Cremer speelde „Mademoiselle"
'ÊÊk MORRIS hfmifw
Zonder vooruitbetaling
Een stapel jongensboeken
Uitgebreide sortering
l Dames- en Herenkleding t
Haarl. Kleding Centrale I
Opdracht
in Wenen
Clowntje Rick
't Zit vast vaster met V E L P A FIN
l
t
't Silver Stoepke
Sluis in Spaarndam
wordt verbeterd
Heemstede
Meisjesboeken
VRIJÖAG 26 NOVEMBER 1954
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
DUFFEL MONTY-COATS
Rode Kruis-ziekenhuis
in Beverwijk vernieuwd
Betaling vanaf
67.50
per week
Voor de kinderen
lansstraat 65
Kerkstraat 8
Haarlem
Beverwijk
3
FEUILLETON
door Anne Duffield
4)
Ergens in het nieuwsbulletin, dat de Let
terlievende Vereniging „J. J. Cremer" aan
haar leden verstrekt, schrijft regisseur
Henk Bakker naar aanleiding van de op
voering van „Mademoiselle": dit stuk, dat
zolkomen Frans georiënteerd is en dus ook
in Frans tempo gespeeld dient te worden
is voor amateurs een zware opgaaf. Lukt
het de spelers-dit moeilijke stuk behoorlijk
voor het voetlicht te brengen, dan mogen
zij gerust een beetje trots zijn op het ge
presteerde. Blijven zij een tikje onder de
maat, dan verdient hun pogen in ieder ge
val waardering, want „Mademoiselle" op
de planken brengen is voor amateurs in
ieder geval een daad."
Welnu, de daad' is 'gesteld en wat men na
de opvoering van gisteravond kan zeggen
is, dat Cremer trots kan zijn op het ge
presteerde en niet zo'n beetje ook. Welk
een keurcorps van talentrijke spelers heeft
de vereniging toch tot haar beschikking.
En hoe hoog is het peil, dat zij weten te
bereikenonder een regie, die hen iedere
keer stuwt naar de beste prestaties. Ik ga
altijd voor mijn plezier naar „Cremer".
Dat plezier is met de voorstelling van
Jacques Deval's „Mademoiselle" geen mo
ment geweld' aangedaan.
Ze bezat tempo, ze excelleerde op het stuk
van technische perfectie, ze bracht de ge
voelens tot uitdrukking in alle nuances, ze
bezat die innerlijke spanning en fraaie
doorwerking van dramatische conflicten in
elk der optredende figuren, die toneelspel
opleveren, waarnaar men geen ogenblik
onberoerd kijkt. Men kan er de vereniging
mee geluk wensen.
De inhoud is gauw verteld'. In een zeer
oppervlakkig, net nog niet frivool levend
gezin van een rijke Parijse advocaat wordt
een gouvernante aangesteld over de acht
tienjarige dochter, die buiten weten harer
ouders een kind verwacht. De gouvernante
hunkert naar wat het meisje slechts be
schouwt als een verschrikkelijke inmen
ging in haar leven, dat zij zich zo geheel
anders, zorgelozer en gewijd aan louter
pretjes en luxe, had voorgesteld. De gou
vernante zorgt, dat zij naar buiten gaat,
waar de bevalling plaats vindt. Het meisje
kan daarna terugkeren naar het onbekom
merde leven van de grote stad. De gouver
nante neemt de zorg voor het kind op zich.
Niemand dan alleen een chanterende butler
is deelgenoot van het geheim. Maar voor
geld laat de man zich graag het zwijgen
opleggen. Zo verlaat de gouvernante het
gezin van de advocaat, waar de zorgeloos
heid verder tiert.
De verrassing van de avond was wel
Nelliette Mooy als het jonge meisje, dat,
de wanhoop nabij, redding ziet opdagen in
de persoon van de door het leven verbit
terde en vereenzaamde gouvernante. Zij
speelde heel die ontwikkeling van diepe
angst, vrees voor ontdekking en overgave
aan de leiding van de beschermengel voor
treffelijk. Zij bewaarde bij al die gevoelens,
waarin telkens het verzet tegen haar af
hankelijkheid doorbreekt, uitstekend de
kenmerkende wezenstrekken van het on
bezonnen schepseltje, dat door zorgen niet
wil zijn gekweld en het moederschap hoog
stens physisch ervaart, er geestelijk niet
door rijpt of wordt geadeld1. Een prachtige
„moderne" rol ten voeten uit gespeeld. Een
tweede surprise leverde Dick Stevens in
de verschijning van de lanterfanter van
een willoze verwende jongeman, de zoon
des huizes, voor wie gokken het hoogste
levensdoel is. Met heel weinig middelen
bracht hij die transformatie tot stand, zo
natuurlijk als men kon wensen. Van de
verdere medespelenden, die tot de beproef
de garde van Cremer behoren, kon men
het grootste plezier beleven aan Eki Oost-
wald-Bouwer, die de spilzieke, alleen aan
haar make-up en d'inertjes denkende ad-
vocatenvrouw grandioos op de planken
zette. Hoe rad en glad ging haar dat af.
Met een stembeheersing en een arsenaal
van maniertjes, die de vrouw niet beter
konden typeren. Een creatie! Joop van
Doorn kwam na een wat nerveus begin,
waarin de toon even gevonden moest wor
den, prachtig op dreef. De onbeduidende
ruzietjes vragen een licht accent om de
man niet tot een bullebak te maken. Hij
en Eki Oostwald-Bouwer vormden een
echtpaar, dat in zijn luchthartige zelfzucht
precies die waarschuwing vertegenwoor
digde, die Deval met. hen bedoelde: Zie,
zo onverantwoordelijk kan men leven. Zo
arm en zo dom!
Lucie Rinkel-Spijer als de gouvernante
droeg haar masker met ere. Wanneer het
echte gevoel er doorheen brak overtuigde
zij evenzeer als in die starre, maar besliste
ADVERTENTIE
St. Nicolaas
St. Nicolaas
houding, die zij zich had aangemeten voor
al haar gedragingen. Het is een allesbehal
ve gemakkelijke speelrol. Dat zij niettemin
zichzelf voortdurend handhaafde zonder
tot in het onmogelijke met haar omgeving
te contrasteren, kan men haar tot een grote
verdienste rekenen. Aad .Stroman gaf de
intrigerende butler wel de nodige louche
karaktertrekken. Toch was hij niet zo ze
ker, niet sarcastisch genoeg in zijn laatste
opkomst. Guus Boersma leverde een pseudo
dokter af van allure. De trieste ingenieur,
die hij werkelijk was, keek daar steeds
doorheen. De dienstmeisjes en huisknecht
kleedden de voorstelling ond'er Bakker's
uitnemende regie wat men noemt af.
P. W. FRANSE.
ADVERTENTIE
BARTfLIORISSTR. HAARIEM TEL. 1 3439
EERD. BOLSIR. 48 A DAM TEL.-717162
Geneesheer-directeur kreeg
kruis van verdienste
Gisteren heeft het geheel vernieuwde
en nu al weer volgeboekte Rode Kruis-
ziekenhuis, dat al ruim vijfentwintig jaar
aan de Vondellaan de groei van de stad
Beverwijk op de voet heeft proberen te
volgen, het officiële feest van zijn jongste
verbetering gevierd: met alle toespraken
en felicitaties van dien is niet alleen de on
langs al in gebruik genomen vleugel ge
opend, maar werd ook het oude gedeelte,
dat een grondige metamorphose onderging,
aan de staf van medici overgedragen. Dr.
S. Posthuma, de geneesheer-directeur zag
zijn veeljarige strijd voor een goed en mo
dern ziekenhuis en de daarbij behorende
verpleging beloond in de aanbieding van
het kruis van verdienste, dat hij uit han
den van de vice-voorzitter van het hoofd
bestuur, luitenant-generaal A. G. J. M. F.
van der Kroon mocht ontvangen, tegelijk
met een oorkonde. In een grote kring van
belangstellenden, waaronder niet alleen
vertegenwoordigers van de minister van
Sociale Zaken en Volksgezondheid en de
Commissaris der Koningin in Noordholland,
de burgemeesters der drie bij dit ziekenhuis
direct geïnteresseerde gemeenten Velsen,
Beverwijk en Heemskerk, maar ook de
zustertjes van de Vondellaan, is de plech
tigheid gistermiddag in het Kennemer
Theater gevolgd op een onthulling van een
plaquette, mede ter nagedachtenis aan dok
ter Müller, die in de bezetting ten prooi
viel aan de hand van een sluipmoordenaar.
Deze plaquette is aangebracht in de hall
van het nieuwe ziekenhuis en werd „en
petit comité" aangeboden aan het college
van regenten, dat tijdens de middagbijeen
komst voltallig zetelde achter de versierde
tafel in het Kennemer Theater.
ADVERTENTIE
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA1
ADVERTENTIE
»5K>^>crrixco^xx,.óc/Docx>»^a^cccoxccccccoxccc*»3COO
DE SINT GEEFT HET LIEFST IETS
GOEDS, DAAROM EEN
r
DOUBLE 20 microm
17 ileens ancre
Anli-magnelisch
TWEE JAAR VERZEKERD TEGEN VERLIES EN DIEFSTAL
DE KLEINE ZAAK MET
DE GROOTSTE KEUZE.
Gr. Houtstr. 49 - Tel. 20049 - Haarlem
Door eigen financiering betaling
in overleg
De Verenigde vergadering van het
Hoogheemraadschap Rijnland heeft te
Leiden een langdurige vergadering gehou
den tot het vaststellen dér begroting voor
1955. De omslag is gehandhaafd op f 6.50
per hectare (het peil waarop de omslag nu
sinds 1951 staat), maar dit is alleen moge
lijk doordat voor het sluitend maken der
begroting over een groot bedrag aan
reservemiddelen is beschikt. Bij dit punt
heeft de vergadering lang stil gestaan. Zij
heeft tenslotte haar besluit doen steunen
op de overwegingen: dat de financiële
positie van Rijnland gezond is, dat de
thans aan te wenden reservemiddelen
voor versterking van de gewone dienst be
stemd zijn, dat herhaalde wijziging van
het belastingcijfer niet gewenst is en dat
er reden is voor enig vertrouwen in de
toekomst.
De voornaamste kapitaalsuitgaven, in de
begroting geraamd, betreffen de Grote
sluis te Spaarndam. Deze in 1897 gebouw
de sluis heeft ouderdomsgebreken. De
schutkolkmuren dienen te worden ver
nieuwd, de brug wordt door een nieuwe
vervangen en tegelijk wil men de bewe
ging electrificeren, wat een personeelsbe-
sparing kan opleveren.
Aangaande Katwijk is thans geen ra
ming opgenomen voor de uitwatering om
dat de plannen dienaangaande geheel op
losse schroeven staan. Wèl is geraamd de
vernieuwing van het blok dienstwoningen
bij het nieuwe gemaal. De sloping der
machine-installaties van het oude gemaal
is heden gegund aan de hoogste bieder,
A. Gosler Zonen te Amsterdam, voor
f 95.010.waarbij enkele onderdelen
tegen kostprijs aan het Museum de Cru-
quius worden overgedaan.
Te Gouda zal de gemeente binnenkort
een nieuwe hoge weg, tevens waterkering,
voorlangs de oude stad leggen: Rijnland
betaalt dan aan de gemgente het bedrag
hetwelk Rijnland anders aan de verbete
ring der waterkering had moeten besteden.
De vergadering heeft in beginsel beslo
ten een verordening in het leven te roe
pen tot het verlenen van tegemoetkomin
gen in studiekosten aan werknemers van
Rijnland, eventueel ook ten behoeve van
hun kinderen, voor studies op waterstaats
en waterschapsgebied. Men acht dit zake
lijk verantwoord, doch bovendien wil men
dit een' herinnering doen zijn aan het on
langs gevierde 750-jarige bestaan van
Rijnland en een zichtbaar blijk van dé ver
bondenheid tussen het hoogheemraad
schap en zijn werknemers.
ADVERTENTIE
WONDEN GENEZEN SNÉLLER MET
NAARMATE DE VIJFDE DECEMBER nadert, neemt de stroom nieuwe kinder
boeken in omvang toe: avonturenboeken, sprookjes, verhalen voor de kleuters en
wat men zou kunnen noemen puberromans: het geliefde genre, dat vooral in de
meisjesboeken voorkomt en waarin een ontwakende sensualiteit een min of meer
grote rol speelt. Eén van de boeken, die men graag op elk plankje zou willen zien
tussen de lichtere kost van circusverhalen en de steeds meer in zwang komende
luchtvaartfantasieën, is de bij Ploegsma in Amsterdam uitgekomen verzameling
„sprookjes van de andere kant der aarde", bijeengebracht door de gevoelige Zwitserse
schrijfster Lisa Tetzner, van wier hand eerder een vervolgserie verscheen, die ten
dele al voor de radio bewerkt is en waarvan de kwaliteiten onaanvechtbaar zijn.
Wij herinneren slechts aan „De kinderen
op het eiland" en „Mirjam in Amerika",
die in vele jeugdbibliotheken tot de kapot-
gelezen delen zijn gaan behoren. Dit laat
ste boek van Lisa Tetzner .Zwarte Pa
rels" geeft een bloemlezing van veelal
onbekende sprookjes uit de vaak onge
schreven volkslitteratuur van negers, Eski
mo's, Indianen en andere volken, vol fijne
humor en vaak diepzinnige filosofie, die
voor de kinderen in eenvoudige taal wordt
neergelegd en door Annie Winkler-Vonk
in een rake vertaling bewaard is gebleven.
L Neupert-Mende verluchtte het aanbe
velenswaardige bundeltje met sierlijke te
keningen, die zich nauw bij de sfeer van
de verhalen aansluiten.
Voor de kleintjes kwam bij Kluitman in
Alkmaar „Bruintje en zijn vriendjes" van
de pers, een (eveneens vertaalde) geschie
denis over Bruintje Stompneus en Reintje
Roodvos, die op weg zijn naar Reintjes
aanstaande, Monsa Zilvervos. Dat het boek
al een paar herdrukken heeft beleefd, pleit
voor de prettige verteltrant van de Noor
Odd Heistein, waarvoor mevrouw J. Mo
lanus Stamperius haar voortreffelijke Ne
derlandse woordkeus in de plaats bracht.
Ook de illustraties, waarvan de maker he
laas ongenoemd bleef, 'kwamen ver boven
de middelmaat..
„Bij boer Jan" is één van de recente
pennevruchten, die de zeer productieve
Nanda aan haar lezerskring schonk (Uit
geverij De Sleutel, Haarlem en Antwer
pen). Al is aan de ietwat vlakke, onver
zorgde stijl wel te merken, dat deze schrijf
ster soms te veel achter ekaar wil doen,
het verhaal van de kleine man, die alleen
in Nederland achterblijft als vader en moe
der emigreren, zal zijn weg wel vinden,
Rein van Looy zorgde voor een paar vlot
te tekeningen.
„Om het bruine monster" heet het
smeuige jongensboek, dat Peter van Nier-
op schreef en Kluitman uitgaf: een span
nende voetbalgeschiedenis met een pro
vincieplaatsje als plaats der handeling en
een paar montere knapen als dramatis per
sonae De schrijver gaat de problemen, die
rv WTTYV^
BURGERLIJKE STAND
ONDERTROUWD: J. van der Plas en W.
H. van Ieperen; D. Went en E. C. Roodenrijs.
GETROUWD: H. Hiemstra en J. M. van
Zomeren; F. L. Schalkwijk en M. J. M.
Hanskamp.
GEBOREN: Leonie Gertrude Frédérique,
d. van E. C. van der Plas en H. E. Frowein;
Julius Willibaldus Clemens Maria, z. van
W. J. M. Douwes en J. S. M. Stall; Maria
Theresia Louise, dr. van C. J. F. M. Oomen
en H. M. A. Schumacher; Josepha Catharina
Maria, d. van J. J. M. Kompier en W. H. M.
Chiïstiaanse; Comelis, z. van H. F. Kossen
en C. J. Loerakker; Hendricus Clemens Ma
ria, z. van J. A. Kuipers en M. van der Peijl;
Marcus Johannes Maria, z. van H. B. M.
Schumacher en J. M. C. Duindam; Johannes,
z. van J. F. Castien en E. A. M. Swinkels.
OVERLEDEN: Wed. C. M. van Hoeckel—
Bielars, 71 j. (v.); Mevr. A. Swart—Zeelan
der, 56 j., Cv.)Mevr. M. van den Berg
Naber, 79 j. (v.); J. de Breuk, 72 j., (v.); Wed.
T. H. Broekhof—Kriek, 77 j., (v.); B. van
Zanten, 74 j., (m.).
m
pr- I
3
i
W i
(f v~-^ C
SM? l
Er was heel wat te doen; het eerste, wat ze bij hun intrek deden, was het opbergen
van de etenswaren en andere dingen in de verschillende kastjes. Die had Pilon heel
handig gemaakt, zo, dat er veel in geborgen kon worden en dat ze toch weinig
plaats innamen.
Nu kreeg alles zijn vaste plaats. De jongens vonden het een leuk werkje; dat gaf
zo echt het prettige idee van hun eigen huisje.
Ook veegden ze netjes de grond aan en ze namen stof af op de meubeltjes, want
die wilden ze natuurlijk ook helder en zindelijk hebben. Ja... daar moesten ze hier
allemaal zelf voor zorgen! Maar daar zagen ze ook helemaal niet tegen op.
„Ziezo", zei Rick, toen ze met die werkjes klaar waren. „Nou is alles zover aan
kant. Wat zullen we 'n fijne vacantie hier hebben!"
„Reken daar maar op!", zei Oepoetie. „Helemaal eigen baas, jongens!"
Ze keken vrolijk door de ramen naar buiten, waar het mooie bos in de zonneschijn
lag.
„Pilon heeft het hier toch maar keurig voor ons in orde gemaakt", vond Bunkie.
„Ja, dat was de mooiste verrassing, die hij had kunnen bedenken!", zei Rick.
En daar waren ze 't allemaal over eens
Koning Soccer de laatste tijd wel eens op
zijn troon doen schudden, niet uit de weg
en er kwam een actueel boek, dat als enige
bezwaar de niet-zo-heel-gelukkige plaat
jes van H. Giesen met zich draagt op een
weg, die ongetwijfeld in vele jongenshar
ten zal eindigen.
Eveneens bij Kluitman kwam „De aan
houder wint" uit, een boek van J. W. van
der Klei, dat de lezertjes verplaatst naar
een imaginair stadje in de Verenigde Sta
ten. Het vreemde van dit overigens goed
gebouwde verhaal is, dat het sterk op een
vertaling is gaan lijken als gevolg van een
enigszins houterige verteltrant, waaraan
een serie storende zetfouten uiteraard geen
goed heeft gedaan. Pol Dom maakte er een
paar plaatjes bij.
A. C. de Jonge gaf bij Kluitman „De
kanovaarders Kris en Ris" in het licht
een Hollandser verhaal over twee leerlin
gen yan de Middelburgse zeevaartschool,
die meer van de practijk dan van de theo
rie houden en met een kano schipbreuk lij
den. De auteur heeft zijn locale kennis be
paald niet uit de duim gezogen, maar zou,
wat zijn kennis van de Nederlandse taal
betreft, nog wel even hebben kunnen door
studeren: de zinnen lopen vaak niet en
moeten enige malen overgelezen worden,
eer hun bedoeling helemaal duidelijk is.
Dat neemt niet weg, dat het boek voldoen
de kwaliteiten heeft om een niet al te cri-
tische lezer van twaalf tot zestien te boei
en: het gegeven is origineel genoeg.
J. Wilkeshuis heeft in de Pionierserie
van Boom-Ruygrok een geromantiseerd
en knap geromantiseerd historisch ver
haal verteld onder de titel „De gouden ke
ten van de Compagnie". Steven van der
Haghen is er de hoofdpersoon van, een
Amersfoorter, die mede de grondslag van
Nederlands Indië hielp leggen in de brui
sende jaren der zeventiende eeuw. Wilkes
huis weet zo langzamerhand heel goed,
waarmee en op welke wijze hij zijn lezers-
schare moet aanpakken: een avontuurlijk
gegeven, niet te breed uitgesponnen en in
vierkante taal verteld. De auteur hield
zich verre van politiek en trachtte slechts
te bewijzen, dat er door alle eeuwen heen
voor jonge mensen met doorzettingsvermo
gen een toekomst is op te bouwen. Dat hij
de moraal van het liedje ver genoeeg ver
stopte om niet hinderlijk te worden, kan
als een compliment te meer worden be
schouwd. P. van der Maaden zorgde voor
een aantal aantrekkelijke zwart-witjes,
die zich uitstekend bij het gegeven aan
sluiten.
Bij L. Stafleu in Leiden kwam Avon
tuur in de Ardennen" van de pers: een
boek van de bekende Aleid van Rhijn, die
zich eveneens eerder met succes met de
luchtvaart bezig hield. Dtimaal gaat het
over vier HBS-ers, die een vacantie in het
Belgische heuvelland doorbrengen en de
auteur heeft ook met dit boek bewezen het
publiek te kennen: een heerlijke aaneen
schakeling van geheimzinnigheden, die met
de daling vgn een helicoptère begint en
eindigt met een hoeraatje voor het kwar
tet, dat in niet geringe mate zorgt voor de
ontmaskering van een bende misdadigers.
Een boek, dat zich geheel tot de techniek
wendt in dit geval de autotechniek
is Tussen rem en gaspedaal" van P. J.
Zonruiter, uitgegeven door Kluitman. Het
is een fris geschreven vertelling van een
expeditiebedrijfje, dat in het begin nog
overeind wordt gehouden door een vracht
wagentje (van vijftien p.k. zoals de
schrijver weer niet helemaal deskundig
maar met veel zin voor de détails weet te
vertellen), maar bovenal door de chauf
feur Dirk van der Weerdt en de vijftien
jarige Manus, die Hooftman van zijn „van"
heet, maar beter als „Van Alles" te boek
had kunnen staan. Het werd een met vaart
geschreven boek, dat en passant de moor
dende concurrentie in het wegvervoer be
handelt en menig smakelijk moment be
vat. Zonruiter moet het beslist nóg eens in
dit genre proberen. De tekeningen van G.
van Straaten zijn geslaagd te noemen.
Bij Kok in Kampen verscheen een nieuw
jongensboek van Johan Buursink, „De
smokkelaars van Oosterhorst", dat beslist
niet minder spannend, maar wel minder
goed geschreven is. Zo langzamerhand
buigt de stijl der Nederlandse jeugdlite
ratuur om in de richting van een bepaald,
niet onaangenaam soort realisme, maar
veel schrijvers verwijlen nog in de tijd van
Dik Trom en Pietje Bell al hebben hun
onderwerpen zich wèl aangepast aan de
eisen van een nieuw geslacht. Een goed
ADVERTENTIE
vlekvrije koudliim
van CETA BEVER
„Connie's Wonderland" door Freddy Ha-
gers werd geschreven voor meisjes van om
streeks 14 jaar en uitgegeven bij Kluitman,
Alkmaar. Het is een geestig meisjesboek,
dat de geschiedenis van de dwergenstad
Madurodam tot achtergrond heeft.
Voor jongens van 12 tot 16 jaar schreef
Anton Beuring een stoer avonturenboek,
getiteld „Zeeman tegen wil en dank", uitgave
Kluitman, Alkmaar. Hoe een eigenwijze
jongeling aan boord van een schip wordt
opgevoed tot een „hebbelijke" kerel, wordt
op boeiende en vaak humoristische wijze
beschreven.
Voor oudere meisjes schreef A. M. Naehe-
nius—Roegholt „Andy's gouden stippen",
uitgegeven door Kluitm n, Alkmaar. Het is
een fris en levensecht verhaal, dat nu reeds
zijn tweede druk beleeft. Bij dezelfde uit
gever verscheen voor oudere jongens „Avon
tuur in 2050" door Pieter Nierop en Koert
de Haas, een fantasie van de wereld van
over 100 jaar. Interessant zijn de détails der
technische ontwikkeling en spannend de be
levenissen van degenen, die in deze wereld
leven.
„Wout, de brandweerjongen" door C. E.
PothartGimberg, uitgegeven bij Ploegsma,
Amsterdam, tekent voor jongens van 7 tot 10
jaar de avonturen van een flinke jongen,
die bewijst dat hij uit het ware hout ge
sneden is. Deze tweede druk is aangevuld
en herzien.
„Bram en Aart op Zomervaart", ook van
Ploegsma en geschreven door Cor Bruijn,
geeft een tweetal geheel verschillende
jongenskaiakters uitstekend weer en levert
een gezellig geschreven, boeiende geschie
denis voor andere jongens.
„Hannes Brinker of de zilveren schaatsen"
Margreet Bruijn. (Uitgave Ploegsma Am
sterdam).
Een nieuwe versie van een oud verhaal,
waarin ook het geval van de dappere jongen
te Spaarndam voorkomt. Ee oorspronkelijke
geschiedenis van deze naam werd door een
Amerikaanse, Mary Mapes Dodge/geschreven
in 1865. Het werd een wijdverspreid kinder
boek. dat reeds in 1867 in Nederlandse ver
taling verscheen. Deze nieuwe bewerking is
enigszins beknot wat geografische beschrij
vingen betreft en aangevuld met interes
sante nieuwigheden. De historie van de dijk,
die gered werd door een kleine jongen
wiens standbeeld thans in Spaarndam prijkt
kan men er in zeer summiere vorm als
verhaaltje in terugvinden. Het is een lezens
waardig kinderboek geworden, waarin de
elementen die het oude gegeven zo boeiend
maakten, zijn behouden en verrijkt.
„Naar 't zonlicht toe"
In de serie voor de jeugd „Naar het zon
licht toe uitgave van Van Gorcum en
Comp. N.V. te Assen, zijn drie boekjes ver
schenen. Daarbij is de vierde druk van „Een
jongen uit te bergen" van Mien Labberton.
In dit verhaal toont een jongen, die graag
berggids wil worden wat hij waard is. Het
resultaat :s, dat het dorp hem gaarne als
geitenhoeder wil hebben. Het boek is be
stemd voor de jeugd van 8 tot 11 jaar.
„Achter de wolken schijnt de zon" is ge
schreven door mevrouw W. J. BakkerTent-
hoff en verhaalt het leven van een jongen
en een meisje, wier moeder gestorven is en
wier vader in het buitenland vertoeft. Tijdens
hun verblijf bij familie missen zij de liefde,
totdat hun tante dat inziet. Als de vader
terugkeert voelen de kinderen in welk een
prettige omgeving zij toch zijn. Dit vlot
geschreven verhaal is bestemd voor meisjes
van tien jaar en ouder.
Marijke van Raaphorst tekende in „De
Lappendeken" de sfeer van een weeshuis en
het lief en leed van daarin opgenomen meis
jes. De dromen van het verweesde kind zijn
zeer gevoelig beschreven en de groei van de
vriendschap der kind' 'en is verantwoord
weergegeven.
voorbeeld van het dualisme, dat ontstaan
kan, als een jeugdschrijver zich met afge
meten passen door een modern gegeven
beweegt, is deze smokkelaarshistorie; ge
degen kost. maar zonder veel humor. Van
de illustraties kan hetzelfde gezegd wor
den.
Het décor van de tropen trekt nog
steeds: S. H. van Iterson verplaatst haar
lezers in Schaduw over Chocamata"
(Kluitman, Alkmaar) naar de Caraïbische
zee, om in een kernachtig verhaal 't leven
op Curagao te tekenen. Het gaat haar ove
rigens niet om een geografisch leerboek,
al vlecht zij een menigte wetenswaardig
heden door het verhaal, maar veel eerder
om de beklemmende invloed van het bij
geloof op het leven der Curagao'ers
blank of gekleurd. De sfeer is raak getrof
fen; tegen de geroosterde, natuurlijke ach
tergrond van het West-Indische eiland
heeft de schrijfster haar verhaal buitenge
woon knap opgebouwd; het verhaal van
een Hollands kind op de plantage „Kraal-
fontein", dat betrokken wordt in een reeks
geheimzinnige gebeurtenissen, waarbij het
bijgeloof een voorname rol blijkt te spelen.
I. F. J. Groothedde verplaatst zijn lezer
tjes in „Op avontuur in Connemara" naar
Ierland, waar hij in het berggebied van
die naam een tweetal Hollandse knapen
laat kamperen en het avontuur van hun
leven laat meemaken Dit boek uit Boom-
Ruygrok's Pionierserie is veneens met
kennis van zaken geconstrueerd. Het werd
een verhaal, waarvan de jongens zullen
smullen, maar wellicht de vaders ook nog
wel, temeer daar Groothedde een aantal ge
gevens over Eire door zijn verhaal werkte,
diq het een niet geringe waarde geven.
J. F.
Kim werd 24 uur, nadat hij in Ierland
was aangekomen, door de dienst terugge
roepen naar Engeland, en het was een
week later, dat hij Sara's brief ontving;
ze was van plan in het huwelijk te tre
den met sir Charles. Ze vond het héél
moeilijk hem dit mee te delen; ze was
bang, dat het een hele schok voor hem
zou zijnmaar tenslotte waren ze nog
niet verloofd geweest. Het was een heer
lijk, begoochelend intermezzo, dat ze sa
men hadden beleefd, ze zou 't nooit ver
geten.... maar een mens moest nu een
maal verstandig ziin en met zijn benen op
de grond blijven staan. Ze moest aan haar
toekomst denken en aan die van haar
oudersNiet dat ze sir Charles om zijn
geld trouwde, o nee, ze was dol op hem,
heus, ze hield héél veel van hem....
Maar ze begreep dat haar brief voor Kim
een schok moest zijn
Dtt was 't inderdaad geweest. Het was
alsof zijn leven in brokken uit elkaar viel.
Zoals de traditie het wil, bedronk hij zich.
Maar hoewel hij wat zijn gevoelsleven be
treft kinderlijk was, ontbrak het hem niet
aan intelligentie. Toen hij tenslotte de
brief met een nuchter hoofd nogmaals
overlas, zag hij een en ander ontdaan
van tierelantijnen duidelijk voor zich:
een koude berekenende jonge vrouw liet
een betrekkelijk arme jongeman n de
steek voor een rijke oudere man. Dat was
de naakte waarheid en even snel als hij op
haar verliefd was geworden, vielen hem
thans de schellen van de ogen. Zijn aversie
was heftig, volledig en genezend. Vaag
bleef er nog iets van pijn in hem, maar de
wond heelde opmerkelijk snel en het duur
de niet lang, of Kimball Forrest dankte de
hemel, dat 't zó was gelopenEr was
geen andere vrouw in zijn leven gekomen.
Niet dat hij verbitterd was, maar vrou
wen speelden als voorheen een onderge
schikte rol: hij hield van hun gezelschap,
maar méér was er niet.
Terwijl hij over dit alles stond te pein
zen in het gangetje van de voortrazende
D-trein, die hem tot zijn grote ergernis te
zamen met sir Charles' echtgenote naar
Wenen bracht, mompelde hij zachtjes een
verwensing aan het adres van Sara. Hij
had haar vrijwel onmiddellijk ontdekt op
de Kanaalboot. Hij had echter veronder
steld, dat ze niet verder ging dan Parijs
Er was weinig kans, dat hij haar gedu
rende de reis geheel zou kunnen vermij
den, en hoewel hij er heel weinig voor
voelde om haar te ontmoeten, had het hem
het beste toegeschenen om haar op zo na
tuurlijk en luchtig mogelijke wijze te be
groeten. „Goedendag, Sara! Hoe maak jij
het?"
„Kim!" Haar stem had oprecht ver
baasd geklonken: „Jij! Wat toevallig!"
„Ik ben op weg naar Oostenrijk", zei hij.
„Je weet natuurlijk, dat ik bij Charles
ga werken".
„Ja, dat weet ik. Maar ik zou gedacht
hebben, dat je aan vliegen de voorkeur
gaf".
Hij legde haar uit, dat hij allerlei bagage
voor Charles meenam en daarom liever
met boot en trein reisde.
„En waar ga jij heen?" vervolgde hij.
„Parijs?"
„Parijs! Nee, ik ga ook naar Wenen!"
Bij dit antwoord kwam er een wonder
lijk gevoel van onbehagen over kapitein
Forrest. Op enigszins scherpe toon zei hij:
„Maar ik dacht, dat je daar niet heen
wilde!"
„Dat was ook zo. Maar ik ben van ge
dachten veranderd".
„JuistWéét Charles, dat je komt, of
is 't een verrassing?"
„Ik heb hem getelegrafeerd. Ik reis ook
per boot en trein vanwege mijn vele
bagage. Kim...." Ze keek hem aan met
haar blauwe ogen, die eens zoveel voor
hem hadden betekend. Op dit moment zag
hij alleen, dat het harde, koude ogen wa
ren. Ze was nog steeds zeer knap om te
zien, maar het was duidelijk dat ze ouder
begon te worden. Ze was wat dikker en
haar gezicht had een harde trek gekregen.
Het zou hem niet verbazen als ze vier
a vijf jaar ouder dan hij zelf was, in plaats
van de twee jaar, die ze zelf toegaf ouder
te zijn.
„Kimvind je 't erg? Ik kwam tot de
slotsom, dat ik moest gaan. Charles is heel
gezond maar tenslotte wordt hij een jaar
tje ouder. Uit zijn laatste brief werd het
me opeens duidelijk, hoezeer hij me mist.
En hijhij moet degene zijn, om wie
ik het eerst denkt".
„Mijn beste Sara, er is geen enkele re
den, waarom je aan mij een uitleg zoudt
geven!"
Ze keek hem even verwonderd aan. „Ik
dachtik was bang.... dat je 't mis
schien vervelend zoudt vinden...."
„Waarom?"
„O, Kim, neem niet dié houding aan! Ik
weet, dat ik je afschuwelijk behandeld
heb, maar geloof me, dat ik mezelf even
veel pijn heb gadaan als jou. Heus, 't was
het beste zoHet zou niets geworden
zijn tussen ons
„O, alsjeblieft geen „post-mortem", on
derbrak hij haar scherp. „Het lijk werd
twee jaar geleden begraven en laten we
het verder met rust laten".
„Je bent nog boos op meje haat
me...."
„Nee", antwoordde hij, terwijl hij even
glimlachte. „Ik ben helemaal niet boos".
„Bedoel je, dat je me vergeven hebt?
Dat je het begrepen hebt?"
„Inderdaad. En laten we er nu verder
niet meer over praten. Afgesproken?"
„Zijn we goede vrienden, Kim?"
„Vanzelfsprekend. Heb je al thee ge
dronken? Zullen we daar eens op uit
gaan.
Van dat ogenblik af had hij voor haar
welzijn gezorgd, op een onpersoonlijke
manier, zoals een jonge man doet, die de
vrouw van zijn vereerde chef moet bege
leiden, Sara had zijn houding op dezelfde
onpersoonlijke manier beantwoord. Uiter
lijk wees niets er op, dat er een speciale
reden zqu kunnen zijn, waarom ze opeens
besloten had zich bij haar echtgenoot te
voegen. Maar toch was Kim er van over
tuigd, dat er zo'n speciale reden was. Hij
voelde het diep in zich, dat ze naar Wenen
ging, omdat zè gehoord had, dft hij daar
ook heen ging. Natuurlijk had Charles
haar verteld, dat Kim bij hem zou komen
werken. Sara werd thans waarschijnlijk
door allerlei wonderlijke motieven gedre
ven: nieuwsgierigheid o.a. en het verlangen
opnieuw de man te ontmoeten, van wie ze
verwachtte, dat hij nog steeds in haar ban
was.Het zou haai' een gevoel van
macht en voldoening geven, hem steeds ter
beschikking te hebben. Veel vérder zou
ze stellig niet willen gaanze was koel
en berekenend.
„O, lieve hemelzuchtte Kim, ter
wijl hij voor de zoveelste keer opzij week
om reizigers in het gangetje te laten pas
seren. Dit maal was 't het oude dametje
dat met haar reisgenote, in de restaura
tiewagen zijn aandacht had getrokken. Ze
zei hem goedendag met een vriendelijke
glimlach. Een aardige vrouw, constateerde
hij bij zichzelf, terwijl hij haar groet be
antwoordde. Ze verdween in de coupé
naast de zijne en hij hoorde haar zeggen:
„Anna, liefje, heb jeVerder kon hij
niets horen, daar de deur van het com
partiment gesloten werd.
Dat meisje heette dus AnnaEen
aardige naam, die je tegenwoordig niet
veel in Engeland tegenkwam. Een naam,
die iets plechtigs had en die bij het meisje
scheen te- passen. Ze had een grappige
jeugdige waardigheid over zich, iets dat
aangeboren schéén, geheel en al verschil
lend van Sara's arrogante zelfverzekerd
heid.
Waarheen ging dit tweetal, dat er uit
zag als grootmoeder en kleindochter?
Waarschijnlijk niet naar Wenen, zoals hij
aanvankelijk verondersteld had ten op
zichte van de oudere vrouw, vóórdat hij
het jonge meisje gezien had. Vermoedelijk
waren ze onderweg naar Italië
De volgende morgen was het al laat,
toen hij de restauratiewagen binnenkwam.
Hij zag noch de oude vrouw, noch het
meisje. Toen hij en kolonel Markham
enige tijd later een praatje gingen maken
in lady Tremhine's coupé, begon de trein
opeens landzaam te rijden en hield even
later stil aan een klein, verlaten station
netje. Een conducteur deelde mede, dat er
tengevolge van een machine-storing, een
oponthoud van een minuut of tien zou zijn,
(Wordt vervolgd
