ZE VEN DA GEN HAARLEM
GLAD EN
STEKELIG
Gastheer
en omzet
RAADSEL
Voorzitter van de Synode der
Waldenzen spreekt in Haarlem
Prikkelbare hobby
VREEIVSDE TALEN
INGUAPHONE
Het naadje van de kous
Van mensen en dingen
onder de Damiaatjes
Drie maaimachines voor
Haarlemse sportvelden
Ongewenste toestanden
komen niet voor
11
Oudste Evangelische Christengemeenten in
Europamet veelbewogen geschiedenis
Muur van Volkscrediet-
bank stond wankel
Behoud halsgevel kost
gemeente 860,-
Straataanleg bij Orionweg
Van der WERFF HUBRECHT
Gouden Trouw
Gouden Trouw
Een beste badman
staat aan wal
Landbouwjeep als tractor
Vacantie Haarlemse slagers
maar oh-wee als
bloemen zélf
praten konden!
Ammoniakdamp bij G.E.B.
B. en W. antwoorden raadslid
VRIJDAG 13 MEI 1955
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
De Waals-Hervorm.de Gemeente te Haar
lem ontvangt Maandag een bijzondere gast:
ds. A. Deodato, president van de Synode
der Waldenzen, de oudste Evangelische
Christengemeente van Italië, ja zelfs van
Europa, die thans nog altijd de vertegen
woordigers van het Protestantism,e in Ita
lië genoemd kunnen worden. Ds. Deodato
zal Maandagavond in de Waalse Kerk, Be
gijnhof 30, een lezing houden over de plaats
van zijn geestverwanten daar in Italië,
welke hij weergeeft met de titel van zijn
lezing: Tussen Rome en Moskou", de ideo
logie van het communisme en de leer der
Rooms Katholieke Kerk, de twee grote
tegenvoeters in het huidige Italië.
De Synode, waarvan ds. Deodato voor
zitter is, heet nog altijd de „Tafel der Wal
denzen", een naam die dateert uit de veer
tiende eeuw toen hun Evangelisten rond
om een grote stenen tafel in Pra du Tour
in het dal van Angrogna ten Westen van
Turijn hun reisplannen bespraken. En
daarmee is men dan nog niet eens aan het
begin van de geschiedenis der Waldenzen,
want de wortels van deze Christengemeen
schappen in de valleien van Pellice, Chiso-
ne en Germanasca ten Westen van Turijn
dringen door tot diep in de vierde eeuw.
Eén van hun grote latere voorgangers, Jean
Léger, meent trouwens redenen te hebben
tot de veronderstelling, dat de apostel Pau-
]us op zijn doorreis naar Spanje in deze
afgelegen valleien Christengemeenten in
het leven zou hebben geroepen. In elk ge
val werd dit gebied al spoedig een toe
vluchtsoord voor vele om geloofsredenen
verdoolden: in de negende eeuw bijvoor
beeld de bisschop van Turijn, die in strijd
kwam met de kerkelijke overheid, en in
de twaalfde eeuw de geëxcommuniceerde
Petrus Waldus en zijn volgelingen. Waldus
was een rijke koopman te Lyon, die al zijn
goederen verkocht en de opbrengst aan de
armen schonk en de wereld introk om het
Evangelie te verkondigen. Hij was uit de
Rooms Katholieke kerk gebannen omdat
hij Bijbelgedeelten uit het Latijn in de
Franse volkstaal liet overzetten om deze
aldus aan de leken te prediken. De uitge
wekenen vormden al spoedig een hechte
gemeenschap met de bewoners onder het
door allen primair aanvaarde gezag van
de Bijbel. Zij bleven dit ook onder de bloe
dige vervolgingen der Inquisitie, die ten
doel had hen tot de kerk van Rome terug
te brengen. Zij werden vermoord of uit
hun dorpen verjaagd, het bergland in, dat
nog heden allerlei sporen te zien geeft van
hun schuilplaatsen.
Protestanten
In 1532 sloten zij zich openlijk bij de
Hervorming aan en zij wisten zelfs de som
van enige duizenden guldens bijeen te
brengen om een geheel eigen Bijbelverta
ling te bekostigen. De vervolgingen zijn
steeds in de geschiedenis teruggekomen en
beleefden een bloedig hoogtepunt in 1655
toen er een slachting onder hen werd aan
gericht. Zij bleven zich verzetten onder de
leiding van Janavel terwijl hun zaak in
Protestantse landen bepleit werd door Jean
Léger. Vooral uit Engeland, Nederland en
Zwitserland volgden reacties op deze ver
volgingen, die als gevolg daarvan vermin
derden, maar na de herroeping van het
Edict van Nantes in 1685 laaiden zij weer
op. Twaalfduizend Waldenzen werden in
de Turijnse gevangenissen opgesloten, van
wie er negenduizend van honger en ont
bering zijn omgekomen. Honderden bleven
in de valleien een felle guerilla voeren en
wisten de Hertog van Savoye tot onder
handelingen te krijgen. De gevangenen uit
Turijn werden losgelaten en mochten met
hen de wijk nemen naar Zwitserland. In
1689 volgde echter de triomfantelijke terug
keer in de valleien onder leiding van de
ook in ons land bekende predikant en
veldheer Henri Arnaud. Deze verwierf de
steun van prins Willem III voor zijn stoot
troep van ongeveer duizend man, allen ge
sierd met een oranje kokarde. Op deze
terugkeer is nog één keer gedeeltelijke ver
banning gevolgd in 1698, toen de Walden
zen vooral gastvrijheid hebben ondervon-
ADVERTENTIE
per gramofoon
Het is een onbetwistbaar feit, dat een
langdurig verblijf in het betrokken
vreemde land de beste methode is om
een vreemde taal te leren spreken en
verstaan. Daar dit voor weinigen is
weggelegd, heeft men andere methoden
ontwikkeld. Eén hiervan is de Lingua-
phone-methode. Teneinde dit systeem
meer bekendheid te geven bevindt zich
van 17 Mei t/m 4 Juni aan
Nassaulaan te Haarlem
de
een demonstratiewagen, waarin belang
stellenden over de Linguaphone-cur-
sussen worden ingelicht.
INSTITUUT
AMSTERDAM
den in Würtemberg en omgeving. De vol
gende eeuwen werd deze valleibewoners
meer rust gegund en hun werk breidde zich
steeds verder uit. Thans wonen er in de
valleien ten Oosten van Turijn weer ruim
vijftienduizend Waldenzen, verdeeld over
18 parochies, en in geheel Italië ruim
26.000. In de vroegste tijden van hun op
treden werden zij wel „armen" genoemd,
wegens hun afzien van alle aardse rijk
dom. Zij hebben het nimmer breed gehad,
vooral niet in de valleiën. Hoe zij dan ook
een gift van 15.000 bij elkaar wisten te
krijgen om bij de Nederlandse Februari-
ramp in 1.953 hulp te verlenen - mede ge
zien hun beperkte aantal - blijft een won
der. Maar er lopen vele historische draden
naar ons land, dat zijn godsdienstvrijheid
reeds had bevochten, toen de Waldenzen
nog de zwaarste vervolgingen te wachten
stonden. Reeds eenige eeuwen bestaat in
ons land het „Comité Vaudois", dat deze
Protestantse Christenen in Italië zijn steun
biedt.
ADVERTENTIE
In verband met de bouw van een nieuwe
R.K. school aan de Gedempte Oude
Gracht te Haarlem zijn ter plaatse sloop
werkzaamheden uitgevoerd.
Daarbij is geconstateerd, dat de Weste
lijke muur van de bestuurskamer in het
aangrenzende perceel aan de Kleine Hout
straat nr. 70, waarin de volkscredietbank
is gevestigd, in een zodanig slechte toe
stand verkeerde, dat deze moest worden
vernieuwd. Bovendien bleek bij deze
muur een fundering te ontbreken.
Een en ander maakte het noodzakelijk
terstond reeds voorzieningen te treffen.
De totale kosten van vernieuwing van
de muur en het maken van de fundering
zullen naar raming f 6500 bedragen.
B. en W. stellen voor een crediet tot het
genoemde bedrag te hunner beschikking te
stellen.
De eigenaar van het perceel aan het Nieuw
Heiligland 10 heeft het voornemen om dit
pand geheel op te knappen en in te rich
ten als pakhuis. Teneinde te voorkomen,
dat. zoals aanvankelijk de bedoeling was,
de halsgevel verloren zou gaan, hebben B.
en W. zich met bedoelde eigenaar in ver
binding gesteld, met het resultaat, dat deze
bereid is de bestaande gevel te behouden
en te restaureren, mits de gemeente de
daaraan verbonden hogere kosten voor
naar rekening neemt. Deze kosten bedra
gen f 860.
B. en W. menen, dat het gewenst is, dat
de gemeente bedoelde financiële bijdrage
verleent. Deze typische halsgevel moge dan
niet op de voorlopige Rijksmonumenten
lijst Voorkomen, hij is niettemin naar de
mening van B. en W. waard in stand te
worden gehouden.
Ook de Rijskdienst voor de Monumen
tenzorg stelt behoud van deze gevel op
prijs.
Door de bebouwing van verschillende ge
deelten grond ter hoogte van de Orionweg,
de Pleiadenstraat en de Planetenlaan in
Haarlem-Noord was het noodzakelijk, dat
enige gedeelten straat werden aangelegd.
Andere gedeelten zullen binnenkort aange
legd moeten worden. Met een en ander is in
totaal gemoeid een bedrag van f 19.500, dat
door B. en W. aan de raad wordt gevraagd.
ADVERTENTIE
Indonesische Specialisten sinds 1899
Beursbericht no 136 is verschenen
Geo Wehry de Wit's T.
In overeenstemming met de Commissie
voor Openbare Werken stellen B. en W.
voor ten behoeve van het hiervoor om
schreven doel een bijdrage uit de gemeen
tekas te verlenen van f 860.
Betere verlichtingsoutillage
in Stadsschouwburg
Mede wegens de ingebruikneming van
de nieuwe zaalverlichting in de stads
schouwburg is het noodzakelijk, dat de
apparatuur voor de zaalverduistering wordt
verbeterd.
Deze verbetering zal bestaan uit een
vervanging van de defecte toneelweerstand,
welke niet meer bedrijfsveilig kan worden
hersteld, door een regeltransformator met
een capaciteit van 3x5 kWh. Een derge
lijke capaciteit is voor deze zaalverlichting
ruimschoots voldoende, zelfs indien nog
een nieuwe kroon wordt aangebracht.
Met de aanschaffing van deze regel
transformator zal een uitgaaf gemoeid zijn
van naar raming f 1.800,
B. en W. stellen voor dit crediet ter be
schikking te stellen.
9 9199
In de hal van de kousenfabriek Hin staat onder andere het vol
gende op de muur:
Een duurder kous sal langher duuren,
één kous duurt maanden, d'ander uuren,
tussen prijs en aert, seght ons verstandt,
bestaet een sterck kaus-aal verbandt.
Men zou ter verklaring hieraan kunnen toevoegen:
Dit vaers is niet je waere,
het telt slegts enkle jaere;
zo is dit reym zelfs uyterst vaers,
Piet Bakker kan dat klaerc.
Het naadje van deze Oud-Hollandse kouskout zal wel in het
breyn van de begaefde Dichter-Bakker blijven; zéker is dat de
Oud-Hollandse „taal" zelden zo anachronistisch te muur is ge
steld, als in de moderne kousenfabriek Hin. Zo modern, dat het
bedrijf er prat op gaat als eerste in Europa te zijn begonnen met
de vervaardiging van „Stretch-Nylons", rek-nylonkousen.
Het is een fascinerend bedrijf, waar de teerheid van het product
de werklieden dwingt handschoenen te dragen, of tenminste met
een speciale handpasta een soepele zachte huid te verzekeren.
Men houdt er nu eenmaal niet van ladders. In de 43 jaren, dat
het bedrijf nu bestaat, is het gestadig uitgegroeid. In lange rijen
staan de machines naast elkaar, met de dikke klossen nylon-
en enkalongarens. Eén rij machines maakt in een half-uur dertig
paar kousen, en elke kous heeft - naargelang de dikte - 6 a 10
kilometer garen nodig. „Wij maken honderdduizenden paren per
week", zegt de heer Van Emmerik, en dat is geen kletskousen
praat.
Het zijn maar lelijke, kleurloze dingen, nylonkousen, zoals ze
vaalwit van de machines komen, maar niettemin een fraaie toe
komst voorbestemd en ritselend gerucht. Ze worden dan ook
gauw geverfd, snel onder hoge druk gevormd - dat gaat op de
seconde af, anders is de vezel vernietigd en de kous verknoeid -
en dan op maat en soort gerangschikt en gecontroleerd, om zo
in die doorschijnende zakjes te worden verpakt. Er ligt voor
een kwart millioen gulden zakjes in voorraad, van 250 merken
voor 250 grossiers; toch zijn er maar vijftien prototypen
Veertien-honderd leden personeel zijn er, ongeveer 700 daarvan
vrouwelijk. Maar op hen slaat het versje niet:
Broddel- en roddelkous, dat is klaer
sijn het vilynste kousenpaar.
Hoe groot de export is - één-derde van de totale productie -
konden wij maar niet te weten komen. Maar goed, als je de
naadjes van de kous maakt, laat je het een ander niet meteen
weten. Op de muur staat:
Tsy predikant, rabbijn of paus,
elck soekt het naetje van de kous.
En daar behoort achter te staan: Maar wij wéten het.
Tot slot, om volledig te zijn, op de hele fabriek is niet een
blauwkous te vinden
De heer J. Luitjes en me
vrouw M. Luitjes-De Bouter,
uit de Obistraat 93 te Haarlem,
zullen op 17 Mei de dag her
denken waarop zij vijftig jaar
geledien in het huwelijk tra
den. Beiden zijn afkomstig uit
Utrecht, doch wonen reeds een
vijftigtal jaren in de bloemen
stad, waar de heer Luitjes aan
de Centrale Werkplaats dei-
Nederlandse Spoorwegen
werkzaam is geweest. Een
dubbele gouden trouw dus!
Zowel mevrouw als de heer
Luitjes, die beiden de vijfen
zeventigjarige leeftijd reeds
bereikt hebben, verheugen
zich nog in een uitstekende
gezondheid en zij hopen hun
gouden huwelijksfeest in alle
vreugde tezamen met de drie
kinderen en de vijf kleinkin
deren te vieren, waartoe het
diner in „Dreefzicht" op de
Toen wij binnenkwamen
riep de papegaai: „Gaan jullie
lekker koffie drinken, o nee,
zeker thee''. Maar voor die
papegaai waren wij niet geko
men. Twee grote schildpad
den liepen voor onze voeten,
helemaal niet verlegen; maar
daar waren we ook niet voor
gekomen. Ook niet voor het
kapitale struisvogelei, of voor
het eekhoorntje, dat als een
ei zo groot gevonden een
echt beest werd; of die En
gelse Norwichkroppers, bloed
rijke duiven, prijswinnaars, of
die verschrikkelijke amazone-
baars in zijn aquarium of voor
het aapje, dat pientere ventje,
of voor het grootste konijn
van het land, of voorWe
waren gekomen voor de cac-
tustuin.
Otto Veeninga, 50 jaar, heeft
namelijk weer een nieuwe
hobby gekregen, cactussen,
hoe zeldzamer hoe liever. Hij
heeft nu 350 soorten. Hoe hij
er tijd voor over houdt is een
raadsel, waarvan zijn vrouw
wel de oplossing zal zijn, want
die is even dol op Otto's hob
bies als hijzelf. Alleen dat mo
torrijden. Een verwoed
liefhebber is Veeninga daarvan
en zet daar maar uitroeptekens
achter en praat er dan liever
maar niet meer over, want er
is geen einde aan.
Die cactussen dus, of beter
cacteën. Het is een daktuin,
die zowel naar buiten, als
naar de kamer geopend kan
worden. Op een vlakte yan
3.20 m. bij 1 m. staan 350 soor
ten, voornaam en stekelig,
prikkelbaar te zijn. Ze komen
uit Argentinië, Bolivia, Mexi
co, Arizona, Pategonië; ze ko
men van hoogvlaktes, met
ijle droge lucht. En ze heten,
bijvoorbeeld, Echino Grussoni,
Parkesoni (dat is een cristaat
en een zeldzame ook), of Echi
no Céréus Lanata; u zult ze
wel kennen.... Maar ze zijn
prachtig. Wonderlijke vormen
hebben ze, bloemen van onbe
paalbare schakeringen van
rood, en stekels in eindeloze
variatie. Kardinaalshoeden,
slangen, wollige onderzeedie
ren; sommige met strijbaar
opgestoken stekels, andere
met een tot zacht en wollig
patroon ineengevlochten dra
den, meesterwerkjes van
weefkunst. En allen tezamen
vormen zij een tableau, waar
men niet op uitgekeken kan
raken en waar men geheel bij
vergeet, dat het cactussen zijn,
zo roepen deze grillige vormen
de verbeelding wakker. Nu
krijgen ze vochtige lucht,
want zij zijn in hun bloeipe
riode, althans de meeste. De
zaadlobben van verleden jaar
gedijen nu pas. Het gaat lang
zaam met cactussen. Ze heb
ben de tijd. Verjaardagen van
100 of 120 jaren vieren ze
niet eens
Uit Otto Veeninga's hobbies
ontstond deizaak in de Jaco-
bijnenstraat. Als een hobby
bedrijf wordt toch de hobby
voor jezelf bewaren en boven
de zaak beoefenen, dat is een
groot geluk. Veeninga is een
gelukkig mens.
9
avond van 17 Mei het zijine zal
„bijdragen".
Op 17 Mei zal het vijftig
jaar geleden zijm dat de heer
R. Laadstra uit Friesland in
het huwelijk trad met mejuf
frouw P. Calandt uit Nieuw-
Veninep. Zij leerden elkaar in
Haarlem kennen, waarheen zij
beiden op één-jarige leeftijd
verhuisd waren. Het thans
gouden echtpaar is, afgezien
van een tweejarig verblijf te
Hillegom, ook altijd in Haar
lem blijven wonen, waarvan
de laatste veertien jaar in de
Goetzeestraat op nummer 10.
De heer Laadstra was vroe
ger in het wasserij-bedrijf
werkgaam. Op advies van de
dokter moet hij thans veel
wandelen, een plicht die bij
het huidige prettige weer wel
niet al te zwaar zal vallen. Het
gouden huwelijksfeest zal in
tegenwoordigheid van de vijf
kinderen en achttien klein
kinderen gevierd worden.
Op Zondag 15 Mei zal de
heer J. Terol, Ten Katestraat
15, Haarlem, vijfentwintig jaar
alhier in gemeentedienst werk
zaam zijn, Afgezien van de
laatste drie jaar, waarin de
aanstaande jubilaris als por
tier bij het bureau van Bouw
en Woningtoezicht werkzaam
is, heeft hij deze kwart eeuw
voor een groot deel doorge
bracht in de gemeentelijke
zweminrichtingen.
De heer Terol heeft namelijk
drieëntwintig jaar als bad
meester in de zwembaden aan
de Houtvaart en de Klever
laan steeds zijn beste krach
ten gewijd aan het leren
zwemmen van vele Haarlem
mers, en Haarlemmertjes. Met
genoegen denkt hij soms terug
aan de ogenblikken waarop
zijn stem over het water weer
klonk, tot een leerling aan de
hengel: „Voorachter
sluitspreid'Tallozen
heeft de gewezen badmeester
gedurende deze jaren de fijne
kneepjes van de rug- en borst-
Nadat de Haagse Vereni
ging voor Vreemdelingen-
Verkeer enige jaren in het
zomerseizoen een kwartjes
actie had gehouden, zal men
dit jaar overgaan tot een
dubbeltjesactie. Aan tach
tig stations in Nederland
kan men in de periode van
22 Mei tot en met 1 October
a.s. bij aankoop van een
enkele reis of een ééndags-
retour naar Den Haag een
couponkaart kopen voor de
somma van één dubbeltje.
De coupons, die vijftien da
gen geldig zijn, geven recht
op gratis bezoek aan ge
meentemuseum, museum
Bredius en museum voor
het Onderwijs; gereduceer
de toegangsprijzen voor
andere musea en enkele
amusementsgelegenheden
en een reductie van vijf
cent op een vijfrittenkaart
van de H.T.M. Indien men
van al deze mogelijkheden
gebruik maakt, betekent de
couponkaart een besparing
van 2.25.
Wij vermelden dit niet in
dit hoekje, omdat wij vin
den dat Haarlem nu óók
couponkaarten moet gaan
laten drukken, maar omdat
het karakter van die actie
zo voortreffelijk is en twee
ledig doel treft. Allereerst
omdat het zo'n hartelijk
welkom inhoudt; niet op de
manier: bij ons is het goed
koper, kom nou (waarbij
men voelt in een omzet-
tabel beland te zijn), maar
op de manier: als u onze
stad echt goed wilt zien,
willen wij als gastheer er
óns steentje toe bijdragen.
Tweeledig treft de actie
doel omdat, vervolgens, de
gast gr.aag van de hem zo
charmant geboden kans ge
bruik zal maken; bovendien
ook volgens het psycholo
gisch verschijnsel, dat in
de oorlog zich o.a. voor
deed: „We hébben de bon
nen, we maken er gebruik
van". En zo zal menigeen
in musea belanden, waar
hij anders nooit gekomen
zou zijn. En dat is belang
rijk omdat musea er niet
zijn om entréegelden te
heffen, maar om gezien te
worden. Het valt samen
natuurlijk, maar het accent
valt op het aantrekkelijker
deel.
Uit de actie spreekt niet het
principe: de middenstand
moet er aan verdienen,
maar: Den Haag wil graag
gezien worden. En dat wil
Haarlem toch - uiteindelijk!
- ook?
slag, het crawlen en duiken bij
gebracht en nog dikwijls ont
moet hij in zijn tegenwoordige
functie van portier vroegere
leerlingen. Ook hier, bij Bouw
en Woningtoezicht), kan hij
hen dam weer de eerste „richt
lijnen" geven, namelijk het
aanwijzen van de juiste deur.
„In Haarlem geniet ik van
heerlijk rookvrije bioscopen",
schrijft een Amsterdammer
ons, „Ik ben beschaafde Span
jaarden tegengekomen, die ook
niet van stink-bioscopen hou
den". Dat horen wij graag.
Amsterdammers, die de 20 ki
lometer per post overbruggen
om Haarlem te prijzen! Want
dat doen ze niet genoeg, die
Amsterdammers. Die denken
maar dat Haarlem een tussen
station is op de weg naar
Zandvoort. Wij zün gewend
aan rookvrije bioscopen, wij
vinden het niet bijzonder, wij
vinden het fijn als we in Am
sterdam in de bioscoop een
keertje kunnen roken
Maar waar moet het heen
als Amsterdammers Haarlem
gaan prijzen om het gemis aan
qualiteiten, die wij in Amster
dam zo bewonderen? Als Am
sterdammers van Haarlem
houden, omdat er geen Kalver.
straat is en als Haarlemmers
van Amsterdam gaan houden
omdat er geen vleeshal is,
waar Los Compagneros in spe
len? Waar-moet-dat-heen?
Wij weten het niet; we kun
nen geen volksverhuizing op
touw zetten. Daarom zijn we
zo blij, dat die Spanjaarden
hun mening hebben te kennen
gegeven, neutraal en vol vuur.
Nu zün ook wij tevreden, als
we in de bioscoop niet mogen
roken; op hun gezag tevreden.
En wij wensen diep, dat het nu
ook voortaan op het witte doek
uit zal zijn met al dat gerook.
't Kost allemaal geld!
Met het oog op het gereedkomen van de
zeven in aanleg zijnde sportvelden in
„Noord-Akendam" is het noodzakelijk dat
enig materiaal wordt aangeschaft, waar
door een behoorlijk onderhoud van de Haar
lemse sportterreinen zal zijn gewaarborgd.
Tot heden geschiedt dit onderhoud met
gebruikmaking van het materieel van de
dienst van De Hout, de plantsoenen en de
begraafplaatsen. Dat materiaal is echter
in de eerste plaats bestemd voor het onder
houd van de parken en de plantsoenen en
reeds thans moet het onderhoud van de
sportvelden, in het bijzonder in het voor
jaar, de zomer en het najaar, soms geschie
den buiten de normale werktijden. Daarom
achten B. en W. het gewenst, dat wordt
aangekocht een z.g. landbouw-jeep en een
stel van drie aanhangmaaimachines op
luchtbanden. Een dergelijke combinatie is
te prefereren boven een tractor, aangezien
deze voor het onderhoud van de sportvel
den te zwaar is. Voor het transport van de
maaimachines en andere daarvoor in aan
merking komende materialen (o.a. gymna
st]'ektoestellen, materiaal van de ijsbaan)
kan gebruik gemaakt worden van een open
laadbak op vier wielen, welke achter de
jeep kan word gekoppeld.
Met de aankoop van de landbouw-jeep
met aanhangwagen is gemoeid een bedrag
van f 13.500 en met de aankoop van de
maaimachines f 3250. In totaal derhalve
f 16.750. B. en W. stellen de raad voor dit
bedrag ter beschikking te stellen.
Evenals het vorige jaar heeft de Haar
lemse Slagerspatroons Vereniging zich tot
B. en W. gewend met het verzoek een bij
verordening ingevolge de Winkelsluitings
wet te regelen vacantiesluiting voor haar
bedrijven te doen vaststellen.
Het College heeft het advies ingewon
nen van de Kamer van Koophandel en
Fabrieken. Dit luidt gunstig.
Daarom geven B. en W. de raad in over
weging te besluiten tot het vaststellen van
een vacantieregeling voor het slagersbedrijf
voor het jaar 1955, waarbij evenals het
vorige jaar zij voorstellen om prac-
tische redenen de vaststelling van het slui-
tingsrooster der afzonderlijke zaken aan
hen over te laten.
ADVERTENTIE
Bloemen zijn Uw tolk...
Ze zouden er zich over beklagen,
dat ze helemaal niet goed verzorgd
worden. Want netjes schuin de stelen
afsnijden en dan in schoon water
zetten, is niet voldoende. Op water
alleen kan immers geen mens en
geen bloem leven. Wat U doen moet?
Voeg alleen maar bij het schone
water Chrysal. Dat is snijbloemen-
voedsel, dat Uw bloemen veel langer
mooi houdt. Het water blijft fris en
zo'n pakje Chrysal kost bijna niets!
Wot Pokon is voor kamerplanten,
is Chrysal voor snijbloemen.
B. en W. van Haarlem hebben het raads
lid, de heer H. C. II enne velt (CPN)
antwoord gegeven op zijn vragen omtrent
het voorkomen van amoniakgassen in de
afdeling gasfabricage van het Gemeentelijk
Energiebedrijf.
B. en W. schrijven, dat zeer ongewenste
toestanden, welke zeer nadelig zijn voor de
gezondheid van de arbeiders, aan het ge
meentelijk energiebedrijf niet voorkomen.
Behalve door de directie wordt hiertegen
ook door de bedrijfsarts gewaakt.
Het kan voorkomen, dat bij een hoge
stand van het grondwater en langdurige
regenval, in de gangen van het kolentrans-
port enig water komt te staan. Vier con
tinu werkende pompen zorgen voor de af
voer van dit water. Bij eventuele storing
aan een pomp kan het waterpeil in een
uitzonderingsgeval tijdelijk hoger worden
dan gewenst is. Het aldaar werkzame per
soneel beschikt met het oog hierop over
een paar deugdelijke rubber laarzen.
Aangezien bedoeld kolentransport is ge
legen in de onmiddellijke nabijheid van de
ammoniakwaterput, kan het voorkomen,
dat enig ammoniakwater naar de onder de
kotengangen gelegen ruimte vloeit. Ook
voor het wegpompen van dit water is een
pomp aanwezig.
Gedurende enkele weiken is de hiervoor
bestemde pompinstallatie in reparatie ge
weest. Omstreeks half April j.l. was de toe
stand echter weer normaal. Voor bedoelde
pompen is steeds een reserve-motor aan
wezig.
Het is B. en W. bekend, dat het werken
in een ammoniakhoudende omgeving onge
wenst kan zijn. Schade voor de gezondheid
moet echter pas worden gevreesd, indien
sprake is van een sterke concentratie van
dergelijke dampen. Een dergelijke situatie
heeft zich alhier dank zij de scherpe
controle van de zijde van de bedrijfsleiding
en de bedrijfsarts nog nimmer voorge
daan.
De door het raadslid gewenste maat
regelen zijn reeds vóór het indienen van de
vragen genomen. Hieruit moge blijken, dat
deze aangelegenheid voortdurend de volle
aandacht heeft. Overigens is het volledig
vermijden van ammoniakdamp in een gas
fabriek en van enig water in een beneden
het maaiveld gelegen ruimte practisch on
uitvoerbaar.
