Pas na rust
met scherp
schoot Zuid-Nederland
tegen stug Luxemburg
Krachtsverschil in de 3-1 score
niet duidelijk genoeg uitgedrukt
Partij Petrosjan-Smyslov
al na tien zetten remise
Dames van Die Raeckse kampioen
in de gemengde competitie
BOE BOEM A OP
Tante Aggie
houdt vol
CIOS versloeg VVGA,
HVS speelde gelijk
Interessante partij van
Spassky tegen Bronstein
VIRGINIA N2 10
'n Best nummer!
5
Van Beurden en Brooymans
waren de schutters
Geert gevaar
Klassen verschil
HET KANDIDATEN-SCHAAKTOERNOOI
DE VOLLEYBALCOMPETITIE
Damuitslagen
FEUILLETON
door Doris Miles Disney
DONDERDAG 19 APRIL 1956
(Van onze sportredacteur)
TIJDENS HET KIJKEN NAAR de semi-interland wedstrijd tussen het Zuid
nederlands en het Luxemburgs voetbalelftal gisteren voor ruim dertigduizend
toeschouwers in het stadion De Vliert in Den Bosch gespeeld hebben we af en
toe moeten denken aan de periode dat het Nederlands nationaal voetbalteam keer
op keer met een minimum aan technisch en taktisch vermogen, maar met een
maximum aan geestdrift manmoedig probeerde een redelyk resultaat te bereiken
op over alle linies capabeler voetballers. Dat stand houden tegen een overmacht
lukte toen dikwijls geruime tijd, maar als dan de inzinking kwam, was het gedaan
met de lichamelijke en morele kracht en stond spoedig een niet meer in het voor
deel te wijzigen stand op het score-borch Eigenlijk precies zo verging het gisteren
de Luxemburgers. Drie kwartier vochten ze tegen de Nederlandse overmacht en
takten daarna af tot een bedenkelijk peil. Met een min of meer gelukkige goal
kwam hun vertrouwen nog even terug, doch in de resterende speeltijd waren ze
aanvallend definitief lam gelegd en moesten ze zich met de moed der wanhoop
verdedigen om de nadelige score nog een enigszins redelijk aanzien te geven. En
dat lukte. Het werd uiteindelijk drieéén, maar het zou niemand verwonderd
hebben ook de gasten niet als het zes, zeven of achtéén geworden zou zijn.
Gezien het grote krachtsverschil was het
resultaat tegen het geheel uit amateurs
samengestelde Luxemburgse team hun
enige profvoetballer, Nurenberg uit Nice,
was niet beschikbaar dus wel wat te
leurstellend. De Zuidnederlandse ploeg,
waarin niet minder dan zes internationals
waren opgesteld oorspronkelijk acht,
maar Kuys en Wiersma moesten wegens
blessures vervangen worden door Van der
Hurk (VVV) en Claus (Helmondia) had
deze ploeg duidelijk moeten maken dat zij
geen partij was voor tien semi-professio-
nals (Claus is amateur).
En toch werd er meer dan eens redelijk
voetbal gespeeld. De aanvallen kwamen
tot stand met afwisselend combinatiespel,
dat in de eerste helft echter weinig ople
verde omdat het plaatsen veel te wensen
liet. Reeds toen was het duidelijk dat de
Luxemburgse amateurs weinig kans zou
den hebben, maar vooral hun uiterst taaie
verdedigen de binnenspelers Letsch en
Kontér assisteerden vrijwel steeds de hall
spelers was er oorzaak van dat er toch
niet zo bar veel werkelijke scoringskansen
kwamen.
Wat niet wilde zeggen dat met wat meer
en beter onderling begrip en het wait beter
richten bij het schieten bij rust een drie
nul stand zeker niet overdreven of onver
diend zou zijn geweest. Appel, Van Beur
den (BW), Koopal, Brooymans (Willem
II) en Van Overbeeke (NAC), welke laat
ste al spoedig moest invallen voor de ge
blesseerde Heymans (BW), zagen echter
geen kans de muur van spelers te door
breken.
In de achterhoede was er weinig kans op
een doelpunt tegen het Zuidnederiandse
team. Enerzijds waren de aanvallers in de
meeste gevallen te gering in aantal, ander
zijds speelde Van der Hart weer zo'n voor
treffelijke partij veelal in samenwerking
met zijn clubgenoot De Munck dat er
voor de in tempo tekort schietende gasten
geen doorkomen aan was. In de gevallen
dat de wat onwennige Claus en Van der
Hurk zich lieten verschalken, sprong de
stopper van het nationaal elftal steeds bij
op een manier, die betere voetballers dan
de Luxemburgers moedeloos zou hebben
gemaakt.
Klaassens en Notermans konden zich dus
vrij rustig aan hun opbouwende taak wij
den. Hetgeen zij ook naar hartelust deden.
Daarbij viel echter vooral in het oog dat de
tengere VWer wel een groot taktisch in
zicht heeft en moeilijke passeerbaar is,
doch dat hij enorm slordig is bij het plaat
sen van de bal. Vele aanvallen gingen
daardoor in de opbouw verloren.
Na rust was het krachtsverschil nog veel
duidelijker. Appel ging midvoor spelen en
Koopal linksbuiten, waardoor er al spoedig
veel meer vaart kwam in het aanvalsspel.
Reeds na twee minuten leverde het succes
op. Appel schoot de bal uit een vrije trap
Brooymans was door rechtshalf Cauda-
relli ten val gebracht voor het doel, waar
Koopal de bal liet lopen voor Van Beur
den, die onder luid gejuich van zijn „eigen
publiek", van dichtbij scoorde.
Nog geen zestig seconden later was het
echter al weer gelijk. Luzzi nam een corner
op links, waaruit de bal bij midvoor Ron-
goni kwam, enkele meter buiten het straf
schopgebied. Deze loste een schot dat zeker
naast het doel zou zijn gegaan als niet
Letsch de bal van richting had veranderd.
Ook al omdat De Munck geen vin ver
voerde hij dacht dat de Luxemburger
buitenspel stond verdween het leer zon
der meer in de uiterste hoek.
Maar daarmede hadden de gasten, zo
bleek spoedig, hun laatste aanvalskrachten
verspeeld. De Nederlandse ploeg ging in
terugtrokken om de score zo laag mogelijk
te houden het laatste half uur kwam er
haast geen bal meer op de Nederlandse
helft anderzijds omdat de aanvallers van
de Zuidnederlandse ploeg in veel gevallen
veel te onbeheerst en dus slecht richtend
schoten.
De wedstryd leverde voor de heren van
de keuze-commissie ondanks het vrij te
leurstellende resultaat, toch nog wel stof
tot nadenken op. Wij bedoelen het spel van
Koopal als linksbuiten. Deze uiterst snelle
en in alle standen schietende jonge speler
kwam op de buitenplaats wel heel goed tot
zijn recht in de tweede helft. Vooral ook
omdat Appel, die als rechtsbuiten weinig
opvallende dingen had gedaan, het spel
uiterst slim en dus goed verdeelde. Mis
schien verdient het aanbeveling de VVV'er
in een oefenmatch eens als buitenspeler te
proberen en Appel weer eens als midvoor.
Men kan nooit weten.
Van Beurden (BW).
Koopal, die zich gisteren na de rust een
uiterst gevaarlijke linksbuiten toonde.
de aanval en bleef dat. Op soms wonder
baarlijke wijze bleven de Luxemburgers
gespaard voor tegengoals. Een ring van
verdedigers stond rond het strafschopge
bied, maar Appel, Van Beurden, Brooy
mans, Van Overbeeke, Koopal en zelfs
Notermans en Klaassens bleven maar
schieten.
Met fraaie sprongen en zweefduiken
stompte keeper Michaux de veelal hard in
geschoten ballen uit zijn doel. Een keer
bracht de lat redding, twee maal hielp de
paal hem goals te voorkomen. Maar doel
punten kwamen er op de duur toch. Het
zou ook haast een wonder hebben mogen
heten als dat niet gebeurd was.
In de 22ste minuut kopte Brooymans de
bal heel fraai in uit een hoekschop van
Koopal en dertien minuten later schoot
Van Beurden de bal andermaal hoog en
hard in het net. Dat was drieeen en daar
bleef het bij. Enerzijds omdat de Luxem
burgers steeds meer spelers voor het doel
Het was gisteravond een belangrijke com
petitieavond voor de volleyballers. De Haar
lemse dameskampioene Die Raeckse behaal
de na een uitstekende wedstrijd de volle
winst tegen de Amsterdamse leidster SMH
en kwam hierdoor geiyk in punten met de
gasten. Een beslissende game moest toen de
kampioene aanwijzen. Die Raeckse liet zich
ook nu van haar beste zijde zien en na
tweemaal een achterstand weggewerkt te
hebben wonnen de rood-witten deze beslis
sende set met 157.
HVS moest zonder Clay aantreden tegen
kampioen Forto. Het werd een uitermate
spannende strijd, die in een 22 puntenver
deling eindigde. CIOS verzekerde zich, na
goed werk tegen VVGA, van de tweede
plaats in deze gemengde competitie.
In de tweede klasse A veroverde Santpoort,
na een zege op rivaal De Blinkert, het kam
pioenschap en promoveert naar de eerste
klasse. Het tweede team van de kampioenen
bleek het sterkste in de promotiewedstrijden
tussen drie teams om een plaats in de twee
de klasse.
Die Raeckse startte tegen SMH minder
goed en liep snel een 61 achterstand op.
Toen het bij de rood-witten beter ging vlot
ten en zij de gasten met hun aanval onder
druk stelden, werd de achterstand niet alleen
ingelopen (66 en 77), maar namen Gonnie
Takken c.s. zelfs een 107 voorsprong. SMH
onderbrak met een time-out, maar dit baatte
niet, want via 147 en 149 werd deze set
met 159 gewonnen door Die Raeckse.
Ook in de tweede set moest Die Raeckse
een grote achterstand reduceren: 104. Maar
het ging de Haarlemse kampioenen goed af.
Aanhoudend speelde Die Raeckse op de aan-
wal en gezien het feit dat de Amsterdamse
ploeg wel beweeglijk verdedigde, maar niet
fel genoeg in de aanval speelde, kon Die
Raeckse inlopen tot 109 en hierna weer een
kleine voorsprong nemen 1210.
Maar SMH was niet van plan ook nu zon
der meer de winst af te staan en zo ontstond
na 1313 nog een felle strijd om de winst.
We noteerden standen van 1414, 1515 en
1616 en pas na een keurige smash van aan-
voerdster Gonnie Takken kon Die Raeckse
deze set in haar voordeel beslissen: 1816.
In de derde game demonstreerden de Die
Raeckse-dames een goede partij volleybal
waarbij SMH totaal onder de voet gelopen
werd: 152.
Beide teams beschikken nu over 12 punten
uit 7 wedstrijden en een beslissende set
bleek nodig.
De beslissing
Na een korte rust zetten de ploegen zich
in voor de beslissende set. Die Raeckse begon
met de serve, maar kon hier niet van profi
teren. De Amsterdamse gasten gebruikten de
serve echter beter en namen een 30 voor
sprong. Door Gonnie Takken werd het toen
43 voor Die Raeckse.
Maar SMH bleef het antwoord niet schul
dig en nam andermaal een voorsprong:
7—4. Toen was het Corrie v. d. Haar, die
met enkele zeer strakke serves Die Raeckse
weer een voorspmog verschafte: 87. SMH
onderbrak met time-out. maar zonder succes.
Die Raeckse wist van geen wijken meer en
met 157 kwam het kampioenschap verdiend
bij Die Raeckse terecht.
Spanning
Maar zelden zagen we zoveel gelijke stan
den als in de wedstrijd tussen HVS en Forto
uit Amsterdam. Na een aarzelend begin bij
de Haarlemmers waardoor Forto met 50
voorkwam, ging hierna toch de strijd gelijk
op en kon HVS lange tijd een punt op Forto
voor blijven: 65, 76 en 87.
Zelfs liepen de Haarlemse kampioenen uit
tot 118, maar het was Forto dat door: doel
treffender aanvallen het dichtst bij de set
overwinning kwam: 1411. Mocht men ver
wachten dat deze set naar de gasten zou
gaan, het tegengestelde werd het geval, want
na een zeer enerverende strijd, waarbij wij
noteerden: 14—14, 15—15, 16—16 en 17—17,
ging deze set naar HVS met 1917.
In de tweede set weer een voorsprong voor
Forto: 51. Doch de strijd ging toch weer
gelijk op: 77, 88, 1010 en 1212. Maar
nu liet Forto zich niet weer verrassen en
ook al kreeg HVS op een 1413 achterstand
de serve. Forto scoorde het beslissende punt
15—13.
Hadden de teams in de eerste sets maar
weinig risico genomen en vooral in de aan
val het zekere voor het onzekere genomen,
in de tweede set kwam men iets meer los
en werd de strijd het aankijken meer waard.
Tot 99 bleven de partijen elkaar weer vol
gen. HVS won deze set met de ruimste set
stand uit deze wedstrijd 15—11. In de laatste
set wees het scorebord weer 1313 aan eer
Forto de set kon beslissen (1513), waar
door een puntenverdeling 22 werd bereikt.
CIOS tweede
Nadat CIOS de eerste set aan WGA had
moeten afstaan (1512), kreeg het score-ver
loop een geheel ander karakter. Het was nu
CIOS dat de toon aangaf en met ruime
cijfers het toch heus niet zwakke VVGA
resoluut terugwees: 159, 158 en 158.
Eerste klasse
In de eerste klasse heren toonde PSCB
zich weer een lastig tegenstander. Nu was
het VC Haarlem dat tegen de Bloemendaalse
politiemannen niet verder dan een punten
verdeling kwam. Setstanden: (PSCBVCH)
15—13, 15—2, 8—15, 12—15. In de eerste klas
se dames won HVS van PSVH met 1511,
15—7 en 15—3.
De uitslagen van woensdag luidden:
Heren: PSCB—Haarlem 2—2; HVS—Forto
2—2; CIOS—VVGA 3—1; WIK 2—Haarlem 3
13;' Blinkert—Santpoort 1—3; HVS 3
Rap. 2 2—2; Santpoort 2—WSH 3—0; WSH
OVRA 2 3—1; OVRA 2—Santpoort 2 0—3.
Dames: VesmiaSSO 2-2; Rap.HND 3-0;
Raeckse—SMH 3—0; OSS—OVRA 1—3;
Raeckse 6—Gios 3 0—3; PSVH—HVS 0—3;
PSVH 2—SSO 0—3; Velox 4—Sizo 2 2—2;
SSO 2—OG 2 3—1.
Na het uitstapje naar Friesland zijn de
deelnemers van het kandidaten-schaaktoer
nooi woensdagavond naar hun uitgangspunt
teruggekeerd. De 12e ronde werd weer in het
Minerva-paviljoen in Amsterdam gespeeld.
Voor de meeste spelers is de „Friesche va
riant" een welkome afwisseling geweest. Er
waren echter ook enkelen, die het uitstapje
vrij vermoeiend hebben gevonden en daarom
van mening waren dat een rustdag op zijn
plaats was geweest. Dat was waarschijnlijk
de oorzaak waarom Petrosjan en Smyslov
een bekende remise-variant speelden en
reeds na 10 zetten op voorstel van de eerst
genoemde de vrede tekenden.
Bronstein klaagde, dat hij de gehele nacht
niet had geslapen. Blijkbaar heeft de on
gunstige uitslag varf zijn partij tegen Keres
hem als een nachtmerrie achtervolgd. Dat
nam echter niet weg, dat hij in de 12e ronde
tegen Spassky ondernemender was dan ooit.
Met zwart ging hij op de 10e zet in op een
fantastisch dame-offer. Op dat moment ver
snelde Bronstein zijn wandeling door de
Arena zodanig dat het leek alsof hij de laat
ste trein nog moest halen. JEven later werd
hij rustiger, hoewel op hetmord een dolle
situatie was ontstaan, waarover de experts
sterk van mening verschilden. De ene groot
meester dacht dat Spassky gewonnen stond,
de ander beweerde daarentegen, dat hij lie
ver met de stukken van Bronstein zou spelen.
Op verschillende momenten meende men
dat Pilnik zijn partij tegen Keres wel kon
opgeven. De reeks verwikkelingen, die de
Argentijn in het leven riep toen de stelling
van de tegenstander steeds sterker werd, gaf
daar ogenschijnlijk alle reden toe. Pas na
verloop van tijd bleek, dat Pilnik uiterst
slim had gespeeld en dat Keres zeer op zijn
hoede moest zijn om niet plotseling matgezet
te worden. Intussen was dat hem wel toe
vertrouwd. Er ontstond een eindspel, dat
ondanks een Russische vrijpion vermoede
lijk in remise zal eindigen. De partij werd
na 41 zetten afgebroken.
ADVERTENTIE
Angstig kroop Boeboema weg achter de rand van de kano. Hij wist heel goed, hoe
gevaarlijk zo'n grote krokodil is, en hij voelde er niet veel voor, door het monster
opgepeuzeld te worden!
Maar gelukkig ...de kano dreef zo snel de rivier af, dat de krokodil 'm niet bij kon
houden. Hij gaf het op en dook weer weg in het water; en Boeboema, die zijn hartje
nog voelde kloppen van de schrik, keek voorzichtig over het randje. Nee, geluk
kig het beest was weg! 15-16
ADVERTENTIE
MAGNEET rijwielen Mét
GEMONTEERD MET V RED ESTE IN-BAN DEN
Na 43 zetten kwamen Szabo en Filip
remise overeen. De Hongaar had weliswaar
voortdurend enig positievoordeel behouden,
maar hij bleek niet in staat door de stugge
verdediging van Filip heen te breken. Liever
dan hun nachtrust door een afgebroken par
tij te laten verstoren, besloten de spelers,
juist voor het afbreken, met een handdruk
het punt te delen.
SpasskyBronstein
Het verloop van de partij tussen Spassky
en Bronstein was:
Wit: Spassky. Zwart: Bronstein.
Koningsindische verdediging
I. d2d4 Pg8—f6; 2. c2—c4 g7—g6; 3.
Pblc3 Lf8g74. e2—e4 d7—d6; 5. f2—f3
Tegenwoordig beschouwd men deze opstel
ling weer als zeer goed voor wit.
,5.e7e5; 6. d4—d5 Pf6—h5; 7.
Lel—e3 Pb8a6; 8. Ddl—d2 Dd8—h4 4-
Een nieuwtje en een dat veel opschudding
zal verwekken in de kringen der theoretici.
9. g2—g3
In zekere zin is 9. Lf2, De7 tempoverlies,
omdat wit het veld f4 niet zonder meer in
het bezit van de tegenstander mag laten.
9 .Ph5xg3 I-
Fantastisch. Dat 10. hxg3 op 10. - -
Dxhl faalt is duidelijk en de gevolgen van
10. Lf2 zijn ook niet moeilijk te beoordelen:
10.Pxfl; 11. Lxh4, Pxd2; 12. kxd2 en
zwart heeft een gezonde pluspion.
10. Dd2—f2!
Zo oppervlakkig beschouwd de weerleg
ging omdat er een stuk verloren gaat.
10.Pg3xfl
Dit dameoffer moet Bronstein tevoren in
de rust van zijn studeerkamer hebben bere
kend, want men kan moeilijk aannemen, dat
hij wits 10e zet over het hoofd heeft gezien.
II. Df2xh4 Pflxe3; 12. Kei—f2
Na 12. Df2 is 12. - - Pb4! lastig.
12. - - - Pe3xc4; 13. b2—b3 Pc4—b6
Thans is het tijd om even de balans op te
maken. Zwart heeft twee lopers en twee
pionnen voor de geofferde dame, wat
onder normale omstandigheden beslist on
voldoende is.
Nu zijn de omstandigheden hier niet nor
maal. De witt koning staat onveilig en de
zwarte stukken hebben verschillende steun
punten, zoals op c5, d4 en f4. De belangrijkste
troef voor zwart moet echter gelegen zijn in
de opmars f7f5.
14. Pgl—e2 f7—f5; 15. Thl—gl 0—0; 16.
Kf2g2.
De koning wil zich op hl nestelen, het
veiligste plekje dat er in deze stelling voor
hem beschikbaar is.
16 .Lc8d7; 17. a2—a4
Om de vijandelijke ruiterij kleur te laten
bekennen.
17. - - - Lg7—f6; 18. Dh4—g3 Pa6—b4; 19.
a4a5 Pb6—c8; 20. e4xfo Ld7xf5; 21.
Tala4
Om het zwarte paard te verjagen en daarna
het veld e4 te bezetten.
21.Pb4d3; 22. Ta4—c4 Pd3—c5; 23.
Pc3e4 Pc5a6.
Zwart moet zich tot het defensief bepalen,
daar hij onder geen beding zijn c-pion mag
verliezen.
24. Pc4xf6 4-
Wit wil de stelling openbreken na 24. b4,
b5; 25. axb6 e.p., axb6; 26. b5, Pc5 zou dat
niet lukken en daarom probeert Spassky het
op een heel andere wijze.
24.Tf8xf6; 25. f3—f4 e5—e4; 26.
Pe2c3 Pc8e7; 27. Tgl—el
Dreigt 28. Pxe4, Lxe4; 29. Tcxe4, Pxd5; 30.
Te8 4- enz.
27.Ta8—f8; 28. b3—b4 c7—c6
■Een poging om -de piorwven-massa in het
cérttrum in beweging tè brengen.
29. Pc3xe4
Op 29. dxc6 zou de tussemzet 29. - - d5
kunnen volgen.
29. - - - Lf5xe4; 30. Tc4xe4 Pe7xd5; 31.
Te4e8 Pa6c7
Op 31. - Pxf4 -f- vreesde Bronstein
waarschijnlijk 32. Khl, Pc7; 33. Txf8 4-, Kxf8;
34. Tfl.
32. Te8xf8 4- Kg8xf8; 33. Kg2—hl Tf6—f5;
34. Dg3h4 Pd5—f6
Natuurlijk mag zwart 35. Dd8 4- niet toe
laten.
35. Dh4—f2 Pc7—b5
Niet 35 - - -, a6 wegens 36. Db6.
36. Df2e2 Pf6—d5; 37. a5—a6 b7xa6; 38.
De2e8 4- Kf8—g7; 39. De8xc6 Kg7—h6; 40.
Dc6xa6 Pd5xb4.
De afgebroken stand is:
Wit (Spassky): Khl, Da6, Tel, pionnen
f4 en h2.
Zwart (Bronstein): Kh6, Tf5, Pb5 en b4,
pionnen a7, d6, g6 en h.7.
De resultaten
De resultaten van de twaalfde ronde wa
ren: Petrosjan remise met Smyslov na 10
zetten; Geiler wint van Panno na 33 zetten;
Szabo speelt remise met Filip na 43 zetten;
PilnikKeres en SpasskyBronstein werden
afgebroken.
De stand na de twaalfde ronde luidt:
1. Keres 7 pnt. en 1 afgebroken partij; 2. en
3. Geiler en Smyslov ieder 7 pnt.; 4. Petrosjan
6»4 pnt.; 5. Bronstein 6 pnt en 1 afgebroken
partij; 6. Filip 6 pnt.; 7. Szabo 5 >4 pnt.; 8.
Spassky 5 pnt. en 1 afgebroken partij; 9.
Panno 414 pnt.; 10. Pilnik 314 pnt. en 1 afge
broken partij.
De uitslagen van de finale's om het per
soonlijk kampioenschap dammen, district
Kennemerland waren:
Hoofdklasse: J. Poppen—A. de Jong 11;
A. de Jong—H. v. Berk 2—4); B. Dukel—J.
Poppen 1—1; H. Beien—P. v. d. Berg 1—1;
B. Dukel—G. Postma 1—1.
Eerste klasse: J. v. Horiek—W. Persoon
1—1; C. Lodder—W. Persoon 0—2; H. Schu-
nnga—J. v. Horick 0—2; G. Hekelaar—N.
Adelaar 0—2.
Tweedd klasse: A. Masteling—Th. Bot 1—1;
C. Vrolijk—A. Masteling 11; D. v. AsC
Beliën 0—2.
i)
Drumstreet, in Somerset, een stad in de
Amerikaanse staat Connecticut, was eens
een zeer behoorlijke straat geweest, een
straat zelfs van enige standing. Maar dat
was heel lang geleden. Thans was het een
bonte verzameling van oude vervallen par
ticuliere woningen, kleine winkels en pen
sions, waar goedkope kamers werden ver
huurd.
Op nummer 228 in Drumstreet bevond
zich het pension van de dames Scanion,
Kate en Aggie, twee ongehuwde zusters.
Hun buren waren aan de ene kant een
goedkope schoenmakerij en aan de andere
kant een stomerij. Hetgeen heel gemak
kelijk was, zoals de dames Scanion aan as
piranthuurders uitlegden, want met een
stomerij en een schoenmaker naast de deur
was het niet moeilijk om er steeds tip-top
verzorgd uit te zien!
De dames Scanion vestigden nooit de
aandacht op de vele café's en bars, die
zich ook in de buurt bevonden. De huur
ders zouden deze etablissementen maar al
te gemakkelijk zelf ontdekken
Nummer 228 was een groot vierkant huis
met een portiek aan de voorkant en raam
pjes met gekleurd glas aan weerkanten van
de voordeur.
In de kleine voortuin gaven rhododen
drons en ligusters een vriendelijke noot,
terwijl een grote esdoorn voor schaduw
zorgde.
De saaie, maar degelijke bruine verf,
waarmee het huis was geschilderd, da
teerde van 1939 en was sindsdien niet ver
nieuwd, met het gevolg dat de verf overal
bladderde en de kleur ietwat verschoten
was.
Een breed pad langs het huis voerde
naar de achtertuin, waar de huurders, die
een auto bezaten, konden parkeren. Tegen
de achtermuur bloeiden Aggie's vaste plan
ten van april tot laat in het najaar. De
klimroos langs het huis had Aggie meer
dan 20 jaar geleden geplant toen Kate en
zij het huis kochten. Deze roos was haar
trots en glorie. Ze was langs de muur om
hoog geklommen en zelfs voorbij de ramen
van de tweede verdieping gegroeid. Haar
uitlopers bereikten thans de roestige
ijzeren brandtrap, die van de derde etage
naar beneden liep.
Kate en Aggie hadden het huis in een cri
sistijd gekocht, „voor een appel en een ei",
zoals ze zelf zeiden. Ze vonden het plezierig
om erover te vertellen: hun broer Barnay
had met hen rondgereden om uit te kijken
naar een huis, dat geschikt zou zijn voor
het doel, dat ze zich gesteld hadden. Kate
had voorin bij Barnay gezeten, terwijl
Aggie achterin zat met Teresa, het ouder
loze nichtje, dat in die tijd nog heel klein
was. Drumstreet lag in een gedeelte, dat ze
niet kenden en toen ze de straat inreden,
had Aggie verrast uitgeroepen: „O, Kate,
kijk eens naar die naam! Drumstreet
Drumshambo! Misschien brengt het ons
geluk!"
Drumshambo, aan de westkust van Ier
land, was hun geboorteplaats.
Ze hadden het er vaak over, dat ze eens
daarheen zouden terug gaan, om hun on
getrouwde broers, Frank en Willie, op te
zoeken, die nog op de oude boerderij, hun
geboortehuis, woonden. Maar diep in hun
hart wisten de beide zusters heel goed, dat
daar nooit iets van zou komen
De broers verweg waren vreemden voor
hen geworden. Zo nu en dan kwamen er
stijve brieven in een onwennig handschrift.
De broers, die ze als jongens achtergelaten
hadden, waren thans mannen van middel
bare leeftijd. Ook Ierland zelf was als een
droom uit lang vervlogen tijd. Nee, ze zou
den nooit teruggaan. Hun leven lag thans
in SomersetMaar de klank „Drum"
van Drumstreet riep bij Aggie herinne
ringen op aan hun geboorteplaats Drum
shambo, en zoals ze gehoopt hadden, was
het geluk met hen! Ze vonden inderdaad
in deze straat een huis. Een oud en wat
vervallen huis, maar toch stevig en funda
menteel „gezond", volgens het deskundig
oordeel van Barnay, die aannemer was.
Deze beloofde de nodige reparaties voor
hen te zullen uitvoeren en hier en daar wat
te verbouwen om het voor exploitatie als
pension geschikt te maken.
Kate en Aggie kochten het huis als
gezegd voor „een appel en een ei" en be
steedden een groot deel van hun spaargeld
om al het loodgieters- en timmermanswerk
te betalen. Ook het kopen van het nodige
meubilair in tweedehands winkels en op
verkopingen was voor hen een dure ge
schiedenis.
Maar alles bij elkaar was dit het grote
avontuur van hun leven!
Ze hingen een bordje „kamers te huur"
op en Kate gaf haar baan als huishoudster
op om de leiding van het pension en de
zorg voor het nichtje Teresa, dat haar
ouders had verloren, op zich te nemen.
Aggie, die ook als huishoudster haar
brood verdiende, behield haar baan voor
lopig nog. Haar verdiensten vormden hun
enige zekerheid. Ze konden er de hypo
theekrente van betalen en zich er zuinig
van in stand houden, voor het geval de ka
mers leeg bleven staan.
In het begin stonden de kamers inder
daad, nogal eens leeg. Maar langzamerhand
begon het beter te gaan en naarmate de
vraag groter werd, durfden ze een hogere
huur te vragen en tenslotte werden ze
zelfs kieskeurig bij het accepteren van
huurders. Bij voorkeur hadden ze mannen
op kamers. Vrouwen waren vervelend: die
wilden altijd wasjes doen op de badkamer
of theezetten in de keukenNee, wat ze
het liefst accepteerden, waren keurige, rus
tige heren, die op tijd hun huur betaalden
en zaterdagsavonds niet dronken thuis
kwamen.
Met de loop der jaren begon er zelfs een
bescheiden vorm van welstand te heersen
op Drumstreet no. 228. Aggie gaf ook haar
baan op om tezamen met Kate het pension
te besturen.
Het ouderloze nichtje, Teresa, groeide op
tot een aardig jong meisje, dat na het eind
examen van een middelbare meisjesschool,
een secretaressecursus volgde. Ze had thans
reeds een baantje op het advocatenkantoor
van mr. Bryce. Haar tantes hadden haar
graag een uitgebreidere studie laten volgen,
maar het meisje vond, dat ze genoeg geld
gekost had en dat ze nu zelf maar eens
moest gaan verdienen.
In 1948, het- jaar dat Teresa eindexamen
deed, stierf Barnay de broer van de dames
Scanion. Hij liet zijn weduwe, Ellen, en zijn
twee kinderen Mal en Laura, in comfor
tabele omstandigheden achter. Voor Ellen
was het al dan niet verder studeren van
haar kinderen geen punt van financieële
zorg. De zoon, Mal, werkte thans, na een
universitaire studie in Chicago, en Laura,
die ook een graad aan de universiteit be
haalde, had zich zo juist zeer tot haar moe
ders genoegen, verloofd met Hugh Lock-
wood, een telg uit een keurige familie in
Somerset. Hugh Lockwood was leraar aan
het Henderson College, maar Ellen sprak
altijd over hem als „de verloofde van mijn
dochter, die professor is...."
Tevergeefs trachtte Teresa, Kate en
Aggie het verschil uit te leggen tussen een
leraar en een professor. Ze waren zeer
onder de indruk van de goede partij, die
Laura deed, en voor hen was Hugh' een
professor!
Op een avond in april, niet lang na het
bekend worden van haar dochters ver
loving, liep Ellen bij haar schoonzuster aan
voor een babbeltje. Ze werd ietwat stug
begroet, doch dit drong nauwelijks tot haar
door. Zo zeer werd ze in beslag genomen
door haar eigen belangen, dat ze nooit veel
aandacht overhield voor andermans zaken.
Ze trof Kate en Aggie aan in de keuken,
het vertrek waar ze het grootste deel van
de dag doorbrachten. Het was een grote
woonkeuken, met aangrenzende bijkeuken
en washok, terwijl de badkamer van de ge
zusters Seanlon eveneens op dit vertrek
uitkwam. De keuken was even verveloos
als de rest van het huis. Zowel de muren
als de kozijnen hadden een nieuwe laag
verf hard nodig. Ook het linoleum op de
vloer was versleten. Het gasfornuis, de
stoelen en de tafel hadden kennelijk betere
tijden gekend, maar ondanks dit alles,
heerste er in dit ruime vertrek een sfeer
van intieme gezelligheid. Er werd hier ge
leefd. Aggie's geraniums en begonia's op de
vensterbank zorgden voor een kleurige
noot. Kate had een kleurrijk kleed uitge
spreid over het meest versleten gedeelte
van het linoleum en vrolijk gebloemde kus
sens gaven de ouderwetse schommelstoelen
een comfortabel uiterlijk.
(Wordt vervolgd
