Kwekers van „bijgoed" hebben
nu een eigen groep
Evolutie van de gezelschapsdans
Meerderheid crediteuren
verklaart zich voor accoord
.Clowntje Rick
Opdracht
in Wenen
Surséance Holland Nautic
Haarlems raadslid stelt
vragen over verkoop
Visser valt van pier
en verdrinkt
Iers minister laat rechter Teevan weten
dat hij Shannon-diensten voldoende acht
ÜECOYITQL^'W^^SBI
Nederlands schip redde
opvarenden van zeiljacht
4
De Holland-Nautic
Interpellatie over melkprijs
Het Triton-onderzoek te Dublin
K. Komen burgemeester
van Opmeer en Spanbroek
Treinenloop weer normaal
De Rijn wast nog
Cursus voor G. en W.
met demonstratie
Voor de kinderen
Amerikaans marinetoestel
met 13 man in zee
Leven en werken van Betje
Wolff en Aagje Deken
FEUILLETON
Crediteuren en vertegenwoordigers van
de N.V. Maatschappij tot exploitatie van
de Scheepswerf en Machinefabriek „Hol
land Nautic" te Haarlem, ten aanzien van
wier vorderingen de surcéance van beta
ling werkt, hebben Maandagmiddag in
raadkamer der Haarlemse rechtbank ge
raadpleegd en na stemming bleek, dat ze
ventien aanwezigen, die ruim negentig
procent van de vorderingen vertegenwoor
digen, vóór het accoord waren; vier aan
wezigen stemden tegen.
Zoals bekend had de Haarlemse recht
bank op 16 Februari 1954 voor de tijd van
één jaar, te rekenen van 23 November
1953 af, aan de Holland Nautic surcéance
van betaling verleend. Enkele dagen voor
het aflopen vanv de surcéance was aan cre
diteuren, een accoord aangeboden waardoor
de surcéance van kracht bleef. Het accoord
luidde aldus:
„Aan crediteuren wórdt binnen veertien
dagen, nadat de beschikking van homolo
gatie van het accoord in kracht van ge
wijsde zal zijn gegaan, de navolgende uit
kering gedaan tegen finale kwijting: a.
aan crediteuren wier totaal-vordering
100,of minder bedraagt: 100 van
deze vordering; b. aan crediteuren wier to
taal-vordering meer dan 100,doch niet
meer dan 500,bedraagt: 100,en
20 over het bedrag waarmede hun vor
dering 100,overtreft; c. aan crediteu
ren wier totaal-vordering meer dan 500
doch niet meer dan 1000,bedraagt:
180,en 17.5 over het bedrag waar
mede hun vordering 500,overtreft; d.
aan crediteuren wier totaal-vordering
meer dan 1.000,bedraagt: 267,50 en
15 over het bedrag waarmede hun vor
dering 1.000,overtreft.
De voor de nakoming van dit accoord
benodigde géiden zijn in handen gestort
van de bewindvoerders, aan wie tevens
zekerheid is gegeven voor de integrale
voldoening van hun salaris en de kosten
van de surcéance. Bewindvoerders worden
met de uitvoering en afwikkeling van het
accoord belast en hebben zich daartoe be
reid verklaard".
Bewindvoerders van de N.V. zijn mr. B.
J. Lambers en ir. A. J. W. de Bruijne en
als procureur treedt op mr. H. J. Pot.
Mr. Lambers bracht verslag uit en deel
de mee, dat tijdens een onderhandse vei
ling in Augustus voor 1.100.000 verkocht
is; de openbare veiling in de tweede helft
van September heeft een goed verloop ge
had. De concurrente credieten bedragen
1.491.000, waarvan 221.000 betwist
wordt. Daarbij is een eis tot schadever
goeding van 14.813.618 Franse francs of
160.727, vermeerderd met een bedrag
aan rente van 2500, in totaal 163.227
van de Société Franqaise d'enterprise Ma
ritime. Over deze schadevergoeding wordt
een civiel proces gevoerd. Bij homologatie
van het accoord zal 160.000 aan credi
teuren worden uitgekeerd.
Tot de crediteuren behoort ook de ge
meente Haarlem met een vordering van
elf mille.
ADVERTENTIE
Brandend zunr op Uw maag
dooft prompt
met een of twee Rennies.
Geen wonder, dat iedereen Rennies kent en..
roemt. Niet zonder reden hebben acht van de
tien mensen Rennies steevast bij de hand.
Voor eigen gebruik of om bij te springen als
't lot van zuurbranden anderen treft. Water
of wat ook komt er niet aan te pas. Gewoon,
als was 't een snoepje, laten smelten op de
tong. En Rennies zijn nog smakelijk ook.
Ons bericht in ons blad van 10 Januari
over de bij een combinatie van een aantal
Haarlemse bedrijven levende wens het
complex van de voormalige scheepswerf
en machinefabriek van de Holland-Nautic
in samenwerking met de gemeente aan te
kopen heeft het Haarlemse raadslid mr. J.
G. Bettink (VVD) aanleiding gegeven tot
het stellen van de volgende vragen:
Is het uw college bekend, dat de in ge
meld krantenartikel bedoelde bedrijven
groot gebrek hebben aan kantoor- en be
drijfsruimte en voor deze bedrijven een
spoedige voorziening zeer gewenst is?
fs het uw college bekend, dat gemelde
bedrijven, die zich alle aan de Spaarn-
damseweg of in de onmiddellijke nabij
heid daarvan bevinden, gaarne tot koop
van de gebouwen van de Holland Nautic
zullen overgaan, mits zij de zekerheid
krijgen, dat zij blijvend gebruik van deze
gebouwen kunnen maken?
Acht uw college het niet in groot belang
voor de industrie, dat de gebouwen van
de Holland Nautic voor de industrie ter
beschikking komen en is uw college be
reid dit zoveel mogelijk te bevorderen?
Een der crediteuren informeerde hoe
het stond met de verkoop van de onroe
rende goederen.
Mr. Lambers antwoordde, dat de onder
handelingen nog gaande zijn. Als de on
derhandelingen zodanig waren, dat ze
voordelig waren voor de crediteuren, dan
zouden bewindvoerders een ander acoord
hebben aangeboden.
Nadat over het ontwerp-accoord ge
stemd was deelde de president, mr. C. E.
Muller mee, dat de rechtbank op Maandag
7 Februari zal bijeenkomen ter bespreking
van eventuele bezwaren tegen de homo
logatie.
De voorzitter der Tweede Kamer zal in
de eerste vergadering na het Kerstreces,
op 1 Februari, voorstellen het interpellatie-
verzoek van de heer Droesen nog in de
zelfde vergadering in te willigen en de
interpellatie aan de agenda van deze ver
gadering toe te voegen. Zoals bekend wil
de heer Droesen (KVP) de minister van
Landbouw, Visserij en Voedselvoorziening
interpelleren over de verhoging van de
melkprijs.
De sportvisser H. D. v. d. Waardt uit
Doorn bekend als motorrijder op de As-
sense T.T.-races die zich gisteren met
twee vrienden op de buitenzijde van de
IJmuidense Zuidpier op de met sneeuw en
ijs bedekte betonblokken begaf, is daarbij
uitgegleden en te water geraakt. Na zijn
redding heeft een dokter nog geruime tijd
kunstmatige ademhaling toegepast, wat he
laas niet meer heeft mogen baten.
De loodsboot „Deneb", die in de buurt
van de pier was, werd onmiddellijk na het
ongeval gewaarschuwd en zette de motor
sloep uit om naar v. d. W. te zoeken. De
opvarenden van de sloep slaagden er vrij
spoedig in hem te vinden, waarna de man,
die toen al buiten kennis was, op de loods
boot „Deneb" werd overgebracht. De stuur
man van de Deneb heeft alles in het werk
gesteld, door middel van kunstmatige
ademhaling het slachtoffer te redden en
later is er ook nog met een zuurstof-appa
raat gewerkt, maar niets mocht meer ba
ten.
v. d. W., die zich opgeveer 700 meter de
pier op bevond, moet in een van de kuilen
tussen (le nieuwe betonstortingen gestaan
hebben, waar de zee hem verraste. Het
waarschuwingsbord staat op 400 meter.
Het slachtoffer was gehuwd.
Het hof, dat te Dublin een onderzoek in
stelt naar de ramp van de „Triton" op 5
September, heeft Maandag de laatste be
togen over de diensten van het vliegveld
Shannon aangehoord.
Onmiddellijk na de opening van de zit
ting las de voornaamste advocaat van de
K.L.M., McGonical, vragen van het open
baar ministerie voor betreffende het niet
uitzenden van noodseinen onmiddellijk voor
ot" onmiddellijk na het ongeluk. Volgens
McGonical blijkt duidelijk uit het bewijs
materiaal, dat dit voor het neerkomen on
mogelijk is geweest. Verder zeide hij, dat
de antenne bij het onderhavige vliegtuig
type aan de onderzijde van het toestel is
aangebracht, zodat zij zich na het neerko
men onder de waterspiegel bevond. De
rechter merkte op, dat ook aan de boven
zijde van het toestel een zendinstallatie is.
Liston, die optrad voor het Ierse depar
tement van Handel en Nijverheid, zei dat
het bevreemdend lijkt, dat een vliegtuig
voor vluchten over de Atlantische Oceaan
geen noodseinen meer kan uitzenden, nadat
het in het water is terechtgekomen. De pre
sident van het hof, Teevan, zelde te geloven,
dat, indien het vliegtuig in het water drijft,
de antenne nog wel bruikbaar is.
Volgens Liston is er geen bewijsmateri
aal, waaruit een gebrek aan samenwerking
tussen de diensten op het vliegveld blijkt.
Indien het hof van oordeel is, dat iemand
een fout heeft gemaakt dan moet het dit
zeggen en geen blaam werpen op een dienst
als geheel, aldus Liston.
Bij Koninklijk besluit is met ingang van
1 Februari benoemd tot burgemeester der ge
meenten Opmeer en Spanbroek (N.H.) de
heer K. Komen, commies A ter secretarie der
gemeente Haarlemmermeer. Hij is thans be
last met de leiding van de hulpsecretarie in
Badhoevedorp.
De heer Komen, die op 28 Januari 1911 te
Ursum is geboren, heeft zijn middelbare op
leiding genoten op het seminarie Hageveld te
Heemstede. Ruim twintig jaar geleden kwam
hij in dienst van de overheid na eerst enkele
maanden volontair op de secretarie van
Oudendijk geweest te zijn. Vier jaar was hij
te Obdam, tien jaar in Heer Hugowaard en in
1948 werd hij benoemd tot ambtenaar bij de
gemeentesecretarie van Haarlemmermeer. In
dat jaar werd de hulpsecretarie in Badhoeve
dorp ingesteld en de heer Komen werd belast
met de leiding. Daardoor kreeg hij gelegen
heid zich in te werken in vele taken Van de
gemeentesecretarie.
De nieuwe burgemeester, die lid is van de
Katholieke Volkspartij, zal op Dinsdag 1 Fe
bruari zijn werkzaamheden aanvaarden in
Opmeer en Spanbroek.
Door. sneeuwval en vorst hebben tal van 1
treinen ernstige vertraging gehad. Vooral in
Zuid-Limburg en rond Rotterdam en Am
sterdam had men te kampen met moeilijk
te bedienen seinen en door de vorst en
sneeuwval vastzittende wissels. Ook in de
morgenuren van Maandag kwamen tal van
treinen te laat binnen, vooral die via
Utrecht liepen. Naar van de zijde van de
spoorwegen vernomen wordt, zijn thans de
moeilijkheden opgeheven en ondervinden
de treinen geen of minieme vertraging.
Hjj waarschuwde de rechter dan ook de
grootste aandacht aan het onderwerp der
samenwerkende diensten op het vliegveld
te besteden, aangezien de minister op het
standpunt staat, dat deze voldoende is en
ieder verwijt in deze zin zal afwijzen, als
gebrek aan bewijs.
Liston besloot met een overzicht van de
reddingsdiensten buiten het vliegveld. Hij
zeide, dat de leiding van het vliegveld de
verantwoordelijkheid op zich heeft geno
men voor de grote uitgestrektheid zee en
.moclderbankcn, die er aan grenst. De lei
ding zou een voorstel van het hof tot ver
betering van de reddingsdiensten gaarne
aannemen. Het onderzoek werd verdaagd
tot Dinsdag.
De Rijkswaterstaat deelt mede, dat de
zijrivieren van de Rijn, die reeds Zondag
sterk waren gestegen, Maandag nog verder
omhoog gegaan zijn.
Op de Nahe en op de Moezel zijn de
waterstanden zeer hoog, op de andere zij
rivieren minder hoog; doch de Main en
de Ruhr, die aanvankelijk nog maar wei
nig neerslag afvoerden, beginnen thans ook
flink te stijgen.
De Rijn zal daardoor wat meer stijgen
dan werd aangekondigd. De Duitse Rijn
is wegens het overschrijden van het hoog
ste vaarpeil verboden.
VARKENSMARKT LEIDEN
Aanvoer 206 vette varkens. Notering zware
186—185, lichte 185180, slagersvarkens
187—185, zeugen 168—162. Door goede vraag
prijshoudend.
Het bestuur van de vereniging „Geloof
en Wetenschap" heeft voor de tweede keer
een poging ondernomen bij de leden meer
belangstelling voor de in deze kringen
blijkbaar nog altijd stiefmoederlijk be
schouwde balletkunst te wekken, met welke
taak de bijzonder ter zake kundige criticus
J. Schultink werd belast. Deze begon gis
teravond zijn uit drie delen bestaande cur
sus met een voordracht in de tuinzaal van
het Haarlemse Concertgebouw over de
ontwikkeling van de gezelschapsdans,waar
aan medewerking werd verleend door een
onder leiding van de beroepsmusicus Tom
Wisse staand ensemble van Haagse ama
teurs voor de begeleidingen en onder an
deren enige leden*van de Kennemer Bal
letstudio voor de demonstraties. Het is
jammer dat alle moeite van de instudering
moest worden ondernomen voor een zeer
gering aantal toehoorders. Maar misschien
zal de opkomst naar de volgende avonden
groter zijn. Dan worden de evoluties en
stijlvormen van het eigenlijke ballet be
handeld. De laatste wordt opgeluisterd door
enkele solisten van het Nederlands Ballet.
Van het met enkele trekken eeuwen om
spannende betoog van mijn collega Schul
tink kunnen hier slechts een paar punten
worden weergegeven. Spreker begon met
het verkondigen van de stelling dat de
dans de enige kunst is waar de gehele
mens (met lichaam en geest) aan deel
neemt. Aanvankelijk dienden de rhythmi-
sche bewegingen de onbewuste bevrediging
van een instinct, later ging men er een
bedoeling in leggen. Het is niet toevallig,
dat men in oude folklore altijd kringdan
sen vindt: men voelde zich veilig in ge
meenschap met zijn gelijken. Het duurde
heel lang in de geschiedenis voor iemand
zich daaruit losmaakte, hetgeen dan nog
alleen maar gebeurde om een grotere be
drevenheid te laten uitkomen. Pas aan het
eind van de veertiende eeuw ontstonden de
eerste paardansen. Als voorbeeld werd de
Branie Charlotte uitgevoerd, een dans met
weinig variatie, waarvan men zou kunnen
zeggen, dat deze voortleeft in het kinder
spelletje „Zakdoekje leggen, niemand zeg
gen".
In de middeleeuwen maakte de zelfbe
wuste adel zich los om een eigen weg te
gaan, hetgeen tot uitdrukking kwam in de
Basse-danses, die in de vijftiende eeuw
zeer populair waren, maar in de zestiende
langzaam afstorven. Na de statige eerste
delen volgde een gesprongen derde: het
instinct huppelde achteraan, aldus spreker,
die dit verschijnsel ook bij de Gaillarde na
de vorstelijke Pavane signaleerde. In de
zestiende eeuw zag men ingetogen en woes
te dansen door elkaar. Zo werd er een ver
bod uitgevaardigd van de Volta, destijds
als een zeldzaam wufte aangelegenheid
vergeefs veroordeeld, want daarin ging de
man zo ver de vrouw bij de heup te vatten
om haar rond te draaien!
Na de oorlogen (al deze verschijnselen
ziet men zich steeds herhalen) volgde een
periode van kalme ontwikkeling, waarin
de behoefte aan ordening leidde tot een
cultus van verfijning der manieren, die
door Molière in zijn „Belachelijke hoofse
juffers" gehekeld zou worden. Ónder Lo-
dewijk de Veertiende waren de dansen tot
oppervlakte-beschrijvingen geworden. In
die tijd (waarin de kruistochten: in een
rechte lijn ergens heen trekken om de boel
in brand te steken en dan terug te keren,
hadden plaats gemaakt voor het landver-
overen) ontstond de menuet, een vorm van
rhythmisch lopen, die leidde tot de defini
tie: „Dans is het op het juiste moment bui
gen en strekken van de knie".
De menuet met het spel van getekende
lijnen kon gelden als symbool voor de op
vattingen van het maatschappelijk leven:
de dansers blijven gescheiden door het
middelpunt, waar aLles omheen draait
de absolute monarch. Deze vorm was afge
lopen met de Franse Revolutie en geen
enkele poging tot het laten herleven daar
van heeft succes geboekt, want men ge
loofde er niet meer in. Parallel daaraan
behandelde spreker in het kort de opge
werkte volksdansen, als de Bourrée, bene
vens importdansen als de Allemande en de
Sarabande, die uit het pas-ontdekte Ame
rika afkomstig zou zijn.
Na de pauze kreeg men een reconstructie
van een bal aan het hof van de Zonne
koning te zien, steeds met één paar tege
lijk tot na het vertrek van de vorst, waarop
er ruimte kwam voor lichtere en snellere
dansen als de eveneens vertoonde Passe-
pied uit dezelfde familie.
De tot aanzien gekomen burgers werkten
de eenvoudige country-dances, waaraan
iedereen kon meedoen, al gauw om tot
contre-danses, zoals de quadrilles: afgeslo
ten groepen van steeds vier paren. De
mooiste vorm daarvan was de als Quadrille
des Lanciers bekende staande suite, waar
van tot besluit van de avond een uitvoering
werd gegeven. De dans, zo besloot spreker
zijin belangwekkend overzicht, heeft intus
sen (bij voorbeeld door de sport) veel van
zijn functies verloren. Ook kennen de ge
slachten tegenwoordig wel andere centra
dan de vroeger hiervoor gereserveerde bal
zalen. Er is eigenlijk nog maar één ding
over: de rhythmische schuifbeweging, die
blijkbaar aan een instinct beantwoordt,
maar voor de toeschouwer al heel gauw
vervelend wordt. Naar gelang van de tijds
omstandigheden wisselt 't rhythme: Black-
Bottom en Charleston na de eerste wereld
oorlog, de swing na de tweede. Nu is men
naar een langzamer tempo teruggekeerd.
Maar een herleving van de sierlijke vormen
der gezelschapsdans is niet waarschijnlijk
te achten. Zelfs van een Tango kent men
de essentiële figuren niet meer, nog afge
zien van het feit, d'at men geen ruimte
vindt deze uit te voeren. D. K.
CORNER BROOK, Newfoundland (Reu
ter) Een viermotorig Super Constellation
van de Amerikaanse marine is ten Zuid-
Westen van Newfoundland in de Atlanti
sche Oceaan gestort. Van de 13 inzittenden
heeft men geen spoor gezien. Het ongeluk
is aan motorstoring te wijten.
Vereniging van Huisvrouwen
Mevrouw J. H. Hoekstra-Meyer heeft
Maandagmiddag tijdens een bijeenkomst
van de afdeling Haarlem en omstreken van
de Nederlandse Vereniging van Huis
vrouwen gesproken over leven en werken
van Betje Wolff en Aagje Deken.
Het is thans 150 jaar geleden, dat deze
beide schrijfsters stierven. Haar tijd. de
achttiende eeuw, was er een van mensen
met strakke, statige gezichten, overmatig
fraaie kleding cn terend op oude roem en
oud kapitaal; dit in tegenstelling tot de
zeventiende eeuw met haar krachtige,
energieke en zelfbewuste vaderlanders. De
rijken waren in die tijd naar verhouding
rijker, de armen armer, aldus mevrouw
Hoekstra, die de toestanden van toen ver
geleek met de huidige. Een der grote ver
schillen vormt wel de stilte, die in die
dagen niet werd verstoord door radio,
telefoon en autoclaxon.
Beziet men de geestelijke stromingen
uit die tijd, dan treft men er zowel het
rationalisme als de romantiek aan. Ener
zijds is er een redelijkheidsaanbidding,
anderzijds is er een uitdiepen van het
sentiment.
Het is treffend, aldus de spreekster, dat
de beide vrouwen, al leefden zij in een ge
heel andere sfeer dan thans, toch nog zo
springlevend voor ons zijn.
Betje, een Vlissingse koopmansdochter,
trouwde op twintigjarige leeftijd met een
dertig jaar oudere predikant, die meer een
vaderlijke vriend dan een ware echtge
noot voor haar is geweest.
Aagje, afkomstig uit een boerengezin in
de omgeving van Amstelveen, bracht haar
jeugd door in een weeshuis en was daarna
dienstbode. Zij was de meest stijve van de
twee, maar ook de meest harmonieuse.
Deze Aagje werd geboeid door de eruditie
van Betje, die op haar beurt weer door het
harmonieuze tot Aagje voelde aange
trokken.
Toen Betjes man overleden was zij
was toen 38 jaar oud ging zij samen met
de 35-jarige Aagje in De Rijp wonen. Zij
begonnen al spoedig beroemd te worden:
in 1779 schreef Betje 'n proef over de op
voeding, waarin zij de moeders op 't hart
drukt zich, ter wille van haar kinderen, te
ontwikkelen door veel te lezen. Later
trokken zij naar een buitentje in Beverwijk,
waar in 1782 „Sara Burgerhart" het licht
zag, een stuk cultuurgoed, dat onmiddellijk
populair werd. In 1785 volgde de roman
„Willem Levend", waarin de schrijfsters
ageren tegen overgevoeligheid.
In 1788, met de Pruisische invasie, we
ken de beide dames uit, met vele patriotten,
en vestigden zich in Bourgondië, waar zij
„Cornelia Wildschut" schreven. In die
tussentijds werd haar kapitaal door een
vriend verspeeld, zodat zij niets bezaten
toen zij na verloop van tijd weernaar
Nederland terugkeerden. Daar moesten
zij hard werken voor de kost. Zij stierven
acht dagen na elkaar.
Zh ging het prettige leventje voor de jongens in de boshut door. Elke dag weer ge
noten ze volop van hun vacantie en altijd was er wel iets nieuws te beleven.
Wel begon de tijd op te schieten; het grootste deel van hun vacantie was al voorbij.
Ja, zo gaat het nu eenmaaleen prettige tijd, waarin je je niet verveelt, gaat snel!
Maar voorlopig was er nog geen eind gekomen aan hun vrijheid. Elke dag verzon
nen ze iets anders om zich bezig te houden; en verveeld hadden ze zich nog geen
dag. De jongens, die het hen laatst zo lastig gemaakt hadden, waren niet meer terug
gekomen; daar hadden ze geen last meer van. Die waarschuwing van de boze Pilon
had hun vast wel de lust tot zulke rare dingen ontnomen
Op een dag, toen de jongens aan tafel zaten en hun twaalfuurtje aten, schrokken ze
plotseling opEr klonk een geweldige bons in het bos. De borden en bekers ram
melden van de schok en de jongens voelden de grond trillen. Ze keken elkaar ver
bouwereerd aan.
„Wat was dat nou?" zei Bunkie
,,'t Lijkt wel een aardbeving!" vond Rick.
Even laterbons!!!weer hetzelfde. Toen renden ze alle drie de hut uit, om
te zien wat dat kon zijn
ADVERTENTIE
WONDEN GENEZEN SNELLER MET
In het Krelagehuis te Haarlem werd
Maandagmiddag een vergadering gehouden,
die onder voorzitterschap van de heer Th.
Hoog stond. Er werd een nieuwe vereniging
en groep van de Koninklijke Algemene
Vereniging voor Bloembollencultuur opge
richt, waarin de bijgoed kwekers zouden
worden verenigd.
Er bestond zeer veel belangstelling voor
deze vergadering, die bij de bespreking van
de statuten een anti-sanerings bijeenkomst
scheen te worden. In de statuten meende
het bestuur door het opnemen van een
clausule, waarin het, door he.t nemen van
maatregelen overproductie zou kunnen be
strijden of voorkomen, een zo ruim moge
lijk werkterrein te bestrijken. Door een
sterke oppositie gedwongen werd dit punt
geschrapt, maar niet geheel prijsgegeven
door het invoegen van „onder anderen" in
de opsomming van de middelen om de
economische vakbelangen te bevorderen.
Op een paar kleine wijzigingen na
werden de statuten aangenomen. De groep
2al worden gesplitst in de secties: Crocus,
Anemonen, Ranonkel, Amaryllis, Freesia
en ander bijgoed. Iedere sectie zal zo nodig
afzonderlijk stemmen, progressief op basis
van de beteelde oppervlakten.
Toen de oprichting een feit was, bood
de heer Hoog de groep aan de aanwezige
algemeen voorzitter jhr. mr. O. F. A. H.
van Nispen tot Pannerden van de Konink
lijke Algemene Vereniging voor Bloem
bollencultuur aan.
In de rondvraag werd het voorlopig be
stuur meteen verzocht maatregelen te
treffen tot het verkrijgen van gezonde
cultures. De heer Nuyens dankte de initia
tiefnemers voor hun werk en sprak namens
de vergadering de wens uit, dat deze groep
EINDHOVENSE MUSEUMKRING
OPGERICHT
Onder voorzitterschap van mr. A. J.
Guepin, lid van de raad van bestuur der
N.V. Philips, is te Eindhoven de „Eind-
hovense Museumkring" opgericht, een ver
eniging van vrienden en begunstigers van
het Stedelijk Van Abbe Museum.
nuttig zou werken. Ir. A. F. Vlag, de rijks-
tuinbouwconsulent te Lisse, wees er op, dat
men nog veel te weinig van het bijgoed
weet en sprak de wens bit, dat het proef
station en de nieuwe groep hierin veran
dering zouden brengen.
De Nederlandse kustvaarder „Prins
Bernhard" heeft bij de kust van Cornwall
drie manmen en een vrouw van boord ge
haald van een zeiljachtje van vijftig ton
dat met een defect roer en een gebroken
mast hulpeloos ronddreef. De „Prins
Bernhard" arriveerde gisteren in Water
ford (Ierland), waar de gei'edden aan wal
gingen. Zij zijn Fred Wichmann, een 25-
jarige ex-sergeant van de Amerikaanse
luchtmacht, zijn 21-jarige vrouw Marian
ne en twee vrienden. Zij waren vol lof
over de bemanning van de „Prins Bern
hard". Zij hadden het grootste deel van de
15 uur, dat zij op de kustvaarder waren
geslapen.
De Wichmanns, die met hun vrienden
Bill Weston en Geoffrey Peart van Enge
land naar Amerika onderweg waren in
hun jachtje, de „Cailin", kwamen in de
Golf van Biscaje in moeilijkheden. De
storm maakte de „Cailin" onbestuurbaar.
„Wij waren vijf dagen van Cornwall
toen het roer brak, vertelde Weston. Wij
probeerden naar Cornwall terug te keren
om het roer te repareren, maar toen kwa
men wij nog verdei' in moeilijkheden. De
grote mast brak af. Wij hebben vijf dagen
rondgedobberd. Zaterdagavond laat zagen
wij een Nederlands schip. Ik gaf met een
seinlamp het S.O.S.-teken en het draaide
bij. De Nederlanders deden prachtig werk.
Door de zware zee konden zij niet langs
zij komen. Ze zetten toen een boot uit met
dale man en brachten ons naar hun
schip".
Als de „Cailip" geborgen kan worden,
willen de vier opnieuw proberen van En
geland naar Amerika te varen.
door Anne Duffield
47)
Anna, die haar rol goed speelde, merkte
op: „Ik had je niet alleen moeten laten.
Je blijkt je m je eentje in het bos niet te
kunnen weren.
Hij lachte even geforceerd in haar
richting en begon twee glazen voor Sara
en hemzelf met sherry te vullen. Het
was waar, dat Anna en hij afgesproken
hadden om de schijn van goede vriend
schap, alsof er niets was gebeurd, op te
houden, maar deze opmerking van het
jonge meisje ging toch wel wat al te ver.
Waarschijnlijk vond zij 't echter zéér
amusant. Hijzelf vond dit toneelspelen
verre van aangenaam en gedurende de
rest van de dag en ook tijdes de terugreis
naar Wenen vermeed hij een gesprek met
haar.
In Wenen vonden ze Jeremy, die terug
was van zijn verlof, en Kim was bepaald
blij hem te zien. Jeremy's aanwezigheid
aan de lunchtafel het enige moment
van de dag, waarop Kim Anna niet zou
kunnen ontlopen zou de situatie minder
moeilijk maken.
Eén vervelende zaak wachtte kapitein
Forrest nog: hij zou kolonel Markham op
de hoogte moeten stellen van zijn breuk
met Anna! Gelukkig wist Anna niet, dat
Kim met de oudere man over zijn ge
voelens voor haar had gesproken. Hij had
d:t strikt vertrouwelijk gedaan en de
kolonel had niets losgelaten tegenover het
jonge meisje.
's Avonds na hun terugkeer in Wenen
zocht Kim Forrest de kolonel op en deelde
hem een en ander mede. Heel in het kort
zei hij en het klonk de kolonel alles
behalve overtuigend in de oren dat
Anna 'en hij tot de conclusie waren ge
komen, dat ze zich vergist hadden
Ze droegen alkaar echter geen kwaad hart
toe en bleven goede vrienden, zoals 't aan
vankelijk was geweest
Er kwam een uitdrukking van verwon
dering en ook van teleurstelling op het
gezicht van de kolonel, doch hij zei enkel:
„Het spijt me heel erg, dat te moeten ho
ren. Maar tenslotte is het iets, dat alleen
Anna en jij kunnen beoordelen. Is het je
plan om nu wèl bij Charles te blijven
werken, nu de omstandigheden zich zó
gewijzigd hebben?"
Kim antwoordde, dat hij bij zijn plan
bleef om le vertrekken, maar dit had
thans geen onmiddellijke haast.
Hij behoefde zijn nieuwe baan pas over
een maand of drie te aanvaarden. Hij
bleef hier dus rustig doorwerken en zou
voorlopig sir Charles nog niets zeggen
„Er is daarvoor nog tijd genoeg. Laat
hem sira.ks eerst maar bekomen van de
schok, dat de aartshertogin Tanya in zijn
kindertehuis is geïnstalleerd en dat La-
vinia achter zijn rug een en ander geor
ganiseerd heeft."
„Ja, ik ben 't volkomen met je eens".
„Wat de escorte van de drie vrouwen
naar Nice betreft'", vervolgde Kim, „ge
loof ik, dat 't thans het beste is om Je
remy mee te sturen. Hij is een knaap, op
wie je aankunt, met een gezond stel her
sens. Ik ben er van overtuigd, dat sir
Charles het er mee eens zal zijn, dat die
vrouwen niet alleen kunnen reizen onder
de gegeven omstandigheden".
„Daarmee zal hij 't stellig eens zijn",
antwoordde de kolonel. Hij had het ge
voel, dat er achter de breuk tussen Kim
en Anna meer stak dan de simpele con
clusie van twee jonge mensen, dat ze zich
iai hun gevoelens hadden vergist.... Ze
hadden ruzie gehad, waarschijnlijk een
heel erge ruzie't Was jammer, want
ze schenen gemaakt voor elkaar
„Ik neem aan", zei Kim, „dat u nog
niets hebt gehoord van over de grens?"
„Om je de waarheid te zeggen, dat heb
ik wel. Er is opnieuw een boodschap door
gekomen en er doet zich een moeilijkheid
voor. Het gaat over de koffer van de aarts
hertogin".
„De koffer?" riep Kim vol verbazing
uit. ,,'t Spijt me, 't was niet mijn bedoeling
zo hard te schreeuwen", voegde hij er
onmiddellijk verontschuldigend aan toe.
„Dat mag best, ik begrijp je verbazing",
zei de kolonel.
„Maar wat is er in hemelsnaam met
eenkoffer?" vroeg Kim.
„Het blijkt, dat ze aan die bepaalde kof
fer bijzondere grote waarde hecht en wei
gert het ding achter te laten. Ik heb be
grepen, dat ze daarin haar kostbaarheden
het weinige, dat haar is overgebleven
vervoert
„Allemensen, ze hééft nu een goede kans
om uit Hongarije weg te komen, om te
ontsnappen aan de greep van de Sovjets,
en nu zou een koffer met enkele kostbaar
heden alles bederven?"
„Zo zijn zulke vrouwen", zuchtte de
kolonel.
„Maar wat is de oplossing? Ze kan die
koffer toch niet met zich meeslepen?"
„We hebben een boodschap gestuurd,
dat het ellendige ding op de een of an
dere manier- dan maar meegenomen moet
worden. Ik denk niet, dat het ver zal ko
men, en stelüg niet öe grens over maar
we moeten alles doen, om de ongelukkige
ziel er tenminste toe te bewegen, op pad
te gaan. Als ze eenmaal onderweg is, be
staat er geen mogelijkheid meer om terug
te keren
„U hebt wel een bewonderenswaardig
geduld", merkte Kim op. Méér dan ik zou
hebben in een dergelijk geval. U werkt
dag en nacht om die mensen te helpen,
u riskeert uw eigen veiligheid, en dan ko-
men ze aan de andere kant met dergelijke'
'futiliteiten.... Heeft die vrouw er eigen
lijk wel enig besef van, wat er voor haar
gedaan wordt? Beseft ze wat teamwerk is
en samenwerking?"
Markham glimlachte.
„Nee waarschijnlijk niet. Maar dat doet
niet ter zake. Waar 't om gaat is haar hier
te krijgen".
„Ik begin me af te vragen, of 't ooit zo
ver zal komen. Welik moet er nu van
door". Kim stond op en zijn gastheer bege
leidde hem naar de voordeur. Terwijl hij
Kim de hand toestak, zei hij: „Nogmaals,
't spijt me heel erg, dat 't tussen jou en
Anna verkeerd is gelopen. Ik vraag me af,
of jullie niet te haastig bent geweest. Maar
natuurlijk begrijp ik, dat je van niemand
raad nodig li ebt
„Dank u, sir", antwoordde Kim, terwijl
hij de hand van de oudere officier vol
warmte drukte. „De zaak is echter tussen
ons definitief uitgepraat".
Kim reed terug naar sir Charles' huis
om met zijn chef en Sara te dineren. Hij
was thans dankbaar, dat Anna aan deze
maaltijd niet aanwezig was. Hij had haar
aan de lunch gezien, tezamen met juffrouw
O'Shea, juffrouw Pilson en Jeremy. Juf
frouw O'Shea was opgewekt en vriende
lijk als altijd. Kim begreep, dat Anna
haar oude vriendin niet in vertrouwen had
genomen wat betreft hun veranderde ver
houding, maar juffrouw O'Shea was an
derzijds opmerkzaam genoeg, om er zelf
achter te komen, wat er aan de hand was.
Ondanks juffrouw O'Shea's tact en Je-
remy's vrolijke gezelschap, vond Kim de
lunch thans een ondragelijke maaltijd en
zo dikwijls als mogelijk was, excuseerde
hij zich en bleef in de stad lunchen. Hoe
minder hij Anna zag, hoe beter. Hij bleef
de situatie bijzonder pijnlijk vinden. Na
tuurlijk was er een heel eenvoudige op
lossing mogelijk. Aangezien hij toch van
plan was zijn ontslag te nemen, zou hij
dit thans onmiddellijk kunnen doen en uit
Wenen kunnen vertrekkenMaar pre
cies zoals hij tot zichzelf gezegd had, dat
hij gek zou zijn om in verband met Sara
zijn baan bij sir Charles op te geven, hield
hij zich thans, nu opnieuw een vrouw
moeilijkheden veroorzaakte, hetzelfde voor.
Hij was niet van plan om vanwege Anna
Glendenning hier weg te gaan. Hij kon
sir Charles bovendien niet op korte termijn
in de steek laten; dat zou heel ondank
baar zijn, in aanmerking genomen de hulp
en steun, welke hij van zijn chef had on
dervonden. Verder was er nog een reden,
waarom hij wilde blijven. Hoewel hij zich
geen bijzonder aangename voorstelling had
gemaakt van de aartshertogin Tanya, was.
er toch een niet te onderdrukken nieuws
gierigheid in hem naar deze grillige, fan
tastische tante van AnnaHij voelde
haar als een dreigende figuur op de ach
tergrond, voor wie Anna en juffrouw
O'Shea hun veiligheid riskeerden en voor
wie hij zelf niet anders dan gevoelens van
ergernis en minachting kon opbrengen. Hij
wilde haar echter met eigen ogen aan
schouwen.... Wordt vervolgd).
