decv
Brievee aae eee ombekende
STOFFEN EN SCHILDERIJEN
Voorzichtig herstel bioscoopbedrijf
zette ook in 1955 door
Coiffures
André Maurois
als moralist
Op bezoek bij zeventigjarige
schilderes Jo Kriiyder-Bouman
ONZE TUIN- EN KAMERPLANTEN
Als de eerste irissen bloeien
Beeldenstorm in de
Sovjet-Unie
WARME TOETJES
Stachanovistaf ge schaft
in Hongarije
Zes acteurs en actrices
moeten de toneelkern
der NTS verlaten
SIEMENS
STOFZUIGER
Mr. Van Heuven Goedhart
critiseert vluchtelingfonds
van de Raad van Europa
Moeder.
Ja, die ivist 't wel!
ZATERDAG 24 MAART 1956
x 1
<V
oor
rouw
(Van onze Parijse correspondente)
DE VERMAARDE SCHRIJVER André Maurois, lid van de Académie Frangaise,
heeft onnlangs bij de Parijse uitgever Fayard, een aardig boekje gepubliceerd.
De titel luidt: Lettres l'Inconnue (Brieven aan een Onbekende).
Een onbekende die door Maurois echter in voldoende vage trekken werd ge
tekend, zodat iedere vrouw wel enige gelijkenis met haar ontdkken kan. Dat was
dan ook de verzwegen bedoeling. Deze brieven presenteren in zeker opzicht
een programma van actie voor vrouwen die zich niet geheel en al gelukkig
voelen. En wanneer is dat met een vrouw het geval? Volgens deze Franse auteur:
wanneer het haar met de liefde niet zo bijzonder voor de wind gaat.
Maurois heeft een paar jaar geleden voor de Franse radio al eens een reeks
„huwelijkslessen" gegeven, maar daarbij kwam de voorgeschiedenis maar zijde
lings ter sprake. In deze zestig brieven beschrijft Maurois nu hoe een huwelijk
wel en niet moet worden voorbereid.
André Maurois die eigenlijk Her
zog heet stamt uit zeer gegoede krin
gen van Noord-Franse textielindus
triëlen, en die afkomst heeft zich in
zijn hele levenshouding en zijn werk
altijd vrij duidelijk geopenbaard. Hij
spreekt, schrijft, denkt en voelt volgens
de maatstaven van de oude, wat def
tige, franse burgerij die nog altijd veel
waarde hecht aan de „goede vormen"
en de hoffelijkheid.
Maar omdat dit boekje toch zeker
niet onder de doem van burgerlijke en
benepen vooroordelen is geschreven, ge
loof ik dat er genoeg waarheden in te
vinden zijn, waarmee heel wat jonge
mensen hun geluk zouden kunnen be
proeven om het Geluk met een
hoofdletter deelachtig te worden.
De Franse romancier legt er de na
druk op dat het huwelijk als een ver
bond voor het leven vooral niet moet
worden onderschat. Hij somt een serie
omstandigheden op die, volgens hem,
haast noodzakelijkerwijze moeten leiden
tot een mislukte echtverbintenis.
Tegenstellingen op het gebied van de
smaak, tegenstrijdige levensmethoden
en -ritmen, radicaal verschillende poli
tieke of religieuze overtuigingen, acht
Maurois fnuikend voor het slagen van
een huwelijk.
Hij waarschuwt tegen het gebruik
dat in zekere gegoede Franse kringen
nog altijd wordt gevolgd. Het gebruik:
een huwelijk om financiële of maat
schappelijke redenen te forceren.
Leerzaam ziin Maurois' opmerkingen
ook aan het adres van de eeuwige kla
gers. De slappelingen die altijd het ge
luk van anderen benijden en die over
tuigd zijn van het slechte gesternte
waaronder zij zijn geplaatst en geboren.
Maurois vindt de coquetterie een
vrouwelijke eigenschap, neen een deugd,
die gecultiveerd dient te worden. Een
vrouw moet het avontuur een helpend
handje willen bieden. En het avontuur
vraagt meestal niet eens zo veel. Een
blik, een woord dat in de conversatie
wordt geworpen. Elke man laat zich in
het algemeen véél gemakkelijker strik
ken dan vele vrouwen nog altijd ver
moeden en Maurois legt dan met veel
onbaatzuchtigheid en franchise zijn
eigen zwakke kanten bloot.
Eerlijk gezegd: zijn adviezen doen
hier toch wel wat verouderd aan. Ik
durf me namelijk af te vragen of een
moderne man met een minimum aan
intelligentie, wel zo gemakkelijk te in
timideren is als Maurois hier sugge
reert.
Ik wil dan oo kniet zeggen, dat deze
brieven als een handleiding moeten
worden gelezen, waarvan het succes bij
voorbaat kan worden gegarandeerd.
Maurois is trouwens een tè intelligente
moralist om deze bedoeling gehad te
hebben. Maar deze brieven zijn er niet
minder interessant en lezenswaardig
door en ze bieden op vele bladzijden
een nieuwe en soms ook een heel
oude kijk op die eeuwige strijd tus
sen. de geslachten, in welk verband An
dré Maurois zich een keer temeer een
gevoelig, scherpzinnig en, origineel stra
teeg heeft betoond.
Dit ensemble is een goed voorbeeld van
de heersende voorjaarsmodeHet wijde
jakje is zwart-wit, de japon zwart, de
hoed is van zwart stro.
Een charmante huisrok van stevig don
kerblauw linnen, voorzien van grote
zakken en gedragen op een geruite
blouse.
In het atelier van haar huis in
Amersfoort, waar door de wijde
ramen de natuur heel dichtbij is, ont
vangt ze ons: de zeventigjarige me
vrouw Jo Kruijder—Bouman. Voor
velen in Haarlem zal zij geen onbe
kende zijn. Toen haar man, de be
kende schilder Herman Kruijder, van
wie wij vorig jaar in Het Huis van
Looij een uitgebreide herdenkings
tentoonstelling hebben gezien, nog
leefde, hebben zij jaren in Haarlem,
Heemstede en Bennebroek gewoond.
Naar aanleiding van haar op handen
zijnde zeventigste verjaardag wordt
haar werk in Het Huis van Looij van
24 maart af geëxposeerd: schilderijen,
aquarellen, wandkleden en collages.
Wij ondernamen de tocht naar haar
Amersfoortse woning om alvast per
soonlijk met haar en haar kunst
en vooral haar affiche en naaldwerk
- kennis te maken.
WIJ HEBBEN van dit bezoek een bij
zonder prettige indruk overgehouden
want wij vertoefden bij een ideale
gastvrouw, die ondanks haar hoge
leeftijd nog het temperamen en het
enthousiasme van de jeugd bezit. Er
gaat iets buitengewoon verfrissends
uit van deze zeventigjarige, die gezel
lig een sigaret met ons meerookte. Het
zelfde frisse en levensblije treffen we
in haar werk, waaraan vooral de
warme tinten en fijne, bloeiende kleu
rencombinaties iets heel persoonlijks
geven.
Modem en fors van opzet zijn haar
appliqués, waarvan ze ons enkele liet
zien: een wandkleed, geïnspireerd op
een aquarium, met vissen in hun vaart
gevangen, zeeanemonen en planten,
deels grof geappliqueerd, deels door
wazige tule en borduurwerk mysterieus
weergegeven.
„De eigenaardige sfeer in een aqua
rium heeft me altijd geboeid," zei me
vrouw Kruijder. Vroeger ging ik met
mijn man vaak naar Artis en dan moest
hij nogal eens zeggen: „Ga jij maar naar
je vissen, dan zie ik je straks wel weer."
Het geheimzinnige van die vissen-
wereld heeft haar meermalen geïnspi
reerd tot schilderijen en wanddoeken en
ook tot collages (applicatie- of knip
werk achter glas). Ze maakte dan in
Artis voorstudies in het aquarium en
verwerkte deze thuis tot composities.
We kregen ook een doek te zien met
een bloeiend boompje op de voorgrond
en op de achtergrond statige bomen,
Iris reticulata behoort tot de vroeg-
bloeiende bolgewasjes en als men het
weer maar een beete mee heeft kan dat
aardige lage goedje nu al in volle bloei
staan. De mooie blauwe of purperen
bloempjes met hun gouden honingmer-
ken verspreiden een heerlijke primula
achtige geur en ik zou ze in mijn rots
tuintje niet willen missen. Ook op de
voorgrond in de border voldoen ze uit
stekend. Het is nu echter niet de goede
tijd hen aan te planten; dat moet aan
staande herfst gedaan worden, doch als
ge ze straks in volle bloei ziet staan,
moet ge die naam toch eens noteren;
ge bent het anders tegen de herfst weer
vergeten. Wilt u beslist irissen die nog
deze zomer bloeien, dan zijn er genoeg
andere soorten die nu nog gepoot kun
nen worden. Dat zijn dan de zogenaam
de overblijvende tuinsoorten: iris ger-
manica en haar hybriden. Deze planten
vormen weldra grote bossen, echt plan
ten om in de border te hebben. De
meeste soorten geuren ook heerlijk en
juist omdat ze eigenlijk vlak na al die
bloembollenweelde bloeien kan ik ze u
warm aanbevolen. De echte gele iris - de
gele lis - houdt wel van een vochtige
standplaats, doch dat wil nog niet zeg
gen, dat deze gekweekte soorten nu ook
allemaal zo vochtig moeten staan. U
kweekt ze het best op voedzame grond
cn het kan geen kwaad wat oude meat
Iris reticulatd staat al in bloei.
onder te spitten. Ook kunt u de bekende
rose korrelmest gebruiken.
G. KROMDUK
waartussendoor men heel ver het bos
in ziet. De borduursteken zijn hier kris
kras door elkaar gewerkt. Vooral op een
afstand is dit tafereel verrassend en
typisch het werk van een schilderes.
Het is juist bijzonder moeilijk om dit
effect te bereiken, omdat men onder het
borduren niet zo gemakkelijk achteruit
loopt om het geheel als bij een schilderij
op perspectief en algemene beeldvor
ming te bekijken.
Een grote, stralende zon is het middel
punt van een zonnebloem wandkleed.
In het bijzonder de in de harten ver
werkte kleuren zijn hier opvallend. Aan
het doek „Oase", sterk en mooi van
kleur in tinten van groen en oranje,
met hoekige motieven, kan men zien, dat
het in één vaart van warme vreugde is
opgezet.
Haar werk kan ook zeer poëtisch zijn,
zoals in haar collage „Wintersfeer"
waarbij wazige tule de juiste winterse
sfeer aanbrengt. Dit treffen wij ook in
„Lentenacht", een appliqué in gesluier
de tinten van paars en blauw.
MEVROUW KRUIJDER ontving haar
opleiding aan de Rijksacademie voor
Beeldende Kunsten te Amsterdam en
was leerlinge van prof. Van der Waay.
daarna haalde ze haar middelbare acte
tekenen en was vier jaar gedurende
haar verloving lerares aan de vak
school in de Gabriël Metsustraat te Am
sterdam. Ze heeft altijd al geschilderd
eerst olieverf, toen pastel en in haar
Haarlemse tijd kinderboeken geïllus
treerd. Zij en haar man waren gewoon
lange wandelingen te maken, bijvoor
beeld in de bossen van Vogelenzang en
altijd keerde ze dan terug met een jacht
buit van mooie takken en bloemen. In
die tijd vervaardigde ze van gedroogde
bloemen, tulle, bladeren, takjes en pa
pier droomboeketten achter glas. „Na
tien jaar was er nog niets aan veran
derd," vertelde ze ons, weer met die
vreugde in haar stem over iets moois,
dat niet verloren ging. Met feilloos
artistiek vermogen bundelde zij veer
tjes, kantbloemen en stukjes mos tot
fantasieën achter het glas, die zij zelf
haar oerwoudvegetatie noemt.
Toen men haar man in 1922 vroeg
voor een bepaalde tentoonstelling ook
eens een wandkleed te ontwerpen,
maakte hij volgens haar „glas in lood"
van lapjes stof met drie grote zonnen
erop. Dit werkte aanstekelijk. In die tijd
begon zij met haar appliqueerwerk, eerst
alleen van vrij grote lapjes, later ge
combineerd met naaldwerk, de zwaar
dere lijnen markerend door zigzagband
of koord.
„Als ik niet een bijzonder mooie
lap heb voor de achtergrond kan ik niet
beginnen. Van de achtergrond ga ik
namelijk altijd uit. Ik teken nooit iets
vooraf, maar zet meteen met lapjes en
borduurwerk het idee op, dat ik in mijn
hoofd heb."
De bezonken kleuren van oude stof
fen, die bovendien ouderwet» ijzersterk
Wandkleed „krokodillen" van
Jo Kruyder-Bouman.
zijn, trekken haar bijzonder aan. Ze be
zit een heerlijke voorraad oude lapjes
en ander materiaal en mag graag om een
lapje fluweel van een mannenjasje
bedelen, want daar is ze bijzonder op
gesteld.
Deze veelzijdige kunstenares is nog
steeds enthousiast aan het schilderen en
borduren, steeds anders en zich nog
steeds vernieuwend. Zo maakt ze van
gekleurde kraaltjes en ijzerdTaad cor
sages, komt nog tijd te kort voor alles
wat ze wil doen en onderneemt met
onverwoestbare belangstelling tochten,
bijvoorbeeld naar het Stedelijk Museum
te Amsterdam en niet alleen „om bij te
blijven", maar ook uit innerlijke nood
zaak. Het viel ons moeilijk het huis van
mevrouw Kruijder te verlaten, amdat dit
op zichzelf ook al zo interessant was
door het vele werk van haar en haar
man, dat er hangt.
TINEKE RAAT.
Zolang het nog geen zomer is, valt
een warm nagerecht wel in de smaak.
Compote van zoete appelen en gedroog
de pruimen
Vz kg zoete appelen, 150 g. gedroog
de pruimen, ongeveer 50 g (3 eetle
pels) suiker, kaneel, citroen- of si
naasappelschil.
De pruimen een nacht of langer weken
in ruim water. Ze zachtjes gaar koken
in het weekwater waaraan een lepel sui
ker is toegevoegd. De appelen schillen,
van de klokhuizen ontdoen en in schijf
jes snijden. De appelschijfjes opzetten
met een paar cm water, een stukje
pijpkaneel of een theelepel gemalen ka
neel, een lepel suiker en zo mogelijk
een stukje citroen- of sinaasappelschil.
De appelen gaar koken en de pijpkaneel
en citroen- of sinaasappelschil verwij
deren.
De pruimen uit het kooknat nemen
en voorzichtig met de appelschijfjes
vermengen. De compote warm of koud
opdienen.
Het pruimenkooknat kan gebruikt
worden als drank of als puddingsaus
over droge rijst, griesmeelpudding, ge
bakken beschuit of andere toespijs.
250 g rijst, y2 liter water, zout, 100 g
geraspte cocosnoot, bruine suiker of
stroop.
De rijst wassen en opzetten met het wa
ter en zout en zachtjes gaar koken in
ongeveer 30 minuten. Tijdens het koken
de pan gesloten houden en dus niet in
de rijst roeren. Van het vuur af de ge
raspte cocosnoot door de rijst mengen.
Het gerecht in een schaal overdoen en
in het midden een kuiltje maken. Het
kuiltje vullen met bruine suiker of
stroop. De cocosrijst warm opdienen.
Het verslag over 1955 van de Nederland-
sche Bioscoop-Bond Is thans verschenen.
Aan de hand van het gepubliceerde cij
fermateriaal concludeert het verslag, dat
zich het voorzichtig herstel, waarin het
film- en bioscoopbedrijf zich de laatste
jaren mag verheugen, ook in 1955 heeft
voortgezet. Hoewel door de Iets grotere ge
middelde besteding van het publiek en de
herziening van de vermakelijkheidsbelas
ting in een groot aantal gemeenten een
weinig kon worden ingehaald van de ach
terstand, ontstaan als gevolg van prijsbe-
perkingen en belastingverhoging, ging een
deel van het accres wederom verloren door
de aanzienlijke stijging van kosten, welke
zich aan het filmbedrijf als het ware op
drong door technische vernieuwingen en
duurdere inkoop.
En groot aantal gemeentebesturen heb
ben in de loop van het jaar de vermake
lijkheidsbelasting herzien einde 1955
hadden 270 van de 310 gemeenten, waar
bioscopen gevestigd zijn, deze heffing ver
laagd lot 25% of minder. Er zijn echter
enige tientallen middelgrote en kleinere
gemeenten overgebleven, die een gelijk
stelling van de film met het overige ver
maak of aanpassing aan een algemeen gel
dend tarief van de hand wijzen.
Het bioscoopbezoek steeg in 1955 met een
miljoen, dat is met anderhalf procent
tegen twee procent in het jaar tevoren.
Hoewel deze toeneming op een normale
ontwikkeling wijst, is zij onvoldoende in
dien men in aanmerking neemt, dat daarin
de teruggang, welke steden als Amsterdam
en Den Haag te boeken hadden, is verdis
conteerd en het bioscoopbezoek in ons land
neg altijd ten achter is bij dat in het bui
tenland.
Het aantal bioscopen is gestegen tot 528
met 250.000 zitplaatsen. Het aantal filmver
huurkantoren bedraagt 38, het aantal film
fabrieken 10, het aantal filmprod-uktie-
zaken 29.
Het verslag is met tal van grafieken en
overzichten verlucht, welke onder meer
betrekking hebben op het bioscoopbezoek,
de invoer van hoofdfilms en het aantal za
ken. Zo blijkt bijvoorbeeld, dat het aantal
ingevoerde hoofdfilms, dat sedert 1946 van
497 bijna onafgebroken daalde tot 404 in
1954, in het verslagjaar weer tot 449 is ge
stegen. Het aantal kleurenfilms bereikte
daarbij het nieuwe record van 222, vrijwel
de helft van de totale invoer tegen 46% in
1954 en 32% in 1953. Het bioscoopbezoek
beliep 66 millioen tegen 65 millioen in 1954,
waarvan 56,5% in de grote en 43,5% in de
overige gemeenten. Het aandeel van de drie
grootste steden Amsterdam, Den Haag en
Rotterdam in het totale filmbezoek daalde
van 39,1% in 1954 tot 38,3% in 1955.
Blijkens de grafieken was in 1955 het
Europese aandeel in het bioscoopprogram
ma 43,33%, dat wil zeggen ongeveer het
zelfde als in 1954, toen het percentage 43,45
bedroeg.
Het verslag bevat verder de mededeling,
dat de heer M. P. Vermin het bondsvoorzit
terschap in verband met zijn gezondheids
toestand, heeft neergelegd. Sinds 1945 ver
vulde hij deze functie.
(Van onze correspondent in Wenen)
Een Westerse diplomaat stelde onlangs in
de Bulgaarse legatie te Wenen de vraag
of de besluiten van de jongste partijdag te
Moskou geen ingrijpende veranderingen te
weeg zouden brengen. De Bulgaarse attaché
bracht zijn gast zwijgend naar een andere
salon, waar nog altijd een groot portret van
Stalin hangt. Men vraagt zich echter af
wat er zal gebeuren met de duizenden
standbeelden van gips, die aan de lopende
band zijn vervaardigd en die een artistieke
schande zijn in elk Russisch dorp.
De inwoners van Praag vragen zich af
„wat er gebeuren zal met het reusachtige
standbeeld van Stalin op de Letna-berg,
dat uit de beste en grootste granietblokken
werd gebeiteld.
Weer andere vragen worden er in Boe
dapest gesteld over Rakosy, die indertijd
als de „beste leerling van Stalin" werd ge
prezen en die na het partijcongres door de
Hongaarse bladen niet meer als eerste
secretaris wordt vermeld, doch eenvoudig
als kameraad Rakosy. Men vertelt als
wrange grap, dat Rakosy het borstbeeld van
zijn tegenstander Rajk, die hij in septem
ber 1949 liet ombrengen, in zijn werkkamer
heeft laten plaatsen, met op het voetstuk
gebeiteld: „Pardon".
Hongarije is de communistische eretitel
„stachanovist" vervangen door het nietszeg
gende „uitmuntende arbeider". Stachanov,
de Russische stootarbeider, die in 1935 zijn
werkprestaties op ongelooflijke wijze op
voerde en het voorbeeld is geworden van
de communistische uitbuiters. Deze held is
met al zijn navolgers roemloos ten grave
gedragen als het slachtoffer van de afge
schafte heldenverering.
ADVERTENTIE
Nationaal en internationaal bekroond
Bespreek tijdig.
Schoterweg 45 - Haarlem - Tel. 12540
Zes acteurs eoi actrices van de toneelkern
van de Nederlandse Televisiestichting heb
ben mededeling gekregen dat hun contract
niet verlengd is. Het betreft hier de dames
Vera Bondam, Loudi Nijhoff, Elly van Ste
kelenburg, Ellen de Thouars en de heren
Ko van den Bosch en Jacques Bijlevelt.
Er is, naar men ons van de zijde van de
Televisiestichting mededeelt, geen sprake
van ontslag in de gewone zin des woords.
In het systeem van de televisie wordt ge
werkt met jaarcontracten en er is hier al
leen sprake van af of niet verlengen daar
van. Een van de redenen, welke hebben
doen besluiten enige contracten niet te ver
lengen, is vooral de wenselijkheid in de be
zetting een gunstiger verhouding voor de
heren te verkrijgen. De laatste tijd kwam
het veel voor dat er een zogenaamd „man-
nenstuk" op het scherm verscheen. De er
varing van de radio heeft geleerd, dat een
kern van ongeveer tweemaal zoveel acteurs
als actrices nodig is. Wat dat betreft was
de televisiekern in het eerste jaar van haar
bestaan eigenlijk fout: tien dames tegen
over negen heren. Dat was echter, aldus
het commentaar, een gevolg van het feit
dat deze kern, waarvan de noodzakelijk
heid in het vorige seizoen aan de dag was
getreden, pas kon worden gevormd op het
moment dat de markt van acteurs en ac
trices al vrijwel was „afgeroomd". Door de
aantrekking van nieuwe krachten wil men
in elk geval trachten aan de behoefte van
„doorstroming" te voldoen.
Begin april komt de markt vrij voor
nieuwe overeenkomsten. De televisie-to-
neel'kern zal dan ten minste acht nieuwe
krachten moeten aantrekken, daar enkelen
reed® het voornemen te kennen hebben ge
geven zich voor het volgende seizoen bij
voorbeeld aan het nieuwe Zuid-Neder
landse gezelschap te verbinden.
Intussen hebben de acteurs en actrices,
die mededeling hebben gekregen dat hun
contract niet verlengd wordt, zich tot hun
beroepsorganisatie gewend om opheldering
over enkele feiten.
ADVERTENTIE
RAPID
VSt 92 f 110 -
VSt 93 f 135.-
's-GRAVENHAGE (ANP) De Hoge
Commissaris der UNO voor Vluchtelingen,
mr G. J. van Heuven Goedhart, heeft ern
stige bezwaren tegen het fonds voor vluch
telingen, dat destijds door de Raad van
Europa is ingesteld. Hij heeft deze bezwa
ren uiteengezet in een lezing over het
vluchtelingenvraagstuk, welke hij in de
rolzaal op het Binnenhof in Den Haag hield
voor het Nederlands Genootschap voor In
ternationale Zaken en de Haagse afdeling
van de Vereniging voor Internationale
Rechtsorde.
De heer Van Heuven Goedhart herinner
de er aan, dat het fonds van de Raad van
Europa, dat onder leiding staat van de
Fransman Pierre Schneiter, bedoeld is voor
de oplossing van het vraagstuk der zoge
naamde nationale vluchtelingen, zoals
Duitsers uit Oost-Duitsland, die naar West-
Duitsland zijn gevlucht. Hij wilde geen
gedetailleerde critiek leveren doch zei het
beter te hebben gevonden als dat fonds
nooit was opgericht. Hij twijfelde aan de
utiliteit, vooral de politieke utiliteit ervan.
Hij zei het vreemd te vinden, dat in an
dere landen dan Duitsland geld zou wor
den ingezameld het fonds vraagt tien
miljoen dollar waarmee in Duitsland
door Duitsers woningen zouden worden
gebouwd voor Duitsers. Hij vond dit een
bij uitstek Duitse aangelegenheid. Overi
gens: „Nu het fonds er eenmaal is, wens ik
mijn vriend en tegenstander Schneiter alle
succes". De heer Van Heuven Goedhart
was overigens van mening, dat het fonds
van de Raad van Europa aanleiding zal
geven tot een „woud van misverstanden".
Sprekende over zijn eigen werk her
haalde de Hoge Commissaris, dat de bij
dragen van de regeringen voor de oplos
sing van het vl uchtelingenvraagstuk nog
altijd beneden het door hem nodig ge
achte peil blijven. „Mijn vier komma drie
miljoen dollar per jaar voor de oplossing
van mijn probleem krijg ik niet, terwijl
de regeringen wel vierentwintig miljoen
dollar per jaar op tafel leggen voor het
instandhouden van het probleem der Ara
bische vluchtelingen in het Midden-Oos
ten", aldus mr. G. J. van Heuven Goed
hart, die voorts een uitgebreide schets
gaf van de geschiedenis van het vluchte
lingenprobleem en van de moeilijkheden
die hij ontmoet bij de oplossing ervan.
Onder het gehoor van de Hoge Commis
saris bevonden zich de voorzitter der Eer
ste Kamer, mr. J. A. Jonkman, de minister
van Justitie, prof. mr. J. C. van Oven en de
secretaris-generaal van diens departement,
mr. J. C. Tenkink.
ADVERTENTIE
Maar xij had 't nog niet door tot,
opeens, zij 't bemerkteMAÏZENA
ddt was het geheim van moeders
kookkunst. Maar... moeder zei bij
het kopen van MAÏZENA steevast
DURYEA en daarbij keek moeder
wel uit, dat zij geen andere kreeg.
Vandaar haar kooksucceasen. Nu
is ook zij zelf ervan doordrongen,
dat het heus wel de moeite loont op
die naam DURYEA te letten. In
derdaad - er is geen beter bind
middel t>oor groenten, soepen en
sausen dan MAÏZENA DURYEA.
V
