Liftverbod voor militairen
wordt gehandhaafd
Haarlems basketballteam verloor
van Amerikaanse militairen: 53-45
James Hilton
overleden
Opdracht
in Wenen
.Clowntje Rick
Ondanks scherpe critiek hield
minister Staf voet bij stak
DINSDAG 21 DECEMBER 1954
4
V olleybalpr ogr amma
Sport in 't kort
Flamingo's naar Houtrust?
Vierenveertig gewonden
bij voetbalwedstrijd
Voor de kinderen
Dammen
Dagenais accoord
met tweekamp
Damuitslagen
Biljartuitslagen
Nieuwe salarissen
verplegend personeel
FEUILLETON
door Anne Duffield
(Van onze parlementaire redacteur)
Minister Staf heeft bij de debatten
over het liftverbod voor militairen, waar
over de heer Vermeer (P. v. d. A.) in
terpelleerde, een nederlaag op alle fronten
geleden. Een motie van de interpellant,
waarin de minister van Oorlog en van
Marine uitgenodigd wordt de dienstplich
tige militairen gelegenheid te verschaffen
hun vrije tijd in de weekeinden zoveel
mogelijk in gezinsverband door te brengen,
werd met 45 tegen 28 stemmen (tegen de
K.V.P., de A.R. op twee, en de C.H. op drie
na) aangenomen.
Deze uitslag was onder meer een gevolg
van de ontstemming der Kamer over de
houding van minister Staf in het algemeen
en over zijn onvoldoende toeschietelijkheid
wat de door de heer Vermeer geuite wen
sen betreft in het bijzonder. Slechts deed
de minister de toezegging, dat de onge
huwde militairen 17 keer, en bovendien als
extraatje met Kerstmis of Nieuwjaar, in
plaats van thans 13 keer per jaar vrij ver
voer zullen krijgen om naar huis te gaan.
Maar verder wilde hij niet gaan en de
ondergrond van dit alles was waarschijn
lijk dat de minister, naar prof. Oud (VVD)
hem verweet, een verouderd standpunt in
nam met betrekking tot het begrip tucht.
Kenmerkend voor de zwakke verdedi
ging, die men van de bewindsman te horen
kreeg, was bijvoorbeeld zijn opmerking,
dat een jongen van 20 jaar toch niet voor
een meisje naar huis behoeft te gaan; een
opmerking, die heel wat hilariteit ver
wekte. Maar dit was nog niets vergeleken
bij het daverend gebulder, dat de minister
veroorzaakte, toen hij de vraag stelde of
men het niet vreemd zou vinden als een
onbekende in een privé-huiskamer een
onbezette stoel zou willen gaan innemen.
Welnu, de ruimte in een auto, waarom een
lifter verzoekt, is toch ook privé-ruimte?
Door dergelijke „argumenten" was er
voor de Kamer heel wat te lachen. Maar er
speelde ook een ernstige staatsrechtelijke
kwestie in deze aangelegenheid een rol. De
minister had zich in de legerorder inzake
het liftverbod op het oordeel van de In
specteur-Generaal beroepen, dat wil dus
zeggen van Prins Bernhard. Hetzelfde had
hij de vorige week ter gelegenheid van de
beantwoording van de mondelinge vragen
van de heer Vermeer wederom gedaan,
nadat deze juist betoogd had dit minder
geslaagde voorbeeld van de minister niet
te zullen volgen. Minister Staf kon toch
niet nalaten er nog eens op terug te komen.
Hiermee bedierf hij het voor zichzelf vol
komen, want nu achtte prof. Oud het nodig
hem een staatsrechtelijk standje te geven.
De gemaal van het staatshoofd, aldus prof.
Oud, behoort buiten de parlementaire
debatten te blijven en de minister moet
zich niet achter de adviezen van de Prins
verschuilen.
De interpellant, die op zijn vraag over
het aantal werkelijke ingekomen klachten
over wanordelijkheden bij het liften geen
antwoord kreeg en verder verschillende
tegemoetkomingen bepleitte, indien men
het liftverbod zou handhaven, kreeg van
vele kanten steun in zijn bezwaren tegen
op dit punt gevoerde beleid. Zo was de
heer Weiter (KNP) het met de heer Ver
meer volkomen eens, dat de minister
slechte raadgevers heeft gehad, een ziens
wijze waarvan ook prof. Oud blijk gaf,
toen hij zei, dat de minister zich niet zon
der meer achter bepaalde gezagsdragers
hoorde te stellen.
De heer Fens (K.V.P.) achtte het
onjuist over een dergelijke beleidsvraag te
gaan interpelleren, al meende deze afge
vaardigde toch ook wel het belang van de
gezinsband in herinnering te moeten bren
gen met het oog op het moreel van het
leger. Hieraan werd door opvattingen als
die, welke tot het liftverbod hebben geleid,
te kort gedaan.
Uit het critisch betoog van prof. Oud zij
nog aangestipt, dat hij in het ministerieel
geluid iets had gehoord van de „oude gene
raal," die niets begreep van de verhoudin
gen militair-burger. In zijn staatsrechte
lijke beschouwingen omtrent de Prins der
Nederlanden gispte deze spreker ook, dat
na een „goodwill-reis" van de Prins van de
zijde van het kabinet gepubliceerd was,
dat de Prins verslag in de ministerraad
had uitgebracht. Dit was zijns inziens ver
keerd, want het brengt de mogelijkheid
met zich mee, dat een lid van het Ko
ninklijk Huis dan in de debatten wordt be
trokken, Jkvr. mr. Wttewaall van Stoet
wegen (C.H.) kon al evenmin instemmen
metjiet optreden van minister Staf, hoewel
deze lid is van haar partij. Er worden van
de militairen offers gevraagd en daar moet
men iets tegenover stellen: goedkoper rei
zen en meer autobussen voor vervoer naar
afgelegen plaatsen.
Het was voor minister Staf een onpret
tige middag, maar hij had het er dan ook
naar gemaakt.
Bij het begin van de vergadering bracht
de voorzitter hulde aan de om gezondheids
redenen afgetreden directeur van de
Stenografische Dienst, de heer W. J. Bas-
tiaan. In zijn plaats is nu de heer Th. H.
Rietjens benoemd, die tot dusver onder
directeur was. De heer H. van der Velde
wordt nu onderdirecteur.
De stemming over het amendement-
FortanierDe Wit (VVD), dat ten doel had
een verdergaande afschaffing van school
geldheffing dan in het aanhangige wetsont
werp het geval is, leidde tot verwerping
van deze wijziging. Alleen de WD en de
communisten stemden voor, zodat het
amendement met 6411 verworpen werd.
Daarna nam de Kamer het regeringsont
werp met 59 tegen 16 stemmen aan. Negen
Anti-Revolutionnairen, drie Christelijk-
Historischen vormden met de Staatkundig
Gereformeerden en de KNP de oppositie.
De volleybalcompetitie wordt Woensdag
avond in het Krelagehuis voortgezet. Bij de
heren heeft VCR een kansje om aan PSVH
een puntje over te houden (9 uur). HVS 2
zal het tegen Velox niet kunnen bolwerken
(8 uur).
Bij de dames staan drie eerste klas wed
strijden op het programma. Om zeven uur
ontmoet HBCHVS, Rap. komt binnen de
lijnen tegen Raeckse 2 (9 uur) en VCK zal
het opnemen tegen PSVH (8 uur).
Het programma luidt verder:
Heren: Blinkert 2PSCB, Brandweer
Blinkert. HVS 3—Raeckse 2, HBC—OVRA,
GiosPWN 2, SpaarnestadSantpoort 2,
StampersGios 2.
Dames: MHBSAVC, Velox 2—OVRA,
PWN—HBC 2 SSOOG, Raekse 4—Rap. 2,
HBC 3Blinkert 2, Velox 3Rap. 3, Raecksei
6—AW.
AMSTERDAM—PARTISAN OP 12 JA
NUARI. Op Woensdag 12 Januari zal in
het Olympisch stadion in Amsterdam een
lichtvoetbahvedstrijd worden gespeeld tussen
de eersteklasser Amsterdam en Partisan uit,
Belgrado. De aanvang is vastgesteld op(
kwart over acht.
Niet minder dan duizend bezoekers waren
Maandagavond in het Krelagehuis in Haar
lem bjj de basketballwedstrijd van een ver
tegenwoordigend Haarlems team tegen een
Amerikaanse legerteam uit Soesterberg (The
Sixth U.S.A.). Hoewel de verwachtingen ten
aanzien van de verrichtingen van deze
Amerikanen bijzonder hoog gespannen wa
ren, heeft het spel van de bezoekers hieraan
zeker niet kunnen voldoen. Zonder te spre
ken van een teleurstelling, had het publiek
zeker meer show en techniek verwacht, hoe
wel de spanning van deze wedstrijd onge
twijfeld weer veel vergoedde.
Het is de Haarlemmers niet gelukt tegen
deze ploeg een overwinning uit het vuur
te slepen, ondanks het feit dat de kansen
hiervoor volledig aanwezig waren. Helaas
was het Haarlems team deze avond zeer on
productief. De meest eenvoudige kansen
werden veelal ongebruikt gelaten.
De Amerikanen besloten reeds de eerste
aanval met een goed doelpunt, welk goed
voorbeeld direct gevolgd werd door een
Haarlems doelpunt van De Sander (2—2).
Hoewel Van Elk dooi- een doelpunt de stand
nog in evenwicht hield, kon men toch niet
voorkomen" dat de gasten uitliepen tot 176,
alvorens de Haarlemmers weer iets van deze
achterstand konden afknabbelen (1710).
Op dit moment vroeg de Amerikaanse coach
een time-out aan, hetgeen tot gevolg had
dat de Haarlemse ploeg na tien minuten
tegen een 2010 achterstand opkeek.
Hierna werd Van Elk verwisseld voor
Veenenbos en de Antilopenspeler smaakte
het genoegen enige fraaie oorslag doelpun
ten te scoren, zodat de ruststand toch nog
met een redelijke 2821 achterstand inging.
Missers van Jole
Ook na de rust was het initiatief aan
Haarlemse zijn en Van Elk en Veenenbos
brachten de achterstand terug tot 2825 en
indien Jole in deze periode beter op dreef
was geweest hadden de Haarlemmers toen
ongetwijfeld een voorsprong kunnen nemen.
Nu kregen de gasten weer de gelegenheid
zich volledig te herstellen, zodat geleidelijk
de score weer werd opgevoerd tot 3627,
voordat Van Elk scoorde en ook een straf-
worp inschoot (3630).
Luide aangemoedigd door de vele toeschou
wers trok het Haarlémse team weer ten aan
val, doch de doelpunten kwamen aan de
andere zijde, zodat de stand wederom werd
opgevoerd tot 45—34, voordat coach Jonker
met nog zes minuten te spelen Jole verving
door De Sander (veel te laat helaas). Dit
resulteerde direct in een snellere aanval,
waarbij de IHJ'er bovendien door enige
fraaie doelpunten de hoop weer deed her
leven. Deze bleek echter ijdel, want ondanks
het feit dat Meen horst en de jeugdige Dings-
hoff ook enkele strafworpen inschoten,
slaagde men er niet in de achterstand geheel
weg te werken. Verder dan een doelpunt
van Mansvelder brachten de Haarlemmers
het niet, zodat het einde kwam met een ver
diende 5345 zege van The Sixth U.S.A.,
waarbij de Haarlemse spelers zeker een com
pliment toekomt voor de kranige tegen
stand.
HOC-dames wonnen
Behalve deze wedstrijd stond nog een be
langrijke competitiewedstrijd op het pro-
Een moment uit de strijd tussen de Haar
lemse en Amerikaanse basketballers.
gramma: Antilopen tegen HOC. Het kam
pioensteam van HOC heeft door een ver
diende zege de leiding in de eerste klasse
dames ongeslagen behouden. De ploeg van
Mary Schram a had een bijzonder goede
start en scoorde het eerst. Uiteraard nam
HOC hier geen genoegen mede en hoewel de
ruststand met een 109 voorsprong van
Antilopen in ging, verplaatsten Janny Huigen
cs. het spel in de tweede helft weer en be
haalden alsnog een verdiende 3018 zege.
Door deze uitslag is de stand in de kop
groep van deze afdeling:
HOC 1 7—14; White Stars 7—12; Antilopen
7—10; SC Haarlem 7—8.
Onderhandelingen tussen de besturen van
de eersteklasser Flamingo's en HBS hebben
er toe geleid, dat een drietal nader aan te
wijzen wedstrijden van Flamingo's op Hout-
rust in Den Haag zal worden gespeeld. Een
definitieve beslissing over de plaats waar de
thuiswedstrijden van Den Haag/Rotterdam
zullen worden gehouden is echter nog niet
genomen.
ADVERTENTIE
Toen de scheidsrechter in een provincie
stadje bij Buenos Aires een voetbalwedstrijd
wilde staken wegens ruw spel, stroomde het
publiek het veld op om de referee te lijf te
gaan. Er ontstond een vechtpartij, waarbij
twintig personen werden gewond. De
scheidsrechter slaagde erin, onder politie
bewaking, te ontkomen. Negen jongens, die
in een boom het spel en de vechtpartij had
den gevolgd, moesten naar het ziekenhuis
worden overgebracht, nadat een zware tak
afbrak en de clandestiene supporters naar
beneden waren gevallen. Tot overmaat van
ramp begaf een gedeelte van een der tribu
nes het. Het gevolg was, dat vijftien toe
schouwers werden gewond en naar het zie
kenhuis moesten worden overgebracht.
Nu stonden onze jongens bij elkaar in de afgesloten hut en ze wachtten af wat er
verder zou gebeuren. Wat ze eigenlijk konden doen, wisten ze nog niet.
Wat zouden die knullen gaan doen, die ginds naderden? Tegen zoveel tegelijk waren
ze niet opgewassen, dat snapten ze heel goed. Eén voor één zouden ze er wel raad
mee weten; maar tegen zo'n hele troep jongens
Rick, Bunkie en Oepoetie stonden voor de ramen en keken naar buiten; het ge-
schieeuw van de vreemde jongens werd steeds duidelijker nu die dichterbij kwamen.
En toen zagen ze opeens de jongen, die door Bunkie was afgedroogd, zijn kop boven
de struiken uitsteken. Hij zwaaide dreigend met 'n dikke stok.
„Hier zijn we weer!", r.iep hij. „Nou zullen we 'es kijken of jullie nog lef hebt!"
Rick balde woedend zijn vuisten.
„Wat 'n flinkerd", hoonde hij. „Nou hij al zijn vriendjes bij zich heeft, scliept-ie
weer op! Hij moest 'es alléén opkomen, de lafbek, dan zou ik 'm
„Dat is het juist", zei Bunkie. „Voor die twee zou ik niet bang zijnmaar wat
moeten we tegen die hele troep beginnen?"
Van Dagenais is bericht ontvangen dat hij
bereid is in Augustus of September van het
volgend jaar in een tweekamp van 16 par
tijen uit te komen tegen de wereldkampioen
dammen Piet Roozenburg De organiserende
vereniging Damas wil trachten deze twee
kamp, waarmee Roozenburg voorlopig af
scheid zal nemen van de wedstrijdsport, in
één plaats te organiseren.
Zoals bekend gaat de Internationale Dam-
federatie met de wedstrijd accoord. Op voor
waarde dat de andere rechthebbenden hun
beurt voorbij gaan. Naar alle waarschijnlijk
heid zullen zij daartegen geen bezwaar ma
ken omdat zij, bij wijze van compensatie,
dan in 1956 in elk geval aan het grote tour-
nooi om het wereldkampioenschap zullen
mogen deelnemen. Met het oog op de twee
kamp heeft Dagenais zijn inschrijving voor
het Canadese kampioenschap ingetrokken.
Voor de hoofdklasse-competitie van de
Dambond werden in district Noordholland
de volgende wedstrijden gespeeld: DCG—
IJmuiden 416; CDAJozeph Blankenaar
515; Haarlemse DamclubZaandam 119;
Weesper DamclubGezellig Samenzijn II
voorlopig 612, einduitslag vermoedelijk
812; IJmuidenCDA 155; Gezellig Sa
menzijn IDCG 15—5; Jozeph Blankenaar
DSTO 146; Zaandam—Weesper Damclub
7—13; ODVHaarlemse Damclub 416; Ge
zellig Samenzijn IIWormerveer/Wormer
13—7; DCG—CDA 12—8.
In deze klasse gaan Gezellig Samenzijn I,
Jozeph Blankenaar en IJmuiden nog steeds
ongeslagen aan de kop met elk 11 punten uit
3 wedstrijden en resp. 125, 114 en 106 bord-
punten voor en 35, 46 en 54 bordpunten tegen.
De uitslagen van de wedstrijden gespeeld
in de Federatie van Biljartverenigingen voor
Haarlem en omstreken luiden:
Klasse A: Duvelshoek—DWO 6—2; KR I—
S en G 08; KampervestCentrum II 44;
Centrum ITelescoop 4—4.
Klasse B: OostenPoedeltjes I 80; DWS
—KR 6—2 (DWS kampioen); H. West I—
Bellevue 6—2; Poedeltje II—H. W est II 8—0.
Klasse C: KRDuvelshoek 62; Telescoop
IBW 80; KampervestTelescoop II
7—1; DWO—Poedeltje 6—2.
Klasse D: H. West I—S en G 0—8; Kam
pervest II—DWO I 6—2; Bellevue I—Kam
pervest I 62; CentrumH. West II 44;
DWO—Bellevue II 2—6.
De op 9 September 1900 te Leigh gebo
ren Engelse romanschrijver James Hilton,
die reeds geruime tijd ernstig ziek was,
is Maandagavond te Long Beach in Cali-
fornië overleden. Hij werd sinds 21 No
vember verpleegd in het Seaside Memo
rial Hospital, de laatste dagen in een zuur
stofcouveuse, wegens een „algehele infec
tie".
Zijn eerste roman (Catherine herself)
schreef hij deeds op zijn zeventiende jaar.
Zonder veel succes zette hij zijn litteraire
loopbaan voort. In 1933 vroeg de hoofd
redacteur van het tijdschrift „British
Weekly" hem een groot verhaal voor het
Kerstnummer en ter uitvoering van dat
verzoek schreef hij in vier dagen „Good
bye Mr. Chips" het boek dat hem we
reldberoemd zou maken. Een jaar later
verscheen het eveneens grote aandacht
trekkende „Lost Horizon" waarvoor hem
de Hawthornden Prize werd toegekend.
Niet alleen de genoemde geschiedenis
van een gevierde leraar, ook menig ander
boek van zijn hand werd verfilmd. Tot
zijn bekendste werken moeten gerekend
worden: We are not alone, Random Har
vest, The story of dr. Wassell en So well
remembered, waarvan de drie laatste tij
dens de tweede wereldoorlog verschenen.
Een der Amerikaanse vliegdekschepen
droeg de naam Shangrila, naar het denk
beeldige land waar zijn door de critiek het
meest geprezen werk „Lost Horizon" ver
ondersteld wordt zich af te spelen. Hilton,
die sfinds ongeveer tien jaar in de Ver
enigde Staten woonde, was bij de tewater
lating aanwezig.
„Goodbye Mr. Chips" werd in 1938 tot
toneelstuk bewerkt. Er is onder de titel
„To you, mr. Chips!" ook een vervolg op
verschenen. „Nothing so strange" was zijn
laatste publicatie.
Naar wij vernemen heeft het College
van Rijksbemiddelaars nieuwe salaris
schalen voor verplegend personeel in par
ticuliere ziekenhuizen per 1 Januari van
kracht verklaard. Het betreft hier een bin
dende regeling, die vandaag in de Staats
courant wordt gepubliceerd.
25)
„Allemensen", zei kolonel Markham,
„om een afgezaagd gezegde te gebruiken:
wat leven we toch in een kleine wereld'
Te bedenken, dat de gevreesde Bubarev,
voor v/ie heel Wenen siddert, in zijn jeugd
als een ondeugend jongetje door juffrouw
O'Shea werd weggebrachtIk hoop, dat
u hem destijds een flink pak slaag hebt
toegediend!"
„Daar kunt u van opaan", antwoordde
de oude vrouw met een lachje. „En ik
wou, dat ik dat vandaag aan de dag nóg
eens kon doen, om hem daarbij te ver
tellen wat ik van zijn optreden denk".
Ze was er best toe in staat, als. de ge
legenheid zich voordeed, peinsde Kim. De
kolonel lachte. „Ik zou 't u niet aanraden",
zei hij. „De kameraden van de heer Bu
barev hebben niet veel gevoel voor hu
mor, bedenkt u dat wel! Het lijkt me voorts
van belang, juffrouw O'Shea, dat u er met
niemand over praat, dat u eens gouvernan
te ber.t geweest in een Russisch prinselijk
gezin. Natuurlijk zijn er in Wenen ver
scheidene mensen, die het oude Ruslahd
kennen. Ik zelf b.v. heb er als jongen ge
woond, toen mijn vader er in de consulaire
dienst was. Maar het heeft weinig zin om
er de aandacht op te vestigen. Hoe minder
zij weten, hoe beter! 't Zijn nu eenmaal
merkwaardige lieden
„Ik geloof dat u gelijk hebt, kolonel. Om
u de waarheid te zeggen, praat ik nooit
over die tijd. Het is zo heel lang geleden,
en ik denk er eigenlijk nooit meer aan.
Maar het amuseerde mij, dat de man, voor
wie Wenen beeft, die kleine Petrov is, en
ik besefte niet, dat Charles niet op de
hoogte was van mijn verblijf destijds in
Rusland".
„Het hindert natuurlijk niets, dat wij
drieën 't weten", antwoordde kolonel
Markham. „En misschien hindert het hele
maal niet, wie 't ook weet. Maar zoals ik
al zei, ik zou er verder mijn mond over
houden".
„Weet Anna 't" vroeg Kim.
„Anna? O ja, zeker. Toen ze nog klein
was, moest ik haar altijd verhalen over
daar vertellen, over het paleis, en het bui
tenhuis, en de besneeuwde vlakten en der
gelijke dingen. Anna is echter volkomen
safe, als ik haar even waarschuw om er
niet over te spreken, houdt ze haar
mond".
„Om op het probleem van de voedsel-
toevoer terug te komenhernam sir
Charles de draad van het onderhoud, en
opnieuw werd dit vraagstuk aan alle kan
ten bekeken. Het resultaat was, dat men
besefte dat er niet veel anders op zat dan
geduld te oefenen en intussen zo goed mo
gelijk verder te werken
„Op de duur komt 't weer in orde", zei
de kolonel. „Ze hebben er zelf belang bij.
Maar Bubarev, als nieuwe man, moet zich
thans doen gelden. Zodra we voldoende
onder de indruk van hem zijn gekomen,
zal alles weer vlotter lopen".
„Ik zal nooit onder de indruk van hem
komen", zei juffrouw O'Shea lachend.
De 'anderen lachten ook. De kolonel
stond op en nam afscheid, sir Charles en
Kim begeleidden hem naar de voordeur.
Juffrouw O'Shea liep mee tot het portaal.
Er werd op dat moment aan de ouder
wetse trekbel getrokken en Hermann, de
huisknecht, haastte zich om open te doen.
Op hetzelfde ogenblik hield sir Charles'
auto voor de deur stil, waaruit Sara te
voorschijn kwam, ën even later arriveer
de Anna in een taxi. Er werd druk gepraat
en iemand hield een heel verhaal in het
Duits.
„Wat is er allemaal aan de hand?" mom
pelde sir Charles.
„O, ik weet hiervan", riep juffrouw
O'Shea en met voor haar leeftijd opmerke
lijke soepelheid rende ze de trap af. ,,'t Is
voor mij, Sara, ik heb die vrouw gezegd,
dat ze kon komen!" riep ze enigszins
ademloos uit.
„Haar gezegd hier te komenDie
bedelares! Heus, Lavinia
„Ze is geen bedelares", legde Anna uit,
terwijl juffrouw O'Shea al in vloeiend
Duits een gesprek met de arme, oude bloe
menvrouw had aangeknoopt, „ze verkoopt
bloemen. Lavvy had medelijden met haar
en beloofde, dat we wat warme kleren
voor haar zouden zien te krijgen. We heb
ben nu verschillende kledingstukken ver
zameld en zij komt die thans halen".
De mannen waren intussen ook de -trap
afgedaald. Kolonel Markham keek be
langstellend naar de oude vrouw, die een
sjaal om het hoofd droeg, en naar juf
frouw O'Shea. Kim merkte op dat er een
verwonderde uitdrukking op zijn gezicht
kwam. Hij vroeg zich af, of de kolonel het
misschien met deze kleine privé-liefdadig-
heid niet eens was, óf wist hij méér van
die bloemenverkoopster en was deze al die
vriendelijkheid misschien niet waard....?
„Het spijt me, Sara", zei juffrouw
O'Shea, zich tot Sara wendend.
„Natuurlijk had deze vrouw zich bij de
zijdeur moeten melden, maar ze kon de
weg niet vinden door de tuin".
,,'t Hindert niets", zei siir Charles vrien
delijk.
„Goed", neem haar mee naar je kamer,
Lavinia", zei Sara iets toeschietelijker. „Ik
zal het kamermeisje naar je toesturen met
een jumper en een oude jas van mij, die
je haar ook kunt geven. Maar in hemels
naam, Lavinia, ga niét met dit soort lief
dadigheid door, want in minimum van tijd
zou je alle bedelaars van Wenen hier aan
de deur hebben!"
„Ik pas heus wel op", zei juffrouw
O'Shea. „Hartelijk dank voor je bijdrage,
Sara!" En zich tot de bloemenvrouw wen
dend, zei ze: „Gaat u mee?"
Anna beantwoordde intussen enkele
vragen van sir Charles, die een en ander
geamuseerd had gadegeslagen. Ze ver
telde hem, waar en hoe juffrouw O'Shea
haar beschermelinge had ontmoet. Toen ze
op het punt stond de trap op te lopen, om
naar haar eigen kamer te gaan, hield kolo
nel Markham haar staande. „Anna!" Zijn
stem had een bevelende klank in tegen
stelling tot de zachte klank, die er gewoon
lijk in hoorbaar was, wanneer hij tot haar
sprak. Ze draaide zich naar hem om met
een verwonderde glimlach. Hij deelde haar
enigszins kortaf mede, dat hij de volgende
middag een autotocht zou maken door het
Wener Woud, en vroeg of Anna en juf
frouw O'Shea hem wilden vergezellen.
Anna vond dit een zeer aanlokkelijk plan
en accepteerde, ook voor juffrouw O'Shea,
de uitnodiging met veel genoegen.
„Afgesproken dus, ik kom jullie om drie
uur halen".
Nadat de kolonel vervolgens nog enige
beleefdheidsfrases met lady Trema-ine had
gewisseld, nam hij afscheid.
„Eén ogenblik, Markham", riep sir Char
les hem na, „ik moet je dat pamflet nog
geven, dat ik je beloofde. Kim, wil jij
even naar Pilly's kamer lopen? Ze heeft
me gezegd, dat ze het papier op haar
bureau heeft neergelegd".
Kim liep haastig de trap, die naar de ka
mers van het personeel leidde, op. Juf
frouw Prison's kamer lag achter de ge
meenschappelijke zitkamer, waar hij stem
men hoorde van Anna en de twee oudere
vrouwen. Ze spraken vrij duidelijk ze
waanden zich alleen in dit gedeelte van
het huis, aangezien juffrouw Pilson en
Jeremy nog niet van sir Charles' kantoor
in de stad teruggekeerd waren en Kim,
die intussen de Duitse taal vrij aardig had
leren verstaan, hoorde opeens juffrouw
O'Shea zeggen: ik weet, dat het nodig
is, maar ik zal blij zijn, als 't voor elkaar
isEn hierop hoorde hij de bloemen
vrouw antwoorden: „natuurlijk is er een
risico voor het meisje aan verbonden, maar
zonder haar slagen we nooit".
Risicogevaar? Wat had die bloe
menvrouw met Anna te maken?
Hij fronste en liep haastig verder om
het pamflet in juffrouw Pilsons kamer te
halen.
Intussen piekerde hij over wat hij op
gevangen had; waren Anna en juffrouw
O'Shea bezig zich in vreemde zaken te
mengen.Het was duidelijk, dat ze veel
meer van die „arme bloemenvrouw afwis
ten dan ze 't beneden, in de hal, hadden
doen blijken.... Natuurlijk waren ze
bang, dat sir Charles 't niet goed zou vin
den. „Welnu, hij. Kim, vond het ook alles
behalve goed....! Die vrouw kón be
trouwbaar zijn, maar ook was 't mogelijk
dat ze een avonturierster was, die Anna en
juffrouw O'Shea heel handig om de tuin
leidde.
(Wordt vervolgd)
