Tien jaar geleden begon de
bevrijding van Europa
Cltefariiie „4"
Kwestie-Juin in Tweede Kamer
AGFA CLACK
DE WEG, DIE ZIJ KWAMEN....
Agenda voor
Haarlem
Waar de hel los barsttehet strandje van Arromanches
Regering zal zich verzetten tegen
koppeling van functies
Als Uw
is hei reakF
Nijmegen heeft een
nieuw station
WOENSDAG 2 JUNI 1954
3
Eendracht maakt macht!
Kerkelijk Nieuws
Eisenhower vraagt milliard
extra voor de defensie
(Speciale reportage)
„HIER GEBEURDE HETzegt de Engelsman met de rossige snor, die van
Caen af voor ons heeft gereden en wiens volgepakte sportwagen nu naast ons op
het dorpspleintje van Arromanches staat geparkeerd. „Hier gebeurde het tien jaar
geledenHij kijkt in het rond, loopt dan de stenen trap af het kleine strandje
op, blijft bij een van de vele betonkolossen staan, die eens onderdelen waren van
de noodhaven „Port Winston Churchill" en die in het zand als logge dieren-
lichamen zijn achtergebleven, klopt er eens op en laat dan zijn ogen weer in alle
richtingen gaan. Als hij ons weer in het gezichtsveld krijgt, glijdt er iets als een
lach over zijn gezicht. Maar dat is slechts schijn. Dat lachje is niets anders dan
een doodgewone reflexbeweging van iemand, die ons wellicht op dat moment niet
eens bewust opmerkt. Van iemand, in wiens herinnering de tijd voor een kort
moment tien jaren is teruggedraaid en die in die herinnering iets zoekt, wat
anderen nooit kunnen begrijpen
Bijna liefkozend laat hij zijn hand over het ruwe, met wier en mosselen be
groeide beton glijden en het lijkt wel of hij, met zijn gezicht naar zee gekeerd nu,
in zichzelf mompelt. Wellicht herhaalt hij wat hij zojuist een beetje afwezig tegen
ons heeft gezegd: „Hier gebeurde het.Want hier gebeurde het inderdaad,
nu bijna tien jaar geleden! Op dit smalle strandje begon op de 6e Juni 1944 onze
bevrijding.
Arromanches is een vrien
delijk Frans Kanaal-badplaats
je, dat tevreden dommelend in
de lentezon de bedrijvigheid
van zijn vissers, met opgerol
de broeken door de rustige
golven stappend, ligt aan te
kijken. Het maakt zo'n vredige
indruk en het ligt er zo lieflijk,
dat het de bezoeker al van een
afstand af schijnt toe te lachen.
Maar het is inderdaad slechts
schijn: Arromanches lacht net
als de Engelsman op 't strand,
een beetje stroef en onbewust.
Al het zonlicht van een stra
lende lentedag kan daaraan
niets veranderen! Omdat een
lach nu eenmaal nooit meer
een spontaan karakter zal kun
nen krijgen in deze sfeer, die
nog helemaal doortrokken is
van de herinnering aan dat
verschrikkelijke „toen"
Herinneringen
aan D-Day.
Er zijn in Arromanches in
de afgelopen tien jaren heel
wat wonden geheeld en er zijn
ook vele oorlogsherinneringen
langzaam maar zeker verdwe
nen. De noodhaven, die hier
voor de landing in Juni 1944
gebouwd is, de „Port Winston
Churchill", is voor een be
langrijk deel opgeruimd en
men moet zijn fantasie te hulp
roepen om uit de in zee en op
het strand achtergebleven be-
ton-caissons van dezelfde soort als
waarmee verleden jaar de gaten in onze
dijken zijn gedicht een indruk te krij
gen van hoe het nu allemaal precies ge
weest is. Maar wat er ook opgeruimd mag
zijn, het blijft een onbelangrijke kleinig
heid tegenover alles wat gebleven is. Zoals
overal in deze streek, kan men ook in Ar
romanches een restaurant „Winston" en
een Café-„Mulberry" vinden, genoemd
naar de uitvinder van de zo beroemd ge
worden, van te voren in Engeland gebouw
de noodhavens. Verder hebben vele stra
ten de namen van generaals, admiraals, e.d.
gekregen: naast-elkaar liggen in dit dorpje,
waar de bevrijders van Europa tien jaar
geleden de eerste stappen op het smalle
strandje zetten de „Cale du Général Eisen
hower", de „Quay du Maréchal Montgo
mery", de „Quay Amiral Sir Bertram Ram
say", de „Quay du Canada" en de „Place
du 6 juin 1944".
Aan de ene kant wordt dit dorpspleintje,
dat tegelijk als Boulevard dienst doet, af
gesloten door het nieuwgebouwde D-Day-
museum, dat in tegenwoordigheid van een
groot aantal vooraanstaande buitenlandse
genodigden op 5 Juni door president Coty
zal worden geopend en waarin zoveel mo
gelijk herinneringen zijn bijeengebracht
aan de strijd die de legers van de verbon
den volkeren hier hebben gevoerd. Aan de
andere kant van deze „Place du 6 juin
1944" staat het vriendelijke „Hotel de la
Marine".
En ook zonder dat men zou weten, dat in
dit hotelletje met de gezellige, op zee uit
kijkende Normandische eetkamer, de geal
lieerde soldaten de eerste Franse wijn heb
ben gedronken, omdat de hoteleigenaar-
wethouder, die in zijn kelder was wegge
doken tijdens de uren, dat de hel boven
Arromanches was losgebarsten, „natuur
lijk" de beste flessen had weggezet voor
„de soldaten", zou men hier een ogenblik
gaan zitten. Omdat men van hier uit alles
wat Arromanches te bieden .heeft in één
oogopslag kan overzien.
Een strandje van niks...
Rechts staan de huisjes, waarin de men
sen wonen, die eerder dan alle andere be
woners van het bezette Europa de Engelse,
pcooooooocooooc<xmooooooooooooocmxxxiax>oooooooocxoo«
In verband met het feit, dat het op 6
Juni 10 jaar geleden zal zijn, dat „De
Invasie" plaats had, heeft een bijzon
dere medewerker een reis door Norman-
dië gemaakt. Hij bezocht er de plaatsen,
waar tien jaar geleden de hevigste ge
vechten woedden, trok door dorpjes,
waar wij voor 1944 nooit van hadden
gehoord, maar die wij toen met gekleur
de vlaggetjes beprikten op kaarten, die
nauwkeurig werden bijgehouden vol
gens de berichten van de B.C.C. en
sprak met de mensen, die de strijd om
de bevrijding van Europa van nabij had
den meegemaakt. Hij zag de verwoes
tingen, maar kwam ook onder de indruk
van hetgeen in de afgelopen tien jaar
alweer was opgebouwd. In zijn eerste
artikel, dat hiernaast staat afgedrukt,
geeft hij zijn indrukken van Arroman-
ches-sur-Mer, het kleine Franse Kanaal
dorpje, dat 6 Juni 1944 het hart van de
invasie was.
XXICCOOCOOCCOOOOOOCXXXOOCOODCCOOOCCCOOOCOCOCOOOOOOOOOOOO
Op dit strandje begon de bevrijding van Europa. Hier en daar liggen nog wat resten
van de noodhaven, waarvan men op de achtergrond nog de buitenste caisson-,,kade"
ziet. Links het „blokkendoos"-achtige, pas gebouwde „D Day"-museum.
ADVERTENTIE
Canadese, Amerikaanse en andere Geal
lieerde soldaten zagen en konden toe
juichen. Daartussenin de ruïnes van wat
eens trotse huizen waren. Grote donkere
gaten hebben de plaats van de ramen in
genomen en soms staan alleen de buiten
muren nog maar overeind: als blinde, aan
geschoten dieren staan deze oorlogsresten
triest tussen de kleine zonovergoten vis
serswoningen. Aan de vlaggemasten voor
de moderne blokkendoos, die men als „D-
Day"-museum aan het inrichten is, wap
pert de Franse vlag. Over enkele weken
zullen hier ook de andere Geallieerde vlag
gen boven het strand wapperen. Het strand,
dat daar nu zo onschuldig tussen de voor
onze begrippen wel zeer rustige zee en de
hoge kademuur ligt, is eigenlijk „een
strandje van niks." Het is net alsof een
enorm monster een gigantische hap uit de
hoog uit zee oprijzende kalksteenrotsen en
duinen heeft genomen, zodat er over een
breedte van enkele honderden meters zo
iets als een strand ontstond, waarop de
verbonden legers de weg zouden kunnen
beginnen, die zich als een lint over een af
stand van duizenden kilometers door Euro
pa zou slingeren, vrijheid brengende aan
millioenen mensen, die al sinds jaren leef
den onder de laars van een wrede onder
drukker.
Op dat strandje herinneren alleen de
roestige resten van wat eens een landings
vaartuig was en de langzaam maar zeker
in het zand wegzinkende betonresten van
de noodhaven waarvan de buitencais
sons nog steeds in zee liggen over een
lengte van ongeveer dertien kilometer
Oorspronkelijk lag het in de bedoeling
van het Geallieerde Hoofdkwartier om
de invasie op 5 Juni, precies vier jaar
na de voltooiing van de evacuatie van
het Britse leger uit Duinkerken te laten
beginnen. Het slechte weer ivas oorzaak,
dat de operatie moest worden uitgesteld.
Er volgden onmiddellijk besprekingen
tussen de Geallieerde leiders. Tenslotte
hakte generaal Eisenhower als opper
bevelhebber de knoop door: „D Day"
zou niet langer dan 24 uur worden uit
gesteld en dus op 6 Juni vallen.
x.
X)00c<x)c00cxx)000000c*500000c»0c3c)00c00000cc00000c000c0000
Een van de 4000, bij de invasie ingeschakelde schepen, die nooit meer naar zijn
thuishaven is teruggekeerd en als een stille getuige van de hevige strijd op
6 Juni 1944 bij de Franse kust is achtergebleven.
aan de strijd die hier gestreden is.
En op het moment, dat een vriendelijke
Normandische schone, die ons allerlei oor
logsoverblijfselen aanwijst en vertelt, hoe
blij de bevolking was, toen de invasie wer
kelijk een feit bleek te zijn, ons nog een
glaasje Calvados,de appelbrandewijn waar
aan dit departement zijn naam heeft ont
leend, inschenkt, horen wij haar stem nog
maar op de achtergrond. Onze gedachten
zijn weggedwaald naar die Junidag, nu
bijna tien .jaar geleden, toen in de vroege
morgenuren jonge mannen van vele natio
naliteiten de hel werden ingestuurd, hier
op het strandje van Arromanches. Een hel,
waaruit zeer velen nooit zouden terug
keren, maar waardoorheen zij moesten,
om ons de vrijheid te kunnen brengen. En
dan overheerst er nog maar één gedachte:
„Wat moet het hier toen verschrikkelijk
zijn geweest
Het was verschrikkelijk.Dat hebben
wij gehoord van de vriendelijke Madame
Picard, die in een huisje vlak bij de zee
woont. Als wij een ogenblikje tijd hadden,
zou zij ons wel even wijzen, waar de eerste
Engelse mariniers van het strand af ten
slotte langs de smalle stenen trap naar
boven waren geklommen.En waar ad
miraal Ramsay zijn eerste hoofdkwartier
had.... Dan komt de vraag of wij soms
Engelsen of Amerikanen zijn, die tijdens de
oorlog in Frankrijk zijn geweest.Of
dat wij, en de vraag klinkt iets aarzelen-
der, soms familieleden hebben op een van
de „cimetières", de enorme oorlogskerk
hoven waar de gesneuvelden in dichte
rijen naast elkaar liggen. Want zeer vele
van de buitenlandse bezoekers Mme Pi
card is gemakkelijker over het onderwerp
gaan praten nadat wij haar verzekerd heb
ben, dat wij geen graven van familieleden
komen bezoeken die op het eerste gezicht
toeristen lijken, blijken Engelsen of Cana
dezen te zijn, die de laatste rustplaats van
een zoon of een vader komen bezoeken.
Dan schijnt de spraakwaterval even op te
houden en wij maken van de gelegenheid
gebruik om te vragen of Mme Picard in
Arromanches was toen „het" gebeurde.
„Mais naturellement". Natuurlijk. Vóór de
Duitsers aan evacueren van de nog over
gebleven dorpelingen konden denken
die dachten overigens aan andere dingen in
Juni 1944 waren wij al in de kelder
gedoken
's Nachts was het al begonnen. Golven
vliegtuigen opereerden boven de kust en
naarmate het 's morgens lichter werd, werd
het schieten en bombarderen heviger. Tot
het omstreeks zeven uur wel leek of er op
het strand een duivels feest was losge
broken
Dat duivelse feest van Mme Picard is de
geschiedenis ingegaan op verschillende ma
nieren. Officieel is het in enkele zinnen in
koele, nuchtere bewoordingen beschreven
in het eerste communiqué van het hoofd
kwartier van de „Allied Expeditionary
Force", dat op de 6e Juni 1944, 's morgens
om 9.35 uur aan de wereld bekend maakte,
dat er in het Westen een „tweede front"
was ontstaan: „Onder commando van gene
raal Eisenhower zijn Geallieerde zeestrijd-
krachten, ondersteund door sterke lucht
strijdkrachten hedenmorgen begonnen Ge-
alllieerde troepen aan land te zetten op de
Noordelijke kust van Frankrijk."
Meer dan 4000 schepen
Die zeestrijdkrachten waren van de meest
uiteenlopende soorten: er waren zware
slagschepen, kruisers, torpedobootjagers,
maar ook kleine snelle patrouilleboten, in
totaal meer dan 4000 schepen, waarbij de
allerkleinste landingsvaartuigen, ook nog
eens enkele duizenden, niet zijn meege
rekend. Zij waren ook van de meest uit
eenlopende landen afkomstig: met elkaar
streden hier ter zee, in de lucht en op
het land Britse, Amerikaanse, Canadese,
Franse, Noorse, Poolse, Griekse en Neder
landse strijdkrachten. (Van Nederland wa
ren in de strijd de „Flores" en de „Soem-
ba".) Boven al deze schepen en hun activi
teit hadden de strijders in de lucht een
„parapluie" opgezet, waardoor het de Duit
sers zeer moeilijk werd hun „Luftwaffe"
met succes te gebruiken. „De lucht was ge
woon verduisterd door de vliegtuigen",
vertelt Mme Picard en dat kunnen wij ons
voorstellen, als wij horen dat er 2400 toe
stellen tegelijkertijd bij deze grootscheepse
actie betrokken zijn geweest.
Maar deze actie moest dan ook sla
gen. En zij slaagde! In 24 uur tijd slaagde
men erin 50.000 Engelsen en 15.000 Cana
dezen aan land te zetten!
Het waren deze soldaten, tezamen met
hun kameraden uit de legers van de andere
verbonden volkeren, voor wie de buiten
gewone legerorders bestemd waren ge
weest, waarin de commandanten aan dc
vooravond van D Day zich voor het laatst
in Engeland tot hun troepen hadden ge
richt: tot wie generaal Eisenhower zich had
gericht in zijn speciale boodschap: „De
ogen van de hele wereld zijn op u gericht.
De hoop en gebeden van de vrijheids
lievende volkeren overal ter wereld mar
cheren met u mee. Uw taak zal niet ge
makkelijk zijn: uw vijand is goed getraind,
goed uitgerust en gehard in de strijd. Hij
zal verbeten vechten. Maar dit is 1944! Er
is veel veranderd sinds de overwinningen
van de Nazi's in 1940-'41.... Het getij is
gekeerd. De vrije volkeren van de wereld
marcheren zij aan zij naar de overwinning.
Ik heb het volste vertrouwen in u. Wij
zullen niets dan de volledige overwinning
accepteren. Good Luck! Laten wij om de
zegen van de Almachtige God bidden op
deze grote en edele onderneming!"
Ontelbare kruisen
Het waren ook deze jongens, die in de
nacht van 5 op 6 Juni over een behoorlijk
zware zee naar Frankrijk waren komen
varen, zwaar bepakt in allerlei vaartuigen;
die als eersten op dat strandje landden,
waar nu nog wat betonresten liggen, maar
waar de dood zijn buit met volle handen
wegsleepte; die onder het Duitse vuur de
stenen trappen naar Arromanches opklom
men; die de wijn dronken van Mme Picard
en al die andere, zo spoedig bevrijde Fran
sen, die met de tranen in hun ogen nog
niet konden begrijpen, dat zij nu werke
lijk vrij waren.
En het waren tenslotte ook deze jongens,
van wie er zovelen begraven liggen onder
de ontelbare kruisen en stenen, die langs
de hele kust in deze streek op uitgestrekte
begraafplaatsen zijn neergezet. Naast el
kaar liggen zij hier, vlak bij de kust die
zij nu alweer 10 jaar geleden moesten be
stormen. En waar zij helaas voor de vrij
heid van anderen sneuvelden. De kust,
waar het begin ligt van de weg, die onze
bevrijders zijn gekomen....
De zon schijnt uitbundig over Arroman
ches, het vissersplaatsje, waar de rust is
weergekeerd. Waar vele wonden zijn ge
heeld en de oorlogsresten langzaam maar
zeker vergaan of in het zand wegzinken.
Het is er weer rustig geworden: het strand
je ligt vrijwel verlaten en de vissers stap
pen weer als voorheen met de netten over
de schouder het water in, hopende wat gar
nalen of krabben te kunnen vangen. De
stenen trappen, waarlangs eens Engelse
mariniers omhoog klommen, liggen weer
verlaten en de geschilderde letters op de
zijkant van een huis, dat eens als comman
dopost voor admiraal Ramsay dienst deed,
maken een onwezenlijke indruk. Maar de
zon kan nog zo uitbundig over Arromanches
schijnen, zij kan niet verhinderen, dat het
hart er in een kille greep gevangen blijft.
ADVERTENTIE
Chefarine „4" maakt deze uitdrukking
tot werkelijkheid. Eendrachtige samen
werking van 4 beroemde geneesmidde
len geeft bij pijnen en griep een beter
resultaat dan elk middel afzonderlijk.
in J doet wonderen.'
Geref. kerken
Beroepen te Brouwershaven (mede als
geestelijk verzorger der arbeiderskampen)
P. L. Schuddebeurs te Schoonoord; te Ezin-
ge H. Veenstra te Veenwoudsterwal; te
Giessen-Oudekerk-Giessen-Nieuwkerk,
Hoek (Z.), Krimpen a. d. Lek-Krimpen a.
d. IJssel, Nederhorst den Berg en te
Nieuwerkerk a. d. IJssel C. L. Timmers,
cand. te Heemstede.
Bedankt voor Wolvega (vac. S. E. Wes-
bonk), H. Hazenberg te Siddeburen (Gr.)
Chr. Geref. kerken
Bedankt voor 's-Gravenzande G. de
Vries te Steenwij k.
Geref. gemeenten
Bedankt voor Zeist A. van Stuyvenberg
te Nunspeet.
(Van onze parlementaire redacteur)
De heer Vermeer (P. v. d. A.) mocht
dan alleen in de ogen van de heren Weiter
(KNP) en Wagenaar (CPN) met zijn inter
pellatie over de kwestie-Juin geen goed
hebben gedaan, de andere sprekers die aan
het debat deelnamen, bleken het nuttig te
achten, dat de Kamer thans nog eens de
gelegenheid kreeg de ten aanzien van die
NAVO-opperbevelhebber door de NAVO-
raad aangenomen houding te bespreken en
tevens in zekere mate te critiseren.
De weergave van de beantwoording door
minister Beyen van het vijftal door de in-
terpellant gestelde vragen verschaft met
een gelegenheid duidelijk te maken, welke
de belangrijkste punten bij deze interpel
latie waren. Nadat de Franse maarschalk
Juin zich in een in het openbaar gehouden
rede tegen de ED.G. had uitgesproken
hetgeen aan alle in dienst van de NAVO
staande hoge militairen was verboden, aan
gezien deze zich buiten de politieke strijd-
kwesties hebben te houden was, in over
eenstemming met de door de Nederlandse
regering gekoesterde opvatting, door het
Belgische lid in de NAVO-raad de kwestie
aangesneden. Eenstemmig had toen dat or
gaan verklaard het optreden van de maar
schalk te betreuren, hetgeen hem ook was
medegedeeld. Dit kwam op een berisping
neer, zo gaf minister Beyen te kennen,
hierbij zich kerende tegen een opmerking
van tegenovergestelde aard van de heer
ADVERTENTIE
CLACK
Na korte tijd Is de AGFA CLACK
Camera de favoriet geworden van
honderdduizenden over de gehele
wereld. Geen wonder, - nimmer te
voren was het mogelijk voor deze
prijs, met zo'n sportieve, elegante
camera, zo eenvoudig te fotograferen.
Geef Uw kinderen een Clack voor
hun schoolprestaties en schenk Uzelf
een Clack voor de vacantie. Met de
Clack op zak bent U een ieder
vèr vooruitl
portretlens
foto-formaat 6x9
verrekijker-zoeker
flitscontact
Apart verkrijgbaar!
Paraattai Flitser
Filter
Zonnekap
Uw foiohandelaar heeft de AGFA CLACK
in voorraadI
Weiter. Toen kon de maarschalk, die zich
wegens ondisciplinair optreden door zijn
regering uit al zijn Franse militaire functies
ontslagen zag, zijn ontslag nemen, of aan
blijven. Deed hij dit laatste, dan betekende
dit, dat hij bereid was voortaan de ook voor
hem geldende richtlijnen in acht te nemen.
Hij bleef inderdaad aan en de NAVO-raad
heeft nog uitdrukkelijk vastgesteld, dat dit
te beschouwen valt als waarborg, dat hij in
het vervolg zijn mond niet meer zal voor
bijpraten.
Weinig zin had het volgens de minister
voor Nederland onder deze omstandigheden
zich tege> het aanblijven van Juin
te verzetten. Uit 's ministers verdere uit
eenzettingen viel wel op te maken, dat er
voor een ontslagverlening aan maarschalk
Juin geen eenstemmigheid zou zijn geweest
en die is in de NAVO-raad -voor alle be
slissingen nodig. Onomwonden verklaarde
de minister, dat onze regering bereid is te
streven naar een bepaling, dat NAVO-be-
velhebbers niet tevens in het leger van hun
land een functie mogen blijven bekleden.
De bezwaren van de heer W e 11 e r
(KNP) tegen de interpellatie kwamen
vooral hierop neer, dat hij deze zaak als
een interne Franse kwestie beschouwde.
Deze opvatting werd met kracht bestre
den door de heer Korthals .(VVD), die
de houding van de NAVO-raad (het niet
verlenen van ontslag) betreurde. Hij achtte
het een gevaar voor de democratie als hoge
militairen zich gedragen gelijk Juin had
gedaan.
De heer Wagenaar (CPN) vond het
juist prachtig, dat Juin zich tegen de EDG
had gekeerd en zag daarin zelfs voor die
militair „een heilige plicht."
Op een vraag van de heer Bruins Slot
(A.R.) deelde minister Beyen nog mee, dat
de opperste drie commandanten door de
NAVO-raad worden benoemd, waarop deze
dan de onder-commandanten benoemen.
Zodoende bezit de NAVO-raad dus ten aan
zien van alle bevelhebbex-s, met uitzonde
ring van de hoogste drie, zelf niet het ont
slagrecht. De Raad kan wel de wens tot het
geven van ontslag kenbaar maken. Hier
voor is dan echter toch ook weer eenstem
migheid nodig.
Salariëring rechterlijke macht
Na de interpellatie kwamen de wetsont
werpen ter verbetering van de salarissen
van de leden van de rechterlijke macht, als
mede die van de vice-president en de leden
van de Raad van State aan de orde.
Mr. Van Rijckevorsel (KVP) kon
accoord gaan met de voorgestelde salarië
ring van de hogere rechterlijke functiona
rissen. Hij was van oordeel dat de lagere
leden van onze rechterlijke colleges meer
zullen dienen te ontvangen dan in de ont
worpen regelingen wordt voorgesteld.
Zowel jhr. mr. Van der Feltz
(C.H.), m e j. m r. T e n d e 1 o o (P. v. d. A.)
als mr. Verkerk (A.R.) spraken onge
veer in dezelfde trant, al bleek de woord
voerster van de P. v. d. A. het oneens met
het door de heer Van der Feltz verkondigde
standpunt, dat er, gezien de bijzondere
positie van de onafhankelijke rechterlijke
macht geen verband moest worden gelegd
met ambtenaren-salarissen.
De heer Gortzak (CPN), die voor de
arbeid en taak van de Raad van State wei
nig waardering bleek te hebben, vond dat
de Staatsraden te veel salaris zullen krijgen
en kondigde daarom het „tegen" van zijn
fractie aan.
Garantiewet
Bij het begin van de vergadering moest
de Kamer nog beslissen over enige amen
dementen van de heren mr. De Graaf
(KVP) en Van der Wetering (C.H.) op het
wetsontwerp tot wijziging van de garantie-
wet Burgerlijk Overheidspersoneel in In
donesië. Doordat minister Luns bereid
bleek een verzoek van mr. De Graaf die
wel zag aankomen, dat zijn amenderings
poging toch op te sterk verzet van de rege
ring zou afstuiten in zeer welwillende
overweging te nemen, trok deze zijn amen
dement in, evenals de heer Van de We
tering het zijne, dat ten behoeve van onge
veer 500 zogenaamde „korte verbanders"
1'4 millioen meer uit de schatkist zou
hebben gevorderd, nadat minister Luns het
„onaanvaardbaar" had laten horen. Dat
moest dan maar voor rekening van de rege
ring blijven, zo protesteerde de heer Van
de Wetering. Waarna de heer Stufkens
(P. v. d. A.) met zijn vrienden, eveneens
onder protest, het wetsontwerp mee aan
vaardden, al waren zij verbijsterd en ver
ontrust over de wijze waarop de regering
in dit geval overleg met de Kamer had ge
pleegd. Zonder hoofdelijke stemming werd
het wetsontwerp tenslotte aangenomen.
Het gedeeltelijk gerestaureerde en ge
deeltelijk r.ieuwe stationsgebouw te
Nijmegen is Dinsdag officieel in gebruik
gesteld, in tegenwoordigheid van het ge
meentebestuur van Nijmegen, ir. S. van
Ravesteyn, architect van het station,
ingenieurs van de spoorwegen en van de
rij kswaterstaat.
Nadat het stationsgebouw, waarin ook
twee autobusmaatschappijen kantoren en
wachtlokalen hebben gekregen, was bezich
tigd, heeft de burgemeester vain Nijmegen,
mr. Ch. Hustinx, een woord van danik en
hulde gericht tot de president, van de Ne
derlandse Spoorwegen, ir. F. Q. den Hol
lander. Hij herinnerde er aan, dat tijdens
de oorlogsdagen zowel het station als de
stad Nijmegen zwaar werden getroffen. Na
de oorlog werden onderhandelingen met de
directie van de spoorwegen gevoerd over
het herstel en in December 1952 werd toe
stemming verleend voor de herbouw van
het station. Woorden van hulde richtte del
burgemeester ook tot ir. Van Ravesteyn.*
De burgemeester bood ir. Den Hollander
een ontwerp voor een in brons door de
Nijmeegse beeldhouwer Charles Hammes
te vervaardigen relief aan. Het is een alle
gorische voorstelling van de zich oprich
tende stedelijke gemeenschap van Nijme
gen, die de band tussen trein en stad aan
trekt. Ir. Den Hollander dankte voor dit
geschenk. Het grote bronzen relief zal wor
den aangebracht tegen de marmeren ach
terwand van de doorgang onder de dertig
meter hoge stationstoren.
Aan een 26-jarige schipper, genaamd
Y van der B., is door de rechtbank te Am
sterdam drie maanden gevangenisstraf op
gelegd omdat hij door het „roekeloos over-
hollen van de De Ruyterkade" een samen
loop van omstandigheden had veroorzaakt,
die de dood van een 51-jarige gehuwde
vrouw, H. A. Schutte, tengevolge had. Deze
was, toen Van der B. tegen haar bromfiets
opliep, met het hoofd tegen een passerende
bestelauto geslagen en kort daarna over
leden. De officier had drie weken geëist.
WASHINGTON (United Press) Pre
sident Eisenhower heeft het Congres ver
zocht 1.100.000.000 dollar toe te wijzen ge
durende het komende fiscale jaar, om de
defensie van het Amerikaanse contingent
te versterken tegen atoomaanvallen en om
de militaire bases die Amerika in de we
reld gevestigd heeft te versterken.
Goedkeuring van deze uitgaven zou de
wet op de defensietoewijzingen voor het
fiscale boekjaar op ongeveer 29 milliard
dollar brengen.
WOENSDAG 2 JUNI
Concertgebouw: Uitvoering door leerlingen
van de muziekschool van de Mij. tot bev.
der Toonkunst, 8 uur. Wilhelminakerk, Ged.
Oude Gracht: Johan Timmerman, orgel en
Arie Butter, hobo. 8 uur. Minerva: „High
noon", 14 jaar, 8.15 uur. Roxy: „The boy
from Oklahoma", 14 jaar, 8 uur. Frans Hals:
„Kampioen op sokken", alle leeft., 7 en 9.15
uur. Lido: ..Statione Termini", 18 jaar, 7 en
9.15 uur. City: „De bruid was een man", alle
leeft-, 7 en 9.15 uur. Luxor: „Berlijn
Oost-zone", 18 jaar, 7 en 9.15 u. Rembrandt:
„Het jolige weeuwtje", alle leeft., 7 en 9-15
uur. Palace: „Alraune", 18 jaar, 7 en 9.15 uur.
DONDERDAG 3 JUNI
Zuiderkapel, Zuiderstraat: Ds. I. Vasseur,
8 uur. Minerva theater: Pinksterspel, bijz.
Kerkewerk Herv. gemeente Heemstede, 7.30
en 9.30 uur. Roxy: „The boy from Oklahoma"
14 jaar, 2.30 'en 8 uur. Frans Hals: „Kampioen
op sokken", alle' leeft.. 2.30, 7 en 9.15 uur.
Lido: „Statione Termini", 18 jaar, 2, 4.15, 7
en 9.15 uur. City: „De bruid was een man",
alle leeft., 2.15, 7 en 9-15 uur. Luxor: „Ber
lijnOost-zóne", 18 jaar, 2, 7 en 9.15 uur.
Rembrandt: „Het jolige weeuwtje", alle leeft.
2, 4.15. 7 en 9-15 uur. Palace: „Alraune", 18 L,
2. 4.15, 7 en 9-15 uur.
