Kunstenaars in oost en west
herdachten Rembrandt
AAMBEIEN
Abdoel en het Vliegende Tapijt
„De tweede oorbel"
Theun de Vries in Moskou:
„Strijder tegen verval"
s- -3
DINSDAG 17 JULI 1956
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
4
O. KOKOSCHKA IN AMSTERDAM:
„HIJ LEERT ONS MENS-ZIJN"
Minister Mansholt over
de Belgische „tomatenstop"
Grens waarschijnlijk voor
lange tijd dicht
Kerkelijk Nieuws
Boerderij te Doesburg na
blikseminslag uitgebrand
Pianolerares nam afscheid
van muziekschool
Saragat blijft voorlopig
vice-premier van Italië
Amerikaanse ambassadrice
lijdt aan arsenicum-vergif-
tiging
Zak diamanten uit auto in
Londen geroofd
Maurits Dekker gehuldigd
en geprezen
Stationschef van Hillegom
na jubileum met pensioen
Zilveren jubileum bij
honderdjarige kwekerij
BENNEBROEK
HAARLEMMERMEER
ZANDVOORT
Door auto aangereden
en ernstig gewond
Bij het baden in zee in
moeilijkheden geraakt
Slik dit tabletje
en stil de pijn
HEMOTABS
FEUILLETON
door Hans Martineit
Een groot aantal Nederlandse kunste
naars is gisteravond in het Amstel Hotel
in de hoofdstad de gast geweest van het
Amsterdamse gemeentebestuur aan een
feestdis ter gelegenheid van de Rembrandt-
herdenking. Eregasten waren de Engelse
beeldhouwer Henry Moore en de schilders
Kokoschka en Marc Chagall. Halverwege
de maaltijd moest Henry Moore met zijn
vrouw vertrekken, daar hij vanochtend
vroeg in Engeland moest zijn om toezicht
te houden bij het gieten van een van zijn
nieuwe werken. De maaltijd, die een «eer
geanimeerd verloop had, was pas tegen
middernacht ten einde.
's Middags was er in de Westerkerk, ver
sierd met groen en bloemen en stemmig
verlicht met honderden kaarsen in de
prachtige antiek-koperen kronen, een her
denkingsplechtigheid gehouden, die werd
bijgewoond door Koningin Juliana en tal
van andere eregasten. Burgemeester d'Ailly
sprak een openingswoord prof. dr. J. Q.
van Regteren Altena, hoogleraar aan de
Gemeente-Universiteit hield een inleiding
over Rembrandt en Amsterdam, „de enige
stad, waar de grootmeester der Neder
landse schilderkunst kon leven", naar hij
betoogde. „Amsterdam", aldus deze hoog
leraar, „heeft van Rembrandt een stigma
gekregen en is zo door hem getekend, dat
men de Amstelstad en de schilder onlos
makelijk met elkaar verbonden kan noe
men. Rembrandt", zo vervolgde prof. Van
Regteren Altena, „heeft de verhouding van
kleur en toon vastgelegd, uitgaande van het
primaat van het licht het wonderbaar
lijke licht en donker, dat zijn geheim was
boven de kleuren. In hem blijft het
jonge kind voortleven, dat nog geen kleu
ren kent, maar zijn licht wordt openbaring.
In de Nachtwacht is het alsof hij, als een
nieuwe Prometheus, opnieuw het vuur naar
de aarde brengt. Hiermee heeft hij tegen
over het schoonheidsideaal der oude Grie
ken een eigen maatstaf geschapen, die door
zijn tijd niet begrepen werd. Miskend en
verguisd trok hij zich terug, maar zijn
schoonheidsideaal' bleef hij trouw en met
zijn werk braveerde hij de wereld. De groot
heid van Rembrandt wordt bepaald door de
wijze waarop hij dit magische middel ge
bruikte".
Aafje Heynis zong na deze rede met
orgelbegeleiding door Simon C. Jansen drie
liederen op een tekst van Jan Luyken, ge
toonzet door B. van den Sigtenhorst Meyer.
De beeldhouwer O. Kokoschka sprak als
vertegenwoordiger van de buitenlandse
kunstenaars over de betekenis van Rem
brandt voor de hedendaagse kunst. Hij be
toogde, dat de meester vooral daarom een
eerste plaats onder de beeldende kunste
naars aller tijden inneemt, omdat hij het
mens-zijn tenvolle recht had doen weder
varen in een tijd dat de waarde van de
mens als zodanig door de strijd om woor
den en begrippen danig in het gedrang ge
raakt was. Kokoschka had met grote
dankbaarheid kennis genomen van het
overzicht van Rembrandts oeuvre, dat de
drie Nederlandse .tentoonstellingen op het
ogenblik te zien geven en hij hoopte, dat de
jeugd in de gehele wereld door de diverse
herdenkingsplechtigheden nader tot het
werk en de bteekenis van de schilder zou
mogen komen.
Prof. dr. Ch. F. Roelofs van de Rijks-
akademie voor Beeldende Kunsten, die als
vertegenwoordiger der Nederlandse kun
stenaars sprak, had als thema voor zijn
toespraak het „Onze Vader" gekozen. Het
verband dat hij zag tussen dit gebed en
Rembrandts werk werd echter niet duide
lijk, omdat de geluidsversterker tijdens zijn
rede zo resonncerde, dat vrijwel alles wat
deze spreker zei, onverstaanbaar was.
Sluitstuk en apotheose van de herden
kingsplechtigheid was de uitvoering van
Choros Vijf „Clair Obscur" voor koor, drie
trompetten, vier trombones, pauken en
orgel, in opdracht van het Comité Rem-
brandtherdenking 1956 geschreven door dr.
Anthon van der Horst op een tekst van de
dichter P. C. BoutenS. Het werk werd uit
gevoerd door de Koninklijke Christelijke
Oratoriumvereniging en de organist Klaas
Bolt.
Voor haar vertrek uit het kerkgebouw
liet de Koningin diverse eregasten aan zich
voorstellen. Ook de -drie buitenlandse kun
stenaars Mark Chagall, Kokoschka en
Henry Moore deelden in deze eer, evenals
de componist van „Clair Obscur", dr. An
thon van der Horst.
(Van een speciale correspondent
van het ANP)
MOSKOU. Rembrandt Is maandagavond
ook In Moskou herdacht. De Nederlandse
ambassadeur de heer D. J. von Balluseck
schetste de schilder bij die gelegenheid als
„een wijs. tolerant en onafhankelijk genie,
dat'zijn eigen vrije weg koos voor zijn bij
drage aan de menselijke cultuur"'
De heer Von Balluseck sprak tijdens een
herdenkingsplechtigheid in het „huis der
Sovjets", die werd bijgewoond door verte
genwoordigers van het Russische ministe
rie van Culturele Zaken- van het corps di
plomatique en van de Akademie der Kun
sten. De plechtigheid werd omlijst door
een muzikaal programma, waaraan het
Staatssymfonie-orkest der Sovjet-Unie,
vooraanstaande solisten en een balletgroep
der Leningradse academie medewerking
verleenden.
De Nederlandse ambassadeur zei in dé
met duizend personen, waaronder vele stu
denten, bezette kolommenzaal, dat Rem
brandt een kunstenaar is die, zoals Sha
kespeare, aan de wereld behoort en dat
zijn werk voor alle tijden en voor alle vol
ken is. „Staande voor zijn werken kunnen
mensen van de verre hoeken der wereld
elkaar beter begrijpen en elkaar erkennen
als menselijke schepselen, die veel gemeen
hebben. Wij hopen, dat uw waardering
voor Rembrandts kunst ook uw vriend
schappelijke belangstelling en gevoelens
voor Rembrandts vaderland zal bevorde
ren", aldus 'de heer Von Balluseck. Hij
bracht namens het Nederlandse volk dank
aan het Russische ministerie van Culture-
len Zaken voor de medewerking die het
aan de Nederlandse Rembrandtherdenking
gegeven heeft door het in bruikleen af
staan van zes van Rembrandts schilderijen
die aan de Leningradse Hermitage beho
ren en waarvan sommige sedert de dagen
van Peter de Grote en Catherina II niet
meer in Nederland geweest zijn. Ook sprak
de ambassadeur waardering uit voor de
wijze, waarop de Rembrandttentoonstel-
ling in het Moskouse Poesjkinmuseum
„met uiterste toewijding en zorg" is inge
richt.
Van Russische zijde werd Rembrandt
geëerd door de president der Kunstacade
mie van de Sovjet-Unie Tsjerasimof en
door de president van de akademie der
schilderkunst Efanof. De Nederlandse
schrijver Theun de Vries gaf in een korte
rede zijn mening over de betekenis van
Rembrandt als „strijder tegen het verval
van staat en kunst".
Een metershoge foto van Rembrandts
laatste zelfportret was op het met rood
pluche, veel bloemen en Nederlandse en
Russische vlaggen versierde toneel opge
hangen. Tijdens het muzikale deel van de
avond werden ook Nederlandse liederen
fèn gehore gebracht.
De Rembrandttentoonstelling, die dertig
werken omvat, waarvan zes uit Nederland,
trekt in de Russische hoofdstad een zeer
grote belangstelling. Reeds meer dan
80.000 mensen hebben haar bezocht en nog
dagelijks verdringen zich honderden voor
de schilderijen, vooral voor het grootste
stuk in het bezit der Hermitage „De ver
loren zoon". De tentoonstelling omvat ook
honderd werken van Rembrandts tijdge
noten-
Daarnaast zijn door het Poesjkinmuseum
vier „mobiele" exposities van reproduc
ties van Rembrandts werken georganiseerd,
waarvan er twee in een „cultuurpark" en
een grote fabriek in Moskou zijn opgesteld,
terwijl de andere thans in Woronesj en
Simferopol zijn.
Op vragen van het Tweede Kamerlid de
heer Groen (KPV) omtrent de Belgische in-
voerstop heeft de minister van Landbouw,
Visserij en Voedselvoorziening onder meer
het volgende geantwoord dat de Belgische
regering dit importverbod voor Neder
landse tomaten heeft afgekondigd op grond
van het feit, dat de marktprijzen voor to
maten in België waren gedaald onder de
door België vastgestelde minimumimport-
prijs.
De minister is het met de vragensteller
eens, dat deze minimumprijzen ad f 2,58
per kilo zeer hoog zijn, vooral in verge
lijking met de voor Nederland gecalcu
leerde kostprijzen.
Een van de Nederlandse bezwaren tegen
dit niveau van de minimumprijzen is dan
ook dat de kans zeer groot zou zijn, dat
hierdoor de grens voor lange perioden ge
sloten zou zijn.
Hoewel in overleg over deze minimum
prijzen ernstig is getracht met de Belgische
regering tot een vergelijk te komen,
waarbij van de zijde van het produktschap
voor Groenten en Fruit bereidheid is ge
toond, de regering te adviseren tot ver
gaande concessies, bleek overeenstemming
niet te kunnen worden bereikt, onder an
dere door het ontbreken van exacte ge
gevens betreffende het Belgische aanvoer-
patroon.
Wel werd door de Belgische delegatie
akkoord gegaan met het instellen van een
gemeenschappelijke werkgroep voor het
bijeenbrengen van de benodigde gegevens.
Deze groep is inmiddels reeds met haar
onderzoek begonnen, zodat de hoop mag
worden uitgesproken, uat voor het seizoen
1957 over betere en voor Nederland aan
vaardbare gegevens zal kunnen worden
beschikt.
Ned. Hervr kerk
Benoemd tot geestelijk verzorger van het
vluchtelingenkamp te Berlijn B. J. Meyer
te Anna-Paulona; idem tot hulppred. te
Utrecht (wijkgemeente VII) J. J. Ploos
van Amstel em pred. te De Bilt.
Beroepen te Goes (vak. H. M. Strating)
J. W. Coenraad te Hall (Geld.).
Aangenomen naar Hengelo (O.) (wijk
Tuindorp) E. F. Westra te Culemborg.
Bedankt voor Zegveld J. Smit te Groot-
Ammers; voor De Bilt-West H. Talsma te
's-Gravenhage
Geref. kerken art. 31 K.O.
Bedankt voor IJmuiden P. Lok te Bus-
sum.
Chr. Geref. kerken
Tweetal te Bunschoten M. Baan te Dor
drecht en M. Vlietstra te Eemdijk; te Drie
bergen F. Bakker, kand. te Goes en B.
Bijleveld te Noordeloos; te Opperdoes en
te Rotterdam-Overschie F. Bakker, kand.
te Goes en J. Brons, id. te Ermelo.
Beroepen te Delft J. Brons, kand. te
Ermelo.
Bedankt voor 's-Gravenhage-Zuid M.
Vlietstra te Eemdijk.
Rem. Broederschap
Beroepen te Nijmegen mej. da. H. C.
Luyt te Breda, die dit beroep ook aannam.
Aangenomen naar Leiden J. Th. Macken
zie te Doesburg.
Een studiebeurs Drs. E. J. Kuiper,
prop. bij de Rem. Broederschap heeft van
de Harvard Devinity school te Cambridge
Massachusetts een studiebeurs ontvan
gen en zal begin sept. a.s. naar Amerika
vertrekken.
Geref. kerken
Examens De classis Hardenberg heeft
praep. geëxamineerd en beroepbaar ver
klaard de heer K. Sierink, Voorstraat 29
te Hardenberg (O.) die een e.v. beroep
gaarne terstond in overweging neemt.
Bapt. gemeenten
Ds. J. Ketelaar te 2e Exloërmond is door
de commissie voor de opleiding beroepbaar
gesteld voor alle bij de Unie aangesloten
gemeenten
Door blikseminslag is maandagmiddag
de kapitale boerderij van de landbouwer
J. T. van Beek te Doesburg geheel uitge
brand. De bliksem sloeg in een schuur, die
onmiddellijk vlam vatte. Vervolgens sloe
gen de vlammen door de wind over naar
het achterhuis, het woongedeelte en een
andere schuur. De brandweer uit Does
burg, die het vuur met drie stralen be
streed, kon met voorkomen dat alle ge
bouwen uitbrandden.
Het vee werd ternauwernood gered. Van
de inboedel kon slechts een deel in veilig
heid worden gebracht. Uit de schuren en
het achterhuis kon niets gered worden.
Hierin bevonden zich enkele landbouw
machines en de fietsen van de bewoners.
De schade wordt door verzekering gedekt
Zaterdagmiddag heeft mejuffrouw B.
Bekkers afscheid genomen als pianolerares
van de Muziekschool van Toonkunst. Me
juffrouw Bekkers was gedurende veertig
jaar aan de school verbonden. Voorzitter
van het bestuur, de heer J. K. Tadema,
sprak woorden van dank voor alles wat
mejuffrouw Bekkers in de afgelopen jaren
voor de school heeft gedaan. Namens de
ouders der leerlingen sprak de heer ir. C.
H. Boland. Tenslotte gaf de directeur dei-
school, de heer J. P. Vincent, uiting aan
zijn gevoelens van dankbaarheid. In korte
bewoordingen schetste hij de betekenis van
de beminde lerares. Na het aanbieden van
geschenken dankte mejuffrouw Bekkers de
sprekers en de vele aanwezigen.
ROME, (United Press) Premier Segni
van Italië heeft een dreigende kabinets
crisis afgewend; De premier overtuigde
Saragat, de leider van de sociaal-democra
ten, ervan, dat zijn aagekondigde aftreden
als vice-premier „bijzonder ongewenste ge
volgen zou kunnen hebben. Saragat be
greep dat zijn matigende invloed nodig is
om zijn partij uit de linkse stroom te hou
den en had daaram ontslag gevraagd om
alle tijd aan de partij te kunnen geven.
Voorlopig heeft Saragat zijn beslissing uit
gesteld. Maar na het zomerreces komt hij
er op terug.
NEW YORK (United Press). Volgens
het Amerikaanse weekblad „Time" is de
ziekte, waaraan de Amerikaanse ambassa
drice in Italië, mevrouw Clare Boothe
Luce, lijdt te wijten aan arsenicum-ver-
giftiging. Volgens het artikel in „Time"
hebben functionarissen van de centrale
inlichtingendienst in de Verenigde Staten
een één jaar oud mysterie tot oplossing
gebracht, toen zij ontdekten, dat de verf
waarmee het plafond van de slaapkamer
van mevrouw Luce is bedekt, een hoog
gehalte arsenicum bevat.
„Time", waarvan de hoofdredacteur,
Henry Luce, echtgenote van de ambassa
drice is, noemde deze vergiftiging „een
van de best bewaarde geheimen der
Amerikaanse diplomatie".
(Van onze correspondent in Londen)
Gisteren is een secretaresse van een
diamantfirma, die in een Rolls Royce zat,
tijdens de verkeersdrukte beroofd van een
leren zak met geslepen en ruwe diaman
ten, welke een waarde hadden van een
miljoen gulden. Zij waren het eigendom
van de diamanthandelaar M. Wijnberg in
Londen. Toen de auto bij een kruispunt
in het district Holborn moest stoppen,
opende een jongeman het portier van de
wagen en maakte zich meester van de zak,
waarmee hij wegrende. Hij werd achterna
gezeten door de chauffeur van de auto, die:
„houdt hem, houdt hem tegen riep". De
bandiet slaagde er echter in een hand
langer te bereiken, die op een afstand in
een auto. „met draaiende motor wachtte.
De vluchtende man sprong erin en de wa
gen verdween in snelle vaart. Later werd
het voertuig leeg aangetroffen.
De roof had zich in enkele seconden af
gespeeld. De politie acht het niet uitge
sloten, dat getracht zal worden de gestolen
diamanten naar Middeneuropese landen
te smokkelen, waar een groot tekort heerst
aan industriële diamant. Sommige gestolen
stenen zijn groot genoeg om opnieuw voor
industriële doeleinden te worden bewerkt.
De mogelijkheid bestaat, dat de bandieten
hun buit via Amsterdam naar het vaste
land zouden proberen te krijgen. Alle zee-
en luchthavens werden onmiddellijk ge
alarmeerd en een aantal reizigers naar het
continent werd gecontroleerd.
De jongens hadden al een hele tijd rondgevlogen op het tapijtje, toen Abdoel opeens
een schreeuw gaf.
„Mohab daar kijk daar eens!", riep hij.
Mohab keek in de richting, die Abdoel aanwees. En ja... daar zag hij ietsboven
op de top van een drijvende ijsberg stond een Eskimo.
„Dat moet hij zijn!", meende Abdoel. „Hij staat daar zo heel alleen... We zullen
gauw naar hem toe vliegen!" 52-53
De Russische afgevaardigde in de UNO, Gromiko, draait zich half om naar zijn
landgenoot Sobolev, lid van de ontwapeningscommissie van de UNO. Bij monde
van Gromiko verklaarde Rusland zich akkoord met de door het westen
voorgestelde beperking van de strijdkrachten.
Aan de schrijver Maurits Dekker is gis
teren op zijn zestigste verjaardag, in het
gebouw van de uitgeversmaatschappij Bru-
na te Utrecht een letterkundige prijs van
zevenhonderdvijftig gulden van de Jan
Campertstichting uitgereikt door de voor
zitter mr. A. Mout.
Tevens ontving Maurits Dekker van de
firma Bruna het eerste exemplaar van de
heruitgave van zijn zeventien jaar geleden
verschenen roman „Pius beveelt". De zes
tigjarige schrijver werd voorts nog toege
sproken door H. A. A. R. Knap namens de
Vereniging van Letterkundigen. Verschei
dene sprekers huldgiden Maurits Dekker.
De bijeenkomst werd bijgewoond door dr.
J. Hulsker als vertegenwoordiger van de
minister van Onderwijs, Kunsten en We
tenschappen. Gelukwensen kwamen binnen
van de directeur-generaal van Onderwijs,
Kunsten en Wetenschappen, mr. H. J. Rei-
nink, en van de burgemeester van Amster
dam, mr. d'Ailly.
Op 24 juli zal het veertig jaar geleden
zijn, dat de stationschef van Hillegom, de
heer Krassenburg, in dienst trad bij de
Nederlandse spoorwegen. Hij was toen 22
jaar oud en ving zijn spoorloopbaan aan als
wisselwachter. Na korte tijd werd hij over
geplaatst naar Roelofarendsveen waar hij
telegrafist werd. Na deze functie enige tijd
te hebben vervuld ging hij als assistent
van de stationsdienst naar Weesp. Zijn ge
boortestad trok hem aan, zodat Weesp werd
verwisseld voor Leiden.
Nog was het einddoel niet bereikt,
want vervolgens werd hij in Rotterdam
adjunct-commies. Hierna werd hij chef
in Vries-Zuidlaren. In januari 1953 kwam
hij naar Hillegom. Als stationschef heeft
hij het toezicht op het vervoer, waarbij
ook Lisse en Vogelenzang-Bennebröek on
der zijn toezicht staan. Van de 25 man, die
hij nu nog onder zich heeft, zullen er dooi
de voortschrijdende automatisering van de
beveiliging elf vertrekken. Alle seinbedie-
ning zal tot het verleden behoren. Op de
vraag of Hillegom nog eens station zal
worden in de werkelijke zin des woords zei
de aanstaande jubilaris alleen: „Het be
hoort tot de mogelijkheden".
Een week na zijn jubileum hoopt de heer
Krassenburg met pensioen te gaan. „De
220 treinen die elke dag Hillegom passeren
blijven, ik ga. Met grote liefde heb ik de
spoorwegen gediend", zo zei de heer Kras
senburg en zijn vrouw bevestigde: „Ja,
mijn man is op en top spoorman".
Op het slotfeest van de honderdjarige Ko
ninklijke kwekerij G. C. v. Meeuwen vierde
de heer J. Alders te Hillegom zijn zilveren
jubileum in dit bedrijf. Hij bekleedt thans de
positie van schuurchef en heeft een reputatie
op te houden wat d- snelle verrichting van
de verschillende werkzaamheden betreft. De
directie huldigde hem om zijn verdienstelijk
werk en bood hem het gebruikelijke ge
schenk onder couvert aan, waarna hij door
alle aanwezigen werd gefeliciteerd.
GYMNASTIEKUITVOERING.
De r.-k. gymnastiekvereniging „J.B.S." te
Bennebroek geeft vanavond een uitvoering
op het gazon voor het internaat „De Harten
kamp" aan de Herenweg.
VETTE VARKENSMARKT TE LEIDEN.
Aangevoerd 370 vette varkens. De notering
was per kg levend gewicht in centen: zware
varkens 170 tot 176, licht, varkens 180 tot
190, slagersvarkens 185 tot 192, zeugen 160
tot 170. De handel was sL end en zware var
kens moeilijk te plaatsen.
Maandagmiddag omstreeks half vier stak
de 50-jarige mevrouw R. II. uit Amster
dam, ter hoogte van het Riche-bad te
Zandvoort, plotseling de weg over. Zij
werd door een pex-sonenauto aangereden
en tegen een betonnen paaltje, dat langs
de weg stond, geslingerd, waar zij met
een ernstige hoofdwond en een gecompli
ceerde breuk in het onderbeen bleef lig
gen. Na behandeld te zijn door dokter J.
van der Meer is het slachtoffer per zie
kenauto naar het Grote Gasthuis te Haar
lem vervoerd.
Maandagmiddag omstreeks één uur be
vond zich ter hoogte van de Zeestraat te
Zandvoort een 35-jarige vrouw uit Am
sterdam in het tweede zwin in zee. Zij was
slecht ter been en kon niet zwemmen en
was door de sterke branding in moeilijk
heden geraakt. Een 36-jarige controleur
uit Amsterdam en een onbekend gebleven
kanovaarder merkten de vrouw op en wis
ten haar aan de wal te brengen, waar zij
het bewustzijn verloor. Onder leiding van
dokter J. van der Meer en de heer A. Loos
heeft de politie met succes haar met be
hulp van een zuurstofkoffer weer bij ken
nis gebracht. Vervolgens is zij per zieken
auto naar een ziekenhuis te Haarlem ver
voerd.
ADVERTENTIE
*n geheel nieuw middel tegen
Hemotabs - een geheel nieuw
middel tegen die pijnlijke
aambeien. Deze tabletjes zijn
prettig en gemakkelijk in te
nemen - gewoon maar slikken
met een beetje water - en geven
een weldadige verlichting bij
die pijnlijke aanvallen. Ge
bruik van zalf of zetpillen
wordt hierbij overbodig.
Hemotabs werken van binnen
uit, doen de zwellingen slin
ken en bevorderen de ge
nezing. Ze zijn bovendien
zacht laxerend; herstellen
de natuurlijke functies - zo
belangrijk voor volkomen ge
nezing en geven U langdurige
vrijwaring van pijn.
f 1.50 per volledige kuur. - Bij
alle apothekers en drogisten.
"n Product van
E. Griffiths Hughes Ltd., Manchester.
9)
V/acht u even. Als fietser vergis je je zo
gemakkelijk in de tijden. Met andere
vehikels, bedoel ik. Maar ja, een kwartier
moeten we beslist er voor rekenen. Ik
kom," riep hij zijn broer toe, die al zonder
hem wilde weggaan. „Nog eens succes ge
wenst, inspecteur. En mocht u weer in de
buurt zijn
„Ja, Brouwer, dan zal ik je zeker op de
hoogte houden. Wel bedankt voor je hulp.
Hoe is het met je gezondheid?" riep hij
hem nog achterna.
„Dat kon beter. Pijn, aldoor maar pijn,"
schreeuwde Brouwer met vertrokken ge
zicht terug, de deurknop al in de hand.
Langzaam reed inspecteur Beels op Hil
versum aan. Intussen kon hij proberen te
verwerken wat hij zo even weer had ver
nemen. Zijn gedachten kwamen hernieuwd
op mevrouw Rijnders terug. Dat ze had
gelogen, was zo klaar als een klontje. Ver
der was er in verband met Dijkman de
uitlating van juffrouw Van Galen tegen
over haar vriendin, Else Koster, over een
eventuele andere vrouw. En nu schoot hem
ook het telefoongesprek te binnen dat de
kennis van de hospita van de ingenieur na
diens vertrek had aangenomen. Dat zou dan
precies in de kritieke tijd vallen, wanneer
Brouwer zich niet vergiste. En die vergiste
zich stellig niet, gelet alleen al op de détails.
Combineerde hij dit keer niet te vlug? Het
motief zou dan jaloezie moeten zijn. Waar
achtig geen onbekende drijfveer bij al wat
niet deugde. En toch leek het hem allemaal
wat simpel. Tè simpel.
Ontevreden met zijn gedachtenloop tot
dusver, richtte hij zijn aandacht nu onver
deeld op de verloofde van juffrouw Van
Galen. Was hij werkelijk met zijn mede
werkers samen geweest? En indien het
tegendeel aan het licht mocht komen,
moest Dijkman dan onmiddellijk worden
teruggeroepen? Nou, dat moest de com
missaris maar uitmaken. Wat was er voor
ander motief mogelijk? Jaloezie immers
viel met Dijkman als dader weg, althans
voor zover hij de zaak tot hiertoe kon
overzien. Maar ja, er hebben zich al meer
verloofden om duizend en één reden van
hun bruid ontdaan. Die Bob Wingerd leek
hem heel betrouwbaar. Een heldere kop
bovendien. Daar mankeerde niets aan, net
zomin als aan de familie Koster. Even
dacht hij aan de dokter. Nee, ook hem
schakelde hij meteen weer uit. Natuurlijk
moesten ook zijn gangen worden nage
plozen. Het gewone routinewerk. Dat liet
hij morgen zijn mannetjes opknappen.
Onder zijn gepeinzen was hij bij het
grote grijze gebouw aangekomen waarin
onder andere zijn afdeling was gevestigd.
Hij zette de motor af en ging met een af
wezige groet aan de wachthebbende agent
voorbij.
„Commissaris Languit wacht al een hele
tijd op u, inspecteur," riep hij hem na.
Bij twee treden tegelijk liep inspecteur
Beels de uitgesleten trap op, klopte op een
deur en op het kortaangebonden „binnen"
was hij er ook al in.
„Goedenavond, mijnheer de commissaris.
Daar ben ik eindelijk."
Commissaris Languit keek van zijn dos
siers op. Zijn scherp besneden, intelligent
gezicht met de grijze slapen leek vermoeid.
Bij de aanblik van de inspecteur veerde hij
echter op en zei opgewekt:
„Zo, Beels, hoe ver bent u gekomen? Een
nare zaak. Moord is altijd een nare zaak.
Ga zitten en steek op."
Inspecteur Beels deed verslag van zijn
dag. Zelfs het kleinste détail sloeg hij niet
over. Er kon immers iets in schuilen dat
later slot en verband kreeg. Commissaris
Languit waardeerde dat en luisterde aan
dachtig, terwijl hij in steno notities maakte.
Nadat zijn ondergeschikte was uitgepraat,
2ei hij:
„Knap werk, Beels. Ik ben, trouwens,
niet anders van u gewend. Maar, zoals je
zegt, al wijst er veel in de richting van
mevrouw Rijnders, toch voldoet het ook mij
niet. De verloofde van juffrouw Van Galen,
die mijnheer....," hij wierp een blik op
zijn aantekeningen, „die mijnheer Arend
Dijkman zou ik wel graag hier willen heb
ben. U heeft gelijk. Dat relaas van hem aan
zijn vriend over hoe hij zijn avond heeft
doorgebracht, is nogal dubieus. Wacht eens
even. DijkmanDijkman, ingenieur?
Dat moet dan jle technische rechterhand
van Meulenbelt* en De Jong zijn. Van de
bekende bouwfirma uit Amsterdam. Die
De Jong heeft me een maand of wat ge
leden om een vertrouwelijk advies ge
vraagd. Niets van betekenis. Ongetwijfeld
is hij tot een kleine wederdienst bereid.
Dan weten we meteen waar we aan toe
zijn
Al pratende had commissaris Languit het
intercommunale telefoonboek naar zich
toegetrokken en na een blik op zijn pols
horloge, draaide hij zonder verwijl het
nummer van de heer De Jongs privé-
woning. Tevreden knikte hij Anthonie Beels
toe, toen hij gehoor kreeg.
„Met commissaris Languit, mijnheer De
Jong. Zo, u weet dadelijk wie ik ben. Nee,
het genoegen is helemaal aan mijn kant.
Ik wilde graag van u weten, of u gister
avond met uw technicus, de heer Dijkman,
nog een onderhoud had?Hoe zo? O,
niets bijzonders. Hij heeft een kleine aan
rijding gehad en de agent heeft verzuimd
het adres van de getuige in zijn auto op
te nemenloog de commissaris er met
een glimlachje tegen Beels fiks op los
„Was 't uw andere medewerker misschien?
Jammer, dat u het niet weet. Zo, die is mee
naar Singapore? Ja, dat mijnheer Dijkman
ging, wisten we al van hemzelf. Daarvan
daan zeker zijn haastfantaseerde de
commissaris verder. „Dus u denkt, dat het
wel mijnheer Meulenbelt geweest zal zijn?
Zou ik even zijn privé-adres mogen heb
ben? Nee, nee, zoals ik al zei, niets belang
rijks. Alleen maar voor de goede orde." En
lachend bedankte hem de commaris.
Inspecteur Beels had geamuseerd het
gesprek gevolgd en keek nu zijn chef
vragend aan.
„Ja," zei deze, „veel wijzer zijn we er
niet op geworden. Je hebt het wel gesnapt.
Met De Jong is Dijkman in ieder geval niet
samen geweest. Er blijft natuurlijk de
mogelijkheid, dat hij wel met zijn tweede
compagnon een afspraak vóór Schiphol
heeft gehad. Ik verwacht er weliswaar
niets van, maar rechercheur Molenaar kan
morgen meteen een poging aan Meulenbelts
huis doen. Ik zie dan ook nu nog geen
reden om Dijkmans onmiddellijke terug
keer te gelasten. Straks zullen we samen
het telegram voor de autoriteiten in Singa
pore opstellen, zodat ze hem dadelijk na
aankomst een verlopig verhoor kunnen af
nemen. Het resultaat zullen we dan maar
gelaten even afwachten."
„Er gaat allemaal zo'n hoop tijd in
zitten," zei inspecteur Beels ongeduldig.
„En uw mijnheer De Jong zal morgen wel
aan het combineren-slaan, wanneer hij het
berichtje over jufrouw Van Galens dood
in de krant leest."
„Dan is het net tijd genoeg. Ik wil juist
voorkomen, dat hij Dijkman eventueel kan
waarschuwen, mocht er iets niet in de haak
zijn. En wat dacht u morgen het eerst aan
te pakken, Beels?"
„Eerst ga ik naar B. terug om mevrouw
Rijnders de duimschroeven aan te doen.
Misschien levert het wat op. Een plausibele
verklaring van haar ritje zal ze me toch
bepaald moeten geven. Mag ik nu even het
rapport over de vingerafdrukken inzien en
de andere dingen eens bekijken die op de
onheilsplek zijn gevonden?"
Commissaris Languit stond op, sloot een
kast achter zich open en haalde er een map
en een lichtgrijs koffertje uit. Hij legde de
voorwerpen voor inspecteur Beels neer,
ging weer zitten en terwij] hij in zijn
papieren bladerde, zei hij:
„Zoudt u de zaak Grimhof met de in
braak en de steekpartij niet liever uit han
den willen geven? Ze is onder uw leiding
al zover gevorderd, dat rechercheur Veld
man het verder wel alleen afkan, denk ik.
„Daar voel ik niet bar veel voor, om u de
waarheid te zeggen, mijnheer de commis
saris. U weet, dat ik een begonnen karwei
graag afmaak. Mijn tijd kan ik best zo ver
delen, dat geen van de twee zaken te kort
komt. Maar, natuurlijk, wanneer u
meent.
„Nee, nee, zo was het niet bedoeld, mijn
beste Beels," onderbrak de commissaris
hem vlug. „Mij is niets liever, dan dat u
ook die affaire tot een goed einde brengt.
Ik wilde u alleen wat van de schouders
nemen. We praten er niet meer over....
(Wordt vervolgd).
