aspecten
De bijdrage van minister-president dr.
D r e e s tot deze discussie was samengevat
in de slotsom dat de in de zomer van 1952
bij de kabinetsformatie moeizaam verkre
gen samenwerking tussen verschillende
groepen levensvatbaar en vruchtbaar ge
bleken is. De premier onderstreepte het
grote belang voor de democratie van sta
biliteit en continuïteit in het door een
meerderheid gesteund regeringsbeleid. Dit
is bij ons alleen bereikbaar door samen
werking van verschillende groepen. Ver
geleken bij andere landen waren ten on
zent de algemene politieke verhoudingen
lang niet kwaad. Milde beoordeling en
goede samenwerking hadden ertoe bijge
dragen dat het economische beeld van ons
land in de jongste jaren in het algemeen
gunstig is, ondanks de ramp van Februari
1953. Het Nederlandse volk in zijn geheel,
aldus de minister-president, heeft zich
daarna, gesteund door onvolprezen hulp
van het buitenland, van zijn beste zijde
laten kennen.
Tot de gunstige aspecten behoorden vol
gens dr. Drees de mogelijkheid tot verlich
ting van lasten, de verhoging van het bin
nenlands verbruik, de toegenomen voort
brenging en uitvoer en een verblijdende
vooruitgang inzake Benelux. Met de heer
Brandenburg (C.P.N.) zag de bewindsman
in het grote woningtekort vijand nummer
één. Maar het uiterste gebeurt om bij te
bouwen.
Van de belastingverlaging en de loons
verhoging, bedoeld als compensatie voor
de huurverhoging, zal volgens dr. Drees
een deel voor de betrokkenen overblijven.
Prof. Molenaar kreeg te horen, waarom er
voor de gepensionneerden, die waarlijk
geen „vergeten groep" zijn, redelijkerwijze
niet veel meer kon gedaan worden dan ver
laging van de inkomsten- en de personele
belasting. Hier te gaan werken met toe
slagen zou elders onbillijk werken. De pre
mier ontkende de juistheid van mr. Krop-
man's grief omtrent tenachterstelling van
de K.V.P. bij benoemingen.
Mijnheer Van Toetzelaere
zal in zijn jongste tijd wel een
aanvallig wiegekind geweest
zijn, maar bij het ouder wor
den is het er niet beter op ge
worden met zijn uiterlijk.
Gaandeweg door de jaren heen
is zijn hals steeds dunner, zijn
neus steeds spitser en zijn
hoofd steeds smaller geworden,
alsof de natuur zich in een
speelse bui ten aanzien van
mijnheer van Toetzelaere de
taak gesteld had, hem meer en
meer op een stuk pluimvee te
deen lijken.
Niet, dat hij zich zijn uiter
lijk veel aantrok. Hij zat zijn
leven lang met de neus in de
boeken en kwam er slechts en
kele zuinige ogenblikken uit
om een degelijke, rechtscha
pen vrouw te trouwen. Hij is
met zijn studie en zijn vrome
volharding een heel eind om
hoog geraakt op de ladder der
maatschappij. Hij is directeur
van een Middelbare School ge
worden, en dat betekende voor
hem het bereiken van een
ideaal. Hij was geboren om an
deren de les te lezen, hij was
een bizonder kenner van de
theorie des levens.
Geen mens bereikt zijn
ideaal zonder betaling onder
weg. Mijnheer van Toetze
laere gaf bij de tollen des
levens delen van zijn blozend
en welgevormd uiterlijk weg,
zodat hij bij zijn einddoel aan
kwam als een bleke, kipmagere
man, die zelfs in zijn spreken
aan een kakelend hoen deed
denken.
Zijn leerlingen heetten hem
deswege zonder aarzelen „De
Kip".
Mijnheer van Toetzelaere had
geen lust, noch tijd, veel in het
spiegelglas te kijken, anders
zou hij geraden hebben welke
bijnaam hem op zijn school
was aangemeten. Hij was een
vaardig en ijverig man, die zijn
leeraren en leerlingen met des
kundige gestrengheid leidde en
even rechtvaardig als onver
biddelijk kon zijn, wanneer de
omstandigheden dat geboden.
Hij zat achter zijn schrijftafel
in de directeurskamer als een
beeld van rust en gerechtig
heid, vingerwijzingen gevend
aan de docenten en de zaken
der school regelend alsof hij
het van zijn wieg af reeds ge
wend was. Men zegde van hem,
dat hij een geboren school
directeur was en ofschoon er
indertijd wellicht geen adver
tentie in de couranten had ge
staan, meldende: kleden is ge
boren de heer Vincent van
Toetzelaere, schooldirecteur
zou men geneigd zijn aan te
nemen dat er in die bewering
een grote waarheid school.
De waardigheid van de heer
van Toetzelaere was voor hem
zelf een zo onaantastbaar be
grip, dat hij grotelijks ver-
baasd was te merken, hoe zijn
leerlingen zich verstout had
den hem een vulgaire bijnaam
te geven, waarmede zij hem in
de wandeling gewoontegetrouw
aanduidden: De Kip. Hij kwam
dat pas te weten, toen de Fran
se leraar hem een op een groot
blocnotepapier getekend por
tret overhandigde, dat in de
klas onder hilariteit had ge
circuleerd. Het was een bizon
der vaardig getekende figuur
van een man met een kippen-
hoofd, waaronder was geschre
ven: MUestal is een haan de
baas, maar bij ons een kip,
helaas.
Ik heb dat de leerling Zon
dervan afgenomen, zegt de
Franse leraar ietwat verlegen.
Het is een brutaliteit en een
onbeschaamdheid.
Mijnheer van Toetzelaere
staart naar de tekening en
vraagt: Wat betekent d'it? Ik
begrijp het niet.
Hij begrijpt het niet, en de
Franse leraar zou gaarne door
de vloer heen in het niet ver
zonken zijn. Want hij moet nu
zeggen: Dit is uw portret,
want ge lijkt op een kip.
De vloer blijft onaandoen
lijk gesloten en dus is er geen
keus. Hij zegt het en begeeft
zich dan haastig naar elders.
De jongeman Zondervan is
er het ergste mee, want hij
moet zijn tekenvaardigheid
bekopen met van school ge
stuurd te worden. Vader Zon-
dervam hoort het verhaal
enigszins uit de voegen ge
trokken, want zijn zoon ver
telt hem slechts, dat hij van
school gestuurd is omdat hij
onder de Franse les heeft zit
ten tekenen.
Een zware straf, zegt vader
peinzend. Als ge slechts dit en
niet meer ge-daan hebt, lijkt
het mij zelfs een overdreven
straf.
De Ki-p is niet gemakkelijk,
snuft de zoon, wie het koud
op het lijf gevallen is.
Mijnheer van Toetzelaere
heeft intussen voor de spiegel
de afschuwelijke waarheid
ontdekt en tracht de deuk in
zijn zelfbewustzijn met hard
heid te repareren. De jonge
man Zondervan heeft meer
kwaad gedaan dan iemand
ooit beseffen kan. Hij kan op
school niet meer worden ge
duld door de man, die zijn
waardigheid in scherven heeft
zien vallen.
Wanneer vader Zondervan
bij hem wordt aangediend,
twijfelt hij een ogenblik. Va
ders zijn anders dan zoons.
Vaders lijden meer dan zoons
en hebben nochtans minder
schuld.
Vader Zondervan komt bin
nen met een ongelukkig ge
zicht, dat bedoeld is om me
dedogen te wekken, en hij
heeft zijn fraaie volzinnen
klaar om de directeur tot een
concessie te bewegen.
Hij zegt: Laten we er eens
rustig en van man tot man
over praten, mijnheer De Kip.
De jongeman Zonder van
vond spoedig een andere
school. J
a ci c
Nadat hij zich had verweerd tegen
de door de heer Brandenburg ver
kondigde stelling, dat het kabinet-Drees
de 5de Mei als bevrijdingsdag in het ge
drang wil doen komen, ten einde zoveel
mogelijk de herinnering aan de strijd tegen
de Duitse overweldiger te laten vervagen,
verdedigde hij het regeringsbeleid, inzake
bescherming van het land tegen de gevaren
van de zee, zulks naar aanleiding van de
op dit punt door ir. Louwer (V.V.D.)
Ir. Louwes had gezegd: „De ondergang
van ons land was zo dichtbij geweest, dat
hel een beetje met het noodlot spelen ge
noemd moest worden, als men thans zei: de
dijken waarover ge het hebt, zijn dan toch
maar niet bezweken. Men behoort de moed
te hebben met het, verleden te breken, ook
al is dat pijnlijk voor de waterschappen, die
ongetwijfeld indertijd met ere de autono
mie gedragen hebben. De regering moet
niet te lang overwegen en op adviezen
wachten, maar zelf gaan optreden."
Minister Drees zei, dat er ook vóór de
ramp reeds verscheidene maatregelen ge
troffen waren in het belang van betere be
veiliging tegen het water. Na de ramp
kwam trouwens de verantwoordelijkheid
voor het herstel volkomen voor rekening
van het rijk: hier viel dus de door ir. Lou
wes aanbevolen centralisatie wel degelijk
waar te nemen.
Sprekende over onze betrekkingen tot
Indonesië verklaarde dr. Drees hoe dezer
zijds alles ten behoeve van de daar ge
arresteerde Nederlanders was gedaan. Ter
loops verdedigde hij Indonesië tegen som-
miger bewering, dat het zich eenzijdig aan
al zijn verdragsverplichtingen onttrekt. Op
zakelijk-financieel gebied is dit volgens de
minister-president beslist niet het geval.
Na nogmaals het bekende standpunt te
hebben uiteengezet dat werkelijke Euro
pese integratie het waarborgen van een ge
meenschappelijke economische markt eist,
stond de premier even stil bij de mogelijk
heden van een economische depressie. Hij
zei dat wij beter dan in 1930 en volgende
jaren in staat zullen zijn de grootste tegen
slagen daarvan op te vangen. Het betrek
kelijk lage kostenpeil, onze flinke reserves
aan goud en deviezen en de vermindering
van onze schuld zijn in dit opzicht drie
gunstige factoren.
Tenslotte vroeg dr. Drees vertrou
wen te hebben in de weerstand van het Ne
derlandse volk, een vertrouwen dat gezien
de wijze waarop in de jongste jaren meer
dan één tegenslag is opgevangen, alleszins
gegrond mag heten. Wij kennen Nederland
met al zijn verschillende tegenstellingen.
..Maar een niet te breken keten, ook dat is
Nederland."
Minister Van deKieft deed ten
slotte nog de voor gemeentebesturen ver
heugende mededeling dat de uitkering uit
het Gemeentefonds over 1953 van 116 tot
120 procent verhoogd zal worden.
De Kamer ging tot Dinsdag uiteen na
hoofdstuk I van de begroting te hebben
goedgekeurd.
Woensdag, twee dagen voor zijn 73ste
verjaardag, is te zijnen huize te Leiden
overleden prof. dr. E. Gorter, oud-hoog
leraar in de kindergeneeskunde te Leiden
en pionier van de kindergeneeskunde als
gespecialiseerde tak van wetenschap en
gezondheidszorg.
Evert Gorter is op 19 Februari 1881 in
Utrecht geboren. Hij doorliep het gymna
sium te Arnhem in vier in plaats van in
zes jaren en liet zich op zeventienjarige
leeftijd als medisch student aan de Leidse
Universiteit inschrijven. In 1905 op 24-
jarige leeftijd legde hij het artsexamen
af. Negen maanden studie in Parijs gin
gen vooraf aan een assistenschap bij de
Leidse hoogleraar Nolen, die in 1907 zijn
promotor was toen hij cum laude de doc
torsgraad verwief. Reeds het jaar daarop
volgde zijn toelating als privaatdocent
voor interne kinderziekten te Leiden.
In 1916 kwam op zijn initiatief een
nieuwe afdeling voor kindergeneeskunde
aan het Leidse Academisch Ziekenhuis tot
stand. Een consequentie daarvan was zijn
benoeming tot lector in de kindergenees
kunde in 1917. In 1923 werd hij hoog
leraar te Leiden. Als zodanig nam hij af
scheid in 1951, toen hij de zeventigjarige
leeftijd bereikte.
Van 1935 tot 1939 was prof. Gorter
tevens hoogleraar aan de universiteit te
Gent. Zijn polikliniek aldaar kreeg een
grote toeloop en hij vormde er de „school-
Gorter", die de beschikking kreeg over een
afzonderlijk gebouw. Tijdens zijn verblijf
te Gent hield hij zich actief bezig met de
organisatie van het „Nationale werk voor
Kinderwelzijn".
In 1927 heeft prof. Gorter de leiding ge
had van het Volkenbondsonderzoek naar
de oorzaken van de zuigelingensterfte en
in 1936 van de Kindervoedingsconferentie
in Genève. Prof. Gorter was een der eerste
Leidse hoogleraren, die in de oorlog ont
slag namen uit protest tegen de beknotting
der geestelijke vrijheid in de academische
wereld. Deze ontslagaanvrage leidde tot
zijn verbanning door de Duitsers naar
Winschoten. Prof. Gorter slaagde erin. zich
in het Noorden des lands een nieuwe werk
kring in de kindergeneeskunde op te bou
wen.
Direct na de bevrijding werd hij per
ambulance reeds voor de oorlog had
rheuma hem allengs invalide gemaakt
naar Leiden teruggehaald. Daar werkte hij
mede aan de wetenschappelijke en orga
nisatorische wederopbouw van de Leidse
universiteit. Ook heeft hij na de oorlog de
leiding gehad van het internationaal con
gres voor stofwisselingsproblemen bij het
kind. Hij maakte een reis naar Amerika op
verzoek van Amerikaanse universiteiten.
Prof Gorter heeft vele boeken over zui
gelingenzorg en kindergeneeskunde ge
schreven. Hij was lid van de Koninklijke
Nederlandse Academie van Wetenschappen
en van de Gezondheidsraad, corresponde
rend lid van de Franse Academie voor Ge
neeskunde, erelid van de „American Pe
diatrie Society" en van de „New York
Academy" (ook een medische academie),
eredoctor van de Gentse universiteit en
van de medische faculteit te Parijs. Hij
was ridder in de Orde van de Nederlandse
Leeuw.
De crematie is Maandag te Westerveld,
na aankomst van trein 14.01.
