VRIJGEZELLEN ZIEN U AAN Franse paragraaf
Uit de schaduw
OVEREENKOMSTEN EN VERSCHILLEN VAN
DENEMARKEN EN NEDERLAND
Deense luchtigheid geen
oppervlakkigheid
Toegepaste kunst geniet
een veelzijdige bloei
Genie in dodencel
Gieseking procedeert
Einde van een
privilege
Expositie vijftig jaar
Haags muziekleven
HET aantal nog niet georganiseerde
landgenoten blijft verheugend slinken.
Thans is opnieuw een groep mensen, die
meende zich buiten de congresserende en
adresserende levenskringen te kunnen
houden, onder een nieuwe noemer in ons
volksleven ingedeeld. Ook deze mensen,
die wellicht gisteren nog op eigen houtje
trachtten de wereld te verbeteren, krijgen
nu een kans om zich degelijk te laten sa
mensmeden en om in die toestand sprekers
te horen schetsen, illustreren, beklemtonen,
onderstrepen en soms zelfs te horen spre
ken.
Wij staan thans aan de vooravond van
Vrijgezellendag. Wanneer een categorie
een eigen dagje krijgt toegewezen, dan wil
dat meestal zeggen dat wij er tevoren maar
wat „langsheen" geleefd hebben, zonder
begrip voor haar noden of verdiensten. Wij
kennen reeds Moederdag voor moeders,
Vaderdag voor vaders, Vlaggetjesdag voor
haringen en Dierendag voor dieren in het
algemeen: „Dieren kijken u aan".
Morgen zullen dan de vrijgezellen u aan
kijken. Voor een goed begrip delen wij
mede. dat met vrijgezellen in het algemeen
die mensen worden bedoeld, die niet ge
huwd zijn. Men dient zicli daar rekenschap
van te geven, omdat ook hier het gevaar
van beunhazerij dreigt.
Zoals vele bewegingen, die beoogden
wereldomvattend te worden en de samen
leving een nieuwe, krachtige impuls te
geven, heeft ook de Vrijgezellenbond een
onaanzienlijk plaatsje uitgekozen om van
daar zijn oproep de wereld in te slingeren:
Grevenbicht (L.). Door de behandeling van
onderwerpen als Huwelijksangst, Huwe
lijksremmingen en Het zoeken van een
Juiste Partner heeft de bond zich allereerst
bezonnen op zijn bestaansredenen. Vervol
gens heeft hij zich tot de buitenwereld ge
wend met het vermaan, dat deze de vrij
gezellen niet langer als tweederangs bur
gers zou behandelen. En tot de regering
met de motie: „Wèg met de hoge vrijgezel
lenbelasting!" Ten gerieve van de ambte
naren, die nu al een jaar lang vergeefs
langs de gigantische departementale kasten
slenteren op zoek naar het hoofd „Vrijge
zellenbelasting", tekenen wij hierbij aan,
dat vermoedelijk gedoeld wordt op de
Loonbelasting. Verder heeft de Vrijgezel
lenbond een discriminatie ontdekt in het
cadeaustelsel. Niet datgene, waar kortgele
den een wettelijke regeling voor is getrof
fen wij laten het aan anderen over da&r
weer een discriminatie in te ontdekken.
Het gaat hier om de „practische cadeaux",
Het gebouw van het Deense ministerie van
Financiën met het koninklijk paleis
Chrisliansborg op de achtergrond.
die verloofde, gehuwde, moeder/vader ge
worden kennissen van de vrijgezel ver
wachten. Dat is nog niet het ernstigste: er
is wel een weg om lepeltjes en pullen tegen
fabrieksprijs in serie op te kopen en in ge
reedheid te houden. Maar de vrijgezel per
soonlijk grijpt er naast. Immers, om even
eens geschenken in ontvangst te mogen
nemen, zou hij zich moeten verloven, hu
wen of borelingskes moeten kunnen aan
tonen en dan de lezer voelt waar wij
heen willen is hij geen vrijgezel meer.
Men ziet met welke beklemmende proble
men de nog jonge Vrijgezellenbond al da
delijk geconfronteerd wordt.
Het verkrijgen van een vertegenwoordi
ger in de Staten Generaal lijkt ons eenvou
diger. Wij zouden ons sterk moeten vergis
sen als mej. dr. Marga Klompé of dr. Jan
Schouten niet onmiddellijk bereid zouden
zijn de vertegenwoordiging van een Vrij-
gezellenpartij erbij te nemen. Voor de der
de zuil zou ook nog wel iemand te vinden
zijn.
TOCH heeft de lezer er recht op te weten
dat wij deze ontwikkeling met be
zorgdheid gadeslaan. Reeds in Grevenbicht
zijn de ondermijnende krachten in deze
beweging welig aan de dag getreden. Het
is toch wel betreurenswaardig, dat lieden,
die bijeenkomen om hun rechten als vrij-
gezel(lin) te verdedigen, deze onmiddellijk
prijsgeven bij het zien van een andere vrij-
gezel(lin). Verscheidene hunner zijn ver
slagen en verliefd uit Grevenbicht tevoor
schijn gekomen. Het is ons bekend, dat op
een vergadering van de bond in Amsterdam
het licht uitging, weliswaar om lichtbeel
den te doen vertonen, maar het licht ging
dan toch maar uit! Zo ijvert deze nieuwe
formatie in ons volksleven al voor haar
eigen ondergang. Zij zou even goed „Bond
tot Opheffing van de Vrijgezellenstaat"
kunnen heten.
Wij weten, dat het gerucht van deze
bond is doorgedrongen tot het isolement,
waarin velen onzer hun kracht hebben ge
vonden. Een groot deel van hen, zal zich in
vrijwillig gekozen egelstellingen met een
sterke glimlach afwenden. Dat zijn zij, die
in stilte een revolutie voorbereiden. Dit is
het geheim van véél meer vrijgezellen, dan
men geneigd is te denken: zij verkiezen
een eiland van rommel in een zee van een
zaamheid om met koortsige ogen plannen
van een ontzaglijke draagwijdte uit te wer
ken. Dat gebeurt vaak in een half-liggende
houding, waarmee de vrijgezel bij de bui
tenwacht de indruk wekt, dat er niets be
langrijks aan de orde is. Maar intussen
staat het plan hem haarscherp voor de
geest gespannen. Misschien dat men van
de verwezenlijking van al deze voornemens
weinig zal merken, maar dat doet niet ter
zake, want de voorbereiding is belangrijker
dan de uitvoering.
Het is niet onmogelijk dat onze strijd
hier en daar in gevaar komt door de wan
orde, welke zij om ons heen opwerpt. Som
migen kunnen daar op de duur niet tegen,
omdat zij nog gebukt gaan onder een mis
plaatste zucht naar ordelijkheid. Geven zij
daaraan toe, dan zal misschien een echt
verbintenis de orde op hun kamers herstel
len, maar de orde in hun geest zo ernstig
verstoren, dat zij voor onze hoge doelen
niet bruikbaar meer zijn.
En wannéér dan morgen de vrijgezellen
u aanzien, dan moge het bij een korte,
raadselachtige blik blijven, die wij in een
diergaarde eens van een leeuw ontvingen,
maar waarna het dier zich met een afge
beten grom omkeerde en heenging om de
laatste poot te leggen aan zijn uitbraak-
plannen. KO BRUGBIER
Een ter dood veroordeelde, door deskun
digen alts geniaal bestempelde misdadiger,
Caryl Chessman, heeft zojuist zijn autobio
graphic in druk zien verschijnen. Het boek
heet „Caltl 2445, death row" en dmaa®t als
ondertitel „Het door een veroordeelde zelf
geschreven levensverhaal".
De auteur is bezig aan nog twee boeken,
maar het zal hem waarschijnlijk niet luk
ken deze te voltooien, tenzij de voltrek
king van zijn vonnis, dat op 14 Mei be
paald is de dood in de gaökamer
wordrt uitgesteld.
Door psychiaters wordt Chessman de
begaafdste man genoemd die ooi£ in San
Quentin (V.S.) „gezeten" heeft. Een New
Yorkse socioloog, prof. Samuel Koe nig,
schreef op de omslag van het book „Zijn
leven was opgedragen aan de misdaad, aan
geweld tegen de maatschappij. I-Iij schreef
dit boek als een daad van diep berouw.
Een bijzonder verontrustend verhaal, over
een scheppend genie dlat een vernielend
genie werd."
Chessman heeft een verzoek om uitstel
ingediend bü de gouverneur van Califor-
nië voor uitstel van zijn executie wegens
ontvoering, poging tot verkrachting en
diefstal. (U.P.)
Parijs, April. - - De helft van de Pa-
rijzenaars schijnt ter gelegenheid van
Pasen de stad verlaten te hebben en de
straten zien er nu ook veel leger uit. De
waarneming is bedriegelijk: in werkelijk
heid zijn de straten zonder winkels altijd
leeg, zeker 's avonds en op feestdagen. De
huizen staan er steil en gesloten langs, als
de wanden van een ravijn, en verraden
met geen enkel teken dat zij bewoond wor
den: als er een enkele juffrouw in een witte
cape te voorschijn komt en met de blik op
haar schoentjes gericht de straat uitloopt,
kan men zeker zijn dat er nu niemand meer
achtergebleven is. Auto's hier en daar
langs het trottoir, met een krant en een
hoed of een regenjas op de achterbank, zijn
niet in staat om er leven in te brengen.
Evenmin is de poes dat, die in een hoekje
zon zit op een stuk blinde muur tussen
twee hoge blokken bovendien staat zij
op en springt na een korte aarzeling van
de muur af in het onbekende gebied er
achter.
Eén of twee hoeken verder is het dan
wel weer anders: gesloten auto's, zwart,
maar grijs van het stof, komen strak en
snel voorbij, een groen-gele bus stuift uit
een zijstraat naar binnen en stopt toch net
bij de halte. De meeste Parijse bussen
hebben nog open achterbal cons, die tot
laag boven de straat zakken en waar jon
gemannen aan de rand van staan om hun
gezicht in de wind te houden. Bij het nieu
we type, dat er langzamerhand in komt,
sluit de carrosserie zich om het balcon heen
en daar zit de conducteur ook op een vaste
plaats met een tafeltje voor zich van
het trottoir af ziet men hem in het voor
bijgaan spelen met zijn stempelgerei.
In deze straten, omdat ze wat breder
zijn, kan de zon ook zelfs van schuin opzij
de grond bereiken. Omdat het nog koud is
in de schaduw, schuift men langs de ver
lichte siraatwand, over de onregelmatige
projectie van daklijsten en geveltjes en
schoorstenen. Langs de boulevards bepaalt
de zon ook op die manier het wandelperk:
dat is altijd opvallend op de Champs-Ely-
sées, die door de schaduw van de Zuide
lijke bebouwing bijna de gehole dag in
twee helften verdeeld wordt: aan de éne
kant tafels en stoeltjes keurig gerangschikt
op terrassen waar alleen in één hoek twee
mensen aan zitten, stijf Ln d'e beschutting
van een glazen scherm, aan de overkant
gedrang en zonnebrillen en overwerkte
kellners. Maar overal in de stad zijn in
deze tijd de zonloze terrassen verlaten als
grond waar zelfs geen onkruid groeit. Aan
de Place St. Michel staat er alleen een
juffrouw in een jas de popcorn-machine te
bewaken, die onafgebroken de gezwollen
maïskorrels in een glazen bol omhoog
spuit.
Aan de overkant zitten daar twee Ameri
kaanse meisjes het seizoen iin te luiden: de
een van een welgedane gestalte, in een bril
van blauw montuur, glimlacht zonder op
houden. welgemeend en bovendien in de
overtuiging dat glimlachen en tevreden zijn
altijd goed is voor de wereld; d'e ander, die
donkerder en aantrekkelijker is, met een
stroeve en ongeduldige trek op het gezicht,
misschien omdat zij van mening is dat zij
Europa moet leren kennen en niet weet
hoe zij daarbij te werk moet gaan. Bij hen
vergeleken zijn de anderen bescheiden en
evenwichtig: de Fransen die droogjes in
de zon zitten met een klein glaasje voor
zich, de Engelse schooljongens die ln een
troep voorbij komen en gedempt een Frans
liedje zingen, zelfs de grote Duitse Merce
des in soort-uitvoering, d'ie langs het trot
toir staat en waar men zich een blondline
met donkere ogen bij voorste'!, vergezeld,
van een lachebek met een witte pet
maar men krijgt ze niet te zien: er ver
tonen zich hier veel Duitse auto's en bus
sen, weinig losse Duitsers.
Langs de kademuren van de Seine is het
al zomer: daar liggen de clochards te sla
pen naast hun schoenen en hun vervallen
kinderwagens. Aan de Qua! Henri IV, waar
zij zich staan te wassen en te kammen aa.n
een gemeentekraantie, moet men aan foto's
denken waar in witte inkt Waskolkkamp
1929 onder geschreven is. Eén van hen
scheert zich voor een scherf spiegel. Intus
sen komen op de voorgrond de gezinnen
voorbij: huisvaders in regenjas en een
zoontje dat scheef homgt aan moeders hahdl
Verderop naar het Oosten steekt een métro
treintje voorzichtig een hoge brug over en
bij de sluis voor de haven van hot Arsenaal
staan de vissers in het onvruchtbare water
te staren.
NEW YORK (U. P.). De Duitse pia
nist Walter Gieseking heeft een proces
aanhangig gemaakt tegen die gramofoon-
platen-maatschappij Urania, omdat dieae,
naar hij beweert, zonder zijn toestemming
twee 1 angs peel-opnamen van door hem
uitgevoerde werken op de markt heeft ge
bracht. Gieseking vraagt 100.000 dollar
schadevergoeding en eist, dat Urania de
twee platen uit de circulatie zal nemen. O
TRIëST (U.P.). De Giuseppe Verdi
Opera heeft besloten een schuld te be
talen, die een eeuw geleden is aange
gaan. In 1856 zat dit theater dringend
om geld verlegen. Vijfendertig geld
schieters zorgden voor de lening, maar
zij bedongen zekere privileges, zoals
gratis bezoek aan opera's en concerten.
Deze privileges gelden nog altijd, maar
de leiding van het operagebouw vindt
dat het nu maar uit moet zijn. Zij is
van plan er een streep onder te zetten
door de schuld af te lossen, hetgeen
neerkomt op 720 lire (ongeveer vier
gulden) per rechthebbende.
Natuurlijk was de waarde van die geld
som een eeuw geleden heel wat groter.
WANNEER VORSTELIJKE PERSONEN elkanders land be
zoeken, is dat voor hen zelf een taak, die hoge eisen stelt
aan hun uithoudingsvermogen. Men kan geen vergelijking
maken met een vacantiereis, die gewone burgers ondernemen
om tot rust te komen of indrukken op te doen van andere
landen en volken. Zij dienen een ander doel en geven gerede
aanleiding die volken onderling meer tot elkaar te brengen,
daar er uit de aard der zaak door dit bezoek belangstelling
groeit voor hun persoon en hun land en de pers deze gelegen
heid terecht aangrijpt over dit land en het volk inlichtingen
te verschaffen. Zodoende dragen ze daadwerkelijk bij tot
betere inzichten, meer begrip en waardering onderling.
Het bezoek van het Deense koningspaar is dus een prachtige
kans weer eens iets over dit zo verwante volk te vertellen,
een volk en een land dat in geaardheid ons na staat en waar
mede de contacten op velerlei gebied reeds lang bestaan. Heiaar,
vormt de taal, zowel van de Denen als van de andere Scandi-
Royale ruimtewerking in een lagere scliooi
navische volken, een bezwaar om tot een uitgebreid contact
te geraken, maar deze barrière is met enige moeite te over
winnen en het loont de moeite zeker zich hiervoor enige
inspanning te getroosten. Immers het culturele en wetenschap
pelijke leven biedt zoveel boeiende facetten dat men er alleen
maar door verrijkt wordt. Het is voor mij niet mogelijk de
lezers over al deze facetten te informeren en ik moet mij be
perken tot datgene waarvan ik enige ondervinding heb.
De Denen zijn voor de vreemdelingen een zeer aantrekkelijk
volk, dat zich gemakkelijk geeft, waardoor ook bij vluchtige
bezoeken een hartelijk en welgemeend samenspel mogelijk is.
Deze luchtigheid is geen oppervlakkigheid, maar een gezonde,
lichte en naïeve levenswijze die gemakkelijk aanspreekt. Cul
tureel is Denemarken wel toonaangevend te noemen en dan
denk ik in het bijzonder aan de toegepaste kunsten en de beeld
houwkunst. Een hoog gemiddeld beschavingsniveau is een
dankbare voedingsbodem voor deze takken van kunst, die zowel
het openbare als het particuliere leven doordringen.
Men hoort wel eens dat ze materialistischer zijn ingesteld,
wat dan een gevolg is van de waarde, die ook aan het culinaire
wordt toegekend. Ik zie dat anders en zou het eerder willen ver
klaren als een hulde aan het vele goede, dat onze aarde oplevert
en dat toch ruimschoots de moeite loont dit zo goed mogelijk
tot zijn recht te doen komen. Wanneer men op de school een
maaltijd verstrekt, wordt hieraan alie aandacht besteed, ook
wat betreft de wijze van opdienen die men zo smaakvol mo
gelijk laat verzorgen. En gaat men naar buiten op het land en
neemt men zijn „twaalf-uurtje" mee, dan zijn dat geen haastig
op elkaar geplakte sneetjes brood met wat „beleg" er tussen,
maar wordt de last van wat omvangrijker bagage gaarne aan
vaard om de royaal versierde sandwich (smörrebröd) te kun
nen genieten. En dat is geen gewoonte van de beter gesitueer
de landgenoten, ook de eenvoudigen torsen de gebruikelijke
schoenendoos gaarne mee, die de ruimte oplevert om de delicaat
verzorgde boterham te kunnen bevatten!
De normale intérieurs van normale gezinnen zien er smake
lijk en goed verzorgd uit. Namaak en kitsch komen practisch
q gesproken weinig voor en een goede „materiaalkennis" (ook bij
«3 de brede laag van de bevolking) vrijwaart voor goedkope ef-
Moderne buitenwijk in Kopenhagen.
fecten. En typisch verschil is dat met ons eigen land, waar de
handelsgeest door vele eeuwen heen een groter invloed heeft
uitgeoefend op de financiële kant van het leven. Bij ons zullen
velen bij de keuze tussen iets dat meer of iets dat minder kost,
de goedkoopte zwaarder later tellen wanneer beide voorwerpen
op het eerste gezicht op elkaar gelijken. Men beleeft er een
zekere vreugde aan om wat gespaard te hebben en mist het ge
noegen van het dagelijkse waarderen van de betere kwaliteit
of betere vakkundige behandeling, die nu eenmaal hogere kos
ten met zich meebrengen.
De vreugde aan het goede, het verzorgde, het echte vak
manschap, dat zich zowel in de maaltijd als in de inrichting
van de woning openbaart, zien we evengoed in het openbare
leven waar de gebouwen, de straten, de openbare pleinen en
de vele parken diezelfde geest ademen. Goede huizen, fraaie
openbare gebouwen, verzorgde winkels en straten, blijmoedige
woonwijken en met prachtige beelden verrijkte parken geven
het dagelijkse leven fleur en karakter.
En nu moet men niet denken dat het een „rijk" land is en
dus deze in onze ogen royale levenshouding daaruit ge
makkelijk te verklaren is. Denemarken is van nature een arm
land, het heeft geen bodemschatten, geen koloniën, geen om
vangrijke industrie. Het is ongeveer even groot als ons land
en heeft nog niet de helft van onze bevolking. Ik ben geen eco
noom en kan u dus -de verklaring helaas niet geven. Wel weet
ik, dat hun kwaliteitsgevoel hen voordeel bracht. Is ons Rijks-
zuivelmerk geen reactie geweest op de Deense zuivelconcur-
rentie in het buitenland, waar onze boeren meenden handig te
zijn door met de kwaliteit het niet altijd even nauw te moeten
nemen om wat gemakkelijker winst te maken? Ze waren bijna
van de kaart geraakt door de betere kwaliteit, die Denemarken
leverde en regeringsinmenging was nodig om onze markt te
kunnen handhaven.
Het Deense zilverwerk veroverde ook de wereldmarkt en hier
vooral door de artistieke waarde van het product, evenals het
alom beroemde Kopenhaagse porselein. Dit laatste vestigde zijn
wereldreputatie omstreeks de eeuwwisseling en behield deze tot
heden. Weliswaar is het oorspronkelijk product niet meer met
onze hedendaagse opvattingen in overeenstemming en wordt
het nog wel steeds vervaardigd omdat de vraag zeer groot blijft,
maar naast het wat zoetelijke dessin wordt een nieuw product
gemaakt waaraan de knapste kunstenaars hun medewerking
verlenen. Ons „Delfts blauw" heeft ook een wereldreputatie,
maar daarin is veel wat serieuze vakkundige critiek niet kan
doorstaan en een verjonging van deze waardevolle industrie met
gelijkwaardige nieuwe producten vindt helaas niet plaats. Zo
lang de vraag maar blijft is men tevreden met de behaalde
winst, maar van een leiding geven op cultureel niveau is jam
mer genoeg geen sprake. In Denemarken blijkt dit wel mogelijk
en zeker ook met gunstig financieel resultaat!
Fraaie voorbeelden van Deens zilverwerk
De uitingen van toegepaste kunst zijn ook op meubelgebied
van internationale faam: hierin vinden we eveneens een hoog
staand vakmanschap met even hoge aesthetische waarden sa
mengaan. De lichtornamenten hebben de laatste jaren afzet
gebied over de hele wereld gevonden juist een gebied waar
op wij helaas zo hopeloos achter zijn. De
tentoonstellng van Deense kunstnijverheid
te Amsterdam in 1937 introduceerde onder
meer het Deense meubel in ons land dat
sedertdien ook hier verkrijgbaar is en de
lentoonstelling van 1948 te 's-Gravenhage
bracht de Deense lampen 'naar voren die
hier nu een groot afzetgebied hebben ver
worven. Voor hen, die gevoel voor kwali
teit bezitten en de fijne nuances onder
scheiden van het gevoelige détail, zullen
de hogere kosten geen onoverkomelijk be
zwaar zijn en opwegen tegen de dagelijkse
vreugde van het genieten van het waarlijk
goede.
Denemarken is een land waar de beeld
houwkunst floreert. Waar onze schilder
kunst een roemrijke traditie heeft hoog te
houden en ook nu nog op een hoog peil
zich handhaaft, is deze kunstuiting in De
nemarken minder internationaal gewaar
deerd. hoewel er zeker belangrijke schil
ders in Denemarken zijn. De beeldhouw
kunst heeft echter ook buiten het eigen
land een goede reputatie. Men beschikt over
een groot aantal kunstenaars, wier werk
niet slechts in musea te bezichtigen is, maar
juist in openbare parken en openbare ge
bouwen veel wordt opgesteld en daardoor
een integrerend onderdeel is van het dage
lijkse leven.
Touristisch bezien biedt het land vele
charmes, doch ook hier weer in het bijzon
der voor hen die gevoelig zijn voor fijnere
nuances. Immers het land biedt geen mar
kante verschillen met het onze. Het is ook
vlak en klein van schaal, het heeft geen
grote algemene welvaartsperioden gehad,
die machtige bouwwerken in overvloed
deed groeien, zoals wij die kenden en waar
aan behalve de onvolprezen Amsterdamse
grachten ook vele kleine plaatsen hun in
ternationale roem danken. Geen fjorden,
geen gletschers. geen veelheid van kathe
dralen of kastelen die in grootsheid met
elkaar wedijveren, maar een intieme sfeer,
waar de aloude kleine dorpskerk en de
met riet gedekte boerenhoeve in carrévorm
gebouwd tot mediteren noden. De eigen
aardige bevolkingsverdeling, waardoor de
hoofdstad Kopenhagen met naaste omge
ving vrijwel de helft van de Deense bevol
king bevat, geeft aan het overige land een
grote rust en eigenaardige stilte die ons
overbevolkte land zo node mist.
De Spaanse schrijver en wijsgeer Ortega
y Gasset vergelijkt onze Westerse cultuur
met een veld van pieken, waar torenhoge
cultuurdragers boven een laagvlakte uit
steken. In Denemarken kunnen we van
een heuvelland spreken, dat op een
gemiddeld hoog niveau ligt, waarin
enkele accenten het cultuurbeeld kleur
geven. Een harmonisch beeld, dat onze
volle belangstelling en grote ivaardering
volop waard is en waarvan we het
regerend vorstenpaar met vreugde in ons
midden welkom heten. Vertegenwoordigers
van een volk. dat nauw aan het onze ver
want is naar type en karakter. Een nijver
volk met grote gemeenschapszin. Een volk
dat ons in donkere dagen de broederhand
bood. Een volk dat na de bevrijding dui
zenden van onze landgenoten een gastvrij
onthaal bezorgde aan hun nog overvloedige
dis, dat bij de inzameling in die dagen een
rijksdaalder per hoofd van de bevolking
offerde voor „Holland tjaelpen" en ook
bij de stormramp ons spontaan terzijde
stond. Een volk waarmee het contact voor
beide partijen slechts voordelen biedt en
ivaarvoor het vorstelijk bezoek een stimu
lerende factor zal blijken te zijn.
ir. G. FRIEDHOFF
Ter gelegenheid van óe viering van het
jubileum van het Resldenitiie-Orkest in de
maanden October en November zal in het
Gemeentemuseum van 's Gravenihaige een
tentoonstelling worden gehouden, gewijd
aan vijftig jaar Haags muziekleven. Geëx
poseerd worden portretten en tekeningen
van solisten en dirigenten, die in Den Haag
zijn opgetreden en portretten en manu
scripten van Haagse componisten.
