Oppermachtig geachte Belgen tegen
fel Nederland niet verder dan 4-3
Pessimisten kregen ongelijk
Verlies, maar toch ook winst
Wilskrachtige ploeg vormde beter
geheel dan in vorige wedstrijden
SSWl
„Rode Duiveltjes" wonnen verdiend
van Nederlandse jeugdploeg: 3-2
Alleszins eervolle 4-3 nederlaag in stromende regen
Trainers eersteklassers
mogen meespelen
Antwerpen versloeg
Rotterdam: 4-2
Ommekeer
Mankracht tekort
Overrompeld
Riw
Spanning
Scheidsrechter Leafe
MAANDAG 2 5 OCTOBER 1954
Voetbal kent. geen logica. Daar stond gistermiddag in het
Antwerp-stadion in Antwerpen het Belgisch voetbalelftal
dat nog maar kort tevoren de trotse wereldkampioen
Duitsland met twee-nul had verslagen, tegenover het na
tionale Nederlandse team, waarin - de oefenwedstrijd tegen
het Tsjechische clubelftal Sparta bewees het overduidelijk
- elk verband ontbrak. België moest dus volgens de logica
met ruim verschil winnen zonder dat die zege ook maar
een ogenblik in gevaar zou komen. En wat 'kwam ervan
terecht? De Rode Duivels wonnen, maar zeker niet zoals ze
gedacht hadden te winnen en zoals ze het zo graag gewild
hadden. Met slechts één doelpunt verschil bleven ze in de
meerderheid tegen het Oranjeteam, dat hardnekkig vocht
- '~.:t
voor elke meter grond en dat juist op het moment dat iedere
Nederlander een nieuwe débdcle vreesde, het initiatief nam
alsof de Belgen geen reputatie hadden te verliezen. Do
overwinning van de Belgen was zonder twijfel verdiend,
maar de vier-drie uitslag, die de verhouding in het velcl
juist weergaf, hielcl voor de Nederlanders toch anderzijds
weer het aangename perspectief in dat zij in internationaal
voetbal zo af en toe toch nog wel degelijk een woordje
kunnen meespreken. Ook al was het prestatiepeil dan nog
niet zo hoog om in een hoerastemming te vervallen en te
zeggen dat nu zonder onderbreken de weg omhoog bewan
deld zal worden totdat het oude peil - van vóór cle exodus
van de beste voetballers - zal zijn bereikt.
toch nog een ruime zege hebben behaald.
Nu kon Nederland het laatste kwartier
toch weer een overwicht behalen. En dit
maal kwamen de Belgen er niet meer on
deruit. Met de moed der wanhoop soms
probeerden zij de aanvallen te stuiten.
Een maal hielp daarbij de paal toen Van
der Gijp ver buiten bereik van Meert hard
inschoot. Capitulatie leek niet te ver
mijden. En die kwam. Alleen te laat.
Roosenburg: passeerde een minuut voor
het einde twee Belgen en stormde daarna
in de richting: van Meert. Een redelijke
scoringskans ontstond. Edoch, Mees deed
deze teniet. Hij gaf de Nederlandse aan-
Het eerste Nederlandse doelpunt in
Antwerpen sinds twee jaar. Van der
Gijp kopt vallend een voorzet van
Dillen (onzichtbaar) in het lege doel.
Meert (links) en Van Brandt kijken
angstig toe.
valsleider zo'n geduchte por met zijn
elleboog in de maag dat deze uitgeschakeld
was. Na veel geloei van het publiek en
veel getwist van de spelers, knalde daar
op Dillen de strafschop zo hard in dat
Meert noch iemand op de tribunes de bal
over de doellijn zag gaan. Het feit dat de
bal in het net lag was het bewijs dat
Nederland toch nog en verdiend op
vier-drie was gekomen.
Na de wedstrijd. Vermoeid, maar toch wel voldaan verlaten (v.l.n.r.) Timmermans,
De Bruyckere, Van der Hoek, Wiersma en Steiger over de doorweekte
sintelbaan het veld.
Men is licht geneigd om een wedstrijd,
die een maximum aan spanning brengt, ook
een goede en op hoog peil staande wedstrijd
te noemen. Wij willen die fout niet maken.
BelgiëNederland was een spannende
wedstrijd, maar zeker geen match met
achttien karaats voetbal. Daarvoor stond
er voor beide partijen te veel op het spel.
Voor de Belgen het leveren van het bewijs
dat de zege tegen de Duitsers geen uit
schieter was geweest, voor de Nederlanders
het bewijs dat het Oranje-team nog wel
degelijk mee kan tellen. En bezien wij
daarbij vooral het door de Nederlanders
vertoonde, dan kunnen wij niet anders zeg
gen dan dat men wel iets vrolijker mag
kijken in het Nederlandse kamp.
Natuurlijk was het geen herboren Ne
derlands elftal, dat twee maal drie kwar
tier in de stromende regen de technisch
betere Belgen een halt probeerde toe te
roepen. Zeker niet, maar het was wel een
Zo kregen dus de pessimisten in het
Nederlandse kamp en de optimisten aan
Belgische zijde ongelijk. Want België-
Nederland werd niet zoals de wedstrijd
in April van dit jaar een spel van kat
en muis een spel van de oppermachtige,
die net zoveel toelaat als hij zelf wil. Dat
bleek al spoedig na het beginsignaal. Met
een vrij felle wind en regenslagen tegen
trok Nederland naar het Belgische doel om
daar tien minuten lang de Belgen met de
rug tegen de muur te houden. Van alle
kanten vlogen de schoten naar Meert's
doel. Goed gerichte schoten overigens na
snel en overrompelend aanvalsspel, waarin
ook Klaassens en Van Schijndel waren be
trokken.
De Belgische backs Dries en Van Brandt,
evenmin als stopper Carré snapten er veel
van. Vooral niet omdat Timmermans en
De Bruyckere doorlopend van plaats ver
wisselden en linksbuiten Van der Gijp op
alle plaatsen waar hij gevaarlijk kon wor
den opdook. Had één van de vele schoten
van Roosenburg, Dillen, Van der Gijp of
Timmermans doel getroffen, de wedstrijd
zou wellicht heel anders zijn verlopen. Nu
konden de Rode Duivels zonder verlies op
te lopen tot bezinning komen en een tegen
offensief inzetten.
En wat voor 'n offensief. De rappe Cop
pens was er de allesbeheersende figuyr in.
In de meest onmogelijke posities fel op
Van Schijndel
de huid gezeten door Van der Hoek be
diende hij Houf, Givard, Moès en Lem-
berechts van passes waar geen Nederlander
iets tegen wist. Drie corners waren het
gevolg en het zou niemand hebben ver
wonderd als er ook een doelpunt uit zou
zijn ontstaan.
Dat doelpunt kwam in de twaalfde mi
nuut toch. Maar toen verwonderden velen
er zich wél over. Want juist toen was het
niet nodig. Bij een volslagen ongevaarlijke
Belgische aanval raakte Odenthal vol
komen ongehinderd de bal op het steeds
gladder wordende veld maar half. zodat
deze precies voor de voeten van de aan
stormende Lemberechts kwam. En die
wist met deze situatie wel raad (10).
Toen stond het Nederlandse team met
de rug tegen de muur. En het bleef daar
voorlopig tegen. Met kunst en vliegwerk
werden doelpunten soms voorkomen. Geen
Nederlander, die raad kon verschaffen. Zo
werd het door Coppens in de twintigste
minuut twee-nul toen hij een fractie van
een seconde vrij spel had. Bijna zestig
duizend Belgen juichten dat het een lieve-
lust was. Wat een opluchting na dat ver
rassende begin.
Wie gedacht had dat Nederland „down"
zou gaan vergiste zich echter. Dat was wél
het geval met Klaassens, die een enorm
hard schot van Mees verkeerd op zijn
hoofd kreeg, maar niet met de rest. Tim
mermans en De Bruyckere kwamen in de
achterhoede de helpende voet bieden,
waarna het met inspanning van alle krach
ten spoedig gedaan was met het overwicht
van de Rode Duivels. Het middenveld,
waarop de beweeglijke Huysmans en de
trapvaste Mees lange tijd heer en meester
waren geweest, werd weer sterk bezet en
zo ging de strijd weer spoedig volkomen
gelijk op.
Dat ging echter wel ten koste van te veel
krachten. In de voorhoede hoe veel en
hoe snel men daar ook switchte kwam
men mankracht te kort. Hetgeen niet wil
de zeggen dat de Belgische verdedigers het
gemakkelijk hadden. Zeker niet. Want nu
mocht Dillen op de vleugel weinig kans
hebben tegen de voortreffelijke Van
Brandt, Roosenburg en Van der Gijp wa
ren hun bewakers in veel gevallen te snel
of te handig af, waardoor het dikwijls tus
sen deze twee tot nauwkeurig en goed
doordacht samenspel kwam.
In deze periode van de strijd ook bleek
dat de Belgen, die ongetwijfeld beter voet
bal speelden, geen voldoende vat konden
krijgen op hun tegenstanders, die een team
vormden, waarin zij de zwakke plekken
niet konden vinden.
Volkomen tegen de verhouding in het
veld vergrootte België de voorsprong. Vijf
minuten voor rust plaatste Givard de bal
uit een vrije trap even buiten het straf
schopgebied op het hoofd van de ongedekte
Houf, die onverwacht en hard inkopte.
Maar Nederland sloeg nog voor rust
terug. Niet met een offensief alleen, maar
ook met een doelpunt. Bij een verre pass
van Van Schijndel, die dwars door de Bel
gische defensie sneed, schoot Dillen onver
wacht van zijn bewaker weg, omspeelde
doelman Meert en gaf toen een afgemeten
voorzet aan de naar binnen gesnelde Van
der Gijp, die de bal een meter voor de lijn
alleen maar in het lege doel behoefde te
koppen. Drie-één. En dus nog een open
wedstrijd bij rust.
Dat voelde het Nederlandse elftal ook.
En nog voor iemand er erg in had was het
drie-twee. Een massale Nederlandse aan
val direct na de aftrap leverde een corner
op, waaruit Van der Gijp de bal op het
hoofd plaatste van de vrij staande De
Bruyckere, die met een harde en zuivere
kopbal aanvoerder Meert kansloos liet.
Nu hadden de Belgen alles verwacht,
maar dat zeker niet. Ze voelden het ge
vaar van een gelijk spel of een nederlaag,
maar waren te iaat. Nederland had de
Rode Duivels in haar greep en liet voor
lopig niet meer los. Vooral in de voorhoede
van de roodhemden lukte het veel minder
dan voorheen. Coppens moest al zijn ge
oorloofde en ongeoorloofde trucjes aan
wenden om zich Van der Hoek van het
lijf te houden, maar slaagde er niet in. De
Rotterdammer bleef hem op de huid zit
ten en schakelde de Antwerpenaar zo ge
ruime tijd uit. En juist toen bleek wat de
Belgische voorhoede, waarin Mermans toen
al zo gemist werd, waard was zonder Cop
pens met vrijheid van handelen.
En hoe meer de Nederlanders achter lie
ten blijken alleen Odenthal, die zeer
onwennig speelde als linksback liet nog
wel eens een steek vallen dat zij van
geen wijken wilden weten, hoe onzuiverder
het combinatiespel werd en hoe meer de
Belgen zich het initiatief lieten ontnemen.
In deze periode bleek ook dat het ver
band in de ploeg als geheel veel beter was
dan voorheen. Nu mocht vooral Klaassens
door zijn slechte plaatsen veel aanvallen
in de opbouw al verknoeien, een groter
aanval kwam wel tot stand. En wel vooral
met zuivere throughpasses via Dillen en
Coppens - gedeeltelijk zichtbaar achter Van der Hoek - maakt het vierde Belgische
doelpunt. Steiger is verrast. Wiersma, Moès en Givard kijken toe.
Van der Gijp, die niet zelden Dries en Van
Brandt meters achter zich lieten in de
sprint. Jammer dat Dillen in deze periode
enkele malen op doel schoot in een positie
die veel moeilijker was dan die van Van
der Gijp, die steeds volkomen ongedekt
voor het doel stond.
De spanning steeg met de minuut. Voor
al toen de vermoeidheid een woordje ging
meespreken aan beide kanten. Coppens
eindelijk eens een keer verlost van Van
der Hoek verscheen alleen voor Stei
ger; Meert moest enkele malen in een
kluwen van spelers springen om de bal
weg te stompen en Steiger kreeg even
later al niet minder eenvoudig werk bij
felle schoten van Lemberechts en Houf,
die meer vrijheid genoten dan verantwoord
was. Het bleef echter drie-twee.
De Belgen werkte dat op de zenuwen.
Zij voerden enkele al te forse tacles uit,
die al even hard en soms nog harder door
de Nederlanders werden beantwoord. En
scheidsrechter Leafe maar fluiten. Het
geen niet nodig was geweest, indien de
Engelsman alleen aan de Belg Coppens,
die door zijn provocerende houding en
zijn kwalijke trucjes (een maal sprong hij
zeker een meter door de modder om Van
Schijndel bij zijn been te grijpen) steeds
tegenactie uitlokte, een fikse waarschu
wing had gegeven.
Om elke meter grond bleef men niette
min fel strijden. En steeds beter lukte het
de Nederlanders om de Belgen hun wil
op te dringen. De spanning bleef hoogtij
vieren. Jammer dat juist in deze periode,
waarin een Nederlands doelpunt het meest
waarschijnlijk was, de Belgen succes had
den. Lemberechts plaatste de bal bij een
corner niet voor het doel. maar gaf deze
aan Huysmans ver buiten het strafschop
gebied, die de bal direct terugschoot aan
de snel opgelopen Belg, die de bal op zijn
beurt zuiver op het hoofd plaatste van de
ongedekt staande Coppens. Deze had wei
nig moeite om de 4 op het scoringbord te
brengen.
En nog gaf het Oranje-team niet op. In
tegendeel, juist tóen en het moge plei
ten voor de lichamelijke conditie ver
hoogden de Nederlanders het tempo en
drongen de Belgen wederom in de defen
sie. Waarna al spoedig bleek dat de Neder
landers dan meer aan mochten vallen, de
Belgen met hun attaques toch veel ge
vaarlijker waren. En had niet Steiger met
vervaarlijke sprongen enkele malen red
ding gebracht, de Rode Duivels zouden
De maatregelen, die destijds zijn geno
men tegen een aantal bestuursleden van
WV (Venlo) en Marsana (Meerssen) zijn,
naar de urgentie-commissie van de K.N.
V.B. meedeelt, door haar ingetrokken.
Voorts heeft de urgentie-commissie in
verband met de bijzondere omstandigheden
besloten aan trainers van verenigingen, die
aan de eerste klasse competitie deelnemen,
tot aan het eind van het seizoen dispensatie
te verlenen voor het uitkomen in het eerste
elftal van die verenigingen.
Dit betekent dus dat onder andere Kick
Smit, die de wens te kennen heeft gege
ven weer mee te willen spelen, weer voor
de roodforoeken mag uitkamen.
Vroomen (Bleyerheide)
naar Fortuna
Naar de manager van Fortuna (Geleen)
mededeelt heeft de doelman van Bleyer
heide Vroomen een contract getekend voor
Fortuna.
Indien noodzakelijk zal hij ook Van
Rixoordt in het elftal van Rapid vervan
gen.
MEYER TEKENDE VOOR „DE GRAAF
SCHAP". Naar het bestuur van de prof
club „De Graafschap" mededeelt heeft de
NEC-speler Paul Meyer een contract gete
kend met „De Graafschap".
elftal, dat een aanzienlijk beter geheel
vormde dan bij vroegere gelegenheden.
Aan felheid ontbrak het ook in vorige wed
strijden niet, maar gisteren was er ook
beter begrip 'n verstandiger en doeltref
fender opbouw van de aanvallen kort
om, een grotere eenheid door beter begrip.
In de voorhoede bleek Van der Gijp ais
linksbuiten een doorlopend gevaar voor de
Belgische verdediging, waartegen zelfs de
roemruchte Duitse voorhoede niet had
weten te scoren. Roosenburg moest veel
alleen doen te veel misschien maar
niet zelden speelde hij gaten in de defensie
van de Rode Duivels door zuivere passen,
die echter vooral door Dillen niet al te best
werden begrepen. De Bruyckere viel niet
op, maar voldeed zonder meer, terwijl
Timmermans ons tegen viel als speler ach
ter de aanvalslinie.
Slecht plaatsen
Misschien kreeg hij ook wel wat al te
veel werk te verzetten, daar Klaassens en
Van Schijndel het dikwijls niet konden bij
benen. Vooral de WV'er niet, die op
het spekgladde veld slechts met veel moeite
op de been kon blijven, waardoor hij steeds
in tempo te kort schoot. Ook het plaatsen
van Klaassens was weer zeer slecht. Dat
deed aanvoerder Van Schijndel zeker veel
beter. Bovendien kon deze laatste dcor zijn
handige afnemen van de bal veel onheil in
de kiem smoren.
Achter dit duo voelde Odenthal zich als
linksback onwennig. Hij maakte dan ook
meer fouten dan verantwoord was. Vooral
zijn dekking liet veel te wensen over. Van
der Hoek, Wiersma en Steiger tenslotte
verdienden niets dan lof. Ook voor hun
moedige volhouden. De Rotterdammer had
het ongetwijfeld het moeilijkst met de even
onaangename als capabele voetballer Cop
pens. Wiersma, die een uitstekende wed
strijd speelde, schakelde de vleugelspeler
Moès volkomen uit en bood daarbij niet
zelden zeer welkome hulp aan zijn mede
verdedigers.
De enige speler, die helemaal geen fout
maakte was Luiten. Maar die raakte dan
ook de anderhalve minuut dat hij (voor
Roosenburg) mee mocht doen geen bal aan.
Tweede wedstrijd
Bij het verlies van gisteren dus toch nog
winst. En wel vooral in de eenheid van het
elftal. Nederland was geen speelbal van
België en liet zich ook geen spel opdringen,
dat het niet wilde. En dat bij elkaar was
voor de niet verwende toeschouwer toch
ook al heel wat waard. Waarbij dan nog
kwam, dat de tweede wedstrijd die het
Oranje-team gisteren speelde die tegen
de NBVB om de sympathie van het Neder
landse voetbalpubliek glansrijk werd
gewonnen. Een wedstrijd als die van gis
teren mocht er ondanks alles wezen. Een
kniesoor, die het wil betwisten.
De jeugdwedstrijd BelgiëNederland
heeft een spannend verloop gehad en tot
aan het laatste signaal van de scheidsrech
ter hebben beide ploegen met volharding
gestreden voor de zege.
De overwinning van de Belgen (32)
moet verdiend genoemd worden. Weliswraar
zat er meer samenhang in het elftal van
onze landgenoten, maar daar stond tegen
over, dat de Belgische voorhoede vrijwel
tijdens de gehele wedstrijd veel gevaar
lijker was. Van elke schietkans werd ge
bruik gemaakt.
In het eerste half uur was België door
gaans iets sterker en deze meerderheid
kwam tot uitdrukking in een doelpunt van
Van den Borre, de linksbinnen, ongeveer
een kwartier na de aftrap. Nederland bleef
echter goed partij geven. Het spelbeeld
veranderde want de Nederlanders bouw
den een reeks goede aanvallen op zodat
doelman Blavier herhaaldelijk moest in
grijpen. Drie minuten voor rust moest hij
zwichten voor een schot van de Neder
landse midvoor De "Wit, die de partijen
op gelijke voet bracht.
Na rust werd door Nederland het tempo
verhoogd waardoor de aanvallen een
scherper karakter kregen. En succes bleef
niet lang uit want twee minuten na de
hervatting kon de linksbinnen Erkens onze
ploeg de leiding geven.
Na 25 minuten werd een overtreding van
een Nederlandse verdediger in ons doelge
bied bestraft met een strafschop. Maar de
gelijkmaker werd hier niet uit geboren,
want Van den Borre kon van deze kans
geen gebruik maken. De Belgen kwamen
echter terug en 3 minuten later bracht
Wegria de stand op twee-twee.
In het laatste kwartier streden beide
ploegen verbeten voor het winnende doel
punt. Bij de Belgen bleef Wegria de grote
man en hij plaatste dan ook vier minuten
voor het einde met een kopbal uit een zui
ver geplaatste corner de bal in ons doel
(drie-drie).
A ntwerpenRotterdam
De vier-twee overwinning van Antwer
pen in de stedenwedstrijd tegen Rotterdam
is iets geflatteerd, want in technisch op
zicht waren de Rotterdammers niet in de
minderheid. De verdediging der gastheren
Het derde Belgische doelpunt, gemaakt door Houf. V.l.n.r.: Givard, Klaassens, De
Bryyckere, Houf, Wiersma, Coppens, Timmermans, Van der Hoek, voor hem no. 7
Lemberechts, vervolgens Odenthal, Steiger en van Schijndel. Achteraan links
scheidsrechter Leafe. Zoals uit de foto blijkt was er niemand, die Houf het
scoren belette.
was echter in goede vorm, speciaal doel
man Leysen, die zich onderscheidde door
enkele fraaie saves. Terlouw, die de spil-
plaats bezette, trok dikwijls aan het lang
ste eind in zijn duels met de Belgische mid
voor Loos.
In de eerste helft opende Antwerpen de
score in de vijfde minuut door een doel
punt van Mersie. Twaalf minuten later
maakte Leysen een van zijn weinige fouten
waarvan Van Ede prompt profiteerde
(1—1).
Kort na de hervatting gaf Mersie zijn
ploeg de leiding door de bal uit een corner
in te schieten en vier minuten later bracht
Loos de stand op drie-één voor Antwerpen
na een fraaie aanval over de linkervleugel.
Rotterdam ga zich niet gewonnen en in
een periode van druk op het Belgische doel
kon Van Pelt uit een voorzet van Van Lent
de achterstand terugbrengen tot drie-twee.
In het laatste kwartier waren de Antwer
penaren echter het meest aan het woord en
toen de Rotterdamse doelman op een ge
geven moment om het gevaar te bezweren
uitliep kon linksbuiten Wouters van
Antwerpen drie minuten voor tijd de bal
in het verlaten doel plaatsen. Met de stand
vier-twee voor Antwerpen kwam het einde.
Q-ooooooooooooocooooooooooooococcooocooocccoccoccccoococ
8
3 Scheidsrechter Leafe had gistermiddag S
geen gemakkelijke middag in Deurne.
Er werd aan beide kanten wel eens al
te ruw gespeeld, hetgeen mede zijn oor- j:
f zaak vond in het feit dat het veld door
'i de stortbuien spoedig doorweekt was en
diverse spelers moeilijk op de been
a konden blijven bij duels met hun tegen-
standers. Wie steeds als een hinde over
fi het veld draafde en zich van regen,
wind, noch gladheid wat aantrok, dat
8 was scheidsrechter Leafe. Ook niet toen
3 hij het spel vrijwel niet meer kon vol-
3 gen in het vrijivel donkere stadion, 3
a waarin bovendien een waas van regen
p hing. Als het zicht slechter wordt, dan
ïj verhoog ik m'n tempo, zo moet referee
Leafe gedacht hebben, want hij werd
3 nog sneller dan voorheen. En - waar-
schijnlijk om warm ie worden - bood
hij daarbij de buitenspelers enkele
c malen nog service door bij corners de
bal netjes voor hen in de cirkel bij de sj
cornervlag te leggen. Het bracht hem
i enkele malen een warm applaus op van
het publiek, dat dat wel kon apprecië- t
R ren. Een hoffelijk man, die Engelsman, 3
en daarbij een rechtspreker die veler
8 bewondering afdiuong.
