SPRINGBOK
-ZEVEN DAGEN HAARLEM
CORONA-POPULAIR
JAN VAN DER PIGGE
NICO VAN SCHAGEN ZN.
Eerste huizen van „Patrimonium"
in Oud-Schoten bewoond
85
D
LOCOMOTIEF
Muziekkorps van
het Heilsleger
uit Zürich
Protest tegen besluit
gemeenteraad
Van mensen en dingen
onder de Damiaatjes
Onderhoudsbeleid bij
woningwetwoningen
VRIJDAG 14 MEI 1954
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
13
DRIE GELUKKIGEN VAN DE 176
Jubileumfonds van
Gemeente reiniging
Haarlem speelt Zaterdag
M Wk American Cigarettes
met filter-mondstuk
De Cronjéstraatbraderie
Eerste lustrum van
Jan Gijzen Noord
Voordracht voor Haarlemse
woningbouwbesturen
Los arbeider sloeg
collega met broodzak
RUDGE - SIMPLEX
Burgerlijke Stand
van Haarlem
Men kan tegenwoordig niet meer bewe
ren dat achter aan de Rijksstraatweg in
Oud-Schoten „de wereld1" (althans Haar
lem) ophoudt. Het Noordelijk stadsdeel
breidt zich nog steeds uit en zo heeft, ook
de woningbouwvereniging „Pa/tromcnöum"
haar nieuwe complex voor een groot deel
gereed. Het eerste blok gonst van activi
teit; er worden haastig meubels versleept,
hier en dia ar timmert men wat of legt men
de laatste hand aan d>3 vloerbedekking. En
men verge te vooral de nijvere huismoeders
niet, die al dadelijk met emmer en dweil
gewapend die betonnen vloeren keren.
De heer Brinkman heeft alle redisn om
verheugd te zijn met zijn eerste étage. Wij
troffen hem toen hij zich voor het laatst
naar zijn oude woning aan het Groot Hei
ligland wilde begeven. Neen, we hielden
hem niet op, zei hij, en zijn mening over
het huis konden wij dadelijk krijgen: een
paradijs.
„U bent een krepeergêval?", vroegen wij
en de heer Brinkman kon nu haast om die
vraag lachen.
,.A1 veertien jaar", zegt hij, „maar vooral
de laatste jaren werd de toestand onhoud
baar. U moet weten dat mijn kinderen in
de leeftijd van 6 tot 18 z'jm, dat wii alleen
een huiskamer bezitten pluis een keuken,
die terel.'jk als washok en bergruimte
dient. Want de zolder fungeerde als slaap
kamer voor mijn vier jongens en vier
meisjes, niet bepaald een ideale toestand."
Maar nu is het dan ziover d'at er een
streep achter de moeilijke tijd dóe de fami
lie Brinkman doormaakte, wordt gezet. Het
gezin krijgt de beschikking over zes ka
mers, keuken en een douchecel, terwijl aa.n
voor- en achterzijde van het huis een bal-
con is.
..Prettig," zegt de heer des huizes, ik stel
nii er veel van voor, zo zomerse vonds op
mijn gemak in een behoorlijke won ng mijn
rust te genieten."
En hij voegt er aan toe dat het voor zijn
vrouw ook een he'e verbetering zal zijn.
..Uiteindelijk Ls zij het meeste duoe van de
woningnood", meent hij, „want zij zit er de
hele dag in". In een éénkamerwoning kan
er van een gezellig gezinsleven en van een
verantwoorde opvoeding weineg of geen
sprake zijn als je er met tier. mensen leven
moe'!
„Maar nu zitten we dan hier en geen
mens die me er weer uit krijgt," zegt de
heer Brinkman vastbesloten. Het enige wat
hem nog zorgen baart zijn de hoge kosten
rlie de aankleding van zes kamers onver
mijdelijk met zich brengt.
„Het voornaamste hebben wij in ieder
geval," lacht hij en dan stapt hij op zijn
fiets: voor het laatst rijdt hij naar zijn
benauwde behuizing aan het Groot Heilig
land.
ADVERTENTIE
oDCGOlXODÖOÖÖGÖQOÖOOC
oegen
'n Genoegen
om te schenken
'n Genot
om te drinken
i.
Heerlijke zoete rode Kaapse wijn
'n moscate
gtïmp. door OUD Haarlem
Voor de huizen ligt een hoop zand en
op electriciteit moeten de nieuwe be
woners nog even wachten. Maar van
een der balconnetjes kijkt een speel-
goedbeer omlaag en steekt een poot om
hoog.
i Dit bracht ons er toe aan de kinderen
te denken die bij zo'n verhuizing van
klein naar groter betrokken zijn. Meest
al hoor je alleen van ontevreden vol
wassenen. Een móéder die het in een
te kleine ruimte niet knap kan krijgen,
een vader die na een vermoeiende werk
dag met eèn gevoel van tegenzin zijn
overvol huis binnengaat. Natuurlijk on
dervinden de jongeren daar de terug
slag van. Wat is dikwijls hun troost?
de straat.
De ouders willen dat niet. Mijn jon
gens moeten behoorlijk opgroeien",
zeggen ze, maar ze hebben geen eigen
kamer en langzamerhand werd de woon
kamer hen te onrustig.
Wat ze vün het nieuwe huis zeggen?
Fijn een eigen kamer, joh! Een nieu
we". Misschien wordt er ook nog wel
gekrakeeld om de beste plaats.
En ze tellen af: nog zoveel nachtjes
slapen.
-OOOOOOOOOÖOOÖGOOÖÓQÓQÓOOÓÖOC^ÖOOOGÓC'ÖOOCÖÖÖÖOCOCOOQOOCC
Mevrouw Oolders heeft zeventien jaar
een krot haar woning genoemd. Zij leefde
met twee kinderen in één kamer, waar al
les moest gebeuren, waar de kachel achter
het ledikant stond en de dakgoten van hout
waren en dikwijls lekten. Het gezin heeft
buiten de stad gewoond en is om toch maar
ADVERTENTIE
Wij brengen een nieuwe sigaar......
vèr beneden normale prijs
12b cent
tien in een doos 1.25
brengt de sigaar
onder ieders bereik
GROTE HOUTSTR. 81 - HAARLEM
onderdak te hebben, verdeeld geweest,
maar eindelijk heeft het dan een vaste
basis: drie kamers. En men moet wel veel
meegemaakt hebben op het terrein van de
woningnood om met zoveel vuur over een
huis te kunnen spreken als mevrouw Ool
ders doet. Haar buren even verder be
schouwen de verhuizing nuchterder, maar
zij hebben dian ook altijd een behoorlijke
woning gehad.
„Ja, ik kom uit Geldermafeen", vertelt
de heer J. J. Hard-cnk ons, die juist zijn
spullen boven heeft, het heeft een half jaar
geduurd eer ik hier in Haarlem een huis
toegewezen kreeg en al diie tijd reisde ik
heen en weer naar mijn woonplaats, elke
dag."
Het huis vindt hij wel aardHg, zegt hij,
maar het is kleiner dan het vorige, zoda!
hij nogal wat spullen heeft moeten missen.
Een mens kan nu een keer niet allies
hebben en bovendien vinden de leden van
de 176 gezinnen die in het nieuwe complex
van „Patrimonium" en de 84 die straks de
blokken van „Sint Bavo-Noord" gaan be
wonen, dat een eigen huis zo ongeveer
„alles" is wat ze konden verlangen. De
meesten hebben er dan ook jarenlang reik
halzend naar uitgezien.
Op 29 Mei 1929 kwamen in het voorma
lige gebouw Het Blauwe Kruis aan de
Oude Groenmarkt leden van het perso
neel van de Gemeentereiniging bijeen, om
zich te beraden over het plan een jubi
leumfonds op te richten. De heer J.
Mentjox zette het doel uiteen, namelijk om
jubilarissen van het bedrijf, die lid waren
van het fonds, een geschenk aan te bie
den. Tevoren hadden zestig leden van het
personeel zich al bereid verklaard tot het
fonds toe te treden. De vergadering be
sloot tot oprichting van het fonds, dat de
naam kreeg „Waardeert elkander". De op
richters waren de heren J. Mentjox, J.
Kossen, J. de Keizer, J. van Eek, P. de
Winter en de toenmalige directeur de heer
A. van Driel.
Over enkele weken op 29 Mei komen de
leden van de Gemeentereiniging weer bij
een en wij vermoeden in een groter aantal
dan vijfentwintig jaar geleden. Dan wordt
in Dreefzicht het zilveren jubileum ge
vierd, waarvoor de feestcommissie een
aantrekkelijk programma heeft samenge
steld.
'Er is reden om feest te vieren, want het
fonds heeft in de loop der jaren zijn be
staansrecht bewezen. Een groot aantal ju
bilarissen is gehuldigd en vele leden, die
gepensionneerd zijn, in het huwelijk tra
den of 121/2. 25 of 40 jaar getrouwd waren,
ontvingen een aandenken. Hierdoor werd
het doel, dat omschreven is in het regle
ment „de onderlinge goede verstandhouding
te bevorderen en het circuleren van lijsten
onder het personeel te voorkomen" bereikt.
De heer J. de Keizer heeft van 1929 tot,
1946 het voorzitterschap bekleed; hij werd
opgevolgd door de heer J. A. P. Lensen,
die kort geleden afgetreden is, doch tot na
de viering van het jubileum in het bestuur
zitting zal blijven nemen. De heer P. A.
Joosten is de nieuwe voorzitter. De heren
Kossen en Van Eek hebben ook tot 1946
zitting gehad in het bestuur. Het huidige
bestuur bestaat uit de heren: P. A. Joos
ten, voorzitter, N. van Sloten, vice-voor-
zitter, J. Burggraaf, secretaris, M. A. Ver-
meeren, penningmeester en A. A. P. Ele-
veld, algemeen adjunct.
De competitiewedstrijd Enschedesè Boys
Haarlem zal niet op Zondag, maar op Zater
dagavond aanvang half zeven worden
gespeeld.
Vcrhuisdrukte aan de Rijksstraatweg: een harmonium wordt een huis van
„Patrimonium" ingedragen.
Het Zürich-Centraal muziekkorps van
het Leger des Heils dat deze week een
tournée door Nederland maakt, was giste
ren de gast van het Haarlemse korps. De
Zwitserse muzikanten gaven des avonds
een concert in de Nieuwe Kerk, waarvoor
veel belangstelling getoond werd.
De algehele leiding van deze bijeen
komst berustte bij brigadier G. Claijs,
hoofd van de sectie muziek van het Natio
nale Hoofdkwartier te Amsterdam, die
elke uitvoering inleidde met een korte be
spreking, waarbij ook nu weer de muziek
gezien werd als een middel tot het uit
dragen van het religieuze ideaal, dat alle
Heilsoldaten ter wereld bezielt en verenigt
tot een internationale eenheid.
Van die eenheid sprak ook het program
ma, dat voor de Nederlandse tournée van
het Zwitserse korps was samengesteld en
dat in wezen niet afweek van de program
ma's, waarmede andere buitenlandse Leger
des Heilskorpsen hier te lande reeds zijn
opgetreden. Het bestond overwegend uit
arrangementen en een paar oorspronke
lijke marsen.
Maar uit de vertolkingen onder directie
van kapelmeester G. Zürrer sprak toch wel
degelijk een eigen karakter. En dit betrof
in het bijzonder de klankvorming, die niet
naar Engels voorbeeld op een vibrato-
principe berustte, maar, als een weldaad
voor Nederlandse oren, rustig en strak ge
houden werd. Dit kwam evenwel niet neer
op een expressieloos musiceren. Integen
deel. Er kwam spanning genoeg in de uit
voeringen door stuwende rhythmiek en
door doeltreffende nuancering, al betrof
deze laatste uitvoeringseigenschap wat te
véél de grote lijn en te weinig het détail.
Kapelmeester Gottlieb Zürrer heeft be
wezen de mogelijkheden van zijn fanfare
korps goed te kennen. De leden beheersen
de instrumentale techniek met grote zeker
heid. Zij speelden zuiver en met gave
toon. Enkel solisten zoals de drie jonge
bespelers van de cornet, konden zich door
vaardig en klankschone vertolkingen bij
zonder onderscheiden.
Ter afwisseling zong een uit de korps
leden gevormd mannenkoor onder leiding
van de kapelmeester een paar eenvoudige
liederen met verdienstelijke klank, echter
wat te veel in community-singing-stijl.
Hier moet de koorzang nog meer uitgroeien
tot een kunstzinniger actie, dus tot bijzon
dere vorm van musiceren.
Nu en dan werd het optreden van de
Zwitserse gasten onderbroken door samen
zang van alle aanwezigen, waarbij het
Haarlemse muziekkorps onder leiding van
kapelmeester Schut begeleidde. En verder
heeft men met belangstelling geluisterd
naar een toespraak door majoor Fr. Ger-
ber, korpsofficier uit Zürich.
P. ZWAANSWIJK.
Ontvangst ten stadhuize
De leden van het Zwitserse muziekkorps
hebben Donderdagochtend een bezoek ge
bracht aan De Keukenhof en genoten van
de schoonheid van de bollenvelden. Na een
korte repetitie in de Nieuwe Kerk wan
delden zij des middags naar het Stadhuis
voor een officiële ontvangst door de bur
gemeester. Zij begaven zich deze keer niet
eerst naar de hal van het Stadhuis, waar
ADVERTENTIE
Fl
ct.
De heer Jos. van Opzeeland, Schoterweg
9, Haarlem, heeft de volgende brief ge
zonden aan de Haarlemse Middenstands
centrale en enige andere middenstands
organisaties:
„Met verontwaardiging verneem ik
heden uit de Haarlemse dagbladen, dat het
gemeentebestuur op voorstel van B. en W.
besloten heeft om tijdens de Braderie van
de Gen. Cronjéstraat deze winkeliers ont
heffing te verlenen van winkelsluitingswet.
Deze dwaze onrechtvaardigheid tegenover
de overige winkeliers wordt nog groter,
daar een ander verzoek door B. en W. ter
zijde is gelegd en de adviescommissie-win
kelsluitingswet maar voor dit geval on
mondig werd verklaard.
Zijn de Middenstandscentrale en de Mid
denstandsorganisaties, die toch met de
jaren wel getoond hebben de algemene be
langen van de Middenstand te kunnen be
hartigen, nu gedegenereerd?
Kan B. en W. of een gemeentebestuur
een straatvereniging steeds bevoorrechten
tot zeer grote schade van de omliggende
winkeliers?
Kan een gemeentebestuur aan een
enkele straat een ontheffing verlenen van
de winkelsluitingswet en deze aan omwo
nende winkeliers weigeren?
Is het voorgestelde algemeen belang van
zodanige aard, dat slechts alleen een enkele
straatvereniging, en niet een wijk of om
geving, een Braderie mag houden of hier
voor een ontheffing van de winkelslui
tingswet verkrijgt?
Gaarne zou ik van U hierop een ant
woord ontvangen.
Tevens verzoek ik U hiermede om met
alle kracht en met grote spoed te trachten,
dat dit zo opvallend onverwachte
gemeenteraadsbesluit in beroep bij de
Kroon wordt ongedaan gemaakt
gewoonlijk de ontvangsten worden gehou
den, maar naar de kloostertuin. Onder
leiding van de dirigent Zürrer speelde het
korps het Nederlandse en het Zwitserse
volkslied, gevolgd door een mars. De mu
ziek klonk in de tuin prachtig. Met belang
stelling luisterden de burgemeester en de
gemeentesecretaris naar hetgeen ten ge
hore werd gebracht.
Burgemeester mr. P. O. F. M. Cremers
dankte de leden van het korps en heette
hen hartelijk welkom, waarna brigadier
Claeys en de bevelvoerende officier majoor
Gerber, woorden van dank spraken. De
secretaris van het muziekkorps overhan
digde de burgemeester een foto-album van
de stad Zürich en vervolgens begaf het
gezelschap zich naar de hal van het Stad
huis. «Utlf
De 59, niet-politiek
EGENEN DIE DE VEEL-
activiteit kennen van d r s.
Johan Jules Voogd (Ar
beid) zullen zich nauwelijks
kunnen voorstellen, dat hij
omstreeks 1937 zonder veel
overtuiging met een tweetal
vrienden meestapte naar een
bijeenkomst van de Vrijzin
nig-Democratische Jongeren
organisatie. Maar de toen
malige voorzitter van de V. D.
J. O., de tegenwoordige wet
houder van Onderwijs D. J. A.
Geluk, smaakte toch de vol
doening, dat hij weer drie
nieuwe leden kon inschrijven:
van die jongerenorganisatie
ging immers onweerstaanbaar
charme uit. Bekoring welke
vooral ook school in het frisse,
radicale geluid dat er gehoord
werd en dat niet zelden tot
een stevig verschil van in
zicht met de ouderen in de
Vrijzinnig-Democratische Bond
leidde en één keer zelfs tot
een oneerbiedig heengaan bij
eèn rede van mr. Oud, toen
coryphee van de V.D.B. Die
voortvarende koers werd ge
continueerd onder Joop Voogds
voorzitterschap van de VDJO,
dat in 1939 begon hij had in
twee jaar de smaak van de
politiek gekregen en ein
digde bij de overgang naar
„Nieuwe Koers" na de Be
vrijding. Nieuwe koers welke
was voorbereid gedurende de
oorlogsjaren in vele huis
kamerbijeenkomsten van de
officieel geliquideerde organi
satie en die mede werd ge
stimuleerd door de vriend
schappelijke contacten welke
Voogd via drs. D. Roemers
met de sociaal-democratische
studêntenclub onderhield.
In Juni 1940 slaagde hij
voor hèt doctoraal examen
economie aan de Amsterdamse
Universiteit. Hij was toen 24
jaar en aanvaardde een betrek
king bij het Rijksbureau voor
Tabak, dat hij negen jaar
later als secretaris verliet.
„Ik kreeg toen een aanbod
om ambtenaar-voor-goed te
worden en daarvan ben ik zo
geschrokken, dat ik mijn ont
slag nam." Waarop hij in
dienst trad van de Wiardi
Beckmanstichting als weten
schappelijk medewerker. Hij
heeft daar in het bijzonder de
sociaal-culturele sector onder
zijn hoede: het maatschappe
lijk werk, de film, de sociolo
gische werkgroep, de sport-
commissie en de sectie „Ont
wikkeling overzeese landen."
Verder is hij mede-redacteur
van het huisorgaan van de
Partij van de Arbeid, „Paraat".
Ook maakt hij, lidmaat van
de Nederlands Hervormde
Kerk, deel uit van de Protes
tants Christelijke Werkge
meenschap in de Partij van
de Arbeid.
Zijn entrée in de (nood)-
raad dateert van November
1945. Hij bevond zich juist
met Agnes Philomena Kopjes
Niemann, die hij als mede
oprichter van de Litteraire
Club thans Haarlemse
Kunstgemeenschap in 1940
had leren kennen en die sinds
enige uren zijn naam aan de
hare had laten voorafgaan, al
fietsende op de huwelijksreis
naar het Brabantse dorpje
Bladel, toen hij onderweg aan
de telefoon werd geroepen om
de vraag van fractievoorzitter
Geluk te beantwoorden of hij
de benoeming aannam. Daar
hij die dag toch al een keer
„Ja" had gezegd, deed hij het
toen nog maar eens.
In een gesprek met de heer
Voogd vormt zijn gevoel voor
ste Haarlem-elftal in de jaren
1933 tot 1938. Hij voetbalt nog,
zij het dan dat het elftalnum
mer thans een nul achter de
één* vermeldt. In de zomer
vindt men hem terug in de
cricketcompetitie, in het eerste
van „Haarlem". Zwemmen,
schaken en tafeltennis kunnen
hem ook tot hun aanhangers
rekenen en het algemeen be
lang der sporten wordt door
hem gediend in de Haarlemse
Sportraad.
Honderd woorden resten ons
nu nog om dit geschreven
portret te voltooien met de
mededeling, dat drs. Voogd
voorzitter is van „Volksonder
wijs" zijn algemene be
schouwingen over het achtste
hoofdstuk van de gemeente
begroting zijn telken jare een
lust voor het oor secretaris
van de nobele Veieniging voor
internationale rechtsorde, be
stuurslid van de cricketclub
„Haarlem". Dat hij de poëzie
niet alleen een goed hart toe
draagt met als lievelings
dichter Ed. Hoornik maar
dat hij zelf van tijd tot tijd
wel eens een vers op papier
zet, dat hij uit bescheidenheid
niet publiceert.
De veelzijdigheid van deze
kwaliteiten hebben echter hun
concrete vorm gekregen in het
tegenwoordig in de raad meest
geciteerde boekwerk: „Gezicht
op Haarlem", waarin hij te
zamen met drs. H. Peschar
onder nu eens bezielde, dan
weer zakelijk - deskundige
woorden heeft gebracht hoe
Haarlems democratische socia
listen hun stad zien. nu en in
de toekomst. Want dit heeft hij
met al zijn 38 mede-raadsleden
gemeen, hoe voor het overige
ook de inzichten mogen ver
schillen: een onblusbare liefde
voor zijn stad, aan het belang
waarvan hij heel wat uren
spendeert.
En wie zal het hem kwalijk
nemen dat hij de (kleine) rest
van zijn tijd exclusief reser
veert voor de zevenjarige
Peterpaul en diens éénjarige
zusje Mirella?
Drs. J. J. Voogd ontbreekt
nooit op de jaarlijkse wedstrijd
tussen de pers en de raad.
de betrekkelijkheid der dingen
en zijn daaruit voortvloeiende
zin voor humor nóg een soort
echo van de oude VDJO-sfeer.
Hetgeen niet wegneemt dat
deze jonge econoom socialist
in hart en nieren is en in het
socialisme het liefst de ver
zetsbeweging herkent tegen
tendenzen en machten in de
maatschappij, welke het be
lang van bepaalde groepen
willen stellen boven dat van
de grote massa. Hetgeen daar
om nog niet wil zeggen dat hij
een zelfde „machtsvorming
der bewindsvoerders" in een
socialistische partij niet zou
duchten.
Wij geloven, dat hij zijn
evenwichtige levens- en maat
schappijbeschouwing voor een
flink deel ook dankt aan zijn
geestdriftige sportbeoefening.
Voetballiefhebbers kennen
hém als de wakkere verdedi
ger van het doel van het eer-
Geen tijd voor
Bij het gisteren begonnen
feest van de Protestants-
Christelijke Nijverheidsschool
kwam natuurlijk ook de hulp
verlening aan Oude Tonge een
jaar geleden ter sprake. Er
werden een paar schalkse op
merkingen gemaakt over meis-
jas die toen naar een dorp gin
gen, waar alleen maar mannen
waren.
En over de (teleurgestelde?)
reacties van de wakkere help
ster na terugkeer: „Het was
schrobben en boenen, we had
den geen tijd om te zoenen."
Misschien dat de schade nu
wordt ingehaald, zij het dan
niet in Oude Tonge.
Torren
Die vreemde tor, welke zich
op de Riviervismarkt tentoon
stelt, is (zoals men op zijn
achterhoofd kan lezen) een
product van de Messerschmitt-
fabrieken in Duitsland. Met
een deel van haar productie
hebben wij in de jaren 1940
1945 kennis mogen maken.
Deze kennismaking heeft geen
vriendschap uitgelokt, zoals
men zich wellicht zal herinne
ren. Ditmaal komt de maat
schappij met een veel onschul
diger geval. En wij zijn vol
ledig overtuigd van de zuiver
heid harer bedoelingen. Tussen
de oogharen door zou het ap
paraat tot de torrenfamilie
kunnen behoren. Maar met de
ogen wijd geopend mist het
vleugels. Het wil gewoon op
de weg blijven en weigert
sneller te gaan dan tachtig
kilometer per uur. Het vraagt
voor een afstand van honderd
kilometer nog geen tweeën-
eenhalve liter benzine. Zijn
literinhoud is 175 cc en als het
pasgeboren van de lopende
band komt (want het is een
seriemaaksel) dan vindt het
zich -3175 gulden waard. Ter
kennismaking heeft Messer-
schmitt onlangs een aantal
van deze driewieligewe
weten echt niet hoe we hem
noemen moeten; 't is geen
auto en geen scooter, laten we
toch maar torren zeggen....
naar ons land gezonden. Over
een dag of tien beginnen de
leveranties. Zou het bij ken
nismaking blijven?
Voor Israël
Het commissariaat Haarlem
van het Joods Nationaal Fonds
geeft Donderdagavond in Lido
een filmvoorstelling van „Ge
jaagd door het verleden." De
te vertonen film geeft het ver
haal van een goochelaar, die
na de ell.nde der Naziterreur,
in Haifa arriveert om zich
daar te vestigen. Maar de
hoofdpersoon heeft nog te veel
herinneringen aan de oorlogs
jaren om er meteen te aarden.
Tenslotte gelukt hem dat, als
hij zich in bescherming laat
nemen door de politie tegen
zichzelf, om op die wijze te
genezen van zijn geestelijke
inzinking. Het Joods Nationaal
Fonds, waarvan in Nederland
ruim 70 commissariaten zijn
gevestigd, draagt het hare aan
de opbouw van Israel bij. Zo
werden er door haar verschei
dene bossen geplant en aan
zienlijke bedragen geïnves
teerd in het droogleggen van
moerassen. De meeste neder
zettingen in het nieuwe Israel
staan op grond van het Fonds,
die nimmer verkocht mag
worden, maar alleen in pacht
wordt uitgegeven. Een aanbe
veling tot steun moge dus zo
goed als overbodig zijn.
Zwemmen
Hoewel het weer in ons land
op het ogenblik bijzonder
zomers is en hoewel vrijwel
iedereen loopt te puffen van
de warmte, gaan de gemeen
telijke zwembaden in Haarlem
pas op Zaterdagmorgen open.
Dan pas zullen de liefhebbers
van een fris bad hun hart
kunnen ophalen en dan pas
kunnen de kinderen, die nog
geen zwemmen hebben ge
leerd de lessen van de bad
meesters en badvrouwen gaan
volgen.
Stoop's bad in Overveen is
al sinds Woensdag open, maar
men verzekerde ons, dat het
water, vooral in de gedeelten
waar de zon niet schijnt, nog
uitermate koud was. Dat is
verwonderlijk, maar de na
tuurkundigen kunnen die
genen, die het niet geloven,
uitleggen waarom en hoe dit
nu wel mogelijk is.
Hoe het ook zij: Zaterdag
kunnen wij weer een duik in
het frisse water van de zwem
baden nemen en waarschijn
lijk komen wij op dat ogenblik
tot de ontdekking, dat onze
zwembroek vol mottengaatjes
zit. Want zulke dingen merken
wij altijd te laat. Evenals in
de winter bij het schaatsen
rijden, wanneer wij ontdek
ken, dat er een of ander be
langrijk riempje gebroken is.
Maar daar moeten wij voor
lopig niet aan denken. De
zomer staat nu voor de deur,
we kunnen weer zwemmen,
we gaan zonder jasje lopen en
in de verre verte gloort het
begin van de vacantie.
De winkeliersvereniging Jan Gijzen
Noord herdenkt dezer dagen het eerste
lustrum met enkele sportgebeurtenissen.
Op Dinsdag 18 Mei om zeven uur wordt er
een estafetteloop gehouden, waaraan ploe
gen deelnemen van de Politie Sportvereni
ging Haarlem en een van in Haarlem ge
legerde militairen. Ook individuelen kun
nen hieraan deelnemen. Direct hierna
wordt op het schoolplein van de J. P. Coen-
schooi een volleybalwedstrijd gespeeld
tussen de ploegen van de Politie Sport
vereniging Haarlem en die van VCR. Don
derdag 20 Mei is vervolgens een gecostu-
meerde voetbalwedstrijd op het terrein van
Onze Gezellen. Deze wedstrijd begint om
half acht.
In een daartoe belegde vergadering van
de Federatie van Haarlemse woningbouw
verenigingen, werden besprekingen ge
voerd over de juiste besteding van de ver
hoogde onderhoudsnormen. De Amster
damse wethouder In 't Veld, voorzitter van
de Nationale Woningraad, deelde mede dat
de woningraad ook elders in het land be
sprekingen gaat voeren over dit onder
werp. Het lag in de bedoeling van de mi
nister tweeërlei onderhoudsnormen vast
te stellen, voor de vóóroorlogse- en na
oorlogse woningwet-woningen. Daar het
onderhoud in beide gevallen echter even
kostbaar werd de norm thans voor beide
belangrijk verhoogd. Hierdoor ontstaat de
vraag wat er met dit geld gedaan dient
te worden.
De heer Van der Galiën uit Amsterdam,
die deze avond het woord voerde, gaf een
overzicht van de situatie te Haarlem. De
onderhoudsnorm in deze stad bedraagt
89 per woning per jaar, voordien was dit
54. Het is daarom verklaarbaar dat de
wens is gaan ontstaan, om meer aan de
woningen te besteden, aldus tegemoetko
mend aan de verlangens van de bewoners.
Maar spreker waarschuwde tegen te spon
tane toezeggingen. Bij de vaststelling van
een basis voor het voeren van een econo
misch verantwoord onderhoud, werd uit
gegaan van een woningbouwvereniging te
Amsterdam. Deze vereniging besteedde in
de jaren 1931 tot en met 1939 gemiddeld
40.36 per woning per jaar aan het on
derhoud, hetgeen vergeleken bij de toen
tertijd geldende norm van 37 tamelijk
hoog was. Van dit bedrag werd aan restau
ratiewerk 13.40 uitgegeven en voor on
derhoud 26.96. Dit betekent een verhou
ding van ongeveer tweederde onderhoud
tegen éénderde restauratie.
Een commissie heeft na de oorlog aan de
hand van deze gegevens berekend dat, met
inachtname van de verhoogde arbeidslo
nen, materiaalprijzen en sociale lasten, met
een bedrag van 116 volstaan kon worden.
De commissie adviseerde de Minister de
onderhoudsnorm op 100 te stellen. Bij
eenzelfde vooroorlogse beleidvoering, be
tekent dit bij het huidige levenspeil een
norm van ƒ81. In mindering gebracht met
het momenteel toegestane bedrag van 89,
blijft er per woning een bedrag van acht
gulden over voor restauratiewerk. Hieruit,
aldus de spreker, moge blijken dat men
voorzichtig moet zijn met toezeggingen.
Hij meende dat het onderhoudsbeleid voor
namelijk gericht diende te zijn op de con
servering van de woning. Van de discussie
gelegenheid werd door de talrijke aanwe
zigen ruimschoots gebruik gemaakt.
Voor de Haarlemse politierechter, mr.
J. P. Petersen, stond Vrijdagmorgen een
48-jarige los werkman terecht, die ervan
verdacht werd op 13 Maart van dit jaar
een collega met een broodzak, waarin een
trommel en een fles zat, tegen diens neus
geslagen te hebben. Op de zitting ver
klaarde de los arbeider, dat hij driftig ge
worden was, omdat zijn makkers hem in
de bus, die hen naar huis vervoerde, altijd
treiterden. Op de bewuste dag had hij zich
niet weten te beheersen en had er op los
geslagen. Het slachtoffer, G. P. G. uit
Zaandam had er een volkomen scheve neus
van over gehouden.
Temeer daar de verdachte reeds eerder
voor mishandeling veroordeeld was, eiste
de officier van Justitie, mr. J. Wiarda, een
geldboete van dertig gulden en een voor
waardelijke gevangenisstraf voor de tijd
van veertien dagen met een proeftijd van
drie jaar. De politierechter deed conform
deze eis uitspraak.
ADVERTENTIE
Grootste keuze bij:
Gierstraat 40—42 - Tel. 17768
HAARLEM, 13 Mei 1954
GEHUWD: 13 Mei, J. Th. Belt en A. M.
Martens; J. G. van der Ven en C. de Quaste-
nit; E. Hubert en A. C. F. Götte; H. J. Bak
ker en J. Kalf.
BEVALLEN van een zoon: 10 Mei, M. E.
Verbeek—de Rooij; 11 Mei, A. M. C. Goed
hart—Rondeel; 12 Mei, L. Rijbroek—Hille-
camp; 13 Mei, S. M. C. Burger—de Loor; B.
Stoel—Lunde.
BEVALLEN van een dochter: 11 Mei, E. M.
WestJansen; 12 Mei, J. S. de Nieuwe—
Prinsen; A. Th. VermondChamot; H. J.
Coule—Bos; 13 Mei. M. C. Jonker—Kruijff;
A. van der Peijl—Elfering.
OVERLEDEN: 11 Mei, C. van Broekhuizen,
66 j., Alb. Thijmstraat; A. H. Wiegers, 61 j.,
Kamperlaan; 12 Mei, L. A. G. Joustra—Nib-
bering, 66 j., Koolsteeg; H. S. Schipper, 67
j., Leidsestraat; J. H. van Nieuwenhuizen—
Kolderie, 86 j., Jansstraat; J. M. H. Peeters
Reiber, 80 j., Brouwersvaart; W. J. Bek
kers—Dijkman, 67 j., Dr. Leijdstraat.
