Haarlem's Dagblad | 1954 | 16 juli 1954 | pagina 7

Wagtmans - acht minuten voorsprong
op concurrenten - weer in gele trui

JAN v. d. MEER

LOCOMOTIEF

.Clowntje Rick

Van der Aart en Boeree 25 jaar
voorzitter en penningmeester

Een verraderlijk
complot

Zware dag voor de Nederlandse renners

Noltenen Voorting,
hadden pech

Wout Wagtmans

Klassementen

'5

Sportief

Voor

N. v. SCHAGEN en Zn.

LOCOMOTIEF RIJWIELEN

Voor de kinderen

JUBILARISSEN IN H.V.B.-BESTUUR

Ch. Boeree

Startverbod Italiaanse
renners opgeheven

FEUILLETON

door Richard Keverne

VRIJDAG 16 JULI 1954

Pellenaars en Wagtmans stonden gisteren aan de finish van de achtste étappe
van de Tour in Angers nerveus de chronometers te bestuderen. De 23-jarige
Alfred de Bruyne, een van de vrolijke ploegmaats van de Belgische équipe, had
zojuist uit een groepje van twaalf renners in de sprint gezegevierd voor Wout
Wagtmans, die zoals deze verklaarde misschien nog wel had gewonnen als
zijn concurrenten hem niet op de laatste tweehonderd meter volledig hadden

ingesloten. Het feit dat de Belgen met De Bruyne hun eerste étappezege hadden
behaald en dut Wagtmans een bonificatie kreeg van dertig seconden voor zijn
tweede plaats, mocht belangrijk zijn, op dat ogenblik ging alle belangstelling
uit naar het peloton, waarin de drager van de gele trui Louison Bobet en die
van de groene trui Ferdi Kübler zaten, en verder Koblet, Schaer, Darrigade,
Ockers en andere cracks. Want vijftig kilometer voor de eindstreep had deze
groep niet minder clan tien minuten achterstand op veertien vluchtelingen. In
Iieric, 90 km na cle start in Vannes, hadden de vluchtelingen, waarbij Wagtmans
als hoogst geklasseerde in de persoonlijke rangschikking, een voorsprong van
9 min. 30 sec. op het peloton. Wagtmans, die uit Vannes met een Ie plaats in
het algemeen klassement met 7 min. 52 sec. achterstand op Bobet was vertrok
ken. was er dus 100 km voor de finish in geslaagd de leiderstrui te- heroveren.
Kiibler, Koblet, Bobet en de Frans nationalen trokken er in die laatste 50 kilo
meter hard aan, maar de groep Wagtmans, waarin ook cle Belgen De Bruyne
en Brankart wist van geen wijken en behield cle eenmaal verkregen voorsprong.

En dus stonden Wagtmans en Pellenaars
bij de finish met spanning naar de chrono
meters te kijken. De 30 seconden bonifi
catie waren al binnen, doch 7 min. 22 sec.
scheidden Wagtmans van de leidersplaats.
De spanning week, toen Jacques Goddet
naar hen toeliep. De achterstand van het
peloton was reeds boven de 8 minuten.
„Mijn gelukwensen", en hij drukte Wagt
mans de hand. Hij heeft de gele trui her
overd. Met 1 minuut 2 seconden voor
sprong op Bobet, 1 min. 19 sec. op Koblet,
2 min. 1 sec. op Schaer stond Wagtmans
weer op de eerste plaats van het persoon
lijk klassement, een sprong van de zeven
de naar de eerste positie.

„Het gemiddelde in deze étappe van 190
kilometer ligt boven de 42 kilometer in
het uur", klonk het door de luidspreker
en op dat ogenblik stoof het peloton bin
nen met een verwoede eindspurt tussen
Darrigade en Kiibler, wavrbij de Zwitser
op de laatste 50 meter nog een duw van de
Fransman kreeg en daartegen op de hem
bekende luidruchtige wijze protesteerde.

Succes en pech

Een dag van succes en van pech was
achter de rug. Een étappe van alles of
niets. Tijd om te denken was er niet ge
weest. Het is allemaal goed afgelopen.
Geen van de Nederlandse renners is uit
gevallen al spande het er achteraan in de

ADVERTENTIE

vandaag weer fit
en meteen in het
gele shirt

loopt altijd lichter!

RIJWIELEN VOOR SPORT, TOERISME EN
VOOR DAGELIJKS GEBRUIK

Gierstraat 40-42 - Haarlem Tel- 17768 O
GOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOG

verkrijgbaar bij

Gen. Cronjéstraat 1 op de hoek - Haarlem

karavaan verscheidene malen en was de
situatie critiek. Want de Nederlandse ploeg
werd op deze zonnige middag door het
prachtige landschap var. Anjou zwaar op
de proef gesteld.

In de eerste fase van de strijd kreeg
Klaas van Est pech met zijn fiets. Het
ogenblik was zeer ongunstig, want in het
peloton werd er hard aan getrokken: de
eerste poging om weg te komen van en
kele renners was namelijk begonnen. De
Bruyne. Van Breenen, Brankart, Dierckens
en Privat met als bewakers Croci-Torti en
Pianezzi aan het wiel, slaagden erin uit
het peloton weg te komen en op het ogen
blik dat Klaas van Est aan de kant van
de weg stond had dit groepje reeds een
minuut voorsprong op het peloton. Faan-
hoff en Maenen lieten zich afzakken en
samen met Bouvet, Varnajo en Gilles
trachtte het drietal Nederlanders weer
aansluiting te verkrijgen. Hetgeen na een
jacht van 25 kilometer pas gelukte.

Op 40 kilometer van Vannes loopt een
riviertje, de Vilaine, hetgeen zoveel als
„gemeen" betekent. Over het vrij brede
riviertje ligt bij het plaatsje La Roche
Bernard een schipbrug met hoge kanten
langs het smalle houten wegdek. Op dat
bruggetje vond een valpartij plaats, waar
bij de Belgen Van den Branden en Close en
ook Nolten betrokken waren. Waarschijn
lijke oorzaak: een weggegooid flesje. Van
den Branden was er het ergst aan toe. Met
blessures aan het hoofd moest hij naar het
dichtstbijzijnde ziekenhuis worden overge
bracht. De valpartij verwekte op dit brug
getje over de Vilaine grote opschudding,
maar Goddet regelde zelf het verkeer der
tientallen volgauto's en motoren, dat na
tuurlijk volkomen in de knoop zat.

Kostbare minuten

De fiets van de Limburger was bescha
digd en voor dat Nolten weer zijn weg
kon vervolgen, waren er kostbare' minuten
verlopen. Énkele kilometers reed hij al
leen, maar Joossen in het liaisoi wagentje
had snel de „knechten" van de ploeg ge
waarschuwd en Faanhof, Suykerbuyk en
Maenen lieten zich afzakken om Nolten te
helpen. Drie en een halve minuut lag Nol
ten op het peloton achter en opnieuw
konden Faanhof en Maenen, die reeds
Klaas van Est na de start hadden moeten j
bijbrengen, de zware arbeid beginnen. Bij
al deze pech kwam toch nog een gelukje.

Het peloton was even tot rust gekomen,
had de groep vluchtelingen laten gaan en
nam deze kloeke poging om tijdwinst te
behalen, niet al te ernstig. En weer moes
ten Faanhof, Maenen en Suykerbuyk, dit
keer met Nolten, 25 kilometer jagen om
het peloton te bereiken. Maar de rust in
het peloton was niet definitief terugge
keerd, want eerst verliet Meunier de
hoofdgroep, daarna gingen Le Guilly en
Stablinsky er tussenuit en tenslotte sprong
ook Wagtmans weg. Eerst alleen, daarna
met Remangeon, Telotte, Dotto en To-
nello. Klaas van Est wilde meegaan, maar
hij kreeg een defect aan zijn rem en moest
in het peloton blijven.

De situatie na 80 kilometer was dus als
volgt: aan de kop een groepje renners van
9 man, waarin zich Van Breenen en de
beide Belgen De Bruyne en Brankart be
vonden. Op 4 minuten lag Wagtmans met
Remangeon, Telotte, Le Guilly, Stablinsky,
Dotto en Tonello, in totaal dus 7 renners.
En op 9 minuten 20 seconden het peloton,
waarbij Nolten en zijn helpers inmiddels
aansluiting hadden gekregen. Nog 25 kilo
meter duurde het alvorens Wagtmans en
zijn makkers erin slaagden de groep De
Bruyne in te halen, terwijl Dotto en To
nello, die het zeer hoge tempo niet konden
volgen, terug vielen.

Derde keer

Voor de derde maal moesten Maenen en
Faanhof de helpende hand reiken. Het
tempo dat Koblet, Schaer en Kiibler aan
gaven, ditmaal gesteund door de Franse
nationalen, was zo hoog dat Gerrit Voor

ting, die een lekke band kreeg, onmogelijk
de bij het verwisselen van wiel opgelopen
achterstand zou kunnen inhalen. Met
Maenen en Faanhof stopte ook Suyker
buyk en opnieuw moesten zij trachten een
achterstand van 2 tot 3 minuten goed te
maken.

Faanhof, Maenen en Suykerbuyk heb
ben in deze achtste étappe hun laatste
reserves aan kracht en energie moeten
aanspreken om te trachten na Klaas van
Est en Nolten ook Gerrit Voorting weer
bij te brengen. Voor dit opofferende werk

voor dit zich volkomen ondergeschikt
maken aan het belang van de gehele ploeg

verdient het drietal slechts woorden
van lof en het is zeker aan hen te danken,
dat het Nederlandse team in Angers nog
met 9 man in de ronde is gebleven. Jam
mer, dat Gerrit Voorting ondanks alles
van de 18e naar de 41e plaats in het alge
meen klassement duikelde.

Het was dan ook onbillijk van Wim van
Est, om aan de eindstreep Pellenaars een
verwijt te maken dat deze het laatste ge
deelte van de étappe naar voren was ge
gaan om Wagtmans en Van Breenen even
tueel bij te staan. En dus niet bij hem, Van
Est, Nolten en Klaas van Est was ge
bleven.

Pellenaars, die naast Wagtmans in zijn
gele trui stond, voelde aan, waar bij Wim
van Est de schoen wrong. En toen Van Est
enkele minuten later gekalmeerd was en
Pellenaars hem had uitgelegd wat er in
deze étappe allemaal met de Nederlandse
renners was gebeurd, knikte de man uit
St. Willebrord met het hoofd, „tja, dat had
hij niet allemaal geweten

De uitslag van de achtste étappe was: 1.
De Bruyne (Belg.) 4 uur 27 min. 4 sec.: 2.
Wagtmans; 3. Meunier (Frankrijk N. O. C.);
4. Croci Torti r Zwits.); 5. Stablinski (Frank
rijk Ncord Oost Centraal): 6. Guerinel
(Frankrijk West); 7. Mirando (Frankrijk
7,uid Oost); 8. Brankart (België): 9. Van
Breenen; 10. Telotte (Frankrijk N. O. C.);
11. Le Guilly 'Ile de France); 12. Dierkens
(Lux./Oostenriik) allen z. t. als De Bruyne;
13. Pianezzi (Zwits.) 4.27.28; 14. Remangeon
(Frankrijk Z. W.) 3.31.22; 15. Darrigade
(Frankr.j 4.35.28; 16. Kübler (Zwits.) z. t.; 17.
Ockers (Belg.) z. t.; 18. Forlini (Ile de
France) z. t.; 19. Derycker (Belg.) z. t.; 20.
Schaer (Zwits.) z. t.; 21. ex aeouo het grote
peloton waarin Klaas van Est, Wim van Est,
voorts Bobet (Fr.), Deledda (Fr.), Huber
(Zwits.), Koblet (Zwits.) en De Smet (Belg.)
allen in dezelfde tijd als Darrigade.

De overige Nederlandse renners bereikten
de volgende resultaten:81. Nolten 4.41.16; 82.
Faanhof 4.44.24: 84. Maenen z. t.; 88. Suy
kerbuyk z. t.: 89. Voorting z. t.

De Belg Van den Branden staakte de
strijd.

Het puntenklassement luidt: 1. Kübler
(Zwits.) 71 pnt.; 2. Schaer (Zwits.) 93 pnt.;
3. Forlini (Ile de France) 100 pnt.; 4. Ockers
(Belg.) 122 pnt.; 5. Koblet (Zwits.) 125 pnt.;
6. Wim van Est 127 pnt.; 7. De Bruyne
(Belg.) 175 pnt.; 8. Wagtmans 181 pnt.; 9.
Bauvin (Frankrijk N. O. C.) 194 pnt.; 10.
Derijcke (Belg.) 200 pnt.

Het algemeen klassement luidt nu: 1.
Wagtmans 43.20.07; 2. Bobet (Frankr.) 43.21.09
op 1.02; 3. Koblet (Zwits.) 43.21.26 op 1.19; 4.
Schaer (Zwits.) 43.22.08 op 2.01: 5. De Bruyne
(Belg.) 43.25.34 op 5.27; 6. Kübler (Zwits.)

Dominique Forlini, die tezamen met
Vivier en Mahé op de wielerbaan in
Vannes arriveerde na de zevende étappe,
heeft niet getracht zijn beide tegenstan
ders in de eindspurt te kloppen. Dit zou
hem, een baanrenner, ongetwijfeld ge
makkelijk zijn gevallen. Ziehier de ver
klaring van zijn houding: Forlini, die
de ravitaillering gemist had, kreeg een
tiental kilometers voor de finish een
inzinking. Hij kon geen kop meer doen
en stelde de beide anderen voor: „laat
mij aan jullie wiel blijven, dan zal ik
me niet met de eindsprint bemoeien:
Mahé en Vivier gingen hiermee accoord
en zij probeerden niet Forlini van hun
wiel te rijden en de drie reden tezamen
de baan te Vannes op, waar Forlini
nu weer over zijn inzinking heen en
volkomen fit in de derde positie
bleef. Hij gaf hiermede niet alleen een
klein kapitaaltje aan premies prijs
in totaal onguveer 4000 gulden maar
ook een kans, die hij misschien nooit
meer zal krijgen, namelijk om twee
étappes achter elkaar te winnen. Maar
i zen man een man, een woord een woord,
iacht Forlini. Ook bij wielrenners.

43.27.07 op 7 min.; 7. Forlini (Ile de France)
43.27.55 op 7.48; 8. De Smet (Belg.) 43.25.45
op 8.38; 9. Bauvin (Frankrijk N. O. C.)
43.29.39 op 9.32; 10. Wim van Est 43.30.13 op
10.06; 11. Forestier (Frankrijk) 43.31.44; 12.
Deledda (Frankrijk) 43.32.35; 13. Ockers
(België) 43.33.53; 14. Meunier (Frankrijk N.
O. C.) 43.34.34; 15. Brankart (België) 43.35.08;
16. Alomar (Spanje) 43.35.40; 17. Gaul (Lux./
Oost.) 43.35.44; 18. Vivier (Frankrijk Zuid
West) 34.35.57; 19. Carlé (Ile de France)
43.36.09; 20. Vitetta (Frankrijk Zuid Oost)
43.36.39; 40. Voorting 43.45.33; 45. Van Bree
nen 43.47.13; 54. Nolten 43.50.13; 55. Klaas
van Est 43.54.00; 74. Faanhof 44.10.28; 82.
Maenen 44.30.53; 88. Suykerbuyk 44.47.55.

Het ploegenklassement van de étappe
luidt: 1. Frankrijk N. O. C. 13.21.12; 2. België
13.28.36; 3. Nederland 13.29.06; 4. Zwitserland
13.30.00; 5. Frankrijk West 13.38.00; Frankrijk
Zuid Oost z. t.; Luxemburg/Oostenrijk z. t.;
Ile de France z. t.; 9. Frankrijk Zuid West
13.42.18; 10. Frankrijk 13.46.24; Spanje z. t.

Het algemeen ploegenklassement na de
achtste étappe luidt: 1. Zwitserland 129.51.58;
2. België 130.08.34; 3. Frankrijk N. O. C.
130.09.16; 4. Frankrijk N. O. C. 130.10.50; 5.
Nederland 130.11.20; 6. Frankrijk West
130.25.59; 7. Ile de France 130.32.14; 8. Frank
rijk Zuid West 130.33.20; 9. Frankrijk Zuid
Oost 130.45.13; 10. Spanje 130.47.50; 11.
Luxemburg/Oostenrijk 130.56.30.

ADVERTENTIE

c

Dat moet je je nou toch eens indenkenBunkie, met zijn parachute, van plan

om van de hoge toren te springen!

Maar ja... 't ivas immers ook maar een droom.

Zo droomde hij dus, dat hij met zijn eigen geknutselde parachute op weg was naar
de kerk. De deur naar de toren stond open, dus kon hij daar naar binnen glippen.
Dat deed hij, met het laken over zijn arm gevouwen. Nu stond hij voor de trap, die
naar de top van de toren leidde, en dapper begon hij te klimmen.

Het waren héél wat treden, die de stenen wenteltrap telde, want het was 'n flinke

hogeheel wat hoger, dan 'n gewone huistrap, hoor. Maar daar gaf hij niets

om; stap, stap, stap, klom hij de oude, stenen treden op. Dat klonk erg hol, tussen
die zware muren.

Stap, stap, stapsteeds hoger kwam Bunkie. Het viel toch eigenlijk nog niet
meehij begon wel 'n beetje moe te worden en buiten adem te raken. Maar op
geven deed-ie niet. Hij klom en klom maar door.

„Hoe hoger ik kom, hoe beter het zal gaan, als ik naar beneden spring", dacht hij
bij zichzelf.

Zo kwam hij dan eindelijk bij een poortje, waardoor hij op de trans van de toren

kwam. Eindelijk! Bunkie liep naar de rand en keek over de leuning. Oeiwat

kon hij nou mooi over de stad zien! En de daken der huizen waren heel ver onder
hem.

„Ja", dacht Bunkie. „Hier ben ik mooi hoog!"

Er zullen weinig mensen zijn in Haarlemse voetbalkringen, die zich nog de alge*
mene vergadering herinneren van de Haarlemse Voetbalbond op 27 Juli 1929.
Erg weinig. En wij hebben zo'n idee dat degenen, die misschien hun gedachten
zo ver terug kunnen laten gaan, nog geen idee hebben waarom die vergadering
dan wel zo belangrijk was dat clie nu nog moet worden gememoreerd. Wel, om
maar met de deur in huis te vallen: op clie vergadering nam men het besluit de
heer A. van der Aart als voorzitter van de Haarlemse Voetbalbond te benoemen
en de heer Cli. Boeree als secretaris-penningmeester. Twee heren, die nu nog
zitting hebben in het bestuur, al heet dat dan nu al lang officieel geen H.V.B.
meer, maar afdeling Haarlem van de K.N.V.B. Van der Aart en Boeree, men kan
zich het Haarlemse voetbal eigenlijk lastig meer zonder hen denken. Hetgeen
vooreerst ook nog niet behoeft. Want als clie twee getrouwe werkers Zaterdag
middag van vier tot zes uur in restaurant Brinkmann op de Grote Markt in
Haarlem tijdens de hun aangeboden receptie in het zonnetje zullen zijn gezet,
gaan zij onverschrokken door met het werk dat zij nu al vijfentwintig jaar in het
belang van het voetbal in Haarlem verrichten en waarmede zij eigenlijk zo'n
beetje vergroeid zijn.

Als men die beide jubilarissen vraagt
iets te vertellen over het wel en wee van
de bond in de afgelopen vijfentwintig jaar,
dan weten zij eigenlijk niet eens waar te
beginnen. Er is zo onnoemelijk veel ver
anderd er zijn zo veel moeilijkheden
geweest en er zijn nog zo veel herinnerin
gen die zo sterk in het geheugen staan.

Vijfentwintig jaar voorzitter en dus
eigenlijk leider van het voetbal in het
district Haarlem na een jaar vice-voorzit-
terschap, na acht jaar de taak van secre
taris-penningmeester vervuld te hebben,
zitting te hebben gehad in de scheidsrech-
terscommissie en bestuurslid te zijn ge
weest van het nu reeds lang ter ziele ge-
gane H.S.V. in Haarlem, dat is de staat
van dienst van de heer Van der Aart voor
de voetballers in het district Haarlem.
Waarbij dan nog al dat werk komt dat ver
bonden was en nog steeds is aan het
voorzitterschap van het Sportweek-comité,
het vice-voorzitterschap van de Haarlemse
Sportraad en het secretaris-penningmees-
terschao van het Haarlems Bureau voor
Medische Sportkeuring.

Men kan zich indenken wat voor werk
er is verzet om al deze functies goed te
blijven vervullen. Men kan zich ook in
denken wat voor werklust en liefde voor
de sport er voor nodig is om steeds maar
in het belang van de sp>ort werkzaam te
blijven in de ter beschikking staande vrije
tijd.

Overal waar een organisatie is, is werk
en moeten mensen gevonden worden die
het werk doen. Van der Aart was zo'n man
die bijna vijfendertig jaar lang bereidt
was werk voor de H.V.B. op te knappen
en dat nog steeds is. Eigenlijk meer dan
ooit nu hij niet zo lang geleden afscheid
nam van zijn dagelijkse werkkring. „Als ik
er de gezondheid voor mag krijgen", zegt
de H.V.B.-praeses, „dan hoop ik nog enige
jaren lang de leiding te mogen behouden.
Niet omdat ik onmisbaar ben, maar omdat
het voor de 9port zo goed werken is."

Een man als Van der Aart heeft de voet
balsport vooral zien groeien. Vroeger, toen
hij nog secretaris-penningmeester was,
hield hij de ledenlijst en alle andere ge
gevens van de H.V.B. bij in een gewoon
schoolschrift. Thans is er een bondsbureau,
een administrateur en zijn er kaartsyste
men om alle gegevens te rangschikken.
Deze verandering was dan ook wel nood
zakelijk als men weet dat er 25 jaar ge
leden 2300 leden stonden geregistreerd en
tegenwoordig ruim 13.000

Een vooruitgang, die voornamelijk tot
stand kwam door de met succes gevoerde
propaganda voor het jeugdvoetbal (adspi-
ranten en junioren), het Zaterdagmiddag
voetbal, het bedrijfsvoetbal en het school-
voetbal. Een vooruitgang ook, die aan de
bestuursleden van de bond en niet in
het minst aan de voorzitter en penning
meester steeds hogere eisen stelde. Dat
beide bestuurders steeds aan de hoge eisen
hebben voldaen. zal Zaterdagmiddag on
getwijfeld blijken.

Beiden, want ook de heer Ch. Boeree
heeft zeer veel gedaan voor de sport in het
algemeen en voor de voetbalsport in het
bijzonder. In 1914 trad hij namelijk als
actief lid toe tot de voetbalvereniging
„Concordia". Vier jaar later ging hij over
naar I.V.O., van welke club hij in 1919
bestuurslid werd. In 1921 werd de heer
Boeree scheidsrechter van de Haarlemse
Voetbal Bond en nauwelijks vijf jaar later
volgde de aanstelling als scheidsrechter bij
de Nederlandse Voet
bal Bond. En dat de
heer Boeree als ar
biter uit het goede
hout was gesneden,
wordt wel bewezen
indien men weet. dat
hii gedurende 1938 en
1939 op de internatio
nale lijst van K.N.V.
B.-scheidsrechters
werd geplaatst. In
Mei 1939 leidde hij in
Arlon de wedstrijd
tussen de vertegen
woordigende elftallen van België B en
Luxemburg B, maar toen was het met de

A. van der Aart

internationale prestaties op sportgebied
voor de heer Boeree voorlopig afgelopen.
Tot en met het seizoen 1947-'48 bleef hij
namelijk wel op de internationale scheids-
rechterslijst staan, maar als gevolg van de
oorlog kwamen de werkelijke landenont-
moetingen uiteraard niet voor. Wel leidde
de jubilaris diverse andere wedstrijden,
zoals bijvoorbeeld Noord-Nederland
Noord-West-Duitsland en talrijke wed
strijden van het voorlopig Nederlands elf
tal tegen buitenlandse ploegen.

Ook buiten het groene veld heeft de
heer Boeree op belangrijke wijze meege
werkt aan de bloei van het sportleven. In
1929 werd hij benoemd als penningmeester
van de afdeling Haarlem van de K.N.V.B.
Hij werd secretaris van de protest-commis
sie, voorzitter van de adspirantencommis-
sie, hield lezingen in diverse plaatsen in
Nederland, is thans nog rapporteur inzake
scheidsrechters-contröle en vervult tevens
een belangrijke functie als lid van de
technische commissie van de Haarlemse
Sportraad.

En tijdens al dit werk, dat in zijn vrije
tijd moest geschieden, vond de heer Boeree
nog tijd om drievoudig bridgekampioen
van de hoofdklasse te worden. Hij speelt
nog tennis en is tenslotte een verwoed
hengelaar.

Een druk bestaan, maar de heer Boeree
is nog niet van plan zijn diverse taken neer
te leggen. „Ik heb er altijd veel voor ge
voeld," zegt hij. „en ik heb altijd mijn
uiterste best gedaan om mijn werk tot een
zo goed mogelijk einde te brengen."

ADVERTENTIE

BARTÈUORISSTR HAARLEM -TEL 13439
FERD. B0LSTR. 48 A DAM - TEL. 717.162

Veulen lederen Damesjasjes
97,50

De technische commissie van de Italiaanse
Wielerbond heeft het startverbod, dat de
Italiaanse renners naar aanleiding van de
incidenten tijdens de voorlaatste étappe van
de Ronde van Italië was opgelegd, opgehe
ven. De Italiaanse renners zullen dus weer
in het buitenland mogen starten.

Ook de personen, die werkzaam zijn op
objecten van de sociale werkvoorzienings
regelingen voor handarbeiders en voor hoofd
arbeiders zullen vacantietoeslag krijgen en
wel van een halve dag tijdloon per vacantie-
en snipperdag. Een overgangsbepaling geeft
aan deze regeling terugwerkende kracht tot
29 Juni 1953. Voorts is het lichtverlet van de
handarbeidersregeling van 80 op 100
van het tijdloon gebracht.

40)

„Hoe kom je daarbij?" vroeg hij.

„Omdat hii haar met sir Jonathan de ka
mer uitstuurde, onder een heel vaag voor
wendsel, n.l. om rustig met mij te kunnen
praten. En hij sprak met mij op een heel
wonderlijke manier. Hii vroeg mc uit over
jou, of ik je vertrouwde...." Ze scheen
verlegen te worden bij deze laatste woor
den. x

„Wat!" Matt's verbazing was met gehui
cheld, doch volkomen écht.

„Ja, het verwonderde mij óók, omdat ik,
begrijp je, niet wist dat je daar geweest
was",

„En wat heb je gezegd?"

„Wel, dat ik je inderdaad voor de volle
honderd procent vertrouwde", antwoordde
ze snel. „Daarna vertelde hij me wat je
gedaan had en zei hij dat ik Laura niets

mocht meedelen. EnMat.t.... ik ga

morgen naar Rouaan om de onderhande
lingen over Beverley te beginnen. Hij heeft

me gezegd, dat ik erg voorzichtig moest
zijn, omdat iemand me misschien in het
oog zou houden. Dat is ook de reden,
waarom ik niet in Londen met je wilde
dineren.

Hij kon haar niet helemaal volgen. „Jij
naar Rouaan?" vroeg hij scherp. „Cass is
daar ook heen. Hij stuurt je toch niet naar
hèm toe?"

,Ik weet 't niet", antwoordde ze. „Mij
is alléén gezegd dat ik naar het St. Martin
Hotel moet gaan, een groot nieuw hotel,
om daar een afspraak na te komen die in
tussen schriftelijk voor juffrouw Martle
dat is de naam, die ik daar zal georuiken
gemaakt zal zijn. Éérst wilde hij echter
Laura sturen voordat ik aanbood om te
gaan. Sir Jonathan steunde mijn aanbod en
ik kreeg de indruk, dat Laura niet graag
ging. Zo is dit thans dus geregeld".

Matt voelde zich heel weinig op zijn ge
mak. Monica had hem allerlei verteld, doch
veel vérder was hij er niet door gekomen.
Het meest benauwde hem echter de ge
dachte aan de meedogenloze schurk, met
de zachte melodieuze stem, die Cass heette.

„Je gaat niet alléén naar Rouaan", zei
hij op een toon, die geen tegenspraak
duldde.

Rustig zei Monica: „Ik ga wèl alleen!"

„Nee, want ik ga met je mee", ant
woordde Matt lachend. „Niet openlijk na
tuurlijk, maar ik zal steeds in je buurt
zijn. Ér kunnen zich onaangename dingen
voordoen; denk maar eens aan de laatste

keer, dat je met meneer Cass te maken
had!"

„Dat is juist de reden, waarom ik hem
graag wéér wil ontmoeten", zei Monica en
er flitste iets in haar ogen. „Maak je echt
geen zorgen over mij. Ik ben niet bang
voor hem! Maar dit is één van de punten,
welke meneer Randal me verzocht met
jou te bespreken".

„Met mij?"

„Ja. Hij zei 't heel openlijk". Even aar
zelde Monica en ze scheen enigszins ver
legen. Dam vervolgde ze. „Hij zei, dat
je nu eenmaal een aangeboren neiging
scheen te hebben cm je met andermans za
ken te bemoeien, en dat 't hem niets zou
verwonderen, als je me naar Rouaan na
zou reizen. Hij verzocht me je op tactvolle
wijze af te poeieren. Ik geef er echter de
voorkeur aan, je eerlijk op de man af te
vragen, niet met me mee te gaan".

Ze keek hem recht in de ogen en voegde
er langzaam aan toe: „Hij verzocht me
voorts jou er toe te bewegen om aan mij
te vertellen, hoe je Scott en diens auto op
't spoor was gekomen. Ik zal je hierover
echter niets vragen. Maar misschien wil je
me er uit eigen vrije wil iets over ver
tellen?"

Matt antwoordde niet dadelijk. Hij voel
de zich diep verontwaardigd over Randal's
metheden. Dit was een gemene truc. Als
Monica niet zo'n volkomen oprecht meisje,
dat zich niet tot dergelijke din i leende,
was geweest, zou zijn opzet geli.xt zijn.

Zelfs nu was het nog allesbehalve ge

makkelijk. Hij kon haar oprechtheid niet
met eenzelfde oprechtheid beantwoorden.
Plotseling kwam er een vraag in hem op.
was 't mogelijk dat Jirn Woodstone dit op
de een of andere manier had voorzien?
Jim was zeer scherpzinnig. Hij liet niet zel
den méér dan de helft los van hetgeen hij
eigenlijk wist. Matt keek peinzend voor
zich uit. Dan richtte hij zijn blik weer op
Monica, die naar hij meende, een trek van
teleurstelling op haar gezicht had. Hij vond
dit allesbehalve aangenaam, en om zijn ge
voel van onbehagen te verbergen, barstte
hij fel uit: „Ik vind 't schandalig van Ran
dal, om jou op deze marnier als werktuig
te gebruiken' Luister eens, Monica, ik ben
vanmiddag gedurende enige tijd bij hem
geweest: waarom heeft hij 't mij niet zelf
gevraagd? In plaats daarvan behandelde
hij me vrij onbeschoft. Hij zei dat mijn be
moeizucht de zaak had doen falen en hij
verzocht me, me verder afzijdig te hou
den!"

Monica antwoordde rustig: „Ik heb hem
niets beloofd, Matt. Ik heb hem zelfs ge
zegd, dat ik jou de zaak voor zou leggen,
zoals ik 't deed".

„En wat zei hij daarop?"

Ze haalde haar schouders op. „Eigenlijk

niets. Hij liet 't aan mij overMaar wat

doet dat er toe? Ik heb je niets gevraagd".

„En doe 't ook nu niet", smeekte hij.
,,'t Zou nergens toe dienen. Ik heb alle
essentiéle feiten verteld".

„Maar ik meen 't heel ernstig, als ik zeg
dat je niet mee naar Rouaan moet gaan",

vervolgde ze, zonder aandacht aan zijn
woorden te schenken, ,,'t Zou alles kun
nen bederven. Er hangt alles van af, dat
zij geen kans krijgen om argwaan op te
vatten jegens Randal. Begrijp je dat?"

„Ik begrijp Randal's slappe argumenten
wel, maar ik vind ze niet aanvaardbaar,
helemaal niet! Waarom moet hij jou stu
ren? Hij zou toch diverse anderen kunnen
vinden, om dat karweitje voor hem op
te knappen? Ik zelf zou b.v. met genoegen
gegaan zijn, als hij 't mij gevraagd had.

„Maar dat heeft hii nu eenmaal niet ge
daan! En ik heb 't zelf aangeboden! Kun
nen wc 't hier verder niet bii laten?" drong
ze aan.

Matt kon moeilijk weigeren. „Als je 't zó
stelt, dan moet ik me er wel bij neerleg
gen", zei hij spijtig. „Maar als je dan wer
kelijk moet gaan, Monica", voegde hij er
ernstig aan toe, „wees dan vooral voor
zichtig! Neem geen risico. Vertrouw nie
mand! Randal is bang. Die schurken willen
echter alleen geld! Als Randal zijn poot
stijf hield, zouden ze gauw genoeg accep
teren' Treedt je in zijn plaats met de no
dige kordaatheid op en laten ze geen spel
letje met je spelen! Zeg hun, dat ze geen
cent krijgen, tenzij ze precies doen wat je
hun zegt!"

Het luchtte hem enigszins op haar al
deze raadgevingen te geven, en Monica
knikte en scheen een en ander te overwe
gen.

„Ik zal heus erg voorzichtig zijn", be
loofde ze hem.

„Wanneer zul je terug zijn? Ik zal geen
rustig ogenblik hebben, voordat je weer
hier bent", zei hij.

„Maandag of Dinsdag, denk ik".

„En zul je 't me onmiddellijk laten we
ten, als je terug bent?"

„Ik beloof 't je".

Ze zwegen beiden. Na enkele ogenblik
ken vroeg hij: „Wat vind je van mevrouw
Dean? Zou je eigenlijk Randal niet op de
hoogte moeten stellen, als je de indruk
hebt, dat hij al argwaan jegens haar
koestert?"

Haar voorhoofd trok in rimpels. Ze
scheen ernstig na te denken.

„Ik zit daar ook al over te piekeren",
antwoordde ze. „Maar 't is zo vreselijk

moeilijkik bedoel wat zou ik moeten

zeggen? Het belangrijkste is jouw ontdek
king van het feit, dat Cass die avond naar
haar buitenhuis kwam. En dat wil je liever

niet dat ik hem vertelZe sloeg haar

ogen naar hem op en hij vond 't moeilijk
haar eerlijke blik te beantwoorden. Het
was alsof er een beschuldiging in haar
ogen te lezen was, dat hij niet helemaal
open kaart met haar speelde, waardoor zij
in een moeilijke positie kwam. En opeens
drong het tot hem door, dat dit waar was.

„Bedoel jedat ik 't Randal eigenlijk

moet zeggen?" vroeg hij langzaam.

(Wordt vervolgd).