e
Zie Boven
Zonder zon (op Ceylon)
Rokertje voor Haarlemse bejaarden
iimó va
..Clowntje Rick
De schimmen
van het duister
Bureau Rijkswaterstaat
aan de Wagenweg
IMPERIAAL reserveren?
DU RIEU telefoneren!
SLEUTEL WEG?
Lepelt j esverkoop
voor kleuterhuis
7
R. M. van der Hart uit
weekblad voor
bloembollencultuur
Nieuwe actie voor „Margriet'1
„DE SLEUTEL SPECIALIST"
Burgerlijke Stand
Echtpaar Prins-Torenburg
vijftig jaar getrouwd
Voor de kinderen
Ook burgemeester mocht eens opsteken
Midden in Haarlem zitten
FEUILLETON
door Boilleau Narcejac
ZATERDAG 18 JUNI 1955
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
wmuÈm*MMWÈtm
„Demonen der diepte" (Rembrandt)
is een bijzonder spannende film met een
interessant, zij het niet origineel, gegeven.
Een groep internationale geleerden heeft
een sterk vermoeden, dat „de vijand", die
als „de Roden" wordt aangeduid, op een
eiland, waarvan de ligging niet precies be
kend is, een atoom-arsenaal heeft inge
richt. De geleerden halen een zeeofficier
er toe over, een (wrakke) duikboot te be
mannen om daarmee op onderzoek uit te
gaan. Een professor uit Parijs en diens as
sistente maken de reis mee. Na een zenuw
slopende ontmoeting met een vijandelijke
duikboot, waarbij een strijd op leven en
dood ontbrandt, bereikt men de atoom
basis, juist op tijd om een vliegtuig, dat
opstijgt met een rampzalige opdracht,
neer te schieten. Het toestel ontploft bo
ven het vijandelijk gebied, dat daardoor
totaal wordt verwoest.
Met soms geniale vondsten en suggestief
camerawerk heeft men deze film van begin
tot einde spannend kunnen houden. De on
derwerpen, om dit te kunnen bereiken,
waren trouwens legio, zoals de strijd tus
sen kapitein en professor om de hoogste
beslissing, het noodgedwongen duiken van
het vaartuig, dat wegens tijdgebrek
zonder voorafgaande proefnemingen was
vertrokken en de landing op de lugubere,
geheimzinnige basis. N.R.K.
„Vrouwenwereld" (Cinema P a 1 a c e)
De regisseur van de film „Vrouwenwe
reld laat de toeschouwer kennis maken met
alle facetten van de stad New York waar
door deze een goede indruk krijgt van deze
drukke, machtige metropool en ook van het
leven van hen, die geruime tijd elders heb
ben gewoond en in de stad met de mil-
lioenen inwoners terecht komen. Een auto
magnaat (Clifton Webb) heeft drie man
nen uitgenodigd naar New York te komen,
om zich voor te bereiden voor een belang
rijke functie in zijn bedrijf. Een van hen
kan er voor in aanmerking komen. De
echtgenotes vergezellen haar mannen en de
automagnaat heeft op deze manier de kans
om de geschikste man en daarbij de ge-
schikste vrouw te kiezen voor de betrek
king. Dit alles brengt interessante verwik
kelingen die met vaardigheid zijn uitge
werkt. Hierdoor is een gezellige film ont
staan met vaak grappige scènes. A.O.
„Verborgen moederschap" (L i d o)
Zij, die achter deze titel weer een van die
weinig oprechte cinematografische zede-
lessen verwachten, kunnen wij al dadelijk
geruststellen met de mededeling, dat deze
film net zo goed Sneeuwwitje en de dwer
gen zru kunnen heten, want het is een
hartveroverende moderne versie van dit
sprookje. Alleen zijn de omstandigheden
wat triester: een dienstmeisje, dat een kind
verwacht van een jonge boemelende graar,
die zorgvuldig buiten schot blijft,
springt uit wanhoop in een vaart en word*
gered door de aanvoerder van een troep
opgeschoten jongens, die overigens juist
andere bezigheden hebben. Zij zijn er na
melijk op uit om een auto te beroven, maar
het hele plan mislukt door de vele zorgen,
die de bengels zich geven voor het meisje.
Zij brengen haar naar een leegstaande villa
op verboden terrein, waar deze jonge
zwervertjes al geruime tijd hun hoofd
kwartier hebben en gaan stelen als raven
om het haar aan niets te doen ontbreken
Een duistere relatie uit de onderwereld
roept „deskundige" hulp in bij de beval
ling en het kindje komt ter wereld. Moe
der en kind worden vertroeteld door de
jongelui en door een oude, wijze en nu en
dan ook wel dronken clochard, die op een
dag is komen binnenvallen. Maar uit de
hoek van de onderwereld, die gaarne geld
met zulke meisjes verdient, dreigt gevaar.
Wanneer de tentakels van de blanke sla-
vinnenhandel zich om haar dreigen te slui
ten, komen de jongetjes in actie en hun
naieve ridderlijkheid zegeviert over het
misdadig raffiment.
Deze film, waarvoor Jean Gourguet het
draaiboek schreef cn die door Pierre Cau-
drelier geregisseerd werd, wordt „aangrij
pend, hard en ontstellend" genoemd, maar
door haar waarlijk hartveroverende idea
lisme blijft zij toch op het sprookje van
Sneeuwwitje lijken. H. B.
„Spionnage rondom Triest" (Frans
Hals) Van spionnage is in deze rol
prent volkomen niets te merken. Misschien
dat de vader van het kleine jongetje dat
gedurende de gehele film zijn pappie loopt
te zoeken in het grote en bonte Venetië,
iets met spionnage te maken heeft. Dat
blijft echte- voor een ieder duister. Wel
wordt de goede man gekidnapt door een
stel vreemde mannen, waarvan een dokter
die hem een slaapiojectie geeft, wel de
meest markante figuur is. Dat blijkt hij
ADV EK 7 EN TIE
Varkooplokaa! NOTARISHUIS
Directeur W N WOLTKRINK
Bilderdljkstraat bij de Zijlwee
Haarlem Tel (K 25001 1192f
INBOEDELVEILING 5/6 JULI 1955
Inzendingen van huisraad worden dageli.ik.-
aangennmen Fleen afhaaldiensi
trouwens de gehele film door te blijven en
zijn spel is werkelijk ver verheven boven
dat der andere spelers. Het verhaal kom'
hier op neer dat het jongetje met behulp
van een lieve jongedame (Alida Valli) die
in het hotel werkt waar hij logeert tin zijn
eentje) zijn vader wil opsporen. Haar
vriend, een cargadoor van Amerikaanse
afkomst, helpt een stevig handje mee en
slaagt er in op het laatste nippertje de
vader van het parmantige kereltje te be
vrijden uit de handen van de boeven. Er
zijn in deze film waarvoor Graham Greene
het scenario schreef, bijzonder pakkende
opnamen te bewonderen. H. S.
„De koningin der veedieven" (Roxy) -
In deze film wordt men nu eens niet alleen
als getuige geroepen bij gevechten tussen
Indianen cn blanken, maar ook bij gevech
ten tussen Indianen cn blanken onderling.
Daardoor dreigt men enerzijds wel eens
wat te veel van het kwade te krijgen, an
derzijds wordt men door de onverwachte
wendingen in het verloop van de strijd
voortdurend verrast. Dat de hoofdpersoon
in deze film, een met de revolver geborer.
dochter van een landeigenaar (die c:oor
misdadigershand sterft) alle moeilijkheden
het (roodharige) hoofd weet te bieden, is
natuurlijk géén verrassing.
Van Maandag af vertoont Roxy ..Een
seconde beslist". N. R. K.
„Madame de (Studio) Het
wezenlijk sentimentele verhaal van een
generaalsvrouw, wier charme talloze man
nen ijdele hoop dpet koesteren tot zij zelf
verliefd wordt op een diplomaat, kreeg on
der regie van Max Ophuls. door uitstekend
spel van Danielle Darrieux (de generaals
vrouw), Charles Boyer (de generaal) en
Vittorio de Sica (de diplomaat), en niet
in het minst ook door pittige dialogen van
Achard, een zeer goede verfilming. Laat ik
het mysterie der verdwenen oorhangers
hier niet onthullen, maar slechts de film
van harte aanbevelen. N.
„Een liefde in Parijs" (Minerva)
Een verhaal uit 1945, toen Parijs over
stroomd werd door Amerikaanse soldaten,
die er na het inferno van Normandië wat
op hun verhaal mochten komen. De soldaat
Teller doet dat anders dan de anderen;
hij zoekt na zijn diensturen op een staf
bureau rust op een eigen kamer, die hij
alleen kan krijgen als hij een degelijk ge
trouwd man is. Een vriendinnetje met ho
gere aspiraties dan een soldaat, bezorgt
hem prompt een meisje dat als zijn vrouw
moet doorgaan. Het is een schuchter we
zentje uit St. Malo, verdoold geraakt in de
wereldstad en tenslotte bereid om te ver
kopen wat niet verkocht mag worden. Maar
wat het meisje vreest gebeurt niet omdat
de soldaat Teller anders is dan zijn kame
raden. Er ontwikkelt zich een idylle die
een happy ending had gekregen als het
noodlot in de persoon van Tellers comman
dant niet tussenbeide was gekomen.
Daardoor krijgt deze Amerikaanse film
met Franse allure en Franse sfeer een wei
nig origineel einde na een veelbelovend be
gin. Kirk Douglas en Dany Robin speelden
dit avontuur in Parijs voortreffelijk onder
de duidelijk herkenbare leiding van regis
seur Anatole Litvak. S. IC.
„Die man is gevaarlijk" (Luxo r)
Terecht is deze spannende verfilming van
één van Peter Cheyney's detectiveromans
een week geprolongeerd.
Het weekblad voor Bloembollencultuur
zal op 1 Juli voor het laatst geredigeerd
zijn door de lieer R. M. van der Hart. De
lieer Van der Hart, die reeds 71 jaar is,
heeft te kennen gegeven deze functie tc
willen neerleggen, omdat hij te veel ge-
honden is. Hij heeft te veel functies om
alles goed te kunnen doen.
Negen jaar geleden heeft hij louter uit
liefde voor het bloembollenvak deze func
tie op zich genomen. Hij kon dit doen om
dat hij theoretisch zeer geschoold was, hij
haalde namelijk uit liefhebberij de acte
land- cn tuinbouw. Zijn eigenlijke beroep
was onderwijzer in Haarlem, waar hij nu
tien jaar geleden gepensionneerd werd.
Zijn liefhebberij dreef hem reeds op jeug
dige leeftijd naar het bloembollenvak, dat
hij van zeer nabij heeft meegemaakt en zien
groeien.
Dit en zijn theoretische kennis maakte
hem bijzonder geschikt voor zijn functie als
redacteur van het weekblad voor Bloem
bollencultuur. Speciaal over het „bijgoed"
heeft hij veel geschreven en dus de kennis
van de telers van deze gewassen verrijkt.
Het belang hiervan wordt duidelijk als men
weet, dat ongeveer twintig procent van de
totale bloembollenuitvoer door het „bij
goed" wordt ingenomen.
Zijn taak in het vak beperkte zich niet
tot het redacteurschap. Sneciaal in Noord-
holland heeft men dikwijls een beroep op
hem gedaan bij het organiseren van ten
toonstellingen en de daaraan verbonden
persconferenties, waarop hij de journalis
ten vele wetenswaardigheden, zowel op
historisch, cultuurtechnisch als organisato
risch gebied vertelde. Het is niet zijn be
doeling dit werk ook te laten rusten.
Men zal nog wel eens over hem spreken,
want hij heeft in zijn publicaties, wanneer
hij dat nodig achtte, geen blad voor de
mond genomen. Hij is altijd strikt eerlijk
in zijn oordeel geweest en daarom zullen
velen hem slechts node zien gaan.
Naar wij vernemen zal in de eerste helft
van Augustus het directiebureau voor
Noordholland van Rijkswaterstaat ver
plaatst worden van de Jansstraat naar de
villa Wagenweg 66 op' de hoek van de
Koninginneweg. Het betreft hier liet bu
reau van de hoofdingenieur-directeur ir.
Th. Heijblom en zijn staf. De bureaux van
de arrondissementen Haarlem (ir. W. C.
Richter) en Noordzeekanaal ,ir. J. Volkers)
blijven aan de Janestraat gevestigd.
De splitsing van de huisvesting der bu
relen is door het nijpende ruimtetekort
noodzakelijk geworden. Het directiebureau
Noordholland omvat ongeveer dertig per
soneelsleden.
ADVERTENTIE
TEL. 12403 - 10570
ADVERTENTIE
LANGE VEERSTRAAT 10 - TEL. 11493
HAARLEM, 17 Juni 1955
ONDERTROUWD: 17 Juni: J. A. M. Raas-
véld t en H. M. Luitingh.
GEHUWD: 17 Juni: A. Rijswijk en Th. M.
Rijkes; F. P. Muijsken en E. A. A. Hopman.
BEVALLEN van een zoon: 16 Juni: E.
M. Nesselaar-Rush; 17 Juni: A. Hankel-
Schafer.
BEVALLEN van een dochter: 16 Juni:
M. Netten-Staal; L. Verdoes-Polak.
OVERLEDEN: 15 Juni: J. H. Schouten, 73
jaar, Parklaan; P. van der Ploeg, 74 jaar,
Westerhoutpark; N. J. Tabak, 61 jaar, Maer-
ten van Heemskerkstraat. 16 Juni: Tr. M. J.
Brom, 67 jaar. Anegang.
Nu vandaag de jaarlijkse inzameling
voor het Kleuterhuis „Margriet" wordt af
gesloten met een straatcollecte, begint er
tezelfdertijd nog een andere actie voor dit
Kleuterhuis, waarin Haarlem opnieuw ge
legenheid zal hebben om zijn trots over dit
welbestede werk voor zwakke kinderen,
tot uiting te brengen. De baten van deze
actie zijn niet, zoals die van de collecte,
voor het exploitatie-tekort, dat ontstaat
doordat ook kinderen van onbemiddelde
ouders in het Kleuterhuis aan de Anna van
Burenlaan worden verzorgd, maar voor het
aanschaffen van speelmateriaal in de tuin
bij het huis.
De Haarlemse Uurwerkhandel heeft het
initiatief genomen tot een lepeltjes-ver
koop, waarvan de winst geheel aan dit doel
ten goede zal komen. Zij heeft kans gezien
een grote hoeveelheid verzilverde lepeltjes
zeer goedkoop geleverd te krijgen door
„De Zilverstad" te Schoonhoven. De lepel
tjes krijgen de inscriptie „19451955 Kleu
terhuis Margriet".
Het is vandaag de achttiende, de dag
waarop tien jaar geleden het Kleuterhuis
voor zwakke kinderen van alle gezindten
werd opgericht, maar er zal geen feest zijn.
„Daar hebben we geen geld voor", was het
eenvoudig bescheid van de secretaresse.
De verjaardag van „Margriet" stemt overi
gens tot vreugde omdat reeds vele hon
derden kinderen in dit huis hun gezond
heid hebben herkregen. Het is ook een aan
sporing om zo'n lepeltje te kopen en, in
dien mogelijk, ook te helpen verkopen on
der het motto „Vergeet het niet, het lepel
tje van Kleuterhuis Margriet". Bij de ver
koop van de lepeltjes zal men volgens het
sneeuwbalsysteem te werk gaan en vooral
ook een beroep doen op de medewerking
van verenigingen en bedrijven. De prijs
van het lepeltje is gesteld op f 1.25. Een
van de verenigingen, die reeds vanavond
de lepeltjes-actie zal aanvatten is de To
neelvereniging „Kennemer Kunstkring",
die daar bij haar voorstelling in de Stads
schouwburg de gelegenheid voor aangrijpt.
Verscheidene Haarlemse middenstanders
hebben reeds hun medewerking toegezegd
voor de aanbieding van prijzen aan de
beste lepeltjes-verkopers en verkoopsters.
De heer J. G. Prins en mevrouw J.
Prins-Torenburg hopen Maandag 4 Juli
de dag te herdenken, waarop zij vijftig
jaar geleden in het huwelijk werden ver
bonden. Er zullen slechts weinig Heem
stedenaren gevonden kunnen worden, die
nimmer met dit echtpaar in aanraking
zijn geweest, vooral in Katholieke krin
gen, want de aanstaande bruidegom werd
reeds 1 Februari 1917 aangesteld als con
cierge van het R.K. Verenigingsgebouw
Oef, wat moest Rick sjorren en trekken aan Bunkie's benenmaar eindelijk kreeg
hij 'm onder de sneeuw uit.
„Prrrr!", proestte Bunkie, de sneeuw uit zijn neus en mond blazend.
Toen keek. hij hijgend om zich heen.
„Nou", zei Rick. dat was. zeker niet leuk voor je, hè? „Gelukkig, dat ik je er gauw
uit kon trekken!"
„Ja", zei Bunkie. „Ik begon het al benauwd te krijgen, want ik kon geen adem
halen!"
Toen begonnen ze allebei te schateren, nu alles goed was afgelopen.
„Hoe kwam het toch eigenlijk, dat die boel instortte?" vroeg Rick.
„Ik weet het niet", zei Bunkie. „Ineens voelde ik de hele boel op me neerploffen,
en daar lag ikM'n ogen, mond en neus zaten helemaal vol sneeuw!"
„Nou, het is voor de Eskimo's te hopen, dat ze steviger igloos bouwen, dan wij het
dedenStel je voor, dat hun hutten ook telkens instortten!", lachte Rick.
aan de Herenweg. Aldus hebben de heer
en mevrouw Prins op deze wijze nu al
ruim achtendertig jaar iedere vereniging,
familie of organisatie ontvangen, die voor
haar uitvoeringen, feesten en vergade
ringen van een der zalen in dit gebouw
gebruik wensten te maken; het gebouw,
dat volgend jaar ook al weer een halve
eeuw bestaat.
Strikt genomen moeten er drie jaar in
mindering worden gebracht, namelijk de
jaren van 1942 tot '45, toen de Duitse be
zetters het Verenigingsgebouw voor eigen
doeleinden bestemden. Kennelijk zagen zij
de heer Prins toen bij voorkeur niet zo
dicht in hun nabijheid, zodat het echtpaar
gedwongen was tijdelijk elders een onder
komen te zoeken. En na de bevrijding
konden zij de handen extra uit de mou
wen steken, want de chaos die zij hier bij
hun terugkeer aantroffen, zijn zij nu nog
steeds niet vergeten.
De heer Prins is verder de trotse be
zitter van de pauselijke onderscheiding
„Pro Ecclesia et Pontifice", hem in 1948
uitgereikt ter gelegenheid van zijn veer
tigjarig lidmaatschap van het kerkkoor
„Laudate Domine" en van de gouden
KAB-médaille, op grond van het feit, dat
hij meer dan een halve eeuw van deze
organisatie lid is geweest. Maar het bezit
dat door het bruidspaar ongetwijfeld het
meest op prijs wordt gesteld is hun uit
stekende gezondheid, zodat beiden de da
gelijkse werkzaamheden verrichten op
een manier, die men eerder van een zil
veren dan van een gouden bruidspaar zou
verwachten.
Zondag 3 Juli is het van twee tot half
vier receptie in het gebouw, waar het
echtpaar Prins nu reeds bijna veertig jaar
anderen bij hun diverse festiviteiten heeft
geassisteerd. Maar ditmaal zal de te ver
wachten grote belangstelling dan toch
eens voor hen zelf zijn bestemd.
Maandagmorgen is o.a.
ov Ceylon de langste
zonsverduistering van
deze eeuw te zien. Meer
dan zeven minuten zal
de maanschijf de zonne
schijf totaal bedekken en
primitieve volken in de
totaliteitszone (die o.m.
over Ceylon, Achter-In-
dië en de Philippijnen
loopt) zullen met lawijt
verduistering der twin
tigste eeuw de kleinste
expeditie vertrokken die
ooit- voor een dergelijk
gebeuren op weg is ge
gaan. Zij bestaat uit twee
man: dr. J. Houtgast
van de sterrenwacht te
Utrecht en de heer N.
van Straten, chef-instru
mentmaker van hetzelf
de observatorium.
altijd op gelijke afstand
van de aarde en even
min bevindt de aarde
zich steeds even ver van
de zon af.
Voor wie deze zonsver
duistering wil waarne
men, doet zich nu de
gunstige samenloop van
omstandigheden voor dat
de maan zich juist dicht
bij de aarde bevindt, zo-
van trommels en bek
kens trachten, het mon
ster te verdrijven dat de
zon tracht te verslinden.
Bij ons zal het allemaal
veel rustiger verlopen,
want hier gebeurt totaal
niets. Zelfs geen gedeel
telijke verduistering, zo
als verleden jaar op 30
Juni, toen de centrale
lijn van de zoneclips
over Zuid-Scandinavië
liep en wij hier ook nog
iels te zien kregen.
Ditmaal speelt alles zich
te ver van ons huis af;
wij zouden minstens nam
het Zuidelijke eind van
de Rode Zee moeten rei
zen om althans iets te
zien - een klein hapje
uit de zonneschijf.
Uit Nederland is naar
deze langdurigste zons-
Zij zitten al weken lang
op Ceylon en hopen daar
op een heldere hemel,
want tot nu toe was het
ook daar met het weer
niet veel bijzonders. Wél
„heidens warm", zoals
zij melden, maar geen
hemel die geschikt is
voor het waarnemen van
zoneclipsen.
Dat het ditmaal met die
verduistering zo extra
lang duurt (vorig jaar in
Zweden was het maar
twee en een halve mi
nuut donker) komt door
diverse omstandigheden.
De gedaanten van de
banen van de maan en
de aarde zijn daar debet
aan.
Beide banen zijn ellip
tisch van vorm. Bijge
volg staat de maan niet
dat de maanschijf extra
groot lijkt, terwijl de
aarde op dat moment
ongeveer zover mogelijk
van de zon af staat, met
als gevolg dat wij de
zonneschijf klein zien,
zoals steeds in de zomer
maanden, ('s Zomers staat
de aarde verder van de
zon af dan in de winter;
het verschil bedraagt
rond vijf millioen km).
De verduistering van 20
Juni 1055 is zichtbaar in
een klein deel van Oos
telijk Afrika, in grote
gebieden van Zuidelijk
Azië, in de Noordelijke
helft van Australië en in
de wateren van Indische
en Stille Oceaan die aan
deze gebieden grenzen.
Vrijdagavond om 7 uur stonden een vier
tal personenwagens, beplakt met „Vader-
dag-Sigarendag"-biljebten, te wachten op
de Kampersingel nabij de Eendjespoort, -
brug. Op de stoep waren twee grote pak
ken neergezet en een groepje (sigaren-
rokende) mannen stond er bij te praten. In
de pakken zaten de ruim 1000 sigaren wel
ke door de drie bonden van sigarenwinke
liers in Haarlem bijeengebracht waren cn
die in de loop van de avond de mannelijke
bewoners van een aantal bejaardentehui
zen zouden worden aanigeboden.
Omstreeks kwart over zeven was de rij
auto's aangegroeid tot acht, waaronder
vier bestelwager.tjes ter beschikking ge
steld door een sigarenfabrikant en ook de
blauw-geuniformeerde Harmonie Haarlem
was toen gereed om de rondgang met mu
ziek te begeleiden. Ongeveer vijftig in hel
derblauwe uniformen gestoken muzikan
ten stelden zich voor de Eendjespoortbrug
op. Een motorspan van de verkeerspolitie
arriveerde, waarna de stoet zich in bewe
ging zette. Het eerst bezocht men het tehuis
aan de Heerenvest. Op vlotte wijze werd
hier na een kort speechje door een der
actie-leden, een pakket met doosjes siga
ren aangeboden. Voor elke mannelijke be
woner één doosje, met de vermaning dat
de sigaren pas op Vaderdag genoten moch
ten worden. Vervolgerus bezocht men de
tehuizen aan de Hagestraat, de Jansweg en
de Schotersingel. Overal wei-den de giften
met grote dankbaarheid aanvaard cn met
De handigheid, waarmede kellners door
druk verkeer kunnen laveren, zal een van
de factoren zijn die het succes zullen be
palen van de uitbreiding, die de gebr.
Brinkmann op de Grote Markt aan hun
zonneterras hebben gegeven. Met ingang
van vaiidaag kan men namelijk achter het
standbeeld van „Loutje" in een van de
gemakkelijke stoelen plaatsnemen op de
vluchtheuvel en zo, van het midden der
Markt af, blikken werpen op het interes
sante gedoe rondom. Fleurige parasols ver
levendigen dit stukje verpozing temidden
van de drukte in Haarlems pittoresque
middelpunt. Het mooiste plein van Neder
land heeft er nu weer een attractie bij.
groot genoegen hoorden de opden van da
gen de pittige feestmarsen van „Haarlem"
aan. Onderweg werden hier en daar tevens
wat sigaren uitgedeeld, maar die waren
afkomstig van een sigarenfabrikant. Op
weg naar het vijfde en laatste tehuis, dat
aan het Westerhoutpark, musiceerde het
korps ongeveer een half uur op de Grote
Markt, terwijl de begeleidende sigarenhan
delaren in de Ridderzaal van het stadhuis
door de burgemeester van Haarlem, mr.
O. P. F. M. Cremers ontvangen werden.
De heer L. Braakman, leider van deze actie,
bood de burgemeester hier een doos sigaren
en een sprookjesboek getiteld „Rustige
uren van Henri Wintermans" aan. Mr. Cre
mers complimenteerde de sigarenhandela
ren met hun actie en zei verder dat, hoe
wel deze winkeliers de activiteiten van
deze avond door een commerciële bril be
kijken, toch hiermede een sociale daad
stellen d;ie stellig toe te juichen is.
ADVERTENTIE
(Les visages de l'ombre)
Uit het Fratis vertaald
2)
Hier, neen, een beetje lager. Daar.
precies waar je nu bent,
Haar stem trilde enigszins. „Waar moet
ik wel niet op lijken?" peinsde Hermantier.
Krachtig tekende hij in één trek.
Heel goed, zei Christiane.
Hij was tevreden haar verbaasd te
hebben.
Christiane, mompelde hij, ik ben zo
even misschien wat bruusk geweest, maar
je kunt je werkelijk niet voorstellen hoe
dat leerboek op mijn zenuwen werkt. Als
me dat nu nog op de een of andere manier
van nut zou kunnen zijn.
Buiten zul je blij zijn iets te doen te
hebben.
Zij was weer van plaats veranderd en
hij had de indruk dat het belachelijk
moest zijn, wanneei hij zich tot iemand
wendde die niet meer voor hem stond.
Om zich een houding te geven, zette hij
zijn donkere bril af en streek hij met zijn
handen over zijn ogen.
Een maand, die is zo om, zei hij.
Een maandof langer.
Niets daarvan. Ik ben nu helemaal in
orde. De rust, de buitenluchten ik
zweer je, dat ik op 1 Augustus naar de
fabriek zal kunnen terugkeren.
De dokter zal wel beslissen.
Dat is al helemaal besloten.
Hij zette zijn bril met het dikke schild
padmontuur weer op en vervolgde:
Hubert is een geschikte knaap, ik ben
de eerste om dat te erkennen, maar hij
heeft niet voldoende autoriteithij
heeft geen overwicht. En bovendien
is mijn plaats in de fabriek.
Wat hindert dat nu voor een keer
nis jij wat zou kunnen uitrusten!
Vier maanden in het ziekenhuis, een
maand om op krachten te komen en nog
een maand vacantie, ik vind dat dat vol
doende rust is.
Er werd geklopt.
Ja, riep Hermantier. Wat is er?
Mevrouw, daar is mijnheer Merville.
Hij vraagt of hij binnen mag komen.
Jij moet je niet tot mevrouw richten,
zei Hermantier, maar tot mij.
Goed, mijnheer.
Laat hem bovenkomen.
Goed, mijnheer.
Dat kind maakt me tureluurs, mom
pelde Hermantier. Op mijn woord, ik besta
niet voor haar.... Hoe is zij?
Maar.... dat heb ik je al verteld,
zei Christiane. Bruin, klein, bijdehand.
Hermantier probeerde zich een donker,
klein, bijdehand meisje voor te stellen.
Het beeld was vaag. Het was als een
silhouet zonder gezicht.
Ik ben helemaal niet op dat meisje
gesteld. Je had Blanche kunnen houden.
Die bazelde.
Misschien, maar ik kon het goed met
haar vinden.
Een snelle pas klonk in de gang. Hubert
verscheen.
Dag Christiane.
En, amice, hoe voel jij je vanmorgen?
Gaat wel, zei Hermantier.
Niet al te vermoeid?
Waarom zou ik vermoeid zijn? Zie ik
er soms niet goed uit misschien?
Ja zeker!
Er ontbrak natuurlijkheid en warmte
aan Hubert's stem. Meri had altijd de in
druk, dat hij iets verborg.
Ik laat jullie alleen, zei Christiane.
Ik denk, dat wij over een half uur zullen
kunnen vertrekken. Ga zitten, Hubert.
Richard, geef hem eens een sigaret.
Zij wachtten tot de deur weer dicht was.
En? vroeg Hermantier, heb ie hem?
Ja.
Hermantier stak zijn hand uit.
Geef eens.
Hij sloot zijn vingers, streek met zijn
duim over de bol van de lamp, over de
metalen rand. Hij zweeg, en ook Hubert,
gewoonlijk zo spraakzaam, bewaarde het
stilzwijgen. Een jaar van inspanning lag
achter hen, van onderzoekingen, van
proeven, iedereen in het laboratorium was
doodop, geweldige sommen waren uitge
geven om dit resultaat te bereiken: de
nieuwe Hermantier-lamp.
Bijna verlegen vroeg Hermantier:
Werkt hij goed?
Hij werkt goed, zei Hubert. Het equi
valent van daglicht.
Laat hem eens branden.
Maar.
Dat doet er niets toe. Laat hem maar
branden.... Hier op het nachtkastje staat
een lamp.
Hij hoorde hoe Hubert de lamp in de
fitting schroefde en met zijn handen voor
zich uit kwam hij naderbij.
Men kan er zich met goed rekenschap
van geven, zei Hubert, omdat de luiken
niet dicht zijn.
Ik verzeker je, dat dat van geen be
tekenis is, zei Hermantier zacht. Brandt de
lamp?
Hermantier kneep zijn oogleden achter
zijn bril samen en met inspanning van al
zijn krachten stelde hij zich een lamp
voor, die daglicht verspreidde.
Wat heeft die lamp me een moeite
gekost! mompelde hij. Doe hem maar weer
uit, Hubert.
Hij hoorde de schakelaar.
Dank je, En geef me nu maar details.
Die zaak moet snel en stevig aangepakt
worden, hè!
Onze vertegenwoordigers zullen over
een week of twee vertrekken, zei Hubert.
Waarom deze week niet?
Niets dringt. Wij zijn bijna in Juli.
Dat kan me niets schelen. Er is geen
minuut te verliezen. Heb je aan de publi
citeit gedacht?
Natuurlijk. Ik heb een vouwblad
laten maken met de karakteristieken van
de lamp en een opsomming van zijn voor
naamste voordelen
Slecht! Dat zal niet aanspreken. Maak
een affiche.... De lamp in de rechter
bovenhoek.... een heel grote lamp, stra
lend als de zon. en beneden, links.
bloemen, een veld met bloemen, helio
tropen bijvoorbeeld, alle naar het licht
gekeerd.... Kun je het je voorstellen?
En kleuren, voor de drommel, zodat alle
muren er door opgefleurd worden! En.
zoek verder een slagzin, die inslaat, die
opvalt.
Ben je niet bang. dat een affiche, zo'n
affiche. wat. hoe zal ik het zeggen?
Nou, zeg het maar: vulgair zal zijn!
Maar juist daarom. Ik wil de boer op zijn
boerderij, de kolenboer tn zijn opslag
plaats, de nachtwaker in zijn hokje be
reiken. Ik wil dat mijn lamp even popu
lair wordt als de telefoon of de telegraaf.
Hermantier lachte, zijn duimen in zijn
oksels en met zijn vingers op zijn bors'
trommelend. Er lag as op zijn vest. Zijn
kleren waren gekreukeld, maar hij was zc
groot, zo breed, zo krachtig, dat dergelijke
slordigheden deel uitmaakten van zijn per
soon, zijn vitaliteit bevestigden, Alleen zijn
donkere bril paste daar niet bij, die leek
op een soort vermomming.
Stel voor mij ebn klein rapport op,
vervolgde hij. Wanneer kom je ons op
zoeken?
Over twee weken waarschijnlijk. Ik
zal van de festiviteiten rond de 14e Juli
profiteren om enkele dagen verlof te
nemen.
Goed, dan heb je alle tijd. Niets ver
geten, hè! De raming van de uitgaven, een
overzicht van de lopende zaken en een
ontwerp, met een geschikte slagzin
We zuilen met ons allen zoeken.. Schrijf
maar een wedstrijd uit onder het perso
neel.... Ik ben heel tevreden, Hubert.
Geef mij die lanmp eens.
Hij kreeg hem in zijn hand'.-olte, nog
lauw en niet zwaarder dan een luchtbel.
Daar zil toekomst in, ouwe jongen, als
wij onze voorsprong weten te handhaven.
We zullen ze krijgen, geloof mij maar.
Over zes maanden zul je me bedanken dat
ik voor hen het hoofd niet gebogen heb
Wij zijn sterker dan zij, Hubert, onthoud
dat goed.... Je moet drie dozijn van die
lampen meebrengen. Ik wil dat de villa
helemaal voorzien wordt van die lampen.
Oh, ik weet wat je denkt. Maar dat zal me
genoegen doen. Verdwijn nu maar. Je moet
de posi lekenen de -chefs van de ver
schillende afdelingen ontmoeten. Geluks
vogel! Mij nemen ze in die tijd mee naat
de Vendée. als een zieke. Tot spoedig.
Hubert. Ik ben werkelijk tevreden.
(Wordt vervolgd).
