Amerikaanse claxons wekken Bagdad
uit droom van duizend-en-één-nacht
Japan ernstige bedreiging
voor Duitse foto-industrie
r
TUSSEN EUFRAAT EN TIGRIS
Olie-dinars lokken Duitse dansmeisjes
naar de stad van Haroen Al Rasjid
Soedan en Libië zullen
neutraal blijven
/"Hoe is het ontstaan?
3
Onbenijdenswaardig
Nieuwe trots
Tussen Oost en West
Peking wil volgens de V.S.
geweld niet afzweren
Fraaie camera's en prachtige optiek
uit het land van de Rijzende Zon
Dit woord: GEHEIM
Liberia knoopt relaties
aan met Sovjet-Unie
Generaal Pereira
getuigt
Voor zelfbouwers
Generaal Pereira drukte
Schmidt de hand
DINSDAG 24 JANUARI 1956
(Van onze reisredacteur
Aan de oevers van de Tigris, een koffiekleurige rivier, die
bedaard de klei van Mesopotamië naar de Perzische Golf
ontvoert, ligt Bagdad, de hoofdstad van Irak, de stad van
duizen-en-één-nacht. Maar wie er al met een vliegend
tapijt denkt aan te komen, moet toch zijn oren sluiten voor
het gedaver van de vier motoren, waarmee deze magische
vervoermiddelen tegenwoordig prozaïsch zijn uitgerust. Al
mag hij, rondzwevend boven de stad van de grote kalief
Haroen al Rasjid, een glimp opvangen van de gouden koe
pels en minaretten van de Kadjimain moskee, fel glanzend
tussen het grijs en oker en de bestofte palmen van de oude
stad, zo gauw hij geland is, wijkt de droom van de Ara
bische nachten voor het ontwaken in een nieuwe dag. Boven
de oude huizen met hun dichte luiken en smeedijzeren bal
konnetjes die de nauwe straatjes in kronkels buigen, torenen
nieuw-gewrochte kantoorgebouwen van gewapend beton.
En vooral, boven het half klaaglijk maar niet onopgewekt
gedruis van het Midden-Oosten, het geroep van de Xebab
braders, het gehamer van de kopersmeden, het hevig ge-
Sraat in de koffiehuisjes, het gebalk van de ezeltjes, klinkt
e harde, metalen stem van de twintigste eeuw, de niet af
latende, zenuwen rijtende tweestemmige schreeuw van de
claxons der nieuwste Amerikaanse auto-modellen in alle rode,
beige, groene en gele kleuren van de nieuwe wereld. Achter
het stuur van deze vadsige bakbeesten, die Bagdad's lelijke
hoofdstraat, Rasjid Street, een chronische, luid-klagende ver
stopping bezorgen, vindt men nochtans de zwart-wit geruite
„kufiyan", het scherp gesneden bruine gezicht van een
Iraki omlijstend, met de „agal", het dubbele zwarte koord,
dat deze romantische hoofdtooi op zijn plaats moest houden
tijdens de wilde raids van weleer in de woestijn. De mode
heeft Iraks sprong van de enkele paardenkracht naar dat
van de samengebalde honderd niet bij kunnen benen!
Een drabbige bruine vloeistof heeft Irak
de laatste jaren tot deze grote sprong aan
gezet: olie. Terwijl zij het land uitvloeit,
komt er een zilveren stroom terug. Bijna
zevenhonderd millioen gulden per jaar aan
olie-royalties rollen de Iraakse schatkist
binnen. Dit opgewekt gerinkel heeft Irak
gewekt uit een zeven eeuwen lange slaap.
Van de speeltuin der archeologen is het
op slag weer een mogendheid geworden,
waarmee te rekenen valt.
Irak: de naam Mesopotanië, land van
Tigris en Eufraat, gaat zwaar van herinne
ringen, die het onstaan van het mensdom
en zijn beschaving raken. Ten noorden
van Bagdad moet eertijds de Hof van
Eden gelegen hebben. Arbil, 's werelds
oudste bewoonde stad, ligt met zijn ver
weerde muren gelijk vierduizend jaren ge
leden, nog steeds aan de voet van de grim
mige bergen van Koerdistan. De namen
Ninevé en Babyion staan er nog. op de
kaart. In het Iraki-museum vindt men de
gouden harp van Ur.
In dit land waren de Assyriërs en Nebu-
kadnezar, Xenophon met zijn „tienduizend".
Op zijn wijde vlakten streden Alexander
de Grote en Darius, Grieken, Romeinen en
Perzen vestigden er hun heerschappijen.
Totdat in de zevende eeuw Arabische le
gers da stempel op het land zetten, dat het
tot heden draagt. Zij brachten het nieuwe
geloof: de Islam!
Zeven eeuwen voorspoed vonden hun
hoogtepunt onder de kaliefs der Abbasie-
den, waarvan de grote Haroen al Rasjid de
vijfde was. Bagdad, hoofdstad van het
Arabische rijk en de Islam, Mesopotamië
een palmentuin van noord tot zuid. Maar
de Arabische beschaving heeft zelfs in
zijn glorietijd de kiemen van een vernieti
gende verdeeldheid onder de leden gehad,
de politieke, dynastieke en religieuze
schisma's, die vanlaag nog als diepe scheu
ren door de Arabische wereld lopen, zijn
niet nieuw. Zij maakten al in de dertiende
eeuw het land een gemakkelijke prooi voor
de Mongoolse legers van Djingiz Khan,
wiens zoon Hoelagoe Khan Bagdad ver
woestte, een voorbeeld dat honderddertig
jaar later door de veldheer Temerlane nog
eens grondig werd opgevolgd. Het bijbels
woord, verhonderdvoudigd, trof Mesopota
mië. Op de zeven vette eeuwen volgden
zeven magere: de hoofdstad ontzield, de
bevloeiingswerken vernield, het land aan
droogte en pest ten prooi, zes eeuwen
Turkse onderdrukking in het Ottomaanse
rijk, de totale stagnatie van de Islam, die
meer dan een geloof wilde zijn, een on
veranderlijke levenswijze in een steeds ver
anderend leven.
Het nieuwe kohinkrijk Irak, dat zich na
de Turkse nederlaag in de eerste wereld
oorlog reeds in de dertiger jaren niet zon
der pijn en moeite ontworstelde aan een
Brits mandaat, kan het baas-in-eigen-huis
zijn niet met een rustige periode vieren.
Slechts dunne stroken Turkije en Perzië
scheiden het van de Sovjet-Unie. Een onbe
nijdenswaardige positie, wanneer men bo
venop zoveel olie zit. Russische infiltratie,
resterende Britse -invloed -en .vooral de
door de honderden miljoenen aan binnen-
vloeiende -olie-roy&lfóes> welhaast onont
koombare dwang tot grootscheepse moder
nisering van het land, dreven Irak tot aan
sluiting bij het Westen, bezegeld in het
pact van Bagdad met Groot-Brittannië,
Turkije, Perzië en Pakistan. Egypte en zijn
Syrische en Saoedi-Arabische vazallen za
gen hierin verraad aan de overigens
denkbeeldige Arabische eenheid. Een
moordende Arabische pers- en radio-cam
pagne tekent Iraks premier Noeri Pasja
Es Said als de Judas van de Islam. De
feodale olie-prinsen van Saoedi-Arabië
sparen miljoenen op hun auto- en harem
budget uit om de agitatie tegen Noeri
Pasja te voeden.
De slimme, oude vos in Bagdads Serai
heeft de zaken voorlopig stevig in handen.
De pers is duidelijk gemaakt, waaraan zij
zich te houden heeft, de politieke partijen
(als men ze zo wil noemen) zijn ontbonden,
de critiek in het parlement blijft binnen
de perken. Is Noeri Pasja daardoor een dic
tatoriaal buitenlid van de Westelijke de
mocratische sociëteit? Een diplomaat zei
mij: „asjeblieft geen Westelijke maatsta
ven in de Arabische sfeer. Noeri Es Said
is een sjeik-figuur, men heeft respect voor
hem, hij steunt eerder op zijn overwicht
dan op zijn politie".
Dat er in de koffiehuizen van Bagdad
en Basra zachtjes op Noeri wordt geschol-
v^sV*.
In alle straten van oud-Bagdad zit een kebab-brader geduldig liet houtskool
vuurtje aan te wakkeren, waarop hij zijn „tika kleine stukjes schapenvlees of
„kebab", rolletjes gehakt, roostert. Vergezeld van geroosterde ui en frisse
kruiden is dat een heerlijk eten, vermits men bereid is om de blik niet af te
laten dwalen naar de bloederige grondstoffen.
De niemoe droompaleizen in de stad
vdn duizend-en-een-nacht tonen de
strakke zakelijke lijnen van de twintigste
eeuw. Deze moderne bank kijkt hautain
uit over de oude rommelige huizen en
de minaretten aan de overkant. Maar
het kleine meisje in haar zwarte abah
draagt haar mand met „khubez", onge-
rezen brood, nog net als haar moeder
en grootmoeder deden: op het hoofd.
den, is niet verbazingwekkend. Een van de
innemendste trekjes van de Arabier is zijn
wantrouwen tegen iedere overheid. Achter
het gebruikelijke gekanker daagt echter
een nieuwe trots van de Iraki. De ontwik
kelingsplannen van Noeri's gouvernement
worden tastbaar door de nieuwe gebouwen,
de auto's, de ijskasten en een nieuwe wel
vaart, die, zij het dan tergend langzaam,
door begint .-te: sijpelen tot het doodarme
volk.
Tegenover traditionele achterdocht tegen
het Westen en een gevoel van vereenza
ming, omdat de Arabische vrindjes van
weleer zo op hem schelden, vindt de Iraki
dat het Bagdad-pact hem toch wel lid van
een dure, moderne club heeft gemaakt En
al voelt hij zich daar nog niet erg op zijn
gemak, voor het eerst werken er Wester
lingen voor hém, honderden buitenlandse
deskundigen, die Irak uit eigen zak kan
betalen.
Er zijn Amerikaanse efficiency-experts,
die voor de wanhopige taak staan om het
motto „tijd is geld" ingang te doen vinden
in een land waar alles geld kost behalve
juist de tijd. Er zijn nette Nederlanders
uit Delft, die Mesopotamië van gedegen
ontwateringswerken voorzien. Er zijn
Duitse aannemers met groene hoedjes, die
het tempo van de Iraki's overigens hebben
overschat en derhalve al maanden over
tijd zijn met hun brug over de Tigris. Er
zijn zelfs Duitse dansmeisjes in de Arabi
sche cabarets, de technische hulp van onze
Oosterburen is immer „allesumfassend".
Er is ook een volledig televisiezendsta
tion gekocht. Wanneer er nu nog ontvang
toestellen komen, kunnen de uitzendingen
beginnen. Er gaan zo maar even driedui
zend huizen tegen de grond om een nieuwe
verkeersweg aan te leggen. Waar de mil
joenen in het rond vliegen, mag men wel
eens morsen.
Zo zweeft Bagdad tussen Oost en West.
Naast de ijskasten en telmachines in de
hypermoderne winkels verdringen zich in
de „soukhs" de nauwe, overdekte markt-
straatjes nog rijzige Bagdadi's in „kufiyah"
en „zebun", vrouwen verscholen in hun
zwarte „abah", magnifieke Koerden uit de
besneeuwde bergen in het noorden met
lange dolken in de brede gordels om hun
wijde pofbroeken en franje aan hun tul
banden, Perzische Sjia-pelgrims op weg
naar de Kadhimain-moskee, Bedouïnen op
hun slanke Arabische merries, gekomen
uit de zwarte tenten in de woestijnen,
CAIRO (AFP/Reuter) De Soedanese
minister van Buitenlandse Zaken, Moeba
rak Zarroeg, heeft verklaard, dat Soedan
een neutraliteitspolitiek zal volgen, zowel
wat het conflict tussen Oost en West be
treft als de verhouding tussen de Arabische
landen. Het zal niet toetreden tot een ver
drag zoals het Syrisch-Egyptische. Een
Christen zal president kunnen worden. De
gewapende macht zal uitgebreid worden
en Soedan zal wapens kopen van Groot-
Brittannië en Tsjechoslowakije.
Soedan is voorts bereid om de onder
handelingen over het Nijlwater met Egypte
te hervatten. Soedan keurt volgens de
minister de bouw van de stuwdam bij As-
soean af, zolang hierover nog geen over
eenkomst is bereikt met Egypte. Het land
zal zijn verplichtingen tegenover de Ara
bische Liga, waarvan het thans lid is, na
komen.
Koning Idris van Libië heeft bij de
opening van het Libische parlement mee
gedeeld dat zijn land geen verdragen zal
sluiten en een strikte neutraliteitspolitiek
zal volgen.
waar de kille nacht de reizigers in de oren
bijt.
En Bagdad mag dan achthonderdduizend
inwoners hebben, de meeste straten hebben
geen namen, omdat iedereen wel zo'n
beetje weet, waar iedereen woont. De melk
boer komt nog met een koe langs de hui
zen. Alle stof en lawaai, armoe en waar
digheid, honger en hoffelijkheid, wreedheid
en vriendelijkheid, lelijkheid en schoonheid,
die tezamen het Midden-Oosten zijn on
weerstaanbare aantrekkelijkheid geven,
zijn er nog in alle hevigheid.
De reiziger echter, die zijn fototoestel op
deze schilderachtige oudheid wil richten,
moet een politieman huren. Want zo trots
zijn de „Bagdadi's" op het nieuwe, dat zij
het fotograferen van het oude niet meer
verdragen. Hoewel zij vriendelijke lieden
zijn, groeperen zij zich dan ras om de
vreemdeling en roepen niet meer: „Dat
vrede over u kome", maar eerder: „Dat
Allah uw huis vernietige, dat uw leven
gevaar lope, dat de pest u bezoeke". Er zijn
gelukkig veel en snelle taxi's in Bagdad!
WASHINGTON (Reuter/UP) Het
Amerikaanse departement van Buiten
landse Zaken heeft in een antwoord op
communistisch-Chinese beschuldigingen
gezegd dat communistisch China zich niet
heeft willen 'verplichten in het gebied van
Formosa van het gebruik van geweld af te
zien. Ook heeft het, nadat het zich vier
maanden geleden bereid had verklaard
gevangen Amerikaanse burgers vrij te la
ten, slechts zes van de negentien Amerika
nen op vrije voeten gesteld. Ook blijft com-
munistisch-China aandringen op bespre
kingen tussen de wederzijdse ministers van
Buitenlandse Zaken.
De Amerikaanse verklaring is uitge
geven om „misleidende Chinese verkla
ringen" recht te zetten. De Verenigde Sta
ten hebben voorgesteld, dat beide landen
van het gebruik van geweld zullen afzien
om geschillen te regelen zonder aan het
recht van individuele of collectieve zelf
verdediging tegen gewapende aanvallen
afbreuk te doen.
Dit voorstel werd gedaan en is nog
steeds van kracht „om de besprekingen
te laten plaats vinden in een sfeer, welke
vrij is van de dreiging van een oorlog".
Communistisch China heeft er tot dusverre
in toegestemd in beginsel van het gebruik
van geweld af te zien, maar deze instem
ming is van geen waarde, daar de Chinezen
weigerden dit beginsel in het bijzonder
voor het gebied van Formosa toe te passen,
aldus de Amerikaanse verklaring.
Van een verslaggever)
Of we het leuk vinden of niet, de Japanse industrie spreekt weer duchtig mee. Dat
blijkt vooral in de fotobranche, sinds tientallen jaren het vrijwel uitsluitend domein
van onze oosterburen. Duitse camera's, kijkers en optische apparaten regeerden
oppermachtig op de wereldmarkt, een monopolie dat zelfs Amerika en Engeland
nimmer hebben kunnen aantasten. Tot er, enkele jaren geleden, in het Amerikaanse
tijdschrift Life een fotoreportage van het front in Korea verscheen. De foto's in
kwestie waren g'emaakt in het heetst van het strijdgewoel en vertoonden een fantas
tische détailscherpte. Tot zulke prestaties waren alleen bakbeesten van perscamera's
met een negatiefformaat van 4x5 inch in staat, maar de fotograaf van Life onthulde
dat hij alle opnamen gemaakt had met een kleinbeeldcamera, welks negatieven
ter grootte van een postzegel tot dan toe voor serieus perswerk nauwelijks bruik
baar geacht werden. Het toestelletje in kwestie was een Japanse imitatie van een
befaamd Duits kleinbeeld-merk, maar dan een imitatie, die het origineel blijkbaar in
verschillende opzichten voorbijstreefde.
Het geheim schuilde vooral in de lens,
die een zeer hoge lichtsterkte aan een uit
zonderlijk „scheidend vermogen" paarde.
Onder die laatste term verstaat men het
vermogen van een objectief, om zeer
dunne, parallel lopende zwart- en wit-
lijntjes nog scherp af te beelden, zonder
dat de contouren in elkaar vloeien. Nor
maal was voor zeer goede kleinbeeldleu-
zen een „scheidend vermogen" van onge
veer tachtig lijntjes per milimeter; het Ja
panse exemplaar van de Life-fotograaf
bleek aan ruim honderd lijnen toe te ko
men.!
Het geval baarde veel opzien en natuur
lijk wilden massa's Amerikanen ogenblik
kelijk zo'n super-lens bezitten. Zo ver
overde de jonge Japanse industrie zich met
één slag een enorme goodwill op de rijke
markt der Verenigde Staten en zij heeft
dat bijzonder handig uitgebuit. Spoedig
werd Noord-Amerika overstroomd door
een lawine van fototoestellen, objectieven,
kijkers en optische apparaten voor bijzon
dere doeleinden uit Nippon en zij wer
den grif verkocht.
Anders dan voor de oorlog staan deze
Japanse produkten namelijk thans kwali
tatief op een zeer hoog peil, terwijl hun
prijzen tengevolge van rationele arbeids-
methoden en goedkope werkkrachten,
veel gunstiger liggen dan die van de Euro
pese of Amerikaanse voortbrengselen. Zo
konden zij met succes tegen iedereen con
curreren en zo slaagden zij er zelfs in, de
supprematie van de Duitsers te breken,
zoals de volgende cijfers aantonen.
In 1952 exporteerde West-Duitsland
naar de Verenigde Staten ruim 260.000
fototoestellen, tegen Japan nog geen 80.000.
In 1954 bedroegen deze cijfers respectie
velijk 226.000 en 300.000. Maar ook in de
uitvoer van prismakijkers, toneelkijkers,
telescopen en microscopen naar Amerika
is Japan thans de meerdere. In 1952 be
droeg de waarde van deze artikelen nog
slechts drie miljoen; in 1954 was het bijna
verdubbeld.
Geen wonder, dat ook de Europese lan
den nieuwsgierig waren om met deze ar
tikelen uit het land van de Rijzende Zon
kennis te maken. In Nederland kwamen de
eerste exemplaren door bemiddeling van
een Rotterdamse importfirma, de N.V.
Foka, die ze met echt-Hollandse degelijk
heid tot op het laatste schroefje uit elkaar
peuterde. Nadat alles aan de zwaarste con
troleproeven onderworpen was, kwam men
tot de slotsom dat de Amerikanen niet
overdreven hadden en plaatste een grote
bestelling. Deze ging, nadat het begrijpe
lijke wantrouwen van detaillisten en klan
ten overwonnen was, grif van de hand
en velen, die thans zo'n toestel hanteren,
zijn er ruimschoots tevreden over.
Die eerste zending betrof nog slechts en
kele modellen kleinbeeldcamera's en spie-
gelreflexjes, die alle nauwkeurige copieën
van beroemde Duitse merken waren. Sinds
dien hebben de Japanners namelijk ver
schillende nieuwe vindingen en verbete
ringen aan hun toestellen aangebracht.
Op een trade-show van de N.V. Foka,
deze week in Amsterdam gehouden, heb
ben wij met enkele van die nieuwtjes ken
nis gemaakt. Er was een kleinbeeld-reflex
(eenogig), welks instelspiegel direct na
het ontspannen van de sluiter in de rust
stand terugkeert. Hierdoor komt het voor
naamste bezwaar van dit type fototoestel
len het zogenaamde „blinde moment"
tijdens de opname praktisch geheel te
vervallen. De spleetsluiter zelf een ju
weeltje van technisch kunnen bleek een
der soepelste, geruislooste en meest „schok
vrije" die wij ooit in handen gehad hebben.
De serie tweeogige reflexcamera's in het
populaire 6 x 6 cm formaat waarover
wij ter gelegenheid van de laatste Jaar
beurs al verslag uitbrachten is met een
aantal nieuwe modellen uitgebreid. Zij
worden thans ook met sluitertijden tot
1/500 seconde en met lenzen van de hoge
lichtsterkte f 2,8 geleverd, die volgens de
importeurs zulke voortreffelijke kwalitei
ten hebben dat men er moeiteloos rag-
scherpe vergrotingen van 25 tot 30 maal
lineair mee kan produceren.
Ook over de Japanse prismakijkers en
microscopen met hun heldere, scherpe en
Het woord geheim komt voor als bij
voeglijk naamwoord en als zelfstandig
naamwoord. In het Middelnederlands
gebruikte men in het eerste geval: hei
melijk, in het tweede: geheimenis. Ge
heim is een afleiding van heem, heim:
huis, dat nog voorkomt in woorden als:
heemraad, inheems, uitheems, heimwee,
en in de plaatsnaam Heemstede. Ge
heim is dus: tot het huis behorend,
beperkt tot de enge kring van huis en
huisgezin en vandaar: vertrouwd, ver
want, bevriend, in het algemeen: niet
openbaar. Daaruit vloeit de tegenwoor
dige betekenis: verborgen voort. In een
Middelnederlandse tekst wordt gespro
ken van een „hondeken dat heimelyc
(tot het huis behorende) ende clene
(klein)" was.
MONROVIA (Reuter) De Sovjet-Unie
zal in Monrovia, de hoofdstad van de West-
Afrikaanse staat Liberia, een ambassade
openen, aldus is in een gezamenlijke be
kendmaking van de Liberiaanse regering
en een bezoekende Sovjet-afvaardiging
meegedeeld. De Liberiaanse regering heeft
verder een Sovjet-aanbod om economische,
culturele en technische hulp te verlenen, in
overweging genomen. De Sovjet-delegatie
staat onder leiding van de voorzitter van
het Sovjet-parlement, Alexander Volkov.
Verrassing
Voor diplomatieke kringen te Washing
ton was het bericht een verrassing. Men
had verwacht dat in het communiqué zou
worden gezegd, dat het uitwisselen van
ambassadeurs werd „overwogen" doch niet
dat er over deze kwestie reeds overeen
stemming was bereikt.
Overigens ziet men te Washington in het
besluit niet een reden voor onmiddellijke
bezorgdheid. Er wordt de nadruk op gelegd',
dat president Tubman van Liberia steeds
Westersgezind is geweest en dat er op het
ogenblik geen georganiseerde communisti
sche activiteit in de negerrepubliek bestaat.
Volgens genoemde kringen hebben de Ver
enigde Staten een hechte invloed in het
land.
Het voormalig hoofd van de Nederlandse
missie in Indonesië generaal-majoor W.
Pereira is gehoord als getuige in de zaak
tegen Jungschlaeger. Op de foto v.l.n.r.:
generaal Pereira en de getuige tegen
Jungschlaeger, Amiruddin.
rustige beeld, die aanmerkelijk goedkoper
zijn dan de leidende Europese merken,
hebben wij al eerder bericht. Voor het
eerst zijn er nu ook bouwdozen voor het
zelf vervaardigen van eenvoudige aardse-
of sterrekijkers. Zij bevatten een objectief,
een oculair en een statiefkop met zwenk-
gewricht en maken 33- tot 80-voudige
vergrotingen mogelijk: goedkoop en peda-
gogisch-waardevol speelgoed voor de rij
pere jeugd.
Er is ook een uitgebreide collectie foto-
accessoires en hulpmiddelen als negatief
houders, vergrotingslenzen e.d., die vroeger
vaak moeilijk, of zeer duur „los" te krijgen
waren. Voor zelfbouwers van vergrotings
kokers en donkere kamers, die uit een
smalle beurs moeten putten, een uitkomst!
Andere belangwekkende nieuwtjes zijn:
een indraaibare zonnekap van stalen veer
die, dichtgeschroefd, geen plaats inneemt
en dus rustig op de lens in de cameratas
kan blijven zitten; een lichtschacht voor
de reflextoestellen met ingebouwde a-
stereoscopische loepen en een 6x6 rol-
filmcamera met gekoppelde afstandmeter,
waarbij het scherpstelmechanisme niet aan
de lens, doch aan het (instelbare) film
venster gekoppeld is, zodat ook na lang
durig gebruik geen slijtage kan optreden
aan de in dit opzicht toch altijd ietwat tere
lensvatting. In totaal brengt de N.V. Foka
voor 't komende zomerseizoen enkele hon
derden fotografische en optische produkten
van Japanse makelij op de markt. De kans
bestaat, dat het publiek nog voordien ken
nis zal kunnen maken met deze collectie
door middel van plaatselijke exposities,
georganiseerd door de Foka in samenwer
king met de lokale foto-handelaars.
DJAKARTA (United Press) De 37ste
zitting in het proces tegen de voormalige
kapitein van het Nederlandse leger S. H.
Schmidt voor het landgerecht te Djakarta
duurde gisteren negen uren. De avond be
gon reeds te vallen toen de laatste getuigen
zich naar huis begaven. Tijdens de zitting
werden vier getuigen gehoord, die per
vliegtuig uit Nederland overgekomen zijn.
Deze vier getuigen décharge, generaal-
majoor A. J. A. Pereira, voormalig hoofd
van de Nederlanndse militaire missie in
Indonesië, onderluitenant J. Koenders, ka
pitein R. J. Nolten en sergeant J. Ver
schoor ontkenden de beschuldigingen van
twee getuigen van het openbaar ministerie,
dat de Nederlandse militaire missie een
centrum van illegale activiteiten was ge
weest.
Een van de getuigen charge, Tomasoa,
zeide, dat kapitein Nolten in 1950 lid van
de Nederlandse inlichtingendienst geweest
was. Nolten ontkende dit echter en zeide,
dat hij detachementscommandant geweest
was.
Generaal-majoor Pereira vroeg de pre
sident verlof de beklaagde Schmidt de hand
te mogen drukken. Rechter Rochjani stem
de hierin toe en voordat de verbaasde
persfotografen konden instellen drukten
beide mannen elkaar de hand.
BEJAARDE FIETSER OMGEKOMEN
Bij een verkeersongeval op de Keppelse
Weg te Doetinchem is om het leven geko
men de 71-jarige heer A. D. uit Doetin
chem. Hij kwam met zijn rijwiel uit een
zijstraat en wilde de weg oversteken. De
bestuurder van een personenauto uit Sneek
trachtte de wielrijder te ontwijken dcch
kon een aanrijding niet voorkomen.
