W 7
M
Vorstin des Volks
Moederdag
Luxe huishoudelijke
en „Gero" artikelen
„Eenbenige wandelkampioen"
Georges Paillot in Haarlem
Een verken niertje vloog over
Tweede concert in de
„Beethovencyclus"
Belang van muntvondsten
in de archaeologie
yy
Opvoering in
Openluchttheater
Bloemeridaal
BROERSEM
rieven aan
de redactie
13
Op weg naar Scandinavië
Invalide Parijzenaar liep
50.000 km. in 20 jaar
Engelen zonder vleugels
Wijziging in jury
van orgelconcours
Spaar cijfers van April
van de Nutsspaarbank
Examens
Burgerlijke Stand
van Heemstede
- krijgt iedereen zijn eigen
1lK.fi IIsoepkop en schotel
i
(JJihitmA
v soepen
OM oom
Zomer-academie voor orgel
„Liefdewerk Oud Papier''
bestaat halve eeuw
4711 »kölnisch* EAU DE COLOGNE
yy
VRIJDAG 6 MEI 1955
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
Temidden van de feestvreugde zullen vele
Haarlemmers ongetwijfeld een man heb
ben opgemerkt, die zich voor een invalide
met een kunstbeen wel bijzonder gewiekst
voortbewoog. Het was de 51-jarige Georges
Paillot, die in Frankrijk de titel geniet van
„Champion de marche unijambisté", één-
benig wandelkampioen van Frankrijk. De
titel is alleszins verdiend, want hij heeft
er sinds 1920, toen hij met zijn afstands
marsen begon, reeds 50.000 kilometer op
zitten. En daarmee is hij nog niet tevreden:
Georges Paillot bevindt zich in Haarlem
op doorreis naar Denemarken, Zweden en
Noorwegen, vanwaar hij naar de Verenigde
Staten hoopt te reizen, om ook deze te
voet te doorkruisen.
Hij voert de documentatie van zijn wan
delingen met zich mee in de vorm van een
plakboek met krantenknipsels dat zo zoet
jes aan reeds de omvang van een Staten
bijbel heeft bereikt. Want in alle landen,
waar hij doorwandelde, hebben de bladen
aandacht aan deze hartelijke, jongensach
tig enthousiaste tippelaar geschonken:
Frankrijk, Italië, Duitsland, Zwitserland,
België, Nederland, Denemarken, Zweden,
Noorwegen, Luxemburg, Algerije, Spanje
en Portugal. „Toen ik zes jaar was werd
ik in Parijs overreden door de tram", ver
telde hij ons, „de métro was er toen al
maar er waren ook nog trams en geen bus
sen zoals nu. Toen ben ik dat been kwijt
geraakt. In het begin verdiende ik de kost
als komiek, maar ik had geen zin om altijd
maar op dezelfde plaats te blijven en ik
ben gaan lopen".
En volgens de rector van een middelbare
school van Périgueux, Andrien Colin, die
in een aldaar verschijnend blad een lof
gedicht aan hem wijdde loopt hij nu op
een been sneller dan hij op twee benen
zou hebben gedaan. Hij had in Périgueux
namelijk juist een tijdmars gemaakt van
één kilometer in 7 minuten en 2 seconden.
Amateurtoneel
Na de toneelvereniging „Ludamus" is
Dinsdag de groep der „Verenigde Spe
lers" voor het voetlicht van de stads
schouwburg getreden met een opvoering
van Albert Husson's geestig blijspel „En
gelen zonder vleugels". Het komt mij voor
dat het spelletje eenzelfde succes bescho
ren zal zijn als „Het witte schaap van de
familie", want kort nadat het beroepsto
neel het heeft vrijgegeven wijdden onze
amateurs er al hun talenten aan, overigens
niet altijd met de juiste waardering van
de stof. Hoe gemakkelijk het stuk ook lijkt,
het is niet zomaar een grappig geval, dat
men slechts met een aantal types hoeft
te vullen. Het verdraagt vooral geen zwaar
wichtige Hollandse degelijke speelstijl en
opnieuw, zoals bij Ludamus, moesten wij
constateren, dat hier het grote mankement
ligt. Regie en spelers van De Verenigde
Spelers dramatiseerden en trokken te veel
in de nuchtere inzet van het eerste bedrijf.
Ze zagen geen kans voor een luchtige en
lichte, ja bijna nonsensikale voorbereiding
te zorgen van de sfeer, die met de komst
der drie „Engelen" gaat heersen. Ploontje
Londema nam de dingen veel te zwaar en
Jaap Plas verzuimde van zijn geplaagde
meneer Felix Ducotel een persoonlijkheid
te maken. Het was veel te plomp en veel
te serieus. Het was een kennelijke fout van
regisseur Van Otterloo, die toch de drie
musketiers zoveel zwier had ingeprent. Zij
bewaarden die tot het eind met af en toe
een tikje te veel persoonlijke vrijmoedig
heid, welke men hen echter graag ver
geeft. Joost den Hartog en I-Ienk Pollack
waren de echte komieken van deze drie
over leven en dood beschikkende heren.
Een aardig rolletje was dat van Willy
Paauw als de verliefde jongedochter, voor
al goed van toon. Willy Kreeft-Massink
verscheen niet geheel indrukwekkend als
een ratelende dame - deze komische scène
was een deceptie door het slechte tegenspel
dat haar werd geboden - terwijl ik ook
voor Paul Haanstra als de boze neef niet
veel bewondering kan opbrengen, maar dat
is dan weer een verwijt aan de regie, die
niet zorgde voor de toch zo nodige charge.
Beter voldeed Peter Posthuma als vrijer,
die niet op vrijersvoeten is. De kroon
spande echter het drietal engelen, dat de
hele avond de stemming erin hield.
P. W. FRANSE.
Aan het op 6 en 7 Juli te houden vijfde
internationale orgelconcours zullen deel
nemen Janine Corajod, Genève; Giuseppe
de Dona, Treviso; Georges Robert, Parijs;
Piet Kee, Alkmaar en Piet Post, Leeuwar
den. In de jury is enige wijziging gekomen;
zij zal thans gevormd worden door Jeanne
Demessieux, Parijs, prof. Josef Zimmer-
mann, Keulen en George Stam, Utrecht.
De Nederlandse Bachvereniging onder
leiding van dr. Anthon van der Horst, met
als solisten Heieen Verkleij, Aafje Heijnes,
Paul Hameleers en David Hollestelle, zul
len medewerking verlenen aan het concert,
dat het Noordhollands Philharmonisch Or
kest op 8 Juli in het Concertgebouw zal
geven.
Dat doet Paillot meer op zijn tochten. Ter
gelegenheid van kermissen, markten en
dergelijke maakt hij tijdmarsen, zoals 15
Augustus 1953 nog in het stadion Lima
Porto te Lissabon, waar hij 8 kilometer liep
in 1 uur en 22 seconden.
„Voor de oorlog had ik een houten been
van vier kilo", zei hij ons, „dat liep veel
zwaarder. Maar dit hier is ruim 2'L> kilo
lichter, het is van aluminium. Dat gaat
helemaal prachtig.
Kijk, je'moet je niet laten intimideren
door invaliditeit, maar alles doen wat je
nog kunt. Het lichaam is een prachtig
mechanisme en je moet het goed onder
houden. Ik heb ontdekt, dat dat met vis
en levertraan het beste gaat. Dat is de
goede smering voor de motor. En roombo
ter, vreselijk veel roomboter".
Ruim twintig jaar geleden wandelde
Paillot ook al door Nederland en door Haar
lem met zijn kunstbeen. Hij zingt meestal
onderweg. Van „La Madeion" of het toe
passelijke „Sur la route, la grand' route, un
homme va chantant
Op het tweede van de drie aan Beetho-
vens oeuvre gewijde voorjaarsconcerten
van het Noordhollands Philharmonisch
Orkest speelde Eduardo del Pueyo het
Vijfde Pianoconcert. Zijn vertolking maak
te veel indruk op het publiek: zij was tech
nisch brillant en in de boekdelen harts
tochtelijk geladen. Des te meer viel het op
dat hij het middendeel, het Adagio un poco
mosso, zo rustig en zo koel hield. Over het
geheel leek het zijn opzet om de dynami
sche contrasten zo groot mogelijk te ma
ken, met het gevolg dat het forte meer
maals ruw werd en dat somige passages
nauwelijks hoorbaar waren. Men kon zelfs
terecht vermoeden, dat Del Pueyo bij ze
kere passage in het eerste deel, waar de
blazers een thema ontwikkelen, de pianis
tische figuratie in de steek liet. Het was
mij te grillig en te wisselvallig om er geest
driftig bij te worden. De pianist had in
dirigent Verhey eén partner, die hem zeer
ter wille was.
De avond was begonnen met de ouver
ture voor het treurspel „Egmont" van
Goethe, een stukje muzikale vaderlandse
geschiedenis, dat steeds aangrijpend werkt,
passend bij de herdenkingen van deze da
gen..
De Zevende Symphonie klonk tot slot als
een feest van rhythme en melodie, van
welluidendheid en vormkracht. Verhey gaf
haar het volle pond aan levensenergie mee.
JOS. DE KLERK.
Haarlemse Stadsevangelisatie
houdt conferentie
Door de Haarlemse Stadsevangelisatie
zal op 15, 16 en 17 Mei in het gebouw Lan
ge Herenstr. 6 een landelijke conferentie
worden gehouden over het onderwerp: Je
zus de hoop der wereld". Het doel van deze
conferentie zal zijn verdieping en wederop
bouw tot vrede. Medewerking zal worden
verleend door zangkoren uit Haarlem, Be
verwijk en Velsen.
Voor de afdeling Kemiemerland van de
Arcnaeologische Werkgemeenschap voor
Westelijk Nederland, sprak de heer J. H.
den Hartogh uit Hilversum over het be
lang van de numismatiek voor de archaeo
logie. Muntvondsten zijn steeds een belang
rijk onderdeel bij het archaeologisch on
derzoek. Men kan uit deze vondsten veel
over vroeger tijden vaststellen. Ook de
historie put veel gegevens uit deze bron.
Zo is bijvoorbeeld de te tradrachmen van
Alexander de Grote, waarvan spreker
mooie exemplaren toonde, waarop zijn
beeltenis voorkomt en die op vele plaatsen
in het midden-Oosten is gevonden er een
bewijs voor, dat hij een machtig koning is
geweest en over een groot gebied heeft ge
heerst. Door Romeinse muntvondsten ge
daan in ons land, onder meer bij Vechten,
Arentsburg, Nijmegen en in Zuid-Limburg,
is men velerlei te weten gekomen over de
Romeinen in ons land. De Romeinse mun
ten stelden ons ook in staat de vele Ro
meinse keizers in volgorde te dateren en
ons hun beeltenis te doen kennen. Over de
vólksverhuizingstijd is nog maar weinig
bekend, hetgeen wij er van weten is gro
tendeels op muntvondsten gebaseerd. Ook
voor de kunsthistorie zijn oude munten
van grote waarde. De afbeeldingen op Ro
meinse en Griekse munten leerden ons
veel over die kuituren en hun kunst. Op
mythologisch gebied zijn de voorstellingen
van Griekse goden op vele munten ook van
groot nut voor onze kennis daarvan. Voorts
worden uit oude munten veel gegevens
verkregen over de economisch-politieke
aspecten van vroeger tijden. Men leest er
onder meer bloei- en vervaltijden uit af.
Vooral in de Balkan, waar hij als arts ver
bleef, heeft de spreker vele Griekse en
Romeinse munten verzameld. Öok legde hij
een waardevolle collectie aan van Neder
landse munten van het begin van onze
jaartelling af. De spreker toonde vele
Griekse en Romeinse munten en vertelde
daarvan allerlei wetenswaardigheden. Ook
liet hij een kostbare munt zien van koning
Darius uit het oude Perzië. Interessant
waren ook de munten van Carthago en de
Romeinse koloniën.
Kleine zilveren muntjes, z.g. „obolen"
van ongeveer 400 jaar voor Christus, wer
den de doden onder hun tong in het graf
meegegeven. Alleen op Sicilië heeft men
getande munten gehad. De Romeinse kei
zerportretten zijn duidelijk en goed gemo-'
delleerd. Ook Byzantijnse munten met
Christelijke emblemen werden getoond.
Van Nederland werden o.a. gouden mun
ten van Dorestad en uit de Merovingische
en Karolingische tijd besproken en be
keken. Een gouden brakteaat van Otto de
Grote uit de 12e eeuw wekte aller bewon
dering. De gouden schilden van de graven
van Holland waren ook aanwezig, evenals
vele munten uit de gouden eeuw en nood
munten van verschillende Hollandse ste
den uit de 89-jarige oorlog. Gouden rijders,
ducatons en schellingen e.d. gaven een
beeld van de vroegere Nederlandse munt-
kunst. Tweeduizend jaar Nederlandse ge
schiedenis werd in munten getoond.
Nadat de grote verzameling door de aan
wezigen was bezichtigd, werd de bijeen
komst door de voorzitter mr. C. M. J. de
Jongh na een hartelijk dankwoord aan de
spreker, gesloten.
In de afgelopen maand werd bij de Nuts
spaarbank in Haarlem ingelegd een bedrag
van f 1.635.313 en terugbetaald f 1.267.573,
zodat het inleg-overschot f 367.740 bedroeg
(v. j. £361.907).
Het spaartegoed bij de Nutsspaarbank be
reikte eind April een totaal van £37.407.448.
In deze maand werden 517 nieuwe spaar
ders ingeschreven, waardoor het aantal in
leggers steeg tot 74.032. Eind April waren
9732 spaarbusjes in omloop.
DELFT. Geslaagd voor het candidaats-
examen electrotechnisch ingenieur: L. P.
Beneken, 's-Gravenhage; W. H. Beverloo,
Rotterdam; J. van Delden, J. Knossen, J. C.
Kok, S. H. de Koning, U. Kuipers, allen te
Delft; H. Lankhorst, Rijswijk; H. P. J.
Leltz, Delft; W. A. Loos, Amsterdam; J.
Mulder, Delft; M. H. Odink, Haaksbergen;
Ong Kian Kie, Amsterdam; C. H. J. Tim-
mers, Rotterdam; P. de Vos, 's-Gravenha-
ge; G. G. Waasdorp, 's-Gravenhage; J. G.
H. Wattimena, Delft.
Geslaagd voor het candidaatsexarpen voor
mijningenieur: K. G. de Greef, Rotterdam.
Geslaagd voor het ingenieursexamen
electrotechnisch ingenieur: E. J. Abels,
Zutphen; G. W. Acker, Rotterdam; E. D. J.
Baars, Arnhem; J. P. Beek, 's-Gravenhage;
P. van den Berg, Rijsoord; S. de Boer,
Leeuwarden; J. H. Braams, Schiedam; A.
S. de Clercq, Oosterbeek; G. C. Damstra
(met lof), Goor; W. H. Dooren, Arn
hem; B. Ehrencron, 's-Gravenhage; E.
H. Ie Fever, Rotterdam; L. Him, Delft; M.
ten Hoopen, Neede; I-I. M. van Hijfte, Eind
hoven; A. J. Jahren (met lof), Delft; Koe-
soediarso Hadinoto (met lof), 's-Gravenha-
ge; C. Kramer, Den Helder; J. J. Lavell,
Arnhem; G. Looijen, 's-Gravenhage; H. van
der Made, 's-Gravenhage; H. V. A. M. Ma-
seland, Delft; A. D. du Mosch (met lof),
Huizen; F. Ogier, 's-Gravenhage; J. B. Rog-
gebrand, 's-Gravenhage; P. van Rijn, Maas
sluis; M. J. Sahertian, Delft; G. C. M.
Schoenaker, Oldenzaal; C. G. H. Scholten,
Haarlem; C. K. Soeters, 's-Gravenhage; J.
E. Speelman, Rhoon; C. Webcr (met lof),
Driebergen; P. R. Wind, Delft; R. M. C.
Wijnhoven, 's-Hertogenbosch.
Geslaagd voor het ingenieursexamen voor
mijningenieur: A. G. Botman, Amsterdam;
J. P. van Cruijningen, Oostburg.
AMSTERDAM (Gem. Universiteit). Ge
slaagd voor het candidaatsexamen rechts
wetenschap J. L. M. van R.hijn, Velsen en
voor het candidaatsexamen Frans mej. M.
Bruinsma, Amsterdam.
ONDERTROUWD: J. G. A. ten Bokkei en
A. P. van der Zouwe; J. T. Beers en C. N.
Knijnenburg.
GETROUWD: j. G. Roeien on W. C. Kor-
tekaas; .T. M. Siregar en M. C. Dek; J. P.
Kruijt en L. M. Bemhard; W. de Jonge en
E. van Wijk.
GEBOREN: Maria Margaretha Alberdina,
d. van P .C. Prins en M. Roest; Joost Jan,
z. van J. W. Kappers en M. H. Kruissink;
Maria Elisabeth Theodora, d. van L. J. Leu
ven en E. M. Meijer; Joseph Petrus Maria,
z. van J. L. I M. van der Weiden en C. M.
E. Groeneveld; Franciscus Johannes, z. van
J. M. Schreuder en A. C. Maatje; Maria
Cornelia Theadora, d. van T. H. Verbeek en
M. C. Prins.
OVERLEDEN: C. W. Hofmann, 82 j„ He-
enuweg 126; C. Duivenvoorden, 76 j., J.
Te Deventer is de 74-jarige mej. Diek-
man door gasverstikking omgekomen. Een
gasslang in dc keuken van haar woning Steenlaan 3; J. Luppens. 66 j„ Herenweg 126;
bleek lek te zijn. 1 Mej. A. A. I. Blaak, 56 j.. Achterweg 5.
ADVERTENTIE
Hoe meer U Uw gezin op Cali
fornia tracteeri, des te eerder
U allemaal zo'n prachtige
soepkop hebt. U behoeft er
maar 6 vlaggetjes voor op te
sparen.
Tot 15 Mes hp.v. soepkop en schotel desgewenst 10 GfëHT voor elk vlaggetje
„Hé daar, even die lui
tenant van links opvan
gen!", klinkt het zacht uit
de twee kleine luidspre
kers, die bij twee van de
vier lichtmasten van het
Bloemendaalse Openlucht
theater staan opgesteld. De
beide mannen hebben het
begrepen: twee spots wer
pen hun verblindende licht
bundels naar de linkerzijde
van het speelveld, waar zo
juist een luitenant uit de
struiken te voorschijn
komt.
De zachte stem is afkom
stig van de heer PI. C. Vos
kuilen, chef van de Haar
lemse Stadsschouwburg,
die in de lichtcabine, annex
souffleurshok, met een
handmicrofoon de mannen
bij de lichtmasten aanwij
zingen geeft. En terwijl de
souffleur, die naast hem
zit, af en toe een speler een
rolfragment toefluistert,
spreekt de heer Voskuilen
bovendien, op gedempte
toon, met de drie mannen,
die in de betonnen kelder
ruimte schuin beneden
hem, de handles voor onder
meer het voetlicht en de
lichtmasten hantei'en.
Die luitenant, die zo juist
uit de struiken te voor
schijn kwam, is een van de
ruim twintig amateur
tonelisten uit Haarlem en
omgeving, die onder
regie van de bekende radio
regisseur Wim Paauw
na de voorstellingen op Be
vrijdingsdag ook Vrijdag en
Zaterdag het spel „Vorstin
des Volks" van Jan Derks
zullen opvoeren. Dit spel
werd destijds in opdracht
van het ministerie van On
derwijs, Kunsten en We
tenschappen geschreven om
hulde te brengen aan Ko
ningin Wilhelmina ter ge
legenheid van haar vijftig
jarig regeringsjubileum.
Dinsdagavond werd de ge
nerale repetitie gehouden
en die hebben wij, groten
deels „achter de schermen",
meebeleefd.
Opzij van het toneel,
door bomen en struikge
was aan het toeschouwers
oog onttrokken, bevindt
zich de geluidsafdeling. In
dit, enigszins tegen regen
en windvlagen beschutte
bouwsel, dat veel weg heeft
van een kraampje, zit An-
dré du Bois, hoorspel-
inspeciënt bij de Neder
landse Radio Unie. Deze
technicus komt ogen, oren
en handen tekort, want hij
moet tegelijkertijd in zijn
„draaiboek" kijken, het to
neel in de gaten houden, de
gesproken tekst volgen,
luisteren of zijn geluids
effecten sterk genoeg zijn
en twee draaitafels bedie
nen. Hij is de man van de
blaffende honden, het hoef
getrappel en de tsjilpende
vogels, maar ook van de
ratelende mitrailleurs, de
bulderende kanonnen en de
aanvallende bommenwer
pers, die alle op het juiste
ogenblik de luidsprekers
moeten verlaten.
„Even een verkennertje
laten overkomen!", zegt hij
en meteen horen we het
bescheiden ratelen van het
kleine vliegtuigje. Even la
ter draait hij met snelle
handgrepen aan een der
knoppen van een verster
ker: duidelijk horen we
het geschut, dichtbij ver
weg, dichtbij ver weg,
een uitdaging en een ant
woord. Straks, tussen twee
bedrijven door, zal de heer
Du Bois Tsjaikofsky of
Beethoven door de luid
sprekers sturen om de toe
schouwers het wachten op
het volgende bedrijf, het
geen wel enige minuten zal
duren, aangenamer te ma
ken.
Want de twee personeels
leden van de firma Michels
uit Amsterdam zullen die
kostbare minuten zeker no
dig hebben, om in het
grime-lokaal een aantal
spelers weer wat ouder te
doen lijken. Het stuk speelt
zich namelijk af tussen
1910 en 1945, zodat vooral
de hoofdpersonen in sterke
mate moeten verouderen.
In de pauze, onder het
drinken van een kop koffie
en tijdens het schuilen
voor de regen, die zelfs bij
de generale repetitie geen
medelijden kent, wijst Wim
Paauw op een rustige, ple
zierige wijze de fouten aan,
die hij in de afgelopen
speeltijd heeft ontdekt.
Soms ook, maar niet dik
wijls, stopt hij het spel
even, of laat hij een slot
scène enige malen over
spelen. En terwijl hij links
en rechts bevelen uitdeelt,
worden van alle kanten
vragen op hem afgevuurd
en allerlei problemen zoe
ken door zijn oordeel hun
oplossing. Neen, ook de re-
gisseurstaak is geen ge
makkelijke.
Zo komt ook aan deze
generale repetitie een ein
de. Even na half twaalf
sterft het geluid weg, de
theater-verlichting dooft.
Donderdagmiddag voor 't
eerst is er weer leven in
dit openlucht-theater ge
bracht. Toen is opnieuw de
luitenant-van-lmks uit het
struikgewas te voorschijn
gekomen en het weifelende
verkennerij e overgerateld,
toen heeft het geschut op
nieuw geblaft, maar de stem
van Wim Paauw: „Jongens,
doe dat éven over!" heeft
toen niet meer geklonken.
Want dat kan niet, als er
publiek op de banken zit.
ADVERTENTIE
Geef voor
een gramofoonplaaf van
RADIO-CM GRAMOFOONSPECIAIIST
&R.H0UTSTR.I08 TEL.13046 HAARLEM
De orgel- en improvisatiecursus, die ter
gelegenheid van de zomer-academie voor
orgel van 9 tot 30 Juli te Haarlem wordt
gehouden, zal worden geleid door Jeanne
Demessieux (Parijs), Friedrich Bihn (Ham
burg), beiden voor orgel, Anton Heilier
(Wenen) en Gaston Litaize beiden impro
visatie. De lessen worden gegeven op het
Müller-orgel in de Grote Kerk en op het
Cavaillé Coil- orgel in het Concertgebouw.
Lessen in theorie en lezingen zullen wor
den gegeven door prof. Josef Ahrens (Ber
lijn), ir. Henk Badings (Bilthoven), prof.
dr A. D. Fokker (Beekbergen), Egon
Kraus tWenen), prof. Gustav Leonhardt
(Bazel), Hennie Schouten (Amsterdam)
en Josef Tonner (Duisburg).
De cursisten zullen excursies maken naar
Gouda, Alkmaar, Amsterdam, NCRV-stu-
dio (Sweelinck-orgel), Loenen (Flentrop-
orgel) en het Gemeentelijk Museum te Den
Haag (muziekhistorische afdeling).
Aan het einde van de cursus ontvangen
de cursisten een diploma.
Zaterdag 7 Mei wordt het vijftigjarig be
staan gevierd van de vereniging „Liefdewerk
Oud Papier". De beschermheer, de bisschop
van Haarlc i, zal des morgens om negen uur
in de Jansstraatkerk een mis opgedragen en
vervolgens verenigen de afgevaardigden uit
de afdelingen van het bisdom Haarlem zich
bij het gemeenschappelijk ontbijt.
Des middags wordt er in café-restaurant
Brinkmann om drie uur een feestverga.de-
ring gehouden, waarbij namens de afde
lingen een som gelds zal worden aangeboden
voor het kerkbouwfonds.
ADVERTENTIE
4711 "TOSCA"
EAU DE COLOGNE
Altijd welkom
Als geurige lente-groet op Moederdag
Bij het vijftigjarige regeringsjubileum
van koningin Wilhelmina heeft mr. Jan
Derks in opdracht van het ministerie van
O. K., en W. een herdenkingsspel geschre
ven onder de titel „Vorstin des Volks", dat
bij gelegenheid van het tiende bevrijdings
feest Donderdag tweemaal in het Bloemen
daalse openluchttheater is opgevoerd en
ook vanavond nog een voorstelling zal be
leven. Er ware een toepasselijker spel
denkbaar geweest dan dit voor zover het
de associatie met de vijfde Mei betreft.
Het is en blijft in hoofdzaak een soms
symbolische soms reëele weerspiegeling
van de regering van koningin Wilhelmina,
maar het heeft dan toch wel zoveel aan
rakingspunten met de vreugdevolle ge
voelens om de vrijheid en de liefde voor
het vaderland dat het een algemene waar
de blijft behouden en ter opvoering ook
nu nog opportuun is. De dramatische
kracht is evenwel niet de sterkste kant
van het stuk.
Wat men in „Vorstin des volks" moet
prijzen is zijn eenvoud, die van een harte
lijke oprechtheid is en snel de genegenheid
wint, omdat het zo duidelijk en tot de her
innering en tot de verbeelding spreekt.
Wat men er al heel spoedig in misprijst is
de zucht van de auteur om met spitsvon
dig woordenspel, het uitspelen van be
grippen. het vrijen met de logica, de dra
matische ontwikkeling te vertragen. Hij
zoekt zijn heul in lange monologen en ont
kracht de dialoog. De eerste twee bedrij
ven zijn d.aar bijzonder mee behept. Pas
wanneer hii de centrale fitruur in zijn spel.
de stroper Pierewiet, bij de zaken betrekt,
komt er tekening in de verhoudingen.
Dan is de accu geladen en kan de vonk
overspringen, die de motor op gang brengt.
Maar die voorbereidingen zijn wel erg
uitvoerig getroffen en hadden beter in de
dramtische constructie verwerkt kunnen
worden zonder er een apart deel van uit te
maken. Soms ook is de auteur wel erg
simplistisch zoals in het vierde bedrijf,
wanneer hij het verzet tekent en in één be
drijf een gevallen strijder, een slachtoffer
van de hongerwinter en een gedropte ka
pelaan uit het verzet tezamenbrengt. Ja,
er zijn heel wat bezwaren van principieel
dramatische aard. De speculatie op de ge
voelens van het publiek blijkt echter het
pleit te winnen. Het publiek is de eigen
lijke speler in „Vorstin des Volks", omdat
het spontaan meebeleeft en zichzelf gretig
bij de gebeurtenissen betrekt.
Het verbeidt met ongeduld het ogenblik,
waarop het drama het daartoe de kans
geeft. Het grijpt die met beide handen
aan. Zo kan men verklaren waarom het
stuk zo'n genadigrijk onthaal vindt. Maar
dat is dan nog een onvolledige verklaring.
Want ik moet dan toch ook het aandeel
vermelden, dat de spelers en regisseur
Wim Paauw in de bijval hadden, die de
opvoering verwierf. Paauw had zeer ver
standig' voor een sobere entourage ge
zorgd. Er wordt al te veel van de concen
tratie op de tekst gevergd dan dat het
publiek nog eens afgeleid kan worden
door uiterlijk vertoon. De regie richtte
zich sterk op een verdieping van die con
centratie en liet zich pas aan het slot gaan
in uitbundig feestvertoon met een impo
sant vuurwerk. Ook het spel van de ac
teurs was wat men noemt gericht. Een
BURGERLIJKE STAND
GEBOORTEN: J. VoorenSchuur, d.; M.
W. van den Endevan der Schoot, d.; G. J.
W. E. Hollandervan Hesteren, d.
ONDERTROUWD: P. Toen en J. W. Pou-
wer; Ch. G. L. Robert en M. J. G. G. War-
naars; K. H. van Donselaar en J. Veldhuis:
E. de Voogt en J. Ch. C. Veenstra.
GEHUWD: i'. II. ten Hove en A. J. Vier
gever; H. Braam en P. J. Chr. de Haan.
OVERLEDT Mej. M. L. Aalders. 71 j.;
Wed. M. TjalmaCornelis, 81 j.; Mej. G.
Stuurman, 72 j.; J. F. van der Pol, 77 j.;
Mevr. R. MensertHesmerg, 84 j.; II. de
Jong, 70 jaar.
vooral in houding en dictie koninklijke
verschijning bleek mevrouw W. van Maa-
nen Cohen-Tervaart. Geknipt voor de rol
van vorstin met beheersing van de zo
moeilijke tekst in het bijzonder de mono
logen. De heer L. Straus als haar directe
tegenspeler Pierewiet buitte alle moge
lijkheden uit, die in de figuur voorhanden
lagen. In de verscheidene stadia van zijn
verschijning typeerde hij hem gevoelig
en geestig. Van de overige rollen moet de
heer L. v. d. Broek nog vermeld als da
kapelaan men verstond hem zeer goed
in de door de vlagende wind bestreken
ruimte dienen mr. Wijt gememoreerd
met een heel bescheiden rolletje als prins,
Wim de Ree als generaal-majoor en laa
Rooiers verfomfaaid en gekreukt als de
wanhopige vrouw in de donkere honger
winter. P. W. FRANSE
ADVERTENTIE
z(jn een blijvend geschenk voor MOEDER.
Een grote collectie vindt U bij
Mag. „Amphora"
ANEGANG 44 A - TEL. 15725
De afdeling Haarlem van de Neder
landse Cristen Vrouwenbond h. op Maan
dag 9 Mei des avonds 8 uur haar maande
lijkse ledenvergadering te houden in het
Nederlands Hervormd Jeugdhuis aan de
Schoterweg 83. Ir. E. C. M. Roderkerk,
directeur van de Stichting „de Kennemer
Duinen" houdt een lezing met lichtbeelden
over „De Kennemer Duinen".
(Verkort weergegeven)
Stank. Straks komen er weer honderden
vreemdelingen naar de Keukenhof en wij
laten deze gasten ook nog even ons mooie
oude Haarlem zien. Maar laten wij er
voor oppassen, dat zij niet de richting van
Haarlem-Noord uitgaan, want op de
Kennemerbrug gekomen zullen zij hun
neuzen dichtknijpen en vragen waar die
stank vandaan komt.
Wanneer er regen verwacht wordt is de
lucht, welke op de Kennemerbrug heerst
en verder langs de gehele Schotersingel
trekt niet te harden. Het is een n^stput.
Is hier nu werkelijk niets aan 1<= -oen?
Deze stank is een schande voor Haarlem.
Van R.
(Van de zijde van Openbare Werken
deelde men ons mede, dat een dergelijke
onaangename lucht een normaal terug
kerend verschijnsel is. Vooral in het voor
jaar. Dit vindt de oorzaak in het feit, dat
Haa#lem nog steeds niet over een riool
waterzuiveringsinstallatie beschikt. Men
verzekerde ons bovendien, dat de stank in
geen enkel verband staat met de werk
zaamheden aan de Vrouwenhekbrug. Men
heeft er namelijk voor gezorgd, dat het
water uit de Kloppersingelgracht onbe
lemmerd naar het Spaarne kan stromen.
Red.)
Gevaarlijk. Onlangs kwamen des avonds
twee jongens naar schatting elf en dertien
jaar oud voor ons raam spelen en gingen
daar een brandje stichten. Ik heb hen
weggestuurd, maar zij gingen toen in een
poort achter een geparkeerde personen
auto rustig verder. De brandende stukken
papier vlogen onder en boven de wagen
door. Wanneer deze auto in brand was ge
raakt (hij staat des avonds en des nachts
slechts enkele meters van ons raam) wa
ren de gevolgen niet te overzien geweest.
Deze poort is de enige in- en uitgang
voor de vijfenveertig bewoners. De andere
toegang is destijds dichtgemetseld.
Het komt mij vreemd voor, dat deze
auto in de poort mag parkeren, daar de
doorgang, welke overblijft slechts een me
ter is. Bovendien ligt in de Kennemerstraat
een verhoogd trottoir, dat naar mijn me
ning het vrij in- en uitrijden verbiedt. Te
vens ligt in deze poort de riolering, die
reeds een keer is stukgereden en nu is op
nieuw door de bromfietsen, lichte en zwa
re motoren en auto's in de straat een ver
zakking van ongeveer dertig centimeter
ontstaan.
Kan er aan deze ongewenste toestand
geen einde gemaakt worden?
S.B.
