Kort en bondig
Deventerkoek en Spencer
Clowntje Rick
De schimmen
van het duister
Sport shop
Constandse
Beroep van koster in
loop der eeuwen
LEVENSPOSITIE
Heemskerk zegt „neen"
tegen Beverwijk
Tijdschrijver tot een
jaar veroordeeld
Voor 300 gulden gestolen
uit Noorderschool
Tweede concert in het
Bloemendaalse Bos
De KLM en de Lufthansa
Voor de kinderen
Burgerlijke Stand
van Haarlem
Wielerwedstrijd van
„De Bollenstreek"
Katholieke kosters bijeen
Heemstede bracht voor
„1940-'45" 10.000 op
IJmon<Mrenscorrecties
FEUILLETON
door Boilleau Narcejac
.'r
DONDERDAG 21 JULI 1955
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
4
De legende wildat in de 15e eeuw alleen
de burgemeester van Deventer het recept
kende van de echte Deventerkoek. In elk
geval kennen heden ten dage alle fijnproevers
er de smaak van. Deventerkoek is meer dan
een lekkernij - het is een genot dat een
traditie werd.
Echte goede dingen worden altijd goede
tradities. Zo is ook de echtegoede Virginia-
tabak een traditie. Maar een levende traditie,
want elke generatie heeft die tabak verbe
terd, totdat in Spencer sigaretten tenslotte
het hoogtepunt iverd bereikt.
In elk doosje
Spencer zitten
20 van de beste
sigaretten
ter wereld.
Uitspraken Haarlemse rechtbank
Hedenmorgen heeft de rechtbank in
Haarlem de 34-jarige tijdschrijver F. R. F.
uit Aerdenhout een gevangenisstraf van
twaalf maanden met aftrek opgelegd. F.
zou op een morgen in April uit een geld-
trommel, toebehorend aan een in het huis
van zijn ouders inwonend echtpaar, twee
biljetten van honderd gulden gestolen heb
ben en enige tijd later met een daaruit weg
genomen spaarbankboekje achttienhonderd
gulden bij een bank hebben opgenomen. De
officier eiste twee weken geleden een ge
vangenisstraf van een jaar en drie maan
den.
De zaak tegen de 26-jarige behanger
stoffeerder J. C. D. uit Haarlem werd aan
gehouden. D. zou in de afgelopen maanden
in de kerken aan de Leidsevaart, de Jans
straat, de Kleverparkweg en het Spaarne
in totaal vijftien tasjes van in de kerk ver
blijvende dames hebben gestolen.
De zaak tegen de 23-jarige houtbewerker
J. E. B. uit Haarlem werd teruggewezen
voor psychiatrisch onderzoek. B. had, aldus
de processen-verbaal en zijn eigen verkla
ringen, om zich te wreken op zijn ex-ver
loofde, die de verhouding had verbroken,
brand gesticht in het huis van haar ouders,
waar zich op dat ogenblik alleen een tien
jarige jongen en een baby van een jaar
bevonden.
In de nacht van Maandag op Dinsdag is
er ingebroken in de Noorderschool aan de
Velserstraat. Men heeft zich via een raam
toegang tot het gebouw verschaft, waarna
verscheidene ongesloten kasten en laden
zijn doorzocht en de inhoud her en der
verspreid werd. De school is wegens va-
cantie gesloten en daar geen der leerkrach
ten te bereiken was, kon men ook niet di
rect vaststellen wat er uit de diverse loka
len verdwenen zou zijn. Na een diepgaan
der onderzoek is thans gebleken dat een
hoeveelheid voetbalshirtjes en broekjes,
scharen, lappen katoen, knotten wol en
strengen garen ter waarde van driehonderd
gulden gestolen is. De inbraak werd door
de concierge van de school ontdekt.
Woensdagavond werd in de muziektent
in het Bloemendaalse Bos het tweede zo
meravondconcert gegeven. Uitvoerenden
waren de leden van Accordia, het accor
deongezelschap dat onder leiding van de
heer Nol A. J. Grootegoed staat. Doordat
de toestemming van B. en W. pas Maan
dag laat was afgekomen, had men de aan
kondiging van het concert alleen door
middel van aanplakbiljetten bekend kun
nen maken. Ruim honderdvijftig toeschou
wers kwamen in de loop van de avond
naar het Bloemendaalse Bos om naar de
pittige muziek van Accordia te luisteren,
veel meer belangstelling dan bij het eer
ste optreden. De aanwezige politieagent
moest helaas nog een enkele keer optreden
tegen jongelui, die tijdens het spelen van
de muziek de orde verstoorden. Boven
dien moest hij in actie komen om allerlei
instanties af te bellen ter informatie naai
de sleutel van de electriciteitskast. De
parkwachter, die met vacantie was,
deze sleutel bij zich gehouden. Gelukkig
werd na veel moeite een oplossing gevon
den, waardoor ook na het intreden van de
schemering het concert kon worden voort
gezet.
ADVERTENTIE
©VeP. DB KLEINE GEVOEGENS DES L-EVEM5
TOBACCO CO
PAN Y
Aan de vooravond van de informele be
sprekingen over een luchtvaartovereen
komst tussen Nederland en West-Duits-
land heeft een vertegenwoordiger van de
K.L.M. te Bonn op een persconferentie
verklaard te hopen, dat de samenwerking
met de Lufthansa weer even goed als voor
de oorlog zal worden. Er zijn zoveel pas
sagiers te vervoeren, zei hij, dat er voor
beide maatschappijen een ruim arbeidsveld T
ic- Tio tc t ivr Vin ü,,Dmn man en E. P. C. Kluwen; J. Mus en M. .Th.
is. De K.L.M. wil ijveren voor landings Koning. Th G Chr Hooij cn H j H Brok;
recht van de Lufthansa op Schiphol. De
landse woordvoerder zei te verwach- Van Leeuwen en G. de Vries; E. Holster en
ten, dat het luchtverkeer zich in 1970 zal
hebben verdrievoudigd en dat in 1960 al
evenveel passagiers per vliegtuig over de
Atlantische Oceaan zullen worden ver
voerd als per schip.
Ja, daar had die ondeugende Bunkie Rick aardig beetgenomen met dat popje...
Rick keek eerst 'n beetje bedremmeld, omdat hij er zo ingevlogen was. Maar toen
lachte hij even hard als Bunkie.
„Leuk bedacht!", zei hij. „Ik meende heus, dat er iets met jou gebeurd was, toen ik je
zo klein naast me zag!"
Toen kreeg hij er zelf ook smaak in.
„Weet je wat... nou moeten we tante Liezebertha er ook eens mee voor 't lapje
houden!", stelde hij voor.
„Goed", zei Bunkie. „Tante Liezebertha is in de keuken bezigkom mee dan zetten
we 't popje bij de deur!"
Zachtjes liepen ze de trap af. In de keuken hoorden ze tante Liezebertha bezig met
de ontbijtboel. Toen legde Rick zijn vinger op zijn mond en keek naar binnentante
Liezebertha stond met haar rug naar de deur.
Nu zette Bunkie zachtjes het popje in de deuropening
„Tante Liezebertha!", riep hij toen, met 'n piepstemmetje
Tante Liezebertha keek om en staarde verbaasd naar de deur, waar 'n dwergachtige
Bunkie stond
HAARLEM, 20 Juli 1955
ONDERTROUWD: 20 uli, J. C. Stekelen
burg en M. van der Vlerk; C. D. Houtman en
H. van Wijk; C. G. M. van Vugt en M. M.
Hoogkamer; R. Hein en H. van Sitter; C.
Ouwens en H. M. Hogervorst; R. Dijkstra en
W. M. Bakker; J. Olivier en M. M. Roozen-
daal; G. Borst en G. Rossel; N. van der Put
ten en J. H. Th. van der Steen; P. J. Stok-
F. W. Schoonebeek en W. M. Kokke; A. J.
H. van Kampen; J. Nou wen en G. G. van
Haaster; W. Snoeks en H. Loerakker; N. P.
F. Nielen en H. M. E. Koot.
GEHUWD: 20 Juli, M. Hendriks en M.
Walbeek; G. W. van der Pauw Kraan en C.
G. van der Zwan; J. Th. van den Eijkhof en
M. C. J. Lemmink; L. W. Scheurkogel en
K. R. Bodeving; J. J. van Bodegraven en E.
C. M. Veldhuizen; J. A. Roelofs en N. Bak-
kenes; C. A. Dorlandt en P. M. Homing; A.
van Boheemen en C. H. Wempe; J. G. N. van
Berkel en A. C. Hogeslag; H. A. L. Roosloot
en M. Th. L. Kors; Chr. Brouwer en A. F.
Klerk; W. J. Michiels en D. Witte; G. J.
Willemse en L. W. van Duuren; P. J. Plaats
man en J. Kooijman; J. van der Wereld en
A. M. Schoen; G. H. P. van Wezel en J.
Mooi; H. van der Hoff en Th. F. Sanders;
P. A. Harren en G. P. van der Klashorst;
J. A. Th. Overes en A. H. Koek; F. Licht en
H. P. van den Bosch; D. S. Broertjes en T.
Strik; Z. Zwiers en J. E. Sluik; M. E. M.
Sieters en J. A. van Zon; E. B. J. Mascini en
H. F. G. Mieion.
BEVALLEN va een zoon: 17 Juli, J. Th.
SchreuderVennik; 19 Juli, M. G. Hager—
Schmalfuss; 20 Juli, E. van der Steen
Brouwer; M. C. HolierookOmans; J. Smit
Groenendaal.
BEVALLEN van een dochter: 18 Juli, A.
M. C. Th. ObbensUrbanus; M. Bon
Kruithof; 19 Juli, M. L. FluitsmaVervaat;
A. Soppevan der Sluis; N. Verstraten
Huis; 20 Juli, F. J. W. van Veenendaal
Marcker; A. Chr. J. ScharwachterVreulink.
OVERLEDEN: 17 Juli, T. de JongMul
der, 86 j., Emauslaan; 19 Juli, M. J. C. van
Liempt, 8 j., Frans Halsstraat.
ADVERTENTIE
Bronsteeweg 8
Heemstede
t.o. Koediefslaan
Telefoon 38321
Slaapzak met rits rondom,
dus ook als deken te gebruiken
100 dons67.50
BINNENLAND
De maharadja van Patiala is voor een
particulier bezoek van enkele dagen in ons
land aangekomen. Hij heeft zijn intrek ge
nomen in hotel Wittebrug te 's Gravenhage.
Uit de Waal is het stoffelijk overschot
van de 34-jarige H. Wiskamp opgehaald, die
deze week bij het vissen was verdronken.
In het Noorderkanaal te Rotterdam is
het stoffelijk overschot van de 14-jarige Jan
van der K. uit de Rembrandtstraat drijven
de aangetroffen. De jongen is Zondag j.l.
vermoedelijk bij het zwemmen verdronken.
Prof. dr. St. Tcser O P, geboren Nij-
megenaar, oud-hoogleraar in de Ethica en
Sociologie te Nijmegen, van 1948 tot 1950
hoofdredacteur van de Maasbode en thans
professor in de sociale wetenschappen aan
het Angelico te Rome, heeft Woensdag in
zijn geboortestad zijn zilveren priesterfeest
gevierd.
Op 16 Juli is het m.s. „Johan van Ol-
denbarnevelt", dat op 9 Juni met ongeveer
1400 emigranten uit Nederland naar Australië
vertrok, uit Sydney vertrokken voor de
terugreis. Het schip wordt op 26 Juli in
Surabaia verwacht. In Surabaia, Semarang,
Tandjong Priok zullen ongeveer 1200 repa-
triërenden worden ingescheept. Het schip
vertrekt 27 Juli uit Surabaia. Het zal op 28
Juli Semarang aanlopen en van 29 tot 30
Juli in Tandjong Priok liggen. Het wordit 23
Augustus in Amsterdam verwacht.
HAARLEM EN OMGEVING
Geslaagd. De heer W. Klip te Heem
stede is geslaagd voor het examen practijk-
leraar Spaanse handelscorrespondentie van
de Vereniging voor Taalkundig Handels
onderwijs.
45 jaar predikant. Zondag 31 Juli zal
het vijfenveertig jaar geleden zijn, dat ds. G.
K. van der Horst, voorganger van de afde
ling Haarlem-Noord van de Nederlandse
Protestantenbond, bevestigd werd als predi
kant in de Nederlands Hervormde Kerk. Zijn
gemeente was 's Heerenberg.
Onder de renners van „De Bollenstreek"
is een wedstrijd over 70 km gereden. Na een
30-tal km werd de strijd spannend. Schraven-
dijk en Bruynen, sleepten de premies in de
wacht. Kort daarop was Schiavendijk, na
45 km gereden te hebben verplicht af te stap
pen wegens een lekke band. Na 55 km gingen
Willemse, v. d. Zwet en Kaptein er vandoor.
Het was uiteindelijk Kaptein, die op een
wiellengte Willemse klopte. De tijd was 1 uur
59 minuten.
Een tafreel uit Het fort van Jentantsjan"
door de Opera van Peking en het Staats
theater van Liaoning, welk officiële gezel
schap van de Volksrepubliek van China na
het sensationele succes tijdens het Inter
nationale Toneelfestival te Parijs thans in
De R.K. Bond voor kosters in het bisdom
Haarlem ,,St. Willebrordus" is de eerste
organisatie geweest, die officieel gebruik
heeft gemaakt van het nieuwe wijkgebouw
„De Princehof" in De Glip, dat onlangs door
de burgemeester van Heemstede werd ge
opend. Dit ter gelegenheid van hun bonds
dag, die Woensdagochtend met een H. Mis
in de parochiekerk van O.L. Vrouwe He
melvaart aan het Valkenburgerplein werd
ingezet. Na de lunch in het Verversingshuis
van het wandelbos „Groenendaal" begaven
de ongeveer honderd deelnemers zich naar
„De Princehof", waar de vergadering door
de heer A. Koene uit IJmuiden als bonds
voorzitter met een kort inleidend woord ge
opend werd.
De eerste spi-eker was kapelaan H. Dijs-
selbloem van Rotterdam, die de noodzaak
wenste aan te tonen van een betere be
roepsvorming voor kosters. Hij vestigde er
de aandacht op, dat de moderne tijd een
perfectie vraagt in geestelijke en materiële
zaken en overal uitsluitend geschoolde
krachten worden verlangd. Dit geldt dus
wel in het bijzonder bij het beroep van kos
ter, die immers bezieling moet geven aan
de eeredienst. Nadat spreker in een histo
risch overzicht had aangetoond, dat het
kostersambt door de eeuwen heen bijzonder
nauw aan de kerkgeschiedenis verbonden is
en er reeds in de catacomben van deze
functionarissen sprake was, bestreed hij de
opvatting dat men alleen voor kosten zou
geschikt zijn, „wanneer men niks beters
worden kan". Hij meende dat deze discri
minatie van het beroep het gevolg is ge
weest van enige minder gelukkige figuren,
die enigszins hebben beantwoord aan de
caricaturen uit voordrachten en toneel
stukken. Ook daarom achtte kapelaan Dijs-
selbloem een beroepsvorming voor de kos
ter noodzakelijk en wel voor hij met de uit
oefening van dit ambt begint. Ook zou spre
ker een zekere algemene ontwikkeling
eisen, dus minstens een diploma MULO,
benevens een behoorlijke kennis van de ker
kelijke gebruiken en kunstgeschiedenis. Bij
dit alles is ook het nevenberoep voor de
koster een enigszins tere kwestie, omdat de
spreuk „Wie het altaar bedient, mag van
het altaar leven" slechts zelden wordt be
waarheid. Daarom zou spreker de koster
ook gaarne een kerk-muzikale vorming
■willen geven, opdat hij zijn beroep zou kun
nen doen samengaan met dat van organist,
hetgeen dan voor hem een waardige com
binatie vormt. Door dit alles achtte kape
laan Dijsselbloem de noodzaak van de op
richting van een kosterschool voldoende be
wezen, waarvoor hij ten slotte „De Brak-
kensteyn" van harte meende te mogen aan
bevelen.
Na een korte pauze werd het woord ver
leend aan de heer C. F. Kleisterlee jr., ge
meenteraadslid van Rotterdam, die van
mening was dat de Bond voor Kosters zijn
bestaansrechten reeds voldoende bewezen
heeft. Al wordt in de praktijk dan ook nog
lang niet voldoende tegemoet gekomen aan
de door de kosters dagelijks gehoorde tekst
„Geef ons heden ons dagelijks brood". Doch
naast zjjn pogingen tot verbetering van de
economische omstandigheden der leden
dient de bond ook een school te zijn voor
het leven, waarbij men zich richt op het
Apostolaat. Het kostersambt vereist even
eens een zekere roeping en een groot ge
loof, om niet door allerlei kleine oorzaken
het verband met de kerk te verliezen. De
heer Kleisterlee besloot zijn toespraak met
de bijzondere nadruk te leggen op een ge
wenste bevordering van de gemeenschaps
zin, want wanneer de mens in zijn ambt
wordt gewaardeerd, neemt zijn bestaan
eveneens in diepte toe.
De Bevrijdingsactie ten bate van de
Stichting „1940'45" heeft te Heemstede
10.514,59 opgebracht; een bijzonder ver
heugend resultaat, vooral omdat hierbij de
subsidie van het gemeentebestuur nog niet
is inbegrepen. De opbrengst van de huis
aan huis-collecte was 9.413,24; de actie
op Bevrijdingsdag met de driehoekjes
leverde 544,35 op en de bloemenactie tij
dens de nationale herdenking 80. Boven
dien droeg de toneelclub van de Heem-
steedse Christelijke Oratorium Vereniging
nog 477 af, de totaalopbrengst van de op
voering van „Betje regeert" in het Minerva
Theater op Donderdag 12 Mei.
Dit jaar ontving de Stichting uit Heem
stede dus meer dan het dubbele van
1954, toen in totaal 4.796,76 kon worden
afgedragen.
ADVERTENTIE
kunnen wij U NIET verschaffen. Echter wel
3 jaar gratis leven.
Koopt bij Uw winkelier RHEUMA-verras-
singscouvertjes.
Ggk. Min. v. Just. 22-ll-'54 LO 520/052.
Tijdens de Woensdagavond gehouden
openbare vergadering van de gemeenteraad
van Heemskerk hebben de raadsleden zich
éénstemmig uitgesproken tegen de door de
gemeente Beverwijk voorgestelde grens
wijziging. Vele argumenten werden hierbij
in stelling gebracht en om tot een oplossing
te komen zonder dat er tot een verleg
ging van de grens wordt overgegaan
blijkt Heemskerk nog altijd in der minne
bereid. Men wil hierbij niet slechts het ge
meentelijke belang in het oog houden,
maar evenzeer het nationale belang dienen,
waarvoor men bereid is zonodig offers te
brengen het nationale belang, dat paral
lel loopt aan dat van de IJmond.
De heer Beentjes (Kath.) wees het
Beverwijkse voorstel beslist af, daar de
uitvoering hiervan volstrekt niet in het be
lang zou zijn van de IJmond. De gemeente
Beverwijk stelt uitsluitend eigen-belang op
de voorgrond en de raad is gegriefd door
de wijze waarop Beverwijk meent dat deze
kwestie moet worden opgelost. Aan de ex-
pansiezucht van de buren moet de grond
van tientallen agrariërs worden opgeofferd;
door de onwil van deze gemeente is de
samenwerking tussen de drie IJmond-part-
ners bedroevend slecht geworden. Niets is
door Heemskerk nagelaten om tot een ver
gelijk te komen in het belang van de
IJmond. „Wij willen wel offers brengen,
maar niet met als resultaat dat wij ten
slotte uiteindelijk onder de voet worden
gelopen. Wij zullen nooit toestaan dat wij
geheel opgeslokt worden", betoogde de heer
Beentjes, die nog even dieper inging op de
door Beverwijk aangehaalde besluiten van
1952, toen reeds werd gesproken over even
tuele grenscorrecties. Dit waren slechts in
cidentele gevallen. Beverwijk zegt dat B.
en W. van Heemskerk onvolledig zijn ge
weest in hun prae-advies, maar de heer
Beentjes nodigde dit college uit om te be
wijzen, waaruit deze onvolledigheid is ge
bleken. „Wij zullen de deur niet sluiten,
ondanks de ondervonden teleurstelling en
zullen alles doen om alsnog tot een verge
lijk te komen."
Nederland optreedt. De reeds in ons blad
besproken voorstelling wordt vandaag her
haald in Amsterdam, op 23 en 24 Juli in
de Rotterdamse Schouwburg en op 26, 27
en 28 Juli in het Gebouio voor Kunsten
en Wetenschappen in 's-Gravenhage.
(Les visages de l'ombre)
Uit het Frans vertaald
30)
Tot Laubret natuurlijk. Het graf be
vindt zich juist rechts van het kruis, naast
het familiegraf van de Durand-Brugets
Een heel eenvoudige maar mooie granie
ten steen, met een kruis.
En Hubert? Heeft hij de trein ge
mist?
Zou je gewild hebben, dat hij niet
bij de begrafenis was? Hij heeft de bus
van twaalf uur genomen en verder de
nachttrein.
Wie heeft er betaald?
HubertJe tekent maar een chèque
voor hem wanneer je wilt, er is geen haast
bijHoe voel jij je?
Enigszins gebroken, hoe kan het an
ders.
Ik ben kapot. Ben je niet erg boos
op me?
Neen, Christiane. Eerder moet ik je
vragen heel wat te vergeten. Mijn humeur
vooral. Ik ben geen erg aangename metge
zel.
Arme Richard!
Zij streek hem over zijn haar en hij ver
gat zijn wrokgevoelens.
Doe ik je geen pijn? vroeg zij.
Neen. Het is vooral 's avonds dat ik
pijn heb. De zomer is dit jaar te heet.
Je doet er verkeerd aan zoveel sterke
drank te drinken. Ik heb je niet willen
dwars zitten, maar Lauthier zou niet te
vreden zijn als hij hoorde dat
Ach, Lauthier! Je moet wat gaan
rusten, Cchristiane. Ik kan nu wel alleen
blijven. Het zal me goed doen te denken
aan Maxime, aan vroeger.
Is dat waar? Heb je niets nodig?
Ze stond op, kwam van achteren naar
hem toe en kuste hem op zijn haar.
Tot straks, Richard.
Zij had hem gekust. Zonder afkeer. Met
een waar verlangen. Hermantier bleef
doodstil zitten, proberend de weldadigheid
van dit ogenblik te rekken. Hij had
Maxime verloren. Maar misschien zou hij
haar terugwinnen. Misschien zou het
leven weer kunnen beginnen zoals voor
heen. Zij kenden elkaar slecht, dat was
alles. Niemand zou hen meer scheiden.
„Je vergeet, dat je misschien gaat ster
ven, dacht hij. Je vergeet dat men je alleen
maar spaart, omdat je veroordeeld bent".
Hij stond op om die dwaze gedachten het
hoofd te bieden. Alsof hij al niet ongeluk
kig genoeg was! Nu Maxime verdwenen
was, was hij niet meer dan een oude man.
De smart en de bitterheid wierpen zich
weer op hem en zijn schouders zakten af.
Hij liep om de tafel, met één been slepend,
luidruchtig ademend, niet meer wetend,
waarop hij zijn gedachten moest richten.
Hij hoorde de auto die terugkwam, Marce-
line die om het huis heenliep om de vis in
de ijskast te leggen. En plotseling had hij
zijn beslissing genomen. Hij zou naar het
kerkhof gaan. Het was het heetste uur van
de dag, er zou niemand zijn. Hij nam zijn
tuinhoed, opdat niemand hem zou zien! Hij
trok zich overigens niets aan van de me
ning van de mensen uit het dorp. Met zijn
linkerhand voor zich uit, bereikte hij de
garage, waar Clément met emmers water
bezig was.
Wat doe je daar, Clément?
Schoonmaken, mijnheer. De vis geeft
zo'n onaangename lucht in de koffer
ruimte.
Daar ga je straks maar mee verder.
Ik heb de auto nodig.
Goed, mijnheer.
Hermantier ging op de voorbank zitten,
wachtte totdat Clément naast hem zat, met
zijn hand aan de starter.
Breng mij naar de begraafplaats.
Er volgde een korte stilte, zoals zoëven
op de veranda.
Goed, mijnheer, zei Clément ten slotte
met een toonloze stem.
Hij was niet dwaas. Ongetwijfeld dacht
hij dat Christiane, op van de zenuwen,
alles verteld had. Nu vreesde hij de ver
wijten van zijn baas. Toch reed hij even
soepel als anders weg. Hermantier mocht
dan al verscheidene dagen weten, dat
Maxime dood was, zijn hart wist het nog
niet. Maxime was in zijn geest nog altijd
springlevend. Is het leven van anderen
voor een blinde niet altijd een herinnering?
Hij hoorde de saxofoon. Hij zag het gezicht
van Maxime terug, zijn gezicht van ver
leden jaar, dat wel erg ingevallen, maar
nog altijd spottend was. Maxime was altijd
een kwajongen geweest. En Hermantier
moest zichzelf bekennen dat hij nooit iets
had gedaan om zijn broer te verbeteren.
Egoïstisch had hij, de man ontbloot van
fantasie, de in zaken harde industrieel, die
niets van kunst wist en het schone min
achtte, genoten van alles wat Maxime zo
goed incarneerde: de zorgeloosheid, het
plezier, de vrijheid, de teugelloze verkwis
ting! Maxime was voor hem een gril en
weelde geweest. Hij had geld uitgegeven
voor Maxime zoals anderen het doen voor
'n jacht of 'n stel renpaarden. Hij had zich
flink moeten tonen. Hij had soms, maar te
zelden, getracht die vriendelijke en wispel
turige natuur te temmen. Maar Maxime
was ondoorgrondelijk en als hij voelde dat
hij met de rug tegen de muur stond, vond
hij uitingen van tederheid, die zijn oudere
broer altijd weer in de war maakten. Men
moest hem wel vergeven en er de spons
over halen. Maxime wierp zich opnieuw
in allerlei excessen. Hoe vaak had Herman
tier hem niet met geweld naar een dokter
willen slepen! Het was voor allen duidelijk,
dat Maxime niet oud zou worden; die witte
gelaatskleur, die holle wangen, die korte
ademhaling waren evenveel tekens. En die
teugelloze zinnelijkheid, die Hermantier
ontzette! Op tweeëntwintigjarige leeftijd
was een longontsteking Maxime bijna
noodlottig geworden. De doctoren hadden
hem gewaarschuwd, dat de geringste on
voorzichtigheid hem duur te staan zou
komen. Een week nadat hij voor de eerste
keer naar buiten kwam, werd hij de min
naar van een zangeres, die hij naar Oosten
rijk vergezelde. De lijst van zijn liefdes
avonturen, van zijn reizen, van zijn be
rouwvolle terugkeer, gevolgd door nooit
gehouden beloften, was lang. Maxime gaf
niets om zijn gezondheid. Hij was geboren
om zowel zijn krachten als het geld van
zijn broer en de liefde van zijn vriendin
nen te verspillen. Hermantier had altijd
een of ander plotseling einde gevreesd. En
nu ontdekte hij dat hij ontroostbaar zou
blijven. Clément raakte zijn arm aan.
Mijnheer.
Wat is er?
Wij zijn er. Wilt u uitstappen?
Hermantier had de begraafplaats vei'ge-
ten. Clément liep al om de auto heen en
opende het portier.
U moet me maar een arm geven. Men
is bezig het pad te begrinten.
Ondanks zijn afkeer stemde Hermantier
erin toe door Clément ondersteund en ge
leid te worden. Hij voelde dat zij eerst naar
rechts en toen naar links gingen. Het
kostte hem helemaal geen moeite zich te
oriënteren op deze kleine begraafplaats, die
werd onderhouden als een tuin, trillend van
het licht, ritselend van alle cypressen.
Hier is het, mijnheer, zei Clément.
Hermantier stak een voet naar voren en
stootte tegen de rand van de grafsteen. Toen
voelde hij voor de eerste maal het hevige
verdriet van de scheiding en ondanks het
bijzijn van Clément kon hij de zucht niet
onderdrukken, die zijn borst verscheurde.
In stilte riep hij in het diepst van zichzelf:
„Maxime, Maxime". Twintig jaar lang had
hij gedacht dat hij zijn broer beschermde,
en hij bemex-kte nu dat hij de zwakste van
de twee was, de meest losbandige. Hij huil
de zonder tranen, met zijn hele vertrokken
gezicht. Hij bewoog zijn hand om Clément
te laten weggaan en toen de chauffeur
hem niet scheen te begrijpen bracht hij er
met moeite uit:
Clémentnaar huiseen boe
ket.
Maar er zijn al veel bloemen, zei
Clément.
Ik wilzelf.... enkele bloemen
neerleggen.
Clément aarzelde. Hij vergat niet het
voorschrift zijn werkgever nooit alleen te
laten.
106 107 108
Vooruit! zei Hermantier.
Goed Mijnheer.
De stappen van Clément verwijderden
zich op het grint en de auto maakte rechts
omkeert. Hermantier wachtte nog even
voordat hij zich bukte en vluchtig de
steen betastte. Die was van een hele fijne
korrel, even glad aan de vingers als een
vacht, en lauw als een levend dier.
(Wordt vervolgd).
