Minister Van de Kieft's carrière: van
postzegelkas tot millioenen-nota
Financiën de interessantste taak van mijn leven
w
Agenda voor
Haarlem
Zomerdiensten streekvervoerders
in Zuid-Kennemerland en omgeving
E
Rassenscheiding op openbare
scholen is ongrondwettig
Scherpe critiek in de Zuidelijke Staten
Naar de Maan
EEN EEUW GELEDEN
DINSDAG 18 MEI 1954
1
Nieuwe directeur bij
het Rijksmuseum
AMERIKAANS OPPERGERECHTSHOF BEPAALT
Vluchtelingen per KLM
van Hongkong naar Europa
Sovjet geheime dienst had
zes leden in Australië
Maarse en Kroon snellerN.Z.H. strandseizoen-
dienstenNaco weinig verandering
Indonesië raakt achter met
aankoop KLM-aandelen
Uit de Opregte Haarlem sche
Courant van 18 Mei 1854
Van een verslaggever)
T7 RIJD AG wordt minister Johan van de Kieft, de bekwame en
toegewijde beheerder onzer belastingpenningen, zeventig
jaar en hoewel hij de pers uitdrukkelijk verzocht heeft, aan dit
feit geen aandacht te besteden en in het bijzonder van inter
views verschoond te mogen blijven, was hij toch bereid voor
ons blad een uitzondering te maken.
En zo zijn wij dan Zaterdagmiddag naar het gezellige halve
villatje aan de Bussumse Meentweg getogen, waar de minister
thuis is, maar waar men hem tegenwoordig nog slechts ge
durende de weekends vinden kan en
zelfs dan, zo zegt mevrouw Van de Kieft
met een zucht van berusting, meestal nog
worstelend met bergen ambtspaperassen.
DAT schijnt ook zijn lot te zijn op deze
stralende Zaterdagmiddag, want als wij
op het afgesproken uur onze opwachting
maken, vraagt het dienstmeisje ons, even in
de studeerkamer te willen wachten omdat de
minister nog even een bespreking heeft met
enkele heren van zijn departement. Dan laat
zij ons alleen in het ruime, zonnige studeer
vertrek waarvan de twee zijwanden schuil
gaan achter welvoorziene boe
kenplanken. En omdat men
niet elke dag de gelegenheid
krijgt om aan de weet te
komen wat een minister van
Financiën leest, wagen wij een
onbescheiden blik op de hon
derden banden van zijn biblio
theek: een complete Dickens
en een halfleren Jaapje van
Looy, twee planken met klas
sieke en moderne Franse ro
mans in de bekende slappe
kaftjes, een wat scheefgezakte
Marx naast de deftige stijve
ruggen van de standaardwer
ken der „haute finance", Drei-
sers „American Tragedy" en
de laatste deeltjes van Car-
miggelt en Annie Schmidt.
Maar ook, op een tafeltje tus
sen de brede fauteuils, een
stapeltje detectives: twee
nieuwe „Maigrets" van Si-
menon en een Conan Doyle-
Penguin": The adventures of
Sherlock Holmes een genre
dat zich sinds wijlen dr. Colijn
in de gunst van velen on
zer bewindslieden verheugen
mocht. Terwijl wij nog na
peinzen over deze ministeriële
voorliefde voor de „roman
policier", komt onze gastheer
binnen en weer, zoals steeds
wanneer men hem ziet, in de
Kamer, bij conferenties of op
lezingen, verbaast men zich: is dit een man van bijna zeventig? Kaarsrecht en slank
in een lichtgrijs zomercostuum „Tijd om een embonpoint te kweken heb ik nooit
gehad", grinnikt hij lijkt hij ten hoogst een goed-geconserveerde vijftiger, een
indruk die nog versterkt wordt als hij in zo'n huiselijk tête a tête aan het praten
raakt over zijn werk, zijn idealen en zijn herinneringen, een verhaal dat tintelt van
humor en geestdrift. Met pretlichtjes in zijn ogen vertelt hij over zijn jeugd in een
Amsterdamse volksbuurt en over zijn entrée in de maatschappij als vijftienjarige
jongste bediende op een groot handelskantoor. „Ambities om minister te worden
had ik toen hoegenaamd niet; ik geloof trouwens, dat ik die nooit gehad heb. Ik
wilde alleen maar vooruit en nam 's avonds les, net als duizenden jongelui in mijn
omstandigheden, in handelscorrespondentie en boekhouden, later ook in accountancy.
Ik had plezier in mijn werk, leefdè sober en was bereid alles aan te pakken. Maar
een weg heb ik mezelf nooit afgebakend, want verder is het eigenlijk allemaal
vanzelf gegaan in mijn maatschappelijke carrière zowel als in mijn politieke
loopbaan",
MAAR zij die hem kennen, weten dat dit een grove onderwaardering van eigen
verdiensten is, want Johan van de Kieft heeft bergen werk moeten verzetten
om te kunnen worden wat hij nu is. Door zelfstudie werkte hij zich op tot procuratie
houder van een grote exportfirma, voor wie hij na de eerste wereldoorlog vele reizen
door Europa, Azië en Amerika maakte, stichtte daarna in 1931, tezamen met zijn
vriend en collega Thijssen, een eigen accountantskantoor en verwierf zich daarmee
zo'n goede naam, dat hij na de Bevrijding aangezocht werd als directeur van de
Arbeiderspers, welke moeilijke functie hij tot zijn 65ste jaar met grote bekwaam
heid vervuld heeft. Hij was ook de man, die als voorzitter van de vereniging „De
Nederlandse Dagbladpers 1945" de vele netelige problemen van het na-oorlogse dag
bladwezen, de controversen tussen de ex-illegale en de „oude" kranten en de moei
lijkheden in verband met de papierschaarste, heeft helpen oplossen en hij deed dat
met zoveel tact, dat de N.D.P. hem bij zijn afscheid in 1949 tot haar ere-voorzitter
maakte. Ook in de totstandkoming van een C.A.O. voor journalisten vóór 1940
een vrome wens heeft hij een zeer belangrijk aandeel gehad, maar als wij hem
daarover polsen, weert hij lachend af: „Was het niet hoog tijd, dat de positie van
de journalist geregeld werd?"
LANG en gevarieerd is ook de heer Van der Kiefts carrière in de politiek geweest,
die begonnen is in 1908, met zijn toetreding tot de S.D.A.P., een enigszins
schoorvoetend debuut, want in die tijd kon een kantoorbediende het zich nauwelijks
permitteren, openlijk de kant van de gemaledijde „rooien" te kiezen. Nog in het
zelfde jaar werd hij secretaris van de afdeling Bussum en, na de verkiezingen van
1915, ook gemeenteraadslid: de eerste socialist in de uitermate deftige Bussumse
vroedschap. Nog glinsteren de ogen van de minister als hij terugdenkt aan zijn
entrée in dat plechtstatige college, „waar mijn verschijning, mijn woordkeus en mijn
aanvallen op het gemeentebeleid een algehele ontzetting veroorzaakten. Ook burge
meester 's Jacob de latere Commissaris der Koningin in Utrecht placht
purper aan te lopen van woede, als ik mijn „revolutionnaire" critiek op B.
en W. uitte, maar later heb ik heel prettig met hem samengewerkt".
Daarna ging het snel crescendo met de S.D.A.P. en met Van de Kiefts rol
in het politieke leven. Na een zakenreis door Indit werd hij in 1924 opge
nomen in het centrale partijbestuur, keerde van 1931-1935 terug in de raad
van Bussum en werd in 1940 lid van de Eerste Kamer, totdat de Duitsers
het parlement aan de dijk zetten. Het partijbestuur stichtte een illegaal
noodfonds om de vele ontslagen en ondergedoken partijgenoten te helpen en
Van de Kieft werd met de organisatie ervan belast, omdat hij „verstand
van geld" had. Hij deed het voortreffelijk en smaakte het genoegen, vele
honderden jarenlang door de moeilijke tijd heen te helpen.
Dan komt de Bevrijding en zijn reeds gereleveerde benoeming tot directeur
van de Arbeiderspers, die door de machinaties der N.S.B.-
leiding volkomen in discrediet geraakt was. In enkele
jaren tijds bouwde de heer Van de Kieft dit krantenbedrijf
weer op tot een der grootste en belangrijkste van het land,
en wist desondanks nog tijd over te houden om een aan
deel te nemen in het politieke en parlementaire leven van
die verwarde na-oorlogse jaren. In 1946 maakte hij, als
fractieleider van de Partij van de Arbeid, zijn rentrée in
de Senaat en betoonde zich daar, evenals buiten het par
lement, een vurig kampioen van de Europese gedachte.
In 1949 werd hij, als doyen van de Nederlandse delegatie,
naar de Raad van Europa afgevaardigd, maar het einde
loze heen en weer praten in Straatsburg stelde hem, man
van de daad, teleur: zo komt men tot niets.
N hoe is nu zijn oordeel over
De minister met zijn befaamde koffertje Derde Dinsdag in September met de geheimen van de begroting
„Voor mij is het geen kwestie
om over te delibereren", zegt hij,
„want er is geen redelijk alterna
tief. Het parool is, om het met
een gemeenplaats te zeggen: inte
greren of ten onder gaan en
dat geldt nu meer dan ooit. Maar
mijns inziens moet die eenheid
thans vooral langs functionele
weg verwezenlijkt worden, want
voor een politieke autoriteit zijn
de geesten blijkbaar nog niet
rijp.
De ergste fout, die men maken
kan, is een parlementair lichaam
te creëren, dat geen eigenlijke
taak en geen zeggenschap heeft.
Op zekere hoogte zie ik dat ge
vaar ook in Straatsburg, dat on
getwijfeld waarde heeft als pu
blieke tribune, maar dat naar
mijn oordeel op den duur op de
huidige basis niet houdbaar zal
blijken. Men ziet dan ook, dat de
publieke belangstelling zich de
laatste tijd meer en meer gaat
richten op de Kolen- en Staalge
meenschap als een supra-natio-
naal orgaan, dat werkelijk hou
vast biedt". Optimistisch zijn
's ministers verwachtingen voor
de toekomst van Benelux: „Er
bestaat geen twijfel aan of de
Benelux-gedachte zal zich ver
der ontwikkelen, ondanks alle moeilijkheden, die haar nu nog aankleven. Het
probleem van de verschillen in loonpeil en vele andere actuele controversen zijn
zeker trouwens niet onoplosbaar. Bijzonder lastig liggen de zaken eigenlijk alleen
in de landbouwsector, maar Benelux heeft alle drie de partners al zoveel voordelen
gebracht, dat men omwille van die ene kwestie stellig niet alle banden verbreken zal".
OVER zijn reis naar Parijs, waar hij onlangs met zijn collega's van de landen der
O.E.E.S. de Europese Betalings Unie voor een jaar nieuw leven heeft ingeblazen,
was de minister niet ontevreden. Er is nu althans een aflossingsplan voer een deel
van de vorderingen der crediteurlanden, maar de rest zou ongetwijfeld cp lange ter
mijn geconsolideerd moeten worden. Overigens was minister Van de Kieft van oor
deel, dat ook West-Duitsland in EBU-vei'band de tering naar de nering zal moeten
zetten en niet zo hoog van de toren moet blazen, nu het voor het eerst weer eens in
de rol van extréme schuldeiser figureert, na dertig jaar lang zijn betalingsplichten
op allerlei mogelijke en onmogelijke w.ijzen ontdoken te hebben.
Wat de algemene aspecten van onze nationale economie betreft, ziet de bewindsman
geen reden tot somberheid; handels- en betalingsbalans ontwikkelen zich gunstig
en als zich geen grote internationale schokken voordoen, is er zijns inziens geen
reden, hierin verandering ten kwade te verwachten. Wel hebben zich onlangs in
Amerika enkele dingen voorgedaan, die zonder enige twijfel depressie-verschijnselen
zijn, zoals een drastische vermindering van de capaciteit der staalfabrieken, een
omzetdaling in de warenhuizen en in het advertentiedebiet der kranten en een
plotselinge verhoging der werkloosheidscijfers, maar de jongste rapporten uit de V.S.
die minister Van de Kieft onder ogen gehad heeft, hebben hem de indruk gegeven,
dat het dieptepunt in die ontwikkeling alweer voorbij is. Alle reden dus, om de toe
komst met vertrouwen tegemoet te zien, ook voor de minister zelf, die in zijn huidige
taak de bekroning van zijn vijfenvijftigjarige loopbaan ziet en zichzelf bij voorkeur
beschouwt als de leider van een groot bedrijf: het grootste bedrijf van Nederland
het departement van Financiën.
„Is die taak u niet zeer zwaar gevallen?", vragen wij. „Zwaarder dan ik vermoed
had. Toen ik de portefeuille van professor Lieftinck overnam, besefte ik, dat het niet
bepaald een sinecure zou zijn, maar zelfs ik, met mijn lange ervaring in de accoun
tancy, het financiënwezen en het zakenleven, had er geen idee van hoe ontzaglijk
omvangrijk dit werk is. Ik wil niet de schijn wekken, mezelf te beklagen, want het
is ook bizonder bevredigend interessant werk, maar veel ruimte voor privé-leven
laat het je niet. Alleen gedurende de weekends lukt het soms, je een paar uur uit de
vele beslommeringen en conferenties vrij te maken".
E begrijpen de zachte wenk en nemen afscheid van onze vitale gastheer. In de
zonnige voortuin lokt een ligstoel met zachte kussens, maar voorlopig zal de
minister er zijn vermoeide leden nog niet in kunnen uitstrekken. Want reeds rijdt
een glanzende dienstaxito voor, die hem naar zijn volgende ambtsbezigheid zal voeren.
Te rekenen van 1 Januari 1954 is de con
servator Th. H. Lunsingh Scheurleer be
noemd tot directeur van de afdeling beeld
houwkunst en kunstnijverheid van het
Rijksmuseum te Amsterdam, welke afde
ling sinds lang niet meer onder een afzon
derlijke directie had geressorteerd. De heer
Lunsingh Scheurleer geldt in het bijzon
der als een kenner van de meubelkunst,
waarover van zijn hand verscheidene we
tenschappelijke publicaties zijn versche
nen.
DINSDAG 18 MEI
Stadsschouwburg: „St. Joan", Nederl. Co-
medie. 7.30 uur. Krelagehuis: kap-concours, 8
uur. Volle Evangelie Gemeente. Ged. Oude
Gracht 47: pastor W. Hacking. 8 uur. Frans
Hals: „Zo begint het leven", 18 jaar, 8 uur.
City: „Seminole", 18 jaar, 7 en 9.15 uur.
Luxor: „Zij die van de zonde leven", 18
jaar, 7 en 9.15 uur. Rembrandt: „Roman
Holiday", alle leeft., 7 en 9.15 uur. Lido:
„Staatsvijand No. 1", alle leeft.. 7 en 9.15 uur.
Roxy: „De charge aan de Rode Rivier", 14
jaar, 8 uur. Palace: „Gevaarlijke ontvoering",
14 jaar, 7 en 9.15 uur.
WOENSDAG 19 MEI
Minervatlieater: „Een nieuwe morgen", 14
jaar, 8 uur. Cultura: Ned. Ver. van Spir.
„Harmonia", bijeenkomst, 8 uur. Frans Hals:
„Zo begint het leven", 18 jaar, 2.30, 7 en 9.15
uur. City: „Seminole", 18 jaar, 2.15, 7 en 9.15
uur. Luxor: „Zij die van de zonde leven",
18 jaar, 2, 7 en 9.15 uur. Rembrandt: „Roman
Holiday", alle leeft.. 2, 4.15, 7 en -9.15 uur.
Lido: „Staatsvijand No. 1", alle leeft.. 2, 4.15,
7 en 9.15 uur. Roxy: „De charge aan de Rode
Rivier", 14 jaar. 2.30 en 8 uur. Palace: „Ge
vaarlijke ontvoering", 14 jaar, 2, 4.15, 7 en
0.15 uur.
WASHINGTON (Reuter) Het Ameri
kaanse Oppergerechtshof heeft Maandag
eenstemmig bepaald dat scheiding van
blanke en niet-blanke leerlingen bij het
openbaar onderwijs in de Verenigde Sta
ten onwettig is, aangezien het de grond
wettelijke garantie van gelijke bescher
ming voor de wet voor allen schendt. Het
hof bepaalde, dat verdere argumenten in
deze kwestie in de komende herfst zullen
worden behandeld. Dan zal worden uitge
maakt hoe en wanneer de staten, waarop
deze uitspraak betrekking heeft, een einde
moeten maken aan de apartheid bij het
onderwijs. De uitspraak van het hof is ge
daan naar aanleiding van protesten van
ouders van negerkinderen.
De staten, waarop deze uitspraak betrek
king heeft, zijn Zuid-Carolina, Virginië,
Kansas, Delaware en het district Colum
bia (waar de hoofdstad Washington ligt).
Advocaten menen echter, dat de bepaling
invloed zal hebben op in totaal 17 staten,
waar bij de wet afzondering van blanke
en niet-blanke leerlingen wordt geëist, en
drie staten waar de wet afzondering toe
staat.
Reuters correspondent Paul Scott Rnn-
kine tekent hierbij aan, dat dit besluit, na
een debat van twee jaar genomen, een be
langrijke sociale revolutie in de Zuidelijke
staten verplicht zal maken. Als het besluit
uiteindelijk zal worden uitgevoerd, zullen
millioenen kinderen en hun'blanke en niet-
blanke onderwijzers opnieuw moeten wor
den verdeeld over de onderwijsinstellingen.
Het. hof erkent de grote moeilijkheden
voor de staten als gevolg van dit besluit en
heeft daarom de uitvoering tot de herfst
uitgesteld. Aangenomen dat het hof in de
herfst snel besluiten neemt om de ophef
fing van cle apartheid in het onderwijs te
verwezenlijken, dan kan het mogelijk nog
maanden of zelfs jaren duren voor geschil
len over de toepassing in de staten afzon
derlijk zijn beslecht.
Senator Richard Russell van Georgia
noemde het besluit van het hof een
„flagrant misbruik van gerechtelijke be
voegdheden". Gouverneur Talmadge van
Georgia verklaarde, dat het besluit de
grondwet had teruggebracht tot een „vodje
papier".
(U.P.) In Georgia, waar wetten ge
reed liggen om de openbare scholen af te
schaffen voor geval een besluit als dat van
Maandag zou vallen, zei de inspecteur van
het staatsschoolwezen, M. D. Collins, dat.
hij er „niet zeker" van was dat de uit
spraak op Georgia sloeg. Dat standpunt
zouden ook andere staten in het Zuiden
kunnen innemen, met het doel elke afzon
derlijke zaak voor het gerecht te brengen.
Gouverneur Talmadge heeft een stelsel
van bijzonder onderwijs ontworpen.
Dr. George Mitchell, het hoofd van de
regionale raad in het Zuiden, welke orga
nisatie een voorvechter is voor de non-
segregatie, noemde het besluit „schitterend
nieuws". Gouverneur William B. Umstead
van Noord-Carolina was „verschrikkelijk
teleurgesteld".
De KLM DC-4, „Twenthe' heeft 56
Europeanen allen vluchtelingen uit
China van Hongkong naar Europa ver
voerd. Het vliegtuig heeft onderweg reeds
de meeste passagiers afgezet: 2 op Nicosia
met bestemming Israel, 17 te Athene,
waarvan 7 doorreisden naar Istanbul, 30 te
Napels, waar zij scheep gingen naar Bra
zilië, en 5 te Genève. Twee passagiers vlo
gen door naar Amsterdam.
Deze vlucht was een geschenk van de
Nederlandse regering aan de Hoge Com
missaris van de UNO voor de vluchtelingen
en bedoeld als een bedrage tot verlichting
van het vluchtelingenprobleem.
Als haar aandeel heeft de KLM voor
haar rekening doorvervoer aangeboden aan
deze vluchtelingen naar Lydda, Istanbul en
andere bestemmingen binnen Europa.
Ongeveer negen millioen blanke kinde
ren en 2.650.000 negerkinderen bezoeken
bijzondere scholen in 17 staten en in het
district van Columbia. In enige streken
van Arizona, Nieuw-Mexico en Wyoming
wordt ook segregatie aangetroffen.
De uitspraak van het hof treft vele be
palingen in staatswetgeving, wetten en be-
stuursvoorschriften in de 17 staten die
thans nog segregatie voorstaan.
De uitspraak is vervat in een document
van 12 bladzijden dat geacht wordt in
sociologisch opzicht van even diepgaande
betekenis te zijn als de proclamatie van
Lincoln betreffende de afschaffing van de
slavernij. De uitspraak van het hof uit 1896
die de „afgescheiden, maar gelijk doc
trine" had ingesteld, wordt thans ter zijde
geschoven. Volgens die opvatting moesten
aan negers opvoedkundige faciliteiten
worden verstrekt die gelijk stonden met
die voor blanke studenten, maar deze fa
ciliteiten konden gescheiden worden ge
houden.
Het comité „Paix et Liberté" in Parijs, dat
scherp ageert tegen het communisme, heeft
een groot aanplakbiljet doen vervaardigen
met het opschrift: „Een vriendelijk gebaar
van de Plussen: de sigaret die „Boem"
zegt". Dit naar aanleiding van de onthul
lingen over een Russische sigarettenkoker
die tegelijk revolver is door de agent van
de geheime dienst Choclov.
CANBERRA (A.F.P./Reuter) De
raadsman van de Australische regering,
Windeyer, heeft bij de voorzetting van het
onderzoek naar de zaak-Petrov verklaard,
dat er zes functionarissen van de Sovjet
geheime politie in Australië waren, te we
ten Peü'ov, derde secretaris van de Sovjet
ambassade, aan wie de Australische rege
ring asyl heeft verleend, zijn echtgenote,
die eveneens asyl heeft gekregen, de twee
de secretaris van de ambassade, Kilitsine,
de Tass-correspondent Antonov, een atta
ché, Platkais genaamd, en een zekere Ko-
valenko, die Petrov zou aflossen. Voorts
werden nog twee attachés van de ambas
sade door de Sovjet geheime politie gewor
ven, zonder medeweten van de ambassadeur
en andere ambassadeleden.
Tussen 1951 en 1953 waren twee officie
ren van de Russische militaire inlichtin
gendienst in Australië, aldus Windeyer, die
meedeelde, dat Petrov en zijn echtgenote
voor de koninklijke commissie van onder
zoek zullen verschijnen.
(U.P.) Mevrouw Petrov heeft volgens
Windeyer gezegd: „Als ik van mijn land
genoten een menselijke behandeling had
gekregen zou ik niet geaarzeld hebben naar
Rusland terug te keren, ondanks de beslis
sing van mijn echtgenoot om in Australië
te blijven".
In Zwolle is plotseling overleden de
heer G. F. Huisintveld, sinds 1946 lid van
Gedeputeerde Staten van Overijsel.
Ik zit nog erg met de vraag of ik mij nu
wel of niet zal opgeven voor de eerste reis
naar de maan.
De interplanetaire jongens zijn ongedul
dig. U hebt er geen idéé van hoeveel men
sen in alle landen ter wereld op ditzelfde
ogenblik bezig zijn met de maan en trap
pelen van ongeduld om weggeschoten te
worden.
Wat ik er tot nu toe over gelezen heb
u hebt geen idéé hoe boeiend die lectuur
is geeft mij intussen weinig hoop dat
mijn generatie de eerste vlucht nog zal
meemaken. Want de eerste raket moet zo
ontzaggelijk veel meenemen, dat het al
nauwelijks denkbaar is dat die überhaupt
van de grond komt.
Voorzover ik uit mijn maanlectuur te
weten ben gekomen zal het niet gemakke
lijk leven zijn, ginds.
Niet alleen dat de gehele beschaving
cinemascope, nacht- en penclubs, journa
listiek en voetbal incluis er moet wor
den heengebracht (uiteraard door de
British Council, de American Library en
Sticusa) maar er moeten ook ondergrondse
huizen worden gebouwd, omdat bet boven
de maangrond overdag te heet en 's nachts
te koud zal zijn en daarvoor alleen reeds
moet je zoveel op de bagagedrager van je
raket meesjouwen, dat er alle kans bestaat
dat je niet verder komt dan een honderd
duizend kilometer.
Nu, dan kun je beter meteen op de grond
blijven.
Maar de menselijke nieuwsgierigheid is
een onuitroeibaar kwaad. Zij houdt geen
rekening met zulke bezwaren en gevaren
en overwint tenslotte alles. Er zal zeker
iemand komen die op die extra bagage iets
vindt. De mens heeft altijd iets gevonden,
behalve op zijn eigen kleine verdriet.
Maar dan nog: wat zoek ik op de maan
wat ik hier niet heb?
Wellicht de stilte.
Maar zo lang zal die niet duren. Die
eerste raket en dat eerste ondergrondse
huis zullen een sensatie zijn. Iedereen op
aarde zal paf staan van het geslaag
de waagstuk en men zal met grote gretig
heid van alles kennis nemen, dat de eerste
reizigers hebben mede te delen.
Zoiets duurt nooit lang. Het bizondere
wordt snel gemeenzaam. Het buitengewone
wordt spoedig gewoon.
Geloof mij: wanneer het die eersten ge
lukt stand te houden op de maan, zal de
rest spoedig en in grote hoeveelheid vol
gen. Dan is de eerste maanverkeersagent
niet ver meer, dan komen de eerste maan-
bioscoop en de eerste maan-baby en zo
maar door tot de eerste rondetafel-confe
rentie en de eerste oorlog.
Daarom zit ik er nog even over na te
denken of ik mij zal opgeven voor de eerste
reis.
Ik ken die dingen.
In het begin ben je enthousiast over het
nieuwe landschap en de nieuwe omstan
digheden. Maar na een paar dagen zeg je:
„altijd die maan is ook maar niks en je kunt
hier niet eens een broodje pekelvlees krij
gen".
Misschien ga ik maar gewoon naar mijn
hotelletje in de Achterhoek. ELIAS
De zomerdienstregeling der Nederlandse
transportondernemingen, welke op Zondag
23 Mei van kracht wordt, geeft voor Haar
lem en omgeving nogal wat wijzigingen te
zien, waarvan wij de belangrijkste hier
onder laten volgen.
Om deze keer eens mei Maarse en
Kroon te beginnen: de streekvervoeronder-
neming voor Haarlemmermeer en Amstel-
land heeft het gewaad van haar dienstre
geling radicaal gewijzigd en aanmerkelijk
verfrist. De tabellen zijn overzichtelijker
geworden daar ook de aansluitingen via
andere lijnen erin zijn opgenomen. Het ge
heel werd iin blauwe inkt op crème papier
gedrukt.
De dienst op de verbinding Haarlem-
Utrecht werd al eerder versneld en be
draagt nu een uur en vijfendertig minuten.
Vertrek en aankomsttijden in Haarlem blij
ven echter ongewijzigd. In Utrecht wordt
twaalf minuten over het hele uur vertrok
ken.
Haarlem Schiphol sneller
Door het gebruiken van moderner ma
terieel en door het links laten liggen van
de omweg over fort De Liede werd ook de
verbinding tussen Haarlem en Amsterdam-
Amstelstation over Schiphol en Amstel
veen van tachtig minuten tot zeventig mi
nuten rijtijd bekort.
Het vertrek uit Haarlem is met het oog
daarop verschoven van de hele uren naar
tien minuten over de hele uren.
Tenslotte is er bij Maarse en Kroon nog
een wijziging op de lijn Hoofddorp-Zwa
nenburg: de laatste dienst uit Zwanenburg
vertrekt een uur later, dus niet om 18 uur,
maar om 19 uur.
Seizoenbus
HeemstedeZ andvoort
De belangrijkste verbetering in de zomer
dienst van de N.Z.H. waarvan de be
langrijkste punten al eerder door ons wer
den gepubliceerd zal het hart van vele
Heemsteedse ouders verheugen.
Om kwart over negen vertrekt Zondag
de eerste rechtstreekse bus van het Val
kenburgerplein naar Zandvoort en vervol
gens elk uur tot 22.15 uur. Vertrek uit
Zandvoort om kwart voor ieder uur.
De dienst wordt uitgevoerd op de Zon
en feestdagen 23, 27, 30 Mei, 6, 7, 13, 20 en
27 Juni en 12 September en van 1 Juli tot
en met 5 September dagelijks.
Een andere seizoendienst van belang
voor de bollenstreek: de uurdienst Sassen-
heim-Voorhout-Noordwijk aan Zee op de
zelfde dagen als de hierboven genoemde
verbinding
Van de interlocale busdiensten Is voorts
de verhoging der frequentie in de ochtend
uren tussen 9 en 13 uur en in de avond op
de lijn HaarlemLeiden belangrijk. Er
wordt dan een kwartierdienst gereden, zo
dat op het gesplitste traject Elaarlem-Ben-
nebroek een half uursdienst (in plaats van
een veertiigmimu ten dienst thans) ontstaat
via De Glip resp. Rijnstraat.
De laatste tram van Zandvoort naar Am
sterdam zal voortaan om 23.35 uit Zand
voort, om 23.55 uit Haarlem vertrekken.
Terug van Amsterdam naar Haarlem om
0.40.
Stadsdiensten
Weinig wijzigingen op het stadsnet deze
keer.
Met het oog op de rioleringswerken in de
Nagtzaamstraat rijdt lijn 5 in Oost via Zo-
merkade, Schaepmanstraat naar Van Zeg-
gelenpiein.
In Haarlem-Noord wordt het eindpunt
van lijn 5 verlegd van het Jephtaplein naar
de kruising Vondelweg/Vergierdeweg.
Heen wordt de Vondelweg gereden, terug
Vergierdeweg, Eksterstraat, Vondelweg.
De laatste dienst van lijn 8 (0.00 naar
Santpoort) vervalt en wordt vervangen
door de laatste rit van lijn 3 (0.11 van
Station Haarlem) die na het eindpunt
Bloemendaal doorrijdt naar Velserend en
Santpoort-dorp.
In het Noorden
De dienstregeling van de Naco bevat
voor Haarlem-Alkmaar en Haarlem-Zaan-
streek-Purmerend-Edam geen veranderin
gen, evenmin voor IJmuiden-Egmond aan
Zee.
Er zal weer een seizoendienst worden
gereden tussen Castricum-Egmond-Ber-
gen, een twee-uursdienst, welke tussen
Castricum en Egmond versterkt is tot een
uurdienst.
Indonesië is achterop geraakt in haar
programma voor de aankoop van de aan
delen die de K.L.M. heeft in de Garuda
Indonesian Airways. De K.L.M. bezat vijf
tig percent van de aandelen.
In het nieuwe contract tussen Garuda en
K.L.M. wordt bepaald dat vijftien millioen
gulden voor de aandelen en drie millioen
gulden in dividend vóór 1 Mei j.l. aan de
K.L.M. had moeten worden betaald.
Het onafhankelijke dagblad „Indonesia
Raya" zegt dat Indonesië in de overeen
komst met de K.L.M. aan het kortste eind
trekt. Handelskringen zijn dezelfde mening
toegedaan. De critiek betreft de volgende
punten:
1. De K.L.M. krijgt 18 millioen gulden
voor haar aandelen en dividend, waarvan
een gegarandeerd minimum vrij van be
lasting, zonder enige eigen financiële in
vestering.
2. De technische hulp van de K.L.M. in
de eerste zes jaar is „niet zoveel waard".
3. Het geld wordt gegarandeerd, onge
acht of de Garuda winst maakt of niet.
4. De hoge kosten voor Indonesië blij
ken al uit verhoogde tarieven. Op 2 Mei
verhoogde de Garuda de tarieven op de
zogenaamde drukke dienstlijnen tussen
Djakarta en Makassar, Soerabaja, Sema-
rang en Medan met twintig percent.
's-GRAVENHAGE. Z. M. de Koning
is aan een ernstig gevaar ontkomen, toen
Hoogstdezelve zich naar het Huis Ten
Bosch zoude begeven, gezeten in een rij
tuig, bespannen met twee van het zadel
gereden paarden. De dieren gingen plot
seling op hol, doch dadelijk schoot een
menigte volks toe, waarbij een persoon
zich zeer moedig gedroeg en de paarden,
waarvan er reeds een los van de strengen
was geraakt, wist tegen te houden.
Z. M. was rustig in het rijtuig blijven
zitten, gaf, nadat het gespan weder in
orde was gebr^igt, zijn dank minzaam te
kennen, en reed vervolgens, gelukkig
zonder eenig letsel, door.
