met ITiollc meer mans
Verticale
eenheid
Oordeel van CNV over herderlijk
schrijven der Synode
Mevrouw Bouman beschuldigt
getuige Swartj es van meineed
Saarcommissie geeft Parijs en
Bonn een waarschuwing
Nederlandse dame uit
Nice al 3 weken vermist
Een vergissing is menselijk, zegt de
officier van justitie met getuige
Accoord moet nagekomen worden hoe.
de volksstemming ook mag uitvallen
Duits Wehrmachtskader
moeilijker te krijgen
Ouderdoms- en inva-
liditeitsaftrek
Schelmen en
schelden
B. J. Kerkhof overleden
MEKOG gaat niet in
Noorwegen kalium
procuderen
N. W. Gonijn overleden
Kerkelijk Nieuws
Belastingverlaging
ZATERDAG 27 AUGUSTUS 1955
Wie in een stille, zonnige dorpsstraat
omtrent het middaguur een laag winkeltje
van-alles binnentreedt om er een ver
snapering te kopen, hoort het slingerende
belletje boven zijn hoofd als een alarmklok
voor de winkelier, die ergens in de achter
kamer temidden van gedempte geluiden
van kinderstemmen doende is. De bel hangt
reeds weer minutenlang stil, doch niemand
komt om de klant te bedienen en deze
roept, ter vriendelijke aansporing: „Volluk!"
Wie in zijn vacantie in Frankrijk is ver
zeild geraakt en daar, in een van die
typische, door de zomer gestoofde en be
stofte dorpjes wat Gauloise-sigaretten wil
aanschaffen in een scheefgezakt winkeltje
met „tabac" op de geroeste plaat boven de
deur, moet niet wanneer er na zijn bin
nentreden niemand komt opdagen
„Peuple" roepen. Want dat zou door dit
ingesluimerde dorpje als het sein tot een
nieuwe Franse revolutie kunnen worden
verstaan met alle verschrikkelijke gevolgen
van dien. In ieder geval zou deze uitroep
niet worden begrepen als de wens om te
worden bediend met sigaretten.
Zo ziet men, hoezeer de taal bij een volk
hoort en met hoevele begripseigen com
plicaties zij verweven is in het geestelijke
stramien van dat volk zo ziet men, door
dit simpele voorbeeld, dat taal en volk
elkanders synoniemen zijn en elkanders
grenzen trekken in het leven.
Evenmin als men domweg door vertalen
met vreemden kan spreken, kunnen men
sen van dezelfde binding worden verstrooid
tussen anderen zonder dat wrijvingen en
misverstanden het gevolg zijn.
Het is niet zo, dat mensen bij elkander
horen omdat zij dezelfde taal spreken
doch zij spreken dezelfde taal omdat zij
elkander reeds woordeloos verstaan en
genegen zijn, waarderen en met zichzelf
hebben verbonden in een eenheid van be
staan, een groep, een natie soms.
Er wordt in onze dagen gedroomd van
één wereld, één volk, één enorme eenheid
in denkbeelden en strevingen, gericht en
bevorderd door één regiem. Wie deze
droom als zijn ideaal tot inspiratie van
zijn arbeid heeft gemaakt, moge bedenken
dat niet de eenheid de mensen maakt, doch
dat de mensen deze eenheid in zich moeten
voelen groeien tot een natuurlijke band,
die zich uit in hun woorden, hun daden en
hun verlangen. Het is een verbazingwek
kend vei-schijnsel, dat in de eeuwenlange
geschiedenis der mensheid grote geesten
zich op dit punt zo schromelijk hebben
kunnen vergissen. Zij hebben grenzen uit
gewist en nieuwe getrokken zij hebben
mensengroepen bijeengedreven in grotere
eenheden en daarbij gezegd: ge hoort bij
elkander.
Veel bloed is later gevloeid door de wor
steling der bijeengedrevenen om zich van
elkander los te maken. Zij waren ver
schillend van innerlijk, zozeer zelfs dat zij
elkanders vijanden werden door hun
eenheid.
„Volluk" kan men vertalen door
„Peuple." En daarmee richt men de weg
der verwarring en het misverstand naar de
bloedige strijd der geschiedenis terug, die
altijd weer opvlamde als hij de lucht der
herwonnen vrijheid kreeg toegevoerd.
De grote blokken der politieke machten
op de wereld moeten wel met de kunst
matige lijm van dwang en vrees bijeenge
houden worden. De kleinste eenheden van
mensen de gezinnen ontstaan en
handhaven zich op de natuurlijke basis van
wederzijds gewaardeerde en voor ieder
onmisbare genegenheid, die dezelfde ge
voelswaarde aan dezelfde woorden geeft.
Soms echter spreekt een vreemdeling
van verre het woord, dat elders wordt be
grepen. Het is dan alsof een nieuwe band
geweven is, die een nieuw gezin heeft
gevormd. Een reusachtig gezin van mensen
die, ook al worden zij door duizenden
kilometers gescheiden, plotseling ontdekken
bij elkander te horen over alle grenzen
heen. Misschien is het dit, wat onder
wereldeenheid wordt verstaan. Het lijkt
niet nuttig noch reëel om zichtbare grenzen
om grotere gemeenschappen te trekken,
wanneer deze gemeenschappen niet reeds
tevoren zichzelf hebben gevormd in de
harten der mensen.
Men ziet het ontstaan van zulk wijd en
verticaal verband tussen mensen van zeer
verschillend ras, geloof, en van verschil
lende nationaliteit. Vruchtbaarder en hech
ter blijkt dit verband dan dat, wat op
kunstmatige wijze door verdragen en over
eenkomsten tussen naties wordt gelegd. De
eenheid van Europa en evenzeer de Atlan
tische eenheid, hoezeer zij beiden ook op
bepaalde gebieden des levens zich opdrin
gen, zullen wellicht toch nog moeten
worden voorafgegaan door deze verticale,
individuele begripsvorming, vooraleer zij
vruchtbaar kunnen werken.
Het ontbreken van deze begripsvorming
zou situaties kunnen doen ontstaan als die,
waaronder een kleine eenheid als de Bel
gische natie lijdt: twee volksaarden, twee'
talen, twee elkander niet verdragende groe
peringen die bijeengehouden worden door
politieke perken doch eigenlijk reeds bezig
zijn zich van elkander los te worstelen. Het
is duidelijk dat de twee Belgische volks
delen, de Vlamingen en de Walen, slechts
vruchtbaar met elkander zullen samen
werken indien zij'tevoren van elkander los
geweekt zijn. Eenheid is een simpel begrip,
doch een gecompliceerd gegeven. Samen
voegen is eenvoudig, doch functionele
samenwerking des te moeilijker. Men
heeft daarvan in Europa reeds eeuwenlang
het bittere voorbeeld gezien. Men heeft er
wellicht te eenvoudig over gedacht. J. L.
Het verbondsbestuur en de verbondsraad
van het Christelijk Nationaal Vakverbond
hebben zich uitvoerig beraden over het
herderlijk schrijven van de Generale Sy
node der Nederlandse Hei-vormde Kerk.
De conclusies van dat beraad zijn in een
artikel in „De Gids" van 27 Augustus weer
gegeven. Daarin wordt onder meer gezegd
dat het herderlijk schrijven noch binnen
noch buiten de Nederlandse Hervormde
Kerk met onverdeelde instemming is be
groet. Daarentegen is in andere, vooral
socialistische kring het herderlijk schrijven
met dankbaarheid ontvangen.
De eerste opmerking van het C.N.V. is,
dat in het herderlijk schrijven wèl de stel
ling wordt geponeerd, dat de oplossingen
van de vorige eeuw thans ontoereikend
zijn, maar dat ieder bewijs voor de juist
heid van deze stelling ontbreekt. Inplaats
daarvan wordt verwezen naar ontwikke
lingen die echter volgens het C.N.V. eerder
op het tegendeel van de juistheid der stel
ling duiden.
De vraag rijst namelijk, aldus het C.N.V.,
of de ontwikkelingen, die het herderlijk
schrijven op economisch en sociaal gebied
constateert, en met name de samenwerking
tussen werkgevers en werknemers in Ne
derland, denkbaar zijn zónder het bestaan
en het voortbestaan van de Christelijk-so-
ciale beweging. Wat zou er, zo wordt ge
vraagd, van de samenwerking tussen werk
gevers en werknemers terecht gekomen
zijn als er niet een felle strijd gevoerd was
zowel tegen het liberalisme als tegen het
socialisme?
Voorts wordt geconstateerd dat het her
derlijk schrijven, wanneer het spreekt over
de vervulling van allerlei zakelijke op
drachten, onderscheid maakt tussen een
meest onmiddellijk" en een „minder on
middellijk" uitwerken van godsdienstige
en zedelijke waarden.
Tegen deze gedachten moet, naar het
oordeel van het C.N.V. nadrukkelijk be
zwaar worden gemaakt. Er zijn geen le
vensgebieden, waar het geloof meer, en le
vensgebieden, waar het geloof minder in
vloed oefent of behoort te oefenen.
Ten aanzien van de passage, waarin de
synode zegt te begrijpen en te billijken dat
in de vorige eeuw als verzet tegen de ver
lichte dictatuur van het toenmalige libera
lisme organisaties op confessionele grond
slag gevormd werden, vraagt het C.N.V.
of er wel veel verschil bestaat tussen „de
verlichte dictatuur van het liberalisme" en
de geesteshouding van het „isme" van déze
eeuw, het socialisme, en of het verzet daar
tegen niet reeds thans evenzeer moet wor
den begrepen en „gebillijkt".
De Christelijke vakbeweging kan het
waarderen, dat de synode uitspreekt dat
van het Christelijke organisatiewezen „een
bewarende en kerstenende invloed" kan
uitgaan. Wel betreurt zij het, dat de synode
klaarblijkelijk alleen doelt op het persoon
lijk en het kerkelijk leven, maar over de
kerstenende invloed in de maatschappij
zwijgt.
Gegriefd acht de Christelijke vakbewe
ging zich echter wanneer het herderlijk-
schrijven de „algemene" organisatie stelt
tegenover de christelijke. De synode kan,
aldus het C.N.V., wanneer zij op sociaal-
economisch gebied de „algemene" organi
satie stelt tegenover de. Christelijke,, daar
mee niets anders bedoelen dan het N.V.V.
Hoewel het N.V.V. zich met de naam „al
gemene" vakbeweging siert, behoort noch
mag de kerk, naar het oordeel van het
C.N.V., deze uit propagandistische motie
ven geboren benamingen overnemen, want
het N.V.V. is niet algemeen. Het N.V.V. is
socialistisch of zo men wil democra
tisch socialistisch.
De Christelijke vakbeweging spreekt als
haar overtuiging uit, dat de kerk geroepen
De 88-jarige in Nederland geboren me
vrouw Catherine Dupuy, die op 4 Augustus
de trein naar Amsterdam nam, wordt sinds
die dag vermist en aan de politie in ge
heel Frankrijk is verzocht scherp naar de
oude dame uit te kijken.
Mevrouw Dupuy, die in Amsterdam ge
boren is en wier meisjesnaam Catherine
Marie Hahn is, werd op die dag door haar
echtgenoot naar het station in Nice ge
bracht, waar zij de trein naar Amsterdam
nam, waar zij haar familie op wilde zoeken.
Behalve haar bagage had zij 20.000
francs en 380 gulden in kleine bankbiljet
ten bij zich, en verder nog een bedrag van
500.000 francs.
Op 5 Augustus werd de heer Dupuy uit
Parijs opgebeld door iemand van het po
litiebureau in de Rue Jean Boudin al
thans dat verstond de heer Dupuy. De on
bekende aan de andere kant van de lijn
aeelde de heer Dupuy mee, dat zijn echtge
note de nacht op het politiebureau had
doorgebracht nadat zij een aanval van ge
heugenverlies had gekregen.
De eveneens bejaarde heer Dupuy nam
onmiddellijk de trein naar Parijs, waar hij
wel de Rue Jean Boudin vond, maar geen
politiebureau. Na lang en vruchteloos zoe
ken in de Franse hoofdstad keerde de heer
Dupuy naar Nice terug, van waaruit hij de
familie van zijn vrouw in Amsterdam bel
de, die hem echter vertelde, dat zij me
vrouw Dupuy niet gezien hadden.
is te verkondigen, dat niet alleen de grond
slag en de norm van het persoonlijk han
delen, maar ook de grondslag en norm van
het handelen van organisaties moeten be
antwoorden aan de eis van Gods woord.
Het C.N.V. heeft oog voor het gevaar dat
kerk en Christelijke vakorganisatie ver
eenzelvigd worden. Met betrekking tot de
Nederlandse Hervormde Kerk lijkt dit ge
vaar uiterst gering. De Christelijke vakbe
weging vraagt zich echter af, of in de hui
dige situatie niet een ander gevaar dreigt,
namelijk dat vele socialisten, die de „gees
telijke fundering" van hun maatschappe
lijke idealen hebben zien wankelen, nu
als laatste middel om deze oude idealen te
kunnen handhaven aanvaarden, dat an
deren die idealen „christelijk" funderen. Zij
accepteren het christendom dus niet als
doel, doch als middel voor hun strevingen.
De kerk mag niet toelaten, dat thans op
deze wijze het Evangelie gebruikt wordt
voor partijpolitieke en vakorganisatorische
propaganda en geen andere functie vervult
dan „religieuze wijding" van de idealen
ener groep, aldus het C.N V.
In Bilthoven is overleden de heer B. J.
Kerkhof, president-commissaris van de
Koninklijke Maatschappij Wegenbouw N.V.
te Utrecht.. Hij werd in 1879 in Wisch (G.)
geboren. Achtereenvolgens was hij bouw
kundig opzichter, technisch ambtenaar van
rijkswaterstaat en directeur van de N.V.
stoomwalsenbedrijf H. Boesewinkel te Zut-
phen. Hij richtte verscheidene bedrijven op,
namelijk in 1921 de N.V. Bitumenweg, in
1922 de N.V. Maatschappij Wegenbouw, in
1930 de Koudasphalt N.V. te Utrecht en in
1937 de handelsmaatschappij De Keerkring
N.V. te Utrecht. Van al deze bedrijven was
hij directeur. De heer Kerkhof is voorts
voorzitter geweest van de Nederlandse
Vereniging van Wegenbouwers en van de
Stichting Bevordering Wegenbouw. Hij
schreef onder meer een boek over practi-
sche hydrometrie, een waterbouwkundig
vragenboek, een boek getiteld „Wegen
bouw", waarvan de zesde druk in 1952 ver
scheen, en een werk over „Asphalt- en
Teerwegen". Dit laatste werd vertaald in
het Duits, het Italiaans en het Pools.
De Norsk Hydro heeft bekend gemaakt
dat men het Nederlandse plan om in Noor
wegen een fabriek te bouwen voor de pro
ductie van kalium uit zeewater of zoutop
lossingen heeft laten varen. De Norsk Hy
dro heeft in samenwerking met de MEKOG
een werkmethode voor deze productie ge
vonden. Gebleken is echter dat deze voor
de omstandigheden in Noorwegen onge
schikt was. Thans wordt de mogelijkheid
onderzocht van toepassing van deze me
thode in andere landen, zo deelde Norsk
Hydro nog mede.
Te Schiedam is op 68-jarige leeftijd
overleden de heer N. W. Conijn, vooritter
van de raad van beheer der N.V. Werf
Gusto te Schiedam. De heer Conijn was
gedurende bijna 45 jaar aan dit bedrijf
verbonden. Hij was in de metaalindustrie
een bekende figuur en vervulde verschei
dene bestuursfuncties van vereniging en
organisaties in de scheepsbouw.
Ned. Herv. Kerk
Beroepen bij de Duitse Evang. Kerk in
Rijnland, H. Cramer te Oostzaan, die dit
beroep ook aannam.
Aangenomen naar Leerdam, K. Ooms te
Andel (N.Br.).
Bedankt voor Aalst, W. Hennekeler,
cand. te Nijkerk.
Benoemd tot vic te Berlijn (Ned. Gem.)
E. R. Langevoort, cand. te Voorburg.
Chr. Geref. Kerken
Beroepen te Mussel, T. Brienen, cand. te
Werkendam, die dit beroep ook aannam en
bedankte voor Biezelinge, Emmen, Nijme
gen, Rijnsburg, Steenwijk en voor Wor-
merveer.
Geref. gemeenten
Beroepen te Yerseke H. Ligtenberg te
Rot.terdam-W.; te Paterson (U.S.A.), M.
Heerschap te Letbridge (U.S.A.) (voorheen
te Wageningen), die bedankte voor
Sheboygar.
Mevrouw Bouman heeft gisteren in de
zaak Jungschlaeger voor het landgerecht
te Djakarta aan getuige Swartjes de vraag
gesteld hoe het kwam, dat Baden werd
gearresteerd, kort nadat getuige tegenover
de politie diens naam had genoemd. Ge
tuige antwoordde hierop, dat hij Baden
er niet heeft „bij gelapt". Integendeel, Ba
den had de politie al alles van de Neder
lands-Indische Guerilla Organisatie (NIGO)
willen vertellen. Als getuige opmerkt, dat
de NIGO werd versmolten met de „Darul
Islam" (Dl) en de „Bambu Runtjing" zegt
hij op een vraag van de officier van jus
titie, dat dit zijn eigen mening is. „Voor
dien schoten de organisaties elkaar dood,
terwijl er daarna geen onderlinge gevech
ten meer waren". De verdedigster zegt uit
een en ander op te maken dat het alle
maal enorme onzin is. De rechter merkt
op, dat zij deze mening beter voor het
pleidooi kan bewaren.
Mevrouw Bouman verklaart nog een
staaltje te willen noemen van de onzin, die
getuige bij zijn verklaringen haalt: „Ge
tuige zegt in een van de processen-ver
baal, dat de rechterhand van president Su
karno ook lid van de NIGO was". Getuige:
„Ik bedoelde dat Baden had gezegd, dat
Kartosuwirjo (leider van de Dl) eens de
rechterhand van Sukarno was geweest".
De verdedigster citeert voorts uit het
proces-verbaal, dat getuige volgens zijn
mededelingen eens met Baden in de ber
gen is voorgesteld aan een bende van 150
man, onder wie 40 Nederlanders. Getuige:
„Ik heb mij vergist, dit is niet waar".
De rechter leest deze passage uit het
vooronderzoek voor, waarop getuige ver
klaart, dat het toch waar is.
Mevrouw Bouman: „Gisteren heeft ge
tuige drie keer onder ede verklaard, dat
hij slechts een keer met Baden op stap is
geweest".
Getuige: „Ik zit al vier jaar in de „boei"
en kan niet meer een heel boekdeel ont
houden. Een mens kan zich wel eens ver
gissen".
ADVERTENTIE
mMll^
NEEM PER MAN
DRIEKWART KAN
Publicatie Nederlands Zulvelburoou 'i Gravenhage
28
SAARBRÜCKEN (Reuter/ANP) De
West-Europese commissie voor toezicht op
de volksstemming in het Saargebied zal de
Franse en West-Duitse regeringen mee
delen, dat verklaringen volgens welke de
afscheiding van het Saargebied van Duits
land nooit zou worden aanvaard terecht
of ten onrechte in strijd zijn met het
Saaraccoord. De commissie heeft een groot
aantal klachten van verschillende pro-
Duitse partijen in 't Saargebied besproken.
De West-Duitse Christelijke-Democrati-
sche Unie heeft er nog eens haar teleur
stelling over uitgesproken, dat het accent
van de volksstemming geheel en al ver
schoven is. Zij stelt voor deze ontwikke
ling echter niet de Duitse partijen verant
woordelijk, doch zij beweert „dat na jaren
lange onderdrukking der vrije menings
uiting de wijdverbreide afwijzing van de
huidige minister-president en diens metho
den blijkbaar lucht krijgt." De ontwikke
ling in het Saargebied is voor de West-
Duitse CDU als een verrassing gekomen,
aangezien zij er niet op had gerekend, dat
haar nieuwgestichte zusterpartij in het
Saargebied tegen het statuut zou pleiten.
In Bonn heef gaandeweg het vertrouwen
veld gewonnen, dat de controle op boven-
partijdige wijze wordt uitgeoefend. Met een
zekere voldoening heeft men er kennis van
genomen, dat de commissie de Saarlandse
hegering heeft verzocht, de onpartijdigheid
van de door haar gecontroleerde radio-
omroep strikt in acht te nemen. De com
missie heeft voorts de mening uitgesproken,
dat een officieuze Parijse verklaring .vol
gens welke afwijzing van het statuut hand
having van de oude toestand in het Saar-
Met het s.s. „Bonaire" vertrok Vrijdagmorgen een detachement van de Koninklijke
Landmacht naar Suriname. In totaal vertrokken er 46 man, onder wie vier officieren.
gebied zou betekenen, de perken der niet-
inmenging is te buiten gegaan. Eenzelfde
mening heeft de commissie overigens ook
geuit over de verklaring van de West-
Duitse minister Von Merkatz, geen Duitse
regering ooit een afscheiding van het Saar
land van Duitsland zal toelaten. Von Mer
katz heeft overigens ontkend iets derge
lijks te hebben gezegd.
BONN (Van de A.N.P.-correspondent)
Sedert de West-Duitse Bondsraad het
mes heeft gezet in de voor toekomstige
Duitse soldaten voorziene salarissen, is de
animo der vroegere officieren om weer in
dienst te gaan kennelijk afgenomen. Een
woordvoerder van het ministerie van
Defensie verklaarde, dat al bijna tweehon
derd sollicitanten zich hebben terugge
trokken.
Alles bijeen heeft het ministerie thans
152.000 candidaat-vrijwilligers ingeschre
ven, een aantal dat lang niet voldoende
geacht wordt om de bestaande plannen
voor de opstelling van het kader uit te
voeren. Dit kader zal rond 150.000 man
moeteh omvatten. Men rekent er echter op,
dat een zeer groot deel der candidaten niet
geschikt zal worden bevonden. Het minis
terie klaagt er bij voortduring over, dat
juist de meest geschikte oud-officieren de
minste lust gevoelen om terug te komen.
Dezer dagen is een vertrouwelijk rapport
van een der hoge beambten van het minis
terie bekend geworden, waarin deze
tanende lust wordt toegeschreven aan de
campagne, die door de Bonsddag en Bonds
raad' is gevoerd voor een scherpe civiele
controle op het leger. De beambte heeft
daarbij ook critiek geleverd op een com
missie uit de Bondsdag, die onlangs een
bezoek aan de Verenigde Staten heeft ge
bracht en zich daarbij voornamelijk voor
de parlementaire controle op het leger heeft
geïnteresseerd. Dit alles heeft er volgens
het aan minister Blank voorgelegde rapport
toe geleid, dat goede jonge oud-officieren
in toenemende mate hun interesse voor een
nieuwe militaire functie verliezen. Onlangs
is het ministerie er van beschuldigd, dat
het om een voldoende aantal vrijwilligers
bijeen te krijgen een sterke pressie zou
hebben uitgeoefend op gepensionneerde
officieren en daarbij zelfs met inhouden
van penisoen zou hebben gedreigd. Van de
zijde van het ministerie wordt echter ont
kend, dat znlk een methode zou zijn toege
past.
Weekdbonnè's die zich in de vacantie
ons blad laten nazenden wordt drin
gend verzocht het abonnementsgeld
voor de gehele vacantietijd vóóruit aan
de bezorgtrr te betalen.
DE ADMINISTRATIE
xococo^rcocccocaxcxx
In de Staatscourant zijn wegens de jong
ste belastingverlagingen, een aantal uit
voeringsbeschikkingen van de staatssecre
taris van Financiën gepubliceerd. Van 1
September af kunnen werknemers en ge
pensionneerde werknemers, die 65 jaar of
ouder dan wel invalide zijn, in bepaalde
gevallen vermindering van loonbelasting
krijgen door middel van een aftrek op het
loon van f 52 per maand of f 12 per week.
Voor de ouderdomsaftrek komen in aan
merking werknemers van 65 jaar of ouder,
mits zij of gehuwd zijn (en niet duurzaam
gescheiden van hun echtgenoot leven) of
recht hebben op kinderaftrek.
Voor de invaliditeitsaftrek komen in aan
merking invalide werknemers, die jonger
zijn dan 65 jaar, mits zij of in de hoogste
tariefgroep (groep 18) vallen, of gehuwd
zijn (en niet duurzaam gescheiden van hun
echtgenoot leven), of recht hebben op kin
deraftrek.
Een werknemer wordt als invalide be
schouwd indien hij tengevolge van ziekte
of gebreken vermoedelijk in het eerstko
mende jaar minder dan 1/3 zal kunnen
verdienen van hetgeen met hem vergelijk
bare gezonde werknemers kunnen verdie
nen.
De aanspraak op ouderdoms- of invali
diteitsaftrek wordt beoordeeld naar de toe
stand op de eerste dag van elk kwartaal.
Of een werknemer per 1 September 1955
recht heeft op ouderdoms- of invaliditeits
aftrek wordt dus beoordeeld naar de toe
stand op 1 Juli 1955.
Een werknemer, wiens huwelijk door
overlijden of echtscheiding is ontbonden
of die duurzaam gescheiden is gaan leven,
wordt voor de loonbelasting nog gedurende
het overige gedeelte van het jaar als ge
huwd of als niet duurzaam gescheiden aan
gemerkt. De werknemer of pensioentrek-
kende boven de 65 jaar, die in het eerste
halfjaar van 1955 weduwnaar of weduwe
is geworden .heeft dus recht op de aftrek
voor de loonbelasting tot het einde van
1955.
In overleg met de Sociale Verzekerings
raad zijn de vaste bedragen voor de waar
dering van kost en inwoning uit dienstbe
trekking herzien. Deze herziening houdt
verband met de omstandigheid, dat reeds
vele jaren lang ondanks de stijging van
het prijspeil de normen op het oude peil
zijn gehandhaafd. Nu sedert de laatste
vaststelling de prijzen van voedingsmidde
len met ruim 30 pet. en de huren met ruim
40 pet. zijn gestegen is het, ook uit een
oogpunt van een gelijke fiscale behande
ling, niet langer verantwoord de te lage
waarderingen te bestendigen.
Voor enkele categorieën van werknemers
zoals zeelieden, schippers en vissers gelden
bijzondere normen, die eveneens zijn ver
hoogd. Aangezien in het bijzondere loon
belastingtarief voor huispersoneel de be
loningen in natura zijn verdisconteerd, is
de hogere waardering van deze beloningen
rechtstreeks in het nieuwe tarief verwerkt.
Voor de inkomstenbelasting is de af
schrijving op woonhuizen, die niet beho
ren tot het bedrijfs- of beroepsvermogen
van de belastingplichtige, met ingang van
1955 verhoogd van 10 pet. tot 15 pet. van
de huurwaarde.
Mevrouw Bouman: „Dan heeft de ge
tuige gisteren meineed gepleegd. Ik kan
begrijpen, dat getuige niet alle leugens kan
onthouden, maar de ware feiten kan hij
toch onmogelijk zijn vergeten". De officier:
„Als de getuige iets vergeet en nadat hy er
aan is herinnerd het wel weer weet en er
kent, dan kan dat niet als meineed gel
den".
Mevrouw Bouman: „Ik vroeg ook geen
vervolging wegens meineed, maar ik ben
zo vrij er bij te blijven, dat het meineed
is".
De zitting werd ook bijgewoond door
vertegenwoordigers van de Amerikaanse
ambassade in Djakarta.
Leugens
De verdedigster heeft Donderdag ge
tuige Manoppo gevraagd waarom hij
vroeger verzwegen had, dat hij destijds
door de krijgsraad van de KNIL veroor
deeld was tot 3% jaar gevangenisstraf we
gens oplichting van drie Chinezen en ver
duistering van een schrijfmachine. Manop-
no legt uit, dat hij de misdrijven inder
tijd „ten behoeve van de republiek Indo
nesië" heeft gepleegd. Hij had zijn straf
ook niet hoeven uit te zitten, maar werd
kort na de souvereiniteitsoverdracht in
vrijheid gesteld. „Ik was een slachtoffer
van de Australische kliek". De rechter ha
mert hem af. Manoppo meende de rech
ter te moeten waarschuwen tegen de men
taliteiten van de Nederlanders „die altijd
gelogen hebben". Mevrouw Bouman pro
testeerde tegen deze „propaganda in de
rechtszaal". Getuige merkt op: „Ik heb het
zelf meegemaakt". De rechter hamert weer
af.
Jungschlaeger vroeg daarna of getuige
eveneens bij zijn verklaringen blijft, neer
gelegd in een geheim rapport, dat door de
officier van justitie op een vorige besloten
zitting werd voorgelezen. Het ging toen
over een door Manoppo afgeluisterd ge
sprek in het gebouw van de KPM, waarbij
behalve Jungschlaeger, ook de heren De
Koe van de KPM, Moquette van de Han
delsbank van Helsdingen, Van Konijnen
burg van de GIA en nog drie anderen
aanwezig zouden zijn geweest. Getuige
blijft hier bij, maar kan niet meer alles „in
kleuren en geuren" vertellen. Het ging
over Nieuw Guinea, schepen naar Ambon,
en over mensen illegaal naar en van Irian
brengen. Jungschlaeger: „hij liegt". Ge
tuige: „Dat zal nog blijken".
De blonde melkcontroleur had een ver
keersovertreding op zijn geweten, maar dat
was niet de reden, waarom hij Vrijdag
voor de Haarlemse kadi moest verschijnen.
Zelfs niet, omdat hij na zijn euveldaad
doorgereden was op het aanroepen van een
agent, die hem niet achterna kon gaan,
omdat de controleur vlugger bromfietste
dan de agent vermocht te trappen. Maar
het feit, dat vrouwe Justitia de wenkbrau
wen had doen fronsen, was pas een paar
dagen later gebeurd, toen de overtreder bij
de politie-agent thuis was ontboden om van
deze agent te horen, hoezeer het hem had
gegriefd, dat zijn lokroep langs de weg on
beantwoord was gebleven. Er had namelijk
altijd al iets tussen die twee gebroeid, tot
in de kerkbanken en later ook wel op
straat. Toen de controleur dan ook bij de
agent op het matje stond en de agent zich
in weinig waarderende woorden over zijn
gedrag had uitgelaten, meende de contro
leur te moeten vaststellen, dat de agent
wel altoos met een schijnheilig gezicht
kerkte, maar overigens van niet veel nut
was.
En hij voegde er de oprechte hoop bij,
dat hij de ander nog eens uitvoerig op de
weg zou kunnen beschadigen, zo uitvoerig,
dat er een nieuwe agent in Krommenie
nodig zou zijn.
Daarvoor stond de controleur thans ach
ter het hekje der beklaagden, zeggende,
dat de agent begonnen was met hem voor
schoft uit te maken. Als dat zo was, vond
de kadi het ook niet mooi van de agent,
maar zulks gaf beklaagde nog niet het
recht des agenten diepste overtuiging mis
prijzend in twijfel te trekken.
Meneer de officier vond de ruzie vijftig
gulden of twintig dagen waard en de rech
ter vroeg de zondaar, of dat niet bar mee
viel, want tenslotte was de agent op het
moment van de belediging niet in functie,
hetgeen een stuk in de boete kan schelen.
De controleur achtte vijftig gulden even
wel precies vijftig gulden te veel, want hij
had ze niet. Troostend is hem toen toege
voegd, dat hij er dan maar voor moest gaan
sparen, want tenslotte was hij niet ge
trouwd, was het wel? Nee. Niet getrouwd.
Nou, dan rook je maar wat minder.
Het vonnis viel conform en de tweede
belediging van deze zitting kon worden af
gehandeld. Ook stammend uit de Zaan
streek, waar een reeds bejaarde Ilpendam-
mer tegen een mede-arbeider bij een hout
firma het woord „verrader" had gebezigd.
Dat was dan weer het gevolg van een niet
zo plezierige aangelegenheid bij die hout
handel, waar in de loop der jaren grote
hoeveelheden hout verdwenen zouden zijn,
maar waar het personeel nooit iets van
wist zodra de politie kwam neuzen. Tot,
naar het personeel dacht, die ene arbeider
doorsloeg en het complot in duigen viel.
Sindsdien liep er voor de anderen een „ver
rader" rond en men stak dit allerminst on
der de houtstapels, zo zelfs, dat de geplaag
de man naar een andere baan moest om
zien.
De officier vond het maar fraai.
Niet alleen de fraude bij die houthandel,
maar ook het feit, dat de beklaagde in het
bankje der zondaren op een pepermuntje
stond te kauwen. „Tegen de zenuwen" ver
goelijkte de rechter gelukkig, maar -be
klaagde had zich al verslikt.
In ieder geval was het feit ernstig: laster
is één van de ergste uitingen van de men
selijke geest en als het gezamenlijke laster
tegen één zondebok wordt, is het rechtuit
schunnig, plaatste de officier. Dat de hout
arbeider zijn collega excuses had aange
boden, redde hem van een vlijmscherp re
quisitoir, maar met de f75 of dertig dagen
kon hij het ook nog wel doen, naar zijn ge
zicht te oordelen. En de kadi kwam met
een fraai voorbeeld van een belediging,
die hij niet zo erg had gevonden in plaats
van het kwetsende „verrader". Her woora
was dermate plastisch, dat de grjffier in
de lach schoot en de deurwaarder achter
de hand hoestte. Veertig gulden of twintig
dagen voor het schelden „en beheers je
voortaan een beetje". Hetgeen de Ilpen-
dammer met de hand op het hart beloofde.
