GOLDEN FICTION
IN DE WERELDPOLITIEK
In alle landen w
Agenda voor
Haarlem
Lagerhuisdebat over MacLean
en Burges leverde niets op
^Hoe is het ontstaan? N
Philby - „de derde man" - gaat vrijuit
Debuut Nederlands
Kamermuziekkwintet
Café in Kolham uitgebrand
Voetganger na aanrijding
overleden
Bekende mensen over een bekende sigaret (2)
Onder ons gezegd:
toch maar liever
UNO-studie van uitwerking
der atoomstraling
Vrijheid van voorlichting
in de V.S. is niet ideaal
J. J. J. Delfos sprak over
Mexico en Cuba
Geslaagde feestavond
van „Musicorda"
Dit woord: GEMAK
Haarlemse hofjestocht
voor de jeugd
Burgerlijke Stand
van Haarlem
DINSDAG 8 NOVEMBER 1955
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSGHE COURANT
j
(Van onze correspondent in Londen)
Of de publieke opinie bevredigd is door
het Lagerhuisdebat over het mysterie van
de beide Britse diplomaten MacLean en
Burgess, die ruim vier jaar geleden zijn
verdwenen, valt te betwijfelen. Het steek
spel dat werd ingeleid met een voortreffe
lijke openhartige rede van de minister van
Buitenlandse Zaken, MacMillan, en waarbij
de gebruikelijke politieke stekeligheden
ontbraken, omdat het een partij-aange
legenheid is bracht geen nieuwe feiten
aan het licht, behalve de officiële ontken
ning dat Harold Philby, destijds tijdelijk
eerste secretaris van de Britse ambassade
te Washington, die MacLean en Burgess
zou hebben gewaarschuwd dat er gevaar
dreigde, bij het geval betrokken zou zijn
geweest. Hij was een studievriend van Bur
gess. Ook Philby had in zijn jeugd commu
nistische sympathieën gekoesterd. Kort na
de verdwijning van het tweetal, moest hij
de buitenlandse dienst verlaten, maar Mac
Millan verklaarde dat hij vrijuit ging.
Aan het einde van het debat, dat door
Sir Anthony Eden werd samengevat, stelde
deze voor dat door een groep leden van de
kroonraad (privy council), behorende tot
alle partijen, een informele conferentie zou
worden gehouden over de werking van de
veiligheidsdienst en dat voorzorgsmaat
regelen onder het oog zouden worden ge
zien, welke het risico van verraad zouden
dienen te verminderen. Sir Anthony Eden
verklaarde echter met nadruk dat hij geen
regering wenste te leiden die de wezenlijke
vrijheden van het Britse volk zou aantas
ten.
MacMillan deelde mede dat het onder
zoek, of er inderdaad „een derde man" in
het spel was, nog gaande is.
De minister zei, dat de autoriteiten van
de universiteit niets gezegd hadden over de
linkse sympathieën met het oog op de „bui
tengewone capaciteiten" van MacLean, toen
hij in de buitenlandse dienst trad. Zelfs, zo
vroeg de minister, al had men geweten van
de communistische neigingen van MacLean
als student, zou het Huis het dan gerecht
vaardigd hebben gevonden?
Na het debat weet het publiek nog niet
waarom Burgess en MacLean verdwenen
zijn, wat ze hebben verraden en hoe lang
ze hun verraad hebben gepleegd.
Ver bazin g
Met enige verbazing vernam het Lager
huis dat de Amerikaanse afdeling, aan het
hoofd waarvan MacLean stond, zich voor
namelijk met Zuid-Amerika bezig hield en
verder slechts niet-politieke kwesties be
treffende Noord-Amerika behandelde,
waaruit men zou kunnen opmaken dat
MacLean niet over heel belangrijke gehei
men kan hebben beschikt.
Men beschikte echter niet over voldoende
bewijsmateriaal tegen MacLean en Burgess
om in te grijpen. Als nalatigheid werd in
het debat echter gevoeld dat de veiligheids
diensten de havens niet hadden gewaar
schuwd. Ook zouden er dan misschien mid
delen zijn geweest om de beide diplomaten
in de val te laten lopen, zoals ook de
atoomspion Fuchs geïntimideerd was, nog
voordat men voldoende bewijsmateriaal
had. Heeft men MacLean, toen het onder
zoek aan de gang was, niet nodeloos ont
zien? Was het niet zo, dat het departement
van Buitenlandse Zaken, wat zijn recrute-
ring en organisatie betreft, een afzonder
lijke en bevoorrechte positie innam en daar
toestanden werden geduld, welke in andere
staatsdepartementen ondenkbaar waren?
Reeds wegens hun persoonlijk wangedrag
hadden MacLean en Burgess dienen te
worden ontslagen. Misschien, zo werd
verder nog gezegd, zou het Foreign Office
zonder de onthullingen van de Russische
spion Petrov, die in Australië naar het
Westen overliep, nooit iets hebben losge
laten. MacMillan ontkende dat Burgess van
hogerhand zou zijn beschermd.
ADVER'I ENTIE
IEGEN HOESI
EN HEESHEID
DAGELIJKS VOOR
STEM EN KEEL
Het lastige kuchen
ió concert, kerk, schouwburg, enz.,
is zowel voor U als voor Uw om
geving onaangenaam en hinderlijk.
Gebruik bij hocstprikkcl steeds
Wybcrt.
DINSDAG 8 NOVEMBER
Roxy: „Barricade", 14 jaar, 7 en 9.15 uur.
Cinema Palace: „Madame Butterfly", alle
leeft., 6.45 en 9.15 uur. Rembrandt: „Ciske
de Rat", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Studio: „De
vruchten van de zomer", 18 jaar, 7 cn 9.15
uur. Luxor: „Blanke slavinnen", 18 jaar, 7
en 9.15 uur. Minerva: „Bastogne", 14 jaar,
8.15 uur. Lido: „Simba", 18 jaar, 7 en 9.15
uur. Frans Hals: „De man uit Lamarie", 14
jaar, 8 uur. Stadsschouwburg: 20 uur. De
Nederlandse Comedie voert op „De man. de
vrouw en de moord" van Roussin. Frans
Halsmuseum: 20 uur, Volksuniversiteit. Mu-
ziekcursus door Paul Chr. van Westering.
Begijnhofkapel: 20 uur: Interkerk. Evangel.
Comité, spr. E. Grosz Kortenhaus.
WOENSDAG 9 NOVEMBER
Roxy: „Barricade", 14 jaar, 2.30, 7 en 9.15
uur. Cinema Palace: „Madame Butterfly",
alle leeft., 1.45, 4.15, 6.45 en 9.15 uur. Rem
brandt: „Ciske de Rat", 14 jaar, 2, 4.15, 7 en
9.15 uur. Studio: „De vruchten van de
zomer", 18 jaar, 2.15, 7 en 9.15 uur. Luxor:
„Blanke slavinnen", 18 jaar, 2, 7 en 9.15 uur.
Minerva: „Europa '51", 18 j„ 8.15 uur. Lido:
„Simba", 18 jaar. 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Frans
Ilals: „De man uit Lamarie", 14 jaar, 2.30, 7
en 9.15 uur. Frans Halsmuseum: 20 uur,
Volksuniversiteit, voordracht door de heer
H. P. Baai'd over „Vijf eeuwen schilderkunst
in de Nederlanden". Geb. „Sint Bavo": 20
uur, Theatergroep „De Verenigde Spelers"
voert op „Het Verraad" naar het boek van
A. M. de Jong, onder auspiciën van het Inst.
v. Arb.ontwikkeling. „De Leeuwerik": 20
uur, Optreden van de telepaath Ariës. Zaal
„Noord", Rijksstraatweg 433: 20 uur, Volks
universiteit, lezing over Vincent van Gogh
door E. cle Kat. Westerhoutpark I a: 20 uur,
Voordracht door de heer A. G. Degenaar,
Arts, over „De mens en zijn verlossing".
MacMillan verklaarde dat veiligheids
maatregelen in vredestijd nimmer inbreuk
mogen maken op de democratische rechts
staat. Wij willen geen Russische geheime
politie. Hierbij dient te worden opgemerkt,
dat het departement van Buitenlandse Za
ken over een eigen veiligheidsdienst be
schikt. In het Lagerhuis kon het gevoel
echter niet worden weggenomen, dat de
autoriteiten te slap en te ondoelmatig wa
ren opgetreden. Er werd critiek uitgeoefend
op het feit, dat MacClean reeds drie maan
den na zijn zenuwinstorting in Caïro op een
hoge post werd benoemd. Waren zijn ner-
veuse toestand en zijn wilde braspartijen
niet het gevolg van een gewetensconflict?
Over Burgess, die een veel minder be
langrijke figuur dan MacLean is geweest,
kon worden onthuld dat zijn werk geduren
de de oorlog verre van bevredigend was en
dat het Foreign Office pas nu achter diens
vroegere mislukkingen is gekomen. In 1949
was Burgess loslippig geweest. Hij kreeg
nog een kans in Washington, maar ook
daar mislukte hij. In 1951 werd hij terug
geroepen.
Volgens MacMillan had nakaarten weinig
zin. Belangrijker was dat stappen genomen
zijn om een herhaling van het gebeurde te
voorkomen. Sinds 1952 is een nauwkeuriger
onderzoek ingesteld naar negenhonderd
functionarissen bij het Foreign Office. Vier
ambtenaren zijn ontslagen en zes andere
zijn overgeplaatst.
Een felle uitslaande brand heeft Maan
dag het café B. Kroon te Kolham (Gr.)
geheel vernield. De vlammen breidden zich
snel uit zodat het pand spoedig in lichter
laaie stond.
De brandweergroepen van Slochteren en
Harkstede konden niet verhinderen dat het
gehele gebouw, bestaande uit café, woon
huis en zaaltje, voor 300 personen, in vlam
men opging. De eigenaar is verzekerd. De
brand ontstond in de keuken, vermoede
lijk door het bijvullen van een petroleum-
vergasser.
De café-eigenaar kreeg vrij ernstige
brandwonden en werd naar een ziekenhuis
te Groningen gebracht.
Op de Zeeburgerdijk te Amsterdam is
een 51-jarige voetganger door een vierwie
lige personenauto aangereden. De man viel
in de naast de weg gelegen sloot. Nadat
hij op het droge was gebracht, vervoerde
de GGD het slachtoffer naar het Onze Lie
ve Vrouwe Gasthuis, waar de dood werd
geconstateerd.
Volgens de politie zou de chauffeur de
voetganger te laat hebben opgemerkt en
een aanrijding niet hebben kunnen voor
komen.
ADVERTENTIE
SPECIAALZAAK
Grootste sortering
Vakkundige bediening
72 leestvormen
JAC. VAN MARIS
BARREVOETESTRAAT 19 - TELEF. 15051
ADVERTENTIE
André de Raaff en
Jacques Schutte
het bekende piano-duo
Een gulden genieting voor 80 cl
NEW YORK (Reuter) De politieke
commissie van de UNO-Assemblée heeft
met algemene stemmen een voorstel aan
genomen voor het instellen van een inter
nationale wetenschappelijke commissie, die
de uitwerking van straling bij het kern
onderzoek op de mens en zijn omgeving zal
moeten nagaan.
In de commissie zullen vertegenwoordi
gers van Argentinië, Australië, België, Bra
zilië, Canada, Tsjechoslowakijk, Egypte,
Frankrijk, India, Japan, Mexico, Zweden,
Groot-Brittannië, de Verenigde Staten en
de Sovjet-Unie zitting hebben.
De acht oorspronkelijke indieners van
de resolutie, onder leiding van de V.S. en
Groot-Brittannië, hadden voorgesteld het
aantal leden van de commissie tot elf te
beperken, maar de politieke commissie
keurde met 48 stemmen bij elf onthoudin
gen, een Latijns-Amerikaans voorstel goed
om Argentinië, België, Egypte en Mexico
als leden toe te voegen, teneinde een betere
regionale vertegenwoordiging te verkrijgen.
WASHINGTON (Reuter) Een aantal
vooraanstaande vertegenwoordigers van de
Amerikaanse dagbladpers heeft het Con
gres mededgedeeld, dat gegevens over
werkzaamheden van de regering worden
achtergehouden. Bovandien wordt zeker
regeringsnieuws dermate „behandeld", dat
het recht van het publiek op een juiste
voorlichting wordt geschaad.
De persmensen legden informeel getui
genis af voor een subcommissie van het
Huis van Afgevaardigden, die een onder
zoek in de vrijheid van voorlichting instelt.
De diplomatieke correspondent van „The
New York Times" James Reston vindt, dat
het geven va'h"een bepaalde lezing'Van het
nieuws op de lange duur schadelijker is dan
het verzwijgen van gegevens. Als voorbeeld
van „kleuren" van het nieuws noemde
Reston de pogingen van Amerikaanse
ambtenaren op de Geneefse conferentie in
de afgelopen zomer een optimistische toon
te geven aan de berichten over het verloop
van de besprekingen.
Voor de vereniging Buurtbelang Aerden-
hout-Bentveld hield onlangs in hotel Boe
kenrode de heer J. J. J. Delfos een met
lichtbeelden geïllustreerde causerie over
Mexico en Cuba.
De heer Delfos gaf op pakkende wijze
een beschrijving van enkele Latijns-Ame
rikaanse landen, welke hij tijdens een za
kenreis bezocht. De foto's die hij op deze
reis gemaakt had, vormden een goede il
lustratie.
De spreker weidde flink uit over Mexico,
een land met een oppervlakte van zestig
maal Nederland en een inwonertal van
ruim zevenentwintig millioen. Hij vertelde
van de droge vlakten in dit land en de
moeilijkheden om deze enorme gebieden
waarboven de zon meedogenloos brandt te
ontginnen.
Voorts over de hypermoderne universi
teitsstad van Mexico City met zijn, in de
vorm van een zadel gebouwd, sportstadion
en sterrenwacht. Van de „chinampas", de
drijvende tuinen van Xochimilco tot de
moderne suikerfabriek, die bij de honder
den jaren oude aquaducten staat.
De universiteitsstad van Mexico City is
een wonder van bouwkunst, zei de heer
Delfos. De moderne lijn tekent zich overal
en men heeft smaakvol mozaiek aange
bracht, zulks in tegenstelling met een la
ter getoonde fotoserie van de universiteit
in Venezuela. Tevens toonde hij beelden
van het oude Mexico; een koopvrouwtje op
de markt, de schilderachtige straatjes in de
oude dorpjes en tempels uit de Azteken-
en Maja-tijd. Interessant was het om te
horen hoe men in de stad Guadalajara de
verkeersproblemen oplost. De straten
moesten verbreed worden, maar men wil
de de oude bouwwerken behouden. Daar
toe brak men de huizen aan één zijde van
de straat af, maakte de weg op de gewens
te breedte en daarna werden de huizen
weer in de oude stijl herbouwd.
Als extraatje werden de aanwezigen
nog enkele foto's getoond van Aruba en
enkele Zuid-Amerikaanse landen.
De muziek-, zang- en toneelvereniging
„Musicorda" heeft Zaterdagavond in het
gebouw Sint Bavo een bonte feestavond
gehouden ter ere van het feit dat zij op
1 November zeven jaar bestond.
„Musicorda" geniet in Haarlem een goe
de bekendheid. De vereniging treedt veelal
op in tehuizen en sanatoria voor bejaarden,
invaliden en zieken.
De belangstelling van leden en dona
teurs voor deze avond was vanzelfsprekend
groot. Musicorda had dan ook haar beste
beentje voorgezet en gezorgd voor een
afwisselend en aantrekkelijk programma.
Allereerst werden de aanwezigen op
welluidende wijze toegezongen door een
kleurig dameskoor, begeleid door guitaren
en accordeons. Veel succes oogstten hierna
drie solisten die enkele bekende liederen
lieten horen.
In vlot tempo volgde de eenacter „Niet
vrijen in de keuken" waarbij de aan
wezigen veel plezier hadden in de amou-
reuse perikelen van een dienstmeisje, dat,
pas aangekomen, juist deed wat haar net
verboden was, namelijk „vrijen in de keu
ken''. Ook- d$, volgende schets „De erf
tante" kreeg een hartelijk applaus.
Tussen de bedrijven door bracht het
„Cocktail Kwartet" mét veel flair en
kele cowboyliedjes en speelde de jongste
accordeonband in zijn eentje met veel
zwier wat gezellige melodieën.
De stemming in de zaal bereikte een
hoogtepunt toen een bandje voor het voet
licht verscheen waarin als „gast" de heer
Tijdens de pauze in de conferentie van Genève, die heden weer geëindigd
is, hebben drie der vier ministers de gelegenheid tot ruggespraak met hun
regeringen aangegrepen. Molotov, Pinay en MacMillan vlogen naar hun
hoofdsteden en pleegden overleg over de tamelijk hopeloos lijkende moei-
lijheid om tot een accoord te komen ten aanzien van de onmiddellijke dan
wel langzame hereniging van Duitsland. Alleen Foster Dulles van wie
men moeilijk kon verwachten dat hij naar Washington zou racen gebruikte
de onderbreking voor een diplomatiek contact buiten de agenda der con
ferentie- hij ging op bezoek bij het Joegoslavische staatshoofd Tito en sprak
met deze over Europese veiligheidsproblemen. Ofschoon Tito leider is
van een communistisch geregeerde staat, levert hij voor Dulles blijkbaar
veel minder bezwaren tot zogenaamde „co-existentie" op dan de Sovjei-
Unie, en volgens berichten uit Joegoslavië kwam de Amerikaanse minister
met Tito zelfs tot een snel accoord over een zeer belangrijk onderwerp: de
vrijheid oer Oost-Europese, Sovjet-Russische satellietstaten. In enkele uren
tijds werden de twee staatslieden het eens over de kwestie. Maar wat
gaan zij nu samen doen?
Uitgaande van de door dit bezoek tende hand liggende twijfels aan de goede be-
overvloede bewezen stelling dat het com
munistische karakter van een regiem geen
overwegend bezwaar voor Amerika is,
wanneer dit regiem gehuldigd wordt in een
klein, ongevaarlijk land, zou men tot de
conclusie moeten komen dat de Ameri
kaanse politiek ten aanzien der Oost-Euro
pese staten niet gericht is op bevrijding
dezer landen van hun communistische stel
sels, doch van de invloed der Sovjet-Unie.
Nu Tito gebroken heeft met Moskou en zijn
onderworpenheid aan het Kremlin heeft
afgezworen, is hij als bondgenoot van het
Westen aanvaardbaar gebleken. Wanneer
Hongarije, Roemenië, Tsjechoslowakije,
Albanië, Polen en dus ook Oost-Duitsland
erin zouden slagen zich van het Russische
juk te bevrijden, zouden zij voor Amerika's
part hun „volksdemocratische" stelsels mo
gen behouden. Is dat de opvatting, die de
Amerikaanse politiek jegens Europa
schraagt?
Ofschoon het pure logica is, geleid door
het Joegoslavische voorbeeld, kan men
toch moeilijk veronderstellen dat Amerika
streeft naar een verdeling in kleine, onaf
hankelijke landen met dictatoriale regiems
van het Oost-Europa, dat thans als een min
of meer aaneengeklonken geheel gedwongen
politieke en economische diensten aan de
Sovjet-Unie bewijst. Het accoord, waarmee
Dulles uit Joegoslavië is teruggekomen, kan
daarom niet méér zijn dan een soort van
politieke slagzin, waarmede de Amerikaan
se minister het gewicht van de Westelijken
bij de voortgaande onderhandelingen te
Genève tracht te vergroten.
Deze slagzin-campagne heeft echter,
naast haar propagandistisch effect, een ge
vaarlijke kant. Want in de eerste plaats
leidt zij tot logische doch onaannemelijke
conclusies als die, welke hierboven is aan
gestipt. In de tweede plaats geeft zij voed
sel aan eveneens onhoudbare doch wel voor
doelingen van het Westen ten opzichte van
de geknechte Oost-Europese volken.
Deze volken immers, die nog altijd be
staan uit mensen al vergeten de
staatslieden dat wel eens! zullen minder
verlangend zijn naar een verbrokkeling
van het ganse Oost-Europese bestel in on
afhankelijke, nationalistisch geregeerde
landjes dan naar bevrijding van de com
munistische dwang. Deze communistische
dwang kan zelfs zonder directe Moskouse
invloed voor vrijheidslievende geesten on-
verdragelijk genoeg zijn. Een politieke on
afhankelijkheid, waarin de brute onder
drukking van een nationaal-communistisch
regiem hoogtij viert, kan allerminst een
geschenk aan de Oost-Europese mensen
worden genoemd. Daarbij komt nog, dat de
verbrokkeling in onafhankelijke staatjes de
ellende van vóór de Tweede Wereldoorlog
zou terugbrengen, toen de economische
toestanden in de Oost-Europese landen
merendeels ten hemel schreiend waren en
de daaruit voortvloeiende tekortkomingen
op sociaal gebied niet minder. Verbrokke
ling is het woord geweest, waaronder Oost-
Europa sinds eeuwen geleden heeft. On
derlinge oorlogen, voorafgegaan door intri
ges en wrijvingen, waarvan altijd de me n-
s e n de dupe werden, hebben Oost-Europa
tot een achterlijk en onvolwaardig gebied
gemaakt, waarin dwingelanden indertijd
een prachtig troebel viswater vonden. Ver
deeldheid, naijver, nationalisme en politiek
gekuip kenmerkten de meeste Oost-Euro
pese landen tussen de oorlogen in. De re
giems waren zelden eerlijke pogingen tot
democratie, eerder pogingen tot dwinge
landen onder democratische voorwendsels.
Dat alles vond voornamelijk zijn voedsel in
de verbrokkeling dezer landen, die pionnen
voor grotere mogendheden werden en een
haard van onrust en gevaren vormden door
de ganse Europese geschiedenis heen.
Bevrijding dezer volken van de greep
der Sovjet-Unie mag niet betekenen, dat
deze situatie wordt teruggeroepen en dat
een aantal onafhankelijke landen de stabi
liteit van het Oost-Europese gebied in korte
tijd versnijdt tot brokken. Politieke en
economische stabiliteit, thans onder de
knoet tot stand gekomen, moet dan door
democratische beginselen worden voortge
zet en veredeld.
Vrijheid van landen en vrijheid van vol
ken zijn twee geheel verschillende dingen.
Als minister Dulles in zijn komende uit
latingen en verklaringen over deze Oost-
Europese kwestie niet duidelijker dit on
derscheid maakt, zal zijn stem in Oost-
Europese kringen weinig gehoor vinden.
De mensen in Oost-Europa of zij
nu leven in Joegoslavië of in de Sovjet-
Unie zijn niet in het volle genot van
hun menselijke rechten. Als minister Dulles
tegen dat verschijnsel zijn stem verheft en
zijn pogingen in het werk stelt, zullen de
volken van Oost-Europa zijn bemoeiingen
ongetwijfeld waarderen voor zover zij
althans in staat zijn te beseffen, wat het
Het woord gemak maakt deel uit van
een grote woordfamilie, waartoe allerlei
woorden behoren die het begrip: bij iets
passen, ergens voor geschikt zijn, ge
meen hebben. Voorbeelden zijn: maken,
gemakkelijk, makker (verbondene), mak
(geschikt, volgzaam). Het Duits kent:
Gemach voor: plek die geschikt is om
er te vertoeven, vertrek en wij hebben
nog: geheim gemak.
De eigenlijke betekenis van gemak is:
behaaglijke rust. Men is op z'n gemak
gesteld, houdt z'n gemak, neemt er z'n
gemak van, voelt zich op z'n gemak, kan
op z'n gemak leven en doet iets op z'n
dooie gemak af of op z'n zeven gemak
ken. Tot de familie behoort ook: make
laar, de man die allerlei verbintenissen
en contracten in orde maakt.
betekent, een vrij mens te zijn. Doch als hij
met Tito, de communistische leider, tot een
accoord komt over de poLitieke en louter
politieke staatsonvrijheid, die in Oost-
Europa heerst, zal geen enkel mens in
Oost-Europese landen, die naar persoon
lijke, democratische vrijheid haakt, daarin
enige bemoediging of hoop vinden.
Het politieke spel met zogenaamd onaf
hankelijke landen in Oost-Europa heeft
indertijd deze landen achtereenvolgens in
de armen van Duitsland en de Sovjet-Unie
gejaagd. De volkomen verdeeldheid dezer
kleine landen maakte hen stuk voor stuk
weerloos voor de intriges der grotere mo
gendheden en het geweld der dictaturen.
Wanneer die toestand zou worden hersteld,
zou geen mens in Oost-Europa er iets door
gewonnen hebben en zou Europa als geheel
opnieuw een kruitvat rijker zijn.
Dit alles dwingt zich op tot de toeschou
wer, die minister Dulles met een commu
nistisch staatshoofd over „vrijheid" en „be
vrijding" ziet confereren.
Men spreekt wel over de „geest van Ge
nève", die de staatslieden van Oost en West
tot een humaner, vriendelijker contact
heeft gebracht. Doch deze geest zou een
volgende pauze in de conferentie misschien
eens moeten besteden aan een kort doch
krachtig college in echte humaniteit, in
menselijkheid.
Eerste les: in alle landen wonen men
sen. J. L.
De Amerikaanse minister van Buitenland
se Zaken, Dulles, in gezelschap van Tito,
het Joegoslavische staatshoofd.
Louis Armstrong meespeelde. De kwali
teiten als trompettist zullen bij de echte
Armstrong wel iets hoger liggen, maar
de toejuichingen welke de man die deze
avond in een goed gelijkende vermomming
als zijn dubbelganger optrad in ontvangst
mocht nemen, waren toch wel verwant aan
de ovaties die de echte meester-trompet-
tist op zijn tournée worden gebracht.
Na de pauze volgde een even aantrekke
lijke show: „Donaustroom", met een rij
van gezongen en gespeelde Donau-melo-
dieën en het optreden van de balletgroep
van mejuffrouw R. Turkenburg. Zij be
haalde met haar „corps" eveneens een
flink succes. Dit gedeelte na de pauze was
speciaal door Ab Douwes verzorgd en hij
legde er blijkens het spontane applaus veel
eer mee in.
Hierna werden de stoelen aan de kant
geschoven en volgde er bal na tot drie uur.
Onder auspiciën van het Haarlems Speel-
tuinverbond is Zondag door de Speeltuin
vereniging „Jeugdland", een zogenaamde
„hofjestocht" gehouden voor de jeugd, met
het doel deze meer kennis en begrip bij te
brengen van de oude schoonheid in de
eigen stad. Een groep van ongeveer hon
derd kinderen, van verscheidene vereni
gingen bezocht een groot aantal hofjes
waarbij zij op deskundige wijze werden
voorgelicht. Deze interessante excursie viel
bij de jeugd zeer in de smaak en het ver
dient zeker aanbeveling de hofjestochten
voor de jeugd te herhalen.
In het Stedelijk Museum te Amsterdam
werd Zondagmiddag de eerste uitvoering
gegeven door het pas opgerichte Neder
lands Kamermuziekkwintet, dat uit de
fluitist Frans Vester, de hoboïst Koen van
Slogteren, de violist Nicholas Roth, de
altist Wim ten Have en de cellist Bruno
Schreckèr bestaat. Indien dit ensemble
zich alleen toelegde op het vertolken van
kwintetten, zou het gauw aan het eind
van zijn Latijn zijn, want de litteratuur
voor deze bezetting is niet omvangrijk.
Maar in verschillende combinaties, als solo,
trio, kwartet, zijn de mogelijkheden echter
zeer groot en het is dan ook op deze af
wisseling dat het vijftal zich heeft inge
steld.
Zo hoorden wij een grillige solo-sonate
voor fluit van Rudolf Escher, meesterlijk
door Frans Vester vertolkt. Verder een
strijktrio van Willem van Otterloo, een
werk uit zijn studietijd, vijfentwintig jaar
geleden ten doop gehouden op een concert
van de Nederlandse Vereniging van Heden
daagse Muziek: een bezield en voortreffe
lijk gecomponeerd stuk, dat de verrassing
van de middag werd, ook voor wat het
aandeel der strijkers in dit concert betrof.
Het Fluitkwartet in D van Mozart werd
een tweede groot succes voor de fluitist.
Een Divertimento voor hobo en drie strij
kers van Haydn gaf gelegenheid Koen van
Slogteren met zijn prachtig beheerste toon
en zijn vlotte musiceergeest een stuk acht-
tiende-eeuwse huismuziek op een voor
naam plan te brengen. Mede dank zij voor
treffelijk samenspel van de hoboïst en de
drie strijkers beluisterden wij met groeien
de belangstelling een kwartet van Gordon
Jacob, dat men onder de probleemloze mu
ziek zou kunnen rekenen, omdat het zo di
rect aanspreekt. Nochtans stelde de com
ponist zich tal van problemen, maar hij
heeft ze prachtig opgelost, waardoor hij ons
ontslaat van de moeite om er diepzinnig
over te piekeren en ons integendeel het
genoegen verschaft een steeds fraai klin
kende muziek in haar geestige verwikke
lingen te volgen.
De complete bezetting van het nieuwe
ensemble hoorden wij in een Kwintet van
Johann Christian Bach, met een domine
rende fluitpartij en een bescheiden, althans
zeer beheerste rol van de hobo. Uit een en
ander van dit debuut was op te maken dat
in dit ensemble vijf krachten samenwer
ken, die op bepaalde punten reeds een op
vallende eenheid van samenspel bereikt
hebben de drie strijkers bijvoorbeeld in
het Trio van Van Otterloo en verder uit
stekende resultaten in het vooruitzicht
stellen van een complete assimilatie, het
geen met doorgewinterde kamermuziek
spelers, als Vester en Van Slogteren niet
kan uitblijven. Wat niet wil zeggen dat het
alleen van hen afhangt.
JOS. DE KLERK.
HAARLEM, 7 November 1955
ONDERTROUWD: 7 Nov., F. M. Fijen en
W. F. Levering; C. van Zeeland en A. M. M.
van Duyn.
BEVALLEN van een zoon: 5 Nov., W. J.
van der Meer—Schell; J. HendrikseSchrij
ver; A. C. de GraafKroon; B. Wittkam-
perTeitsma; B. F. ReijndersMeihuizen;
H. M. SchreursKleijn; 6 Nov., G. J. van
Leeuwenter Bruggen; J. G. M. Swinkels—
Louman; J. M. BrandHooning; M. M.
Meinders—Post, 2 z.; J. M. E. van der Weij-
denBank; J. E. KwakkelKouffeld; J. de
Ruijtervan Krimpen.
BEVALLEN van een dochter: 3 Nov., A. .G
E. J. HamersDubelaar; 4 Nov., A. J. Poell
van Deursen; 5 Nov., A. C. Nieuwenhuijs
Brörens; P. A. MaasVerbeek; M. C. E.
LangelaanVisser; A. Assendelft—Kreeft;
G. KokSchaap; 6 Nov., H. C. van der
Ouw—Hoefnagel; G. J. E. van GeffenVisje;
A. A. A. van DuinMeijer; P. van den Brink
van den Kommer; M. M. van den Dikken-
bergSi val; 7 Nov., H. JanssenWesseling.
OVERLEDEN: 4 Nov., W. Th. J. van Wet
ter, 82 j., Herensingel; G. C. Klootwijk, 65 j.,
Asterstraat; 5 Nov., J. van Tol, 71 j., Kloos
terstraat; A. Duijnhouwer, 83 j., Tetterode
straat; J. Eversen, 65 j., Hazepaterslaan; C.
Kuper, 89 j., Leidsevaart; W. F. H. Metz, 89
j„ Vrouwenhekstraat; 6 Nov., C. van Schie,
59 j., Spaansevaartstraat.
