NIEUW
TRAFFIC
luidt een nieuw tijdperk in!
l'Vö
Franse Europeanen steken
het hoofd opnieuw op
czLeffelaar
H
4kr
ANWB deelt opvattingen van
Haarlems gemeentebestuur
Veel
ieraas
Gedeeltelijke aanleg rijksweg oostelijk
van Haarlem aanbevolen
Hoensbroeks raad trekt
beroep op de Kroon in
Nieuwe zorgen voor Mendès-France
Metéén klap
DONDERDAG 25 NOVEMBER 1954
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
3
„Zonder goede wegen Velser tunnel waardeloos
Verdubbeld verkeer
Hoogtepunt in Wallstreet
Vele halve centen maken
vijf millioen
Critiek op minister Beel en op
Gedeputeerde Staten
HAARLEM
'n Nieuw tijdperk van echt zuiver en puur
Virginia-rookgenot. Nooit rookte U zo'n geurige
lekkere Virginia-sigaret!
Steek hem op en U zegt:
Spoorwegempioyé's keren
uit Zuid-Afrika naar
Nederland terug
e
„Zonder de aansluitende wegen is de Velser tunnel waardeloos. Wanneer de tunnel
voltooid zal zijn zonder dat de aan- en afvoerwegen op voldoende capaciteit zijn
gebracht, zal dit project tot stand zijn gekomen ten koste van de verkeersveiligheid
jn en om Haarlem en zal het toegenomen verkeer de problemen in Haarlem slechts
vergroten. Deze gang van zaken is des te merkwaardiger indien men bedenkt, dat
het vraagstuk van de aansluitende wegen niet direct is opgelost toen ook het oor
spronkelijke tunnelplan moest worden herzien: ongeveer dezelfde gang van zaken
a!s bij het gereedkomen van de weg over de Afsluitdijk, toen vergeten was de
aansluitende verbinding ZurigHarlingen te maken". Dit was een udtspraak van
de directeur van dc afdeling Wegen en Verkeer van de A.N.W.B., de heer A. G. M.
Boost, op de gistermiddag gehouden persconferentie ter inleiding van de een
daagse regionale verkeerstechnische leergang welke vandaag in „Brinkmann" te
Haarlem plaats vindt.
Uiteraard leverde deze bespreking na de
uitvoerige beschouwingen welke wij reeds
aan dit onderwerp wijdden niet veel nieuwe
gezichtspunten op, maar wel vormde zij het
bewijs dat ook de A.N.W.B. het standpunt
van de gemeente deelt, dat de verdubbeling
van df> rijksweg tussen de tunnel in Velsen
en het Delftplein in Oud-Schoten Haarlem
voor een ongekende verkeerschaos zal
stellen.
De verbinding naar het Zuiden via de
Delftlaan en verder naar het Zuiden, indien
de ten Westen van de spoorlijn geprojec
teerde weg althans op tijd gereed zou zijn,
loopt in Heemstede vast op de Zandvoort-
selaan met de spoorwegovergang en het
kruispunt met de Herenweg als belangrijk
ste knelpunten.
De A.N.W.B. meent voorts, dat de route
van het Delftplein via Vondelweg, Spaarn-
damseweg, Prinsenbrug, Oostvest, Heren
singel en Schalkwijkerstraat naar de Schip-
holweg weliswaar sneller te verwezenlijken
is, maar door de bebouwde kom toch een
gewrongen tracé heeft om een ideale
route te vormen.
Met het gemeentebestuur van Haarlem
meent ook de A.N.W.B.. dat de aanleg van
de in de toekomst geprojecteerde rijksweg
Oostelijk van Haarlem en ten Oosten van
de Mooie Hel ten dele reeds thans ter hand
genomen zou moeten worden, met tijdelijke
aansluiting via de Slaperdijk naar de rijks
weg te Santpoort. Het verkeer uit de rich
tingen Halfweg, Spaarnwouderdwarsweg.
Kruisweg zou hiermede geheel buiten
Heemstede en Haarlem om worden geleid.
Voor dit alles staat echter slechts twee
ëneenhalf jaar ter beschikking, waarbij nog
komt dat de voorgenomen overbrugging
van de IJmuider sluizen weliswaar enig
soulaas zal bieden aan het Noordzeekanaal-
kruisende verkeer, maar ook tengevolge zal
hebben dat de verkeerssituatie in Haarlem
zich nog voor 1957 zal gaan toespitsen.
De A.N.W.B. rekent met een verdubbe-
Jing van het verkeer via Haarlem na ge
reedkoming van de Velser tunnel. Aange
nomen wordt dat, zéker zolang de oever
verbindingen bij Amsterdam niet tot stand
gekomen zijn, aanstonds tien- tot twaalf
duizend auto's per dag in beide richtingen-
van de Velser tunnel gebruik zullen maken.
De ervaring leert trouwens, dat nieuwe,
snelle verbindingen verkeer aantrekken en
verkeer scheppen. Bij de aanleg van de
rijksweg Amsterdam-Utrecht was bijvoor
beeld uitgegaan van een verkeer van 5500
auto's per dag:'het zijn er nu al meer dan
achtduizend geworden.
Een en ander bracht de heer Boost ook
tot de algemene opmerking, dat het tempo
van de wegenbouw de A.N.W.B. met zorg
vervult. Prof. Van Wisselingh had indertijd
reeds berekend dat voor wegaanleg door
het rijk tot 1970 ongeveer achthonderd mil-
lioen nodig zou zijn, de provinciale pri
maire wegen waren daarin niet begrepen.
De belangrijkste hindernis is waarschijnlijk
niet eens van financiële, maar vooral van
technisch-organisatorische aard: het con
cipiëren van een tracé, het overleg tot
vaststelling daarvan en het verkrijgen van
de benodigde gronden vergt gemiddeld
twee tot drie jaar voordat de uitvoering
kan worden begonnen. De uitvoering is
vervolgens afhankelijk van tal van fac
toren, maar zal minimaal hetzelfde aantal
jaren als de voorbereiding, vaak echter
zelfs het dubbele daarvan vergen.
Het is dus zaak om de wegenaanleg goed
te „timen" en daar nu ontbreekt het maar
al te dikwijls aan.
Diswijls is het overleg tussen verschil
lende instanties tijdrovend zonder dat dit
in voldoende mate gemotiveerd kan wor
den. De heer Boost wees in dat verband
ook op het teleurstellend verloop van de
behandeling van het plan voor een brug
bij de sluizen van Schellingwoude om het
IJpontvei'keer in Amsterdam te ontlasten.
De financiering van deze grote werken
is eveneens ter sprake gekomen, vooral
naar aanleiding van de zienswijze van de
regering, dat het verkeer wel iets over mag
hebben voor een snelle uitvoering van de
gewenste werken: met name is gedacht aan
tolheffing om de rente vèn de daartoe te
sluiten leningen te dekken. Zou het weg
verkeer daar niet. op willen ingaan, dan zou
de totstandkoming van de tunnels onder
het Noordzeekanaal bij Amsterdam nog
langer duren.
ADVERTENTIE
NEW YORK (Reuter) De noteringen
op de New Yorkse effectenbeurs zijn gis
teren tot een ongeëvenaard hoogtepunt ge
stegen. Zij kwamen boven het record van
1929 uit. De omzet was de grootste van het
gehele jaar. Er werden 3.69 millioen aan
delen verhandeld, die over 1271 fondsen
verdeeld waren. Bij slot beliepen de koers
winsten tot 3 dollar, doch in enkele geval
len bedroeg de stijging zelfs 7 dollar. Het
gemiddelde voor industriële fondsen van
Dow Jones steeg tot 382.74. Een vorig re
cord voor dit indexcijfer werd op 3 Septem
ber 1929 met 381.17 bereikt.
De A.N.W.B. heeft er evenwel aan her
innerd, dat de geschiedenis zich herhaalt:
in 1936 besloot de regering als bezuini
gingsmaatregel de bruggenbouw in een
langzamer tempo uit te voeren. Slechts door
het aanvaarden van een extra heffing van
0,45 cent per liter op het bijzonder in
voerrecht van de benzine, kon dit euvel
worden afgewend. Inmiddels is het pro
bleem van de versnelde bruggenbouw in
het kader van deze „halve" cent reeds lang
van de baan; desondanks is deze extra-hef
fing stilzwijgend gehandhaafd. Zij bracht
na 1947 naar schatting reeds 32 millioen op.
waarvan alléén in 1954 ruim vijf millioen
gulden, een bedrag dat met de jaren ge
zien de gestadige ontwikkeling van het
motorwegverkeer nog zal toenemen en
ruimschoots voldoende voor rentebetaling
zal blijken te zijn.
Er is dan ook door het Centraal Overleg
van de samenwerkende verkeers- en ver
voersorganisaties bij de minister aange
drongen op de snelst mogelijke uitvoering
der tunnelplannen, zonder tolheffing en
met bestemming van de genoemde bijzon
dere heffing voor eventueel noodzakelijke
rentebetaling. Tolheffing als „premie" op
de „versnelde" uitvoering wordt door Cen
traal Overleg principieel van de hand ge
wezen.
De gemeenteraad van Hoensbroek heeft
met 12 stemmen vóór en 5 stemmen tegen
besloten tot intrekking van' het beroep op
de Kroon inzake de weigering van Gede
puteerde Staten van Limburg om de
Hoensbroekse begroting voor 1954 goed
te keuren. Daarna besloot men met 13 te
gen 4 stemmen om alsnog over te gaan tot
het houden van algemene beschouwingen
en tot artikelsgewijze behandeling van
deze begroting. Het feit dat de 14 leden
tellende Rooms-Kathoiieke fractie in da
raad in het begin van dit jaar besloot de
begroting zonder discussie aan te nemen,
zodat de uit twee leden van de Partij van
de Arbeid en één communist bestaande op
positie er niets over kon zeggen, was aan
leiding tot een kwestie, die zelfs in de
Tweede Kamer ter sprake is gekomen.
De R.K. leden die thans hun houding
hebben herzien noemden als motieven
daarvoor het verlangen om ten einde te
maken aan de onbestuurbaarheid van de
gemeente en om eventuele représailles te
gen Rooms-Katholieke minderheden elders
in ons land te voorkomen; voorts de uitla
tingen in de Tweede Kamer van minister
Beel en enige Kamerleden waaruit men
had geconcludeerd dat het beroep toch
geen kans zou maken.
Zij verklaarden dat de zaak tot een
principiële kwestie was uitgegroeid waar
bij het er cm gaat of Gedeputeerde Staten
het recht hebben een gemeentebegroting
niet gced te keuren op gronden welke niet
in die begroting zelf zijn gelegen. Critiek
werd door vele sprekers geoefend op Ge
deputeerde Staten, op minister Beel en op
de Kamerleden die zich over deze kwestie
uitlieten.
De woordvoerders van de Partij van de
Arbeid en de C.P.N. zeiden dat het de
R.K. fi actie er om te doen was geweest de
minderheden de mond te snoeren. Ook
betoogden zij dat de R.K. fractie haar be
lang vereenzelvigt met dat van de ge
meente.
Pas na drie uren was men zo ver dat tot
behandeling van het voorstel tot intrek
king van het beroep op de Kroon kon wor
den overgegaan. De Partij van de Arbeid-
fractie had daarna met het oog op het late
uur graag gezien dat de behandeling van
de begroting tot Woensdagavond zou wor
den uitgesteld. Een desbetreffend door
haar ingediend voorstel werd echter met
13 tegen 4 stemmen verworpen.
(Van onze correspondent in Parijs)
In parlementaire kringen te Parjjs neemt
men aan dat de zogenaamde „Europeanen"
binnenkort een actie zullen ondernemen om
de integratie-politiek nieuw leven in te. bla-
on. Zekere R.K. geestverwanten van Bi-
danit en Schuman moeten contact hebben
opgenomen met Jean Monnet, dc president
\an de Hoge Autoriteit van de Kolen en
Staal-gemeenschap die volgend jaar zijn
post verlaten zal.
Ofschoon het Europese leger Is verwor
pen, wensen deze kringen alle hoop op een
verdere integratie niet op te geven. En zo
zouden ze de (begraven) voorstellen voor
een landbouw- en een transport-, en zelfs
voor een atoom-gemeenschap binnenkort
weer ter tafel willen brengen. Daarna zou
de Europese politieke gemeenschap, ofwel
een Europees parlement, aan de orde, moe
ten komen.
Behalve door hun ideaal van een ver
enigd Europa worden verscheidene voor
standers van deze plannen gedreven door
hun vurig verlangen de huidige premier zo
spoedig mogelijk van het toneel te zien ver
dwijnen. Het is echter allerminst bewezen
ADVERTENTIE
KUNSTHANDEL
4DEL/n
WAGENWEG 102
REPRODUCTIES
naar Oude en Moderne Meesters
dat Mendès-France een verklaard tegen
stander van de Europese integratie zou zijn.
Integendeel heeft hij een Europese wa
pengemeenschap aanhangig gemaakt en
reeds lang voor er van een Europees leger
en andere soortgelijke plannen sprake was,
had hij al een uitvoerige studie over de
vraagstukken van de economische integra
tie van Europa gepubliceerd.
De tegenstellingen zijn voor een groot
deel tot een kwestie van tempo terug te
brengen. Mendès-France is ervan overtuigd
dat aan elke Europese integratie eerst 'n in
grijpende sanering der samenwerkende na
tionale economieën vooraf dient te gaan.
En op dat doel, eerste voorwaarde voor al
le verdere plannen, is zijn politiek gericht.
Het is dan ook demagogisch het voor te
stellen alsof dit mogelijk zou kunnen zijn,
al lag die veronderstelling aan de politiek
van de vorige Franse regeringen dan ook
wèl stilzwijgend ten grondslag.
De plannen van zekere tegenstanders
zijn niet zonder gevaar voor de premier.
Hij is voor zijn huidige meerderheid aan
gewezen op een groot deel der voormalige
Gaullisten, die op het woord integratie rea
geren als een stier op de bekende rode lap.
En het opperen van de gedachte eens de
vroegere integratie-politiek te hervatten,
zou nü al bedenkelijke spanningen in de
regeringsmeerderheid kunnen verwekken.
Voor Mendès-France is dit vraagstuk ze
ker nog niet aan de orde. En de problemen
die nu wèl urgent zijn waaronder in de
eerste plaats de hervorming der Franse
economie hebben er niets bij te winnen
dit voorlopig academische strijdpunt thans
op te rakelen.
Het offensief der „Europeanen" het
hoofd te bieden, vormt zo een der vele kop
zorgen, die Mendès-France bij zijn terug
keer uit Noord-Amerika op zijn agenda zal
vinden
ADVERTENTIE
V
m
TRAFFIC
,Te bchieaam'
De Zuid-Afrikaanse Spoorwegen hebben
de spoorwcgdelegatie die in ons land en in
Duitsland 2000 werkkrachten voor de
spoorwegen in Zuid-Afrika zouden aanwer
ven, terug geroepen. Als reden daarvoor
wordt opgegeven „dat de jonge Europese
krachten voor het werk als rangeerder,
wisselwachter, stoker en wegwerker niet
hebben voldaan. Zij bleken voor deze be- i
roepen „te bekwaam", naar verklaard
wordt.
Op 17 November hebben zich 14 Neder
landse emigranten, die bij de Afrikaanse
Spoorwegen werkten, zich ingescheept op
de „Waterman" om naar ons land terug te
keren.
Totaal emigreerden 140 Nederlanders als
spoorwegemployé naar de Unie van Zuid-
Afrika met een contract van zeven jaar.
De Zuid-Afrikaanse spoorwegmissie was
enige tijd in ons land werkzaam. De terug
roeping van de spoorwegmissie bevestigt
de veronderstelling, dat de commissie van
de Zuid-Afrikaanse Spoorwegen bij de se
lectie' en het verschaffen van inlichtingen
andere maatstaven had moeten aanleggen.
Dc Nederlandse Hoge Commissaris in
Indonesië, mr. W. F. L. Graaf van Bylandt, I
die op 11 November uit Indonesië vertrok
voor besprekingen in Nederland, is in Neder
land aangekomen. De Hoge Commissaris zal
enkele weken in Nederland blijven.
ADVERTENTIE
De groten der wereld buigen
zich soms, in sentimentele
momenten, goedmoedig glim
lachend neer naar het kleine
aan hun voeten, opdat zij
wanneer dat te pas komt
zich erop kunnen beroemen,
hun romantische zin en hun
onderscheidingsvermogen voor
de betrekkelijkheid van het
bestaan geenszins te hebben
verloren. De kleinen der we
reld wisselen hun eerbied en
vrees voor het geweld en de
macht nu en dan af met mo
menten van goedmoedige spot,
opdat zij zichzelf kunnen troos
ten met de overtuiging, hun
zin voor de betrekkelijkheid
van het bestaan geenszins ver
loren te hebben.
Doch op gezette tijden valt
de verpletterende klap van een
mysterieuze hand op hen bei
den neer, hen samen versmel
tend tot één massa op één en
hetzelfde niveau van één en
dezelfde grote noch kleine
wereld.
In de omheining van het
kleine bestaan, die wij onszelf
geschapen hebben en waarin
wij ronddartelen of strompe
len, naar gelang onze avontu
ren en verdrietelijkheden, valt
het gemakkelijk, te peinzen en
te filosoferen, romantisch te
zijn en humaan te lijken, onze
levens met heldere ogen te zien
en te kiezen uit waarden en
schijnwaarden. Het is eenvou
dig en simpel, in een stil uur
ver weg te dwalen van de
drukke dingen die ons vangen
in hun maalstroom van alle
dag, en wijs te knikken over
puur menselijke, eenvoudige
gedachten.
Wij doen dat, wanneer wij
niets anders te doen hebben.
Het is een spel voor ongevulde
uren, een muziekje in de pauze,
een pleisterplaats in de grote
reis, een verzetje tussen de se
rieuze dingen.
En intussen draait de grote
wereld door, en wij houden
hem in het oog om er op het
goede ogenblik weer gezwind
te kunnen opspringen. Want
wij moeten meedraaien om
niets te kort te komen.
Twee werelden een werk
plaats en een ontspannings
oord. Een podium voor belang
rijke zaken en een prieeltje
voor korte rust. Van het po
dium af kunnen wij met strak
ke wijsvinger en indrukwek
kende gebaren naar het prieel
tje wijzen, als vermaning en
bewijs van onze eenvoudige
aard. En uit het prieeltje kun
nen wij een spotlach opzenden
naar de vlijtigen op het po
dium, omdat wij op dat ogen
blik niet tussen hen staan om
even vlijtig te doen. Maar wij
houden er twee werelden op
na, waai'in wij op gepaste tijd
kunnen paraderen als een ech
te mens met twee echte men
selijke kanten.
En toch is er maar één we
reld. En soms wordt een mens
daar van de grote of de kleine
uit naartoe geslagen met een
geweldige klabats, midden tus
sen de anderen.
Andrei Visjinski is gestor
ven. Hij heeft een veelbewo
gen loopbaan gehad en is op
geklommen naar de hoogste
regionen van aanzien naar
het podium van de grote we
reld'. Zoals allen is hij uit de
kleine voortgekomen, uit de
omheining waarin hij kleine
Andrei heette en om zeven
uur naar bed werd gedragen
door een Russische moeder.
De kleine Andrei groeide op
in een wirwar van wereldge
beurtenissen, die als stukken
puin over en op elkaar kwa
men te liggen in een ordeloze
schikking. De scherven van
een oude generatie en de
brokstukken van een nieuwe
vielen tot een chaos tezamen
voor zijn voeten, en hij vond
er de ongeregelde steunpunten
in waarlangs hij omhoog ge
klommen is.
Hij was een geboren politi
cus, zegt men ofschoon zijn
moeder dat indertijd over het
hoofd gezien zal hebben, toen
hij aan zijn.duim lag te zuigen
in de houten Russische wieg
onder het ikoon. Het flakke
rende kaarslicht, de berookte
wanden en zolderbalken, de
samovar op tafel en kleine
Andrei in de wieg. Een kleine
wereld van een kleine mens,
waaruit hij zich amhoogwor-
stelde naar de grootheid via
de rotsblokken en via de
iichamen van dode mensen,
die zijn grootheid in de weg
aadden gestaan.
Op het podium, waar zijn
stem schalde en zijn gebaren
de uitdrukking van zijn poli
tieke vakmanschap waren,
wees hij soms met een sterke
vinger naar kleine mensen,
massa's kleine mensen in
vreemde landen, wier recht
cm te leven en vrees om te
sterven hij in zijn argumen
tenreeks gebruiken kon. Hij
wees aldus naar dat prieeltje
van menselijkheid, waarin
voor grote politic: geen plaats
is, doch waarheen zij zich ple
gen over te buigen als dat zo
uitkomt.
Andrei Visjinski had twee
werelden, een voor zichzelf en
een voor anderen. In de klein
ste werd hij nooit meer gezien,
na dat groeien tussen de wan
den van het lage, Russische
buis. In de grote goochelde hij
met de levens van anderen,
met zekerheid en veiligheid
v'an massa's, met binnenhui
den als dat, waarin de kleine
Andrei geboren politicus
aan zijn duim zoog.
Soms komt een mysterieuze
hand de grote mensen zonder
aankondiging en zonder dra
len uit hun grootheid slaan
naar daar, waar alle werelden
van deze wereld ineengesmol
ten zijn. Zij zullen daar de
millioenen kleine mensen ont
moeten, die evenals zij zijn
weggerukt uit hetgeen zij om
zich heen gebouwd hadden.
De broosheid van al die bouw
sels, grote of kleine en de
zwaarte van'die hand had de
kleine Andrei eens moeten
kunnen beseffen toen hij uit
het zwartberookte interieur de
wereld instapte.
Hij zou dan wellicht niet
eens met klimmen of bouwen
begonnen zijn.
En hij zou dan heel wat
zachter zijn neergekomen.
J.J
Wij behoren niet tot die hel-verlichte
gezinnen, waar het verschijnsel Sinter
klaas naar de uit-de-tijdse sprookjes is
gerangeerd en de goedheiligman dus als
een meneer met een baard en een zwart
gemaakte dienaar getekend wordt.
Daar kunt ge het mee oneens zijn, maar
wij bezweren u, dat de kinderen met in
nige tevredenheid elke avond naar de
schoorsteen tijgen, een bete oud brood in
schoen of pantoffel vlijen en dan met de
handen op de rug hun verzen opzenden
naar het circulatiesysteem onzer Jan
Jaarsma.
Zij zien daar weinig of geen gevaar in
en geven elke baardige man op straat ver
wachtingsvol de hand in de veronderstel
ling, dat daar wel eens profijt uit zou
kunnen voortkomen.
Het is nog niet precies bekend, of wij
deze stellingen vasthouden vanwege de
vreugde, die de kinderen er aan beleven
of meer omdat wij er zelf zo'n machtige
hoeveelheid plezier in hebben. Gister
avond leek het eerlijk gezegd meer op het
laatste, maar tenslotte moeten ouders er
ook eens wat aan hebben, als zij nacht in
nacht uit op het dak moeten klimmen om
hun taaipopjes en plastieken autootjes in
schoenen te werpen.
De oudste, die de kleuterschool bezoekt
en daar consequent gestijfd wordt in een
gul geloof aan de bisschop van Myra, was
aan de beurt om zijn lied te zingen voor
de haard, waar al een mooie voorraad
fourage voor lag tot spijziging van de
schimmel. Die dag was hem op de school
onder de bedrijven door het vers van de
maan, die door de bomen schijnt, bijge
bracht, maar hij had kennelijk enige stro
fen niet geheel begrepen, wat ons weinig
verwonderlijk lijkt, omdat in de taal der
kleuterscholen het woord „makkers" veel
minder voorkomt dan in vakbondspamflet
ten. Ook het „geraas" was hem niet geheel
duidelijk, daar zijn vader hem meestal on
omwonden vertelt, dat hij hier en gunder
niet zoveel herrie moet schoppen.
Niettemin moest het nieuwe nummer op
het Sinterklaasrepertoire uitgevoerd wor
den en met de handen op de rug, want
dat hoort om de een of andere reden bij
deze folklore zette hij met luider stem
me in. De maan scheen perfect door de
bomen en het heerlijk avondje was onver-
minkt gekomen, maar de interpretatie van
het verzoek aan de makkers, die hun ge
raas dienen te staken werd bij hem uiter
mate oorspronkelijk en wel „Bakkers geeft
ons veel geraas". Wij zullen hem later wel
eens voorzichtig vertellen, wat het moet
zijn en hopen vanavond stiekum op her
haling. J. F.
ADVERTENTIE
