Laatste ronde van de actie
voor de Stille Armen
„Brood, lief de en fantasie
Haarlems Dagblad
Tobbende moeder met zeven kinderen
Kerst-Oratorium van
Hubert Cuypers
Aanmeldingsformulier
Kerstbijeenkomst van
Vrouwenbond N.V.V.
Twee Kerstspelen
Beminnelijke comedie openingsnummer
„Studio"-theater
in nieuwe
WOENSDAG 22 DECEMBER 1954
HAARLEMS DAGBLAD
OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
7
onder leiding van
Jan Booda
Wijziging programma
Volksuniversiteit
Geschenken waarmede U iedereen verrast
Sfeervolle Kerstmiddag
Electriciteitsvereniging
Kerstwijding Nederlandse
Protestanten Bond
„De Ster van Bethlehem
Uitreiking van prijzen
Politie Sportvereniging
Het nieuwe theater
De diefstal van 50.000 in
Kerstnacht 1951 te Halfweg
Kerstnachtdienst
in de Grote Kerk
Slechts weinige dagen scheiden ons van
Kerstmis. Vrijdagavond begint het feest en
dan zullen de meesten van ons zich met
hun kindcrén met of zonder Kerstboom,
voorbereiden op het grote feest van vrede
en licht. Niet voor allen zal er echter on
verdeelde vreugde zijn en nu de laatste
ronde van de actie voor de Stille Armen
is ingeluid doen wij een beroep op allen
die reden voor blijdschap te over hebben
van hun overvloed mee te delen aan hun
jninder-gocdbedeelde mede-burgers.
Er woont in onze stad een groot gezin
met zeven kinderen. De man was in staat
in het levensonderhoud van het gezin te
voorzien. Al was het niet royaal, met over
leg kon zijn vrouw de kinderen voeden en
behoorlijk kleden en zij waren onafhanke
lijk. Enige jaren geleden werd het huis
houdgeld langzamerhand minder en de
zorgen werden groter. De vrouw, die haar
man volkomen vertrouwde, kwam tot de
ontdekking, dat hij een dubbel leven leidde.
Er was een andere vrouw in het spel. De
man bekommerde zich niet meer om zijn
vrouw en zijn kinderen.
Er bleef de vrouw geen andere keus dan
hulp vragen bij de Dienst voor Sociale Za
ken. Zij kwam alleen te staan voor de op
voeding van zeven kinderen. Zij kon de
slag echter niet verwerken. Zij kreeg een
zenuw-inzinking en moest vier maanden
elders verpleegd worden. Na hersteld te
zijn teruggekomen in haar gezin en moreel
gesteund door anderen, heeft zij zich er
tot nu toe moedig doorheengeslagen.
Het blijft echter zeer moeilijk de eindjes
Met medewerking van het gemengd koor
Polyhymma, de sopraan Greet Koeman,
de bas Herman Hülsmanin, de organist
Gosse Kroese en het Noordihollands Phil-
harmonisch Orkesit, bracht „Haarlems Ge
mengd Koor" onder leiding van zijn diri
gent Jan Booda Maandagavond' een uit
voering van het Kerst-Oratorium van
Hubert Cuypers ten gehore. De componist,
die volgende week 81 wordt en de „nes
tor" van de Nederlandse toondichters mag
heten, woonde deze uitvoering bij.
Cuypers, die indertijd de aandacht op
zich vestigde door enige declamatoria en
die de orchestrate ondersteuning van het
gespreken woord ook toepaste bij enkele
treurspelen van Vondel, Is deze „oude
liefde" getrouw gebleven in zijn omvang
rijke koorwerken, de cantate „De cracht
van 't land1 bestaat"'en het Kerst-Orato
rium, waarin hij het spreekkoor veelvul
dig toepaste. Hij hoefde dit heus niet te
doen omdat het hem zou schorten aan me
lodische vindingskracht of aan het ver
mogen om effectrijk voor koor te compo
neren. Juist het lyrische element is bij
Cuypérs het sterkst: zijn muziek zingt, ze
zingt altijd. Het'mag dan ook van zelf
kennis getuigen, dat de componist de meer
didactische dêleh van deze grote koor
werken bewerkte zoals hij het gedaan
heeft en in deze vorm een vernieuwing
nastreefde van het oratorium genre.
De zangerige aard van de auteur heeft
zich ook im deze rhythmisch gesproken
gedeelten niet verloochend, want het or
kest blijft ook daar melodieus klinken en
verhoogt deze karakteristieke eigenschap
met de verzadigde kleuren der romanti
sche orchesfcratie. Origineel is het werk
zeer zeker door de opzet, men zou kunnen
zeggen: de Bij bel vastheid van de tekst,
die overwegend de aandacht schenkt aan
de profetieën en de psalmen en. slechts in
het laatste deel het Kerstgebeuren behan
delt, van de boodschap van Gabriël tot de
komst van de Wijzen uit het Oosten.
Het moge de componist voor tal van
problemen gesteld hebben, deze stof naar
zijn aard in een muzikaal kleed te steken,
hij is er in ieder geval in geslaagd een
werk te schrijven dat gemakkelijk aan
spreekt en in goede zin een popu
laire allure heeft. De aandachtige toehoor
der merkt pas iets van de problematiek,
waar de componist een onverwachte zwen
king maakt naar een andere stijl. Dank zij
het degelijk vakmanschap is het effect
steeds raak, ook daar waar de geestdrift
het buiten de grenzen der verhevenheid
van het onderwerp drijft. Werkelijk mooie
passages orchestraal en vocaal hoort
men in deel III met de sologedeelten van
de sopraan, die met gloed door Greet Koe
man vertolkt werden. Er heerst daar een
pastorale toon, die we verwant weten aan
de traditionele Kerstsfeer.
De rol van de bassolist, overtuigend
voorgedragen door Herman Hülsmann, is
in hoofdzaak declamatorisch.
Ook het koor weende zich goed in zijn
declamatorische taak en wist zich menig
maal klankrijk te manifesteren. Opval
lend waren „Want een Kind is ons gebo
ren", de koraalfantasie „Dit is de dag" en
in het „Halleluja" van het pompeuze slot
koor.
Het is Jan Booda trouwens tpevertrouwd
uit goed geschreven koorpassages het no
dige effect te halen. Tot slot zonder
orkest een epiloog, eindigend met Psalm
72 11, door koor en aanwezigen in de
zaal gezongen met orgelbegeleiding. Met
dit laatste nummer werden de aard en het
gemeenschapskarakter van het werk be
vestigd. JOS. DE KLERK
aan elkaar te knopen. Er komt zoveel kij
ken in een gezin met zoveel kinderen, zo
dat de reparatie van schoenen of kleding
of de aanschaffing daarvan niet altijd op
tijd kan geschieden.
Bij u, lezer, zullen de kiftderen waar
schijnlijk naar de vlammetjes van de bran
dende kaarjes kijken. In dit gezin zal dit
niet zo zijn.
Evenwel, door uw storting op de giro
rekening van „De Stille Armen" zal het
mogelijk zijn dat er ook in dit gezin tijdens
de Kerstdagen een lichtje zal branden.
ADVERTENTIE
Al brandt het maagzuur
nog zo fel,
één R I S P - tabletje
blust het wel I
Wegens ziekte van de heer C. D. Neu
mann zal de lezing over Nieuw-Guinea
welke hij op 18 en 25 Januari voor de leden
van de Volksuniversiteit zou houden niet
doorgaan.
Voorts zijn de data van de drie voor
drachten over vijf eeuwen schilderkunst in
de Nederlanden door de heer H. P. Baard,
wegens diens reis naar Amerika, gewijzigd.
De lezingen zullen nu gehouden worden op
Woensdag 19 Januari, Maandag 14 en
Maandag 28 Maart.
ADVERTENTIE
sir
De afdeling Haarlem en omstreken van
clé Nederlandse Vrouwen Electriciteits
Vereniging heeft Maandagmiddag tijdens
de Kerstmiddag in restaurant Brinkmann
voor enige uren de electriciteit gelaten
voor wat zij-is en het heldere lamplicht
verwisseld voor het schemerige, warme
licht van tientallen flonkerende kaarsjes.
In de aldus in Kerstsfeer gehulde zaal
welke sfeer nog was verhoogd door het
langs de wand aangebrachte groen hield
de presidente van de afdeling, mevrouw R.
v. d. NoordMagré, een inleiding, waarin
zij mededeelde, da'.t het reeds voor de veer
tiende keer is, dat zij een Kerstmiddag van
de Nederlandse Vrouwen 'Electriciteits
Vereniging inleidt en dat zij dit telkens
weer met intense vreugde en dankbaar
heid doet.
Wanneer wij het in deze dagen hebben
over „vrede op aarde", aldus mevrouw
v. d. NoordMagré, dan dient men dit
niet letterlijk op te vatten. Het wil meer
zeggen: vrede in ons hart, in onze ziel. Met
de verschijning van het grote Licht kwam
ook het kruis op aarde, dat getuigt van ge
loof, hoop en liefde en waartoe wij onder
alle omstandigheden onze toevlucht kun
nen nemen.
Een drietal dames heeft de aanwezigen
een programma van declamatie en zang
aangeboden, dat zeer wel paste bij deze
bijzondere bijeenkomst. Het waren Dinja
de Wolff, declamatrice uit Rotterdam, en
mevrouw R. CramerHulshoff, die een
vijftal liederen zong, aan de vleugel bege
leid door mevrouw J. J. BrinkFeenstra,
die ook voc*r het begin van de bijeenkomst
en in de pauze voor passende muziek
zorgde.
Dinja de Wolff droeg Kerstgedichten
voor van Willem de Merode, Gabriël Smit.
Jan Eekhout en Vondel, bovendien „De
Treurwilg" van Anton Coolen en na de
pauze, waarin het bestuur voor een trac-
tatie zorgde, „Het Kerstgeschenk" van Top
Naeff. Zij besloot met een tweetal moderne
gedichten.
Mevrouw CramerHulshoff zong „Nu
zijt wellekomme", „Uff'm Berge da geht
der Wind" en „Les anges dans nos cam
pagnes" in de bewerking van De Nobel,
„How beautiful are the feet of them" van
Handel en „O Kindeke klein, o Kindeke
teer" van Bach.
Ondergetekende:
Naam:
Straat:
Plaats:
wenst zich met ingang van
te abonneren op
OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
6.50 per kwartaal// 0.50 per week
Handtekening:
Doorhalen wat niet verlangd wordt.
Zij, die zu-li mei ingang van 1 Jan. 1955 per kwartaal abonneren, ontvangen
de nummers tot en met 31 Dcc. 1954 gratis. Dit geldt alleen voor nieuwe
kwartaalabonné's dus niet voor omzetting van week- in kwartaalabonnementen
Het bestuur van de afdeling Haarlem
van de Vrouwenbond van het N.V.V. hield
Maandagavond voor de leden in gebouw
„Cultura" een Kerstbijeenkomst, waar
mede een eigen vorm werd gevonden om
de Kerstgedachte tot een innerlijk beleven
te maken.
De voordrachtkunstenares Riek Bonset-
Horst bracht een door Hella Iïaasse be
werkte Franse Marialegende en verder nog
..Het kleine meisje met de zwavelstokken"
van H. C. Andersen en een fragment uit
„Droomkoninkje" van Herman Heijermans
ten gehore, welke verhalen weliswaar niet
direct op het Kerstfeest doelden, maar die
wel voortreffelijk in de sfeer van bezin
ning op het Kerstgebeuren pasten. En
eveneens pasten hierbij de oud-Nederland
se Kerstliederen Nu zijt wellecome, Eeuwen
geleden en Arm Kindeke, het op een melo
die van Handel gedichte Kom, zet Uw
harte, het Maria Wiegenlied van Max
Reger en het Wiegenlied van Frans Schu
bert, welke door de sopraan Nelly Groene-
velt met begeleiding van de pianiste Ber
tha Bonset gezongen werden.
De verheugende evolutie, die de voor
drachtkunst van Riek Bonset heeft onder
gaan van overladen gevoelsexpressie naar
eenvoud en natuurlijke zegging, werd juist
op deze avond als een aanzienlijke winst
gevoeld. Nu heeft Riek Bonset het verhaal
zelf een kans gegeven, omdat zij zdch
daaraan dienstbaar wist te malcen. En
hiermede kwam de persoonlijke vereen
zelviging met de diepe zin van de tekst
gedachte. Zo heeft het sterk-romantische
sprookje van Andersen toch wel indruk
kunnen maken. Maar meer zuiver-mense-
lijke ontroering sprak er nog uit de voor
dracht van het verhaal uit „Droomko
ninkje" en uit die van de Marialegende.
De zang van Nelly Groenevelt trof door
de kinderlijk-eenvoudige expressie en de
gave klaarheid van haar innemende stem.
die zij ook technisch knap wist te beheer
sen. In Bertha Bonset had zij een bege
leidster gevonden, die begrip had voor
haar innige interpretatie en die de klank
van de afgespeelde, ontstemde vleugel
daarmede in harmonische overeenstem
ming wist te brengen.
Na de pauze gaven geestige voordrach
ten van geestige sprookjes van Godfried
Bomans en gedichtjes van Annie Schmidt
door Riek Bonset aan de avond een geheel
ander karakter. En ook Nelly Groenevelt
bracht een andere sfeer met liederen van
Antheunisz en Hullebroeck. Met de Kleen-
gedichtjes van Catharina van Rennes werd
toch weer even op het eerste programma-
gedeelte teruggegrepen.
Vóór de pauze hield de heer C. Z. de
Vries, hoofdbestuurder van de Centrale
Bond van Werknemers in het Transport
bedrijf, een weldoordachte Kersttoespraak.
P. ZWAANSWIJK
De afdeling Heemstede-Bennebroek van
de Nederlandse Protestantenbond houdt
Vrijdagavond 24 December een Kerstwij-
dings-bijeenkomst in haar kerkgebouw aan
de Postlaan. Het programma bestaat uit
cello-, trompet- en orgelmuziek: declama
tie en een Kerstvertelling. Verder wordt
vocalistische medewerking verleend door
een aantal leerlingen van mejuffrouw Coby
Riemersma»
In het Minerva-theater te Heemstede is
Maandagavond onder auspiciën van het Bij
zonder Kerkewerk der Nederlands Her
vormde Gemeente een Kerstspel opgevoerd
van Dorothy Sayers door een anonieme to
neelgroep. Het Kerstspel van Dorothy
Sayers is een bewerking van een indertijd
in opdracht van de B.B.C. geschreven hoor
spel. Het brengt op het proscenium de drie
koningen op zoek naar het Kind, maar nog
onwetend van de aankomst van Christus.
Zij volgen de ster. hun hart vol verwach
ting. Daarop aansluitend volgt een scène
in de herberg, waar Jozef en Maria onder
dak komen vragen. Ze worden verwezen
naar een stal. In de herberg is een bont
gezelschap bijeen, dat discussieert over het
lot van Israël en de beloofde Messias. Het
weerspiegelt alle stromingen van de heer
sende tijdgeest, brengt Grieken, Joden en
Romeinen, de pharizeeër en moderne in Ro
me grootgebrachte Jood met hun verschil
lende tegengestelde meningen bijeen. Al
hun gesprekken resulteren in de vraag of
de Messias het rijk Israëls in zijn vroegere
luister zal herstellen of dat men zijn ko
ningschap anders moet opvatten. Herders
uit de velden vallen op dit gesprek in. Ze
hebben engelen horen zingen, ze willen het
kind zien, dat is geboren. Dan splijt het
doek open, dat de stal verbergt, en aan
schouwen wij Maria en Jozef bij de kribbe.
Een korte samenspraak van de Koningen
besluit het spel.
Het is, mijns inziens, wel te merken, dat
wij met een bewerking van een hoorspel te
doen hebben, wanneer men de toneelversie
op zijn waarde schat. Het stuk is te geser
reerd, te bondig. Het is helemaal ingesteld
op het gesproken woord waarnaar men in
tensief luistert en dat men moet horen zon
der te zien. De realiteit van de omgeving,
waarin Dorothy Sayers haar figuren
plaatst, verstoort de concentratie door zrjn
kleurig beweeg. De discussies zijn zeker in
teressant, maar verliezen aan kracht door
de concretisering, die de microfoon niet
geeft. Slechts waar het spel het karakter
krijgt van een tableau vivant wordt men
geroerd. Dat was bij de komst der herders
en de inkijk in de stal. Daar wordt men
ook het sterkst met het Kerstgebeuren ge
confronteerd. De tijdschildering roept niet
de tegenstellingen en contrasten op, die
kennelijk zijn bedoeld. De hand hierin heeft
ook het feit, dat zoiets voor amateurs wel
heel moeilijk is te realiseren. Men kon dan
ook gisteravond wel de mooie bedoelingen
appreciëren van de toneelspelersbent, maar
moest betreuren, dat de tekst niet in de
mond was gelegd van acteurs en actrices,
die hun krachten op het toneel al eerder
hadden beproefd. De koningen vormden de
gunstige uitzondering. Hun optreden is
over het algemeen bespiegelend van karak
ter. Zij konden die rollen wel aan.
Was de speleenheid niet bepaald geluk
kig en het spelvertoon zwak, er staat te
genover, dat de wijding van het Kerstge
beuren de avond toch tot een schone bele
ving maakte voor wie achter het spel het
kind zag. De intentie, daar ging het om.
Zij was prijzenswaardig aanwezig bij de
spelers, zij heeft ook voorgezeten bij de re
gisseur Wim Paauw, die voor een heuse op
gave stond, zij ging over op de stil en in
getogen meelevende toeschouwers.
Van sen geheel andere- orde dan het spel
dat ik hierboven besorak is „De ster van
Bethlehem" van-M. Nijhoff dat Dinsdag
avond in de grote''-zaal van het Concertge
bouw werd opgevoerd door een lekenspel-
groep var de Hervormde Jeugdraad onder
leiding van wika W. Veens tra. Hier het
dichterlijk woord, dat nauwgezet het
Evangelieverhaal volgt zonder zich te ver
liezen in een beschouwing van de tijd
geest of een besoiegeling omtrent het Ko
ningschap van Christus. In heldere en on
opgesmukte taal verdiept Nijhoff zich in
de zielercerselen van de mensen, die zo
nauw bij Christus' geboorte betrokken
waren: de Koningen, de herders, Herodes
en zijn trawanten. Eén figuur slechts valt
daarbuiten, maar is als symbool van de
nog niet verloste mens, het symbool van
alLen, die in Christus niet werden herbo
ren, direct verbonden bij het wonder van
Kerstmis: Eva, moeder der mensheid. Door-
haar ook geeft Nijhoff de zin aan van
Christus geboorte als hij ons voorbereidt
op de verlossing, verkregen door Zijn dood
aan het kruis. Op die ogenblikken wordt
de dichter ziener, eigenschap, welke zijn
dichterschap wordt toegemeten en in Nij-
höff's prachtige tekst ten volle tot uiting
komt. Ja, het is een prachtige tekst, waar
over spelers van „De ster van Bethlehenï"
de beschikking hebben. In hun voorstelling
van gisteravond hebben ze haar gezegd
op vaak voortreffelijke wijze. Dit was le
kenspel van een integerheid en ontroering,
die de adel van de innerlijke overtuiging
bloot gaf. Zo zich op Kerstmis voorbereider,
is een geestelijke gebeurtenis, welke men
niet licht vergeet. Men kan het betreuren
dat technische onvolkomenheden als sto
rende elementen schenen voorbestemd: de
bedienaar van de belichting bevond zich
in de zaal en zijn manipulaties waren
evenzeer zichtbaar als hoorbaar. Toch kon
men er gemakkelijk vrede mee hebben.
Hij. op zijn wijz%, droeg bij om de dingen
mooi te maken. Voeg daarbij de samen
zang en het orgelspel van Klaas Bolt en
men krijgt een manifestatie van geloof en
eerbied, welke tot het hart sprak en er uit
voortkwam. Een ontroerende avond.
P. W. FRANSE
De onlangs door de Heemsteedse Politie
Sportvereniging georganiseerde schiet
wedstrijden hebben niet minder dan drie
endertig prijswinnaars opgeleverd, die
Dinsdagavond allen in het verversingshuis
van het wandelbos „Groenendaal" in het
bezit van de door hen behaalde trofee wer
den gesteld. Hieraan was tevens een gezel
lige bijeenkomst verbonden, welke doo-
voorzitter J. van Laarhoven met een ko--'
welkomstwoord geopend werd. H'ï be
treurde het daarbij, dat de bescheen
van de vereniging, mr. A. G. A --s,,
Rappard deze avond verhinderd was. of
schoon het hem ecu p-root r- nnegen deed
wel de korpschef, hoofdinspecteur A. Be-
rentsen, te mogen begroeten, die zojuist
weer enigszins van een langdxirige ziekte is
hersteld.' Spreker voegde hieraan toe, dat
de vereniging met algemene stemmen be
sloten had de hoofdinspecteur te verzoeken
het erevoorzitterschap te aanvaarden. Vol
gens spreker waren de leden nog nimmer
zo eensgezind over een beslissing geweest.
Hoofdinspecteur A. Berentsen verklaar
de deze benoeming bijzonder op prijs te
stellen. Nadat hij eerst aan de heer ,T. Aan-
jekerk de wisselbeker had uitgereikt, stel
de hij ook de andere winnaars in het bezit
van hun prijs. In zijn slotwoord vesttede de
hoofdinspecteur nog eens de aandacht óp
het belang 'van de sportvereniging, die de
leden fit en in training houdt.
Het filmprogramma, waarmee het nieuwe Studio-theater aan Haarlems Grote Markt
van Donderdag af zijn bestaansrecht aan de filmliefhebbers komt bewijzen, mag
wel een heel gelukkige keuze heten voor een zo feestelijke gebeurtenis als een
openingsvoorstelling. „Brood, liefde en fantasie" is de naam van de beminnelijke
komedie, welke er wordt gedraaid, een film uit Italië onder regie van Luigi Comen-
zini met Vittorio de Sica en Gina Lollobrigida in de hoofdrollen. Het lief en leed
van een arm. herderinnetje, de avances van een charmant commandant der carabi
nieri, de wanhopige verliefdheid, die een zijner corpsleden ten aanzien van het
herderinnetje aan de dag legt en het geheimzinnig leven van een knappe vroed
vrouw, vormen de dramatische motieven die tegen het aantrekkelijk patroon van
he- leven in een klein bergdorpje zijn geweven.
Het begint al zo
aardig met de aan
komst van de nieuwe
commandant der ca
rabinieri op zijn
nieuwe standplaats.
Hij is een knappe ke
rel, die commandant,
wel een dagje ouder
maar dat beiet hem
niet nog volop oog
te hebben voor het
vrouwelijk schoon.
Er zijn maar vijf mi
nuten film nodig om
hem ten voeten uit te
tekenen. Hij is vrij
gezel tegen wil en
dank, maar zal het
niet blijven. De eer
ste, die zijn hart in
beroering brengt is
het beeldschone her
derinnetje, dat overi
gens nog meer man
nenharten met een al
of niet gewettigde
onrust zegent. De
jongste der carabi
nieri is zo'n slacht
offer der liefde. Hij
durft evenwel zijn
mond niet opendoen.
Hij is er te verlegen
voor enzou hij er
de moed toe hebben
dan wacht hem over
plaatsing, want om de
een of andere on
naspeurlijke reden
schijnt het de cara
binieri bijzonder
moeilijk gemaakt te
worden om te bemin
nen. Het herderinnetje vindt hem maar wat
een knappe jongen. Ze zou wel willen, dat
hij haar vroeg. Haar armoede evenwel
schijnt een ernstig beletsel. Tot de pastoor
ingrijpt. Hij beweegt de commandant, die
serieus van plan was het meisje te ver
overen, ertoe om zijn jonge en verlegen
ondergeschikte naar het bos te sturen,
waar het herderinnetje bessen aan het
plukken is. Die twee houden van elkaar,
zegt de pastoor, en dan moeten zij zorgen,,
dat ze elkaar krijgen. Wel, ze krijgen el
kaar. Ook de commandant wordt gelukkig,
want de tegenover hem wonende vroed
vrouw is een heel aantrekkelijk wezen, dat
hij minder gemakkelijk dan hij dacht doch
niettemin met veel overtuiging in de armen
kan sluiten, aan welke gebeurtenis zij haar
volle medewerking verleent. Het dorp kan
rustig verder leven, roddelen en plezier
maken: alle helden en heldinnen hebben
elkaar gevonden.
Er komt nog een nevenintrige voor in de
film, die een typering mag heten voor het
geloof en de ovedrijving van de vrome
volksziel, wanneer namelijk de moeder
'van het herderinnetje een bankbiljet van
vijfduizend lire vindt, dat de commandant
der carabinieri, bewogen door medelijden,
heimelijk in haar huis heeft achtergelaten.
De arme vrouw verklaart de vondst direct
tot een wonder, verricht door de heilige
Antonius tot wiens eer zij juist een bede
vaart heeft gehouden. Direct is er een aan
tal eenvoudige zielen te vinden om dat ge
loof te delen en zo krijgen we het tafereel
van een gebeden murmelende groep vrou
wen, die voor een wonder aanzien wat
heel eenvoudig een daad van naastenliefde
was. De pastoor doet wat een verstandig
man in zo'n geval te doen staat: hij wijst
die interpretatie als wel heel gemakkelijk
van de hand. De scène doet bijzonder ko
misch aan. Ze is het ook, al heeft ze niet
dat tikje bespottelijkheid, dat onze nuchter
heid er graag aan wil verlenen. Heel de film
door wordt men de lichte adem der ironie
gewaar. Dat maakt haar juist zo aantrek
kelijk, omdat ze het wezenlijke van het bij
komstige scheidt en met een lach de mens
schildert in de ontvankelijkheid van hart
en geest, primitief in zijn uitingen, maar
met het temperament en de oprechtheid
van een kleine (Italiaanse) gemeenschap
hoog in de bergen. Niet zo hard als de be
woners van het bergdorp „Manon van de
bronnen", wel zo armoedig en spontaan.
Ja, het is een heel aardige film „Brood,
liefde en fantasie". Men zal er zich een vol
uur lang best mee amuseren. Vloeiend in
beeldovergang, mooi in het gebruik van
het natuurlijke décor, fijntjes in de teke
ning van mensen met een bijna luchtig ge
bruik der montage en bekeken camera
werk. Een zonnige film uit een zonnig
land. Als première voor een theater, dat
blijkens de opzet geselecteerd goede films
gaat draaien, een verantwoord openings
nummer. Wie met studio" kennis gaat
maken, doet het tegelijk met een char
mante film! P. W. FRANSE
Voor wie het oude „City" heeft gekend
is het nieuwe „Studio" zoveel als een
openbaring. Een ruime entrée voert naar
een fraaie Franse zaal, waar een prachtige
ruimtewerking het vroegere effect van de
pijnen'a volkomen te niet doet. Dat is dan
vooral te danken aan de ornamentiek. De
zijwanden zijn in vakken verdeeld, die in
o-m crèmekleurige omlijsting rode plastic
ek led in gen bevatten doorweven met een
licht grillig motiefje. Op eenvoudig ge
modelleerde vlakken is de verlichting
aan die wanden aangebracht, terwijl met
een maximum aan smaak en gevoel voor
sfeer de plafondverlichting werd verzorgd.
Nergens indirect licht noch neon-buizen.
Heel het interieur is van een behagelijke
programma, dat gedeeltelijk door een goo
chelaar en de heer Th. Duindam werd ver
zorgd, welke laatste een amusante imitatie
gaf van Kees Stet. Na enige ronden kien
spel was de beurt aan de danslustigen, die
onder leidiing van de heer H. van der Moo-
len de nieuwe dansvloer van het verver
singshuis hebben ingewijd.
NÏFTTW T A ARSRECFPTIE
BURGEMEESTER
De burgemeester van Zandvoort en me
vrouw Van Fenema-Brantsma stellen zich
voor op Zondag 2 Januari 1955 des namid
dags van 3.30 tot 5 uur ten raadhuize in de
Hierna werd, een begin gemaakt met het raadzaal een nieuwsjaarsreceptie te houden.
Gina Lollobrigida en Vittorio de Sica als
het herderinnetje en de commandant.
warm aandoende sfeer, die als het ware
is afgestemd op de selectheid der pro
gramma's, welke men voornemens is te
vertonen.
De projectie geschiedt op de muur, die
ook berekend is op Cinemascope-films, de
geluidinstallatie bevindt zich daaronder.
De capaciteit van het theater is opgevoerd
van 220 tot 313 stoelen. Er is geen balcon.
De stoelen zelf zijn in licht en donker
bruin uitgevoerd met rode pluche zittingen
en rugsteunen. Ze zijn even comfortabel
als passend in de omgeving, een tikje ge
waagd zelfs, maar zeker geslaagd.
Het nieuwe Studio-theater, dat evenals
het Lido door architect G. A. M. Loog-
man werd ontworpen, is een vooral in
genieus en harmonieus stuk werk. Het is
een zogenaamde verbouwing waarvoor
overigens een hele zijmuur moest worden
neergehaald het doet zo helemaal niet
aan. Het theater is nieuw. Gloednieuw.
Dat het in Studio verboden zal zijn Ie
roken, is een omstandigheid, waaraan het
Haarlemse publiek wel gewend is geraakt.
Het zal er het theater niét om mijden.
Donderdagavond kan men dus met
„Studio" kennismaken. Directeur I. van
Frank vertoont dan de film hierboven be
sproken en alleen op deze openings
avond de prachtige film van Franse
origine „Withaar", de witte hengst", on
langs in „Erbij" uitvoerig omschreven.
Deze film wordt later hervertoond. De ba
ten van de avond komen geheel ten goede
aan „De stille armen".
Ongeveer twee jaar geleden behandelde
de Haarlemse rechtbank de zaak tegen
twee Amsterdammers, verdacht van dief
stal van ongeveer 50.000 uit een brand
kast van de Boerenleenbank te Halfweg.
De diefstal was geschied in de Kerstnacht
van 1951, toen de kassier van de bank en
zijn familie naar de nachtmis waren.
Tijdens de behandeling legde de Amster
dammer B. van M. verklaringen af, die
volgens de mening van de officier van
justitie onwaar waren. Van M. had zich
later wegens meineed te verantwoorden
en de Haarlemse rechtbank legde een ge
vangenisstraf van een jaar op. In hoger
beroep werd het vonnis door het ge
rechtshof te Amsterdam bevestigd. Van
M. tekende beroep van cassatie aan en
Dinsdag behandelde de Hoge Raad de
zaak. De procureur-generaal deelde mee,
dat cassatiemiddelen ontbraken en con
cludeerde tot verwerping van het beroep.
Het arrest volgt op 11 Januari.
Evenals in vorige jaren zal er ook dit
jaar in de Grote Kerk een kerstnachtdienst
worden gehouden, uitgaande van de com
missie voor Bijzonder Kerkewerk, van de
Ned. Hervormde Kerk.
De aanvang van de dienst, die gehouden
wordt op Vrijdagavond 24 December is ge
steld op 11 uur. Voorganger is dr. G. Snij
ders, Nederlands Hervormd predikant te
Haarlem. Het orgel wordt bespeeld door
Klaas Bolt. De heren J. Wildschut (eerste
trompet) en Fr. Kniese (tweede trompet)
verlenen medewerking. De koorzang wordt
verzorgd door Schotens Christelijk Ge
mengd koor onder leiding van Geert de
Boer.
Vele extra zitplaatsen zijn aangebracht.
Voor een geluidsinstallatie is gezorgd. De
deuren van de kerk worden reeds om tien
uur geopend. Door de organist worden
van 10 uur tot half elf de volgende werken
uitgevoerd: 1. Praeludium en Fuga in C.
gr. t„ van J. S. Bach. 2. Orgelkoralen, a.
„Kommst Du nun Jesu vom Himmel her-
unter"; b. „Vom Himmel hoeh da komm ich
her". 3. Sonate no. 3, van Felix Mendels
sohn Bartholdi. 4. Improvisaties over be
kende kerstliederen. Om half elf begint de
samenzang. De tekst van de te zingen lie
deren en de orde van de dienst worden in
de kerk uitgereikt.
Extra bussen zullen na afloop van de
dienst gereed staan, om de kerkgangers in
de richtingen Heemstede Amsterdamse
buurt, Bloemendaal, Overveen en Haar
lem-Noord te vervoeren.
