Nederland herdacht zijn doden
Max Buset in vreemde vervoering
Indrukwekkende plechtigheid
bij het Nationaal Monument
Agenda voor
Haarlem
Londen denkt dat Moskou zich
op atoombewapening verlaat
Eenzijdige inkrimping verwacht van
conventionele Sovjet-strijdkrachten
Tienduizenden op De Dam
Prinses Wilhelmina
en vorstelijk paar
in elk huisgezin:
Grebbeberg
Kerkelijk Nieuws
Concentratiekampen
Texel
Djakarta
Radecker-expositie in
Amsterdam geopend
Schrijvers over de
Lucifer-opvoering
Voor goedo en
duurzame vloeren
EDELHOUT
vloeren
Oï
Westduits geschenk voor
Eisenhower: tot Columbus
uitgeplozen stamboom
ilDAG 5 MEI 1956
Nederland heeft vrijdagavond twee mi
nuten stilte in acht genomen ter ere van
de nagedachtenis van de gevallenen uit de
Tweede Wereldoorlog. Op plaatsen waar
gewerkt werd is om acht uur de arbeid
voor twee minuten onderbroken, in fabrie
ken en kantoren, in werkplaatsen en ga
rages. De treinen stopten, het rangeren
werd gestaakt, tram- en autobestuurders
zetten hun voertuigen stil. In vele huizen
heeft, nadat door de radio in het nationaal
programma het trompetsignaal van De
Dam te Amsterdam had geklonken, twee
minuten stilte geheerst, die een einde nam
toen uit de luidspreker de op de Dam ge
zongen twee coupletten van ons volkslied
weerklonken. Op verscheidene plaatsen in
ons land zijn stille tochten en herdenkings
diensten gehouden, bloemen en kransen
gelegd bij oorlogsmonumenten, op graven
en bij plaatsen waar landgenoten in de oor
logsjaren zijH gefusilleerd.
Op het anders zo dirükke en rumoerige
Damplein, in Amsterdam, het hart van Ne
derland, viel vrijdagavond om precies1 8 uur
rond Nederlands Nationale Monument stil
te, slechts nu en dan onderbroken door het
geluid van een kinderstem en het gefluit
van merels. Een hoornblazer van de po-
litiemuzaekkapel gaf het signaal tot deze
twee minuten algehele stilte in den lande
ter herdenking van de landgenoten, die
waar ook ter wereld het leven lieten gedu
rende de oorlogsjaren 19401945.
Zwijgend! staaren de tienduizenden naar
het monumentale gedenkteken, ter weers
zijden waarvan een ere-peloton van oud-
B.S.-ers stond aangetreden en dat slechts
was gesierd met de des middags gelegde
kransen van de Koningin en Prinses Wil-
lielmina.
Na de stilte werd krachtig het Wilhel
mus gezongen en sprak burgemeester mr.
Arn. J. d'Ailly, die het nieuwe monument
bij de burgers inleidde.
Het mannenkoor „Amstel's Werkman"
vertolkte het „Ecre Quomodo Moritur" en
„Het Geuzenvendel op de Thuismars". Rob
de Vries declameerde de „Celbrief" en „De
Dooden" van overleden verzetsstrijders.
Hierna volgde het leggen der bloemen door
de duizenden, die in een lange stoet via ver
scheidene fusilladeplaatsen in Amsterdam
•naar de Dam waren getrokken en na het
blazen van de „Last Post" de bloemen kon
den deponeren aan de voet van het monu
ment. Het gemeentebestuur en talrijke or
ganisaties plaatsten bloemstukken. Het défi
lé van de duizenden langs het verlichte
monument nam geruime tijd in beslag en
na afloop dekten duizenden kleurrijke bloe
men de tegeltjes van het plateau, waarop
het gedenkteken is verrezen.
De belangstelling was ditmaal dubbel zo
groot als de voorafgaande jaren. Voor de
eerste maal zond de televisie de plechtig
heid op de Dam rechtstreeks uit.
Aan allen, die op enigerlei wijze hebben
meegewerkt aan de totstandkoming van het
Nationaal Monument is op het hoofdstede
lijk stadhuis een door prof. V. P. S. Esser
ontworpen gedenkpenning uitgereikt, die is
geslagen ter gelegenheid van de onthulling
van dit nationale gedenkteken.
Sober en indrukwekkend is de plechtig
heid die zich elk jaar op de avond van de
4e mei op het Stationsplein te Baarn vol
trekt, waar de Koningin met Prins Bem-
hard en de Baarnse bevolking de nagedach
tenis van de gevallenen eren. Om vijf mi
nuten voor acht hebben de Koningin en de
Prins een krans van paarse seringen met
ADVERTENTIE
linten in rood-wit-blauwe kleuren bij het
monument geplaatst.
In Apeldoorn hebben 's avonds weer
honderden deelgenomen aan de stille tocht
van De Naald naar de Loolaan. Nadat
enige strofen uit „Valerius' Gedenckklanck"
waren gespeeld, legde Prin-es Wilhelmina
tijdens het spelen van „Het Wilhelmus" als
eerste een fraaie krans aan de voet van het
monument.
Geref. kerken
Beroepen te Giessendam-Nederhardinx-
veld P. Joziasse te Terwaard (Fr.).
Bedankt voor Lemmer C. Brilman te
Oostern ijker k.
Ned. Herv. kerk
De centrale kerkeraad van 's-Graven-
hage heeft dir. C. P. v. Andel te Borne ver
kozen zodat de kerkeraad van wijkgemeen-
te 20 binnenkort deze predikant zal beroe
pen in de vacature van dr. W. J. de Wilde.
Op de Grebbeberg klonk de grote bronzen
klok op het Nationaal Legermonument ge
durende vijf minuten over de ontluikende
bossen, van de berg. Onderwijl arriveerden
vele militaire en burgelijke autoriteiten en
toen als laatsten de vertegenwoordiger van
de Koningin en Prins Bern hard, alsmede
de minister van Oorlog en van Marine het
erekerkhof hadden betreden, weerklonken
twee coupletten van „Wilt heden nu
treden", gespeeld door de Koninklijke Mi
litaire Kapel. Na redevoeringen door de
hoofdlegeraalmoezenier, kolonel mgr. H. J.
J. M. van Straelen en de hoofdlegerpredi-
kant, kolonel ds. A. T. W. de Kluis, werden
kransen, .gelegd aan d,e voet van het stenen
kruis aan de ingang' van het kerkhof. -
Het gemeentebestuur van Amersfoort en
afgevaardigden van de Vereniging van Ex-
Een overzicht van de Dam tijdens de
onhulling van het Nationale Monument.
politieke gevangenen hebben aan de voet
van het monument op de voormalige schiet
baan van 't „Polizeiliches Durchgangslager
Amersfoort" een krans gelegd ter nage
dachtenis aan de in het concentratiekamp
Amersfoort omgekomenen. Vele honderden
zijn vrijdagmiddag in een stoet naar het
oorlogsmonument op de fusilladeplaats te
Vught gegaan. Het muziekcorps van de
Genietroepen heeft daar treurmuziek ge
speeld en een koor van zangers en zange
ressen uit Den Bosch en Vught heeft
enkele liederen ten gehore gebraht.
De ambassadeur van de Sovjet-Unie, de
heer J. P. Kiksanov, heeft een krans ge
legd op de begraafplaats van de Georgiërs,
die gesneuveld zijn tegen de Duitsers in de
„Russenoorlog", die in het voorjaar van
1945 op het eiland Texel is gevoerd.
De Nederlandse tijdelijke zaakgelastigde
in Djakarta, de heer Hagenaar, en de mili
taire attaché's van Engeland en Australië
hebben hedenmorgen bij het oorlogsmonu
ment op het ereveld „Menteng Pulu" nabij
Djakarta, kransen gelegd ter. herdenking
van de leden van de geallieerde strijdkrach
ten, die in de laatste wereldoorlog zijn ge
sneuveld. Tegelijkertijd werden herdenr
kingsdiensten gehouden op het kerkhof van
de luchtmacht. „Tjililitan" en op het oor
logskerkhof „Anljol".
Anderhalf uur nadat burgemeester d'Ail
ly het nationaal monument op de Darn
namens het stadsbestuur had aanvaard,
heeft hij in het Stedelijk Museum te Am
sterdam een tentoonstelling geopend van
werken van de op 12 januari j.l. overleden
beeldhouwer John Radecker, wiens beel
dengroepen het nationaal monument sieren.
In het museum ontvingen mevrouw Ra
decker, de architect van het monument,
J. J. P. Oud, de leden van het comité en
de drie dichters die de teksten voor het
monument hebben geschreven, de zilveren
gedenkpenning die ter gelegenheid van de
onthulling is geslagen.
De opening der expositie werd bijge
woond door talloze belangstellenden. In
zijn inleidend woord noemde de directeur
der stedelijke musea, de heer W. J. H. B.
Sandberg, Radecker „de koning der Neder
landse beeldhouwers".
Burgemeester d'Ailly zeide: „Radecker
heeft gevoeld, dat deze geweldige opgave
voor het nationaal monument voor hem
een afsluiting zou zijn en het is geworden
het slot van zijn oeuvre".
De tot 4 juni durende tentoonstelling
omvat 62 stuks klein en groot beeldhouw
werk, keramiek, 45 tekeningen en 7 schil
derijen. Met de eerste ontwerptekening, een
klein reliëf voor het monument waarvan
de beeldhouwer de voltooiing niet heeft
mogen beleven, wordt de overzichtsten
toonstelling afgesloten.
De Nederlandse schrijvers D. A. M. Bin
nendijk, Anton van Duinkerken, Ed Hoor-
nik, Gabriël Smit, Garmt Stuiveling en
Bert Voeten hebben aan het toneelminnend
publiek van Nederland een open brief ge
schreven, waarin zij onder meer zeggen:
„Ondergetekenden zijn verheugd over het
feit dat zaterdag 28 april j.l. een volle
Stadsschouwburg te Amsterdam geboeid
en vaak ontroerd heeft meegeleefd met de
opvoering van Vondel's „Lucifer", een van
die meesterwerken, die zelfs in de eigen
stad van Vondel nog al te dikwijls voor
vervelend en onopvoerbaar worden ge
houden.
Zij beschouwen de heropvoering van dit
stuk na zoveel jaren als een prijzens
waardige daad van de „Nederlandse Co-
medie", maar willen er dadelijk aan toe
voegen dat zij in deze opvoering pas de
eerste stap zien om de schuld van ons Ne
derlands toneel tegenover Vondel te delgen.
Alleen in een land dat zijn klassieken
eert en liefheeft als een onontbeerlijk deel
van zijn cultureel vermogen, kan een eigen
moderne toneellitteratuur opbloeien."
ADVERTENTIE
HAARLEM
ZIJLSTRAAT 96
TELEF.t 20340
ADVERTENTIE
Een waarlijk verbazingwekkend geluid heeft in het naburige België een
overigens te goeder naam en faam bekend staand partijman ten beste
gegeven. Het was de socialist Max Buset, voorzitter van de Belgische
Socialistische Partij, die, wellicht in zijn idealistische vervoering, een ver
klaring heeft afgelegd waarvan velen zullen zijn geschrokken. En bij die
velen zullen zich zonder twijfel talrijke socialisten hebben bevonden, aan
gezien de uitlatingen van Buset onmogelijk tot de gewone inventaris van
de socialistische overtuiging kunnen behoren. Max Buset heeft ten aanzien
van België's toekomst voorspeld, dat de socialistische partij slechts dan
aan het bewind wenst te komen, als zij zeker is van een meerderheid die
haar niet meer kan worden ontnomen. „Eens zullen wij, als wij het bewind
in handen hebben, er zeker van zijn dat wij het nooit meer zullen prijs
geven. Wij zullen de weg banen naar die oplossing. In afwachting daarvan
wens ik nog lang samen te werken met onze liberale vrienden". Buset
verbond daaraan de wens, dat de Belgische socialisten de laatste nagel
zullen slaan in de doodskist van het clericalisme. Tot zover de voorman
der Belgische socialisten. Plet is de moeite waard deze zinsneden eens
nader te beschouwen.
Het verbazingwekkende van deze ver
klaring zit niet in de kans, dat België in
derdaad in de toekomst een socialistische
regering zal krijgen, die steunt op de meer
derheid in het parlement. De mogelijkheid
daartoe terzijde latend, moet een dergelijke
gang van zaken immers als een traditioneel
democratisch proces worden gezien, dal in
tal van landen zich lijdelijk heeft voltrok
ken. Het verbazingwekkende zit echter in
de mentaliteit, waarvan Buset blijk geeft
als partijvoorman: een partijvoorman, die
de absolute macht van zijn partij als een
ideaal ziet en zich de handhaving van die
absolute macht bijna als bij plechtige eed
voorneemt, is onmiskenbaar op de verkeer
de weg. Op de weg namelijk, waar de
meerderheidsmacht in haar practische
onvolkomenheid wordt beschouwd als een
beginsel.
Men kan als partijman van welke rich
ting ook een der grootste gebreken van ons
huidige parlementair-democratische stelsel,
de macht van de helft-plus-één, accepteren
als een noodzakelijk kwaad als een in
feite ondemocratisch ezelsbruggetje om
tenminste tot een bepaalde oplossing te ge
raken. Doch wanneer men dit onvolmaakte
middel als doel gaat zien, is men dicht ge
naderd tot de exploitatie van de willekeur,
tot het profiteren van een wezenlijk gebrek
in de democratische structuur.
Max Buset ziet een toekomst, waarin de
Belgische socialistische partij haar wil zal
kunnen opleggen aan alle politieke groe
peringen, zodat zij niet meer gedwongen
zal zijn met de verlangens en overtuigingen
van deze groepen rekening te houden. Van
daar dat hij, tot op dat moment, wil
samenwerken met zijn „liberale vrienden."
Wanneer de socialisten in het Belgische
parlement een absolute dat wil zeggen
een onaantastbare werkmeerderheid
zullen hebben gekregen, zou de samenwer
king dus moeten worden opgezegd en zou
den de vrienden van weleer tot een te ver
waarlozen groep gaan behoren, wier
meningen geen invloed meer zouden kun
nen uitoefenen op het landsbestuur.
Het doet er niet toe, of deze voornemens
dcor een socialistische dan wel door een
andersdenkende partijman worden geuit.
Want het gaat niet om het socialisme
het gaat om de partij heerschappij, die nim
mer tot een aanvaardbare consequentie
van het parlementaire stelsel mag behoren
en die in wezen en in alle aspecten on
democratisch moet worden genoemd.
De uitlatingen van Max Buset zijn daar
om zo huiveringwekkend, wijl zij worden
uitgesproken met de argeloosheid van een
bezield partijleider, die leeft in de overtui
ging dat hij iets zegt wat volkomen aan
vaardbaar en volgens de regelen is. Deze
opvatting moet echter gebrandmerkt wor
den als een gedachtefout, welke helaas meer
en meer in vele politieke partijen opgeld
doet en niet meer als fout wordt onderkend.
Het is immers zuiver beschouwd
niet de taak van een politieke partij, te
streven naar alleenheerschappij. Een poli
tieke partij is de materialisatie van de ver
langens en idealen ener volksgroepermg,
en zij heeft de taak deze verlangens en
idealen in parlementaire werkzaamheid tot
gelding te brengen, in overeenstemming
met de verlangens en idealen van andere
groeperingen. Zij heeft tot taak, haar par
tij-ideaal tot factor in het landsbestuur te
maken, waartoe zij echter geenszins ge
roepen kan zijn tot negatie van het alge
mene landsbelang. In dit algemene lands
belang zijn de idealen van alle bevolkings
groepen verdisconteerd. Eerbied voor deze
andere idealen en verbreiding van haar
eigen standpunten gaan hand in hand en
worden tot leidraad van actie.
De wisselwerking tussen de meningen,
verlangens, overtuigingen en strevingen
van alle bevolkingsgroeperingen in parle
ment en kabinet symboliseert en verwezen
lijkt de democratie. Of moet democratie
worden beschouwd als een „weg naar de
macht," op het toppunt waarvan zij ver
der kan worden terzijde gezet?
Geen enkele partijman in een democra
tisch land, ook Max Buset niet, zal er ook
maar een ogenblik over denken in de par
lementaire samenwerking middelen te ge
bruiken, die de invloed zijner partij ver
groot met illegale, ongrondwettelijke mid
delen. Het democratische spel heeft spel
regels, waaraan men zich houdt. Doch
waarom zou de ereplicht om die spelregels
te honoreren plotseling ophouden, wan
neer een bepaalde partij erin geslaagd is
haar aanhang op te voeren tot boven de
helft, tot de helft-plus-één? Zou het dan
democratisch mogen heten, de overblij
vende tegenstanders eenvoudig met dat
spookachtige, almachtige cijfer der meer
derheidsvertegenwoordiging van hun na
tuurlijke rechten te beroven.
Dit is echter, wat Max Buset als een
toekomstmogelijkheid ziet en verlangt: een
meerderheid, die geen vrienden of partners
in het landsbestuur meer nodig heeft vol
gens de koude formule van de democrati
sche politieke structuur, en deze daarom
ook als een te verwaarlozen factor gaat
beschouwen.
Er is echter iets anders, waarmee Buset
wellicht geen rekening heeft gehouden.
Dat is het vreemde doch traditionele ver
schijnsel van de zelfsplitsing in de kiezers
massa. Men heeft het in Engeland herhaal
delijk geconstateerd en uit verkiezings
resultaten kunnen aflezen. Wij mogen niet
aannemen ofschoon het uit zijn woorden
zou kunnen worden gconcludeerd dat
Max Buset nooit meer verkiezingen zal
willen houden, als zijn partij de meerder
heidsmacht heeft veroverd. Doch hij zal er
rekening mee moeten houden, dat in het
democratische stelsel de publieke opinie
een wisselend karakter heeft. Dat de ver
antwoordelijkheden en handelingen van
een één-partij-regering zodanig worden ge
wikt, gewogen en beoordeeld dat de on
volkomenheden in haar regiem, veroor
zaakt door haar logheid, haar zwaar wor
den aangerekend. Dat de groei van de
meningen uit de altijd in beweging zijnde
bodem des volks nooit zo nauwlettend door
de partijleiding kan worden gevolgd en
gehonoreerd, dat zij in haar beleid zelfs
ook maar haar eigen „helft plus één" voor
afbrokkelen kan behoeden. De grillige
volksintuïtie kan in een democratie voor
grote verrassingen zorgen. Daarom loopt
een één-partij-regering na bepaalde tijd
altijd uit op een dictatuur, of op een val.
Dat is de wezenlijke garantie van het
democratische stelsel tegen willekeur, star
heid en machtsmisbruik. Het is een heil
zame garantie, waardoor de ontwikkeling
der dingen tot gelding kan komen. Max
Buset heeft daarom al te boud gesproken.
Hij is een eerlijk socialist, doch geen rea
list. En aangezien de meeste socialisten dat
laatste wel zijn, zullen zij zijn geschrokken.
Wat op zich voor tegen- zowel als voor
standers een reden zou moeten zijn om zich
geruster te voelen. J. L.
Plain or filter (AromaSaver) same price 80c*
,vi\'f£"i !.i"i'"»i
(Van onze correspondent in Londen)
In Londen heerst diepe teleurstelling
over het afbreken van de ontwapenings
onderhandelingen, dat gekomen is als een
koude douche na het bezoek van Boelganin
en Kroesjtsjev, dat zekere verwachtingen
had gewekt. De slotsom, waartoe men in
diplomatieke kringen komt is, dat de Sov
jet-regering het plan heeft zich geheel te
verlaten op een atomische strijdmacht. Zij
zou daarom weinig belang meer stellen in
de internationale ontwapening. Het is zelfs
zeer goed mogelijk, dat zij zich uit de
onder-commissie van de ontwapeningscom
missie van de UNO zal terugtrekken. In
Londen verwacht men dat niets meer zal
worden gehoord van de Sovjet-Unie tot
uitbanning van de waterstof-bom.
Het bezoek van Boelganin en Kroesjtsjev
aan Londen heeft allerminst de hoop op
overeenstemming tussen oost en west be
vorderd, eerder het tegendeel. Kroesjtsjev
zou ronduit gezegd hebben, dat de Sovjet
regering geen 'belang meer heeft bij een
internationale ontwapeningsovereenkomst.
De Sovjet-afgevaardigde Gromiko zou op
dracht ontvangen hebben zo snel mogelijk
een einde te maken aan de besprekingen.
Zijn ontoegeeflijke houding heeft in Lon
den ernstige teleurstelling gewekt.
Politieke voorwaarden
De Sovjet-Unie wil blijkbaar een dras
tische vermindering van haar staande
strijdkrachten, die economisch en financieel
te zware lasten meebrengen. De Sovjet-
Unie zou eenzijdig overgaan tot deze in
krimping, die geen onderdeel zal zijn van
een internationale politieke overeenkomst,
zoals de hereniging van Duitsland of rege
ling van de vraagstukken van het Verre-
of Midden-Oosten. De Sovjet-Unie heeft
zich in de ontwapeningscommissie steeds
verzet tegen de aanvaarding van politieke
voorwaarden voor de ontwapening. Boven
dien hebben de Russen zich verzet tegen
elk voorstel dat een hinderpaal zou vormen
voor het vervaardigen van hun eigen
atoomwapens. De besparingen op de con
ventionele strijdkrachten van de Sovjet-
Unie, zullen, zo verwacht men in Londen,
gebruikt worden voor de uitbreiding van
de atoomstrijdkrachten. In Londen is men
voorbereid op een dramatische aankondi
ging, dat de Russische conventionele strijd
macht zal worden ingekrompen, zonder
overeenkomst dienaangaande met andere
landen.
Bewapeningswedloop
De vrees bestaat, dat er zonder overeen-
slemming inzake vermindering of beper
king van atoomwapens, de bewapenings
wedloop op dit gebied pas goed zal inzet
ten. De Sovjet-Unie wil economische voor
delen van conventionele ontwapening zon
der politieke offers. Vermindering van de
gewone Sovjet-strijdkrachten en hun be
wapening heeft een grote propagandisti
sche waarde. Het Sovjet-voorstel tot ver
mindering van de strijdkrachten van de
Verenigde Staten, de Sovjet-Unie en com-
munistisch-China tot tussen een en ander
half miljoen man, acht Londen een poging
om de Noordatlantische Verdragsorganisa
tie te ondermijnen. Het Amerikaanse plan
tot een vermindering tot tweeëneenhalf
miljoen man was bedoeld als eerste fase,
(Van onze correspondent in Bonn)
De Westduitse bondspresident prof.
Heuss heeft zijn Amerikaanse collega een
cadeau doen toekomen dat de Westduitse
ambassadeur in Washington dezer dagen
aan Eisenhower heeft overhandigd. Het is
een boek, getiteld „President Eisenhower,
zijn voorouders en zijn verwanten". Vol
gens de auteur is het geslacht van het
Amerikaanse staatshoofd uit Duitsland af
komstig. De stamboom van de familie is
tot aan de ontdekking van de nieuwe we
reld door Columbus teruggevonden.
voordat een politieke overeenstemming zou
zijn bereikt. De Westelijke mogendheden
zullen waarschijnlijk het peil van ander
half miljoen man, dat zij oorspronkelijk
zelf voorstelde, aanvaarden, wanneer de
politieke vraagstukken zouden zijn opge
lost en tot vermindering van de bewape
ning op grote schaal kan worden overge
gaan. Twee voorstellen in het Brits-Franse
plan tot beperking en uiteindelijk verbie
den van atoombomproeven, alsmede on
middellijke vermindering van de conven
tionele wapens in de eerste fase, was be
doeld als een belangrijke concessie. Gro
miko hield echter hardnekkig vast aan het
Sovjetplan en wees alle Westelijke voor
stellen af.
ZATERDAG 5 MEI
Palace: „Never too young" 7 en 9.15 uur.
Luxor: „De hel van Parijs", 14 jaar, 7 en 9.15
uur. Studio: „Phffft", 18 jaar, 7 en 9.15 uur.
Lido: ..My sister Eileen", alle leeft., 7 en 9.15
uur. „Spel met de duivel", 23.30 uur. Roxy:
„Duivels te paard", 14 jaar, 7 en 9.15 uur.
Rembrandt: „Die drei von der Tankstelle",
7 en 9.15 uur. Frans Hals: „The last frontier",
14 jaar, 7 en 9.15 uur. Frans Halsmuseum:
avondopenstelling, 8.30 tot 10.30 uur, met
oude muziek. Vishal: Marionettentheater
van Feike Boschma, 8.30 uur. Openluchtthea
ter, Bloemendaal: Tentoonstelling werken
van in Bloemendaal wonende beeldende
kunstenaars. Stadsschouwburg: 8 uur, Gezel
schap „Johan Kaart", met „Potasch en Per-
lemoer op vakantie". Concertgebouw: 8.15
uur, Concert ter gelegenheid van de bevrij
ding door het Noordhollands Philharmondsch
Orkest o. 1. v. Marinus Adam. Soliste: Nelly
Wagenaar, piano. Minerva-theater: 8 uur,
Directe televisie-uitzending van een Natio
naal programma, waaraan een keur van Ne
derlandse artisten medewerken.
ZONDAG 6 MEI
Lido: „Aïda", 11 uur. Palace: „Les belles
de muit", 10.30 uur. Studio; „De Rode Zee",
11 uur. Rembrandt: Jan P. Strijbos vertelt
van en vertoont een kleurenfilm over „Door
Zuid-Frankrijk en Andorrr 11 u. Minerva:
„Die Fledermaus", alle leeft., 2, 4.15, 7 en
9.15 uur. Palace: „Never too young", 2. 4.15,
7 en 9.15 uur. Luxor: „De hel van Parijs", 14
jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Studio: „Phffft",
18 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Lido: „My
sister Eileen", a. It., 2, 4.15, 7 en 9.15 u. Roxy:
„Duivels te paard", 14 jaar. 2, 4.15, 7 en 9.1.5
uur. Rembrandt: „Die drei von der Tank-
stelle", 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Frans Hals:
„The last frontier", 14 jaar, 2, 4.30, 7 en 9.15
uur. Frans Halsmuseum: avondopenstelling,
8.30 tot 10.30 uur, met oude muziek. Vishal:
Marionettentheater van Feike Boschma, 8.30
uur: Kindervoorstelling, 2.30 uur. Openlucht
theater, Bloemendaal: Tentoonstelling wer
ken van in Bloemendaal wonende beeldende
kunstenaars. Stadsschouwburg: 8 uur, Ge
zelschap „Johan Kaart", met „Potasch en
Perlemoer op vakantie". Gebouw Cultura:
10.30 uur. Wijdingsmorgen Ned. Ver van Spi
ritisten „Harmonia". Spreker: Th. H. Kockx.
Gebouw Bakenessergracht 63: 10.30 uur, Wij-
d i ngsd i enst Roz ek ru i sersgen ootschap
Zuiderkapel: 10 uur. Dienst o. 1. v. J. Kits.
5 uur: ds. J. van der Schors, H. Avondmaal.
8 uur: Jeugdsamenkomst o. 1. v. J. Visser.
MAANDAG 7 MEI
Minerva: „Die Fledermaus", 8.15 uur, alle
leeft., Palace: „Never too young", 2, 4.15, 7 en
9.15 uur. Luxor: „De hel van Parijs", 14 jaar,
2, 7 en 9.15 uur. Studio: „Phffft", 18 jaar, 2.15,
7 en 9.15 uur. Lido: „My sister Eileen", alle
lt., 2, 4.15, 7, 9.15 u. Roxy: „Duivels te paard",
14 jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur. Rembrandt: „Die
drei von der Tankstelle", 2, 4.15, 7 en 9.15
uur. Frans Hals: „The last frontier", 14 jaar,,
2.30, 7 en 9.15 uur. Frans Halsmuseum:
avondopenstelling, 8.30 tot 10.30 uur, met
oude muziek. Vishal: Marionettentheater
van Feike Boschma, 8.30 uur. Openluchtthea
ter, Bloemendaal: Tentoonstelling werken
van in Bloemendaal wonende beeldende
kunstenaars. Begijnhofkapel: 8 uur, Inter
kerkelijke samenkomst. Zangdienst van 7.30
uur af. Aula HBS-B, Zijlvest: 8.15 uur, Voor
de Vereniging voor Vrije Opvoedkunst
spreekt ir. J. van Wettum over „Kunst, we
tenschap en moraliteit in de opvoeding".
