Sm
Met wondermooie treffer besliste
Dillen 80ste Nederland-België
Sluitende verdediging consolideerde voorsprong
Van der Hart won
hard duel van
Rik Coppens
VOLDOENING
Slot-offensief van België-B was
Nederlandse reserves te machtig
»ti/aa4 ledeïem op
Boeiend voetbal van eerste tot en met laatste minuut
Na drie-nul voorsprong
Rotterdam won, maar
jeugdelftal verloor
Cor van der Hart en
Coppens over elkaar
3
Winst punt
Combinatie
A fwacht en
S pi onnage
Zonder kracht
Beter
Keuze-
commissie
in hoera-
stemming
Treffer
redt
Kans
Afgewend
Eén reporter graag
Kuys
Rotterdam-A ntwerpen
J eng 'i
De stand
MAANDAG 4 APRIL 1955
HAARLEMS DAGBLAD
OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
DE TACHTIGSTE krachtmeting tussen
Nederland en België is er een geworden,
toaarover nog veel en lang zal worden
gepwken. Want die interland toch
opende voor het representatieve Neder
landse voetbal perspectieven., waarnaar
tienduizenden in Nederland vele jaren
vergeefs uitzagen. De zogenaamde derby
derlage landen van gisteren bewees
namelijk dat het Nederlandse voetbal na
de invoering van het semi-professiona-
lisme een basis heeft gekregen, waarop
men verder voort kan bouwen en die
de toekomst hecht genoeg kan blijk
om het Nederlands voetbalelftal terug
brengen op de plaats, waarop het voor
de tweede wereldoorlog zo lang en met
ere vertoefde.
LET WEL, de waarschijnlijkheid ertoe
bestaat. De overwinning op de Belgen be-
wjjst behalve het openen van die gun
stige perspectieven verder nog niets.
De resultaten van de komende interland
wedstrijden die tegen. Ierland en Zwit
serland zullen in de eerste plaats moeten
uitmaken of het elftal van gisteren met
Lenstra er uiteraard weer bij voort zal
blijven gaan op de nu ingeslagen weg.
Waarna dan in de komende jaren nog be
wezen moet worden dat het herstel alge
meen is en dat dus een jongere generatie
topvoetballers de thans in het Nederlands
elftal spelende ouderen naar behoren zal
kunnen vervangen.
BEZIEN WIJ verder de wedstrijd van
gisteren, dan kunnen wij vooral één ken
merkend winstpunt noteren: de standvas
tigheid en de hechtheid van de verdediging
Juist in de periode van „er op of er onder'
speelden Wiersma, Kuys, Van der Hart en
De Munck met een élan en een machtsver
toon dat de toch al niet zo geladen Belgi
sche aanvallers een gevoelige opstopper
kregen. Hielden vroegere defensies lang
stand met zuiver opportuniteitsvoetbal, de
verdediging van het tegenwoordige team
bezit niet alleen dat kostbare enthousiasme,
maar ook de technische en vooral tactische
capaciteiten om een opdringende tegen
stander een abrupt halt toe te roepen.
Vooral in de critieke periodes van de
tweede helft vulden de Nederlandse ach-
terspelers elkaar op een alleszins lofwaar
dige wijze aan. Werd 't de uitstekende Van
der Hart wat te machtig de virtuoos Cop-
pens in bedwang te houden, steeds weer
snelden de capabele Kuys en Wiersma
tijdig te hulp. Waren er na de match tegen
Denemarken wellicht vraagtekens over de
constante hechtheid, de wedstrijd tegen de
Belgen wees uit dat een punt in ieder ge
val zonder meer van het problemenlijstje
van de keuze-commissie kan worden afge
voerd.
Schoon is dat problemenlijstje daarmede
natuurlijk niet. Van Schijndel en Klaassens
mochten weer onver-moeide zwoegers blij
ken met periodes dat zij uitstekend con
structief werk verrichtten, er bleef een
gevoel van onvoldaanheid door hun beider
dikwijls te onnauwkeurig spel, dat in de
meeste gevallen van funester invloed bleek
dan zo ogenschijnlijk het geval leek.
Natuurlijk kunnen wij ook memoreren
dat Roosenburg niet dè aanvalsleider is
van het Or«<nje-team, maar daartegenover
staat in ieder geval dat Timmermans en
De Harder naar een peil stegen dat velen
niet voor mogelijk hadden gehouden, en
dat de voorhoede in zijn geheel een voort-
durend gevaar betekende voor een achter
hoede, die afgezien van het begin van
de eerste helft bijzonder weinig fouten
maakte, weinig onderdeed in hechtheid
voor de Nederlandse en die alleen het hoofd
in de knieën moest leggen voor een com
binatie, die alleen in utopistische voetbal
boekjes voorkomt.
DAAROM KUNNEN wij na alle teleur
stellende resultaten van de laatste jaren
eindelijk eens schrijven dat er alleszins
reden tot voldoening kan zijn. Enthousias
me en vaardigheid vonden elkaar en vorm
den een combinatie, die een alleszins
waardige tegenstander op de knieën bracht.
Het samenspel en het onderlinge begrip
voor eikaars spel, dat men tot dusver be
waarde voor oefenwedstrijden, kwam nu
pas tot uiting in een ware interland, waar
in het er vooral om ging het bewijs te
leveren dat de tekenen van herstel bij
vorige gelegenheden geen weer snel ver
dwenen ontwikkeling van talenten was.
Zo bezien leverde de wedstrijd van gis
teren dus niet alleen maar een een-nul
zege op, maar nog veel meer een winst van
oneindig nuttiger aard. Hetgeen na de
teleurstellende een-een score tegen de
Denen meer was dan de meeste in voetbal
geïnteresseerden hadden durven hopen.
Ditmaal was de zege niet te danken aan
schijnbaar onbelangrijke factoren, die een
onverwacht gunstig of minder ongunstig,
maar in wezen schijnresultaat tot gevolg
hadden, maar in de eerste plaats aan beter
voetbal. En dat is toch wel een belangrijk
aspect omdat juist ter wille van dat betere
voetbal het kostbare amateurisme in de
steek werd gelaten.
NOGMAALS, de ene overwinning bewijst
natuurlijk nog niet veel. Nog steeds is af
wachten een eerste noodzaak. Maar de ge
noemde winstfactoren geven toch wel
reden dat dat afwachten kan gebeuren met
een meer dan redelijke kans dat het betere
voetbal en dus de betere resultaten
bestendigd zal worden in de toekomst. Het
geen niet anders dan verheugend kan zijn
voor de voetbalsport, zowel als de in voet
bal belangstellende schare in Nederland,
E. KONING
eoooocooocxxxxxxxxxx:
coccoccccccccocccccccccocococcc-
p
p De jeugdige president van de technische f;
commissie van de Zwitserse Voetbal-
o bond, Baumgartner uit Bern, was tijdens 8
8 en na de wedstrijd Nederland-België de
s gast van de KNVB. En dat nog wel on-
8 danks het feit, dat de heer Baumgartner
in Amsterdam kwam „spionneren", zo-
b als hij het zelf uitdrukte. Op Hemel
vaartsdag (19 Mei) wordt in Rotterdam
5 da wedstrijd tegen Zwitserland gespeeld
P en de technicus van de Zwitserse Voet-
p halbond is eens een kijkje komen nemen y
8 hoe het Nederlands elftal op het ogen-
8 blik speelt. „Ik ga met een schat van 8
p gegevens naar Bern terug", zei hij.
X*XXCCOOOCOOOCXX»XOCOOOOMCOOCCOOOOOOaXOOCCOOCOOCOOOO!
ADVERTENTIE
Met interessante vliegtuigplaatjes.
f,At"'A, f - 'WWV-
Het Nederlandse doelpunt. Dillen
schiet raak uit de voorzet van Roo- 2.., WW'Mi
senburg (bij cornervlag). Dries, Van mgm f
Brandt en Meert zijn machteloos f-
(Van onze sportredacteur)
De joelers van vandaag zijn de juicliers van morgen. Ook
bij voetbal. Drie weken geleden was er in bet Olympisch
stadion na het teleurstellende gelijke spel tegen de Denen
een schril fluitconcert voor een elftal in het nationale voet
balshirt gestoken Nederlanders; gisteren begeleidde de
Oranjehemden een enthousiast bravo-geroep en applaus
toen zij als uitgelaten kinderen over het veld sprongen na
het laatste fluitsignaal van de Engelsman Ellis. Het was niet
alleen de beloning voor een overwinning op het Belgische
nationale voetbalteam, maar ook voor twee maal drie kwar
tier voetbal, waarnaar vijfenzestigduizend mensen met tot
liet uiterste gespannen aandacht hadden zitten kijken. An
derhalf uur voetbal, dat een maximum aan spanning op
leverde en de de laatste jaren toch waarlijk niet verwende
toeschouwers juist datgene gaf waar zij zo lang op hadden
Dat Nederland bezield was met de hei
lige wil om te winnen, bleek al heel spoe
dig. Want nauwelijks hadden de Belgen de
bal aan het rollen gebracht of.de Oranje
mannen kwamen met beurtelings kort en
lang aanvafsspel naar het Belgische straf
schopgebied. En... ze kwamen daar voor
eerst niet vandaan. De Belgen schrokken
er typisch van. Zoveel élan en vaardigheid
hadden ze niet verwacht. Hadden ze niet
in hun kranten gelezen dat het Nederlands
elftal wel vooruit was gegaan, maar nog
niet veel presteerde?
Het werd een periode van zenuwvoetbal.
Van Brandt schoot in zijn nervositeit zo
hard tegen het zitvlak van Huysmans dat
Meert de terugstuitende bal slechts met
een tijgersprong vóór de doellijn kon hou
den. Even later rondde Timmermans een
solorusli door de Belgische defensie af met
een slim passje naar Roosenburg, die ech
ter hard over schoot. En nauwelijks was
de bal weer uitgetrapt, of de Nederlanders
waren wéér terug. Onstuitbaar. En hadden
er niet steeds zoveel benen en rompen in
het schootsveld geslaan, het Oranje-team
zou gewis een vroege voorsprong hebben
behaald.
gewacht: een cluel van Nederland tegen een gelijkwaardig
tegenstander met een positief resultaat, dat niet alleen door
f eestdrift, maar ook door zuivere vaardigheid werd ver
regen.
Gisteren was er dan ook geen zelfoverschatting geen spel
met 'n allure van „dat varkentje zullen we wel even wassen".
Nederland wees een in capaciteiten gelijke tegenstander
terug met goed gevarieerd aanvalsspel, met soms flitsende
combinaties, waaraan niet zelden ook niet-aanvallende spe
lers deelnamen, en hield tegen de onversaagde Rode Dui
vels stand met een boven alle lof verheven verdediging.
Nederland won en verdiende de zege. De morele nederlaag
tegen Denemarken werd gewroken met een overwinning,
die weliswaar niet groot, maar daarentegen wel veelzeg
gend was.
De attaques van de Rode Duivels waren
zeldzaam in deze periode. En dat niet al
leen, ze waren ook zonder kracht. Want
toen al bleek dat de gevaarlijkste man in
de Belgische aanval, Rik Coppens, na Ter
louw en Van der Hoek, ook aan Van der
Hart zijn handen vol zou hebben. Tot vier
keer toe verloor hij vlak achter elkaar een
kopduel met de vroegere professional en
ook met enkele slimme schijnbewegingen
boekte hij geen succes.
De tienduizenden Nederlanders op de
tribunes hadden intussen al aangevoeld
dat het veel beter ging dan voorheen. Zij
zagen in welk een hoog tempo de Neder
landers hun tegenstanders terugdrongen
en zi.j zagen ook dat nu van zelfoverschat
ting geen sprake was. Ze beloonden dat
met een oorverdovend gejuich. Een inspi
rerend en stimulerend gejuich.
Nederland bleef ook na dat overdonde
rende kwartier een lichte meerderheid be
houden. Hetgeen overigens niet wilde zeg
gen dat de Belgen voor het Nederlandse
doel niet gevaarlijk konden worden. Naar
mate de aanvallen talrijker in aantal wer
den, werden echter de duels tussen Cop
pens en Van der Hart feller. Steeds duide
lijker ging echter tevens blijken dat de
Nederlander de gelijke in capaciteiten zo
wel als in forsheid bleef van de Belg, maar
ook dat de Belgische aanvallers vrijwel
zonder uitzondering hun aanvalsleider pro
beerden in te schakelen. Er niet aan den
kende dat deze schakel niet zo best meer
functioneerde.
Nederland bleef dus de betere ploeg, ook
al begonnen Dries, die in de beginperiode
Iedere Nederlander
had Zondagmiddag
plezier in het Stadion
omstreeks kwart over
vier toen het eindsig
naal klonk. Ook de de
laatste jaren - en ook
weken - becritiseerde
leden van de keuze-
commisie. Daarom
hadden die dan ook
wel het meeste reden
tot juichen toen de
overwinning op de
Belgen een feit was.
Links ziet men Pelli-
Icaan, die zelf zo me
nige zege hielp be
vechten als actief spe
ler, rechts Hoolboom
met de benen van de
grond. En wie is de
man in het midden?
Abe Lenstra. Men
weet het, Abe doet
altijd anders dan an
deren. Daarom is hij
wellicht ook zo'n goed
voetballer.
keer op keer door de lepe De Harder met
sprintjes en trucjes was verslagen, Van
Brandt, die vooral op Dillen geen vat kon
krijgen, en stopper Carré, die steeds ver
geefs naar de zwervende Roosenburg zocht,
er steeds beter in te komen. Tal van goed
opgezette aanvallen werden dan ook af
geslagen zonder dat ze direct gevaar had
den opgeleverd en voordat Timmermans
en Dillen Meert met scherpe schoten had
den kunnen belagen.
Nederland probeerde het daarna met
verre scholen. Maar zowel de PSV-er als
de ADO-er faalden daarbij Klaassens
mee naar voren gekomen lukte het
beter. Zijn enorm harde schot van zeker
25 meter vloog echter via de lat over het
doel. De schoten aan de andere kant van
Ilouf, Coppens en Givard waren beter ge
richt, maar desondanks leverden ze de zich
uitstekend opstellende De Munck weinig
moeite op.
Vijf minuten voor de rust kwam het
moment, waarop zestigduizend Nederlan
ders in het propvolle stadion hadden zitten
wachten. De Harder gaf op het midden
veld een center aan de naar buiten sprin
tende Roosenburg, die op zijn beurt vlak
voor de achterlijn een strakke voorzet gaf,
die door de toestormende Dillen met een
zeldzaam hard schot in het doel werd ge
schoten. Geen Belgische verdediger kreeg
een schijn van kans bij deze bliksemsnelle
actie. Het gejuich moet in Dicmen ge
hoord zijn
De tweede helft alhoewel in aanzien
lijk lager tempo bracht als het moest
nog meer spanning en nog meer boeiend
voetbal. Nederland begon weer met over
rompelende aanvallen, waarbij Timmer
mans een maal na een uiterst fraaie solo-
rush vlak voor Meert faalde, en De Har
der de ene fraaie center op de andere
scherpe pass liet volgen.
Een kwartier lang liep Nederland storm,
maar slaagde er niet in de score op te voe
ren. Toen was weer de beurt aan de Rode
Duivels. Een offensief volgde. Een offen
sief, dat het bleek onomstotelijk al
leen kon slagen als Coppens zijn belager
Van der Hart zou verslaan. Maar de Ant
werpenaar hoe virtuoos ook slaagde
niét. Hij switchte wel en hij probeerde zfin
belager ook wel te omspelen, maar welke
middelen hij ook aanwendde, lukken deed
het niet.
kwam. Scheidsrechter Ellis floot onmid
dellijk. „Penalty", mompelden duizenden
teleurgesteld. Na enig geharrewar gaf de
Engelsman echter een vrije schop op de
rand van het strafschopgebied.
Later verklaarde Ellis dat er drie over
tredingen waren geweest: een duw in de
rug van Coppens door Van der Hart, een
duw terug van Coppens en hands van Van
der Hart. Voor de eerste overtreding had
hij de vrije schop gegeven.
Nederland bleef ook daarna met de rug
tegen de muur vechten. Van Schijndel en
Klaassens, die hun dikwijls zo nuttige
werk door slecht plaatsen verloren zagerl
gaan, verloren de greep op het midden
veld en met Huysmans en Mees vlak ach
ter de voorhoede bleven de Belgen in de
aanval. Onder oorverdovend lawaai be
zworen de Nederlandse verdedigers echter
het steeds onnauwkeurige aanvalsspel van
de Belgen. En de enkele malen dat Pieters,
Vliers, Givard of Houf de bal met voet of
hoofd naar het doel zonden, bewees De
Munck in wonderbaarlijke vorm te zijn.
Juist toen de cornerscore vijfeen in
het voordeel van de Belgen was in de
eerste helft driedrie ontworstelde Ne
derland zich aan de greep. Definitief.
Schaap maakte een keer van een grote
verwarring weer eens door Dillen en
De Harder veroorzaakt gebruik, maar
faalde op drie meter alleen voor Meert.
In het resterende kwartier waren veelal
de Nederlanders weer in de aanval bè-
halve enkele malen bij een corner van de
Belgen, waarbij ze acht spelers voor had
den maar ook zij boekten geen succes
meer. Al leek het er wel veel op toen Dil-
De radio-uitzending van Nederland
België in Amsterdam werd deze keer ver
zorgd door de AVRO in samenwerking met
de Wereldomroep. Het radioverslag werd
gegeven door Dick van Rijn, die op en
thousiaste en meeslepende wijze de luiste
raars liet meeleven met de gebeurtenissen
op het veld. Steeds bleef hij geestdriftig en
volgde te oordelen naar het gejuich uit
het stadion - 't spel bijzonder nauwkeurig.
Een groot nadeel van dit verslag was
echter, dat Van Leeuwen, die zoals was
aangekondigd slechts vooraf, tijdens de
rust en na afloop beschouwingen zou
geven, zich ook tijdens het spel in diepzin
nige spelanalyses ging verdiepen, zodat
Van Rijn, die soms op weg was naar een
climax, vrij abrupt zijn verslag moest on
derbreken. Wanneer hij dan echter weer
aan het woord kwam werd alles weer
goedgemaakt, omdat hij er in slaagde met
enkele zinnen de luisteraars weer geheel
op te nemen in de wedstrijd. Toch horen
we voortaan liever één stem, die van Van
Rijn.
len hard inschoot, maar Dries van de doel
lijn redde.
Even later blies Ellis het einde van de
wedstrijd, die dan wel geen voetbal op bij
zonder hoog internationaal peil had ge
bracht, maar die voor de Nederlanders
toch wel van bijzondere waarde was. De
vreugde over de overwinning staken de
Oranje-hemden, noch de tienduizenden op
de tribunes onder stoelen of banken. De
Belgen, die ook wel voelden dat Neder
land behalve de Avedstrijd te winnen ook
haar prestige had hersteld, keken gelaten
toe. Wat hen niet verhinderde als goede
verliezers hun tegenstanders geluk te
De voetbalwedstrijd tussen België B en Nederland B gespeeld in het stadion van La
Gantoise in Gent, is in een gelijk spel geëindigd: (drie-drie). Bij de rust hadden de
Nederlanders een drie-nul voorsprong. Gedurende het eerste kwartier hadden de
Belgen een licht veldoverwicht, dat zij echter niet in een doelpunt konden uitdruk
ken. Het Nederlandse B-elftal geraakte langzamerhand beter ingespeeld en trok goed
combinerend ten aanval. In de 31ste minuut strafte rechtsbinnen Schouten een fout
van stopper Dekosler af en schoot de bal onhoudbaar voor doelman Delhasse in de
touwen (nul-één). Daarmee begon een „Hollands kwartiertje", waarin Schouten aan
zijn eerste treffer nog twee doelpunten toevoegde, namelijk in de 38ste en in de 39ste
minuut.
Behalve één keer. Met kleine pasjes
stormde „Den Rik" op De Munck af. Een
doelpunt leek onvermijdelijk. Edoch, pre
cies op tijd zette de naar binnen gelopen
Kuys zijn voet voor de felle Belg en het
gevaar was afgewend.
Even later leek een doelpunt voor de
Belgen wéér waarschijnlijk. Coppens en
Van der Hart waren het zoveelste duel
aan het uitduwen, waarbij de opstuitende
bal tegen de hand van de Nederlander
Direct na de hervatting namen de Ne
derlanders opnieuw het initiatief, maar zij
behielden dat niet en het duurde niet lang
of het doel van Van de Land werd hevig
bestookt door linksbinnen Beerens. Een
van zijn schoten stuitte af op het been van
een verdediger, maar rechtsbinnen Bollen
ving de bal op en plaatste deze (in de der
de minuut) langs Van de Land (ééndrie).
Hoewel de Nederlanders nog enige tijd
beter voetbal bleven demonstreren, kwa
men de gevaarlijkste aanvallen van de
Belgen. Tot een kwartier voor het einde
zag het er naar uit, dat de Nederlandse
zege vast stond. Toen begonnen de Belgen
een verwoed slotoffensief, dat in de 38ste
minuut resulteerde in een verrassende
kopbal van linksbuiten Platteau, die Van
de Land kansloos versloeg (tweedrie).
Dit succes inspireerde de gastheren tot een
laatste krachtsinspanning, welke vijf mi
nuten later tot de gelijkmaker leidde.
Bollen rondde een center van Jacquemyns
goed af (driedrie).
Ruim dertienduizend toeschouwers heb
ben Zaterdag op liet Sparta-terrein het
Rotterdamse elftal een drienul overwin
ning zien behalen in de jaarlijkse steden-
ontmoeting tegen Antwerpen. Reeds bij de
rust leidden de gastheren met éénnul.
Van werkelijk goed voetbal is in deze
wedstrijd zelden sprake geweest. Het ver
band in de ploegen was aanvankelijk bijna
geheel zoek. Bij de Antwerpenaren bestond
de voorhoede voornamelijke uit individua
listen. Het gevolg was, dat de defensies
vrijwel elke situatie meester bleven.
Het eerste Rotterdamse doelpunt kwam
voort uit een door Van Pelt (SVV) geno
men vrije trap van ongeveer veertig meter
afstand. Hard en laag suisde het schot op
doelman Leysen (Berchem Sport) af, die
de bal wel keerde, maar het leder voor de
voeten van Boot (Sparta) sloeg, die op zijn
beurt zijn clubgenoot Benningshof in de
gelegenheid stelde om van dichtbij on
houdbaar te scoren.
Na de rust vlotte het bij Rotterdam wat
beter, bij de gasten bleef het spel zwak. En
evena's in de eerste helft waren de scho
ten van alle voorhoede-spelers zeer slecht
gericht. Zelfs de vrije trappen, welke nog
al veelvuldig voorkwamen, terecht of niet
terecht toegekend, want de leiding van
scheidsrechter Tuinenbürg was allesbe
halve bekwaam, hadden geen succes. Zo
ontging het de scheidsrechter kennelijk, dat
vrijwel alle Antwerpenaren er een per
soonlijke eer in schenen te stellen om aan
voerder Terlouw (Sparta), tenminste een
maal tegen de grond te werken.
Na 23 minuten scoorde Van Pelt het
tweede doelpunt door een voorzet van Van
der Waal (Sparta) ineens uit de lucht op
zijn schoen te nemen en hard in te schie
ten. En Van der Waal herhaalde dit staal
tje na 39 minuten uit een voorzet van Van
Ede (Sparta) (drienul).
De jeugdwedstrijd NederlandBelgië,
welke in aanwezigheid van ruim tiendui
zend bezoekers in Bergen op Zoom is ge
speeld, is in een alleszins verdiende Bel
gische zege geëindigd. Reeds na drie minu
ten namen de Belgen door linksbinnen Van
der Borre de leiding en in de 25ste minuut
bracht rechtsbinnen Gybels de stand op
nultwee.
De Belgen bleven ook daarna in de meer- 1
derheid en doelman Feyt kreeg heel wat
schoten te verwerken, hetgeen hem echter
best was toevertrouwd. In de tweede helft
speelden de Nederlanders iets doortasten-'
der, maar over het algemeen schoten zij
bij onze Zuiderburen te kort. Het spel was
in de tweede helft iets meer verdeeld, maar
het meeste gevaar ontstond toch voor het
Nederlandse doel. Na een kwartier vond
linksbinnen Boveniers het-net, maar de
scheidsrechter floot op hetzelfde ogenblik
terecht voor hands. Toch kreeg Nederland
nog een kans om tegen te scoren. Vijftien
minuten voor het einde namelijk was bij
een schot van Boveniers de Belgische doel
man Dignef reeds verslagen, doch de bal
stuitte tegen de paal terug in het veld.
De Nederlandse ploeg stelde als geheel
teleur en hield bijzonder weinig beloften
voor de toekomst in. De Belgen waren over
alle linies beter.
Na de tachtigste interlandwedstrijd tus
sen Nederland en België is de stand tus
sen beide landen als volgt:
Thuiswedstrijden
Nederland 40 24 7 9 121— 72
België 40 9 7 24 72—121
Uitwedstrijden
België 40 18 9 13 89— 74
Nederland 40 13 9 18 7489
Totaal
Nederland 80 37 16 27 195—161
België 80 27 16 37 161—195
Het was de eerste
keer, dat ik tegen
over Coppens in het
veld stond", vertelde
Van der Hart ons na
afloop van de wed
strijd. „Maar na alles
wat men van hem
verteld had - en dat
was heus niet alle
maal zo lief - viel het
heel erg mee. Gemeen
heeft hij absoluut niet
gespeeld. Natuurlijk
het is geen kleine
jongen en iedereen
moet tegen een duw
tje kunnen. Hij net zo
goed als ik".
Maar ik vond Cop
pens zeer sportief spelen. Toen ik een keer
op de grond lag is hij direct op mij toe
gekomen om me weer op te trekken. Eén
ding begrijp ik echter niet van hem. Zo'n
goede voetballer als hij is, heeft het niet
nodig om af en toe met zijn, laat ik maar
zeggen, heup te zwaaien, zijn tegenstander
een zetje te geven.
„Ik vond het een pret
tige wedstrijd", ver
telde Coppens. „En er
is tussen Van der
Hart en mij geen
kwaad woord geval
len. Hij is een zeer
intelligente voetbal
ler. En als het al te
dreigend werd riep
hij zeer handig zijn
halfbacks terug. Het
is een sportieve kamp
geweest en het Ne
derlands elftal heeft
verdiend gewonnen.
