Tramlijn in Waterland wordt
in October 1956 opgeheven
In de Oude Doelen is weer de kiem
voor een Haarlemse schilderstraditie
Première van „Hans en Grietje"
Hete brij in de Bondsdag was
de herenigingskwestie
Russen op zoek naar een
ambassade in West-Duitsland
Programma met nieuwe
namen
Directie gemachtigd tot
garagebouw in Haarlem
Zowel regering als oppositie staan
met lege handen voor het volk
Het toneelbeeld
Hervormd kerknieuws
Examens
Van Krieken uit Bangkok
vertrokken
Burgerlijke Stand
van Haarlem
Belangrijke besluiten bij de N.Z.H.
Verkoop van huizen
Spaarci jfers over November
Akkerbouwers LTB
J. de Vos veertig jaar
bij Joh. Enschedé
Zinvolle bestemming
ZATERDAG 3 DECEMBER 1955
O
„Hans en Grietje"
van Humperdinck-
beelden uit mijn kin
derjaren, waarbij ik
mij Grietje nog altijd
voorstel, zoals zij
door Cato Engelen
Sewing werd vertolkt.
Het kan, geloof ik,
geen kwaad deze im
pressies uit een ver
verleden te binnen te
roepen (ze dringen
zich .trouwens van
zelf op) wanneer men
op gevorderde leef
tijd weer eens gecon
fronteerd wordt
zoals Vrijdagavond in
de Stadsschouwburg
te Amsterdam met
dit muzikale sprookje.
Want ge moet het
met de visie van het
kind trachten tege
moet te komen om te
ervaren hoe wonder
lijk van werking het
is in zijn volkslied
achtige melodieën-
stroom.
Dan hindert het
werkelijk niet, dat de
componist er met
Wagneriaanse con
structies, die vooral
aan „De Meesterzan
gers van Neurenberg"
herinneren, een ste
vig doorwrochte ope
ra van gemaakt heeft.
Integendeel, want
daardoor wordt met succes gespeculeerd
op het volwassen kind, op de ouderen, op
ons allen. We kunnen dan alle waardering
opbrengen voor een constructie, die zich
ontwikkelt uit en naast één hoofdmotief:
het avondgebedje ,,'s Avonds als ik slapen
ga, volgen mij veertien engeltjes na" en
waaruit de componist de melodie van het
motto distilleerde: „Wenn die Not auf's
Höchste steigt, Gott der Herr die Hand
uns reicht" door Max van Doorn, in
wiens vertaling de uitvoering door de Ne
derlandse Opera gezongen wordt, op ta
melijk nuchtere wijze weergegeven als:
„Wie de moed nooit zakken laat, wordt
geholpen vroeg of laat". Let wel: zakken,
terwijl de melodie in de hoogte gaat!
Zangteksten vertalen is moeilijk, maar
toch niet onmogelijk. De tekst van dit
motief, zoals wij die in onze jeugd hoor
den, was ook niet fraai, maar gaf toch de
zin van het origineel weer en volgde de
lijn der melodie: „Als de nood komt aan
de man, is ook God het naaste dan".
Deze kern is treffend door eenvoud. Zij
bereikt haar volle ontplooiing bij het
avondgebedje van de twee in het bos ver
dwaalde kinderen en bij de voorstelling
van hun droom: de veertien engelen die
de handeling mimeren van het liedje dat
ze tevoren zongen. Hiervoor was uiteraard
het ballet ingeschakeld. Ik laat aan mijn
collega David Koning de taak om de cho
reografie te beoordelen, jnaar eigen mij
toch 't recht als mijn impressie van deze
dansscène te zeggen, dat ik er totaal de
sfeer in miste van de "ftaïevë' éenvöud fan
het spel. Men wilde het te mooi en te
precieus maken en trad daardoor buiten de
situatie en de gewekte stemming.
Piet van Egmond maakte met deze op
voering zijn debuut als operadirigent en
hij deed dit lang niet onverdienstelijk, ge
rekend de niet eenvoudige orkestpartituur,
die speciale zorgen vereist om haar niet te
laten domineren. Ik geloof dat men deze
Hollandse dirigent ruim crediet mag
geven. De practijk zal hem wel leren met
de wisselvalligheden van wat er op de
planken omgaat rekening te houden en
tevens meester te blijven van het orkest.
De beide titelrollen zijn vocaal uitstekend
bezet door Cora Canne Meyer (Hans) en
Nelly Duval (Grietje) typerend is de
tegenstelling in karakter. Greet Koeman,
als de moeder, is eveneens te prijzen. Voor
Gerard Holthaus lijkt mij de partij van
de vader wel wat hoog te liggen, maar
het kan ook zijn dat hij deze avond minder
goed gedisponeerd was. De prestaties van
Nelly Burbach, die het Zandmannetje en
het Dauwmannetje vertolkte, verdienden
de hoogste lof. Ten slotte betuig ik mijn
grootste respect voor de interpretatie van
de heks door Jo van de Meent, 'vocaal en
qua spel volkomen af. Het gehele laatste
bedrijf, waarin zij optreedt, had trouwens
een buitengewoon vlotte gang en het be
reikte in de finale bovendien een climax,
die het publiek in een ovatie-stemming
bracht. En dit juist omdat het nu pas écht
werd met een blij joelend kinderkoor, dan
send rond de heks, die als een reusachtige
taai-taai-pop uit de oven kwam.
JOS. DE KLERK.
Het is niet zo'n kwaad idee geweest van
de leiding van de Nederlandse Opera om
met „Hans en Grietje" van Engelbert Hum
perdinck (merkwaardig hoe snel compo
nisten hun voornamen verliezen: bijna
iedereen kent Humperdinck, maar wie
wist dat hij Engelbert heette?) ook eens
een muziekdramatisch werk voor de jeugd
op het répertoire te nemen. Men stelt zich
voor, als ik goed ben ingelicht, om hier
mee speciaal de leerlingen van het middel
baar onderwijs te bereiken. Voor een der
gelijk publiek lijkt mij de inleiding in het
programma wel heel erg kinderachtig. Bij
voorbeeld: „Je zult merken, dat de voor
stelling begin met een muziekstuk, wat(!)
alleen door het orkest wordt gespeeld en
waarbij de gordijnen van het toneel nog
gesloten blijven. Als je goed luistert, zal
je merken dat er enkele wijsjes in worden
gespeeld, die later terugkomenEn
zovoorts.Deze passage is ook mooi: „In
het tweede tafereel zien jullie Hans en
Grietje op een mooi plekje in het bos.
Eigenlijk zijn ze alwéér stout, want zij be
ginnen van de geplukte aardbeien te eten".
Laten wij maar aannemen dat dit bestemd
is voor de kleuters, die met niet tot voor
lichting bij machte zijnde ouders mee naai
de schouwburg mogen tijdens de Sinter-
klaasdagen of in de Kerstvacantie.
Dit van stijl weinig fraaie en (zoals men
hierboven heeft kunnen lezen) zelfs taal
fouten bevattende proza is geschreven door
Max van Doorn, wiens vertaling evenmin
erg gelukkig genoemd mag worden, vooral
door de vele onnozele stoplappen („Ben je
soms mal?") die deze bevat. Ook over het
slecht belichte toneelbeeld van Harri Wich
kan ik niet erg enthousiast zijn. Dat hij de
traditionele moeilijkheid, om versleten kle
ren er inderdaad oud te doen uitzien, niet
heeft weten op te lossen, is niet zo erg.
Maar in het eerste bedrijf krijgt het spel-
Cora Canne Meyer en Nel Duval als Hans
en Grietje in het derde bedrijf van
Humperdincks sprookjesopera.
element te weinig kans door gebrek aan
sfeer en contrastwerking. Deze décors leken
te zijn vervaardigd in een studio voor
tekenfilms: een soort bungalow met aan
vriendelijke gordijntjes klevend zonlicht,
een bos met ouderwetse bladerkoepel en
een pepernotenhuisje als een pagode waar
niemand in zou bijten. De kleuren waren
fleurig in hun imitatie van het gedurfde.
Het voordoek was zeer geslaagd.
Men kan het Roland Casenave nauwe
lijks verwijten, dat de dans van de engelen
weinig indruk maakte, want het is een
moeilijke opgave een choreografie te leve
ren, waarin de illustratief bedoelde be
weging zoveel mogelijk versluierd moet
blijven. Erg maatvast was de uitvoering
door de allerliefst gepruikte porseleinach
tige figuurtjes niet. De grootste handicap
was het ontbreken van de gewenste stem
ming voor deze nocturne. De dwaallichten
dwaalden niet, de bomen namen geen
spookachtige gestalte aan. Het ballet van
de Nederlandse Opera gaf na de pauze
een herhaling van de meesterlijke „Suite
en blanc" van Serge Lifar op muziek van
Edouard Lalo, met Anton Kersjes als diri
gent.
Over het algemeen kan gezegd worden
dat de mise-en-scène van regie-assistent
Frans Boerlage veelbelovende kwaliteiten
vertoonde en vooral van bewegelijke fan
tasie getuigde. Het laagste bedrijf werd
werkelijk een triomf, ook voor hem. Zodat
men tenslotte de schouwburg met een ple
zierig gevoel verlaat. Want och, ondanks
de vele aanleiding tot critiek was het toch
vaak echt ontwapenend leuk en onderhou
dend. Die goede afloop bevestigde overi
gens het sprookjeskarakter.
DAVID KONING
Het I.K.O.R., interkerkelijk overleg in
radio- en televisie aangelegenheden, zal
Zondagavond een jeugddienst uitzenden uit
de Grote Kerk te Haarlem. In deze jeugd
dienst zal de hervormd predikant ds. H. A.
Visser spreken over „Kracht, grootste
macht". De dienst begint om kwart voor
zeven des avonds.
In de vacature, ontstaan door het ver
trek naar Den Haag van de heer R. Bak
ker als organist van de Oosterkerk en
dirigent van het Oosterkerkkoor, is be
noemd de heer T. U. Bijlsma. Hij zal Zon
dagmorgen door ds. W. M. van Asperen
bij de leden van de hervormde wijkge-
meente Vla worden ingeleid.
Bij het bouwfonds voor de verwezenlij
king van een nieuw kerkgebouw van de
Hervormde Wijkgemeente Aerdenhout aan
de Leeuwerikenlaan in Aerdenhout werd
dezer dagen een gift van vijftienhonderd
gulden ontvangen. Het bouwfonds bereikte
hiermee een bedrag van f 75.500.echter
nog onvoldoende voor een kerkgebouw, dat
in 1959 voltooid moet zijn.
Amsterdam. Geslaagd voor het doctoraal
examen Engels mej. H. W. G. Olthof, Rot
terdam, mej. H. M. Tavemer, Amsterdam.
BANGKOK, (United Press) De Ne
derlandse hoofdagent Van Krieken, die zich
per vliegtuig naar Bangkok begaf na door
de Indonesische autoriteiten te zijn vrij
gelaten, is hedenmorgen uit Bangkok ver
trokken naar Nieuw Guinea.
HAARLEM, 2 December 1955
BEVALLEN van een zoon: 1 Dec., A. H.
van der WalleKrouwels; C. M. Nagtegaan
Broier; 2 Dec., G. EntiusPiest; L. J. B.
de LeedeRikkerink; M. E. Willemse
Nunmink.
BEVALLEN van een dochter: 29 Nov., M.
D. Zuidemavan der Wijk; 1 Dec. A. H. van
der WalleKrouwels; 2 Dec., J. C. van
Klooster—G raper
OVERLEDEN: 1 Dec., H. Anepool—Kolle-
rie, 80 j., Rijksstraatweg; M. G. Cöhrs, 62 j.,
Jan Haringstraat; J. H. A. Groot, 49 j., Pot
gieterstraat: G. J. M. J. Bijvoet, 69 j., Zijl-
weg; A. M. Bakkervan der Aart, 73 j.,
Kamperlaan.
Vrijdag is op het hoofdkantoor van de
Noord-Zuid-Hollandse Vervoermaatschap
pij in Haarlem een vergadering van de
commissarissen en de directie gehouden,
waar een aantal belangrijke vraagstukken
met betrekking tot de toekomst van het
vervoerbedrijf werden besproken, name
lijk de vervanging van de tramlijnen van
Leiden naar Noordwijk en Katwijk, de sta
king van de tramdienst in Waterland en de
bouw van een garage op het remiseterrein
aan de Leidsevaart te Haarlem.
De beslissing over de tramlijnen naar
Noordwijk en Katwijk werd aangehouden.
Men wenste met cijfers gedocumenteerd te
worden ingelicht omtrent de economische
aspecten van de vervanging van deze lij
nen door busdiensten, gezien het feit dat
de werkplaats in Rijhsburg dan aange
houden moet worden voor nog slechts twee
overblijvende tramlijnen, namelijk die van
Leiden naar Den Haag en de stadslijn in
Leiden. De vaste lasten zouden op een der
gelijk residu-tramnet onevenredig zwaar
worden, terwijl het ook nog mogelijk zal
moeten zijn een railverbinding met Rijns
burg te behouden. Het onderzoek naar een
en ander zal wel een paar maanden duren.
De vervanging van de genoemde tramlijnen
naar Katwijk en Noordwijk hangt samen
met de in die omgeving uit te voeren weg-
verbeteringen.
Wel werd een besluit genomen over de
tramlijn met bijbehorende bootverbin
dingen in Waterland.
Het is de bedoeling, dat de tramdienst
Amsterdam - Monnikendam - Edam -Volen-
dam in het begin van het laatste kwartaal
van 1956. waarschijnlijk met ingang van
de winteraienstregeling, wordt gestaakt.
De toestand van het wegennet zal dan
zoveel zijn verbeterd, dat de Naco de dienst
met autobussen kan onderhouden.
Tenslotte verleenden de commissarissen
aan de directie machtiging de plannen voor
de bouw van een garage met werkplaat
sen aan de Leidsevaart te Haarlem, op het
terrein van het tegenwoordige remisecom
plex, te verwezenlijken. De garage aan het
Soendaplein zal echter voorlopig blijven
bestaan. Over de garageplannen aan de
Leidsevaart publiceerden wij reeds een
uitvoerig artikel in ons blad van 29 Maart
van dit jaar.
De uitslag van de Donderdag in het Nota
rishuis te Haarlem gehouden verkoping
luidt: Nic. v. d. Laanstraat 6 f6615, J. F.
Rootlieb; Lange Wijngaardstraat 28 zw. en
rd f6550, P. Smit qq.; Spaarne 1 hoek Wijde-
steeg 2 en 4 f12.200 A. Boon; Baljuwslaan 1,
f2000, Th. Bijman c.s. Baljuwslaan la f2150,
Th. Bijman c.s.; Baljuwslaan 1 b, f2350,
N. N.; Baljuwslaan 1 c. f2450, F. H. van
Emmerik qq.; Oudaenstraat 3. f7200. F. H.
van Emmerik qq.; Oudaenstraat 5, f7300. F.
H. van Emmerik qq.; Oudaenstraat 5, f7300,
F. H. van Emmerik qq.; Oudaenstraat 7
f7400, F. H. van Emmerik qq.; Oudaenstraat
9, f7400, C. G. N. Kemper; Oudeanstraat 11,
f 7400, N. N.; Oudaenstraat 13, f 7400, J. van
Bodegraven; Oudaenstraat 15. f7300, J. van
Bodegraven; Lange Herenstraat 50 zw. en rd
f 4000. N. N.; Schoterbcsplein 8 f 4650, A. Th.
Joosten qq.
Van Nutsspaarbank
De inleggingen bij de Nutssjjaarbaplc in
Haarlem bedroegen in November f 1.835.162
en de, terugetalingen f 1.521.950 zodat een be
drag van f313.212 meer werd ingelegd dbh
terugbetaald.
Het inleggerstegoed bij de Nutsspaarbank
steeg hiermede tot een totaal bedrag van
f40.604.800.
De vorige maand werden 571 nieuwe
spaarders ingeschreven, waarmede het totaal
aantal inleggers steeg tot 76.707.
Het aantal in omloop zijnde spaarbusjes
steeg tot 10.358 per eind November.
BONN (ANP) Na een kort en zonder
enig hoogtepunt verlopen debat over de
mogelijkheden, die na de conferentie van
Genève resten om de Duitse eenheid te
bevorderen, heeft de West-Duitse Bondsdag
een verzoek tot de Sóvjet-Unie gericht
mede te werken aan de vereniging van
Duitsland. Het verzoek werd neergelegd in
een met onthouding der socialistische op
positie aanvaarde motie, waarin tevens de
verwachting werd uitgesproken, dat de
hondsregering ook in de toekomst alles zal
blijven ondernemen om Duitslands hereni
ging in samenwerking met de regeringen
van Frankrijk, Groot-Brittannië en de Ver
enigde Staten te bewerkstelligen.Dc Bonds
dag sprak andermaal zijn overtuiging uit,
dal de eenheid slechts door vrije verkiezin
gen en in overeenstemming met de natio
nale belangen van het Duitse volk en met
de belangen der Europese veiligheid kan
worden bereikt.
De socialistische oppositie kreeg geen
steun van de andere partijen voor een mo
tie, waarin verklaard werd, dat Duitsland
niet verenigd kan worden voordat de Grote
Vier ervan hebben afgezien te trachten een
herenigd Duitsland in hun eigen militaire
blok op te nemen. Daarentegen had de
bondsregering in de verklaring, waarmee
zij het debat opende, een opnemen van
Duitsland in het Atlantische blok de beste
veiligheidsbijdrage genoemd. Ondanks deze
tegenstelling der inzichten werden in het
debat alle scherpe kanten vermeden, klaar
blijkelijk in de wederzijdse overtuiging, dat
in de gegeven omstandigheden geen Duitser
een deugdelijk en kanshebbend eenheids
recept kan aanbieden.
De spreker der Christelijke Democrati
sche Unie, Kieslnger, verklaarde nadruk
kelijk dat in dit opzicht regering en oppo
sitie met lege handen voor het volk moeten
treden. Zijn rede culmineerde in een op
roep aan de sociaal-democraten daaruit de
consequentie te trekken en voortaan in de
buitenlandse politiek met de regering sa
men te werken.
Ondubbelzinnig
Ollenhauer, de leider van de socialisti
sche oppositie, vermeed alle scherpe replie
ken. Zjjn oppositionele toon was zo gema
tigd, dat bondskanselier Adenauer bedank
te voor „de duidelijke en ondubbelzinnige
verklaring, dat voor ons allen een hereni
ging slechts mogelijk is op basis van vry-
heid en recht". Deze verklaring was, zo
meende Adenauer, voor de Duitse positie
tegenover de Sovjet-Unie van bijzonder
belang. Ollenhauer besteedde namelijk een
goed deel van zijn rede aan de pogingen
van Russische zijde om contact te krijgen
met de sociaal-democratie en de vakbon
den.
„Bij de tegenstellingen tussen communis
ten en sociaal-democraten gaat het niet om
een soort broeder- of familietwist, ook niet
om tactische meningsverschillen over de
weg tot het doel, doch het gaat hierbij om
een niet te .overbruggen principi.ële .tegen
stelling", zo zei Ollenhauer. Hij wilde buiten
alle twijfel stellen, dat voor zijn partij de
Oostelijke voorstelling van een verenigd
Duitsland geen enkele aantrekkingskracht
heeft.
Ollenhauer stelde zich ook tenvolle ach
ter minister Von Brentano's waarschuwing
aan de grote mogendheden, dat een af
schrijven van het Duitse vraagstuk van de
internationale agenda grote gevaren zou
scheppen. Ollenhauer waarschuwde vooral
voor een nieuwe opleving van nationalisme
in Duitsland. „Tot dusver is gelukkig het
verlangen van het Duitse volk naar hereni
ging gedragen door de beslissende demo
cratische krachten in het volk", zo zei Ol
lenhauer. Hij voegde er echter aan toe, dat
mogelijk de nationalisten zich van de een-
heidsleuze meester zouden kunnen maken,
„wanneer in het volk de indruk zou ont
staan, dat de democratische krachten in de
bondsrepubliek en in het Westen zich uit
de strijd om de eenheid zouden terugtrek
ken".
Niet alleen de socialisten, doch ook de
liberalen die gaarne gelden als oppositie
in de regeringsploeg waren uiterst matig
en toonden weinig lust de bondskanselier
nieuwe ergernis te bezorgen. Wanneer de
liberalen ervoor pleitten voortaan ook in
rechtstreeks contact met de Sovjet-Unie
over de procedure der hereniging te spre
ken, dan wilden zij daarmee de loyaliteit
tegenover het Westen niet prijsgeven.
Hun woordvoerder, dr. Becker, verkon
digde nog eens de trouw van zijn partij aan
de verdragen van Parijs, voegde er ook
deze keer echter aan toe, dat de politieke
ontwikkeling de liberalen zou kunnen no
pen tot een actie voor een herziening van
deze verdragen. Dat mocht niet als gebrek
aan loyaliteit worden uitgelegd, aangezien
de verdragen zelf de mogelijkheid van ver
anderingen inhouden.
Contact
Eenzelfde standpunt namen de socialis
ten in, die al evenzeer als de liberalen be
toogden, dat het niet in hun bedoeling lag
het rechtstreekse contact met Moskou zo
danig te gebruiken.dat daardoor de vriend
schappelijke verhouding tot de Westelijke
mogendheden in het gedrang zou komen.
De liberalen verheimelijkten echter even
min als de socialisten, dat zij de grenzen
van gesprekken met Moskou niet zo nauw
willen zien afgepaald als de bondsregering
doet. Uiterste grens van besprekingen met
Moskou moest volgens de liberaal Becker
zijn, dat souvereiniteit en vrijheid der
bondsrepubliek nooit zouden kunnen wor
den prijs gegeven voor een „eenheid in de
geest die de Sovjets wensen".
De groep akkerbouwers van de Katho
lieke Land- en Tuinbouwbond houdt op
Dinsdag 13 December haar jaarvergadering
in hötel „De Leeuwerik" te Haarlem .Ir. T.
P. Huisman, voorzitter-directeur van het
hoofdbedrijfschap voor akkerbouwproduc
ten, zal spreken over „Problemen, welke
zich voordoen bij de im- en export van
landbouwproducten.
Op Dinsdag 6 December zal de heer J. de
Vos, werkzaam als offsetdrukker op de af
deling offsetdrukkerij van Joh. Enschedé
en Zonen Grafische Inrichting N.V. in
Haarlem, het feit herdenken, dat hij veertig
jaar geleden bij deze vennootschap in
dienst trad.
WEEKABONNEMENTEN
dienen uiterlijk op WeetuMiac t« woeden
betraid, daar de bezorgers op Donder
dag moeten afrekenen.
DE ADMINISTRATIE.
DE VERENIGING VAN Haarlemse Beeldende kunstenaars „De Groep" heeft
met schilderachtige allure een deel van de Oude Doelen in de Gasthuisstraat
voor zich geschikt gemaakt en sinds kort zijn atelier, etskamer en expositie
ruimte officieel in gebruik. Dit betekent niet, dat De Groep in staat zou zijn
een officiële daad te stellen, waarbij artistieke verve in het keurslijf van officieel
vertoon zou schuil gaan. Dit meenden ongetwijfeld ook burgemeester Cremers,
wethouder Geluk en gemeentesecretaris Pharf; want toen zij onlangs eens
kwamen kijken hoe „De Groep" de sympathieke gemeentesubsidie had „uit
gepakt", deden zij dat op de meest geëigende manier: even aan komen lopen,
Zo hebben zij gezien, wat het harde werk van de schilders en overige leden
van „De Groep aan de Oude Doelen heeft opgeleverd: drie keurig gerestau
reerde kamers, met prachtige eiken balken, panelen en ornamenten. Want de
„Groep"-leden begonnen hun werk met de vale verf te verwijderen van het
fraaie eiken. Zij schilderden wat geschilderd moest worden, en haalden de
verf weg waar die niet hoorde. Dit is restaureren: het schone en het lelijke uit
elkaar halen; werken op uitersten.
De kunstenaars van „De G r o e p"
hebben dank zij doelgerichte me
dewerking van het gemeentebestuur
voor Haarlem de unieke situatie verwerke
lijkt van kunstenaars-arbeid in een histo
risch gebouw. Want dat „De Doelen" een
van Haarlems mooiste gebouwen is is niet
het belangrijkste, maar dat het werk van
De Groep aan dit gebouw weer een zin
volle bestemming heeft gegeven. Drie „be
langhebbenden" zijn er beter op gewor
den: De Groep, de stad Haarlem en De
Doelen.
Op de historische grond waar eens Frans
Hals, Soutman, Hendrik Pot, Cornells En-
gelsz en Cornells van Haarlem schilderden,
wordt nu elke Dinsdagmorgen en Donder
dagavond door De Groep naar model ge
schilderd en getekend. Er heerst tijdens die
bijeenkomsten een inspirerende stilte
we zeiden het al, De Groep houdt van uiter
sten die alleen verstoord wordt door het
zacht schurende geluid van pen en houts
kool over papier. Door de hoge ramen valt
een „antiek" licht naar binnen en wie de
kunstenaars in een halve cirkel geze
ten aan hun werk bezig ziet, gaat in ge
dachten hun kleding vervangen door een
wambuis. Op hun hoofden komen flam
bards met aigrettes. Als dit gelukt is moet
men niet naar de tekeningen gaan kijken,
want die getuigen meestal van de menta
liteit die „De Groep" kenmerkt: vooruit
strevendheid.
De vereniging heeft nu zeventig kunst
lievende leden. Deze kwamen enkele dagen
geleden naar de Oude Doelen om uit een
aantal etsen de hunne te kiezen. De Groep
herstelt daardoor een oude traditie in ere
en de kunstlievende leden voelen zich door
dit gebaar van de kunstenaars nauwer ver
bonden met het werk dat zij steunen. Zij
bedrijven een vorm van maecenaat, die
weldadig aandoet in een tijd, dat talloze
kunstenaars op staatshulp zijn aange
wezen. Een oude traditie herstellen in een
tijd, waarvan De Groep de vooruitstrevend
heid huldigt: weer zijn het de uitersten
die De Groep aanlokken
Nieuwe mogelijkheden
De nieuwe mogelijkheden door de Oude
Doelen hebben hun uitwerking reeds ge
had. Een door de firma Enschedé en Zonen
afg estane etspers heeft enkele leden tot
etsen gebracht Onder leiding van meester-
drukker Scheffer hij werkte 35 jaar bij
„Enschedé" wordt het etsdrukken met
enthousiasme beoefend. Niet alleen op
Dinsdag en Donderdag kan men leden van
De Groep in De Doelen aantreffen, op alle
dagen staan de kamers voor de leden open
en op het bovenvertrek kan men dikwijls
Piet van Heerde aantreffen, die sinds koft
boetseert. Op de foto zijn enkele van zijn
beelden te zien.
Het gebruik van een ruim, verwarmd
atelier is voor vele leden van De Groep
een mogelijkheid tot intenser werken. „De
Groep" is dankbaar voor de „Oude Doe
len". Het contact tussen de leden is gere
gelder, het „esprit de corps" is ermee ge
diend.
1-Iet uitmuntende gebaar van Haarlems
bestuurscollege is misschien een garantie
voor een hechte, typisch Haarlemse kun
stenaarsgemeenschap, die in volle vrijheid
aan het groeien is. De resultaten ervan
zullen ongetwijfeld te zien zijn in het werk,
dat vermoedelijk weer in het voorjaar ge-
exposeerd zal worden.
In de Oude Doelen ligt weer een kiem
voor een rijke Haarlemse schilderstraditie.
Geconcentreerd zitten enkele leden van „De Groep" naar model te werken in de
grote bovenzaal. Van links naar rechts zijn de kunstenaars: Jules Chapon, Van
Baar en, Wim Steyn, Frans Funcke, Levinus Tollenaar, meesterdrukker Scheffer
en Cor Hak. Op de achtergrond enkele beelden van Piet van Heerde. Om een ervan
heeft Van Heerde een plastic hoes gedaan, om de natte klei tegen uitdrogen
te beschermen.
De schilder-etser Wim Steyn bedient met meesterdrukker Scheffer de etspers in
een kamer van de Oude Doelen, die door de leden van „De Groep" is gerestaureerd.
(Van onze correspondent in West-Duitsland)
Het staat nog altijd niet vast waar de
Russische ambassade in West-Duitsland zal
worden gevestigd.
Bonn is maar klein. Zes jaar geleden
promoveerde het onverwacht van een sla
perige provincieplaats (waarvan de buiten
wijken nog steeds een onvervalst dorps
karakter hebben) tot de wel is waar
„tijdelijke" hoofdstad van de nieuwe
West-Duitse bondsrepubliek.
De Russen zijn in West-Duitsland thans
aan het zoeken naar een geschikt gebouw.
Het spreekt van zelf dat het groot moet
zijn. Het liefst zouden ze zien dat het door
een grote tuin of door een park is om
geven, met nog een hek of een gracht er
om heen, zodat men er zoveel mogelijk van
de buitenwereld is afgesloten enonge
wenste contacten zo goed als onmogelijk
zijn.
Er zullen natuurlijk veel mensen aan de
Russische ambassade verbonden worden,
dooh hun aantal is nog niet bekend. Omge
keerd zou naar wij vernamen de
West-Duitse republiek van plan zijn aan
vankelijk tussen de 40 en 50 personen naar
Moskou te sturen. De Duitse ambassadeur
zou direct onder zich een medewerker met
de rang van gezant krijgen die hem tijdens
zijn afwezigheid tegenover de buiten
wereld moet vertegenwoordigen.
In het voormalige Duitse ambassadege
bouw in Moskou is thans de ambassade van
de communistische Oost-zóne van Duits
land gevestigd zodat ook voor de West-
Duitse diplomaten, die naar Moskou gaan,
een kwartier moet worden gezocht.
In Bonn is nog altijd niet beslist wie als
ambassadeur naar Moskou zal gaan. Hier
bij is de naam van dr. Ludger Westrick op
de voorgrond getreden. Westrick, die 61
jaren telt, is staatssecretaris in het mini
sterie van Economische Zaken. Hij is uit de
industrie voortgekomen en heeft jarenlang
aan het hoofd gestaan van de „Vereinigte
Leicht-Metall-Werke". Tijdens de oorlog
was hij „Beauftragter" voor economische
aangelegenheden in Noorwegen en voor de
oorlog heeft hij enige tijd op de Balkan
doorgebracht. Na 1945 woonde hij aan
vankelijk in Berlijn, waar zijn vrouw, die
geneeskundige is, een particuliere kliniek
heeft geleid. Dr. Westrick's benoeming heet
momenteel zo goed als zeker te zijn.
Het grote publiek kent hem echter nau
welijks
