Armoede van Zuid-India gaat
schuil onder weelde van groen
In Louisiana is doorbraak der
rassenscheiding mogelijk
lm bed
Onder de vloek van het verleden
Aartsbisschop Rummel ontmoet tegenstand
Zending en missie brachten hygiëne en ontwikkeling
Overloper
„Amerikaanse vliegtuigen
boven de Sovjet-Unie"
Culturele betrekkingen
DuitslandIsrael
Vonnis van twee jaar voor
verduistering van 60.000
Eden beantwoordt de
brief van Boelganin
Omyl Hèt middel tegen
muggen motten
vliegen
de OMYL
spuitbus van ORGANON bevat
7 insectendoders
Heringa Wathrich
BLIKSEMAFLEIDERS
Arthur Miller wegens
belediging gedagvaard
WOENSDAG 11 JULI 195 6
KASHMIR L
JAMMU
/•ïf ia j
J0£tW/
L, PRADESH
RAJASTMAN
AJM£R\
B/HAR
VINDHVA^*
PRADESH
OHAOPUH
V t O A R BH A
OR/SS A
ÏSAURAHGABM
HYDERABAD
'C£Yl«N
(Van een speciale verslaggever)
DE HOGE ZANDDUIN aan Kaap Comorin,
de zuidelijkste punt van India, staat vol men
sen. Tientallen Indiërs, vrouwen in kleurige
sari's, mannen in hagelwitte dhoti's, een Ame
rikaan, behangen met fototoestellen. Allen
staan met het gezicht naar het westen, waar de
zon de horizon raakt en met tropische snelheid
wegzinkt in het water van da Arabische Zee.
De Indiërs groeten haar met de handen tegen
elkaar voor het gezicht geheven. Er is even het
schimmenspel van palmen en vissersbootjes te
gen een helrode achtergrond. Dan valt snel de
duisternis.
De volgende morgen, precies twaalf uur la
ter, staat een kleine, stille clrom met het gezicht
naar het, oosten achter het kleine vissersdorp
een paar honderd meter verderop om de zon
uit de zee te zien verrijzen: uit de Golf van
Bengalen. Drie machtige zeeën treffen elkaar
hier: uit het zuiden spoelt de Indische Oceaan
tegen Kaap Comorin.
Een reis door India is een reis door ver
schillende werelden, zo luidde de eerste zin van
deze reeks artikelen. Na de dorre vlakten van
het noorden met hun rossig stof is het zuiden
van India een wereld vol verkwikkend groen.
De treinreis dwars door de staat Madras naar
deze zuidpunt is één verrukking. De rails trek
ken hun spoor door een overdaad van groen. Zij
klimmen tot hoog in de bergen en de trein raakt
bijkans bekneld tussen het groen van de cocos-
palmen, de bananebomen en het oerwoud vol
apen en bloesems en bloemen. Zij leiden weer
omlaag langs diepe groene valleien naar de
vlakte en het blijft groen. De bamboehutten
staan verscholen onder het groen, de talloze
kreken met de riet-overdekte slanke scheepjes
zijn met groen overwelfd. Dit land is één over
schaduwde tuin. De mensen zijn donkerder van
huid, de vrouwen nog kleuriger gekleed. Men ziet
in de palmtuinen olifanten met kleine, naakte
jongetjes: Saboe uit de film. Dit land maakt een
paradijselijke indruk.
Kreken tussen de palmen
Coöperatie op het land
Men krijgt er begrip voor de Hollandse
generaal Delannoy, die hier in het begin
van de achttiende eeuw met zijn Com
pagnie-troepen werd verslagen en liever
dan verslagen naar huis te gaan, overliep
naar de Indische vorst. Hij werd de stra
teeg-vestingbouwer en leidde een prinse
lijk bestaan. Zijn keurig onderhouden graf
vindt men niet ver van Kaap Comorin in
de resten van een Hollands aandoend
kerkje en als men hier tussen de zeer don
kere bevolking telkens een opvallend lich
te huidskleur opmerkt, dwalen de gedach
ten onwillekeurig naar de rijk versierde
grafsteen, waaronder die zonder twijfel
ondernemende Nederlander begraven ligt.
Maar daarmee overschat men hem toch
zeker.
DELANNOY is niet de enige blanke ge
weest, die hier een bestaan heeft gevonden.
Dit is de hoek, waar Britten, Fransen, Por
tugezen en Nederlanders hun factorijen
hebben gevestigd en hebben gepoogd te
koloniseren. Zending en missie hebben er
gewerkt en werken er nog en zij hebben
hun stempel op het land gedrukt. Er zijn
veel christenen en er zijn veel kerken, die
zo uit een Franse provincieplaats schijnen
te zijn overgeplaatst en die in dit oosterse
landschap de ogen pijn doen met hun af
schrikwekkende lelijkheid.
Er zijn ook van oudsher veel scholen. In
Travancore-Cochin kan bijna zestig per
cent van de bevolking lezen en schrijven.
Van de kinderen tussen vijf en tien jaar
gaat 95 percent naar school. De boer en de
ambachtsman, die zelf hebben leren lezen
en schrijven, hechten er grote waarde aan
hun kinderen meer te laten leren. Als het
enigszins kan, sturen zij hen naar een mid
delbare school.
Een ander gevolg van zending- en mis
siewerk: de gezondheidstoestand is hier
aanzienlijk beter dan in de rest van India.
De bevolking is begrip van hygiëne bijge
bracht. Het is opvallend dat als men een
glas water krijgt aangeboden, ook bij een
voudige lieden, het glas met een doekje is
afgedekt. De onvermijdelijke cashewnoten,
die men in heel India van morgen tot
avond krijgt aangeboden", zijn hier keurig
verpakt. Zulke kleinigheden zijn de maat,
waaraan men de ontwikkeling kan meten.
En hiermee, zo zou men kunnen denken,
is een juist beeld van deze groene hoek van
India getekend. Als hier de „ontwikkeling
op het leesplankje" achter de rug is, moet
het land rijp zijn om te oogsten.
Men kan er van verzekerd zijn, dat het
zo n i e t is. Dit is nu eenpiaal een land van
de problemen. Juist deze hoek toont hoe
ingewikkeld die problemen wel zijn en hoe
veel omvattend de taak is, waarvoor men
hier is gesteld. In zekere zin vormt Travan
core-Cochin een duidelijke waarschuwing
en wel deze: dat het leesplankje tot niets
leidt als het slechts doel, maar geen middel
is; dat iedere stap voorwaarts op de weg
der ontwikkeling zinloos is als er geen
tweede, derde en vierde stap op volgt.
Dit groene land is even arm als de rest
van India. Het bewoonbare deel is vieren
eenhalf maal zo dicht bevolkt als Neder
land. Dorpen zijn er niet, de hele staat be
staat als het ware uit één dorp, of liever:
uit één grote, met bamboehutten volge
bouwde tuin. Voor tien miljoen mensen
zijn er zegge en schrijve twaalfduizend
hectaren cultuurgrond. In Nederland zijn
er ruim twee miljoen hectaren, maar wat
zou er van ons terecht komen als wij het
alleen van land- en tuinbouw moesten
hebben? Welnu, in Travancore-Cochin
moet men het daarvan hebben, want de
industrie staat er nog in de kinderschoe
nen. De landbouw staat er bovendien nog
op een laag peil: de oogsten zijn mager, de
melkgift van de buffels is laag, het vee is
zwak.
Men begrijpt wat dit wil zeggen: er
heerst moordende werkloosheid en nijpende
Op deze kaart, die ontleend is aan de Indiase
Times, is de verdeling van India in zestien sta
ten in tekening gebracht zoals de regering te
Nieuw Delhi zich die voorstelt. Met stippellij
nen zijn de gebieden aangegeven die onder het
centrale bestuur moeten blijven.
Het valt op dat de Portugese kolonie Goa en
het gebied Kasjmir en Djammoe, dat Pakistan
India tot voor de Veiligheidsraad betwist, vol
gens deze kaart tot India wordt gerekend en
dat enkele der Franse factorijen, die sinds lang
aan India zijn overgedragen, afzonderlijk staan
vermeld.
- \y
armoede. Maar niet de gelaten en deemoe
dig gedragen armoede van andere delen
van India. Hier is de godsdienst aangetast,
die de troost bood van uitzicht op een beter
bestaan in een volgende zielsverhuizing.
Hier is bovendien een half-intellectuelen-
dom gekweekt dat met schoolse kennis een
maatschappij is ingestuurd, waar die kennis
geen gelegenheid krijgt te rijpen. Geen
groter gevaar dan onrijpe kennis, gepaard
aan lediggang in armoede. Uit dit half-in-
teilectuelendom zijn vele communistische
leiders voortgekomen, die dertig percent
van de kiezers achter zich hebben gehad.
Dit.aantal meelopers is snel aan het dalen,
maar niettemin is het nog aanzienlijk. Dit
paradijs is een paradijs vol zorgen.
OOK HIER is het grote ontwikkelings
plan voor de gemeenschappen doorgedron
gen, maar hier laat het zich van een andere
kant zien. Lanabouwverbetering is ook hier
nodig, Alleen de zorg voor onderwijs en
hygiëne is weggevallen. Voor ailes gaat het
om werk, lonend werk voor lege handen.
Het programma toont hier zijn soepelheid,
zijn aanpassingsmogelijkheden. Het slaat
de eerste stadia van zijn routinewerk over
en grijpt in de feitelijke toestand van dit
ogenblik in. Dat zal over vijf of tien jaar
ook elders in India moeten gebeuren, al
hoopt men, dat daar de verschillende fasen
van de ontwikkeling soepeler in elkaar
zullen overglijden.
De oplossing van de grootste moeilijk
heden is hier nog meer dan elders: in
dustrialisatie. Er zijn in de laatste jaren
een chemische fabriek en een kunstmest-
fabriek verrezen. Maar tegelijkertijd moet
de bevolking voor een belangrijk deel in
dustrie-rijp worden gemaakt zonder dat er
industrieën voorhanden zijn om de ge
schoolden op te vangen. De twee „com
munity project"-blokken leggen het hier
op aan.
Er verrijzen technische scholen, waar
ambachten worden onderwezen; er zijn af
delingen voor machinebankwerkerij, sme
derij, gieterij en houtbewerking. Arme
leerlingen kunnen een vergoeding krijgen
van twintig roepies (zestien gulden) per
maand, zodat het gezin hun inkomsten niet
behoeft te missen. Als de leerlingen de
school verlaten krijgen ze een stel gereed
schap mee, dat ze in hun leertijd zelf heb
ben vervaardigd. Eventueel krijgen ze een
draaibank op een huurkoopovereenkomst.
In vier tot vijf jaar kunnen ze d'ie zelf
verdienen.
Maar ook hier geldt, dat dit onderwijs
geen doel op zich moet zijn, maar middel
om iets te bereiken. De jongens met hun
vaardigheid en wat gereedschap terugstu
ren naar hun dorp en het er bij laten zou
alleen maar nieuwe problemen scheppen.
De nog maar net beginnende industrie kan
ze niet helemaal opnemen. Het antwoord
op de hier rijzende vragen luidt weer: coö
peratie.
Seden en timmerlieden vormen coöpera
ties voor de vervaardiging en verkoop van
veel gevraagde artikelen. Om een voor
beeld te noemen: de gezondheidsdienst van
Travancore-Cochin verspreidt op grote
schaal een nieuw soort pomp. Deze pompen
worden door. de coöperatie vervaardigd.
Ieder der leden maakt een bepaald onder
deel. De machine wordt in de coöperatieve
werkplaats gemonteerd. Zo maken de coö
peraties spinnewielen, tuingereedschap,
speelgoed, meubelen, zelfs elektrische klok
ken en ventilators. In één zo'n coöperatie
staat een driewielig autootje, dat geheel
door de leden is vervaardigd. Het is ge
maakt voor een tentoonstelling, maar men
overweegt het in serie te kunnen fabri
ceren. Eens, als de industrie opbloeit en
deze vaklieden de plaats krijgen, die hun
toekomt.
Het is nog lang niet zover, maar de
grondslag wordt er voor gelegd. Voorlopig
verrichten de geschoolde ambachtslieden
nuttige huisarbeid, die enerzijds bijver
dienste is en redding uit de ergste armoede
betekent, en die anderzijds de enige bron
van inkomsten is en dus de dreigende hon
ger van de deur houdt. Het is nog niet veel,
maar het is iets, dat tastbaarder is dan de
loze beloften der communisten. Met het
welslagen van dit ontwikkelingswerk daalt
ook de communistische aanhang.
WASHINGTON (Un. Press) De Sovjet-
Unie heeft de Verenigde Staten ervan be
schuldigd, dat Amerikaanse militaire vlieg
tuigen het Russische luchtruim hebben
geschonden.
Het protest werd ingediend door de Rus
sische ambassadeur, Georgi Zaroebin, die
zich gedurende tien minuten onderhield
met Foster Dulles, de Amerikaanse minis
ter van Buitenlandse Zaken. De ambassa
deur had een tolk bij zich.
Zaroebin beschuldigt er de Verenigde
Staten van, dat Amerikaanse vliegtuigen
op 4, 5 en 9 juli het Russisch luchtruim
hebben geschonden. Volgens Zaroebin vlo
gen Amerikaanse militaire vliegtuigen op
de genoemde data Rusland tot een afstand
van 320 km binnen. Voorts zouden sommige
Amerikaanse militaire vliegtuigen gedu
rende tweeëneenhalf uur boven het grond
gebied van de Sovjet-Unie hebben gevlo
gen.
Als plaatsen waar de Amerikaanse vlieg
tuigen zoudep zijn gesignaleerd, noemde
Zaroebin de omgeving van Minsk, Pinsk,
Brest, Kaliningrad, Baranovichi, Vilna en
Kaunas in Letland.
Verzoenende woorden voorzitter
wereldorganisatie nazi-slachtoffers
BERLIJN (United Press) De voorzit
ter van de wereldorganisatie van nazi
slachtoffers, Louis Horowitz uit Tel Aviv,
heeft in Berlijn verzoenende woorden ge
sproken. In een ontmoeting met de auto
riteiten van West-Berlijn onder leiding
van dr. H. Siewert, die burgemeester pro
fessor Suhr wegens diens vakantie ver
ving, verklaarde Horowitz, dat de organi
satie het verleden wenst te vergeten en
culturele banden met Duitsland wil aan
knopen.
„Het doel van mijn bezoek aan Duits
land is het tot stand brengen van cultu
rele betrekkingen tussen Berlijn en Tel
Aviv en tussen Duitsland en Israel. Ik
vraag de steun van de Berlijnse senaat en
het Duitse volk voor dat streven", aldus
Horowitz.
Dr. Siewert verklaarde namens het
stadsbestuur, dat de overheid iedere me
dewerking zal geven. Berlijn, zo zeide Sie
wert, is door het grootmoedig aanbod van
de organisatie diep geroerd. De pogingen,
die West-Berlijn gedaan heeft om schade
vergoedingen te geven aan de Joden zijn
in het algemeen succesvol geweest, aldus
Siewert, doch dat alles is slechts een drup
pel in de zee van ellende die Duitsland de
Joden heeft aangedaan.
De rechtbank te 's-Gravenhage heeft de
39-jarige boekhouder C. van B. wegens
verduistering veroordeeld tot een gevan
genisstraf van twee jaar, met aftrek van
voorarrest.
B.. kwam op lraugustus .van Let .vorig,
jaar als boekhouder in dienst van een
modemagazijn in de Haagse binnenstad
en verduisterde in een half jaar ruim
f 60.000. De officier van Justitie had een
gevangenisstraf van twee jaar en zes
maanden geëist.
LONDEN (Reuter) De Britse premier,
Eden, heeft maarschalk Boelganin in
antwoord op diens brief van juni mee
gedeeld, dat hij de individuele ontwape
ning door de volkeren „nuttig", maar op
zichzelf genomen niet voldoende acht om
de internationale veiligheid te bevorderen.
Voor dit laatste is het noodzakelijk, aldus
Eden, dat de ontwapening plaats heeft bij
een internationale overeenkomst, die voor
ziet in een doelmatige controle en inspec
tie en afdoende beschermingsmaatregelen
tegen onverwachte aanvallen. De westerse
mogendheden hebben gedurende de afge
lopen tien jaar aanhoudend pogingen ge
daan om een dergelijke overeenkomst te
sluiten.
Eden acht een afzonderlijke bestudering
van Boelganins voorstellen met betrek
king tot Duitsland niet uitvoerbaar. Om
een werkelijke ontspanning bij de volkeren
van West-Europa teweeg te brengen is het
noodzakelijk, dat de bestaande waarborgen
voor hun veiligheid gehandhaafd blijven,
zo vervolgde de Britse premier.
Hij besloot met de opmerking, dat de
eenwording van Duitsland een werkelijke
vooruitgang in deze mogelijk zou maken.
ADVERTENTIE
Eén druk op de knop, en de
Omyl-spuitbus verspreidt
een fijne onbrandbare nevel,
die insecten, larven, eieren
en poppen totaal verdelgt 1
Verfrist de atmosfeer.
DE GROOTSTE SPUITBUS VOOR
HET MINSTE GELD
ORGANON-OSS
Het is een bijzondere onbijzondere zaak
wanneer één mannetje van zoveel duizend
miljoen mannetjes op aarde één week aan
de werkzaamheid der mensheid onttrokken
is geweest, omdat de dokter vond dat hij
in bed moest blijven. Alleen voor dat ene
mannetje zelf is het een nogal curieuze er
varing dat de zon desondanks opkomt
zij het na een veel langere dan normale
nacht en dat de zee, naar vriendelijke be
zoekers hem mededeelden, is blijven ruisen.
Het is ook raar dat zo plotseling alle
dingen een ander aspect krijgen: valer,
slapper en zonder herkenbaar aangezicht.
Ge trekt in deze hollandse zomer de dekens
hoog op en wat er allemaal geschiedt in
de wereld blijft ononthuld in de onopen-
gevouwen krant. In een normaal buiten-
beds leven is het verschijnen van de krant
altijd weer een moment in de eeuwigheid.
Een leven binnenbeds kent alleen de on
verdeelde eeuwigheid, zonder verleden,
heden en toekomst. Ge zweeft daar per
soonlijk boven in een vaag, diffuus licht.
Als er ergens in dit zwevende verschijnsel
geen pijn was, zou het niet eens een
lichaam zijn.
Nooit meer werken, denkt ge dan. Die
vreemde, onwezenlijke gedachte komt bij
u op 's nachts om kwart over drie. Een
vaasje violen op het tafeltje naast bed
staart u met vierentwintig vreemde, hele
maal menselijke bloemengezichtjes aan.
Wanneer ge nu zo maar rustig liggen blijft,
zullen er altijd wel aardige mensen komen
met een pannetje soep, een schaaltje appel
moes, een stuk brood. Vader Drees is er
ook nog. Ik heb niet op hem gestemd, maar
een vader bekommert zich daar niet om,
hij doet wat zijn hand te doen vindt en hij
vergoedt kwaad met goed. Ik weet zeker
dat Vader Drees zorgt voor een pannetje
soep als ik blijf liggen. Hij zal het zelf
komen brengen. Ondanks zijn zorgen.Vader
Willem heeft veel zorgen. Zijn zorgen
waren, tot voor kort en in distantie, ook de
mijne. Nu is zijn zorg mij een zorg. Dat is
niet aardig. Maar onder de dekens gelden
de oude normen niet meer. De staatsbur
gerlijke medeverantwoordelijkheid is weg
gevloeid. Om kwart over drie 's nachts doet
een geheel kabinet er niets meer aan toe.
Misschien staat vader nu, op z'n blote voe
ten, in z'n keukentje soep te koken. Heel
voorzichtig. Magere soep moet het zijn. Ik
zie hem staan roeren. Het pannetje naast
hem. Een aardige man in een niet eens
meer zo nieuwe kamerjas.
Ik word er verdrietig van.
Ik had op hèm moeten stemmen.
De violen kijken alleen maar.
Zij geven geen antwoord.
ELIAS.
ADVERTENTIE
HAARLEM
De commissie voor „on-Amerkaanse ac
tiviteiten" uit het Amerikaanse huis van
Afgevaardigden heeft besloten de toneel
schrijver Arthur Miller te doen dagvaarden
wegens belediging van het Congres. Miller
had geweigerd de namen op te geven van
schrijvers, tevens leden van de communis
tische partij, met wie hij in 1939 of 1940
een conferentie had bijgewoond.
(Van onze correspondent in Washington)
AARTSBISSCHOP JOSEPH RUMMEL van New Orleans heeft openlijk verklaard
dat rassenscheiding immoreel en zondig is. Deze 79-jarige, bijna blinde, aarts
bisschop, is de hoogste katholieke autoriteit in het zuiden van de Verenigde Staten.
Dat betekent niet zo heel veel, want het zuiden is in het algemeen protestant. In
Louisiana echter vindt men een sterke concentratie van katholieken, want New
Orleans en omgeving zijn in het verleden Spaans en Frans geweest. Voor Louisiana
is daarom het woord van Rummel wel degelijk van belang. Men kan in het alge
meen zeggen dat de slaverny van het verleden voor deze gebieden een vloek heeft
betekend, waar men nog steeds niet van is verlost. Maar de historische factor, dat
New Orleans en Lafayette van oudsher een sterk katholieke inslag hebben gehad,
kan thans een der zegeningen van het verleden blijken: wanneer Rummel opvolgers
zal hebben, die zijn traditie voortzetten, zal er in zuid-Louisiana een geleidelijke
„doorbraak" mogelijk zijn, die het gehele „slavernij-gebied" ten goede kan komen.
De staat Louisiana telt ongeveer twee
en een half miljoen inwoners. In het zui
den van de staat, in de streek van New
Orleans en Lafayette, is verreweg de sterk
ste concentratie van katholieken. De 900.000
roomsen in dat gebied zouden een aan
zienlijke invloed kunnen hebben op de
rassenkwestie aldaar, zij zouden de weg
kunnen wijzen, die de rest van het zuiden
zou kunnen volgen.
Het is echter nog lang niet zo ver, dat
de gehele katholieke bevolkingsgroep
medewerkt met aartsbisschop Rummel in
zijn pogingen om christelijke naastenliefde
tegenover de negers in de praktijk te
brengen. Integendeel. Rummel moge dan
een bisschops- of herdersstaf in de hand
houden, zijn gemeenteleden zijn allerminst
goedige schapen, die zijn leiding zonder
meer volgen. Toen de aartsbisschop pro
clameerde dat rassenscheiding immoreel
en zondig was, sloeg vele blanke katho
lieken de schrik om het hart, omdat zij
begonnen te vrezen, dat er op de katho
lieke scholen voor blanke kinderen thans
ook kleine negers en negerinnetjes toe
gelaten zouden worden. Onmiddellijk wer
den er actie-comité's van leken georgani
seerd, waarin verzet tegen Rummel tot
uitdrukking werd gebracht. Zelfs is het
enkele malen voorgekomen dat Rummel
door de menigte met „boe's" ontvangen
werd bij officiële gelegenheden.
Dit verzet tegen zijn herderlijk gezag
liet Rummel echter niet zonder meer toe.
Hij beval dat dergelijke actie-comité's ont
bonden moesten worden en hij heeft lei
ders van het verzet zoals advocaat Wagner,
gedreigd met excommunicatie.
Ook deze Wagner de leider dus van
het katholieke verzet tegen de aartsbis
schop heb ik een bezoek gebracht. Hij
is een fel man, maar toch nog gematigd
in vergelijking met leiders van niet-ka-
tholieke „citizens councils", die eveneens
ageren tegen integratie van de negergroep.
Wagner geeft toe, dat de blanken in het
verleden fouten hebben gemaakt tegen
over de negers. Aan net gedrag van de
blanken is het ten dele te wijten, dat
thans de negers ver achter zijn in ont
wikkeling, hygiëne, moraal enz.
Blanke moeilijkheden
Hier is wel het moment gekomen om
in deze serie artikelen aandacht te vra
gen voor de moeilijkheden waar de blan
ken zich in Amerika voor zien gesteld.
Hel is zo gemakkelijk voor een buiten
staander, die in zijn eigen land dergelijke
problemen niet kent, een oordeel te vellen
over de houding van het merendeel der
blanken. Het is zo gemakkelijk om hun de
les te lezen Maar deze blanken staan
inderdaad voor een probleem.
Wagner zou deze fouten ongedaan wil
len maken door thans aan de negers wer
kelijk gelijke behandeling te geven als aan
blanken, werkelijk gelijk onderwijs dus,
even goede ziekenhuizen, even goede be
huizing. Dit alles echter niet samen met de
blanken, doch streng gescheiden. Eerst
wanneer de negers inderdaad een gelijk
niveau bereikt zouden hebben (Wagner
behoudt intussen zijn twijfel of zij ooit
gelijk zullen worden!) dan zou men de
rassenscheiding kunnen opheffen.
Volgens Wagner is het hoogst ongewenst
om thans blanke kinderen samen te bren
gen met de negerjongens en -meisjes, die
volgens hem een veel lager intellectueel,
moreel en gezondheidspeil hebben.
Men kan zeggen dat integratie van de
scholen offers zal vragen van de blanken
in het zuiden. Het is niet de fout van de
negers, maar het is een feit, dat de neger
bevolking in die streken op een laag
niveau leeft. De cijfers over geslachts-
:XXOCCOC<X>3X»OOOOCOCOOOOCO<
Onze correspondent in Washington
heeft een rondreis gemaakt door de
zuidelijke staten van Amerika ter be-
studering van het rassenprobleem. In
dit derde artikel daarover wordt een
gering lichtpunt zichtbaar, afkomstig
uit Louisiana.
ziekten en ongebruikelijk moreel gedrag
mogen dan door mensen zoals Wagner
overdreven worden, het blijft een feit dat
invoering van gemengde scholen voor ge
kleurd en blank aanvankelijk tot een ver
laging van het onderwijspeil zou leiden.
Vooral door het milieu waar de neger
kinderen in leven, zullen velen van hen
aanvankelijk moeilijk „mee" kunnen met
blanke klasgenoten, die het voorrecht heb
ben van geciviliseerder huiselijke om
standigheden.
De aartsbisschop heeft aan een commis
sie van leken en geestelijken opdracht ge
geven, een voorstel uit te werken omtrent
integratie van de katholieke scholen.
Tot dusverre is de theorie van Rummel
namelijk nog niet in de praktijk gebracht.
Tot dusverre bestaat de „immorele en zon
dige" rassenscheiding nog voort, ook op de
scholen van de katholieken. Genoemde
commissie heeft het voorstel gedaan om
nog in 1956 een begin te maken met wer
kelijke hervormingen.
De commissie zou willen zien dat op
iedere school één klas gemengd zou wor
den gemaakt. Geleidelijk zou men dan de
rassenscheiding in de gehele school kun
nen opheffen. Ieder jaar een klas erbij
bijvoorbeeld.
Binnenkort zal de aartsbisschop bekend
maken wat hij van dit voorstel denkt.
Ongetwijfeld is het in zijn geest.
Het is echter nog de vraag of hij reeds
dit jaar aan de suggesties van zijn com
missie gevolg wil geven. Rummel is zich
terdege bewust van het verzet tegen zijn
streven. Hij weet dat hij uiterst geduldig
te werk moet gaan, wil hij geen brokken
maken. Hoe geleidelijk zijn actie ook zal
zijn en zelfs wanneer hij zich thans nog
slechts tot woorden zou beperken, zijn doel
geeft hij niet op. Rummel moge letterlijk
zeer slecht van gezicht zijn, dat doel staat
hem helder voor ogen: integratie van de
katholieke scholen in zijn ambtsgebied.
De katholieken bezitten een sleutel
positie in deze streek. De katholieke scho
len in New Orleans zijn talrijk. Zou men
daar de rassenscheiding afschaffen, dan
moeten de openbare scholen bijna wel mee.
Men moet in het zuiden van Louisiana
geen radicale veranderingen verwachten,
maar dank zij aartsbisschop Rummel en
zijn toegewijde medewerker monseigneur
Bezou, is hier althans enige vooruitgang
te bespeuren
Moskou beschuldigt
Ontwapening
