Ontmoeting met Lazhar Chraiti,
de leider der fellagha's
Marconist in toren, die Triton
vergeefs zocht, thans verhoord
Romantisch tafreel in een
Tunesisch bergfort
Agenda voor
Haarlem
r
Dr. Gerstenmaier over kernproblemen
van Duitse buitenlandse politiek
Vijftig jaar geleden
Het echte Frankrijk hervonden in Mendès-France
Hoe is het ontstaan?
.J
West-Duitse Bondsdag-voorzitter in Den Haag
Radiocontact had al meer gehaperd
en radarmelding stelde hem gerust
Teveel oorlog
U kunt mij volgen
Dit woord:
DOMMEKRACHT
Toen het dag werd, zag
hij het wrak liggen
Voor vluchtelingen
17 millioen gevraagd
Aan gevolgen vau h-Hng
bezweken
Uit Haarlems Dagblad
van 6 December 1904
DINSDAG 7 DECEMBER 1954
e>
(Van onze reisredacteur)
'CAFSA, 4 December. Eindelijk, na dagenlang speuren in de eindeloosheid van
de Tunesische steppen en bergen, heb ik de legendarische Fellagha-generaal
Lazhar Chraiti ontmoet, de 36-jarige oud-mijnwerker, die drie jaar geleden het
guerilla-leger van 2500 man begon te recruteren, dat in de „djebels", de bergen,
stand heelt gehouden tegen een twintigvoudige overmacht, met de allermodern
ste wapens uitgerust. Om hem te bereiken heb ik gebruik gemaakt van de wapen
stilstand, die in Tunesië is afgekondigd om de Fellagha's gelegenheid te geven
hun wapens neer te leggen en die een eind heeft gemaakt aan drie jaar bloed
vergieten en voortdurende aanslagen. Dit bestand houdt overigens niet in dat
men zonder meer de djebel in kan wandelen om de Fellagha's te ontmoeten,
want de Tunesische regering omringt haar partisanen met een dicht gordijn van
voorzichtige afzonderingsmaatregelen en de Fransen houden zich discreet op een
afstand. Nochtans, toen wij neerstreken op het vliegveld van Gafsa, vierhonderd
kilometer ten Zuiden van Tunis, een oase vol palmen, in een zandig steppen-
gebied, doorsneden door kale bergruggen, wist ik dat ik in de buurt van de vrij
wel onbenaderbare Chraiti begon te komen. Een van die bergruggen was de
djebel Sidi Aich, het bergfort waarin Chraiti zich verschanst heeft met 500 van
zijn guerilla's.
vader Frankrijk kwalijk nemen, is niet dat
hij geprobeerd heeft ons te temmen, maar
dat hij heeft willen doden met verschrik
kelijke wapens. Het is niet gelukt, want
wij hadden één machtige bondgenoot en
vriend: de djebel, die ons omarmd en be
schermd heeft in zijn holen en spelonken
en verdedigd met zijn hoogte.
Eerst heb ik zijn grote tegenspeler ont
moet, de Franse kolonel Jaques de Guille-
bon, een lange aristocratische officier van
de alleroudste stempel, die zelfs in deze
meedogenloze strijd nog de stijl van het
respect voor de tegenstander handhaafde.
Ik sprak hem in zijn hoofdkwartier te
Gafsa waar hij te midden van het gewel
dige militaire apparaat dat tegen Chraiti's
rebellen in het veld is gebracht, een over
zicht van de operaties gaf. Maar zelfs zijn
vaderlijke zelfverzekerde toon hield ontzag
in wanneer hij sprak over de scherpschut
ters in de bergen, die uit hun hoge arends
nesten haast met ieder schot doel troffen.
Fas toen de schemering begon te vallen,
heb ik de Franse wijk van Gafsa verlaten
om het eerder voorbereide contact met de
nationalisten op te nemen. Voorzichtige
heren! De Amerikaanse correspondent die
mij vergezelde, en ik, werden in de „kas-
bah" van café tot café geloodst, steeds
weer nieuwe wantrouwige Tunesiërs ont
moetend, totdat er eindelijk een oude, wan
kele Citroën voor kwam rijden en wij in
kenden stappen: richting djebel Sidi Aich.
De nacht was al gevallen toen wij de zan
dige hobbelige „piste" opreden, die in het
maanlicht nauwelijks van de aangrenzende
steppe te onderscheiden was. Maar de
zwijgzame chauffeur, persoonlijk koerier
van Chraiti, kende ieder gat en iedere
bocht en de donkere bergrug aan de einder
naderde snel.
Wij hielden tenslotte stil bij een kleine
inheemse boerderij en stapten uit, ver
wachtend, dat wij te voet verder zouden
moeten gaan. Maar terwijl wij huiverend
in de kille nachtwind van de woestijn ston
den, verscheen er plotseling een opvallende
figuur in het licht van de koplampen: een
magnifieke Berber, gekleed in een khaki-
uniform onder een wijde burnous, die zijn
patroongordel en pistool ten dele verborg.
Zijn scherpgesneden gezicht met een paar
merkwaardig lichte ogen werd omlijst
door de plooien van een grijze hoofddoek.
Hij salueerde stram, schudde ons de hand,
bracht vervolgens zijn hand aan de borst,
boog en zei: „Akri ben Nour, adjudant van
Lazhar Chraiti. U kunt mij volgen."
Wij gingen door een nauwe poort, die
toegang gaf tot een binnenplaats, waar de
maan een zacht licht wierp over een
romantisch tafreel: een schimmelmerrie,
die nieuwsgierig naar ons snoof, een laco
nieke kameel, een paar schapen en een
open deur waarin het schijnsel van een
walmende oliepit de silhouetten tekende
van donkere figuren in witte burnous.
Wij gingen het kleine vertrek binnen en
daar was het schilderachtig beeld compleet.
Zachte tapijten en dikke matten op de
grond, grillige Arabische wandschilderin
gen, vier of vijf sjeikhs, die hoffelijk bogen.
Maar één figuur was er, die niet uit een
film was weggelopen. Een magere, vrien
delijke man in een eenvoudige kaftan, de
kleine rode Tunesische fez op het hoofd.
Hij deed een stap naar voren en zei: „Ik
ben Lazhar Chraiti."
Het gesprek begon. Chraiti praatte snel
en levendig en onze tolk had de grootste
moeite hem bij te houden. Hij vertelde dat
hij geboren was als zoon van een kleine
„fellah", een van de inheemse boeren, die
eens in de paar jaar een oogst kunnen bin
nenhalen, dat hij later mijnwerker was
geworden in de loodmijnen. Ook dat hij
daar de inmiddels vermoorde vakbonds
leider Ferhat Hached had leren kennen, de
secretaris-generaal van de U.G.T.T., de
vakbond, die tezamen met de Neo Destour-
partij de strijd om de Tunesische onafhan
kelijkheid voert en waarin hij, Chraiti, een
actieve rol was gaan spelen. Als Arabier
had hij zich later verplicht gevoeld deel te
DINSDAG 7 DECEMBER
Frans Hals: „De zonde van Molly", 18 jaar,
8 uur. Palace: „Bandeloos", 18 jaar, 7 en 9.15
uur. Roxy: „Zolang jij bij mij bent", 14 jaar,
8 uur. Rembrandt: „Broeders zonder vrees",
14 jaar. 7 en 9.15 uur. Lido: „The snows of
Kilimanjaro", 18 jaar, 6.50 en 9.15 uur. Luxor:
„De schoonheids-specialist", 18 jaar, 7 en
9.15 uur. Minerva: „Roman holiday", alle
leeft., 8.15 uur.
WOENSDAG 8 DECEMBER
Kapel Minahassastraat: Stichting „Petra",
L. J. Pasman, 8 uur. Westerhoutpark 1 A:
„Astrologie en vrijheid", H. C. Moolenburgh,
8 uur: Concertgebouw: Nederl. Vrouwen Be
weging, „Pijnloze baring", dr. W. Kreger,
8 uur. Wilhelminastraat 43 a: „Aesthetische
opvoeding", openbare voordracht M. M.
Stibbe, 8.15 uur. Frans Hals: „De zonde van
Molly", 18 jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur. Palace:
„Bandeloos", 18 jaar. 2. 4.15, 7 en 9.15 uur.
Roxy: „Zolang jij bij mij ment". 14 jaar, 2,30
en 8 uur. Rembrandt: „Broeders zonder
vrees", 14 jaar, 2, 4.15. 7 en 9.15 uur. Lido:
„The snows of Kilimanjaro". 18 jaar., 2, 4.15,
6.50 en 9.15 uur. Luxor: „De schoonheids
specialist", 18 jaar, 2. 7 en 9.15 uur. Minerva:
„Roman holiday", alle leeft., 2.30 en 8.15 uur.
nemen aan de oorlog tegen Israel en daar
heeft hij zijn militaire scholing opgedaan.
Teruggekeerd uit Syrië vond hij zijn eigen
land in een tragische periode: de toen
malige Franse resident-generaal De Haute-
cloque probeerde met ijzeren hand het
Tunesische nationalisme de kop in te druk
ken. Hij vertelde van wreedheden tijdens
de grote actie in kaap Bon, van executies,
plunderingen cn schending van vrouwen,
van martelingen van nationalisten door de
hardhandige Corsicaanse politiemannen
van dit land. Zijn overigens vriendelijke
gezicht werd bitter. Hij zweeg een ogen
blik en vervolgde: „Daarom ben ik de
djebel ingetrokken en heb daar de opge
jaagde nationalisten om mij heen ver
zameld. Wij hebben de oude wapens uit de
jongste wereldoorlog opgegraven en zijn
de strijd begonnen. De strijd tegen zwaar
bewapende troepen, tegen kanonnen, mor
tieren en bommenwerpers. De strijd tegen
een overmacht, die wij toch niet konden
verliezen omdat wij vochten voor de vrij
heid van ons land. De strijd van een op
standige zoon tegen zijn vader. Wat wij die
Ik ben zielsgelukkig dat deze strijd ten
einde is. Ik heb mijn adjudanten opdracht
gegeven hun groepen te bevelen de wapens
neer te leggen. Wij kunnen met opgeheven
hoofd de bergen verlaten. Men heeft ons
niet klein gekregen. Maar nog gelukkiger
ben ik, omdat er een nieuw begrip is ge
komen, omdat wij weer het echte Frank
rijk hebben leren kennen in een groot man:
Mendès-France. Het is ons volledig ver
trouwen in hem en in de leiders van de
Neo-Destour dat ons er toe gebracht heeft
onze gewapende macht uit handen te
geven. Moge het niet bedrogen worden,
want er moet vrede komen. Ik ben een
soldaat, maar ik zeg u: er is teveel oorlog.
Ik zelf verlang niet beter aan terug te
gaan naar de mijnen en naar mijn vak
bond om een andere strijd te voeren: de
strijd voor een beter leven voor mijn land
genoten. Ik heb mijn uniform uitgedaan.
Ik heb nog niet mijn vrijgeleide gevraagd.
Ik ben als eerste de bergen ingegaan, ik zal
er als laatste uitkomen. De echte patriot
ten, die onder mijn orders staan, zullen
aan de oproep gehoor geven. Ik voel mij
daar verantwoordelijk voor. En ik zelf zal
dan eindelijk terug kunnen naar mijn kin
deren en naar zijn vrouw, van wie ik heb
moeten scheiden, orn haar niet aan repré
sailles bloot te stellen."
Lazhar Chraiti bracht ons terug naar
de auto. Hij bleef ons lang de hand
schudden en keek ons na toen wij weer
de steppe inreden. Toen liep hij terug
naar zijn djebel, waar hij zijn laatste
dagen als fellagha-generaal gaat door
brengen. Een simpel, haast naief man,
die men lange tijd een bandiet heeft
genoemd.
Het. grootste vliegdekschipooit gebouwd, de Amerikaanse „Forresial" nadert zijn
voltooiing. We zien het hier op de werf in Newport News, waar het over enige
dagen te water zal worden gelaten.
Er zijn woorden in de taal, die lang
zamerhand aaneengroeien, doordat zij
in het zinsverband voortdurend naast
elkaar stonden. Zo is edelman ontstaan
uit: edel man, hogepriester uit hoge
priester, allesbehalve uit alles behalve.
Men zou geneigd zijn het woord dom
mekracht ook zo te verklaren uit dom
me kracht en dit te eerder, omdat dit
bij de betekenis wel enigszins past. Een
dommekracht immers Is een hefboom,
waarmee men met geringe krachts
inspanning zware lasten kan heffen.
Toch is deze verklaring onjuist. Dom
is een bijvorm van doem of duim, zo
als blom van bloem. Een duim is de
naaf van een wiel, de spil, de pin die
in iets draait. Ook de tanden van de
verticale ijzeren stang, die door een
raderwerk omhooggebracht wordt,
noemt men duimen. Gewestelijk komen
de vormen doemkracht en duimkracht
nog voor.
V
Te Baarn is Overleden de heer A.
Kritzler Jr., firmant van de firma Pierson
en Co. te Amsterdam.
VARKENSMARKT LEIDEN
Aanvoer 281 vette varkens. Notering:
zware 184186; slagers varkens 183185;
zouters 181182; zeugen 166160.
Handel vlot.
In het Westminster-ziekenhuis te Londen zijn de zusters druk bezig met het
repeteren van Kerstliederen. Zij zullen deze, gaande door de gangen van het zieken
huis op de 25e December gezamenlijk zingen, daarbij een lantaarntje meevoerend.
Van onze parlementaire redacteur)
„Hereniging van Duitsland in het belang van de vrede en van de menselijkheid
dient een gevolg, niet het alles beheersende uitgangspunt van Duitslands buitenlands
beleid te zijn. Die hereniging van Duitsland moet tot stand komen, zonder dat daarop
de Europese eenwording zou afstuiten. Duitsland hoort als trouw deelgenoot in die
eenwording straks in vrijheid zijn eigen stem te laten horen in het vervolgens met
Sovjet-Rusland te voeren gesprek." Aldus ongeveer dr. Gerstenmaier aan het slot
zijner terecht met een zeer geestdriftig applaus beloonde rede over kernproblemen
van Duitslands buitenlands beleid, nadat hij Maandagavond op uitnodiging van het
Genootschap voor Internationale Zaken in de Rolzaal e'en even talrijk als uitgelezen
gehoor van het begin tot het eind met zijn voordracht had weten te boeien.
In hem viel een der beste vertegen
woordigers van het nieuwe, betere Duits
land te beluisteren. De geest waaruit hij
sprak was niet verrassend. Bekend is im
mers, hoe de tegenwoordige voorzitter van
het Parlement te Bonn als een uitzonder
lijk moedige figuur een vooraanstaande rol
heeft vervuld in de actieve verzetsbewe
ging tegen het Nazi-bewind. Dit niet
slechts vóór maar ook tijdens de tweede
wereldoorlog. Bekend is ook hoe hij in
verband met en na de op de 20ste Juli
1944 ondernomen poging om aan Hitler's
régime een eind te maken, te nauwer nood
aan de dood in het concentratiekamp is
ontsnapt. Gelijk hem in die tijd heilige
overtuiging, gegrond op zijn protestants-
christelijke levensbeschouwing, beheerste,
is dit thans het geval met de door hem ten
opzichte van het vraagstuk van dé Euro
pese integratie en in de nauwste samen
hang daarmee van het te voeren Duitse
buitenlandse beleid gekoesterde denk
beelden.
Verandering
Dr. Gerstenmaier schetste allereerst de
verandering, die zich sinds de tweede we
reldoorlog in het nationale bewustzijn van
een zeer groot deel der Duitsers heeft vol
trokken, in hoofdzaak er toe geleid heb
bend, dat thans in zeer sterke mate onder
de Duitse bevolking gemeen goed is gewor
den, dat een vrije Duitse gemeenschap
het hare heeft bij te dragen ten behoeve
van een Europese gemeenschap, en dit
geenszins slechts uit opportunistische
overwegingen. Het nationaal-socialisme
met zijn overspannen en tot het absurde
doorgevoerde verheerlijking van de natio
nale souvereiniteit heeft hiertoe geleid.
De tyrannie van de nationaal-socialistische
dictatuur, geheel en al één met die over
spannen idee van de nationale souvereine
DUBLIN (Van een ANP-verslaggever)
Maandagochtend is in Dublin, waar een
internationaal hof in een openbaar onder
zoek de oorzaak van de ramp op 5 Sep
tember met de K.L.M.-Super-Constellation
„Triton" probeert uit te zoeken, gehoord
Desmond Eglinton, die in de nacht van 4 op
5 September dienst deed in de verkeers
toren van het vliegveld Shannon.
Bij de bespreking van Maandag bleek,
dat er ten aanzien van de vermelde tijd
stippen onjuistheden in de rapporten staan.
Met name is dit het geval over de gesprek
ken kort na de start van de „Triton". Het
toestel was om 3.38 uur plaatselijke tijd
vertrokken. Om 3.39 uur trachtte Eglinton
contact met Virulv tot stand te brengen.
Hij gaf hem, zoals gebruikelijk is, zijn ver
trektijd door, maar kreeg geen antwoord.
In de daarop volgende vijf minuten (en
niet in dezelfde minuut) probeerde hii het
met korte tussenpozen zesmaal „Peter
King Joke, hoort u mij?"
Het fatale gesprek met Dick in de radar
post, een verplaatsbare'installatie, die even
eens ergens op het vliegveld stond, kwam
niet enkele minuten na de start, doch min
stens een kwartier later, toen Eglinton de
zaak radiotelefonisch besprak met de „Area
control"-post op het vliegveld.
Daardoor is het ook verklaarbaar, waar
om Eglinton zich bij die geruststellende
mededeling van Dick, volgens welke de
„Triton" al 23 mijl ten Westen van het
vliegveld vloog, heeft neergelegd. In een
minuut zou de machine deze afstand niet
hebben kunnen afleggen, wel in een kwar
tier. Volgens zijn vlugge berekening kon
dit kloppen.
„Ik dacht toen, dat de K.L.M.-machine,
ondanks de storing van de radio-instal
latie op de gewone route was doorge
vlogen en dat werd geprobeerd het
mankement tijdens de vlucht te repa
reren", zei hij. Toen het toestel nog
op de startbaan stond had Viruly de
radio-installatie beproefd door de
toren enkele malen op te roepen. Ook
toen was het contact niet bijzonder
vlot verlopen, wél echter vlak voordat
het toestel de lucht in ging. Het was
Eglinton, die kort na kwart voor vijf,
dus anderhalf uur later, de eerste
noodsignalen in de rivier van zijn toren
uit opmerkte. Hoewel hem toen even
de mogelijkheid door het hoofd speel
de, dat er toch iets met de .Triton"
was gebeurd, bleef hij voorlopig als
waarschijnlijk aannemen, dat het men
sen betrof die met een bootje in moei
lijkheden waren geraakt. Hij belde de
brandweer op en daar sprak men ook
over vissersbootjes. Naar bekend is
zond men toch de amp'hibievaartuigen
uit en toen er rode lichtkogels de lucht
in werden geschoten, hetgeen ongeveer
20 minuten voor zes geschiedde, werd
eveneens een grote reddingboot, van
het station veel verder naar de mond
van de rivier, gealarmeerd.
Doch ook Eglinton in de toren, zo hield
hij als getuige vol, kreeg pas zekerheid
van wat er gebeurd was, toen omstreeks
6 uur, misschien enkele minuten eerder,
maar dat staat niet vast. iemand van de
Ierse luchtvaartmaatschappij Aer Lingus
hem van het stationsgebouw uit opbelde
met de vraag: „Weet u, dat er een over
levende van de K.L.M.-machine hier het
gebouw binnen is gekomen?"
Wrak in rivier
Tussen 6 uur en half zeven begon het
te dagen. Toen zag Eglinton van zijn toren
uit het wrak in de rivier liggen. Voor zo
ver hij zich kon herinneren klemden zich
toen nog twee of drie mensen aan de staart
van het vliegtuig vast. Naar bekend is zag
de reddingboot uit Foynes, die ongeveer
een uur later het w-kv s'echts
twee man op de staart, van wie er een
voor de ogen van de redders uitgeput in
het water gleed en verdronk.
Bij het verhoor van Eglinton werd ver
der nog duidelijk, dat radiocontact met
vliegtuigen bij een luchthaven vrijwel
steeds bestaat, behalve op het moment van
opstijgen. Om de druk in de weer zijnde
piloot dan niet te storen, roept men hem
niet op. Hij zelf spreekt dan evenmin tot
de toren of tot de „aera control"-post. Het
radiotelefonisch contact wordt meestal na
1 of 2 minuten hersteld, wanneer de toren
de vertrokken machine routinegetrouw de
vertrektijd doorgeeft. Maar in de korte
tijd, die tussen start en eerste contact ver
loopt. was de „Triton" juist in de Shannon
gevallen.
Ook Eglinton bleek de machine te heb
ben nagekeken, toen deze het luchtruim
koos. „Toen ik de machine nakeek", zo
zei Eglinton thans. ..leek me alles normaal,
maar ik moet erbij zeggen, dat ik later,
toen ik had gehoord dat het in de Shannon
was gestort, nog heb gedacht: toch geloof
ik dat ik de machine bij het omhoog gaan
plotseling een lichte ruk zag geven."
Des middags werd Eglinton door d-e ad
vocaten nader aan de tand gevoeld over
de vraag hoe het komt, dat hij zich tussen
3.38 uur (het tijdstio van vertrek) en on
geveer 5.15 uur, of iets later (het ogenblik
waarop hij de signalen in de rivier ont
waarde), niet ernstig bezorgd heeft ge
maakt over de „Triton" en er zich toe heeft
beperkt het toestel af en toe radiotelefo
nisch op te roepen.
GENEVE (AFP) Mr. Van Heuven
Goedhart, de Hoge Commissaris voor vluch
telingenzaken van de UNO, heeft de lan
den, die in de raadgevende commissie van
zijn hoge commissariaat zijn vertegenwoor
digt, verzocht voor de periode 1855 tot 1958
een bedrag van zeventien millioen dollar
bijeen te brengen, waarvan twaalf millioen
zal worden gebruikt voor een blijvende op
lossing van het vluchtelingenvraagstuk en
vijf millioen ter leniging van de ergste
nood.
Dit plan, dat de Hoge Commissaris de
raadgevende commissie ter goedkeuring
heeft voorgelegd, voorziet in het verstrek
ken van de volgende bedragen in het vol
gend jaar voor een blijvende oplossing:
Oostenrijk 1.5 millioen dollar, Griekenland
700.000 dollar, Italië 280.000 dollar en West-
Duitsland 450.000 doll*-.
slaatsgedachte, maakte al de onderdruk
king en al de gruwelen mogelijk, zoals die
onder meer belichaamd waren in Buchen-
walde, Auschwitz en dergelijke. Dit leidde
in de binnenkamer van het bewustzijn en
de geest van de grote meerderheid van
het Duitse volk tot een strijd tegen, een
afrekenen met dat verleden. Zo kon dan
een nieuw politiek besef zich voltrekken,
dat. een volslagen breken met dat ver
leden wenste en zo kwam het tot een
buitenlands beleid als door een Adenauer
voorgestaan, waarin men een weerslag
moet zien van het Duitse nationale ge
weten.
Terwijl onder de republiek van Weimar,
alles te samen genomen, vooral leidraad
voor het buitenlands beleid was het ver
langen om te komen tot herziening van
het verdrag van Versailles, een beleid
aangevangen door oprechte republikeinen,
overgenomen en voltooid (op veel beden
kelijkere wijze) door de dictator Hitler, is
het nu geheel anders gesteld. Want wel
moge Duitsland zich na 1945 in een veel
moeilijker positie bevonden hebben dan
na de eerste wereldoorlog, thans staat, met
Adenauer als kampioen daarvoor, een veel
mooier, positief denkbeeld op de voor
grond: Te weten dat van Duitsland's taak
om het zijne bij te dragen in het belang
van de Europese eenwording. Zeker, ook
herstel van de Duitse eenheid behoort tot,
de gekoesterde verlangens, maar dit dan
geenszins in tegenstelling tot, doch in sa
menhang met die integratie. „Wij wensen
een in vrijheid gekozen Rijksdag en een
daarbij behorende regering van geheel
Duitsland, om vrijelijk, als het herenigd
Duitsland dit verlangt, ons aandeel te heb
ben aan de Euroocse integratie. Wij wen
sen niet een Duitsland als grote mogend
heid, instaande tussen Oost en West."
Hier, zo ging dr. Gerstenmaier voort,
ligt ook tegelijkertijd een van de tegen
stellingen of meningsverschillen, die in de
binnenlandse politiek ten onzent vallen
waar te nemen. In dit verband wees hij
er op, dat het onbillijk zou zijn de sterk
ste oppositiepartij, die van de Sociaal -
Democraten, als „neutralisten" af te schil
deren. Voor zichzelf is de SDP, zo zeide
hij, nog onzeker, maar eens zal zij moeten
kiezen, d.w.z. öf zich hebben aan te slui
ten bij Adenauer's integratie-politiek öf
inderdaad „neutralist" moeten worden.
Dit is zij echter op het ogenblik nog niet
en kenmerkend is bijvoorbeeld dat ook de
SPD indertijd geheel accoord is gegaan
met het in de West-Duitse Grondwet met
grote meerderheid aanvaard en daarin
verankerd beginsel om afstand van natio
nale souvereine rechten te aanvaarden
indien dat met het oog op integratie nodig
is. Na even te hebben stilgestaan bij enige
andere oppositionele groepen, namelijk die
van de aanhangers van Karl Barth, die
voorstanders zijn van een ontwapend neu
traal Duitsland en bij de richting-Wirth,
welke neerkomt op een ideologie, die be
reid is Duitsland als satelliet van de Sov
jet-Unie te zien optreden, kwam dr. Ger
stenmaier op de crisis inzake de Europese
integratie, die men thans doormaakt. Zou
die crisis hierop uitlopen, dat de integratie
helaas op het ogenblik alleen nog maar
een wensdroom voor het verre verschiet
zou worden, dan zou ook voor wat nu nog
de meerderheid van het Duitse volk wil,
te weten voortzetting van Adenauer's bui
tenlands beleid, de kans verkeken raken.
Spreker, die in geen enkel opzicht van zijn
hart een moordkuil maakte, verheelde
niet, welke catasfrophale gevolgen, mede
voor en in Duitsland, de mislukking van
het Europese Verdedigin.es Verdrag even
tueel zou kunnen veroorzaken. Evenmin
maakte hij er een geheim van, op zich
zelf geenszins geestdriftig te zijn over het
feit, dat als vrucht van het overleg te
Londen, vervolgens te Parijs, thans de op
richting van een nationale weermacht in
Duitsland een feit. zal worden. In de inte
gratie, zo voegde hij hieraan toe, hebben
wij juist altijd een toe te juichen door
breken van de idee der nationale souve
reiniteit gezien. Terloops bracht hij warme
hulde en dank aan wat minister Beyen,
aan wat Straatsburgers als mej. dr. Klom-
pé, de heren Fens en Bruins Slot alsmede
mr. v. d. Goes v. Naters (wiens ijveren
voor oplossing van het Saarprobleem hij
nog speciaal loofde) in het belang van de
integratie hebben gedaan. Komende op
de protocollen van Parijs en op de West-
Europese Unie sprak de Voorzitter van de
West-Duitse Bondsdag de verwachting uit,
dat, indien het Franse Parlement binnen
kort die protocollen aanvaardt, de alge
hele bekrachtiging daarvan in de eerste
maanden van 1955 een feit zal kunnen
zijn. In die Parijse Protocollen ziet hij
slechts een tussenoplossing. Voor het
Engelse besluit tot medewerking was hij
dankbaar, bovenal aangezien daardoor
hopelijk het schrikbeeld van zekere
hegemonie in Europa opgeheven zal kun
nen worden. Wenselijk noemde spreker,
dat het zal komen tot integratie van de
bewapening, ja, daarin zag hij een toets
steen voor de werkelijke waarde van de
te Parijs gesloten overeenkomsten dit
vooral, omdat men dan vanzelf tot ver
dere integratie zou kunnen en moeten
komen. En voorts bepleitte hij nog met
veel vuur het tot stand doen komen van
een nadere aanvullende regeling om het
te scheppen West-Europese Unie-Parle
ment, dat in het te Parijs vastgestelde al
leen maar zou mogen luisteren, tenminste
die zeggenschap toe te kennen, die nodig
is om tot een werkelijk parlementair toe
zicht te komen.
Gelijk reeds aangestipt, muntte heel het
betoog van dr. Gerstenmaier door krach-
lisje bezieling uit evenals door een eer
lijke en rake ontleding van de problemen,
die de soreker te behandelen had. Met
persoonlijke herinneringen, zowel aan het
begin als aan het slot van zijn rede, wist
hij bovendien, op een wijze, die hem eer
de, een taal tot het Nederlands gehoor te
spreken, die van dien inzicht met betrek-
kin<j tot de hier te lande gekoesterde ge
voelens en tot de eigenschappen van ons
volk getuigde.
Vermeld 'zij nog. dat zich on-Ier het ge
hoor met de Duitse ambassador en de
eerste ambassaderaad, de voor/: Iers als
mede een aantal leden van de be'de Ka
mers bevonden (waaronder in het bijzon
der ..Straatsburgers"! en verder o.a. zowel
de Secretaris-Generaal aks een aantal
hoofdambtenaren van ons Ministerie van
Buitenlandse Zaken.
Of aan gevolgen van vyl'ccrde
blo edtrans fits fe T
Op 12 Juli van dit jaar is Ie S ninelveld
de motorrijder H. G. in bot sin" eekomen
met ren door de aW'-monteur P. T. H. uit
Kerkiade bestuurde auto. torn naar
het linkerdeel van de weg zwenkte om ecn
garage bmnen te rijden. De motorrijder,
die een scheuring in een nier kreeg met
een zwar- inwendige verbloeding, is op 24
Juli in het Heerlense z'ekenhuis overleden.
De zo aanrijdingszaak kreeg Maandag
een bijzondere bei"k~nis, toen dr. A. Holl-
man uit Maastricht a's getuige-deskundige
voor de Maastrichtse rechtbank verklarin
gen aflegde over de opgeworpen vraag, of
bij het slachtoffer, door een bloedtransfusie
met een van zijn B-bloedgroep afwijkende
bloedgroep een zodanige bloedafbraak was
veroorzaakt, dat daardoor de dood van het
slachtoffer was gevolgd.
Dr. Hoilman verklaarde, dat in de laat
ste tijd onderzoekingen hebben vastgesteld,
dat dergelijke bloedtransfusies in zeer uit
zonderlijke gevallen complicaties kunnen
veroorzaken. Het is niet uit te maken of
daarvan in dit geval sprake was of kon
zijn. De inwendige kwetsuren waren van
zeer ernstige aard. De bloedtransfusie was
volgens dr. Hoilman volkomen terecht toe
gepast en verder valt niet vast te stellen,
of ook niet andere oorzaken tot de dood
van het slachtoffer hebben kunnen leiden.
De officier van justitie achtte de ten
laste gelegde schuld van H. aan de aanrij
ding bewezen, alsmede dat de dood van het
slachtoffer mede een gevolg was van de
opgelopen ernstige verwondingen. De eis
was 100 boete of 50 dagen hechtenis.
De verdediger die de medische vragen in
deze zaak onbesproken wilde laten, con
cludeerde tot vrijspraak omdat volgens
hem de verdachte alle voorzichtigheid in
acht genomen had met het uitsteken van
de richtingaanwijzer, het geleidelijk naar
links uitwijken en de zeer merkbare ver
mindering van rijsnelheid.
De rechtbank zal op Maandag 20 De
cember uitspraak doen.
De Minister van Waterstaat heeft
aan de Tweede Kamer medegedeeld, dat
indien het mogelijk zal zijn de pontsche
pen te Velsen te behouden, het voor de
instandhouding van het personen- en
goederenvervoer uodig zal /-'jn een draai
brug te bouwen van 56 meter doorvaart,
met een rolbasculebrug voor de kleine
vaart, wijd 14 meter, waarvan de totale
kosten zullen bedragen f 1.075.000.
Voor het afbreken van de voetbrug zal
f60.000 nodig zijn.
