ZE VEN DA GEN HAARLEM
tuinieren
Werkplaats in Hoofddorp
door felle brand vernield
STEENTJES
STENEN
Ongeluk in Badhoevedorp voor
de rechtbank uitgesponnen
Maak eens een straat!
De stad in
Arts reed vrouw en kind aan op
ingewikkelde wegkruising
Boekhandel VEKO
Ru Otto, klarinet
Bulldozer en tractor gingen
in de vlammen verloren
Molkenboer: kunsten religie
Van mensen en dingen
onder de Damiaatjes
RAZEND SNEL
Van der WERFFI
3 rieven aan
de redactie
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
Burgerlijke Stand
van Haarlem
Jonge toonkunstenaars
Circuitrestaurant
op 5 Mei gereed
Pers
Gouden trouw
Open
Ietsje anders
Het grote woord
Bal-masqué I
Bal-masqué Jl
Haarlemse bouwvak
patroons vierden lustrum
Verkoop huizen
VRIJDAG 11 FEBRUARI 1955
yoor de Haarlemse rechtbank diende
Qondèrdagmiddag een zaak uit de Haar-
lemtnermeer, die in de termen van de ten
lastelegging neerkwam op een door grove
schuld, namelijk door „hoogst roekeloos en
onnadenkend" rijden, veroorzaakte aanrij
dingIn het pleidooi kwam echter een
principieel aspect naar voren, naar aan
leiding waarvan vrijspraak verlangd werd.
De verdachte was een 35-jarige arts, die
op 11 September van het vorig jaar in
Badhoevedorp met een kleine personen
auto een wielrijdster aanreed.
De dokter reed op de Burgemeester van
Amersfoordtlaan, een rijweg, die met een
knik door het dorp voert. Hij wilde een
rijweg inslaan, die echter volkomen in het
verlengde van het door hem afgelegde
cjeel van de Burgemeester van Amers
foordtlaan lag. Van de andere zijde van
de Burgemeester van Amersfoordtlaan
door de buiging dus schuin in zijn richting
naderde een wielrijdster, die een elf
jarige jongen achterop had. De dokter
week van deze tegenligster naar rechts
uit om haar voor zich langs te laten rijden.
Zij week echter eerst naar links uit om
de auto te ontwijken. De arts gaf gas in
de mening dat zij hem wilde doorlaten.
Op dat moment echter zwenkte de wiel
rijdster in haar verwarring opeens naar
réchts om nog voor de auto langs te rijden.
Krachtig remmen mocht niet meer baten
en een aanrijding volgde, waarbij de
vrouw en de jongen tegen het wegdek
gèsmakt werden. Beiden kregen een her
senschudding, waarvan het zoontje inmid
dels hersteld is, maar de vrouw wordt nog
verpleegd. Haar gezichts- en reukvermo
gens zijn ernstig verstoord en het volko
men herstel daarvan zou aan twijfel on
derhevig zijn.
Een der getuigen, een vertegenwoordi
ger, die het ongeval uit het raam van zijn
zolderkamer had zien gebeuren, schatte
dè snelheid van de dokter op ten minste
70 km. per uur. De arts zelf zeide niet meer
dón 40 km. te hebben gereden. Zijn ver
dediger, mr. W. A. Hoek, meende dit te
kunnen bewijzen uit het feit dat de arts
voor het verlaten van de genoemde laan
van zijn vierde in zijn derde versnelling
had overgeschakeld, hetgeen naar hij zeide
bij dergelijke auto's niet kan met een snel
heid, welke hoger is dan veertig kilometer.
„Geen richting aangegeven"
Of de weg welke de dokter na het ver
laten van de Burgemeester Van Amers
foordtlaan nu in het verlengde van het
afgelegde gedeelte van deze laan lag of
niet, het was een andere weg. De ver
dachte diende dus richting te hebben aan
gegeven en dat heeft hij nagelaten, aldus
begon de officier van justitie zijn requisi
toir. Hij zeide voorts dat de verdachte een
Ie hoge snelheid heeft gehad om tijdig voor
de dame op de fiets af te remmen.
„Hij reed alsof hij in de woestijn
was", zo meende de officier, die het
tenlaste gelegde wettig en overtuigend
bewezen achtte en een boete van 750
eiste met voorwaardelijke ontzegging
van de rijbevoegdheid van de arts voor
de tijd van zes maanden met twee jaar
proeftijd.
„Terecht geen richting aangegeven"
De raadsman van de arts, mr. W. A.
Hoek, betoogde ten eerste, dat zijn cliënt
volkomen terecht bij het verlaten van de
Burgemeester Van Amersfoordtlaan en het
oprijden van de in het verlengde daarvan
liggende klinkerweg geen richting aange
geven had. En dan kon de officier van
justitie wel betogen, dat de dokter een
andere weg opreed, naar zijn mening werd
hier niet van richting veranderd en zou
dus het uitsteken der richtingaanwijzer in
dit geval overbodig en zelfs zeer gevaar
lijk' zijn.
Hij herinnerde aan de verklaring van de
getuige, dat de meerderheid der automobi
listen in dit geval géén richting aangeeft,
zij rijden immers rechtdoor. Voor hen is
de rest van de Burgemeester Van Amers
foordtlaan een weg, die de hunne kruist.
De.getuige, die aan de Klinkerweg in het
verlengde van een deel van de Burgemees
ter Van Amersfoordtlaan woonde, had op
gemerkt, dat hij gewoon was wél richting
aan te geven als hij de Klinkerweg opreed
omdat hij dan linksaf zijn erf op moest
rijden. Daar bleek volgens de raadsman al
duidelijk uit hoeveel verwarring er zou
ontstaan indien de automobilisten op dit
punt, zoals de officier verlangde, richtting
zouden gaan aangeven. „De richting moet
worden aangegeven, indien men van rich
ting veranderd, doch niet als men slechts
van weg verandert, zo betoogde mr. Hoek.
De wielrijdster was voor de arts géén
tegenligster maar kruisend verkeer: zij
had hem voorrang moeten geven, hetgeen
zij ook aanvankelijk scheen te willen doen.
De raadsman trok éen vergelijking met
ADVERTENTIE
HET VOORJAAR NADERT
In onze etalage staat nu een collectie
grote en kleine boeken over
Zijlstraat 98 Telefoon 11706
HAARLEM, 10 Februari 1955
ONDERTROUWD: 10 Febr., H. M. Corbeth
en M. L. van Bassen Jongbloet.
GEHUWD: 10 Febr., A. J. van der Linden
efi A. H. Toeset; J. Broekhuizen nn G. Rij
kers; R. Timmer en Th. Gieske.
BEVALLEN van een zoon: 9 Febr., G.
Kniepvan der Sluijs; L. B. H. MolSchilt-
ttans; A. Heijstek—Berghuijs; A. K. Korving
-van Zonneveld; 10 Febr., M. van den Ende
-Bagram Michaël; Th. A. M. Bogaard—
Coppens.
BEVALLEN van een dochter: 8 Febr., M.
Ch. Waage—Bout; 9 Febr., T. SchoutenWil
kes; J. C. Kuyk—Fokker; G. van EsMak-
kelie; W. C. M. Greevevan Velzen; N.
Geers—de Kwaadsteniet; 10 Febr., H. J.
SeetzTelleman; C. C. M. Pieters—Scheen-
aard,
OVERLEDEN: 9 Febr., F. H. Benraadt, 73
Santpoorterstraat.
het verkeersknooppunt bij „De Beren
kuil" te Utrecht, waar zich op voor be
paald verkeer dezelfde situatie voordoet.
Dit heeft ook tot een ongeluk geleid, waar
op een gerechtelijke uitspraak volgde, die
het aangeven van richting in een dergelijk
geval veroordeelde. Deze beslissing achtte
de raadsman volkomen juist en zij diende
ook hier te gelden.
„Hoogst roekeloos en onnadenkend", wa
ren dan ook termen, die de raadsman dus
niet aanvaardde, mede omdat Zijn cliënt
volgens hem niet te snel gereden had, ge
tuige het feit dat hij na tien meter remmen
geheel stilstond. -
Mr. Hoek besloot zijn pleidooi met een
reactie op de opmerking van de officier
van Justitie dat artsen goed verdienen, dus
best een flinke boete kunnen betalen. Hij
herinnerde er aan dat de arts nog maar
een jaar praktijk had. „En nu mag het
zijn, dat een advocaat dadelijk het eerste
jaar al schuw verdient", aldus de raads
man, onder hilariteit, „een arts zéker niet".
Uitspraak over 14 dagen.
De klarinet is een lyrisch instrument.
De weke, zangerige toon maakt de klarinet
bij uitstek geschikt voor stemmige, gevoe
lige melodieën. Echt heftig kan dit blaas
instrument niet zijn, ten hoogste sarcas
tisch. Vooral het hoger gestemde zusje
van de Bes-klarinet: de Es-klarinet, mag
zich vaak in deze zin uiten. Op de avond
van kamermuziek, die gisteren onder aus
piciën van het Comité voor jonge Toon
kunstenaars in de Renaissancezaal van het
Frans Halsmuseum gegeven werd, kwam
alleen de meer bezadigde, evenwichtige
Bes-klarinet aan bod.
Het instrument werd bespeeld door Ru
Otto, die al bij het eerste werk, dat hij ten
gehore bracht, de „Phantasiestücke" opus
73 van Robert Schumann, geen twijfel liet
over de eigen aard van de klarinet. .Schu
mann wist wat van dit instrument ge
vraagd kan worden, getuige ook de prach
tige klarinetsolo in zijn pianoconcert in a.
Gelet op de behandeling van de klarinet
in de Sonate opus 120 no. 2 van Joh.
Brahms, op deze avond eveneens vertolkt,
lijkt het dat Schumann het instrument
beter „begrepen" heeft in zijn klankwer
kingen dan zijn jongere vriend. Want in
tegenstelling tot de muziek van Schu
mann kon de Sonate van Brahms het
element van klankuniformiteit bij alle
graden van expressie toch niet weren.
Daarentegen was er bij de uitvoering
Het besluti van de gemeenteraad van
Zandvoort om bij het circuit van Zandvoort
(de Burgemeester Van Alphen weg) een
restaurant te bouwen, is door Gedeputeerde
Staten van Noordholland goedgekeurd.
Burgemeester en wethouders hebben dit
werk opgedragen aan „Multi-Prefab" te
Amsterdam. Het x-estaurant zal op 5 Mei,
tijdens de autorennen die de Tulpenrallye
besluiten, in exploitatie zijn gebracht.
van de Sonate van Daniel Ruyneman en de
Sonatine van Darius Milhaud, die Ru Otto
na de pauze speelde, geen sprake van ka
rakternivellering. En zo geviel het, dat
de werken van Schumann, Ruyneman en
Milhaud de meeste voldoening konden ge
ven, al was er tegen de voortreffelijke uit
voering van de sonate van Brahms geen
enkele bedenking.
Aan de pianiste Berthe Davelaar had
de klarinettist veel te danken. Zij zorgde
voor een opvallende interpretatie-eenheid
met haar ook technisch vooral in het
werk van Milhaud prachtig beheerste
begeleidingen. Als soliste gaf Berthe Da-
velaar nog vertolkingen van de Intermez
zi opus 117 no. 2 en opus 118 no. 6 van
Joh. Brahms en van „La maja y el ruise-
nor" (Het meisje en de nachtegaal) van
E. Granados, waarbij haar gevoelige mu
zikale natuur zich kon uitspreken in een
rijk geschakeerde pianoklank.
P. ZWAANSWIJK
Een felle brand heeft Donderdagmiddag
bij het Marktplein te Hoofddorp gewoed,
waardoor de houten werkplaats, gebruikt
in het bedrijf van de heren A. van de
Marei en C. van Beek vernield is. De
werkplaats brandde geheel uit en verloren
gingen een bulldozer en een tractor. De
woningen aan de Marktlaan liepen ge
vaar op, maar dank zij het krachtig op
treden van de brandweer liepen deze geen
schade op, echter wel een ander perceel.
Toen de gemeenteraad van Haarlem
mermeer in de maand Januari bijeen
kwam waren de raadsleden in de gelegen
heid de nieuwe motorspuit in ogenschouw
te nemen. Gistermiddag konden zij zien,
dat de gemeente over een actieve brand
weer beschikt, die in geval van nood snel
en goed kan optreden. De raad was in het
Polderhuis voor de maandelijkse vergade
ring bijeen en werd tegen halfvier opge
schrikt door sirenegeloei. De brandweer
In de kelder van de Mariaschool aan de Koningstraat werkt
Anton Molkenboer, schilder die mozaïeken ontwerpt en uitvoert,
lector aan de rijksacademie, beroemd portretschilder. Onlangs
werd van hem een mozaïek in eert pand aan de N. Z. Voorburg
wal in Amsterdam onthuld, ter ere van prof. Alberding Thijm,
die daar gewoond had. Het is typerend voor de jeugd en werk
kracht van de nu 82-jarige kunstenaar, dat zijn productiviteit
onverminderd is. Onder de gewelven van de Mariaschool heeft
hij enkele kelderruimten herschapen tot een fraaii atelier, waar
overal reproducties van zijn werk hangen en waar tientallen al
dan niet voltooide mozaïekwerken staan.
De heer Molkenboer is een kunstenaar, wiens werk geen
zweem van moderniteit vertoont en wiens werk men zou
geneigd zijn te zeggen: desondanks krachtig stand houdt
temidden van stromingen en belangstellingen, die juist in zijn
werk een doelwit voor aanval zouden vinden. Anton Molkenboer
is voorzover dit geen tautologie is een religieus kunste
naar en het is dan ook onmogelijk om tijdens een gesprek met
hem niet op het momenteel zo veel omstreden begrip religieuze
kunst te komen. Hij spreekt over zijn levenswerk in de kerk van
Annecy. Vanaf 1943 heeft hij daaraan gewerkt. Vijftien jaar
heeft Anton Molkenboer eraan gewerkt de oorlog bi-acht een
stilstand en momenteel staat de kerk er met onvoltooide gi
gantische mozaïeken. „Ja, daar heb je het nou", zegt de heer
Molkenboer, „nu begint men te praten over moderner versierin
gen en ik wil niet van mijn opdracht van 1934 afwijken: men
praat over Léger, Rouault enzovoorts". Het argument der mo
dernen is op een merkwaardige manier krachtiger dan dat der
traditionele kunstenaars, vindt Anton Molkenboer. „Maar ik
vind het doel der religieuze kunst, de mensen dichter tot God
°n verering voor God te brengen. Onder de honderd gelovigen
is misschien één kunstkenner, voor de overigen is de Christus
figuur een type gewonden met een baard. Maak je Hem anders
dan zeggen ze: die kennen we niet, en je bent je doel voorbij".
„De kunst wil helpen te bewonderen, waarom zouden we alles
dan lelijker maken?"
Momenteel werkt Anton Molkenboer aan een mozaïek-voor
stelling, die het oecumenisch beginsel verbeeldt. Op de foto
ziet men hem voor het ontwerp, naast een voltooid fragment.
In vele landen zijn mozaïeken van hem. In België, Amerika,
Zweden, Frankrijk. Hij maakte onder andere het Zonne-mozaïek
voor New York, het Frans oorlogsmonument- in Kapelle, het
Julinna-mozaïek in Den Haag, het Gijsbrecht-m,ozaïek in de
Amsterdamse stadsschouwburg. Met enthousiasme verricht hij
nog dagelijks zijn zware werk. Het Gijsbrecht-mozaïek, 2.50
breed en 5.50 meter hoogweegt 3000 kilo. Hij is een der groot
ste mozaïekkenners en vond zelf talrijke nieuwe technieken
uit, die het wezen van het materiaal tot zijn recht doen komen,
zodat het mozaïek niet meer uitsluitend als resultaat had:
„schilderen in steen". Als men hem bezig ziet tussen zijn tien
tallen schalen met honderdduizenden steentjes begrijpt men,
waarom Anton Molkenboer met zo'n jeugdig vuur het traditio
nele kunstwerk kan verdedigen: hij heeft het argument van
een uitzonderlijke vakbekwaamheid.
De werktuigenfabriek B. J.
Paasman aan de Leidsevaart
is trots op de pers. Minder
persoonlijk, dan wel op de
eerste electrisch bediende
automatische hydraulische
pers, die in deze fabriek is
vervaardigd. Het gevaarte,
dat maar liefst een drukvër-
mogen van tweehonderd ton
heeft, kan bogen op een ge
wicht van twaalf dertien
ton; daarvoor heeft het dan
ook een lengte van vier meter
en een even grote hoogte. Die
hoogte heeft de fabriek nog
even parten gespeeld, want
toen de pers opgebouwd was,
moest de fabriek (gedeelte
lijk) afgebroken worden, wat
een enkele balk betreft.
Gisteren hebben wij het ko
lossale werktuig naast de fa
briek zien staan, keurig met
een zeil afgedekt, want
zelfs een electrisch bediende
automatische hydraulische
pers houdt niet van regen
vooral niet, wanneer zij nog
haar opwachting moet maken
bij haar eigenares, in dit ge
val een scheepswerf in Am
sterdam.
In de fabriek is men intus
sen al weer bezig met de
bouw van een dieptrekpers,
die gebruikt wordt bij de fa
bricage van wasmachines. De
nieuwe pers wordt nog weer
drie meter hoger, maar een
lichtpuntje is, dat zij gede
monteerd kan worden. Het
geen niet wegneemt, dat men
toch al weer een grote kuil in
de fabrieksvloer heeft moe
ten maken, voor de montage.
En die fabriek maar lijden.
Wij treden dagelijks met voe
ten wat het resultaat is van
uitgewogen precisiewerk, stu
die en vakmanschap. Wij lo
pen op straat. Maar weinigen
weten wat een straat is, hoe
hij tot stand gekomen is. Dat
vragen we ons ook niet af,
want we hoeven er niet zuinig
op te zijn.
Henk Vriese en Piet Koster
lagen geknield op de zand
vlakte, waar zij een straat gin
gen maken. Dat is vreemd
Zo'n knusse gezellige hoop
zand is nog niet met stenen
bedekt, of hij lijkt onver
woestbaar sterk. Henk en Piet
zijn stratenmakers. Zij hebben
drie jaar gestudeerd op de
stratenmakersschool. Drie jaar
hebben zij huiswerk meege
kregen en nu.maken ze
straten. Ze liggen op hun
knieën, wikken een steen in
de hand, werpen hem in het
zand, kloppen er nog wat te
gen aan met een hamer en hij
ligt. Wij hebben zelf zo'n steen
gepakt. Luchtigjes in de hand
gewikt en gewogen, neerge
kwakt, er tegen getikt en toen
hebben ze hem er maar weer
uitgehaald. Deugde niets van.
Wij echter hadden er niets op
aan te merken. Wij zagen geen
verschil met die andere keien.
Maar wij hebben college ge
kregen.
Men wil een weg maken. Men
zoekt een vast punt en vanaf
dat punt moet gewerkt wor
den; richten en waterpas ma
ken. Dan worden de trottoir
banden gesteld, gelegd, en uit
het tussenliggende gedeelte
wordt alle rommel, keitjes en
zo, weggehaald. Draad span
nen is dan nog nodig en dan
gaat men tegels leggen. Sim
pel. Maar geloof m,e, het is
uiterst ingewikkeld. Alle stra
ten zijn bol voor de wateraf
voer naar de goten. Dat is dus
hoogteverschil over de breedte
van de weg. Maar ook over de
lengte zijn heuvels en dalen,
want de putten in de trottoir
band liggen oók weer allemaal
in een diepte. Straten zijn
nooit recht, een rechte straat
is een ellende!
Toen we dit een beetje begre
pen kregen we les in stenen
en stenen-leggen. Heel mooi is
het keperwerk, dat wij vis
graat zouden noemen, maar
dat is het niét op de keper.
Die kleine steentjes lijken al
leen maar klein, want het zijn
forse brokken in vergelijking
met de visbektegeltjes (daar
mag het weer wel met vis),
waarvan een fietspad gemaakt
kan worden. Maar nog kleiner
is het drielingenwerk en de
„geeltjes", die zijn helemaal
klein. „Die kun je haast niet
zien", zegt Vriese! Zetjes
zijn ook kleine steentjes maar
toch niet fijn te noemen. Daar
maak je waaiervormen mee in
de straatfiguren, het zoge
naamde „Belgische Werk",
eindeloos zorgvuldig werk. En
dan zijn er ook nog ijzerste
nen, „daar zitten pastilles in".
Wij nemen het graag aan, en
om niet al te stom tè schijnen
hebben we maar niet gevraagd
hoe je die eruit krijgt.
Stratenmaken is zwaar werk.
„Je moet er een flinke hap
bij eten, anders red je het
niet". Wat red je anders niet.
Zeventig vierkante meter ke
perwerk per dag met zijn
tweeën, of 55 vierkante meter
met klinkers, zonder pijn in je
rug!
Oude Gracht, van Hunkemöl-
ler Lexis worden heropend,
's morgens om tien uur.
Morgen zal het geheel ge
moderniseerde filiaal, aan de
Grote HoutstraatGedempte
Op 1 Maart hopen de heer
C. J. Harren en mevrouw A.
HarrenPeetoom feestelijk de
dag te herdenken waarop zij
vijftig jaar geleden in het
huwelijk traden. Beiden ver
heugen zich in een uitsteken
de gezondheid. De heer Har
ren, nu een-en-zeventig-jaar,
was vroeger werkzaam als
gasfitter bij het Gemeentelijk
Energie Bedrijf en thans nog
een actief lid van de „Haar
lemse Hengelbond". Mevrouw
Harren, enige jaren jonger
dan haar man, verricht nog
het gehele huishoudelijk werk.
In tegenwoordigheid van hun
drie kinderen en negen klein
kinderen, zal het jubileum in
alle luister door het gouden
echtpaar gevierd worden.
„Op acht Maart aanstaan
de," schreven wij vorige week,
„zal het 50 jaar geleden zijn,
dat de heer G. Biesbrouck en
mevrouw A. Biesbrouck
Wesseling uit de Byzantium-
straat in het huwelijk traden."
Dat is niet waar. Op acht
Maart gaan de bruidsdagen in
en op 22 Maart aanstaande
zal het 50 jaar geleden zijn.
Zo, dat is weer rechtgezet.
Nou onthouden, we het dubbel.
Met het grote Roversbal bij
Teisterbants lustrum nog vers
in het geheugen, kan Haarlem
de carnavalsdagen misschien
nuttig besteden met te be
peinzen, hoe zo'n feest een
jaarlijks weerkerend kan wor
den gemaakt.. In deze vorm,
met deze grotendeels belan
geloze medewerking, kan het
natuurlijk niet. Maar de
zekerheid dat een feest kan
is. een grote. Het zou voorbarig
zijn te menen dat het jolig
gezelschap van het Roversbal
een bewijs vormt dat héél
Haarlem kan feesten, zoals
dat in een Carnavalsstad ge
beurt. Maar niettemin
Een jaarlijks terugkerend
groot inschrijfbal is te pro-
In Middelburg hebben de
leerlingen van de kweek
school veertien dagen lang
li onderden interviews ge
houden met talrijke voor
aanstaande autoriteiten
over onderwerpen 'als „Mid
delburg als cultureel cen
trum", „De Middelburgse
bevolking". „Het project
Middelburg" enzovoorts.
Elke klas van deelnemen
de leerlingen koos zich een
voorzitter en een secretaris;
onderling verdeelden zij de
onderwerpen en opdrach
ten en tekenaars en foto
grafen onder de leerlingen
kregen eigen taken. Na
veertien dagen kwamen de
werkstukken uit de bus, die
tesamen een weldoorwrocht
overzicht geven van het in
Ie vragen gestelde,
Dit is een prachtig initia
tief en een leerzame uit
breiding van het streven
naar aanschouwelijk onder
wijs. Het is een initiatief
dat niet tot die Middelburg-
se kweekschool beperkt
mag blijven of tot kweek
scholen. Voor middelbare
scholen is dit systeem een
unieke methode, om de leer
lingen zelf de hand te laten
leggen aan de pols van hun
stad; afgezien van het kwe
ken van zelfwerkzaamheid,
verantwoordelijkheid en het
levend maken van de stof,
krijgen de leerlingen, die
bij een soortgelijke op
dracht betrokken zijn, een
kennis van zaken, clie niet
berust op het paraat-uit-
de-boeken-halen. Als zoda
nig past dit initiatief geheel
in het nieuwe onderwijs
beleid, dat overal zo druk
wordt besproken.
Middelbare scholieren
kennen meestal hun stad
van kind-aj-aan. Er is bij
voorbeeld een lange afwe
zigheid nodig, om hen de
ogen te openen voor alles,
waarin hun stad bijzonder
is en waarvoor hun stad
bijzondere belangstelling
verdient. Een initiatief als
het Middelburgse kan zo'n
middel zijn. Wij juichen
het van harte toe en hopen,
dat een soortgelijk streven
ook eens in Haarlem zal be
staan. De stad is er in haar
toekomstige burgers mee
gediend, en zij zelf niet het
minst.
beren. Allez dan maar weer,
het grote woord: Haarlems
Bloei?
De geheel-onthouders To
neelvereniging, die onder de
wèlgekozen naam „Nieuw
Leven" door het dikwijls zo
conservatieve leven gaat,
houdt morgenavond een bal-
masqué. Dat betekent dat
Nieuw Leven tot en met de
prijsuitreiking schuil gaat
achter de meest bizarre
maskers.
„De Oosthoek", die gezel
lige vereniging uit de Over-
ijselse, Gelderse en Drentse
hoek van Haarlem, viert mor
gen in „Dreefzicht" feest. Ook
een bal-masqué. En in alle
zalen. Geloof maar dat het
Oosten uit de hoek komt!
Wij kregen een brief van de
heer J. Hoffmann van 1875
schrijft hij er achter, „dus zo
gezeid in zijn 80e jaar" en
hij doet ons allen daariïi een
middel aan de hand om de
leveranciers eerder aan de
deur te krijgen. Wij brieven
het u graag over. Voor het
raampje van de voordeur
hangt men een wit carton met
voor elke leverancier het ver
langde er op vermeld. De
leverancier hoeft niet te bellen,
dus niet te wachten. Hij haalt
het verlangde, trekt aan het
touwtje dat uit de brievenbus
moet hangen en hü trekt zo
de deur open. Daar ligt het
geld op een tafeltje. De lever
ancier is in een wip verdwenen
en sneller bij de volgende
klant, waar een wit carton
voor het raampje enz. en hij
is nog sneller bij de derde
klant. Rekent u zo door, dan
is hij razend snel bij de laat
ste klant en daar gaat het om.
Een goed idéé en de heer
Hoffmann bevalt het systeem
uitstekend.
rukte uit naar het Marktplein. Van het
Polderhuis uit zagen de raadsleden dat
zich aan de andere zijde zware rookwol
ken verspreidden. Burgemeester mr. J. F.
Jansonius schorste de vergadering om zich
op de hoogte te stellen van de situatie en
de raadsleden kregen gelegenheid het
blussingswerk gade te slaan.
Het bleek, dat het fel brandde in de
werkplaats, die iets achteraf gelegen is
op het Marktplein, dicht bij de hoek van
de Marktlaan en tussen een aantal huizen
in. Kort voor het uitbreken van de brand
waren arbeiders werkzaam aan het
schoonmaken van een tractor. Bij hun
werk gebruikten zij een looplamp en in
de omgeving van de tractor bevond zich
benzine. De lamp sprong en de gloeidraad,
die nog even bleef branden, kwam in aan
raking met benzinedampen. Steekvlam-u
men volgden en in korte tijd stond de*
werkplaats in lichter Taaie. De aanwezig
heid van olie en benzine was oorzaak, dat
het in korte tijd fel brandde en het vuur
zich snel verspreidde.
De brandweer was met volledig mate
riaal uitgerukt en later werd assistentie
verleend door de brandweren uit Nieuw
Vennep en Zwanenburg. De Hoofddorpse
afdeling van de brandweer beschikte over
de nieuwe spuit, waardoor het mogelijk
was zes slangen uit te leggen. Uit de
Hoofdvaart werd water gepompt. De lig
ging van de werkplaats was zodanig, dat
hèt vuur van diverse kanten bestreden
kon worden.
Aan de Marktlaan bevinden zich kleine
woningen, die niet ver van de werkplaats
gelegen zijn. Gevaar was te duchten en
bewoners en omstanders oordeelden het
nodig de huizen te ontruimen. Later is
gelukkig gebleken, dat het werk tevergeefs
is geweest, want de brandweer was er in
geslaagd door omliggende panden nat te
houden het vuur te beperken tot de werk
plaats en tot enkele delen van een pand
aan het Marktplein.
Binnen een half uur was de brandweer
het vuur meester. De werkplaats was uit
gebrand en verloren zijn gegaan een bull
dozer, een tractor en gereedschappen.
Donderdagavond vierde de Nederlandse
Bond van Burger- en Bouwvakpatroons,
afdeling Haarlem, haar eerste lustrum op
royale wijze in de voorzaal van restaurant
Brinkmann. Voorzitter W. Gardien opende
deze feestelijke bijeenkomst met een kort
woord, waarin hij het betreurde dat de
oprichter van deze afdeling, de heer P. J.
Stringer, wegens langdurige ziekte niet
aanwezig kon zijn. In de loop van de avond
boden nog enkele afgevaardigden van an
dere afdelingen hun gelukwensen aan. Te
vens bracht de heer A. G. van Meurs,
voorzitter van het hoofdbestuur, in herin
nering hoe vijf jaar geleden de bands
afdeling Amsterdam in Haarlem een ad
vertentie deed verschijnen met het doel
ook daar de „kleine ondernemers" in een
eigen organisatie te verzamelen. Het re
sultaat bleef niet uit, getuige deze lustrum
viering. Doch de spreker wees er op, dat
nog steeds vele kleine patroons niet opge
nomen zijn in de bond, die zich ten doel
stelt de specifieke belangen van de kleine
ondernemer te behartigen.
De jubilerende afdeling ontving vele
bloemstukken. Mede door her optreden
van een telepaath-goochelaar en de confé
rencier „Jan Stavast", waarbij de „Kruid
noten" voor het muzikale gedeelte zorgden,
kenmerkte deze avond zich door een vro
lijke en gezellige sfeer.
De uitslag van de Donderdag in het Nota
rishuis te Haarlem gehouden verkoping van
huizen luidt: Kennemerstraat 2 zw. en rd, 4
zw. en rd f8305, N. N.; Saenredamstraat 16
zw. en rd f4150, J. F. Kampes qq.;Saenre-
damstraat 30 zw. en rd en 32 zw. en rd
f9605, M. Franken; Nieuwe Kerksplein 4
zw. en rd, niet geveild; Jan Steenstraat 2,
Zandvoort f6500, W. Paap qq.; Van Ostade-
straat 21. 21 a, b, c., Zandvoort f8700, C.
Gehrels; Houtvaart en Vlaamseweg, teelland
f 13.482, Fa. Giebels en Dijt; Voorzorgstraat
43 a f 3500, F. H. van Emmerik qq.; Adr.
Loosjesstraat 49, f3600, J. Hartog; Koningin
neweg 35, Zandvoort f5100, P. van Lee qq.;
Lange Margarethastraat 1 f4000, H. Th.
Fibbe qq.
ADVERTENTIE
Indonesische Specialisten smds 1899
Beursbericht no 130 is verschenen
v. d. HEEM A'd. RUBBER
(Verkort weergegeven)
Verkeer. Het vraagstuk verkeers
ongevallen heeft de algemene aandacht,
maar zou men nu niet eens in plaats van
met woorden met daden beginnen? Kijkt u
eens in Haarlem-Noord, waar achter het
station geen enkele verkeersoversteekplaats
is voor voetgangers en waar na alle waar
schuwende woorden op de spitsuren nog
even hard geraced wordt! Waarom wordt
er zo getraineerd met een nieuwe verkeers
wet? Is het auto- en f ietsrijdend publiek in
Nederland nu zo bang voor de juridische
bezwaren, welke zeker in die wet zullen
voorkomen? En als er zovele bezwaren
tegen die wet zijn, waarom dan geen Nood
wet? Dan konden de voetgangers en de
bejaarden, die de grootste groep slacht
offers vormen, zien dat er ook voor hen
iets wordt gedaan. Weet men wel èn be
grijpt men het goed dat deze dagelijks
terugkerende verkeersongevallen de vorm
hebben aangenomen van een nationale
ramp?
M. M. DEKKER,
Vereniging voor Bejaarden Haarlem.
