ZE VEN DA GEN HAARLEM
Wethouder Disselkoen gecremeerd
Steenhoekdeur van Enschedé
Geen schoenen
in Haarlem-N.
Oud-gevangenbewaarder,
de man uit uniform
Première van „Het melkkoetje"
„Strijder voor sociale
rechtvaardigheid"
Amateurtoneel
DE MAN IN UNIFORM
in meoseo
onder de
eo omragen
miaatjes
Boekenweekavond in
Haarlemse Schouwburg
Subsidie Bloemendaalse
Reddingsbrigade
Burgerlijke Stand
van Heemstede
Van der WERFF 5 HUISRECHT
„COWOREX H 24"
Vertfind. „Coveline"
Flat voor alleenstaanden
aan Bovenweg
Het aanbellen
waard
In de bloemetjes
Geld nodig! men
G. Ge erts
overleden
Boeke( n)rij
VRIJDAG 10 FEBRUARI 1956
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
Onder zeer grote belangstelling is don
derdagmiddag het stoffelijk overschot ge
cremeerd van de heer H. J. W. B. Dissel
koen, m leven wethouder van onderwijs
in Heemstede, die zondagavond in de
ouderdom van 61 jaar is overleden.
Toen de lange rij van familieleden en
belangstellenden de aula binnentrad, speel
de de Heemsteedse organist Egbert Vos het
Largo van Handel. De rij van sprekers
werd geopend door een der zoons, die zijn
vader namens de naaste familieleden dank
zegde voor de goede raad, die zij altijd van
hem mochten ontvangen. „U stond altijd
voor ons klaar, als vader, als kameraad, in
iedere vorm, waarin wij u wensten".
De burgemeester van Heemstede, mr. A.
G. A. ridder van Rappard, prees de uitzon
derlijke kwaliteiten van de ontslapen wet
houder. „Hij was een strijder voor sociale
rechtvaardigheid, voor de economisch
zwakken. Hij streed verbeten, maar met
epen vizier. Heeft onze gemeente wel ooit
ten volle beseft", zo vroeg de burgemeester
zich af, „welk integrerend deel van het da
gelijks werk deze wethouder verricht heeft,
op het gebied van het onderwijs, de volks
gezondheid en op zoveel andere terrei
nen?" Namens de gemeente wilde burge
meester Van Rappard dan ook een woord
van grote dank spreken, voor de onschat
bare verdiensten, welke de wethouder voor
deze gemeente had. „Bijna vijfentwintig
jaar is hij lid geweest van het hoogste be
stuurscollege; het zal ons moeilijk vallen,
niet meer op zijn kracht, enthousiasme en
idealisme te kunnen rekenen".
Namens de raadsfractie van de Partij
van de Arbeid en als vriend nam vervol
gens de heer W. J. Reijnders afscheid van
de „trouwe kameraad". De spreker kon zich
nog goed herinneren, hoe hij de heer Dis
selkoen veertig jaar geleden als jonge man
voor het eerst had ontmoet. „Toen was je
al een kei van een kerel met een edel
hart".
Ir. J. Limborgh, directeur van de bedrij
ven in Heemstede, memoreerde, dat de
heer Disselkoen, toen hij van 1946 tot 1953
wethouder van bedrijven was, een grote
interesse voor de bedrijven en de techniek
aan de dag had gelegd. „Een ieder, vriend
en vijand, had eerbied en respect voor
hem".
Namens vele Heemsteedse doktoren
sprak dokter J. Laeijendecker. De heer
Disselkoen bezat volgens deze spreker ook
op medisch gebied een grondige kennis van
zaken, „zo zelfs, dat het in een gesprek met
hem vaak leek, of hij zelf ook medicus
was".
„Hij heeft een monument in Heemstede:
het gezondheidshuis, dat hij completeerde
en voltooide, een medisch centrum, waarop
een ieder trots is", zo besloot deze spre
ker.
Nadat de heer Th. J. H. Verhoeven na
mens de Heemsteedse raad het woord had
Het bestuur van de Bloemendaalse Red
dingsbrigade heeft de gemeenteraad van
Bloemendaal verzocht een bijdrage te ver
lenen in de kosten voor de opleiding van
enkele daarvoor in aanmerking komende
leden der brigade voor het diploma zwem-
instructuur van de Koninklijke Nederlandse
Zwembond. B. en W. stellen de raad voor
een bedrag van 350 bij te dragen in de
kosten, onder voorwaarde, dat de cursisten,
na verwerving van het diploma, zich voor
de duur van tenminste drie jaar beschik
baar zullen stellen voor de opleiding van
jeugdige brigadeleden, opdat deze jongeren
later, als volwaardige actieve leden, de
Bloemendaalse Reddingsbrigade zullen
aanvullen en versterken.
ADVERTENTIE
SI
ONDERTROUWD: H. W. Brantjes en W.
A. Ankringa; A. Stomphorst en C. G. Allebé;
R. Wiersma en P. J. Eijhuisen.
GETROUWD: J. C. de Moor en A. M. G.
Spoor; J. B. Mense en J. H. Esko; L. L.
Apswoude en W. C. H. Assendelft; B. Hoo-
genstein en A. C. A. van der Aar; D. Meeg-
des en W. J. Hoogenstein.
GEBOREN: Amoldine Maria, d. van A. M.
Smit en M. A. J. Paanakker; Victoria Jose
phine, d. van R. F. Redeker en J. v. d. Bout;
Apolonia Nicoline Maria, d. van F. A. M.
Lohman en E. T. M. v. d. Sman; Wilhelmus
Martinus Petrus, z. van G. P. Borst en J. M.
Stuurman; Rosaline, d. van G. J. Smink en
A. van Felius.
OVERLEDEN: J. E. Schaap, 7 j., Achter
weg 5; Wed. A. W. H. M. Allardvan Steen-
hardt Carré, 76 j., Kerklaan 85; Wed. A. J.
L. BruinierMulder, 93 j„ Joh. Wagenaar-
laan 48; Wed. G. ZeeuwBlaauboer, 73 j.,
Wipperplein 14; Mw. M. H. Hofman—Spoel-
der, 34 j„ Alb. Thijmlaan 56; H. J. W. B.
Disselkoen, 61 j„ Cruquiusweg 146; H. J.
Kuipers, 69 j., Camplaan 44; Mej. A. M.
Brands, 44 j., Wipperplein 14; H. J. Scholt-
meijer, 51 j., H. W. Mesdaglaan 31; Wed. M.
J. van Kesteren— van der Aar, 68 j., Cloos-
terweg 13; Mw. J. W. ZwartkruisSiero,
73 j., Res Novaplein 6; Wed. J. H. Huls
bosch—Jansen, 82 j., Kerklaan 85.
gevoerd, sprak namens het openbare on
derwijs de heer D. Kikkert tot de „wethou
der-raadsman, die ook voor ons een grote
stuwende kracht was, van wie steeds lei
ding uitging".
Voor het bestuur van de bijzondere pro
testantse scholen dankte ds. L. D. van Dijl
voor de ondervonden samenwerking en
vriendschap met de heer Disselkoen.
De heer E. F. Albrecht tenslotte, als ver
tegenwoordiger van het partijbestuur van
de P.v.d.A., noemde de overledene onder
meer een trouw toegewijd dienaar van de
partij.
Toen de met vele kransen en bloemstuk
ken overdekte baar daalde, klonk op het
orgel het „Aan de strijders" van S. Troei-
stra-De Vries, dat, terwijl de stoet de
aula verliet, werd gevolgd door „Morgen
rood" van Otto de Nobel.
ADVERTENTIE
Indonesische Specialisten sinds 1899
9 Beursbericht no 154 is verschenen
N.I.S.U.'s MISGREEP (II)
Met pensioen. Bij Koninklijk Besluit is
aan de heer A. Jonker te Haarlem wegens
het bereiken van de pensioengerechtigde
leeftijd eervol ontslag verleend als hoofd-
geneeskundige, chef van de afdeling, bij de
Rijksverzekeringsbank onder dankbetuiging
voor de door hem bewezen diensten.
ADVERTENTIE
Bestrijdt de „Bocktor" (Houtworm)
Gegarandeerd resultaat.
GED. OUDE GRACHT 95
met
HAARLEM
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
Kruisstraat
Haarlem
Tel. 15507
In de donderdag te houden vergadering
van de gemeenteraad van Bloemendaal
zullen voorstellen aan de orde komen, die
verband houden met het bouwen in de
omgeving van de Bovenweg te Aerdenhout.
Daarbij is een plan tot de bouw van een
flatgebouw voor alleenstaanden.
De N.V. Aannemersbedrijf W. Thunnis-
sen te Heemstede heeft zich gemeld als ge
gadigde voor aankoop van een perceel
grond, ter oppervlakte van ongeveer 1380
m2. De grondprijs is 13 per m2 en het
perceel zal indien de raad daartoe be
sluit voor 17.940 verkocht worden.
Volgens de in het uitbreidingsplan aange
geven bestemming mag op deze grond wor
den opgericht een flatgebouw van zes
woningen in drie woonlagen. De koopster
zou in plaats hiervan willen stichten een
flatgebouw in drie woonlagen, omvattende
in totaal twaalf woningen en een aantal
garages, alsmede een aangebouwde con
ciërgewoning. De flats zullen uitsluitend
voor alleenstaanden worden bestemd,waar
bij zoveel mogelijk voorrang zal worden
verleend aan inwoners van Bloemendaal.
B. en W. stellen de gemeenteraad voor de
grond te verkopen.
Voorts stelt het college voor aan de heer
J. Brouwer te Aalsmeer 1207 m2 en aan de
heer J. B. Dingemans te Haarlem 968 m2
grond te verkopen, gelegen nabij de Boven
weg, tegen een prijs van 9 per m2.
ADVERTENTIE
In zijn inleiding tot de opvoering van
„Het melkkoetje", première door de letter
lievende vereniging Cremer van een nieuw
spel van J. W. van der Heiden en Henk
Bakker, schrijft regisseur en auteur Henk
Bakker, dat we hier te maken hebben
met een pretentieloos niemendalletje. Het
is voor de recensent altijd gemakkelijk
aan zo'n oordeel te refereren, omdat hij
dan niet de kans loopt iemand tegen zich
Enkele dagen geleden waren we bij een jarige kennis op bezoek die bet bar gezellig had en
bar laat wist te maken. Het was zo'n feest waar je achteraf van zegt „allemaal leuke men
sen ontmoet". Gistermorgen fietsten we over de Wagenweg toen een agent op een motor
ons langszij reed. Dan ga je meteen denken: verkeerde rijrichting, hand niet uitgestoken,
geen voorrang gegeven. We hadden niets fout gedaan en keken de agent vrij en onbe
kommerd in de ogen. Toen zei hij: „Het was een mooi feest, waar of niet" en we herken
den een van de joligste feestgangers van die avond onder de ernstige entourage van pet
en uniform. Nu weet iedereen dat agenten o ok maar mensen zijn, maar als je het zo plot
seling mérkt in een situatie dat je meer beducht bent voor het fenomeen agent dan voor
de vriendelijke huisvader die hij vast ook wel is.Kortom, het was een vreemde gewaar
wording, die natuurlijk niet vreemd mag zijn. Maar hou het maar eens vol niet de uniform
te verwisselen met de persoon erin! Elke dag ontmoet iedereen tientallen geüniformeer
den. Twee uniformdragers zijn we gaan opzoeken, of beter: een, die nog dagelijks in zijn
uniform staat en een, wiens uniform een tijd geleden de kast inging „met pensioen". Dat
uniform omsluit nu echter de leden van de zoon van de oorspronkelijke drager! Wij zijn
rraten met Cornelis Steenhoek, portier eerste klas van de bedrijf
en Zonen; een man in uniform en met een steeds geladen revolver aan de koppel.
ijfspolitie van En-
De ander is Mannus Doomebosch, die 36 jaar gevangenbewaarder was; een man die steeds
de gummiknuppel voor het grijpen moest hebben. Geen van beiden heeft ooit zijn wapen
gebruikt. Beiden hebben iets „gemaakt" van hun functie. Zij droegen allebei een uniform,
maar uniform zijn ze nooit geweest.
Naar aanleiding van de
klacht van enkele huisvrou
wen uit Haarlem-Noord dat
er geen schoenenzaak is bo
ven de Jan Gijzenbrug, kre
gen we van enkele abonné's
de mededeling dat zij hun
schoenen betrekken bij een
winkelier in een gesloten huis.
Ook deze schoenhandelaar zelf
maakte ons attent op de faci
liteiten, die hij Haarlem-Noord
biedt al is het maar twee mid
dagen per week, omdat hij op
de andere dagen markten be
zoekt. Een bekend Haarlems
schoenenhandelaar stuurde ons
een brief, waarin hij meedeelt
al anderhalf jaar bezig geweest
te zijn een geschikt pand te
vinden in het nieuwe Haar
lem-Noord, om daar een schoe
nenzaak te vestigen. Hij heeft
Bij Steenhoek van Enschedé is het indrukwekkende uniform
niet in staat de vriendelijkheid van de drager onopmerkelijk
te maken. Hij zou door welk uniform dan ook niets veranderen.
Hij opent op dezelfde manier de zware deur van Enschedé voor
de directeur als voor de jongste bediende. De nu 57-jarige is
ruim 35 jaar bij het bedrijf, waar hij als boekdrukker begon.
Ook heeft hij tonnen gelds gedrukt, „die oude rooie ruggen,
de vijfentwintigers"In 1923 kwam hij bij de bedrijfspolitie en
sinds tien jaar is hij portier eerste klas. Eerste klas met ere
en niet alleen als ambtelijke aanduiding.
Dit is eigenlijk alles wat er
over Steenhoek te zeggen
valt. Maar bijzonder is het.
Het portier zijn is een beroep,
dat geheel afhangt van wat
de betrokkene er van maakt.
Steenhoek heeft er van ge
maakt wat er van te maken
valt. Hij opent de deur op
een vrij normale manier. Hij
drukt op een knopje, loopt
zijn loge uit en verwelkomt
de bezoeker. Maar die bezoe
ker heeft inmiddels het ge
voel gekregen dat er iets bij
zonders gebeurd is. Waarom
dat weet hij niet, maar hij is
meteen écht binnen en ver
trouwd erbij. Steenhoek zegt
wel: „Dit baantje ligt me
helemaal hè" alsof hij er ook
niets aan kan doen. Maar zijn
manier van de deur open doen
is alleen al het aanbellen
waard.
Gewapend volgens voor
schriften van de Nederlandse
Bank (voor de bankbiljetten)
en de PTT (voor de post
zegels), en gekleed in een
streng politie-uniform, opent
hij de deur alsof die van hem
is. En de binnentredende is
nauwelijks binnen of hij is
ook van Steenhoek. Die doet
maar met de gasten. Hij laat
ze een wachtkamertje binnen,
hij houdt ze aan de praat,
soms moet hij ze zelfs weer de
deur uitwerken; maar ook dat
gaat weer op een manier, die
de gast doet denken, dat hij
Steenhoek eeuwig dankbaar
mag zijn om weer naar buiten
te hebben gemogen. Zolang er
niemand anders aan te pas
komt is de gast in Steenhoeks
macht, al heeft hij het gevoe
len dat het andersom is.
Toch is Steenhoek weer niet
zó geweldig een portier, dat
men op straat nog vol is van
Steenhoek. Hij is ook weer
niet tè goed. Er is niets tè aan
hem. Je moet goed op hem
letten om hem te onthouden.
Hij is een ideale portier en
bovendien is hij een zelden
falende vraagbaak voor ieder
een. Hij weet bijna alle ver
jaardagen van de bedrijf s-
functionarissen. De heer Hartz,
die vergeetachtig is, kreeg
onlangs een doosje sigaretten
van Steenhoek, met een brief
je erin: „Goede morgen. Ik
ben jarig." Hartz was jarig.
Steenhoek behandelt de
deur alsof die van hem is.
Maar eigenlijk is hij de deur
van Enschedé, door hem gaat
men binnen en door hem
gaat men naar buiten. Hij
geeft de eerste indruk van het
bedrijf. Hij is de deur van
Enschedé, soepel en meegaand,
maar nooit los van het gebouw.
Wat hij intern voor het be
drijf betekent is weer een
ander aspect van hem. Maar
daar komt men niets van te
weten. „Horen, zien en zwijgen
meneer," zegt hij. En dan is hij
toch weer als een deur: een
maal gesloten, goed gesloten.
Mannus Doornebosch is ge
vangenbewaarder geweest. Van
1906 tot 1942 heeft hij in ge
vangenissen gestaan, het laatst
in Haarlem. „Zeg maar gerust
in de bajes gezeten", is zijn
commentaar op deze formule
ring. Hij is twintig jaar secre
taris geweest van de Centrale
Nederlandse Ambtenaarsbond
(nu ABVA). In mei 1940 trok
hij zich uit die functie terug.
Voor 1940 was hij lid van de
Haarlemse raad voor de SDAP.
Hij is nu 78, vitaal als een
gevangene die ontvluchten wil
en nog steeds enthousiast voor
de voetbalclub DCO.
Als gevangenbewaarder heeft
hij de „moeilijke" tijd van het
gevangeniswezen meegemaakt.
„De tijd dat ze een comman
dant van een oorlogsschip die
ze kwijt wilden maar inspec
teur bij het gevangeniswezen
maakten," zegt hij. Doorne
bosch heeft zich nooit vereen
zelvigd met het uniform dat
hij drdëg. „Binnen was ik altijd
model, al paste ik op dat ze
me geen oren aannaaiden,
want er zitten boeven bij
hoor," zegt hij, „maar daar
buiten bemoeide ik me met de
dienst waar ik maar kon. Het
was niet best vroeger in de
gevangenissen."
„Er kwam eens een geeste
lijk verzorger de gang op met
een dikke sigaar in zijn mond;
een gevangene pikte hem die
sigaar af en rookte 'm verder.
Vroeger mocht je helemaal
niet roken binnen. Nou, die
verzorger kwam naar me toe
en zei: „Mannus, pak die
sigaar terug." Ik zei: „Alleen
als 't een slechte is." Dat
typeert Doornebosch zoals hij
ook nu nog is: strijdbaar en
met een sterk sociaal gevoel.
Tijdens zijn gevangenbe
waarder-schap zijn er twee
gevangenen ontvlucht.
„Ze kwamen allebei terug, ze
worden altijd gevonden." Een
derde die het probeerde werd
door Mannus na een fikse
ren ingehaald en terugge
bracht, „in alle vriendschap."
Doornebosch zegt op een
vraag, dat hij zelf niet zou
weten hoe hij uit een gevan
genis zou moeten ontsnappen.
Hij ziet wat één aspect betreft
met genoegen terug op zijn
werk tussen de gevangenen.
„Ik heb er tientallen getroost,
en dat geeft je een bevredigd
gevoel, hoe slecht het vroeger
in vele gevangenissen ook
voor de gevangenen was."
Morgen is er feest bij Man
nus thuis. Dan is hij de ge
vangene van zijn vier kinde
ren, die een groot feest gaan
aanrichten ter gelegenheid
van het vijftig-jarig huwelijk
van hun ouders. Mevrouw
DoorneboschLenards is 76
jaar. Van drie tot vijf uur is
er een receptie. Vast komen
er ook enkele oud-gevangenen,
die van hun dankbaarheid
voor Mannus komen getuigen.
En Mannus zal daar niet goed
tegen kunnen.
De heer H. J. Warren is
dinsdag 14 februari dertig
jaar als chef-bloemist in
dienst bij de firma Pool en
Zonen. Na dertig jaar tussen
bloemen gewerkt te hebben,
wil men hem eens in de
bloemetjes zetten. En dat ge
beurt op die dag in Brink-
mann, van elf tot half-een.
De heer Warren zal de bloe
metjes wel critisch bekijken.
De Algemene Nederlandse
Invaliden Bond (ANIB), af
deling Haarlem en omstreken,
bereidt weer enkele collecten
voor om door de opbrengst van
collectes beter en nog doeltref
fender zijn doel te kunnen ver
werkelijken: mensen die licha
melijk gehandicapt zijn, zoveel
mogelijk valide te maken, zo
dat zij in staat zijn in hun
eigen onderhoud en dat van
hun gezin te voorzien. De
Bond verstrekt invalidewa
gens, financiële hulp bij de
aanschafing van genees- en
hulpmiddelen, houdt 'n loop-
school in stand en geeft ge
legenheid tot „medisch zwem-
in Stoops Bad. De Bond
heeft in Haarlem een Revali-
datiefonds gesticht, dat door
vrijwillige bijdragen in stand
worden gehouden. Hun die ziah
voor dit werk als collectant
nog geen succes gehad. Dit is
natuurlijk een vreemd ver
schijnsel. Een stadsdeel, dat
de omvang heeft aangenomen
van Haarlem-Noord boven de
Jan Gijzenbrug, heeft een
schoenenzaak nodig. Dit blijkt
uit de brieven van de huis
moeders. Een winkelier poogt
al geruime, tijd een winkel te
openen daar, maar krijgt geen
pand. Ons dunkt: dat als deze
schoenenhandelaar en de buurt
vereniging zich met elkaar
verstaan een oplossing van
het probleem niet ver meer
kan zijn. Tesamen kunnen zij
een zeer krachtig verzoek bij
de desbetreffende instanties
indienen om medewerking.
Een zeer krachtig verzoek.
verdienstelijk willen maken
wordt verzocht zich op te
geven bij de heer Philippo,
Dolfijnstraat no. 16, Haarlem.,
telefoon 24710. De collectes
vinden plaats van 12 tot 17
maart te Haarlem; van 19 tot
24 maart te Bloemendaal; van
14 tot 19 mei te Bennebroek.
En als er dan collectanten zijn:
laat hen niet vergeefs bij u
aankomen!
Met leedwezen namen wij
kennis van het plotseling over
lijden van de heer G. Th. C.
Geerts, directeur van het Ne
derlands Wapenmagazijn, dat
te Haarlem, Den Haag en Am
sterdam gevestigd is. De heer
Geerts was vele jaren in het
toenmalige Indië en kreeg
praktijkervaring in het wapen
maken bij wapenfabrikanten
in Luik. De thans overledene
was de zoon van A. G. Geerts,
die als boekhouder bij het be
drijf kwam dat toen onder lei
ding stond van de bekende
Haarlemmer A. N. Brossois,
die zijn wapenervaring als
zwaardveger in het leger had
opgedaan en als ballisticus
grote bekwaamheid bezat. A.
G. Geerts werd directeur van
het in Den Haag opgerichte
filiaal.
De thans overleden directeur
G. Th. C. Geerts heeft de N.V.
geleid op een wijze, die moeilijk
navolgbaar zal zijn. Vele jagers
hebben een goed vriend ver
loren.
Lijst van boeken, die door de
Stadsbibliotheek zijn aangeschaft:
Romans: Davies: Zij, die in de
Schaduw leven....; Hobart: Het
Duister Tegemoet; Jaspers. Waar
om speel je niet Vincent; Schrag:
De groene Storm; Syberberg:
Stenen voor Brood; Tsjechow: De
Echtgenoot en andere Verhalen;
Böll: Das Brot der frühen Jahre;
Kallilea; Karen (eng;) Lawrence:
Complete short stories, 3 din.;
Cesbron: Deze Wereld roept om
Hulp; Coolen: Omnibus; Nicklisch:
Vader het beste Paard van Stal;
Slaughter: De Dokter beslist;
Varé: De Poort der gelukkige
Mussen; Lofts: Bless this House;
Souburan: L'ile aux Fous.
Ontwikkelingsboeken: Pétillon:
Wonderlijke Wetenswaardigheden;
Pinkhof: De Jacht op de Primeur;
Révész: Die Formenwelt des Tast-
Sinnes, 2 dln.; De verdeling van
een Toekomstige Toeneming van
het Nationale Inkomen; Schey-
grond: Dieren in Gevangenschap;
Möring: Zeg eens A!; Schroevers:
Het Jongensautoboek; de Bruyn:
Inleiding tot de Moderne Galvano-
techniek, 2 din.; Gallico: Confes
sions of a Story writer; Minne: In
den Zoeten Inval en andere ge
dichten; Wegerif: Bouwmeesters
der Middeleeuwen en hun wer
ken, dl. 1; Dülberg: Albrecht
Dürer und sein Werk; Boese: Zwei
Urmusikanten: Smetana—Dvorak;
Liszt: Briefe an eine Freundin;
Brander: Jan Mayen in Verleden
en Heden; Denti di Pirajno: Dok
ter in Afrika; Hoek: Grieks-Ro
meinse Cultuur in de moderne
Samenleving: Pallottino: The
Etruscans; Winkler Prins Ency
clopaedic; supplement en register
deel. (Leesz.); Wie is dat? 1956.
(Leesz.); Enkelaar: Het geval
Croiset; Greiling: Zó zal ons leven
worden; Vermeer: Spel en Spel-
paedagogische problemen; Werner:
Aquariumvissen uit Amerika, dl. 1.;
Mensendieck: Houd U goed, voel
U beter; Eu we en Spaak: Meneer
Caissa; Houtvademecum dl. 1.;
Thompson: Naar Maan en Mars;
Herwig: Ik kan Planten en Bloe
men in huis Verzorgen; Proust:
Lettres; Pallottino: Tarquinia;
Wandmalereien aus Etruskischen
Grabern; Flexner: Amerika Schil
dert; Ybarra: Caruso; Junius ïnger-
man: Een Slavenband als Ere
teken; Romein: Aera van Europa;
Enkhuizen 600 jaar stad: 1355-1955.
in het harnas te jagen en hoe gauw ge
beurt dat! Toch zou het onbillijk zijn met
louter deze kenschetsing te volstaan. „Het
melkkoetje" is gelukkig meer dan alleen
een pretentieloos niemendalletje: het is
een goed geschreven luchtig blijspelletje,
dat weliswaar is gebouwd op het bekende
procédé van de rijke tante en de begerige
erfgenamen en ook dit keer uitgaat van
het misverstand dat tante al haar centen
heeft verloren, zodat alle luister waarmee
men haar omgeeft al spoedig verkeert in
onheusheid en harteloosheid, maar de
auteurs zijn er in geslaagd er een heel
aannemelijk procédé voor te vinden en de
toestanden niet zo op te schroeven dat er
van een fantasieloze zwart-wit-tekening
sprake is. Men kan zich er best mee amu
seren. Natuurlijk hangt dat in aanzienlijke
mate af van de wijze waarop het wordt
gespeeld. Verkeerde indicaties van de
regie, hoogmoedige pogingen van de spe
lers om een lachsuccesje in de zaal te be
werkstelligen en de hele aangelegenheid
krijgt een onevenwichtig karakter, die het
tot een huis-tuin-en-keukenspelletje maakt
met slechts clichématige figuren en een
goedkope uitwerking. Wat dat betreft trof
de volle zaal het donderdagavond dat
Bakker het stuk zelf regisseerde, dat de
bezetting een prima vertolking weggaf en
het niemendalletje juist door zijn preten
tieloosheid zo goedmoeds ontvangen kon
worden.
Henk Bakker speelde zelf de rol van op
het geld van tante azende fabrikant, be
laden met financiële zorgen van zijn ver
kwistend huisgezin. Hij deed dat met de
zwier van de routinier, zelden gehandicapt
door geheugenstoornissen omtrent de tekst
waarvoor hij overigens clementie had in
geroepen.
Zijn spilzieke achtgenote werd door Lu
cie RinkelSpijer alleraardigst getypeerd
met vooral mimisch voortdurend actie.
Annerie Swaneveld gaf heel fijntjes de
luxueuse dochter aan, die in haar zuster
wel een erg brave tegenpool vond. Lucie
Rinkel moest die jongedochter op de plan
ken zetten. Ze slaagde er zelfs in er een
heel natuurlijk en fris schepseltje van te
maken en deze zwakke stee in het stuk
spelenderwijze te camoufleren. Wim Rijke
gaf de nietsnut van een zoon de toneel
illusie van echtheid. Aan tante Rosalie
besteedde Eki OostwaldBouwer haar
krachten. Het werd een exempel van een
schalkse en oude wijze dame, die zich niet
bij de neus laat nemen. Haar secondant
Tobias oogstte niet minder bewondering
zoals hij door Henny Boon geestig met
kwinkelende oogjes op de intrige werd
losgelaten. Wat een prachtig mannetje!
Jacques Timmerman gaf weer eens een
van zijn fraaie typeringen weg als huis
knecht met vooral komisch handenwerk.
Ook Ag Koorenblik als de dienstbode
zette een dame neer om te onthouden.
Perfect haar intonatie! Even verscheen
Dick van den Engel in het spel in een rol,
die de voorbereide sympathie niet weg
vaagde. Aad Stroman tenslotte moest zijn
zoveelste charmeur-bedrieger in het veld
brengen. Hij werkt nooit met zwaar ge
schut, maar het wordt een beetje eentonig
hem het schavuitschap te zien belijden. Zo
wekte het stuk reminicenties aan Sara
Burgerhart en de Camera, waarin men ge
lijksoortige wezens ontmoette als nu mr.
Lex van Maanen en de lieVe Lotte. Mis
schien kan men bij de rolverdeling eens
een andere keuze doen?
P. W. FRANSE
Ter gelegenheid van de Boekenweek 1956
ontplooit ook de Boekverkopersvereniging
voor Haarlem en omgeving een bijzondere
activiteit. Anders dan in de laatste jaren
heeft men besloten het publiek thans één
grote avond in de Stadsschouwburg aan te
bieden. Deze zal plaats hebben op donder
dag 1 maart.
Het gedeelte voor de pauze zal worden
gevuld door Ellen en Albert Vogel met
litteraire voordrachten, onder meer van
„Pierrot aan de lantaarn" van M. Nijhoff.
verhalen van Arthur van Schendel en
Louis Couperus, benevens gedichten van
Boutens, Slauerhoff en J. C. van Schagen,
aan welk programma medewerking wordt
verleend door de pianiste Evertine Vogel.
Tijdens het tweede deel van de avond
treden Hetty Blok, Sophie Stein en Wim
lbo met de pianist Cor Lemaire op in een
klein litterair cabaret, dat „Trilogie" is ge
titeld. Er worden op het boek toepasselijke
teksten van Annie M. G. Schmidt, Hella
Haasse, Simon Carmiggelt, Daan Zonder
land en Dick Swidde gebruikt. De muziek
is van Peter Kellenbach, Tonny Schiffer-
stein en de reeds genoemde begeleider.
Tevens wordt onder auspiciën van de
r.k. Openbare Leeszaal te Haarlem een
„boekenforum" in de Vleeshal onder voor
zitterschap van drs. H. W. M. van Run ge
houden op maandagavond 27 februari.
Hieraan nemen deel: mej. A. G. Gebhard,
oud-directrice van 'de Openbare Leeszaal
te Amsterdam, mevrouw Harriet Kaurey,
dichteres, A. van Domburg, criticus en P.
A. F. van Veen, directeur van een uitge
verij te 's-Gravenhage.
Leerlingen van de Kennemer Ballet Stu
dio te Haarlem werken mede aan de litte
raire feestavond in Bellevue op woensdag
29 februari, die door de Amsterdamse
boekverkopers is georganiseerd. Daar zul
len spreken: prof. dr. Garmt Stuiveling,
C. J. Kelk (over Slauerhoff) en Hans An
dreus (over experimentele poëzie). Tevens
wijdt de musicoloog C. van Ravenswaay
een causerie aan Mozart, op muziek van
welke componist vervolgens de suite „Les
petits riens" wordt uitgevoerd. Verder
worden er oude hofdansen gedemonstreerd,
die onder leiding van J. W. Schultink zijn
ingestudeerd. Na de pauze is er litterair
cabaret met Luc Lutz en Jules de Corte.
