Haarlem's Dagblad | 1956 | 6 april 1956 | pagina 9

Rotterdammer zou medeplichtig zijn
aan inbraak in gemeentekluis

TIRKITM

Inbrekers wijzen autohandelaar
aan als de „derde man"

Moord met staatsie

Nasleep inbraak in Ruigoord

Verdachte: „ik weet van niets; ik zit
vrijwillig in voorlopige hechtenis"

Eis: drie jaar en
zes maanden

FEUILLETON

T Silver Stoepke

Haarlemse rechtbank

Officier van Justitie eiste
vier jaar gevangenisstraf

Witte tanden - frisse adem
met COLGATE!

Medeplichtige

Waardeloze verklaringen

Het Bennies.

door Wil Wanting

Andere auto?

Rechtbank veroordeelde
Beverwijker tot ll/2 jaar

Een jaar wegens
poging tot doodslag

Inbreker maakte het de
politie gemakkelijk

Kapitein Visser van „Nieuw
Amsterdam" zegt de
zee vaarwel

NJHC-Paaswerkkampen

Deelnemers kampeer
wagentour in Rotterdam

O

De hoorbrll voor

slechthorenden

Zoon van Gandhi overleden
in Zuid-Afrika

C.N.V. gaat samen met
verzekeringsmaatschappij

Aandelen van de ,U.B.O.
te Utrecht overgenomen

Verhoging minimum
pensioen voor verzets-
slachtoffers

Geschiedenis en Esthetiek
van de Drukkunst

VRIJDAG 6 APRIL 1956

pE HAARLEMSE RECHTBANK HEEFT zich donderdag bijna twee uur bezig
gehouden met de behandeling van een zaak die in nauw verband stond met de
geruchtmakende inbraak in de boerenleenbank te Ruigoord in de kerstnacht van
1951, waarbij uit een brandkast een bedrag van byna vijftigduizend gulden werd
gestolen. Twee beruchte inbrekers werden toen van dit misdrijf verdacht en er
volgden enkele veroordelingen die tot gevolg hadden dat een nu 76-jarige ketel
maker en een 62-jarige antennebouwer voor vele jaren werden ingesloten. Het geld
werd echter nooit gevonden en ook tijdens de zitting van donderdag werd niet
duidelijk wat er nu eigenlijk met een gedeelte van de buit was gebeurd. Deze keer
stond namelijk een 41-jarige autohandelaar en rijschoolhouder uit Amsterdam
terecht die ervan verdacht werd de twee inbrekers in de bewuste kerstnacht met
zijn auto naar en van de plaats van de inbraak vervoerd te hebben. Daarvoor zou
hü een bedrag van f 16.500,ontvangen hebben en dat vonden de ketelmaker en
de antennebouwer eigenlijk wel iets te veel. Toen zij namelijk uit de strafgevangenis
In Groningen ontslagen werden zonden zij een brief aan de autohandelaar waarin
stond dat zij volkomen aan de grond zaten en dat zij beslist nog een gedeelte van
de „kluif" wilden hebben.

De autohandelaar betaalde echter niet en
zo kwam de zaak aan het rollen. Als ver
dachte voor de rechtbank verklaarde hij
echter dat hij niets met de inbraak zelf te
maken had gehad. Wel had men hem ge
vraagd als uitkijk en chauffeur te fungeren,
maar daarvoor had hij bedankt. Verder
had hij niets meer van de daders van de
inbraak gehoord. Deze verklaarden echter
als getuigen dat de autohandelaar wel
degelijk mee naar Ruigoord was geweest
en dat hij bovendien een derde van het
buitgemaakte kapitaal ontvangen had.

Tijdens het verhoor, waarin de verdachte
wel erkende vroeger enkele inbraken te
hebben gepleegd, verklaarde de verdachte
voorts dat hij volkomen vrijwillig in het
huis van be\yaring te Haarlem in voor
lopige hechtenis zat omdat hij in feite kon
gaan en staan waar hij wilde.

De officier van Justitie, mr. dr. R. W. H.
Pitlo, meende in zijn requisitoir dat de
verdachte geen mededaderschap of heling
ten laste gelegd kon worden, maar wel was
hij ervan overtuigd dat de autohandelaar
medeplichtig was geweest aan de grote in
braak. Hij steunde daarbij op de verkla
ringen van de twee getuigen en voorts
stond hij lang stil bij het feit, dat in de
nacht van de inbraak een toevallig pas
serende voorbijganger in Ruigoord een
personenwagen had zien staan waarvan
het nummer, zoals later bleek, slechts één
cijfer verschilde met het nummer van een
van de leswagens van de verdachte.

Wegens medeplichtigheid en mede met
het oog op het strafblad van de verdachte
eiste de officier van Justitie een gevange
nisstraf voor de tyd van drie jaar en zes
maanden met aftrek van het voorarrest.

In een gedegen pleidooi sprak de ver
dediger, mr. J. A. van Waarden, eerst als
zijn oordeel uit, dat de verdachte zich na
zijn minder eerbiedwaardige periode in
zijn leven volkomen gerehabiliteerd had
en thans aan het hoofd staat van een
bloeiend bedrijf. Vervolgens ging mr. Van
Waarden uitvoerig de getuigenverklaringen
van de twee hoofddaders van de inbraak
na en daarbij sprak hij als zijn oordeel uit,
dat deze twee „doortrapte en geraffineerde
misdadigers kunnen liegen alsof het ge
drukt staat". Pleiter meende dan ook dat
er in het geheel geen waarde gehecht moest
worden aan deze verklaringen. Voorts
sprak hij zijn bevreemding uit over het
feit, dat de afdrukken van de banden die
bij de boerenleenbank in de modder van
de weg waren gevonden niet vergeleken
waren met het profiel van de banden van
de auto van de verdachte.

Ook vroeg mr. Van Waarden zich af
welke reden de twee getuigen konden
hebben om de autohandelaar als de mede
plichtige aan te wijzen. Uiteraard is het,
aldus de verdediger, bijzonder moeilijk om
in de psyche van een beroepsmisdadiger
door te dringen maar toch meende hij een
verklaring voor de verdachtmaking te heb
ben gevonden. In de eerste plaats was de
verdachte inderdaad aangezocht om mee

ADVERTENTIE

Voorkom en bins

die znnrbrand op de maag.

Wacht niet tot uw maag door overtollig
maagzuur „opstandig" wordt. Smoor dat pijn
lijk zuurbranden in de kiem. Met Rennies.
Uw apotheker of drogist heeft Rennies voor
u in drie verpakkingen: klein - groter -
grootst en iedere Rennie is apart verpakt.
Hygiënisch en practisch om bij u te steken!
Rennies helpen iedereen altijd direct
enzij zijn nog smakelijk ook.

(37)

Deze optimistische zienswijze deed Heb-
bels belangstelling voor de portefeuille dan
ook verminderen. En aan de mogelijkheid,
bat een financiële aantekening van Proster
in onbevoegde handen een middel tot
chantage kon zijn, scheen de student
niet te denken. De inspecteur speelde die
mogelijkheid wel door het hoofd: chantage,
nu op Hebbels uitgeoefend, zou immers het
begin kunnen zijn van het spoor, waar
naar de beide politiemannen de hele week
nu al tevergeefs hadden uitgezien. Hebbels
kon dus eventueel een lokaas zijn, dat
oc geheimzinnige onbekende, die achter het
mysterie van de Drieherendrift stond, wel
licht tot onvoorzichtigheden zou kunnen
verleiden. Overigens, had Enters steeds
sterker het gevoel, dat zijn geheimzinnige
tegenstander in deze zaak over een intel
ligentie beschikte, die zulke eenvoudige
lokmiddeltjes wel volkomen zou doorzien.

Maar men wist nooit

In tegenstelling met Hebbels, hoopte in
specteur Enters dat er in Proster's ver

te gaan met de inbrekers, waarbij een van
de getuigen nog steeds in de mening ver
keerde dat de gehele zaak verraden was,
zodat men kon aannemen dat de auto
handelaar gestraft was voor iets dat hij
niet gedaan had en in de tweede plaats
uitte mr. Van Waarden de veronderstel
ling dat de twee reeds bejaarde misdadi
gers hun broodwinning op een ander ter
rein, de chantage, gezocht hadden.

Tenslotte ging de verdediger uitvoerig
in op de verklaringen van enkele getuigen
die in de bewuste nacht in Ruigoord de
auto hadden zien staan. Daaruit bleek na
melijk dat men een auto had opgemerkt
die omstreeks 1935 gebouwd moest zyn,
terwyl van deze wagen de koplampen tus
sen de spatborden en de radiator zouden
hebben gestaan.

De auto van de verdachte was toen ech
ter gloednieuw (bouwjaar 1950), de kop
lampen waren in de spatborden ingebouwd
en bovendien was de wagen zowel aan de
voorzijde als aan de achterkant voorzien
van borden met de leter L (leswagen) en
een bord met de naam en het adres van
de verdachte.

Dit alles was volgens mr. Van Waarden
voldoende aanleiding om voor de ver
dachte vrijspraak en de onmiddellijke in
vrijheidstelling te vragen, maar toch wilde
hij dit laatste niet doen om de rechtbank
de gelegenheid te geven ook het oude dos
sier van de twee getuigen nog eens nauw
keurig te bestuderen waaruit dan aldus
pleiter zou blijken, dat deze twee in
brekers reeds ongeveer acht personen als
de „derde man" hebben aangewezen. Wel
vroeg de verdediger de rechtbank om, zo
dra de uitspraak geformuleerd zou zijn,
de verdachte indien deze onschuldig be
vonden zou zijn op vrije voeten te
stellen.

De rechtbank zal uitspraak doen op
19 april.

De Haarlemse rechtbank heeft donder
dagmorgen uitspraak gedaan in de zaak
tegen een 34-jarige 1 os-arbeider uit Bever
wijk tegen wie de officier van Justitie, mr.
dir. R. W. H. Pitlo, veertien dagen geleden
twee jaar gevangenisstraf eiste omdat hij
bewezen achtte dat de Beverwijker in de
nacht van 5 op 6 januari in Velsen een in
braak gepleegd had waarbij een bedrag van
352 gestolen werd.

De rechtbank veroordeelde de los-arbei
der tot een gevangenisstraf voor de tijd van
een jaar en zes maanden.

De Haarlemse rechtbank veroordeelde
donderdagmorgen een 26-jarige arbeider
uit Zaandijk tot een jaar gevangenisstraf
en ter beschikkingstelling van de regering.
De verdachte tegen wie een jaar geëist was
zou in maart en juli van het vorig jaar ge
tracht hebben zijn echtgenote, dié hem dik
wijls tergde, de keel dicht te knijpen. De
officier van Justitie had veertien dagen ge
leden een jaar gevangenisstraf en voor
waardelijke terbeschikkingstelling met een
proeftijd van drie jaar geëist.

De politie te Rotterdam heeft een 22-
jarige jongeman aangehouden, die had in
gebroken in een gebouw aan de Veemarkt.

Omstreeks drie uur 's nachts hoorden
agenten gestommel in het gebouw. Zij gin
gen op onderzoek uit en zagen een man
vluchten, die zelfs door enige waarschu
wingsschoten niet tot staan te brengen was.
Een andere agent vond de volgende morgen
een oude dagvaarding vlak bij het gebouw.
Twee politiemannen gingen naar het adres,
dat op de dagvaarding stond. Zij herkenden
de man als de ontvluchte inbreker.

„Dit is mijn woning en ik moet haar nu
verlaten. Het is jammer, dat ik haar niet
kan meenemen". Dit zei donderdag de
gezagvoerder van de „Nieuw Amsterdam"
van de Holland-Amerika Lijn, kapitein C.
Visser, toen hij in zijn hut iets vertelde
van zijn vertrek bij de Holland-Amerika
Lijn op 1 mei wegens het bereiken van de
pensioengerechtigde leeftijd. De kapitein,
die 41 jaar bij deze rederij heeft gevaren
en thans zijn laatste reis als gezag
voerder heeft besloten, merkte op, toen
hem naar zijn wel en wee werd gevraagd,
weinig wee te hebben gehad in zijn loop
baan. In de eerste wereldoorlog, op 6 sep
tember 1915, ging hij naar zee als stuur
mansleerling. Gedurende de laatste oorlog
was hij aan wal. Op 2 april 1953 kreeg hij
het commando over tie „Nieuw Amster
dam".

Kapitein Visser gaat nu zijn zoon op
zoeken in Lake Charles, die hij in twee
jaar niet heeft gezien en „misschien blijf
ik daar wel. Mijn liefhebberij is het bou
wen van model-zeilschepen en op het
ogenblik heb ik een model onderhanden
van de „Cutty Sark", destijds een beroem
de clipper".

De grootste verandering in de veertig
jarige zeemansloopbaan noemde hij de
moderne navigatie. Toen kapitein Visser
op 1 april - drie dagen voor aankomst te
Southampton - zijn verjaardag vierde,
heeft de bemanning afscheid van hem ge
nomen.

Bijna 300 jongeren voornamelijk scho
lieren van de 74.000 leden der Neder
landse Jeugdherbergcentrale nemen deel
aan de Paaswerkkampen, die in veertien
jeugdherbergen worden gehouden om al
lerhande werkzaamheden uit te voeren zo
dat alles weer piekfijn voor elkaar is als
het trekkersseizoen begint. De kampen be
gonnen Tweede Paasdag en duren tot za
terdag 7 april. Verleden jaar heeft de
NJHC een proef met dit soort kampen ge
nomen met als doel de jongeren nauwer in
het werk te betrekken en door zelfwerk
zaamheid te appelleren aan hun verant
woordelijkheidsgevoel.

Aan boord van de „Nieuw Amsterdam"
van de Holland-Amerika Lijn, die donder
dag na een afwezigheid van bijna vier
maanden in haar thuishaven Rotterdam
terugkeerde en voor het volgend vertrek
op 8 mei eerst een onderhoudsbeurt krijgt,
bevonden zich 54 deelnemers aan de
„Wally Byam" Kampeerwagentour 1956.
Deze trip behelst een bezoek aan België,
Luxemburg, Duitsland, Zwitserland, Italië,
Spanje, Denemarken, Zweden, Noorwegen
en enkelen hebben het plan een kijkje
achter het IJzeren Gordijn te gaan nemen,
ten minste wanneer zij worden toegelaten;
men reist met auto's met daarachter ge
koppeld de kampeerwagens.

ADVERTENTIE

OMEGA

Hetift het vertrouwen der wereld

HET WERELDMERK

in goud - goud op staal - geheel staal.

Een keurcollectie vindt u
vanaf heden bij

De kleine zaak met de grootste keuze.
GROTE HOUTSTR. 49 - TEL. 20049

Niemand ziet dat U een
hoortoestel draagt, geen
kledinggeruis, geen
snoeten en slechts één
klein batterijtje.

ADVERTENTIE

Een nieuwe tijd van normaal horen breekt met
de hoorbril voorU aan. Het geluid wordt opge
vangen waar het
hoort, namelijk
aan het hoofd.

Vraagt brochure.

GRATIS
DEMONSTRATIE
BIJ:

N.V.INSTRUMENTHANDEL vftiFa.P.GEERVLIET
Haarlem, Koningstraat 11, Tel. 16171

Voor de Haarlemse rechtbank stond don
derdag een 56-jarige Rotterdammer terecht
die ervan verdacht werd op 19 maart 1950
meegedaan te hebben aan een (mislukte)
inbraak in het kantoor van de gemeente
ontvanger aan de Heidestraat in Velsen.

In de avond van die bewuste dag was
namelijk een groepje van vier man uit de
Maasstad met een oude auto naar Velsen
getrokken om de kluis in de kelder van het
kantoor van de gemeenteontvanger open te
breken. Men bracht daartoe een acetyleen-
en een zuurstofcylinder mee die overi
gens ook gestolen waren een koevoet,
een snijbrander en nog enkele andere
werktuigen. In Velsen stapte het gezel
schap uit, de cylinders werden het gebouw
binnengebracht en men toog aan het werk.

Een 66-jarige machinebankwerker, die
een groot gedeelte van zijn leven in
diverse gevangenissen heeft doorgebracht,
had de leiding van de inbraak en hij daal
de dan ook in de kelder af om te trachten
de kluis waarin zich veertigduizend gulden
bevond te forceren, terwijl de twee ande
ren op de uitkijk stonden, de ramen van
het gebouw zorgvuldig afdekten en de gas-
toevoer regelden. De poging om in de kluis
te komen mislukte, omdat achter het staal
nog een dikke betonnen deur zat en onver
richter zake moest men weer vertrekken.

De zaak was door mededelingen van de
chauffeur aan de politie zes jaar na het
gepleegde feit opnieuw aan het rollen ge
gaan.

DURBAN (Reuter). Gandhi's zoon
Manilal, die reeds enige tijd ziek was, is
in zijn woning te Phoenix, aan de Noord
kust van Natal, nabij Durban, in Zuid-
Afrika, op 64-jarige leeftijd overleden.

Manilal Gandhi was hoofdredacteur van
het te Durban verschijnende dagblad „In
dian Opinion". Hij was een krachtig tegen
stander van de „apartheidspolitiek".

Manilal was de derde zoon van wijlen de
Mahatma. Hij vestigde zich in 1916, met
zijn broeder Ramdas, te Phoenix, in Natal.
Hij werd opgenomen in de Indische ge
meenschap, die zijn vader in 1901 had ge
sticht.

Manilal heeft verschillende malen ge
vast een maal gedurende drie weken
uit protest tegen de Zuidafrikaanse apart
heidspolitiek. Hij schond ook opzettelijk
verscheidene hierop betrekking hebbende
wettelijke bepalingen.

„Hoera!!", juichten Rick en Bunkie.

Het was alweer geluktaan het strand lag de motorboot, die Rick getekend had.
Die zag er stevig uit; daarmee zouden ze wel naar de kust kunnen varen!

Vlug renden ze over de rotsen en ze klommen in de boot.

„Hier zit het stuurrad!", zei Rick. „Ik hoop, dat-ie varen wil!"

Rick trok aan een stang en draaide op goed geluk aan een wieltjeen meteen
begon de motor te brommen.

„Hij doet hét!", juichte hij. „Nou gaan we, hoor!"

Rick nam het stuurrad en stuurde. De schroef begon te draaien en de boot wendde
zijn neus van het eiland af. 41-42

De vraag was nu donderdag of de 56-
jarige Rotterdammer, die eveneens reeds
tien veroordelingen met straffen van
onder meer vier, drie en tweemaal ander
half jaar achter de rug had, bij deze in
braak betrokken was geweest. De verdach
te zelf verklaarde dat hij inderdaad mee
naar Velsen was gegaan maar dat hij, toen
men bij het kantoor van de gemeenteont
vanger was aangekomen, een hem onbe
kende man had aangetroffen die als tip
gever gefungeerd zou hebben en die de rest
zou opknappen. De verdachte was toen
omgedraaid en had via IJmuiden en Haar
lem Rotterdam weer bereikt.

Ook de machinebankwerker verklaarde
dat alles zo gegaan was hetgeen voor de
officier van Justitie, mr. dr. R. W. H. Pitlo,
aanleiding was om juist het tegenoverge
stelde te geloven, omdat volgens zijn oor
deel de twee vrienden in de strafgevange
nis van Groningen („als gevolg van het
moderne strafstelsel") met elkaar over
deze zaak gesproken zouden hebben.

Hij achtte de medeplichtigheid bewezen
en eiste een gevangenisstraf voor de tijd
van vier jaar met aftrek van de voorlopige
hechtenis. De verdedigster, mr. H. Felhoen
KraalOtto, bepleitte vrijspraak, waarna
de uitspraak bepaald werd op 19 april.

Het Christelijk Nationaal Vakverbond en
de levensverzekeringmaatschappij UBO te
Utrecht hebben besloten samen te gaan.
Tot nu toe heeft het CNV zich niet op het
gebied van de verzekering begeven, zulks
in tegenstelling tot het NW, dat nauwe
banden met de „Centrale" heeft, en de
KAB, die in „Concordia" een eigen levens-
verzeikeringmaatschappij bezit.

De aandelen van de levensverzekering
maatschappij UBO zijn overgedragen aan
het CNV. Enkele vertegenwoordigers van
hert CNV en van de daarbij aangesloten
bonden zijn opgenomen in de raad van
commissarissen. Tot president-commissaris
is gekozen de voorzitter van het CNV, de
heer M. Ruppert. Voorts zijn commissaris
sen de CNV-bestuurders J. van Rheenen en
C. J. van Mastrigt. Ook werden benoemd
tot commissarissen de heren J. Doorduin,
directeur van het Sociaal Fonds Bouwnij
verheid, G. Hammink, penningmeester van
de Ned. Cbr. Bond van Werknemers in
Hout- en Bouwnijverheid, en J. ten Heu
velhof, penningmeester van de Ned. Chr.
Bond van Overheidspersoneel.

Enkele commissarissen van de UBO blij
ven zitting houden in het bestuur.

De oprichter en dud-directeur van de
UBO, de heer M. Janssen, is tot gedelegeerd
commissaris benoemd.

De directie wordt gevoerd door de heer
G. Lenderink, algemeen directeur, en drs.
J. W. Janssen, financieel directeur.

Het ligt in de bedoeling het maatschap
pelijk kapitaal uit te breiden.

Daarvoor zal een emissie worden uitge
schreven, waarop alleen de bij het CNV
aangesloten bonden kunnen inschrijven.

ADVERTENTIE

Nieuwe heerlijke smaak!

Erg lekker ook voor kinderen

Nieuw actief schuim!

Houdt Uw mond fris en
gezond

xi fiKjt 9nim<K»iit Mi*

Nieuwe lage prijs!

Nu kan iedereen zich Colgate veroorloven,

Colgate de meest verkochte tandpasta ter wereld

De minister van Maatschappelijk Werk is
bereid, de minimum grondslag voor de
pensioenen der verzetsslachtoffers te ver
hogen tot f 2345. Dit zal ertoe leiden dat
een 100 percent invalide per 1 januari 1954
een pensioen van ongeveer f 2850 en per
1 oktober 1954 een pensioen van ongeveer
f 3000 bereikt.

De minister deelt dit mee in zijn Memo
rie van Antwoord aan de Tweede Kamer
over het Wetsontwerp tot Wijziging van de
Wet Buitengewoon Pensioen 19401945. In
dit wetsontwerp was aanvankelijk voorge
steld de pensioensgrondslag voor verzets
slachtoffers van f 1500 op f2055 te bren
gen. Bij nota van wijziging is nu de verdere
verhoging in het ontwerp opgenomen. De
kosten van het wetsontwerp, aanvankelijk
begroot op f 100.000, zullen hierdoor stij
gen tot f 450.000

In zijn Memorie van Antwoord merkt de
minister nog op dat het feit, dat voor de
militaire slachtoffers de pensioensgrond
slag gebracht is op f 2500, niet betekent
dat de verzetsslachtoffers ongunstiger be
handeld worden dan de militaire slacht
offers. Op de pensioenen der verzetsslacht
offers komen namelijk per 1 januari 1954
vier toeslagen van vijf percent, wat met de
militaire pensioenen niet het geval is.

Besmettelijke ziekten. In de week van
18 tot en met 24 maart zijn aangegeven 3 ge
vallen van paratyfus B, 140 gevallen van
roodvonk, 19 gevallen van difterie en 1 ge
val van kinderverlamming.

Nieuwe leerstoel te Amsterdam:

Het bestuur van de Dr. P. A. Tiele-
Stichting te Amsterdam deelt mede, dat de
gemeenteraad van Amsterdam besloten
heeft deze stichting toe te laten tot het
vestigen van een bijzondere léerstoel in de
wetenschap van de Geschiedenis en de
Esthetiek van de Drukkunst en de daarmee
samenhangende grafische technieken aan
de Gemeentelijke Universiteit van Amster
dam.

Tot bijzonder hoogleraar is door het be
stuur benoemd de heer dr. G. W. Ovink,
adviseur van de N.V. Lettergieterij „Am
sterdam" v/h N. Tetterode, te Amsterdam.

ADVERTENTIE

Friese beschuit

Het is pas'Zondag"
met Turkstra
beschuit
op Uw
ontbijttafel

FABRIEKEN TE LEEUWARDEN

dwenen portefeuille wel een notitie over
aan Hebbels geleend geld had gezeten en
dit was dan ook mede voor hem aanleiding
geweest om van maatregelen tegen Heb
bels af te zien en er mee te volstaan de
student onder handen te laten nemen door
Boekje, wiens ernstige vaderlijke verma
ningen in zekere kringen in Illingen bekend
en beroemd waren en die alleen door de
kracht van zijn woord al zo menig zondaar
nog juist op het rechte pad had kunnen
terugbrengen. Alleen had Boekje nooit ge
dacht zijn vermaningen nog eens te zullen
richten tot een studiosis der Illingse univer
siteit.

Op het gangportaal kwam Van Abel nu
geheel gekleed en fris geschoren, de in
specteur al tegemoet. Hij scheen helemaal
van de doorgestane emoties hersteld te zijn
en was zelfs opgewekt.

„Het valt gelukkig allemaal nogal mee,
inspecteur", begon hij monter. „Er wordt
tenminste nog niets vermist. In de huis
kamer, de keuken, de tuigkamer en de
dienstbodenkamer schijnt hij niet geweest
te zijn. Uit het geldkistje, dat uit mijn
schrijftafel gekomen is, en dat de recher
cheur vanochtend al aan mijn zuster heeft
gegeven, ontbreekt niets. Voor zover ik kan
zien is het ook niet open geweest. En ver
der kan die inbreker in mijn schrijftafel
niets gevonden hebben, want ik bewaar
daar niets van waarde. Alleen die kast
daar, heeft het zwaar te verantwoorden
gehad".

Van Abel wees op de muurkast, waarop

Eoekje Enters' aandacht al dadelijk had
gevestigd.

„Ik begrijp alleen niet", vervolgde de
stalhouder, „wat de kerel juist in die kast
gezocht heeft."

Belangstellend bekeek Enters de kast
deur.

„Die deur is trouwens ook niet zo één
twee-drie open te krijgen", lichtte Van
Abel toe. „Het is hier allemaal stevig ge
bouwd en overal zitten goede sloten op."

„Wat zit er in die kast?" informeerde
Enters.

„Wacht ik zal hem open maken", zei Van
Abel bereidwillig.

De grote sleutelbos, die Enters vroeger
al eens aanschouwd had, kwam weer ten
tonele, een sleutel knarste in het slot en de
deur draaide open.

Het was een diepe kast tot de nok toe
vol.

„Mijn hamsterkast uit de oorlogstijd",
lachte Van Abel. „Maar wat er nu in zit, is
heus geen inbraak waard."

Aandachtig bekeek Enters wat er op de
planken opgetast lag. Het schenen alle
kleine rijtuigonderdelen te zijn, opgerolde
riemstukken, dozen met gespen en kaarsen,
hoedendozen met koetsiershoeden, een doos
met zwart kastoren handschoenen voor be
grafenissen, op de grond een stapel matten
en zeildoeken, enige opgevouwen plaids en
op de bovenste drie planken een enorm
aantal op elkaar geplaatste koperen bussen.

„Wat zit daar in?" vroeg Enters, op de
koperen bussen wijzend.

Weer lachte Van Abel en haalde er een
van de stapel. „Engine oil, made in USA"
stond er op.

„Dat is smeerolie. We gebruiken nogal
wat smeerolie in ons bedrijf, en nu heb ik
kort na de oorlog dat vrachtje thuis ge
zonden gekregen van mijn broer. Die dacht,
dat hij me er een genoegen mee deed,
maar het is oorlogskwaliteit. Het spul valt
niet mee en daarom gebruiken we het
eigenlijk niet veel meer, nu er al weer
betere kwaliteiten te krijgen zijn. Ik heb",
vulde hij aan, „een broer in Amerika, ziet
u."

Het was Enters opeens, of hij heel be
minnelijk een harde klap in zijn gezicht
kreeg: Amerika!

Al weer Amerika!

Had dan de duivel zelf hier de hand in
het spel?

Altijd weer Amerika.

Professor Van den Burg's gasten uit
Amerika!

Nu die smeerolie van Van Abel's broer
uit Amerika!

En had ook niet Rovaart nog een half
broer in Amerika?

Betekende dit alles iets?

Van Abel had de kastdeur weer gesloten,
de sleutel omgedraaid en de inspecteur ge
vraagd, of deze het hem niet kwalijk nam.
maar het was zijn tijd geworden, dat hij
weer eens beneden in de stal ging kijken.

Enters had geknikt en Van Abel was
door de deur van de diensttrap verdwenen.

Vanuit het gesloten kantoor bromde ge

lijkmatig en onverstaanbaar Boekje's stem
in zijn toespraak tot de van het rechte pad
afgedwaalde student Hebbels.

Verwezen voor zich uitstarend, keek de
inspecteur naar de drie deuren voor hem;
de drie deuren naast elkaar.

De deur van de telefooncel, waaruit een
onbekende vrouwenstem Rovaart had op
gebeld.

Öe deur van de kast, die een onbekende
inbreker vannacht gepoogd had te forceren.

De deur van de diensttrap

Verborgen die drie deuren tezamen een
geheim?

HOOFDSTUK VII.

„Hoe was de inbreker binnen gekomen?'

„Door de voordeur met de huissleutel",
zei Boekje. Want dat was toch wel dui
delijk.

„Zo.vroeg Enters. „En wanneer is
dat dan gebeurd?"

Hierop bleef Boekje het antwoord schul
dig. Dat wist hij niet. Maar uit de verkla
ringen van Hebbels maakte hij op

„Stop!" waarschuwde zijn chef. „We
moeten weer streng systematisch blijven,
Boekje! Zolang niet precies vaststaat, dat
de inbreker om zó-en-zó laat is binnen
gekomen, kunnen we ook nog niet met
zekerheid zeggen hoe hij binnen is ge
komen."

Boekje's gezicht drukte verbazing en
niet-begrijpen uit.

„Kijk eens", verduidelijkte de inspecteur,
„de veronderstelling, dat de inbreker door
de voordeur en langs de huistrap binnen

kwam, grond jij allereerst op het feit, dat
er vannacht geen andere weg voor hem
mogelijk is geweest en op onze wetenschap,
dat hij langs de huistrap weer is verdwenen,
de voordeur achter zich open latend."

„Precies", knikte de dikke rechercheur.
„De diensttrap is om kwart over acht door
Van Abel, de stalpoort om 12 uur door
Krelis afgesloten. De sleutels heeft Van
Abel en aan die deuren is niet gemorreld.
Andere toegangen zijn er niet want over
het plat achter de keuken en boven het
wagenhuis is hij niet binnen kunnen komen
omdat de deuren en ramen van keuken en
bediendenkamer allemaal aan de binnen
kant met knippen waren gesloten en ook
geen sporen van braak vertoonden. Ziet u
dan nog een andere mogelijkheid? Een toe
gang, die ik over het hoofd gezien heb?"

„Neen", lachte de inspecteur. „Ik denk
niet aan een andere toegang. Maar ik denk
aan een ander tijdstip dan jij?"

„Een ander tijdstip? Hebbels vertelde
toch

„Ja, wat weten wij nu eigenlijk door
Hebbels?" interrumpeerde zijn chef.

„Wij weten, dat hij om half drie de gang
overstak naar Proster's kamer, en dat het
nachtlichtje toen nog brandde. Wij weten,
dat hij midden in zijn bezigheden gestoord
werd door gerucht van beneden en toen
ontdekte, dat het ganglicht uit was en dat
er iemand beneden moest zijn. We weten
alleen niet precies hoe laat het was toen
hij die verschillende ontdekkingen deed.

(Wordt vervolgd)