ZE VEN DA GEN HAARLEM
Wat sneeuw ons doet
Op 5 maart begint in Haarlem
de rijks-woningtelling
Het hek van het Teylershofje
N ieu w j aar s ver r assing
voor de Haarlemmers
Honderd mi in 6 uur
Jaarverslag 1954 van
G.G. en G.D. Haarlem
Van der WERFF l HUBRECHT
Va li
mensen en i
limgeo
ond
er de Dami:
latjes
Wat wij met de sneeuw doen
Drs. Roemers over
de loonpolitiek
Remmen van vrachtauto
werkten slecht
7
Ongeveer negentig tellers gedurende
twee maanden aan het werk
Drs B. W. Schaper voor
Humanistisch Verbond
Gabaret in Minerva
Bedrijfsklaverjassen
Geneeskundig schooltoezicht
sterk uitgebreid
U nicum
Boeken in
Oost en Noord
Haarlems
properste inwoner
Hulde voor ruimers
Bijbelstudie
Hechtenisstraffen voor
patroon en bediende
Burgerlijke Stand
van Heemstede
VRIJDAG 13 JANUARI 1956
HAARLEMS DAGBLAD - OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
Op 5 maart zullen tachtig a negentig
tellers en telsters door Haarlem uitzwer
men om een begin te maken met de door
het rijk uitgevaardigde woningtelling. Ge
durende twee maanden zullen zij alle flats,
woonhuizen, pensions, rust- en verpleeg
huizen, kortom alle bewoonde percelen be
zoeken en ervan de gegevens noteren die
op de hiervoor bestemde formuliren ge
vraagd worden. Alle gemeenten in Neder
land zullen dit voorjaar tellers en telsters
uitzenden en op 30 juni moeten alle inge
vulde formulieren in Den Haag gearriveerd
zjjn. Daar zullen verscheidene instanties,
onder andere het Centraal Bureau voor de
Statistiek, deze lawine van gegevens ver
werken.
Als resultaat van deze telling hoopt men
een nauwkeurig overzicht te krijgen van
de totale woningvoorraad in ons land, de
graad van woningdichtheid enzovoort, dus
een precies overzicht van de noden op wo-
ninggebied. Met „de huisvesting" als zo
danig heeft deze telling echter niets te ma
ken.
Voor elk perceel vullen de tellers één
formulier in dat bestaat uit een A, B en C
deel. Het A-deel bevat velerlei vragen
over het perceel zelf: van welk materiaal
en in welke tijd het huis gebouwd is, of
er aansluiting is op de gas- en elektrici
teitsnetten, wie de eigenaar is, of het een
vrijstaand of aangebouwd huis is, waar
voor het gebruikt wordt (als pension, kin
dertehuis e.d.) en nog vele andere vari
ërende vragen.
De B- en C-delen van het formulier
hebben uitsluitend betrekking op de be
woning van het pand. Hier komen dus de
gebruikers aart de beurt. Het aantal gezin
nen per perceel wordt genoteerd, de huur
waarde van het huis, het aantal kamers,
privaten, badkamers, keukens dat per ge
zin gebruikt wordt, de burgerlijke stand
der bewoners enzovoorts. De bewoning
van de verscheidene percelen loopt natuur
lijk sterk uiteen. In een rusthuis met vele
gasten bijvoorbeeld is de toestand geheel
anders dan in een eengezinsflatje.
Het zou te ver voeren om de gehele reeks
vragen op te sommen en bovendien zal men
te zijner tijd met de wonii^tellers kennis
maken.
Voor de gemeentelijke afdeling bevol
king brengt deze telling natuurlijk vele
extra werkzaamheden met zich mee. De
heer H. Oderkerk, hoofd van de afdeling
bevolking van de gemeente Haarlem ver
telde ons dat hij naast de grote groep tel
lers, de „buitendienst", tevens een staf van
twintig man in de „binnendienst" heeft,
bestaande uit vast personeel. Deze reiken
elke ochtend aan de tellende dames en he
ren formulieren uit en nemen deze des
avonds weer in ontvangst. Bovendien ver
zorgt deze binnendienst de mutaties die
optreden bij de percelen waarvan de be
woners korte tijd nadat zij reeds „geteld"
zijn verhuizen of waar op een andere ma
niet de situatie verandert. De woningtel
ling moet namelijk een overzicht geven
van de toestand zoals die op 30 juni is.
Het tellerscorps bestaat voor het groot
ste deel uit gepensioneerden die enige
administratieve ervaring hebben. Met het
tellen verdienen zij zeventig gulden per
week.
Voor de gemeenschap Haarlem van het
Humanistisch veroond heeft drs. B. W.
Schaper woensdagavond in restaurant
Brinkmann gesproken over het humanisme
en de arbeiders. De enorme verscheiden
heid maakt het niet mogelijk alle soorten
arbeiders gelijk te stellen en over één kam
te scheren. De relatie tussen de arbeider
en het humanisme is aanwezig, al wordt
er weinig over gepraat. Het arbeiders
vraagstuk was 'ëen eeuw geleden het so
ciale vraagstuk bij uitnemendheid.
Als we nu over sociale vraagstukken
spreken, dan wordt daarmee veel eerder
gedacht aan de kleine man inplaats van
aan de arbeider in het grote bedrijf met
de goede sociale voorzieningen. Het sociale
vraagstuk valt dus niet langer samen met
het arbeidersvraagstuk, zoals een eeuw ge
leden. In de twintigste eeuw voltrekt zich
echter een tweede ontmenselijking, aldus
drs. Schaper. Het proces van de massa-
produktie is typisch kenmerkend voor de
eerste helft van deze eeuw. De massale
produktie aan de lopende band is een ont
menselijking, omdat de machine hoger
wordt geacht dan de mens. Men dient twee
processen te onderscheiden, die zich ont
wikkelen, de volledige aanpassing van de
menselijke arbeid aan deze mechanisatie
en de volledige automatisering van een
fabriek. Spreker stelde Amerika als voor
beeld om de menselijke waarde in het be
drijf nader te belichten. In het bedrijfs
leven wordt veel aandacht aan de persoon
besteed, maar het gaat er om of deze be
langstelling inderdaad de mens geldt of al
leen het belang van het bedrijf. Voor auto
matisering van een bedrijf is niet alleen
een groot kapitaal nodig, maar het vraagt
ook om een goede afzetmarkt. In Europa
zag de spreker hiervoor weinig perspec
tief.
Er ontstaat vaak gebrek aan arbeids
vreugde, want men is een klein radertje
in een groot apparaat. Het humanisme wil
deze arbeiders geestelijk opheffen, opdat
zij niet alleen naar de bioscopen gaan of
in de politiek vluchten, zoals in Frankrijk
het geval is. De heer Schaper besprak de
grote onverschilligheid van de jongeren,
die vaak niet in het minst aandacht heb
ben zich voor een vakvereniging in te zet
ten. Er heerst zelfs een verzet zich daar
voor te laten inschrijven. Zij willen liever
opzichtig langs de straat lopen. Ontevre
denheid met zijn bestaan leidt er toe te
vluchten in de vrije tijd en dan net. zo te
kunnen doen als een ander. Maar eigen
lijk weet men geen raad met deze vrije
tijd. Dat blijkt in Engeland, waar per jaar
tachtig miljoen pond sterling in cafés
wordt uitgegeven, en een procent van het
volksinkomen bij hondenrennen wordt be
steed. Het aantal personen werkzaam in
de „gokindustrie" is even groot als het
aantal werkers in de Engelse textielindus
trie. In ons land worden volgens spreker
de driften uitgeleefd in motoren en de
bromfiets. In het humanisme is plaats voor
de eenzame mens, van wie zo weinig over
blijft als hij in zijn arbeid niet het respect
kan ontmoeten, dat hij verdient. Spreker
drong aan om rekening te houden met het
zelfrespect van de arbeider en de nieuwe
lingen een inzicht te geven in het gehele
bedrijf. Het humanisme kan bijstaan in de
verdere emancipatie en geestelijke ont
wikkeling.
Men heeft geschat dat de tellers voor
een bezoek aan eem perceel gemiddeld een
half uur nodig zullen hebben. Natuurlijk
variëren de tijden sterk. Iemand die een
serie gelijke huizen te bezoeken krijgt
heeft voor het invullen van het A-gedeelte
der formulieren minder tijd nodig dan de
gene die in het centrum van de stad de
zeer uiteenlopende types van woningen op
de korrel neemt.
„Wij beginnen er maar liefst een beetje
vroeg mee" vertelt de heer Oderkerk, „daar
wat speling in de tijd ons zeker ten goede
zal komem Er doen zich vaak bij derge
lijke enquêtes moeilijkheden en storingen
voor die men niet heeft kunnen voorzien.
De tellers beginnen om negen uur. Vroe
ger kunnen zij al niet bij de mensen aan
kloppen. In totaal kunnen zij dan, gere
kend volgens de gemiddelde tijd van een
half uur per pand, op één dag twaalf wo
ningen doen. Het zal echter wel voorkomen
dat verscheidene formulieren dan nog niet
geheel ingevuld konden worden, daar de
huisvrouw van wie de teller de inlichtin
gen kreeg niet met alle gegevens over het
huis en de bevolking op de hoogte is, zo
dat de teller moet terugkomen om met de
heer des huizes de vragen verder te beant
woorden.
Omdat Toon Hermans met zijn eenmans-
programma „Tien jaar liedjes van Toon"
niet in Haarlem komt, worden er zes voor
stellingen in het Minerva Theater te Heem
stede gegeven. De serie begint op vrijdag
3 februari.
Ook Wim Sonneveld treedt met zijn en
semble in Heemstede op. Op zondag 26 fe
bruari borden er twee voorstellingen van
het programma „Huis, tuin en keuken" ge
geven, met onder andere Conny Stuart,
Kitty Kluppelt, IJda Andrea en Joop
Doderer.
Hans Lichtenstein geeft in het Minerva-
theater op vrijdag 13 januari een zang
recital. Met begeleiding van Justine Koot
worden liederen van Schubert en Brahms
ten gehore gebracht.
In de Haarlemse bedrijfsklaverjas-competi-
tie waren de uitslagen in de afgelopen week:
Hoofdklasse: StorkPTT 108134, GEB
—SAC 2 130—106, Figee—SAC 1 128—126,
DSH—DKC 130—114.
1 A: Nederland—GEB 2 13(1-116, PTT 2
—Union 126—96, JohezVMB 128—130,
DSH 2—L. Coster 96—142.
1 B: Stork 2—HSM 98—122, Meer Zicht—
PTT 3 112—128, Boru—GEB 3 126—124.
2 A: L. Coster 2—Hout en Plants. 110126,
HSM 2—Figee 2 126—114, DKC 3—DSH 3
2309g
'z B: Nederland 2—Boru 2 136114, SAC
3—Johez 3 120—130, Figee 3—Meer Zicht 2
124—126, DKC 4—OW 116—134.
3 A: PTT 5—Meer Zicht 3 148—92, HAC
—Johez 4 118—124, Hout en Plants. 2—Figee
4 124122, Haarlems DagbladDKC 5
122—126, VMB 2—Nederland 3 110—132.
Thans is verschenen het jaarverslag over
1954 van de gemeentelijke geneeskundige
en gezondheidsdienst in Haarlem. Omdat
het betreffende verslagjaar al zover acnter
ons ligt, volstaan wij met de vermelding
van slechts enkele passages uit dit verslag.
De belafcgrijkste gebeurtenis in 1954 voor
deze dienst was wel het feit, dat het zie-
kenvervoer door de gemeente in expolitatie
werd genomen. De nieuwe afdeling van de
dienst begon op 1 mei haar taak, gedeelte
lijk met oud materiaal van de firma J«
Th. Mathot, ten dele uitgerust met nieuw
materiaal. Het aantal personeelsleden werd
door deze nieuwe taak aanzienlijk uitge
breid: per 31 december bedroeg het 136.
Sedert 1 mei werd voor ambulancever
voer in totaal 48.086 kilometer afgelegd
of per dag gemiddeld ruim 196 kilometer
en voor „zittend" vervoer 34 665 kilometer
of per dag gemiddeld ruim 141 kilometer.
Armenverzorging
Gemiddeld stonden in het verslagjaar
per maand nog geen twaalf stadspatiënten
ingeschreven. Reeds enkele jaren beweegt
het aantal ingeschrevenen zich rond dit
minimum. Gezinshulp werd in 382 geval
len door de gemeente verstrekt, gemiddeld
per geval gedurende 54.4 dagen. Gezins
verzorging werd gedurende 5633 hele en
423 halve dagen verstrekt, door de stich
ting Katholieke gezinszorg, de stichting
ADVERTENTIE
Indontsticht Specialisttn sinds 1899
Beursbericht no 152 is virschtnan
Wm. H. MULLER CO.
Christelijke gezinszorg en door „Humani-
tas".
Gemeentepersoneel
Het gemiddeld aantal ziektedagen per
lid van het gemeentepersoneel bedroeg 15.
In 1953 was dat 19.6. De belangrijkste ver_
zuimsoorzaak was influenza.
Krankzinnigenverpleging
De stijging van het aantal patiënten, dat
voor rekening van de gemeente in krank
zinnigengestichten verblijft, hield aan. Het
aantal patiënten op 31 december 1945 be
droeg 347, in 1953 521 en iri 1954 542.
Er kwamen in het verslagjaar geen epi
demieën voor van enige betekenis. Het
aantal roodvonkpatiënten was wederom
groter dan het voorgaande jaar (230).
Schooltoezicht
Door de benoeming van een vierde
schoolarts kon het geneeskundig schooltoe
zicht aanmerkelijk uitgebreid worden. Het
aantal onder toezicht staande scholen be-
doreg op 31 december 139 met 30.119
leerlingen.
Hogere premie. De Amsterdamse zie
kenfondsen hebben besloten de premie voor
de vrijwillige verzekering te verhogen van
fl ,50 tot f 1,70 per persoon per week en die
van de aanvullende ziekenhuisverzekering
van 7 tot 8 cent per persoon per week.
Zelfs de sneeuw is geen rust gegund. Als ze haar doel
bereikt schijnt te hebben, blijkt het een zeef te zijn. Even
weegt en wikt de stad de witte last en te licht bevonden gaat
deze met zout en zand de afwateringsbuizen in. Een schriel
einde na zo'n weelderige opzet. De sneeuw is weg van Haar
lem, is door Haarlem heen. Een dag is zij raak geweest, maar
een groot bestaan was haar niet beschoren, nauwelijks een
wit. Sneeuw is een zweverig onderwerp, maar om daarom
net te doen alsof ze er niet geweest isEén dag hebben
alle Haarlemmers over de sneeuw gedacht, hebben zij er mee
te maken gehad, was de sneeuw belangrijker dan anders de
regen, de zon of de wind.
We zijn niet zo romantisch
meer blijkbaar, we lazen dat
de romantiek van de sneeuw
even platgetreden is als zijzelf.
De sneeuw heeft dit jaar dus
géén bizarre bloesems in de
bomen gehangen. Maar als wij
dan niet meer aan de sneeuw
die extra-witte schakering van
onze romantische zienswijze
zouden kunnen geven, dan
blijft er toch één ding onver
anderd: wat de sneeuw óns
doet; zonder dat wij er aan te
pas komen. Zelfs in maar een
dag.
Sneeuw heeft dezelfde werk
wijze als de dichter: zij geeft
het bestaande nieuwe werke
lijkheid. Daarom kan men haar
niet met een romantische blik
ijken, men kan haar alleen
ondergaan, zoals ook de stad
haar ondergaat. Eén dag deze
week en hoe lang schijnt het
alweer geleden is Haarlem
zichzelf niet geweest. De stad
was ruimte geworden. De nieu
we dimensie van de sneeuw
ontnam de werkelijkheid haar
beperkingen. Nergens liet de
sneeuw onze stad onaangeroerd.
En zo precies tastte zij de stad
af dat haar geen hoek verbor
gen bleef. Hoe weinig kieskeu
rig de sneeuw ook is, toch
De Haarlemse Klavarskribo
Accordeon Club (HKAC) is
voornemens op 11 februari
in het Concertgebouw een
weldadigheidsfeest te geven
ten bate van Herstellingsoord
Unicum, Herenweg 126 te
Heemstede. Aan dit feest wer
ken mee de HKAC, Accordia,
twee radio-accordeonartisten
en enkele leden van het circus
Lamberta.
Vijf jaar geleden opende de
heer C. J. Koppen in Haar
lem-Noord iets voorbij de
Jan Gijzenbrug een kantoor
boekhandel annex uitleenbi
bliotheek en vandaag ont
vangt hij de eerste klanten in
zijn filiaal in een meer ooste
lijk deel van de Spaarnestad,
om precies te zijn aan de
Spaarnwouderstraat 62. Hier
was vroeger ook reeds een
dergelijke winkel gevestigd.
De heer Koppen heeft in een
vierweekse verbouwing het
interieur van de zaak dras
tisch laten vernieuwen. Alle
kasten, toonbanken, Iaden,
rekken en de grote boeken
planken achter zijn van een
moderne, lichtgekleurde ma
kelij, waartegen de rode
vloerbedekking „fris en mon
ter" afsteekt. Hij zelf en twee
winkeljuffrouwen zullen het
personeel vormen dat de
koop- en vooral de leenklan-
ten ten dienste zal staan.
De boekenvoorraad die in
de open boekenkasten kan
worden opgeslagen is groot
want de heer Koppen is over
de leeshonger van de omwo
nenden optimistisch gestemd.
Een kostelijk jubileum kun
nen we u deze week melden;
een jubileum dat vermoedelijk
landelijk ongeëvenaard is. De
heer A. de Vries uit de Grote
Houtstraat 144 ij (het Prove
niershuis) heeft zestig jaar el
ke week en men beweert
ons: zonder een week te ver
zuimen! zich gebaad in bad
huizen van het Witte Kruis;
twintig jaar op de Koudenhorn
en daarna veertig jaar op het
Leidseplein. Een proper jubi
leum! Wij stellen ons voor dat
heeft zij smaak. In een détail
toont zij haar overmacht; daar
komen wij niet met zout en
zand, daar komen wij niet aan
een romantische visie toe, daar
is de sneeuw het meest sneeuw.
Daar ligt de sneeuw niet, daar
bestaat zij. Daarom, als een
herinnering aan die ene
sneeuwdag bieden wij u de
bovenstaande foto aan: het hek
van het Teylershofje en de
sneeuw. Een detail van Haar
lem en de sneeuw, maar een
kenmerkend.
Men schrijft ons: „We kunnen
wel weer een commissie en
een subcommissie benoemen,
maar al dat geharrewar en
heen en weer praten moet nu
maar eens uit zijn.
Dezer dagen heb ik veel in De
Hout gewandeld en werkelijk
er is geen plaats voor het
Hildebrand-monument; te
dicht bij de weg zou elke
vreemdeling het zo maar zien
De organisatie waarmee wij
de sneeuw „te lijf" gaan is per
fect. Sneeuw valt nu eeenmaal
niet te dulden in straten, waac
veel verkeer moet rijden. De
ellende van sneeuw is dinsdag
duidelijk gebleken, te land, ter
zee en in de lucht.
We hebben even deel uitge
maakt van de bestrijdings-
ploeg, tot we er genoeg van
hadden. Stel u eens het volgen
de tafereel voor. Het is twee
uur 's nachts. Het is doodstil
in de straten; alleen de sneeuw
valt. Er komt een personen
auto aanrijden. Hij stopt, een
man stapt uit en belt bij een
huis aan. Boven gaat een raam
open en de van-bed-uit-slape-
rige stem roept „Wattistur?"
„Het is glad!" Het hoofd boven
verdwijnt. Het bericht wordt
binnenskamers ongetwijfeld
gelijkluidend doorgegeven. „Ik
kom", klinkt het en tien minu
ten later staat de man op
straat, dik aangekleed. Hij
wordt naar de strooiwagen ge
bracht en hij gaat zijn werk
doen: zout en zand strooien,
's Morgens vanaf half-acht tot
half-zeven gaat die dienst weer
verder alsof er 's nachts niets
gedaan is.
Dit is het menselijk aspect
van de sneeuwploeg. De orga
nisatie, het schema der werk
zaamheden, is op onmiddellijk
handelen ingesteld. Haarlems
belangrijkste straten hoofd
wegen, bus routes en door
gangswegen zijn in 29 rou
tes van elk ongeveer 6V2 kilo
meter verdeeld. Met dertien
wagens, bemand met elk drie
man, worden die routes „ge
daan". Honderd kubieke me
ters zand en zout zijn voor de
stad nodig, dan is hij één keer
geheel gedaan. De ploegen
hebben daar zes uur voor no
dig. Maar in zes uur kan er
weer zoveel sneeuw gevallen
zijn en dat was dinsdag
dat men daarna weer van vo
ren af kan beginnen. Maar de
tweede maal is alleen om glad
heid tegen te gaan, want als
het zout er eenmaal ligt vreet
dat langzaam maar zeker de
onderlaag weg. De organisatie
is perfect. De mannen die haar
uitvoeren verrichten een wei
nig benijdenswaardige taak.
Zij werken onder de minst
gunstige omstandigheden en
bovendien langer en ongere
gelder dan normaal. Ze zijn
van hun slaap niet zeker. De
wijze waarop deze gemeente
mensen maandag, dinsdag en
woensdag hun werk hebben
gedaan verdient alle lof!
de heer De Vries twintig jaar
de Koudenhorn heeft „gepro
beerd" en toen dacht, mis
schien is het op het Leidseplein
toch wel leuker, effe veertig
jaar proberen. In 1896 is de
heer De Vries ermee begonnen.
Wereldrampen hebben zijn
baadlust onaangetast gelaten,
seizoenen faalden een bres te
slaan in zijn schoonheidsideaal.
Hij heeft het er nooit bij laten
zitten! Hier is geen reden meer
met een braaf gezcht „Bravo"
te roepen; hier past een verhe
ven jalouzie. Wie zal zo van
zijn bad kunnen genieten als
deze fijnproever? Haarlems
properste inwoner!
De Gemeente van Christus
vestigt de aandacht op de lees
zaal op de Gedempte Oude
Gracht 47, zaal 2, waar gele
genheid bestaat voor het lezen
van Bijbelse geschriften en
boeken. Men kan er rustig le
zen en er worden gratis boeken
uitgeleend. De zaal is open op
dinsdag, donderdag en vrijdag
van 10 tot 13 en van 14.30 tot
17 uur. Elke dinsdagavond om
8 uur geeft de Engelsman F.
Worban lessen in bijbelstudie.
Ook deze avonden zijn koste
loos. Na afloop gezellig samen
zijn en discussie.
en per saldo moet er naar ge
zocht kunnen worden door el
ke automobilist, anderhalf uur
op de kaart van Haarlem en
omstreken.
Neen. En verstoppen in het
struikgewas? Dan spreekt elk
paartje maar af bij het Hilde
brand-monument of Bronner
en dat moeten wij, geordende
Haarlemmers, niet meer heb
ben, daar hebben we genoeg
van en de Klok is ook al weg
gedaan.
Nu hebben we maar besloten
het meest practische punt te
nemen. Waar 's zomers het
plantsoen was en onlangs de
grote kerstboom, daar en ner
gens anders plaatsen wij het
Hildebrand-monument. We
stoppen het niet weg, het komt
op de Grote Markt.
Wat een feest voor Loutje om
zo'n fijn gezelschap te krijgen
na de lange eenzame nachten.
De Nurksen van Teisterbant
zullen wel foeteren, maar zul
len meestal wel beneveld zijn.
Daar hoeven we ons dus niets
van aan te trekken.
En prof. Romme? Na ampele
bespreking gaf deze direct toe
stemming, als er maar spoed
bij betracht wordt.
Daar ook de klok zonder onze
toestemming is weggehaald,
geliefde dorpsgenoten, moet
ook deze weder op haar plaats
komen. Kan het niet mèt uur
werk dan maar zonder. Er
worden echter geen afspraak
jes meer gemaakt, dus geen
huwelijken meer, en binnen
enkele jaren staan er in Haar
lem zoveel huizen leeg als men
maar wil.
Maar het weerhuisje, wat daar
mee? Dat komt ook in zijn
oude glorie .weer terug op de
nu in binnen- en buitenland
bekende vluchtheuvel van de
Grote Markt.
Dan hebben we nog iets. Die
nissen van het kantoor van de
gemeente-onivanger worden
gevuld met (in het eerste) een
beeld van Beets, zodat hij ten
allen tijde toezicht op zijn pu
pillen kan houden. De tweede
nis is bestemd voor Kenau
Simonsz Hasselaer, zonodig
met teerpot en walm. Uit de
vergetelheid moet die dame.
Als u nu binnenkort een schut
ting op de vluchtheuvel ziet
plaatsen is het voor het Hilde
brand-monument en niet voor
een plantsoen, zoals u dacht"
De naam van de inzender van
deze brief is ons bekend. Het
is niet allemaal waar wat in
de brief staat, niet van prof.
Romme, niet van het Weer
huisje, niet van het Hilde
brand-monument en allemaal
een beetje niet. Maar toch is
die brief helemaal waar, want
de oprechte Haarlemmer die
deze brief schreef vloerde in
niets ontziende grootheid zo
veel om zich heen. dat hij uit
eindelijk op een podium ach
terbleef, vanwaar hij mateloos
kon regeren: Alleen, dus al
leenheersend. En vanuit de
hoek waar de slagen vielen -
nooit waren we zo verbonden
- zitten wij allen naar hem op
te zien, in grote vreze hoe hij
wel zal wezen. Maar ziet, een
glimlach omspeelt zijn mond,
hij kwispelt met zijn tenen, en
hij geeft ons een dag vrij. We
mogen doen en laten wat we
willen. Kenau komt terug,
Beets krijgt een standbeeld,
het Weerhuisje staat er al weer
bijna, Bronner's groep blaakt
van welstand. We zijn het al
len met elkaar eens want we
weten niet hoe we het oneens
kunnen zijn. En de grote man
glimlacht en wij zijn hem
dankbaar. Hij is een echte
Haarlemmer. Wij volgen zijn
voorbeeld, we worden zelf ook
echte Haarlemmers, de grote
man is dus niet groot meer
enwe krijgen ruzie over het
Hildebrand-monument. Het is
ook niet alles een echte Haar
lemmer te zijn....
Woensdagavond hield drs. D. Roemers,
secretaris van het N.V.V. en lid van de
Tweede Kamer, voor leden en genodigden
van afdeling Haarlem VII van de Partij van
de Arbeid in het clubgebouw van de speel
tuinvereniging „Het Vondelkwartier" in
Oud-Schoten een inleiding over het onder
werp „De Loonpolitiek".
De heer Roemers zeide, dat de Neder
landse regering op het ogenblik wat de te
volgen loonpolitiek betreft, op een kruis
punt van wegen staat. Te verwachten is,
dat de regering in de naaste toekomst enige
principiële wijzigingen in de tot nu toe ge
voerde loonpolitiek zal brengen. De heer
Roemers achtte het feit, dat de fractie van
de Partij van de Arbeid in de Tweede Ka
mer zich bij deze koerswijziging heeft neer
gelegd, geen bewijs voor de stelling, dat de
in het verleden gevoerde geleide loonpoli
tiek onjuist is geweest. Spreker was er in
tegendeel van overtuigd, dat deze geleide
loonpolitiek voor ons land zeer gunstige
resultaten heeft opgeleverd. De heer Roe
mers wees er op, dat een eventueel ge
heel vrij laten van de lonen de ondergang
van onze huidige conjunctuur tengevolge
zou kunnen hebben, waarbij dan in het bij
zonder de niet aan het productieproces
deelnemenden, de zogenaamde „vergeten
groepen", de zwaarste klappen zouden
krijgen.
Hierna gaf de heer Roemers een samen
vatting van de verbeteringen op econo
misch en sociaal gebied, welke door de ge
leide loonpolitiek werden bewerkstelligd,
met name ons in vergelijking met andere
landen constant gunstige prijspeil, het op
voeren van de arbeidsprestaties, het tot
aanvaardbare verhoudingen terugbrengen
van de loonverschillen in bepaalde bedrijfs
takken en tenslotte de verbeteringen in de
sociale voorzieningen.
Vervolgens zette de heer Roemers uiteen
waarom de Partij van de Arbeid zich neer
gelegd heeft bij het streven van de regering
om ten aanzien van de loonpolitiek nieuwe
wegen te zoeken. Eén van deze redenen was
de omstandigheid, dat niet meer als voor
heen gerekend kon worden op de steun
van het gehele geoerganiseerde bedrijfs
leven. Op het gebied van de geleide loon
politiek stond het N.V.V. op een eenzame
post.
Uitvoerig besprak de heer Roemers de
door de regering voorgestelde wijzigingen
in de loonpolitiek, waarvan spreker als de
voornaamste noemde de gedeeltelijke of
zelfs wel gehele taakovername van het
College van Rijksbemiddelaars door de So
ciaal-Economische Raad, de mogelijkheid
van differentiatie in de lonen per bedrijfs
tak (uiteraard met inachtneming van de
coördinatie) en de ruimere mogelijkheid
van het verstrekken van winstdelingen per
onderneming.
Vooraleer deze plannen gerealiseerd zul
len zijn, voorzag de heer Roemers echter
nog tal van moeilijkheden welke om een
oplossing vragen. Vooral de beantwoording
van de vraag of bij de lonen van de werk
nemers een achterstand is ontstaan ten op
zichte van de stijging van het nationale in
komen, moet als een probleem van de
eerste orde worden gezien.
Na de pauze werd een druk gebruik ge
maakt van de gelegenheid tot het stellen
van vragen.
Aan het slot van de avond dankte de
afdelingsvoorzitter, de heer Minholts, de
heer Roemers voor zijn knappe en heldere
inleiding.
Overeenkomstig de eis van de ambtenaar
van het openbaar ministerie heeft de kan
tonrechter te Haarlem een expediteur uit
Hillegom en een van diens chauffeurs tot
hechtenisstraffen veroordeeld en intrekking
van het rijbewijs, omdat de remmen van
een vrachtauto niet en onvoldoende werk
ten.
Beide verdachten hadden zich te verant
woorden voor twee feiten. De politie had op
18 november te Lisse een controle gehou
den en toen bleek, dat de remmen van een
vrachtauto met tien wielen niet werkten.
Vier dagen later volgde opnieuw een con
trole van dezelfde auto, en toen werkten de
remmen nog gebrekkig. In beide gevallen
werd de vrachtauto door een bediende van
het Hillegomse expeditiebedrijf bestuurd.
Er werd niet alleen tegen hem, maar ook
tegen zijn patroon proces-verbaal opge
maakt.
Woensdag had het tweetal, zich voor het
kantongerecht te Haarlem te verantwoor
den. De ambtenaar van het openbaar mi
nisterie mr. J. v. d. Oever herinnerde er
aan, dat de patroon in de afgelopen zomer
veroordeeld is tot een hechtenisstraf van
zeven diagen, omdat de remmen van een
zijner auto's niet werkten. Het bedrijf blijkt
door te gaan en spreker heeft vernomen,
dat er in het kanton Den Haag vele klach
ten binnenkomen over de slechte remmen
van de auto's van het expeditiebedrijf.
Waarschuwingen slaat men blijkbaar in de
wind, want toen op 18 november proces
verbaal was opgemaakt, heeft men geen
voldoende maatregelen getroffen, want
vier dagen later volgde weer een proces
verbaal. Spreker zeide, dat als er weer
klachten binnenkomen hij zal besluiten tot
het in beslag nemen van de auto. Zijn eis
luidde tegen de patroon een hechtenisstraf
van veertien dagen voor het eerste geval
en een van een maand voor het tweede ge
val en bovendien intrekking van het rij
bewijs gedurende twee jaar. Tegen de
chauffeur luidden de eisen zeven en veer
tien dagen hechtenis en intrekking van het
rijbewijs gedurende een jaar.
Mr. Th. F. Raedt veroordeelde de ver
dachten overeenkomstig de eisen.
ONDERTROUWD: J. C. Streumer en J. J.
van Norden; J. Bonkenburg en M. A. van
Veen.
GETROUWD: I. H. Brouwer en Ch. G.
Schut; A. Perfors en A. D. P. Bruinenberg.
GEBOREN: Joseph Adrianus Adam, z.
van J. J. M. Kompier en W. H. M. Chris-
tiaanse; Inge Pauline, d. van E. Schoolder-
man en M, A. E. Janssen; Patricia, d. van
J. L. Weijgers en A. Honken Ogelwight;
Bernardus, z. van B. Dammann en M. P. van
Vessum.
OVERLEDEN: F. Keerwolf, 72 j„ Heren
weg 126, m.; A. Wijnands, 78 j., Achterweg
5, m.; A. A. M. Veenboer, 13 j., Gelderland
laan 29, v.; Wed. A. M. J. Geldens—Pond
man, 88 j., Kerklaan 85, v.; Wed. M. A.
Faber—Westra, 87 j., Jan Steenlaan 3, v.
