NEDERLAND-EMGELAiW
N.Ph.O. in Bloemendaal
TAXI 13.300
Honderdjarige Lautje verschafte
Haarlemmers weinig inspiratie
MAISON „MARCEL"
Hartenlust-schoolorkest speelt
voor „ontbijtclub"
Kort en bondig
ROYALITEIT
SLOT DEFECT?
Politie keurt studentikoos
herdenkingsplan af
H. WAKKER
Hadio Moors
9
Burgerl'ike Stand
van Haarlem
Touwtje naar Lautje
N
H
H
N
H
M
N
H
M
N
H
M
N
H
M
N
H
M
N
H
M
H
H
Nederlandsche
Handei-Maatschappij, N.V.
N
H
M
N
H
M
N
H
H
N
H
M
N
H
M
N
H
H
N
H
M
H
H
H
Filmvoorstelling in knusse
theatertje van de Vleeshal
,/t Baarsje" gaat vissen
in het Sauerland
Herwonnen Levenskracht
Begrafenis van de heer
V. P. A. F. Besnard
Maandag 9 juli, 8 uur naar het Stadion Amsterdam
Groot Internationaal Speedway Programma 1956
Sebes moet plaats maken
voor een commissie
VOLKSWAGENVERHUUR
ZANDVOORT
Kruimeldiefstallen
A A I .iiDAG 7 JULI 1956
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURAN'i
DEZE WEEK berichtten wij, dat Haarlem
van een hogere uitkering uit het gemeente
fonds de algemene pot die het rijk be
heert ter financiering van de gemeenten
voor 1955 en 1956 verzekerd kan zijn, waar
door de gemeenterekeningen over die jaren
kunnen sluiten. Dat „sluiten" moet men,
althans over 1956, zo opvatten, dat er geen
tekort geraamd is omdat men er de voor
keur aan heeft gegeven het bedrag waar
voor men geen inkomstendekking kon ver
krijgen te compenseren door een vermin
dering der gemeentelijke reserves. Aan
vankelijk ging het daarbij om ongeveer
twee miljoen, nu het jaar half om is blijkt
men met ruim anderhalf miljoen te kunnen
volstaan.
Dit bericht over een hogere uilkering
viel samen met de publikatie van een ver
slag van een bespreking welke had plaats
gehad tussen de Kamercommissie voor de
gemeentefinanciën en de ministers van
Binnenlandse Zaken en Financiën. Van de
zijde der commissie was opgemerkt, dat de
hoogconjunctuur aan de gemeenten gedeel
telijk voorbijgaat omdat juist nu tot be
lastingverlaging is besloten, een aan
zienlijk deel van de rijksuitkeringen aan de
gemeenten, is op de belastingopbreng
sten gebaseerd. De beide ministers tilden
niet erg zwaar aan deze opmerking en lie
ten zich in het gesprek tot een merkwaar
dige uitlating verleiden. In de eerste plaats
merkten zij op, dat het huns inziens „nodig
is het zich bij vele gemeenten in deze
financieel gunstige tijd voordoende gevoel
van royaliteit enigszins in te perken. Ook
is het de ervaring, dat tekorten vaak veel
hoger worden opgegeven dan zij in werke
lijkheid achteraf blijken te zijn".
Wanneer men dit leest wrijft men de
ogen even uit. Royaliteit? Royaliteit in een
periode waarin de woningbouw voort
durend gestagneerd is in de eerste plaats
door financiële beperkingen? Royaliteit in
een periode waarin vrijwel geen school
gebouwd kan worden en vijftig kinderen
in één klas geen uitzondering zijn? Royali
teit in een periode waarin slechts aarzelend
een begin wordt gemaakt met de aanpas
sing van ons wegennet aan de gestegen
verkeersomvang? En die vraag kan men
voor elk onderdeel van gemeentelijke zorg
blijven herhalen. Baden de door de ge
meenten gesteunden zich soms in weelde?
Worden nieuwe ziekenhuizen uit de grond
gestampt? Of gaan de gemeenten zich te
buiten aan kunstaankopen en -opdrachten?
Wie de werkelijkheid kent weet wel, dat
daarvan geen sprake is. Wanneer de minis
ters bedoeld hebben, dat de normale ge
meentelijke uitgaven sterk stijgende zijn,
hebben zij natuurlijk gelijk. Maar een
middelbare school die aan alle eisen vol
doet kost vier miljoen. En een gymnastiek
lokaal, dat zonder enige luxe, maar wel
voor de redelijke verlangens der sport
beoefenaren gebouwd wordt, kost drie ton.
Een bescheiden rioolwaterzuiveringsinstal
latie kost een miljoen. Een wegverbetering
loopt al gauw in de tonnen.
Zeker: de gemeentelijke inkomsten zijn,
vergeleken met 1938, ongeveer verdubbeld.
De kosten van technische werken en die
zijn voor het gemeentelijk budget van be
lang zijn echter verdrie-, zo niet ver
viervoudigd.
Het is bepaald niet uit royaliteit dat bij
voorbeeld het gemeentebestuur van Heem
stede besloot de rioolwaterzuiveringsinstal
latie „uit eigen zak" te betalen, dat wil
zeggen ten laste van de reserves te bren
gen. Men heeft dat gedaan omdat de nor
male gemeentelijke inkomsten onvoldoende
zijn om rente en aflossing van deze inves
tering te dekken.
Voor Haarlem geldt dat het verzorgings-
peil der burgerij wel is verhoogd voor be
paalde begrotingshoofdstukken, zoals on
derwijs en jeugdzorg, volksgezondheid en
sociale zaken, maar dat daarentegen ten
aanzien van openbare werken een belang
rijke achterstand bestaat, zeker in verge
lijking met andere steden. En ook de voor
zieningen die tot stand kwamen in de on
derwijssector behoren niet tot een luxe-ca
tegorie. Het is beslist niet uit weelde, dat tot
nu toe niet kon worden overgegaan tot het
geven van gymnastieklessen door vak
onderwijzers in de derde en vierde klassen
van de lagere scholen. Het zal er waar
schijnlijk in 1957 van komen: moet men de
zeventigduizend gulden, die hiermee ge
moeid zijn, soms als royaliteit brandmer
ken?
Al even weinig steekhoudend is de mi
nisteriële critiek op de te hoog geraamde
tekorten. Dit verschijnsel doet zich inder
daad voor, maar de oorzaak ervan ligt bij
de landsregering, die wel eist van de ge
meenten dat zij haar begrotingen voor het
nieuwe jaar indienen, maar zelf altijd
achteraf de definitieve uitkeringen bepaalt.
Dat de laatste jaren deze uitkeringen steeds
mee zijn gevallen is op zichzelf natuurlijk
wel prettig, maar werkt het grote verschil
lussen raming en rekening uiteraard in de
hand.
De huidige financiële regeling tussen rijk
en gemeenten blijft tot 1958 van kracht.
Het is te wensen, dat de basis van de finan
ciering der gemeenten in de toekomst in
een directer verband met haar behoeften
zal staan dan thans het geval is. Dat is ten
dele een principieel vraagstuk, want het
gaat erom waar men de nadruk op gaat
leggen: op het landelijk verzorgingsniveau
of op het plaatselijk. Het wil ons voor
komen, dat het laatste meer en meer in het
gedrang is gekomen, hoewel toch de pri
maire behoeften van de bevolking juist op
lokaal terrein zijn gelegen.
Wanneer dat uitgangspunt eenmaal ge
kozen is, krijgen de gemeentebesturen mis
schien de kans om werkelijk „royaal" te
zijn. Maar dan pas ook zal de gemeente
politiek weer zin krijgen.
ADVERTENTIE
„DE SLEUTELSPECIALIST"
LANGE VEERSTRAAT 10 - TEL. 11493
HAARLEM, 6 juli 1956
ONDERTROUWD: 4 juli. A. B. Mast en Th.
L. M. Oppelaar; 6 juli, D. Verkaik en J. Chr.
J. Petschi.
GEHUWD: 6 juli, F. J. de Graaf en T.
Vring.
BEVALLEN van een zoon: 4 juli, Chr. J.
van ZantenHagemans; 5 juli, M. J. Stip
houtde Boer; E. M. van BeelenJansen; F.
Voet—Eits; 6 juli, D. M. Kuijpers—van den
Heuvel.
BEVALLEN van een dochter: 5 juli, J. M.
BonPeters; J. HerfstPoelman; C. Chr.
KoekOrth; D. Tichelaarvan der Plas; 6
juli: D. WilderinkKamphuis.
OVERLEDEN: 4 juli, J. M. Uijting, 35 j.,
Palamedesstraat; Jkvr. E. C. van Suchtelen
van de Haareden Beer Poortugael, 76 j.,
Wilhelminastraat; 5 juli, C. M. Glaser—
Schmidt, 66 j., Orionweg; G. M. Th. Sanberg
—Bottelier, 81 j., Indischestraat.
Rectificatie Burgerlijke Stand Bloemen-
daal: Ondertrouwd: J. A. ten Hagen en L. H.
Heukelom. (ten onrechte vermeld als ge
huwd).
IN ONS BLAD VAN 10 januari van dit jaar maakten wij er melding van dat het
op 16 juli aanstaande een eeuw geleden zal zijn, dat het standbeeld van Laurens
Coster op de Haarlemse Grote Markt met grote feestelijkheden werd onthuld. We
schreven toen ook naar aanleiding van de relazen over de feestelijkheden waarmee
de onthulling gepaard ging, dat men toen bij dergelijke gelegenheden kennelijk
met meer vuur uit de plooi kwam dan nu. En we poogden enig initiatief uit te
lokken voor een viering van de honderdjarige aanwezigheid van Lautje in Haarlems
hart. „Er zijn in Haarlem mensen met geest genoeg om daarop het juiste antwoord
te geven", schreven wij optimistisch. Te optimistisch, naar ons is gebleken. Want
er kwam aanvankelijk maar één reactie, niet van een Haarlemmer, maar van een
Bloemendaler, die suggereerde: „Geef Coster een lichtend lettertje in de hand".
Daarna trad de stilte in. „Haarlems Bloei" en „Trou moet blijeken" waren natuur
lijk helemaal in beslag genomen door de Langendijkfeesten. Maar waar bleef de
vereniging „Haerlem" en „Teisterbant"? En waar de typografenorganisaties? Tot
dat we dezer dagen ontdekten, dat er althans nog iemand aan Coster had gedacht.
Dat is de heer Meulenbroek, een lid van de rooms-katholieke studentenorganisatie
„Sanctus Bavo".
De heer Meulenbroek dan had een com
pleet plan uitgewerkt voor een waardige
studentikoze Coster-herdenking. Er zouden
drie lijnen gespannen moeten worden van
Lautjes kruin naar de meest karakteri
stieke gebouwen aan de Grote Markt: Ba-
votoren, Vleeshal, Stadhuistoren. Terwijl
een student zich ter hoogte van Lautjes
oor zou bevinden op het plateau van een
magirusladder welwillend beschikbaar
gesteld door de Haarlemse brandweer
zou langs de lijn naar de Bavotoren een
boek komen aansuizen. Dat boek zou zich
onderweg openen, waarna een regen van
confetti op de duizendkoppige menigte zou
neerdalen. Van de toren van de Vleeshal
zou een fles champagne zich linea recta
naar de mond van Lautje begeven, waar
na tenslotte een aantal glazen van het
Stadhuis af hun weg naar het standbeeld
zouden afleggen. Want tenslotte zou de
feestredenaar op de magirusladder, even
als de uit te nodigen autoriteiten, ook wel
hun dorst willen lessen.
Daarna zou de feestelijkheid zijn hoogte
punt bereiken. Het zou immers niet on
denkbaar zijn, dat leden van een concur
rerende studentenvereniging onder de kreet
„Leve Gutenberg" de Coster-stemming
zouden willen bederven. Geen nood:
loeiende politiewagens zouden aanstuiven
om de recalcitranten op te pakken, in te
laden en af te zetten op de trappen van
het Stadhuis, waar Costerianen en Guten
bergers hun verschillen van historisch-
typografisch inzicht in de ridderzaal onder
hernieuwde koele dronken zouden kunnen
beslechten.
Tot zover het project-Meulenbroek.
Maar er zal niets van komen. Want de
Haarlemse politie is er „tegen". Zij voorziet
niets dan onheilen, geween en knarsing
der tanden. Zij voorziet wellicht ook, dat
de Bavotoren het gewicht van een kabel
verbinding naar Lautjes kruin niet zou
kunnen dragen, in weerwil van de stormen
der eeuwen, welke zij reeds heeft door
staan. Natuurlijk mag een gezagsorgaan
nimmer risico nemen wanneer het gaat om
de openbare orde en veiligheid. Maar heeft
zij dan een goed plan voor een Cister-
herdenking? Want het gaat er nu naar uit
zien, dat de zestiende juli zal verstrijken
ADVERTENTIE
nz
i
m
i
AUTO-CREDIET N.V.
Amsterdam
voor de financiering
op huurkoopbasis van
AUTOMOBIELEN
LANDBOUW
WERKTUIGEN
en BEDRIJFSMACHINES
Inlichtingen bij de
BANK
Agentschap te
Haariem: Spaarne 56
met kantoren te
Haariem-Noord, Heemstede,
Overveen en Beverwijk
i
i
s
:n:
„Le chapeau de paille d'Italie"
In het meest knusse theater van Haar
lem, het kleine Frans gestyleerde schouw
burgje/filmtheater dat in de Vleeshal on
derdeel is van de uiterst boeiende expositie
„Rendez-vous der rederijkers", is vrijdag
avond de eerste voorstelling gegeven van
de reeks manifestaties, die tijdens de ten
toonstelling daar plaats zullen hebben.
Deze eersteling was een film en tevens een
der befaamde eerstelingen op filmgebied:
„Le chapeau de paille d'Italie (Het hoedje
van Italiaans stro) van René Clair. René
Clair heeft in deze film, met een verbijste
rend nieuw althans voor die tijd, name
lijk 1928 inzicht in het medium film, zo
veel vondsten verwerkt, dat hij als een
klassiek voorbeeld van de film als kunst
en eigen uitdrukkingsmiddel geldt; als zo
danig is de film dan ook een briljant
meesterwerk, waar men weliswaar niet
meer om kan lachen men verveelt zich
vermoedelijk te gronde als men met de
bedoeling is gekomen om te schateren
maar waarvan men ademloos de film als
filmisch gebeuren kan ondergaan.
Deze eerste voorstelling in het knusse
theatertje was goed bezocht. 1-Iet is een
zeer prettige gewaarwording als men zich
bij het verlaten van het theater temidden
der Rederijkers bevindt.
zonder dat iemand enige bijzondere aan
dacht aan de schepping van Louis Royer
zal schenken. Tenzijtenzij nog ter elf
der ure dat lichtende lettertje in Lautjes
hand zal worden gegeven, de vereniging
„Haerlem" van de Hoofdwacht en „Teister
bant" van zijn kelder uit met kransen ko
men aandragen onder het toezien van een
erewacht van typografen.
Het is best mogelijk, dat er nog wat ge
beurt, maar we geloven toch, dat de Haar
lemmers van 1856 beter te porren waren
voor een pretje, getuige hun „groot water-
muzijk", hun optocht van typografen, hun
bloemenfeest en hun vuurwerk tot slot. En
toen deed men het zonder „Haarlems
Bloei". Of moeten wij, evenals enige jaren
geleden in „Zeven dagen Haarlem", conclu
deren; „Lauwe Haarlemmers, gij zijt uw
Laurens niet waardig?"
ADVERTENTIE
Imp. A.P.K. - A'dam -Tel. 44978
Ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan
van de Haarlemse Hengelsportvereniging
,,'t Baarsje", zal op 15 juli een internatio
nale ontmoeting plaats vinden in het pro
gramma van de sportuitwisseling in Wicke-
de-Ruhr Sauerland.
De Haarlemse vissers met hun dames
vertrekken zaterdagmorgen 14 juli om 6 uur
per bus van het clubhuis aan de Kamper
vest in Haarlem naar West-Duitsland, om
daar voor enkele dagen de gasten te zijn
van' de Angelsport Verein „Ruhrtal" in
Wickede-Ruhr. Verwacht wordt, dat de
leden van deze sportvereniging met hun
dames op 18 augustus in Haarlem een
tegenbezoek zullen brengen.
In de week van 9 tot en met 15 juli zal
er een actie ondernomen worden tot be
strijding van de tuberculose en andere
volksziekten. Er zal een huis-aan-huiscol-
lecte gehouden worden en op zaterdag 14
juli een openbare collecte.
Onder zeer grote belangstelling is vrij
dagmiddag op Westerveld het stoffelijk
overschot van de heer V. P. A. F. Besnard
ter aarde besteld, in leven chef van de af
deling Laagspanningsnetten Noord van het
PEN te Bloemendaal. De directie, de staf
en het personeel van de afdeling van het
PEN, waar de overledene werkzaam was,
benevens talloze vrienden, bekenden en
zakenrelaties waren gisteren naar Wester
veld gekomen om de heer Besnard de laat
ste eer te bewijzen.
In de grote aula voerde als eerste spre
ker de economisch adjunct-directeur, de
heer F. W. J. Straakenbroek het woord.
Hij herinnerde er aan dat de thans over
ledene bijna achtendertig jaar in dienst
van het PEN was.geweest en hij was dus
een van de pioniers van dit bedrijf. De
heer Straakenbroek schetste hem als een
actief en nauwgezet werker, een man van
grote bekwaamheid in zijn vak en met
veel initiatief. Hij uitte zijn diepe deernis
tegenover de weduwe voor wie deze va
kantiereis het slot was van een goed huwe
lijk.
Ir. J. M. Langebaerd bracht namens de
collega's en de staf van het PEN een laat
ste groet. Hij zeide, dat de heer Besnard
een man van weinig woorden was. „In
ons korps was hij een onmisbare schakel,
wiens stem een vertrouwde klank had.
Wij missen hem nu al allerwegen in het
bedrijf. Anderen kenden hem langer", al
dus de spreker, „maar ik heb in verband
met de werkzaamheden vele uren des
avonds met hem gepraat en dan leert men
elkaar kennen. Het PEN verliest in hem
een harde en vurige werker en wij een
trouwe vriend".
De heer J. P. Heilig, hoofdopzichter van
de Laagspanningsnetten, voerde het woord
namens deze afdeling van het PEN. Op
deze afdeling wordt de gehele mens ge
vraagd, zeide spreker. De heer Besnard
heeft alles gegeven, totdat de dood hem
verraste.
De heer A. Besnard zeide, dat zijn broer
had gewerkt voor een volgende generatie.
Hij heeft zijn taak met ijver en plichts
betrachting vervuld en ook was hij trouw
in zijn vriendschappen. Hij had een gaaf
gezinsleven en nog één verlangen, namelijk
zijn oude dag te beleven en dan samen met
zijn vrouw te kunnen terugzien. Daarna
werd de baar, bedolven onder de bloemen
grafwaarts gedragen. Aan de groeve
dankte de schoonzoon van de overledene,
ir. J. D. Hilarius namens de familie voor
de sympathie en de toewijding, die zij
vooral ook in deze droeve dagen had
ondervonden.
ADVERTENTIE
Operatie „Kajak" (Li do) - Een van de
moedigste en meest persoonlijke operaties,
die bekendheid hebben gekregen uit de
laatste wereldoorlog, is die van tien Engel
se mariniers, die in vijf kajaks de haven
van Bordeaux binnenpeddelden en onder
de daar voor anker liggende schepen
springstofladingen vastmaakten, die de
schepen enkele uren later openscheurden.
„Operatie Kajak" is niet alleen de filmi
sche reproduktie van dat gebeuren, maar
vooral het verslag van de opleiding van
die tien mannen en van het wel en wee in
en rondom de kazenie, waar zij de harde
training kregen die hen tot harde indivi
dualistische commando's maakte.
Het is geen film waarin het gehele oor
logsgebeuren steeds aan de orde is. De
oorlog is ver weg. De opleiding is in het
veilige Engeland en daar zelfs nog in ge-
isoleerde condities. Als de kajaks uit de
duikboot, die hen naar de kust van Frank
rijk bracht, te water worden gelaten, er
vaart men pas het gevaar van de oorlog.
„Operatie Kajak" is een boeiende, vrij
wel onopgesmukte reportage van de ope
ratie Bordeaux. Zij is niet volledig waar
het de opleiding geldt, maar dat was de
bedoeling ook niet. Die was ongetwijfeld
het gebeurde van 1942 zó weer te geven,
dat de toeschouwers van de film een eer
lijke bewondering koesteren voor die tien
mariniers en wat zij presteerden. Het is
een harde film, maar niet zo'n gruwelijke
dat het romantische er te onpas bij ge
bracht moet worden voor §en kassa-even-
wicht. N.
„The Kentuckian" (CinemaPalace).
In Cinemascopeformaat wordt u het ver
haal uit de doeken gedaan van „de man
uit Kentucky" die met zijn zoontje, zijn
hond en een paar honderd moeizaam ge
spaarde dollars naar het land van belofte,
Texas, wil gaan, maar al heel spoedig
allerlei hindernissen op zijn pad ontmoet
Bloemendaal behoort tot de gemeenten
die per hoofd van de bevolking aan de pro
vinciale subsidie van het Noordhollands
Philharmonisch Orkest bijdragen. Als te
genprestatie geeft het orkest een aantal
concerten in het openluchttheater. Wil men
deze regeling ook artistiek zinrijk maken,
dan zullen voorzieningen getroffen moeten
worden, die een betere geluidskwaliteit
waarborgen. Alleen onder de best moge
lijke omstandigheden kan men immers
wérkelijk een prestatie verwachten, die
ook muzikaal aan hoge eisen voldoet.
Waarom zouden dirigent en orkestleden
veel zorg besteden aan het evenwicht in de
klank wanneer dit a priori scheef ligt? Het
openluchttheater: is voor toneeluitvoeringen
bestemd, niet voor muziek. Wil mén ook
deze kunst in het programma een aandeel-
toekennen, dan is het niet voldoende zestig
ADVERTENTIE
SALON DE COIFFURE
MODERNE COIFFURES
Permanent ticde f 12.50
Ged. Oude Gracht 98
Telefoon 20837
Vrijdagmiddag zijn de reportagewagens
van de Nederlandse Radio Unie voor het
jeugdhuis aan de Donkerelaan in Bloe
mendaal verschenen. Er is daar een op
name gemaakt van het optreden van het
orkest van de Hartenlustschool. Bob
Spaak zal de klanken van het orkest laten
horen in twee uitzendingen van zijn „ont
bijtclub" op Hilversum I, de volgende week
woensdag en zaterdag. Het orkest staat
onder leiding van de leraar boekhouden
en wiskunde de heer D. Krabbendam. Het
ensemble mag niet vergeleken worden met
de gebruikelijke schoolorkesten, omdat het
gebaseerd is op de wens zoveel mogelijk
musicerende scholieren gelegenheid tot
orkestspel te verschaffen. Dat leidt uiter
aard tot een heterogene samenstelling,
waarin xylofoon en waldhoorn, trombone
en „theekist-bas", mondorgels en accor
deons, guitaren en mandoline, pauken en
slagwerk naast strijkers, niet ontbreken.
De piano wordt gehanteerd door twee
meisjes, de één met de linker, de andere
met de rechterhand. De heer Krabbendam
schrijft zelf de partijen. Als eerste omroe
per fingeert Roel Grilles, de trombonist.
Door die uitzonderlijke samenstelling
moest er gisteren langdurig met de micro
foons gesjouwd worden. De technici van
de Radio Unie ivilden eerst het orkest een
andere opstelling laten innemen, maar dat
bleek weinig bevorderlijk voor de presta
ties, dat men daar maar van afzag. Alleen
het slagwerk moest zich txissen de gor
dijnen verschansen omdat het zo enthousi
ast was, dat het de andere musici over
speelde.
De jongelui hebben een paar marsen ten
gehore gebracht, waarna op verzoek van
de heer Spaak vier keer het „Lang zal-ie
leven" werd gespeeld. Die opname zal
straks dienen wanneer er weer iemand per
radio gefeliciteerd moet worden. Foto: het
orkest in actie tijdens de opname.
man op het grastapijt te laten strijken en
blazen, maar dan is een „schelp" of andere
akoestische achterwand een eerste vereiste.
Zolang dit technisch (de schelp zou, in ver
band met toneeluitvoeringen, gemakkelijk
verplaatsbaar moeten zijn) of financieel op
bezwaren stuit, doet men beter alleen har
monie-orkesten of fanfarekorpsen hier te
laten optreden. Vooral de koperklank doet
het voortreffelijk in de openlucht, zoals
ieder kon constateren bij de inzet van de
Mars uit „De Notenkraker" van Tsjaikofs-
ky, terwijl het gestreken geluid, zeker dat
van het te kleine strijkerskorps van dit
orkest, dun en vluchtig blijft.
Voorts zouden dergelijke concerten,
waarbij het „verpozingskarakter" op de
voorgrond staat, qua programma een ander
beeld moeten vertonen. Eén werk van de
zes, die gisteren gespeeld werden, was mijns
inziens hier volkomen op zijn plaats, de
„London Suite" van Eric Coates: deze groep
van drie stemmingsbeelden, getiteld Covent
Garden, Westminster, Knightsbridge, is een
prettige cocktail van pit en sentimentali
teit, net geschikt voor een zomeravond (een
mooiere dan gisteren, bedoel ik). Operette,
film en de beste amusementsmuziek zou
den het materiaal voor deze concerten moe
ten leveren, muziek die tegen een stootje
kan en die niet ontwijd wordt wanneer
men ze in regenjassen en alpinopetten ziet
spelen of wanneer er een niet-obligate solo
in meegekwaakt wordt. En die toch in haar
simpele opzet en directe werking het volle
rendement geeft van de afwerking, die er
aan besteed is. Als de avondlucht dan niet
continu op regenen stond, misschien kwa
men er dan wel meer mensen luisteren
dan de vijftig die vrijdagavond numeriek
nog in de minderheid waren tegenover het
orkest. SAS BUNGE
Gustav Sebes. de trainer van het Hongaarse
voetbalelftal, die tevens belast was met het
samenstellen van de nationale ploeg, is door
het bestuur van de Hongaarse Voetbalbond
van zijn bevoegdheden ontheven. Reeds lang
werd Sebes verweten dat de door hem ge
volgde koers mede oorzaak was van de ach
teruitgang van het Hongaarse elftal.
Het bondsbestuur stelde vast, dat Sebes
inderdaad op sommige punten te kort was
geschoten. In de toekomst zullen daarom alle
beslissingen inzake voorbereiding en samen
stelling van de ploeg in handen worden ge
geven van een commissie van vijf personen.
Marhon Bukovi, aanvoerder van het natio
nale elftal. Karoly Sos, trainer van deze
ploeg en de drie oefenmeesters van het B-
team, van de jeugdploeg en van de junioren
maken deel uit van deze commissie. Voor
Gustav Sebes is geen plaats in de commissie
opengehouden.
ADVERTENTIE
GARAGE: TWIJNDERSLAAN 35
HAARLEM EN OMGEVING
Jubileum. Op 10 juli zal de heer J. Bai-
terman, Magdalenastraat 7 te Haarlem,
veertig jaar in dienst zijn van de N.V. Dros-
te's Cacao en Chocoladefabrieken te Haarlem.
Californiscli bezoek. De President van
de Californische Evangelische Vereniging,
ds. H. Harms, brengt een bezoek aan Neder
land. Op zondagavond om half 8 spreekt ds.
H. Harms in de Kapel van de Pinkster
Gemeente aan de Nieuwe Kruisstraat 14.
Doopdienst. Op zondag 8 juli aanstaande
zal des middags om half vijf in het Sport-
fondsenbad aan het Frederikspark te Haar
lem een plechtige doopdienst worden gehou
den, uitgaande van de Zuiderkapel. Deze
dienst, waarin 16 perosmen op hun verzoek
op Bijbelse wijze zullen worden gedoopt,
wordt geleid door de evangelist W. Dubbel
dam uit Rotterdam. Het jeugdkoor van de
Zuiderkapel zal enkele liederen ten gehore
brengen.
in de vorm van welgeschapen jongedames,
met zwepen gewapende vechtersbazen en
bezorgde familieleden, zodat hij tenslotte
maar van zijn uitstapje afziet en een eer
zame tabakshandelaar wil worden. Maar
zoonlief is niet van het Texas-plan af te
brengen en daarom eindigt de film zoals
zij begint: een man, een jongen en een
hond en naar men mag aannemen ook
een van de jongedames op weg naar
Texas.
Bij de vele tussentijdse belevenissen van
Burt Lancaster de man uit Kentucky
behoeft men zich niet te vervelen als men
genoegen schept in wat wild-west-roman-
tiek en vooral in een paar ruige vechtpar
tijtjes tussen mannen die niet alleen de
zweep maar ook het geweer een nogal
drastische taal laten spreken. S. K.
„Fantastische rit" (Frans Hals)
speelt zich af in de laatste dagen der Apa
chen. De rit, die in de titel fantastische
wordt genoemd, is minder belangwekkend
dan de moed van de hoofdrolspeler John
Wayne, de man die van het prairieleven
niet genoeg kan krijgen. Hij speelt de wat
eenzame zwerver, wiens hoofddoel is de
moord op zijn vader en broer ta wreken.
Het is in dit geval voldoende op te merken,
dat zijn spel ook in dit verhaal de moeite
waard is. Hij heeft zo langzamerhand wel
een zeer persoonlijke figuur gecreëerd.
Overigens is Wayne nog niet van plan met
filmen op te houden. „Ik heb geen zin om
stil te gaan leven. Ik blijf liever doorwer
ken", zei hij dezer dagen toen hij een
nieuw contract tekende, dat hem de best-
betaalde filmster van Hollywood maakt.
In ons bijvoegsel vindt men hierover meer.
V.
„De schrik der Sioux" (R o x y) heet oor
spronkelijk „The gun that won the West"
en het zal een ieder duidelijk zijn, dat dit
geweer, dat het (wilde) Westen overwon,
toebehoort aan een groepje onverschrok
ken blanken, dat een overweldigende
meerderheid aan Indianen toch een min
derwaardigheidscomplex weet te bezorgen.
Wie al eerder een Indianen-film zag, zal
zich daar overigens niet over verbazen.
Van maandag'af is Roxy vervuld van
het geroffel van de „Drums of Tahiti".
„Beklemmende uren", (Rembrandt)
Het verhaal van deze film is een zeer
succesvolle novelle, die niet alleen in Ame
rika een enorme oplaag heeft bereikt, doch
ook in het buitenland als „thriller" grote
opgang maakte. In Nederland is zij uitge
komen onder de titel „Indringers". Het zijn
inderdaad beklemmende uren, die in boek
en film de tijd van handeling uitmaken.
Het zijn de uren, gedurende welke het ge
zin Hilliard in een buitenwijk van Indiana
polis doormaakt in zijn riante villaatje, dat
door drie ontsnapte gevangenisboeven is
„bezet", met het oogmerk zich aan de na
sporingen der politie te onttrekken.
Humphrey Bogard was het toevertrouwd
de in het boek zeer navrant en psycholo
gisch vaardig beschreven hoofdfiguur
Glenn Griffin uit te beelden. Doch ook de
figuur van de huisvader, die zich met ver
beten angst en telkens opvlammende hel
denmoed als verdediger van huis, haard en
dierbaren opwerpt, is op een uitstekende
manier vei'tolkt door Frpderic March. Het
conflict tussen desperado en gezinshoofd
vult een goed deel van de uiterst spannende
en zwaar geladen handeling, waarbij ech
ter de uitwerking van de in het boek veel
sterker aangezette gedachtenwereld van
beiden enigszins stiefmoederlijk bedeeld is.
Het is een tragedie met bijna onophoude
lijke wisseling van boeiende en enerveren
de details, die tot een zenuwslopende cul
minatie wordt opgevoerd.
J. L.
„Ik was de vriendin van een gangster"
(Luxoij Een Amerikaanse detective
raakt verliefd op het hoogblonde vriendin
netje van een machtige gangster, die zijn
kwalijke praktijken zo gewiekst weet uit te
voeren, dat het op de loer liggende politie
apparaat hem telkens net niet kan grijpen.
Niets liever willend dan het meisje te be
keren en haar liefde te winnen, stelt de
rechercheur alles in het werk, om zijn
misdadige medeminnaar te ontmaskeren.
Hij slaagt, maar niet dan nadat er veel
bloed gevloeid is. Het gegeven is verre van
origineel en biedt eigenlijk te weinig stof
die naar een aanvaardbare climax kan lei
den. Voor zover die toch nog bereikt wordt,
is dat in hoofdzaak te danken aan de
knappe aaneenschakeling van grillige licht
effecten aan het einde van deze film, waar
in Cornel Wilde en Jean Wallace de hoofd
rollen spelen. N. R. K.
„Phffft" (Studio) Deze charmante
Franse film wordt reeds voor d'e vierde
week geprolongeerd.
„Het glazen muiltje" (Minerva)
Tot en met zondag is men in de gelegen
heid deze veelbesproken balletfilm met
Leslie Caron en Michael Wilding in dit
theater te gaan zien.
Maandag- en dinsdagavond wordt het
boeiende filmwerk ..Voetstappen in de
mist" met Stewart Granger en Jean Sim
mons in de hoofdrollen vertoond en woens
dagmiddag en -avond en donderdagavond
volgt Frank Capra's „Oké mr, Deeds."
ADVERTENTIE
van ouds bekend - Tel. 14609
Officieel Phiiips-reparateur
KRUISSTRAAT 38 - HAARLEM
Door het inslaan van een ruitje heeft
een 14-jaarige Zandvoorter zich toegang
verschaft tot bad Zuid. Hij werd op heter
daad betrapt, toen hij bezig was met het
wegnemen van chocoladerepen. Bij zijn
verhoor bekend© hij, zich óók aan vier eer
der gepleegde diefstallen in dit bad te
hebben schuldig gemaakt. Na verhoor werd
hij op vrije voeten gesteld, in afwachting
van de beslissing van de kinderrechter.
