Big Bill Broonzy bezong
lief en leed van zijn volk
Agenda voor
Haarlem
Nederlandse Comedie met stuk
naar „Het Slot" van Kafka
Kort en bondig
Hoboïst Jaap Stotijn solist bij
Haerlemsche Musyckcamer
Vele patiënten namen afscheid
van mevr. N. G. Binsma-Faber
Schijnwerper als leeslamp
Romantische avond
van het N.Ph.O.
Dak-tocht van de Sint
in Heemstede
„Sanctus Bavo" vierde
derde Dies Natalis
Amsterdamse Beurs
MAANDAG 28 NOVEMBER 1955
HAARLEMS DAGBLAD
OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
8
Marinus Adam dirigeerde
Maria Eitler soliste
Met huurkoopsysteem
geknoeid
Afscheid medisch leider
Haarlemse Redding
Brigade
C. van der Poel kwart eeuw
bij het P.E.N.
Twee maanden geëist
wegens onbevoegd uit
oefenen der geneeskunde
Vijf jubilea in de
Kennemer Turnkring
De Nederlandse Comedie heeft een experiment ondernomen, waarvan de mislukking
in artistieke zin eigenlijk al bij voorbaat vaststond, maar dat commercieel gezien toch
geen al te groot risico hoeft te betekenen, dank zij het feit dat Ko van Dijk de hoofd
rol daarin vervult en mede door een soort veredeld snobisme van het „ontwikkelde"
publiek. Zelden heeft voor een première de laatste jaren zoveel belangstelling be
staan als voor die van de toneelbewerking door Max Brod van de roman „Het Slot"
van Franz Kafka, die Zaterdagavond in de Amsterdamse Stadsschouwburg werd ge
geven: voor de niet medespelende leden van het gezelschap was nota bene geen plaats
in de zaal beschikbaar! Misschien is „een mislukking in artistieke zin" te kras uit
gedrukt, want men moet achteraf erkentelijk zijn dat dit experiment werd onderno
men als een late poging om het toneel op de hoogte van zijn tijd te brengen. Boven
dien leverde deze voorstelling wederom het bewijs dat Johan de Meester, ondanks al
zijn epigonisme en belustheid op het étaleren van uiterlijk effect, één. der zeer weinige
Nederlandse regisseurs van formaat is, zo niet de enige.
Kort voor zijn dood in 1924 verzocht
Franz Kafka als zijn laatste wens aan zijn
vriend Max Brod de onuitgegeven manus
cripten van zijn hoofdwerken te vernieti
gen. Hij heeft zulks niet gedaan, doch in
tegendeel behalve „Het Slot" ook de ro
mans „Het Proces" en „Amerika" en vele
novellen, korte beschouwingen en dagboe
ken gepubliceerd, zich daarmee de dank
baarheid verwervend van alle in litteratuur
belangstellenden, aan wie één der geniaal
ste schrijvers van deze eeuw werd geopen
baard. De bewerking van het eerstge
noemde boek, hoe scrupuleus ook verricht,
betekende echter een slechte dienst. Kafka
namelijk, een door hartstochtelijke schrijf
drang bezetene, realiseerde zich volledig
in zijn letterkundig oeuvre. Er bestond tot
een dergelijke „vertaling" met andere mid
delen, waarmee niets aan de oorspronke
lijke schepping toegevoegd kon worden,
wat ook niet de bedoeling was, geen enkele
aanwijsbare noodzaak.
Adriaan Morriën, die dè Nederlandse
tekst leverde, heeft gelijk met zijn bewe
ring, dat Brod één van de belangrijkste
motieven, te weten dat van de naar een
bestemming zoekende mens in een raadsel
achtige wereld, goed heeft bewaard en te
gelijk „speelbaar" gemaakt. Maar wat hij
er in zijn inleiding tot het programma niet
bij vermeldde, is dat met het „samenvoe
gen van dramatische momenten" geen dra
matische kunst ontstaat. Men kan niet
straffeloos een gekozen (of liever gezegd:
gedicteerde, uit innerlijke dwang ontstane)
vorm veranderen, want daarmee verbuigt
men ook de inhoud - in dit geval in de rich
ting van een modern mysteriespel, welk
karakter nog werd versterkt door de slot
scène (Kafka liet zijn roman onvoltooid na)
met haar sterke, herinnering aan „Onze
Stad" van Thornton Wilder en door de
manier van opvoering.
De zijn geweten inschakelende criticus
staat voor een schier hopeloze taak. Een
zo veelvoudig te interpreteren werk als dat
van Kafka is niet in enkele regels tot zijn
betekenis te herleiden, maar zonder een
poging, daartoe is een waardering van
Brod's aandeel in dit stuk onmogelijk.
Kafka behandelde, kan men wel zeggen,
het tragische misverstand van een rede
lijk denkend mens in een ontzielde maat
schappij met haar onbepaalbare en ontoe
gankelijke instanties, gehoorzamend aan
door hemzelf bedachte wetten, die tot een
absurde realiteit zijn geworden. Brod voeg
de daar evenwel een ander misverstand
aan toe, namelijk dat (mijn Amerikaanse
collega Harold Clurman maakte deze op
merking eens bij een geheel andere aan
leiding) de schijnwerpers in een theater
leeslampen zouden zijn. Zelfs al zou de
voorstelling beantwoorden aan beelden,
die de oorspronkelijke auteur bij het schrij
ven voor ogen hebben gezweefd, dan nog
ontbreekt een in dit geval elementaire fac
tor: het denkproces.
Er heerst bij Kafka een wonderlijke
spanning tussen de centrale figuur en de
wereld, bij gebrek aan de mogelijkheid van
wezenlijk contact. In „Het Slot" is de alle
gorische bedoeling het duidelijkst. De we
reld is hier de groteske bureaucratische
hiërarchie, die zich volstrekt ongevoelig
toont voor de waardemetingen der logische
gedachtengang. De hoofdpersoon, die enkel
K. heet, kan dan ook tevens als een symbo
lische figuur worden beschouwd: hij is als
landmeter naar het dorp gekomen, gehoor
gevend aan een oproep en bemerkend dat
men hem volstrekt niet nodig heeft. Hij is
en blijft een vreemdeling, een uitgestotene,
een paria. De machthebbers in het voor
hem onbereikbare Slot geven hem slechts
spottende bevelen. Op het moment, dat aan
het verlangen naar begrip van deze ruste
loze zoeker naar het geluk van eenvoudige
zekerheid lijkt te zullen worden voldaan,
sterft hij van uitputting.
Het fascinerende in dit radeloze gevecht
van de mens tegen hem vijandige machten
vloeit voort uit de botsingen van het ratio
nele en het irrationele, het subjectieve en
het objectieve, welke elementen elkaar ge
heimzinnig doordringen, want alle relaties
zijn voor verschillende uitleg vatbaar en
iedere schijn heeft tevens realiteit. Vestdijk
heeft eens gezegd: „Ontoegankelijk voor de
reden blijkt de werkelijkheid te zijn, onbe
rekenbaar. Wij kunnen de werkelijk
heid niet systematiseren. En als wij haar
systematiseren, of wanneer zij zichzelf sys
tematiseert, kunnen wij er niet in leven".
Ten dele door de vereenvoudiging tot en
kele situaties, maar misschien ook met
enige opzet, is het zinnebeeldige karakter
in de bewerking van Max Brod tezeer ver
sterkt, waardoor de voorstelling op vele
punten wel als ouderwets expressionnisme
moest aandoen. Men kan Kafka beter eens
gaan lezen of herlezen.
Niettemin: Johan de Meester demon
streerde met zijn doordachte regie een
vaste greep op de stof. Het vage en onbe
grensde wérd kwellende realiteit. Ik heb
diepe bewondering voor deze geweldige
prestatie. Ko van Dijk was als K. nu eens
helemaal niet spectaculair, maar daardoor
des te indrukwekkender. Het is een prach
tige rol in de zeer zuiver afgewogen com
binatie van weerloosheid en weerbarstig
heid, van kinderlijke onbevangenheid en
waakzaam wantrouwen, van argeloze op
rechtheid en scherpzinnige geldingsdrang.
Qua uiterlijk deed hij denken aan een telg
uit de enclave der Midden-Europese Jo
den, waartoe ook Kafka behoorde. Andrea
Domburg speelde opmerkelijk verrassend
de minnares Frieda, als type overeenstem
mend met de beschrijving in de roman:
„Een onaanzienlijk, klein, blond meisje,
met trieste ogen en magere wangen, dat
echter verraste door haar blik, een blik
van buitengewone supérioriteit".
Van de vele andere medewerkenden wis
ten vooral Lous Hensen en Sigrid Koetse
als de zusters van de door Bob Goedhart
in de juiste toon geplaatste bode Barnabas,
benevens Eli Blom en Henk van Ulsen als
de parasitaire assistenten zich te onder
schelden. Jammer genoeg was de voortref
felijke burgemeester van Philippe la Cha
HAARLEM EN OMGEVING
Geen voorrang verleend. Zaterdagmid
dag omstreeks half een had in Oud-Schoten
op de hoek van de Kaninefaten- en de Dru-
susstraat een aanrijding plaats tussen een
54-jarige bromfietser en een van rechts
komende personenauto. De bromfietser is
met een wervelfractuur naar het St. Elisa-
bets-Gasthuis gebracht.
Brederodeduln. De trekking van de
loterij ten bate van de lighallen „Brederode-
duin" te Santpoort voor aankoop van een
Röntgenapparaat, georganiseerd door de
t.b.c.-commissie van de Nederlandse Alge
mene Bond van Postduivenihouders, afde
ling Haarlem, zal hedenavond plaats hebben
in de zaal van de heer Guus Wolters, Jans
straat 4850 te Haarlem. Tevens zal van
avond de prijsuitreiking plaats hebben van
de wedvlucht met postduiven ten bate van
deze lighallen.
Oost en West. Voor de afdeling Haarlem
van „Oost en West" zal de heer F. W. E.
Smelik op Woensdagavond 7 December in
de bovenzaal van het Concertgebouw spre
ken over het onderwerp „Suriname, ons
zonneland. Mogelijkheden van vroeger en
nu". Er zullen twee films worden vertoond.
Ko van Dijk en Andrea Domburg in „He
Slot" naar de roman van Franz Kafka.
pelle slecht te verstaan. Verder moeten dan
nog in volgorde van verschijning Dick
Scheffer, Mien Duymaer van Twist, Frans
't Hoen, Louis van Gasteren, Sophie
Kohier, Dick Swidde en Paul Huf worden
genoemd. De muziek van Jurriaan Andries-
sen was teveel afgestemd op de door Max
Brod gesuggereerde tegenstelling tussen
„hemelse" en „aardse" elementen, de dé
cors van Wim Vesseur beantwoordden uit
muntend aan de opzet van de regisseur.
Albert Mol heeft de bestiale dans van de
knechten ingestudeerd.
Ik geloof, dat we zelden of nooit zo
dicht bij hedendaags toneel zijn geweest
en tegelijk er zo ver vanaf als bij deze
première, die in ieder geval een verheu
gend perspectief bood door de gedemon
streerde beheersing der uitbeeldingsmidde
len.
DAVID KONING
Het derde Vrijdagavondconcert van het
Noordhollands Philharmonisch Orkest ge
noot de medewerking van een hier nog on
bekende violiste, Marta Eitler, die in 1947
tot de prijswinnaars van het concours te
Genève behoorde. Haar vader was een
Hongaar, haar moeder een Italiaanse en
zij zelf is, door haar huwelijk, Engelse.
Marta Eitler kwam met het Vioolcon
cert in a van Dvorak, het werk dat geducht
is wegens zijn lengte en waarin dan ook
wel eens gecoupeerd wordt. Wij hoorden
het deze avond echter onverminkt. Het is
met dat al een hele kluif, vooral om blij
vend te boeien met het eerste deel. Is men
daar eenmaal doorheen, dan is het zalig
toeven in een sfeer van lyrische warmte,
prachtige kleurschakeringen, verrassende
modulaties en zinrijk wisselspel. Dan wordt
het muziek om van te houden. En dat geldt
ook voor het slotdeel, met zijn steeds ge
varieerd rondo-thema, pétillant gerhyth-
meerd en rijk aan karakteristieke effecten,
alsmede met de contrasterende alternatie
ven, die door hun treffende cantabiliteit
reliëf geven aan de sprankelende hoofdge
dachte. Marta Eitler heeft het zware werk
gaaf gespeeld, maar het was toch ook pas
bij het middendeel dat het effect van haar
vertolking boven de technische realisatie
uitgroeide tot wat alle gezonde romantiek
aan persoonlijke bezieling nodig heeft. Ook
het slotdeel bleef zich hooggespannen ont
wikkelen. Marta Eitler had haar terecht
verdiende succes in niet geringe mate te
delen met de prestatie van het orkest, dat
onder leiding van Marinus Adam een zeer
verzorgd tegenspel leverde.
Als aanloop naar het Vioolconcert van
Dvorak was door het orkest Smetana's
symphonisch gedicht „Vyschrad" (het eer
ste der zes stukken waaruit de cyclus „Mijn
Vaderland" bestaat) ten gehore gebracht.
De sfeer der Boheemse melodieusheid was
hiermee voorbereid. Wat deze nationale
muziek, die een epos bedoelt te zijn ter
vergelijking van het vaderland van de
componist, voor het Tsjechische volk bete
kent is gedeeltelijk van een heel andere
orde dan wat zij ons te zeggen heeft. Voor
hen is het een subjectieve, voor ons een
objectieve aangelegenheid. Dat heeft ook
de Tsjechische dirigent Rafaël Kubelik
moeten ervaren, toen hij een paar jaren
geleden zijn entrée bij het Amsterdamse
Concertgebouworkest maakte met Smeta
na's complete cyclus en ondanks al de
jeugdige geestdrift, waarmee hij het werk
realiseerde, wel gemerkt zal hebben dat
deze muziek, bij gemis aan sympathiserend
klankbord, hier niet het rendement ople
vert dat hij er zich van voorstelde. Maar
zo nuchter zijn wij toch niet, dat wij de
sobere grootsheid en nobele verheffing van
de hoofdgedachte - het „Vyschrad"-thema
- niet zouden kunnen waarderen. Maar
soms wordt het lyrisch sentiment al te
week voor ons gevoel. Doet een prachtige
orchestrale vondst het „Vyschrad"-thema
dan weer in een verrassende gedaante op
klinken, dan geven wij ons graag gewon
nen. Tenslotte is zo'n enkel deel uit de cy
clus - bijvoorbeeld het nu gespeelde „Vy
schrad" en vooral „De Moldau" - dank
baar te aanvaarden, maar het complete
werk de zes symphonische gedichten van
„Ma Vlast" - lijkt mij alleen bestemd voor
landgenoten van de componist. Marinus
Adam -wist de compositie van Smetana met
romantische bewogenheid te doen realise
ren.
JOS. DE KLERK
Wanneer er nog ergens ongelovigen zou
den zijn, die de euvele moed bezitten het
bestaan van Sint Nicolaas in twijfel te
trekken, dan moet deze twijfel Zaterdag
middag in de Heemsteedse Jan van Goyen-
straat toch geducht aan het wankelen zijn
gebracht. Want de duizenden toeschouwers,
die daar bijeen waren gekomen, konden nu
immers al weer voor de vierde keer met
eigen ogen aanschouwen dat het geen
sprookje is, dat de goede Sint de daken
voor zijn avondwandelingen heeft uitver
koren en zich daarbij laat assisteren door
een watervlugge Piet, die behendig van de
ene schoorsteen naar de andere klautert
om met gespitste oren alle ondeugende
streken of onvriendelijke woorden te kun
nen opvangen; waarvan hij uiteraard zijn
hoge meester onmiddellijk rapport gaat
uitbrengen. Op een gegeven moment hiel
den de toeschouwers hun hart vast voor de
bewoners van een huis, waar Piet door de
schoorsteen kennelijk iets zeer onbehoor
lijks vernam: hij begaf zich direct naar het
dakraam, om er met zijn gevreesde roe een
waarschuwende roffel te laten horen.
Hoe het ook zij, het is ieder jaar weer
een fantastisch schouwspel, wanneer na de
ingevallen duisternis de straatverlichting
wordt gedoofd en de schijnwerpers zich
richten op de daken, op de bekende sil
houetten van Sint Nicolaas en zijn popu
laire knecht.
De hooggeplaatste gast hield voor de
microfoon een van zijn beminnelijke toe
spraken tot de beneden verzamelde jeugd,
die hem daarop spontaan enige van de
bekende Sint Nicolaasliedjes toezong. Na
deze enthousiaste aubade lieten Sint en
Piet zich nog eenmaal door de kinderen
toejuichen, waarna dit jaarliikse bezoek
weer tot het verleden behoorde. Ook nu
wist de Jan van Goyenstraat-vereniging
door middel van deze originele attractie
duizenden toeschouwers in haar winkelcen
trum te concentreren.
De Haarlemse recherche heeft een Haar
lemmer en een Amsterdammer in ver
zekerde bewaring gesteld, die verdacht
worden van verduistering, respectievelijk
medeplichtigheid aan deze verduistering,
van een radiotoestel met gramofoonplaten-
wisselaar ter waarde van ongeveer acht
honderd gulden.
De Haarlemmer had het apparaat aan een
caféhoudster verkocht, nadat hij ongeveer
63.van de koopsom had betaald. Hij
zou daarbij hebben doen voorkomen of hij
reeds de eigenaar van het toestel was, het
geen bevestigd werd door een vertegen
woordiger van de firma die het instrument
had geleverd. De vertegen woord iger, een
Amsterdammer, zou daartoe zelfs een kwi
tantie hebben opgemaakt, zodat hij ook
van valsheid in geschrifte wordt verdacht.
Wie Jaap Stotijn is hoef ik niet te ver
tellen. Dat hij op schitterende wijze muziek
weet te maken op het jammerhoutje dat
hobo heet, weer iedereen, evengoed als men
vertrouwd is met het feit, dat zijn met geest
geladen en door sterke impulsen rhyth-
misch gedreven musiceren aanstekelijk
werkt op zijn medespelers en op het pu
bliek. Bij gevolg zal het haast overbodig
zijn mee te delen, dat hij het concert van
„Die Haerlemsche Musyckcamer" op Za
terdagavond in de Vleeshal, waaraan hij
zijn medewerking verleende tot een bij
zonder prettige muzikale gebeurtenis
maakte.
Met de hobo-concerten van Benedetto
Marcello en Domenico Cimarosa legde hij
het strijkorkestje van André Kaart het
vuur aan de schenen, zowel bij de breed-
gewelfde langzame tempi, als bij de snelle
bewegingen, waarvan vooral de puntige fi
nale van Cimarosa een te duchten experi
ment leek. Maar het inspirerende spel van
de claveciniste van het ensemble, mevrouw
Gertrude Maclaine, met een Concert voor
cembalo, hobo's en strijkorkest van Handel,
waarin wij diens eerste concert voor orgel
herkenden: een prachtig stuk waarvan een
imiterend thema in het tweede deel een
opmerkelijke gelijkenis met een motet van
Josquin des Prés vertoont. Wij hoorden het
belangwekkende stuk in een uitvoering die
veel verdienste had.
Een zeer onderhoudend werk was ook
de Suite voor fluiten, hobo's, strijkorkest
en concertino van Telemann, waarmee de
avond geopend werd. Het bleek echter nog
niet geheel uit de verf; de rhythmische ca
dans van de verschillende dansvormen eist
een nog fijner en geprononceerder karak
teristiek. Zo kon het een voortreffelijk ob
ject voor studie blijven, meer om de geest
van Telemanns muziek, dan om haar tech
nische eisen, die men reeds vrij goed be
heerst.
Het concert werd op geanimeerde wijze
besloten met een Divertimento van Mozart,
In het zaaltje van de speeltuinvereniging
..Flora" heeft de Haarlemse Redding
brigade afscheid genomen van dokter Hey-
mans als medisch leider van de HRB. Dooi
de heer Joh. G. van Gennip werd oen
filmpje vertoond van de internationale
wedstrijden op het gebied van zwemmend
redden, die dit jaar in Frankrijk zijn ge
houden. Het afscheid van dokter Heymans
werd op zeer aardige wijze ingeleid, waar
na de heer Joh. M. Schmidt, voorzitter van
de HRB, mededeelde, dat het 't bestuur van
de HRB getroffen had, dat dokter Heymans
die ruim twintig jaar als medisch leider
en vice-voorzitter aan de HRB verbonden
was, zich genoodzaakt had gezien wegens
drukke werkzaamheden zijn functies bij de
HRB neer te leggen.
De heer Schmidt memoreerde, dat dokter
Heymans zowel voor als na de oorlog zijn
krachten had gegeven om de leden van de
HRB op te leiden tot bekwame EHBO-ers
en hij liet zijn woorden vergezeld gaan
van een ets van Dirk Harting-, voorstel
lende de Amsterdamse Poort. Voor me
vrouw Heymans, die niet aanwezig kon zijn
waren er bloemen. Voorts verzocht de heer
Schmidt dokter Heymans het ere-voorzit-
terschap van de HRB wel te willen aan
vaarden en hij sprak er zijn vreugde over
uit, dat dokter P. Roorda bereid was ge
vonden de functies van dokter Heymans
te gaan vervullen.
In zijn dankwoord herinnerde dokter
Heymans er aan, dat er gedurende de
twintig jaar. dat hij aan de Brigade ver
bonden was, vriendschapsbanden waren
gelegd en dat deze banden voor hem,
tijdens zijn gedwongen verblijf in kampen
gedurende de oorlog, een grote steun zijn
geweest. Hij sprak de wens uit dat zijn op
volger ook op dezelfde wijze tegemoet ge
treden zou worden. Meer nog dan het aan
bieden van de ets had de benoeming tot
ere-voorzitter dokter Heymans getroffen
en hij hoopte nog vele jaren in deze functie
de brigade met raad en daad te mogen
bijstaan.
BIG BILL BROONZY, de ;hema en met simpele woor- That was just a dream
laatste der zwarte trouba
dours, die de oorspronke
lijke blues, de hollersongs leven van deze grote, goed- over het lot der negers en
en de andere weemoedige moedige man afwisselend jubelend mee-scanderen in
volksliederen van het zwar- werd getekend. een lofzang op een mooi
te ras in hun oorspronke- „Thank you, thank you, meisje - want hij bezingt
lijke versie uitdragen over thank you and thank you", het probleem van zijn ras.
wereld Na elk applaus, dat van
harte uit de stil-luisterende Daarom
ien, sprekend van liefdeen Hij zal zijn stem temperen
verdriet, waarmee ook het in al die droeve liederen
de wereld en die
daarmee een intens genoe-
is deze mens zo
gen bereiden, heeft gister- zaal opsteeg deze warme onvergetelijk en wilt ge
avond voor een stampvolle dank van Big Bill, die zich hem telkens weer horen -
zaal in de dansschool Schrö- laat meevoeren op de melo- als het moet op de gramo-
der te Haarlem zijn grote, die van zijn meesterlijk be- foonplaat, liever echter in
warme hart opengelegd in speeld instrument, er wat natura, om het gezicht er
een lange rij liederen. Het doorheen filosofeert over bij te hebben, het half ge
loerd een ongemeen sympa- goede vrienden en over „de heven donkere gelaat, dat
thieke avond rond deze vrouw", maar die allereerst zingen moet en zingen zal.
de klankbodem van een ge- Uit een oogpunt van een-
publiek
dromerige zwarte man,
wiens gitaar meezong van voelig
het lief en het leed van zijn heeft.
volk.
van node heid-in-de-avond was het
haast jammer, dat Big Bill
er Broonzy zich liet verleiden
Gisteravond had hij
voorwaar niet over te kla- tot een session als toegift,
Gelijk de allereerste rond- gen, hoewel het hinderlijke samen met Beryl Bryden,
trekkende blues-singers is geflits van enige fotografen de blues-zangeres, die op
hij: alleen met zijn gitaar wel wat storend werkte en het ogenblik eveneens in
op een klein podium, de dat was dan ook de reden, ons land is en die het
ogen gesloten en als het dat deze 69-jarige neger, die „washboard" voor haar
ware in de muziek wegdro- ons bij zijn voorlaatste be- rhythmische rekening nam.
mend naar de vreugden en zoek aan Nederland, toen Want het was wat lawaaiig
het verdriet van het volk, hij in Amsterdam zong, ver- na al die sfeer - hoewel Bill
dat aanvankelijk niets had telde nu toch eindelijk te- met „When The Saints go
dan de menselijke stem, om rug te zullen gaan naar marching in" een enthou-
zijn verweer tegen de ver- Mammy en de kinderen, siasme wist te ontketenen,
Irukking door de blanke maar gisteravond alleen dat de zaal aan de Raam-
uit te schreeuwen. Van deze maar antwoordde: „Als ik vest op haar grondvesten
holler-songs, die meer een er mee uitschei, sterft de deed schudden. Mede dank
kreet dan een lied zijn, heeft Blues en dat mag niet", tot zij de instrumentale bezet-
Big Bill er vele op zijn ré- enige toegiften bereid was. ting dezer session, die al
pertoire, maar hij heeft er Zo zal hij doorzingen, met eerder aan bod was geweest
weinige gebracht op deze het schillerhemd los aan de in een volmaakt program
avond voor de Haarlemse hals en de gitaar strelend matje. Met Peter Schilper-
Jazz-club - evenmin als de als een vertrouwd, warm oort en Wim Kesper, Pim
echte work songs, die ont- dier - tot het einde. Hij zal Kruyt en Funke Küpper is
sproten aan de rhythmiek zijn stem laten uitschieten daar even gemusiceerd, dat
van de zware arbeid der in de klachten over een de vonken er afvlogen. Be-
negers tijdens de slavernij, droom, die nimmer werke- ter dan het toch ook wel
Maar temeer heeft hij de lijkheid wordt „I was in the verdienstelijk spelende
Blues gebracht en de Cam- White House, Sittin' in the huisorkestje „The Midge-
ping-songs, die in Europa Presidents chairthe Pre- town Jazzband", dat kenne-
de titel „spirituals" kregen sident came up to me, said: lijk nog wat te vers was om
- eenvoudige melodieën op „Big Bill, I'm glad you're tot grote prestaties te gera-
sen telkens terugkerend here. But it was a dream, ken. J. F.
geschreven op d>e grens van zijn vijftiende
naar zijn zestiende jaar, wat niet wegneemt
dat het reeds zijn 136ste werk was, volgens
Köchels lijst. Het is het eerste der drie
strijkkwartetten zonder menuet, die tussen
Januari en Maart 1772 ontstonden en die
voor ruimere bezetting best geschikt zijn.
Behoudens in de finale, waar een kort fu-
gato in de constructie verwerkt werd, is
het geheel een aangelegenheid waarbij de
eerste vioolpartij het voor het zeggen heeft.
De discantisten van het strijkorkest wisten
daar een dankbaar gebruik van te maken,
want zij leverden een opmerkelijke vlotte
prestatie. JOS. DE KLERK
Op Donderdag 1 December zal de heer
C. van der Poel te Huizen, Noordholland,
controleur eerste klasse bij het Provinciaal
Electriciteitsbedrijf Noordholland de elec-
triciteitsvoorziening in deze provincie een
kwart eeuw gediend hebben. Hij zal Don
derdag des morgens door de PEN-directie
ontvangen worden; waarna er een huldi
ging door zijn collega's en het jubileum
fonds volgt.
De officier van justitie bij de rechtbank
te Zutphen heeft twee maanden hechtenis
geëist tegen H. K. L. te Apeldoorn. K. L.,
die zich natuurgeneeskundige noemt, stond
in hoger beroep terecht wegens het onbe
voegd uitoefenen van de geneeskunde. De
kantonrechter had hem een maand op
gelegd.
Een getuige-deskundige verklaarde dat
K. L. medicijnen voorschrijft, die waarde
loos zijn. „Voor een tabletje van een stui
ver rekent hij f 7,50. Het kwakzalvers-
bedrijf levert hem ëen winst op van meer
dan honderddertigduizend gulden per jaar",
aldus deze getuige, die voorts verklaarde
dat een juffrouw, die genezing had gezocht
bij deze man, overleden is. Zij leed aan een
geenszins ongeneeslijke kwaal, maar K. L.
had haar met optimistische brieven zo lang
aan het lijntje gehouden dat er geen baat
meer voor haar was toen zij zich tenslotte
tot haar huisdokter wendde. Toen zij er
over klaagde dat zij de dure artikelen van
de natuurgeneeskundige niet kon betalen
schreef hij haar terug dat hij geen philan-
troop was.
De verdachte noemde zich een verguisde
pionier. De rechtbank zal op 9 December
vonnis wijzen.
Het was de wens van mevrouw N. G.
Binsma-Faber, die van 1931 als huisarts
te Haarlem werkzaam is geweest, zich
rustig uit haar praktijk terug te trekken,
echter niet die van de vele patiënten.
Daarom had zij er in toegestemd een af
scheidsreceptie te houden. In restaurant
Brinkmann hebben Zaterdagmiddag enkele
honderden mevrouw Binsma-Faber met
een handdruk dank gezegd voor de vele
goede zorgen, die zij aan hen en hun ge
zinnen had besteed en enkelen hebben met
woorden en geschenken hun dankbaarheid
geuit.
Mevrouw Van Duffelen sprak namens
een grote groep van patiënten en vertelde,
dat het niet moeilijk was geweest geld te
verzamelen voor een geschenk. Meestal
wordt men niet vlot ontvangen, als men
met lijsten komt, maar bij het vernemen
van de naam van mevrouw Binsma waren
degenen, die bezocht: werden, spontaan.
Wat dat betreft had de commissie van
voorbereiding het niet moeilijk. Mevrouw
Van Duffelen bood namens de patiënten
een zilveren roomstel, een zilveren brood-
schaal en een camee in goud gezet aan.
Twee jeugdige patiënten overhandigden
bloemen.
Mejuffrouw M. J. Rebel, die vele jaren
aan het Sint Elisabeths Gasthuis verbon
den is geweest, dankte namens een groep,
die mevrouw Binsma als arts heeft gehad
De Haarlemse Katholieke Studentenver
eniging „Sanctus Bavo" heeft Zondag haar
derde Dies Natalis gevierd. De feestdag
werd begonnen met een gezongen H. Mis in
de kapel van „Sancta Maria", Florapark,
tijdens welke moderator dr. Modestus van
Straaten de feestpredikatie hield. Om half
drie begon in het sociëteitslokaal in „De
Waag" de dieszitting. De praeses de heer
E. Hoefgeest sprak een rede uit, waarin hij
de taak van de student en de studenten
vereniging in het tijdperk van de speciali
satie deels schalks, deels ernstig besprak.
De heren A. van Willige en mr. H. To-
nino werden tot ereleden van de vereniging
geïnaugureerd, om hun grote verdiensten
voor Sanctus Bavo, en het lid Govaert van
den Bergh werd tot de eer van het Colle
gium Honorabile van de vereniging ver
heven. Hierna sprong feestredenaar Harrie
Prenen op brillante wijze „Van de Hak op
de Tak". De aanwezigen, waarbij de secre
taris van de bisschop, dr. M. J. de Jong en
de deken van Haarlem, de zeereerwaarde
heer W. Zijlstra, beloonden zijn speelse en
geestverkwikkende rede met een langdurig
applaus.
De redevoering van de heer Prenen vond
plaats op de scheidingslijn tussen het
plechtige en het joyeuse deel der diesvie
ring, want erna gingen de studenten naar
Brinkmann, waar na een borreluur een
stijlvol maar uitbundig diner plaatsvond,
waaraan ook de deken van Haarlem aanzat.
Deze kondigde, na een genoegelijke „spel-
denrik" aan het bestuur, verhoging van de
dekenale bijdrage aan de kas van Sanctus
Bavo aan.
In de Vleeshal werd de diesviering beslo
ten met een bal. dat tot ver na middernacht
duurde en waarbij uiteraard enkele studen
tikoze absurditeiten de stemming hoog op
voerden.
Tijdens de 's middags in De Waag gehou
den receotie werd het bestuur onder andere
gelukgewenst door oraesides van andere
<dudentenvereniginsen, kerkelijke autori
teiten en enkele vooraanstaande Haarlem
mers. donateurs van de vereniging.
Slotkoers
Openings
Vrijdag
koersen
3-314 Nederl.'47
99%
9914
3 Nedl 1962/64
99ll/i«
99n/i«
A. K. U
349X
350
Calvé Delft
317X
318
Van Gelder Zonen
335
340
K. N. Hoogovens
385
386
Nederl. Ford
475
480
N. Kabelfabriek
316
316
gew.Philips Gloeil.
367J4
369
Nieuwe Philips
356
358
pref.Philips Gloeil.
206
205
Unilever
480 X
483 X
Wilton Feijenoord
274
274
Dordtsche Petrol.
682X
683
Konkl. Petroleum
658
657
A'dam Rubber
144
143 X
Holl. Amer. Lijn
212X
216
N. Scheepv. Unie
195J4
196
Phs. van Ommeren
263
263
H. V. A
15714
155 X
Verg. Deli Mijen
162)4
161
Amsterd. Bank
279
279
Ned. Handel Mij.
230
230
Rotterd. Bank
24114
241 X
Twentsche Bank
236
236
Anaconda Copper
73 X
73
Bethlehem Steel
159
159X
U. S. Steel
5814
58 X
General Motors
151X
150
Shell Union
60%
60X
Tidewater
31
31%
en haar nu moet missen. Zij besteedde
niet alleen aandacht aan de medische hulp,
maar bovendien heeft mevrouw Binsma
voor allen gezorgd. Als zij op bezoek was
liet zij niet merken, dat zij haast had,
omdat zij nog vele patiënten bezoeken
moest. Daardoor gaf zij de zieke die rust,
die hij nodig had. Na mevrouw Binsma
dank te hebben gebracht richtte mejuf
frouw Rebel zich tot haar opvolger arts
P. A. Roorda, in wie allen gaarne vertrou
wen willen stellen. Mej. Rebel overhandig
de mevrouw Binsma een serie boeken.
De heer J. Vennik zeide, dat velen bij
een gekomen zijn om van mevrouw Bins
ma afscheid te nemen als huisarts. -Geluk
kig betekent het geen afscheid van de
vrienden. Namens deze bood hij een pick
nick-koffer aan.
Voorts sprak mevrouw G. Faber-Mooy
haar dankbaarheid uit, voor de wijze,
waarop mevrouw Binsma haar taak voor
de patiënten vervuld heeft, haar vreugde,
omdat velen in de gelegenheid zijn afscheid
te nemen en haar blijdschap, omdat ge
zorgd is voor de goede opvolger. Tenslotte
bood mevrouw Faber een geschenk aan.
De receptie was druk bezocht; ook heb
ben vele doktoren afscheid genomen.
In 1956 zullen behalve de Kennemer
Turnkring zelf enkele aangesloten vereni
gingen een lustrum vieren. Turnlust Haar
lem opent de rij met een receptie op 7
Januai-i, ter gelegenheid van het vijftig
jarig bestaan, gevolgd door een jubileum
revue in de gemeentelijke Concertzaal te
Haarlem op 21 Januari.
Concordia Haarlem bestaat zeventig jaar
en zal dit feit behalve met een receptie
herdenken met een gala-avond in de ge
meentelijke Concertzaal op 24 Maart.
Tijdens deze avond zullen behalve enige
groepen van Concordia zelf bovendien op
treden het Nederlandse Dameskeurkorps en
verder de bekende vereniging Simson uit
Amsterdam. Verder staan nog enkele in
terne festiviteiten op het programma.
Bato Haarlem bestaat op 5 Maart zestig
jaar. Ook dit jubileum zal wel met een
receptie worden ingeluid, doch het hoogste
punt van de jubileumviering is echter de
interland-gymnastiekwedstrijd tussen de
vertegenwoordigende herengroepen van
Nederland en Denemarken op 2 April.
De Kennemer Turnkring bestaat op 5
Maart 1956 45 jaar.
Het negende lustrum zal pas in het na
jaar van 1956 gevierd worden en wel op
13 October met een internationale invita
tie-wedstrijd voor dames en- heren. Voor
deze wedstrijd zullen behalve enkele Ne
derlandse gymnasten ook uitgenodigd wor
den de meest vooraanstaande gymnasten
uit de landen, waartegen de Nederlandse
dames en heren keurcorpsen geregeld lan
den wedstrijden houden.
Op 9 Februari en op 1 October 1956 zul
len bovendien de verenigingen Turnlust
Beverwijk en de T.V. IJmuiden respectie
velijk 45 en 55 jaar bestaan.
Mond- en klauwzeer. Bij vee van een
landbouwer in de buurtschap Appel bij
Nijkerk is mond- en klauwzeer uitgebroken.
Al het vee, 22 koeien, 4 pinken, een zeug,
zeven varkens en negen biggen, is in het
slachthuis te Apeldoorn afgemaakt.
MAANDAG 28 NOVEMBER
Cinema Palace: „Stormy weather", alle
leeft., 7 en 9.15 uur. Rembrandt: „Ciske de
Rat", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Studio: „Voet
stappen in de mist", 18 jaar, 7 en 9.15 uur.
Lido: „De verzonken schat", alle leeft., 7
en 9.15 uur. Frans Hals: „Operatie Tirpitz",
14 jaar, 7 en 9.15 uur. Roxy: „De slag aan
de Bloedrivier", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Luxor:
„Oproer in cel II", 18 jaar, 2, 7 en 9.15 uur.
Minerva: „Harvev", 14 jaar, 8.15 uur. Frans
Halsmuseum: 20 uur, Volksuniversiteit.
Causerie door Mr. J. J. Boasson in de serie
„Verleden, heden en toekomst van de mens
op aarde". Stadsschouwburg: 20 uur, De
Ned. Comedie voert op „De man, de vouw
en de moord", van Adré Roussin. Begijn
hofkapel: 20 uur, Interk. Evangelisatie
Comité. Gebouw „Zang en Vriendschap": 20
uur, Geestelijk Centrum „De grotere
Wereld".
DINSDAG 29 DECEMBER
Cinema Palace: „Stormy weather", alle
leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Rembrandt:
„Ciske de Rat", 14 jaar, 2, 4,15, 7 en 9.15 uur.
Studio: „Voetstappen in de mist", 18 jaar,
2.15, 7 en 9.15 uur. Lido: „De verzonken
schat", alle leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
Frans Hals: „Operatie Tirpitz", 14 jaar, 2.30,
8 uur. Roxy: „De slag aan de Bloedrivier",
14 jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur. Luxor: „Oproer
in cel II", 18 jaar, 2, 7 en 9.15 uur. Minerva:
Onder aupspiciën van De Heemsteedse
Kunstkring voert „De Toneelvereniging"
op „De Kroongetuige", 8.15 uur. Stads
schouwburg: 20 uur, De Ned. Comedie voert
op „De man, de vrouw en de moord", van
André Roussin. Concertgebouw: 20 uur,
Concert door het N. Ph. O. onder leiding van
Marinus Adam. Rijksstraatweg 433, Haar
lem-Noord: 20 uur, Volksuniversiteit. Cause
rie door dr. A. van Biemen, over „Die Jeugd
van tegenwoordig".
