Spanning tussen blank en zwart
in Verenigde Staten toegenomen
GOLDEN
FICTION
Vreemde verenigingen in Spanje
Alle partijen in Amerikaanse
staalconflict zijn tevreden
Vijftig jaar geleden
De Republikein Eisenhower kan hier
zijn invloed ten goede aanwenden
Geniet van
delzomer...
Geniet van
"Hoe is het ontstaand
Staking van een maand deed
het land weinig kwaad
ONDER DE VLOEK VAN HET VERLEDEN
Geestelijke terreur
In achterbuurten
Agenda voor Haarlem
Hoe nu verder
Vier Poolse vliegers naar
Oostenrijk gevlucht
Geruchten uit Tibet over
onafhankelijkheidsoorlog
Dit woord:
PLASDANKJE
Canadees pleidooi om het
NAVO-beleid te herzien
Kort nieuws
Republikeinse Congresleden
in meerderheid voor Nixon
Schadeloosstelling voor
voormalige slavenarbeiders
Wereldraad van Kerken in
Hongarije bijeen
Boelganins opmerkingen
door Adenauer gelaakt
Uit Haarlems Dagblad
van 31 juli 1906
DINSDAG 31 JULI 1956
^^JJXCOKXXOOOOOCCODCOCOOCOOCOOCOO
in deze, laatste beschou-
Iwing over het tteper-
vraagstuk in de Ver-
tnigde Staten roert onze
l correspondent onder an-
dere de houding van
president Eisenhower
jegens dit zo bijzonder
■belangrijke probleem
aan. Hij komt tot de
l conclusie, dat eerder een
■Republikeins president
en in het bijzonder
l Eisenhower dan een
Democratisch president
Uit probleem geleidelijk
than oplossen. In het
jjZuiden van oudshef
Democratisch hebben
\ie Republikeinen name-
[y'fc minder te verliezen.
£co#CÖCGCa>OOOCOOCOOOOCCCCCaOCODOCO
Er bestaan allerlei soorten van spanningen tussen negers en blanken in de Verenigde
Staten, maar in deze periode concentreert zich de strijd vooral op de openbare scholen, die
volgens het opperste gerechtshof, in zijn uitspraak van 17 mei 1954 bij toelating van
leerlingen geen onderscheid mogen maken ten aanzien van het ras. Zulk een onderscheid
noemt het opperste gerechtshof in strijd met de grondwet, doch niettemin laten nog altijd
de staten Florida, Mississippi, Alabama, Georgia en South Carolina geen enkele neger toe op
een school, die zij voor blanken hebben bestemd. Het is nooit de bedoeling geweest, dat er
plotseling een radicale verandering zou komen in het schoolsysteem, maar in genoemde staten
is zelfs geen geleidelijke ontwikkeling in de van hogerhand aangegeven richting te bespeuren.
Voor het geval de pressie van bovenaf sterker zou worden, hebben verscheidene staten in het
zuiden maatregelen klaar om integratie van de scholen te saboteren; in feite dus, om de toe
passing van de grondwet te omzeilen. Men kan bijvoorbeeld van de openbare scholen quasi
particuliere scholen maken (met grote subsidie), men kan zich beroepen op de rechten van
de afzonderlijke staten, die van oudsher zelf hun onderwijs hebben geregeld, men kan gaan
procederen, men kan zoogenaamd een serieuze poging doen om de grondwet te amenderen,
kortom, de blanke juristen in het Zuiden hebben geen gebrek aan sluwe, legaal-aandoende
middelen tot een in wezen illegaal en revolutionair gedrag. Bij vrijwel al deze procedures
krijgt het Opperste Gerechtshof tenslotte toch weer het laatste woord, maar zelfs dan is het
voor het federale gezag moeilijk een staat te dwingen.
Met dat al stijgt de verbittering, de wre
vel van Zuid tegen Noord en de afkeer van
it rassen over en weer in het Zuiden.
Voorlopig althans is de relatie tussen de
rassen, tengevolge- van de schoolkwestie,
er slechter op geworden. De blanke bevol
king is zo lichtgeraakt geworden, dat men
het thans een blad als de „Birmingham
News" al kwalijk neemt, wanneer het ver
klaart, dat de grondwet „the law of the
land" is, dat wil zeggen, de wet waaraan
ieder moet gehoorzamen. Hfj, die zo iets
oer-degelijks schrijft, loopt kans voor een
extremist te worden uitgekreten.
In april 1955 werd in Birmingham in
Alabama een grote conferentie gehouden
waaraan leidende figuren, zowel uit blan
ke, als uit gekleurde kring, deelnamen. Op
die conferentie, die werd bijgewoond door
wel duizend mensen, bemerkten blanken,
die nooit met andere negers dan met be
dienden in contact waren gekomen (en hun
oordeel over negers was grotendeels door
dat contact bepaald), welk een hoog peil
van beschaving en ontwikkeling sommige
negers in de Verenigde Staten hebben be
reikt. Die conferentie was in genen dele
revolutionair. Men sprak voornamelijk
over kleine verbeteringen, die in de rela
tie tussen de rassen zouden kunnen worden
ingevoerd. Maar toch was zulk een geza
menlijke conferentie van gekleurden en
blanken heel nuttig. Men raakte er een
deel van zijn cliché-meningen over elkaar
kwijt en juist die steeds maar herhaalde
en nooit gecontroleerde cliché's bederven
de atmosfeer in het Zuiden.
In de huidige omstandigheden zou het
evenwel ondenkbaar zijn, opnieuw zulk.een
conferentie in Birmingham te houden. De
alom in het Zuiden opgerichte burger-ra
den oefenen een geestelijke terreur uit.
Wie ook maar enigszins vooruitstrevend is,
komt op de zwarte lijst van neger-vrien
den en dat betekent verlies van maatschap
pelijk aanzien, van invloed, van betrek-
icing misschien. Anderzijds zijn de negers
zelf actiever geworden. Er is althans een
groep leiders, die passief verzet predikt
(zoals bij de bus-boycott in Montgomery),
of die volhoudt, dat de negers de rechten
moeten krijgen, die het Opperste Gerechts
hof hun heeft toegekend. Met name de
N.A.A.C.P. de nationale organisatie om
de negers vooruit te helpen is actief in
het Zuiden. Zo actief, dat men het werk
van die beweging in Alabama probeert te
verbieden. De N.A.A.C.P. beschikt over
geld en over kundige neger juristen. Het is
deze organisatie, die de pogingen steunt
om negers toegelaten te krijgen tot univer
siteiten. Helaas zijn de plaatselijke neger-
advocaten, die de N.A.A.C.P. ook gebruikt,
niet altijd beheerst genoeg en wellicht ware
de toelating van Autherine Lucy tot de
universiteit van Tuscaloosa te forceren ge
weest, ware het niet, dat een harer advoca
ten zich onnodig beledigend over de lei
ding van de universiteit had uitgelaten. Dit
gaf het universiteitsbestuur een gerede
aanleiding het meisje de toegang te weige
ren.
Zelfs in het Zuiden is de toestand er in
de eerste helft van deze eeuw voor de ne
gers op verbeterd. Het tempo was echter
uiterst langzaam en thans is er een ernsti
ge stagnatie ingetreden. Geen wonder, dat
vele negers wegtrekken naar het Noorden,
waar zij meer rechten hebben. Toch mag
men die emigratie niet zonder meer een
gunstige ontwikkeling noemen. In de grote
steden zoals New York en Chicago komen
de negers meestal terecht in achterbuurten,
DINSDAG 31 JULI
Minerva: „Marguerite Gautier", 18 jaar,
8.15 Rembrandt: „Sissi", alle leeft., 7 en 9.15
uur. Luxor: „Onsterfelijke muziek", alle
leeft., 6.45 en 9.15 uur. Lido: „Stad op stel
ten", alle leeft., 7 en 9.15 uur Frans Hals:
»De sheriff van Wichita", 14 jaar. 8 uur.
Roxy: „Het bataljon der gedoemden", 14
jaar, 7 en 9.15 uur. Palace: „The goldrush",
alle leeft., 7 en 9.15 uur. Studio: „Phffft", 18
jaar, 7 en 9.15 uur. Openluchttheater, Bloe-
mendaal, 8 uur „De rechter van Zalamea".
Grote Kerk, 8 uur: Orgelconcert door Piet
Kee. Nassaulaan 12—24 uur: Kermisverma
kelijkheden.
WOENSDAG 1 AUGUSTUS
Minerva: „Schots en scheef", alle leeft.,
2.30 uur. „Marguerite Gautier", 18 jaar, 8.15
uur. Rembrandt: 10.30 uur, Montagne's jeugd-
variété „Sissi", alle leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15
uur. Luxor: 10.30 uur, Gezelschap Adrie
van Oorschot, „Onsterfelijke muziek", alle
leeft., 1.45, 4.15, 6.45 en 9.15 uur. Lid»: „Stad
op stelten", alle leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
Frans Hals: „De sheriff van Wichita", 14 jaar,
2.30, 7 en 9.15 uur. Roxy: „De poppen aan het
dansen", alle leeft., 2.30 uur. „Het bataljon
der gedoemden", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Pa
lace: 10.30 uur. Vakantieprogramma, „The
goldrush", alle leeft, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
Studio: 10.30 uur, Vakantieprogramma,
„Phffft", 18 jaar, 2.15, 7 en 9.15 uur. Open
luchttheater, Bloemendaal, 8 uur, „De rechter
van Zalamea" Nassaulaan 1224 uur: Ker
misvermakelijkheden. Grote Kerk: 8 uur,
Avondstilte. Spreker ds. H. J. S. Kalf uit
Bennebroek, m. m. v. organist Klaas Bolt en
sopraan Anke Dammijs.
waar geen boom groeit, waar misdaad en
prostitutie welig tieren. In het Zuiden heb
ben veel negers als bedienden dage
lijks contact met de, in het algemeen, be
ter ontwikkelde blanken. In het Noorden
echter zijn zij in hun semi-ghetto's vrijwel
geïsoleerd. Ook het Noorden heeft zijn
rasprobleem en krachtige sociale maatrege
len zijn daar zeer noodzakelijk.
De krachten, die een harmonische oplos
sing van het rassenprobleem proberen te
gen te houden, zijn sterk en verbeten. De
Verenigde Staten hebben in dit opzicht
moeilijke jaren in het vooruitzicht. De
vooruitgang kan slechts langzaam komen.
Men moet zich overigens ook niet ver
gissen in de ambitie van de negers zelf.
In Chapel Hill, de fraaie staats-universi-
teit van North Carolina, worden negers toe
gelaten. Toch heeft men daar temidden
van duizenden blanke studenten slechts
een twaalftal negers. Vaak zijn de eisen
voor een negerjongen (die in het algemeen
slechter scholen heeft bezocht) op zulk een
universiteit heel zwaar, vaak ook gevoelt
hij zich op een school voor zijn eigen ras
beter op zijn gemak dan tussen al die
blanken. Voor de negers is het in dit sta
dium vooral van belang, dat hun rechten
worden erkend. Dat versterkt hun zelf
vertrouwen en zal hun vooruitgang ten
goede komen.
President Eisenhower heeft herhaalde
lijk te kennen gegeven, dat hij ervoor voelt
een conferentie bijeen te roepen van blan
ke en gekleurde leiders uit het zuiden,
teneinde gezamenlijk na te gaan, wat de
beste methode is om. geleidelijk het pro
bleem op te lossen. Tot dusverre is zulk
een conferentie niet gehouden. Veel leiding
is er van Eisenhower op dit gebied niet
uitgegaan en in dit jaar van ziekte en ver
kiezingsvoorbereiding komt er stellig niets
meer van enig initiatief op dit punt. Toch
moet men blijven hopen, dat Eisenhower,
indien hij herkozen zal worden, alsnog zijn
grote prestige zal gebruiken, om vooruit
gang te stimuleren. Een republikein kan
dit gemakkelijker doen dan een Democraat.
Zou een Democratisch president al te veel
pressie gaan uitoefenen, dan zou een split
sing in de Democratische partij daarvan
wel eens het gevolg kunnen zijn. Politiek
hebben de Republikeinen in het van ouds
her Democratische zuiden veel minder te
verliezen. Daarom - èn omdat Eisenhower
over een uitzonderlijk grote populariteit
beschikt - zou deze ongetwijfeld humani
tair denkende Republikein een belangrijke
rol in deze kwestie kunnen spelen.
WENEN (Reuter) Op een weiland
dicht bij Krems in Oostenrijk is zaterdag
een Pools militair vliegtuig geland, waar
van de twee inzittenden politiek asiel heb
ben gevraagd. De beide inzittenden, een 20-
en een 21-jarige leerling-vlieger zeiden dat
zij uit Polen waren gevlucht wegens de
slechte levensomstandigheden daar.
Kort daarop landde een tweede Pools
vliegtuig in Oostenrijk. Het werd' bij een
noodlanding in een bos beschadigd. De
beide piloten, 21 en 23 jaar oud, werden
licht gewond.
De Oostenrijkse autoriteiten hebben aan
het viertal politiek asiel verleend.
Het eerste doel van de vluchtelingen was
München, het tweede de Verenigde Staten.
Benzinegebrek noopte hen in Oostenrijk
te landen, waar zij tot hun opluchting ge
waar werden, dat de Russische bezettings
troepen waren vertrokken. Zij verklaarden
bij hun vertrek van een vliegveld in mid
den-Polen beschoten te zijn.
NIEUW DELHI (Reuter-AFP) In tal
loze niet-officiële en onbevestigde berich
ten wordt gesproken van een onafhanke
lijkheidsoorlog in het oosten en noordoos
ten van Tibet. De opstandelingen zouden in
een gebied van 210.000 vierkante mijl de
Chinese bezetters hebben verdreven en het
front zou zich in de richting van de hoofd
stad Lhasa verplaatsen. Een Chinese mis
sie zou van Peking naar Lhasa zijn gereisd
om daar onderhandelingen te voeren met
de leiders der opstandelingen.
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
Het woord plasdankje wordt vrijwel
alleen gebruikt in de zegswijze: een
plasdankje willen verdienen. Men ver
staat daaronder: het een of ander voor
iemand doen met het oogmerk bij hem
in de gunst te komen. In het oudste Ne
derlandse woordenboek dat wij bezitten
en dat uit de zestiende eeuw stamt,
wordt het woord geschreven: plays-
danck. Deze schrijfwijze brengt ons op
het spoor van de afstamming. Kenne
lijk is het eerste deel van de samenstel
ling het Franse woord plaisir: genoe
gen. Een plasdankje is dus: een dank
woord dat men krijgt, wanneer men
iemand een genoegen doet en hem vleit.
Zegt men: iemand met een plasdankje
afschepen, dan bedoelt men daarmee:
iemand afschepen met een koel bedank
je, terwijl hij rekende op een beloning.
*-
VANCOUVER (Reuter) De Canadese
minister van Defensie Campney heeft te
Vancouver verklaard, dat de politiek van
de N o ord a tlanti sche verdragsorganisatie
in Europa onverwijld moet worden herzien.
Hij verklaarde tegenover verslaggevers dat
elke beslissing van de Verenigde Staten en
Groot-Brittannië, om strijdkrachten uit
Europa terug te trekken, „bijzonder onver
standig" zou zijn.
Rector magnificus. Voor het tijdvak van
1 September 1956 tot en met 31 augustus 1P59
is wederom benoemd tot rector magnificus
aan de Technische Hogeschool te Delft dr. O.
Bottema, hoogleraar aan deze hogeschool.
WASHINGTON (Reuter) Honderd
tachtig der 202 Republikeinse leden van
het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden
hebben een verklaring ondertekend, waarin
zij hun „volledige steun" toezeggen aan
een hernieuwde Republikeinse kandidatuur
van Richard Nixon voor het vice-presi-
dentschap der Verenigde Staten.
President Eisenhower heeft Harold
Stassen, zijn adviseur voor ontwapenings
kwesties, een maand verlof gegeven. Stas
sen wordt hierdoor in staat gesteld zijn po
gingen voort te zetten om de republi
keinse steun te verwerven voor de benoe
ming van gouverneur Christian Herter van
Massachusetts tot kandidaat voor het vice-
presidentschap.
Vierduizend gegadigden voor
ieder vijfduizend gulden
FRANKFORT (Reuter) Het voormalige
Duitse chemische concern I.G. Farben, dat
nu in liquidatie is, zal voor begin septem
ber een speciale aandeelhoudersvergade
ring uitschrijven om goedkeuring te vra
gen voor zijn aanbod om dertig miljoen
mark (ongeveer 25 miljoen gulden) uit te
keren als schadeloosstelling aan nog in
leven zijnde voormalige „slavenarbeiders"
uit het concentratiekamp „Auschwitz, die
indertijd voor het concern hebben moeten
werken.
Dit bedrag zou neerkomen op omstreeks
6000 Mark (5000 gulden) voor ieder van de
vierduizend mensen die, naar men ver
wacht, het concern zullen aanspreken. Tot
dusver hebben 2400 mensen dit al gedaan.
De voormalige slavenarbeiders, die het
verblijf in Auschwitz hebben overleefd,
zijn voor de overgrote meerderheid Joden.
De organisatie die hun belangen behartigt,
is met het aanbod van I.G. Farben akkoord
gegaan.
(Van onze correspondent in Washington)
De Republikeinse regering van de Ver
enigde Staten hoopt in november opnieuw
de overwinning te behalen in de verkie
zingen. Haar leus is „vrede en voorspoed",
maar het woord „voorspoed" wordt on
bruikbaar, zodra zich een ernstige crisis in
een der takken van de industrie ontwik
kelt. Het Witte Huis heeft dan ook, achter
de schermen, het nodige gedaan om de
staking in de staalbedrijven een vrijwel
algemene staking, die ongeveer een maand
heeft geduurd tot een einde te brengen-
Zonder fanfare is men daarin geslaagd. De
staking is thans ten einde; zij is een van
de minst opwindende grote stakingen in
de jongste geschiedenis geweest. De arbei
ders hébben grotendeels hun doel bereikt:
een contract voor drie jaar, hoger loon en
meer voorrechten', maar dat resultaat heb
ben vrijwel alle waarnemers in Washing
ton van het begin af aan verwacht. Het
was een staking, die nagenoeg geheel vol
gens het programma is verlopen.
De staalindustrie had de laatste tijd gro
te winsten gemaakt, maar tot dusverre
hadden de arbeiders daar onvoldoende van
geprofiteerd. Bovendien zijn de levenskos-
ten in de Verenigde Staten op dit ogenblik
hoger dan ooit tevoren. De staalfabrikan
ten konden er dan ook vrijwel op rekenen,
dat de arbeiders hogere eisen zouden gaan
stellen.
Toen tengevolge van een aanvankelijke
weigering van de zijde der fabrikanten een
staking uitbrak, reageerde de beurs in
Wallstreet heel lauw. Men wist dat de pro-
duktievoorraden van staal vrij groot wa
ren. Het land kon er daardoor wel een
maandje tegen en aan het eind van die
perinde zou er wel een compromis worden
bereikt. Het is precies zo uitgekomen.
De 650.000 arbeiders, die bijna een
maand gestaakt hebben, kunnen voldaan
zijn over het bereikte resultaat. Maar ook
MADRID, Juli. Spanje
is een land van indivudia-
listen, van mensen, die zich
koning voelen in eigen rijk.
Organisatievermogen is daar
om niet de sterkste zijde van
de Spanjaard en het afgeven
op elke autoriteit, ook op die
van de staat, behoort tot zijn
meest geliefde gewoonten.
Vooral de Catalanen met
hun van oudsher syndicalis
tische inslag kunnen zich
slechts aan gezag onderwer
pen. Dit lijkt enigszins in
tegenstelling te zijn met het
feit, dat juist in Catalonië,
met name in de hoofdstad
Barcelona, het industriële
hart van het land klopt.
Geen industrie gedijt im
mers zonder een efficiënte
organisatie. Wij zouden
kunnen zeggen, dat de be
volking zich om wille van
het dagelijks brood noodge
dwongen onderwerpt aan de
discipline van de fabriek.
Daarbuiten komt de onaf
hankelijkheidszin sterker uit.
In datzelfde Barcelona heb
ben we kennis gemaakt met
een organisatie, gevormd
door mensen, die in het al
gemeen weinig met elkaar
gemeen hebben. De band
tussen hen wordt gevormd
door een klein uiterlijkheid-
je: de vereniging „De Ark
van Noach" bestaat uit per
sonen, die de naam van een
dier dragen. Zo is senor
Ciervo (hert) er een toege
wijd lid van, evenals de heer
Gallo (haan) en de man,
wiens kaart in de registers
van de burgerlijke stand het
hoofd voert Olifant.
Om zichzelf en elkaar te
troosten in het ongeluk,
waaronder zij gebukt gaan,
komen de leden eenmaal
per maand bijeen voor een
feestelijk samenzijn. Wie
weet wat de Spanjaard en
bepaaldelijk de inwoner van
Barcelona onder goed eten
en drinken verstaat, kan zich
ten naaste bij voorstellen
welk een kostelijk banket er
dan wordt aangericht!
Een paar jaar geleden,
werd mij door een van de
leden verteld, heeft deze
vereniging haar naam volle
dig eer aangedaan door als
tafelpresident uit te nodigen
de beroemde chimpansee
Kuko van de plaatselijke
dierentuin. Deze behaarde
president moet bij die gele
genheid zon handig met mes,
lepel en vork zijn omge
sprongen, dat zijn disgenoten
er een voorbeeld aan kon
den nemen. Zijn smetteloos
wit vest vertoonde aan het
einde van de avond geen en
kele vetvlek.
„En bovendien", aldus mijn
zegsman, „had Kuko dit op
alle andere tafelpresidenten
voor, dat hij ons niet ver
veelde door een lange rede
te houden".
Moeten we het als een toe
val beschouwen, dat we de
tweede merkwaardige ver
eniging vonden in het na
Barcelona belangrijkste in
dustriële centrum van het
land, in Bilbao? Daar bestaat
sinds een aantal jaren de
Club de los Gordos de
Club der Dikzakken. Het is
in meer dan een opzicht een
imposant gezelschap en toen
we dan ook een onderhoud
verkregen met senor Ansel-
mo Martinez, die de wijzer
van de weegschaal iets bo
ven de vierhonderd pond
laat doorslaan, voelden we,
dat ons een grote eer was
aangedaan.
Anselmo, verreweg het ge
wichtigste lid van de club,
ontpopte zich als een onder
houdend causeur en een man
met vele interessen. „Men
wil wel eens beweren, dat
wij alleen maar van goed
eten en drinken houden",
zei hij schamper. „Dat is he
lemaal een persoonlijke
kwestie. Sommigen van ons
eten juist weinig maar
wat doe je er tegen, als alle
voeding nu eenmaal in vet
wordt omgezet?"
De minimum eis om tot
deze club te worden toegela
ten, is tweehonderd pond.
„Een kinderachtig gewicht",
vond hij geringschattend.
„Soms moeten we wel eens
een lid royeren, wanneer hij
onder de honderd kilo
komt. Kom later maar eens
terug, zeggen we dan, als je
weer wat bent bijgekomen.
Voetbal is hun gemeen
schappelijke hobby en we
kunnen u verzekeren, dat
het stadion van Atlético Bil
bao behoorlijk bezet is, wan
neer de Gordos hun jaarlijk
se wedstrijd spelen tegen de
club van de Magerste Span
jaarden. „Meestal winnen
wij", verklaarde Anselmo
bescheiden en hij toonde ons
een foto, waarop hij trots de
wisselbeker omhoog houdt.
„De opbrengst is bestemd
voor een liefdadig doel,
Roode Kruis of zo". Het
komt ons voor, dat deze
voetballers een aanzienlijk
overwicht op hun tegenstan
ders hebben. Als zij bij het
nemen van een vrije schop
een muurtje vormen voor
het doel, is er geen doorko
men aan!
Anselmo Martinez onder
vindt van zijn zwaarlijvig
heid weinig last, behalve
wanneer hij op reis moet. De
Spaanse treinen zijn meestal
overvol en hij heeft een dub
bele zitplaats nodig. Dit pro
bleem heeft hij nochtans
aardig opgelost door zich een
eigen bank te laten maken.
Deze wordt in een goederen
wagon geplaatst en zo wordt
hij als een vorst vervoerd.
„Bent u de dikste man van
Spanje?"
Hij neeg minzaam als een
man, die er aan gewoon is
een rechtmatige hulde te
ontvangen. Maar hij is te
vens filosofisch genoeg om in
te zien, dat zijn rijk niet
eeuwigdurend zal zijn.
„Directe concurrentie heb
ik de eerste jaren niet te
vrezen", zei hij ernstig, „of
het moest zijn van mijn
medelid José Mugica".
José, een student in de
rechten, woog op zijn acht
tiende jaar al driehonderd
pond, netto. Nu wij dit
schrijven staat hij op de
drempel van de meerder
jarigheid en in minder dan
drie jaar is hij bijna vijftig
pond aangekomen. Hij heeft
al lang zijn vader overtrof
fen met een armzalige
tweehonderdvijftig pond ook
lid van de Club de los Gor
dos en streeft naar een
Spaans record.
„Ja, voor hem moet ik op
passen", besloot onze gast
heer, „want bij mij komt er
de laatste jaren niet veel
meer bij". Het klonk een
beetje spijtig, maar hij toon
de toch de ware sportman-
shap door er nadenkend en
waarderend aan toe te voe
gen: „Een veelbelovende
jongen...." J.K.
„Kerken moeten van elkaar leven"
GALYATETOE (Reuter). De centrale
commissie van de Wereldraad van Kerken
is zaterdag onder leiding van dr. Fry, de
voorzitter van de verenigde Lutherse kerk
van Amerika, te Galyatetoe in Hongarije
bijeengekomen voor een conferentie van
een week. Het is de eerste maal, dat dit
voornaamste orgaan van de Wereldraad,
met meer dan 160 protestantse, Anglicaan
se en Orthodoxe kerken met naar schat
ting 170 miljoen lidmaten, in een commu
nistisch land vergadert. De secretaris
generaal van de Wereldraad, dr. W. A.
Visser 't Hooft van de Nederlands Her
vormde Kerk, zei in zijn ..jaarverslag, dat
kerken, die werken in landen met uiteen
lopende regeringsstelsels van elkaar kun
nen en moeten leren. „Als wij ons allen
herinneren, dat wij wellicht een balk in
ons eigen oog hebben, zullen wij met
meer nederigheid vragen naar de splinter,
die wij in het oog van onze broeder schij
nen te zien".
Verwijzend naar een van de hoofdonder
werpen van de conferentie - de kerken en
de opbouw van een verantwoordelijke in
ternationale orde - verklaarde de secre
taris. dat de maatschappij ten aanzien van
het welzijn van haar leden een verant
woordelijkheid heeft en dat iedere per
soon in de maatschappij het recht heeft
om als verantwoordelijk lid aan het werk
van deze maatschappij deel te nemen. De
maatschappij is niet een doel in zichzelf
maar zij is verantwoordelijk tegenover
God. Het feit, dat de commissie in Hon
garije bijeen is, noemde hij in overeen
stemming met de wens van de Wereldraad
om rechtstreekse betrekkingen te onder
houden met alle kerken, niet slechts met
haar leiders doch ook met haar afdelingen
en leden. Door de uitnodiging te aanvaar
den heeft de Wereldraad opnieuw getoond
volkomen onafhankelijk te zijn van elk
bijzonder politiek of economisch stelsel,
aldus de secretaris-generaal.
Onder de afgevaardigden bevinden zich
onder andere dr. Otto Debelius, bisschop
van Berlijn en dr. Niemöller.
de ondernemers zijn niet ontevreden: zij
hebben hun voorraden, die te groot begon
nen te worden, nu kunnen opruimen. Ook
de regering is voldaan over deze afloop,
temeer daar het compromis bereikt is zon
der dat het Witte Huis zich al te opvallend
in de zaken heeft gemengd- De Republi
keinen geven er de voorkeur aan arbeids
geschillen te laten uitvechten door werk
gevers en werknemers. Zo weinig mogelijk
wil men gebruik maken van de bevoegd
heden, die de Taft-Hartley-wet de rege
ring biedt. Het is voor het Republikeinse
bewind evenwel een eenvoudige zaak, om
wensen kenbaar te maken aan de grote
industriëlen in den lande, want president
Eisenhower heeft verscheidene van zijn
ministers uit de kring van de grote werk
gevers gerecruteerd.
Aan de stralende welvaartshemel van de
Verenigde Staten zijn thans slechts twee
wolken: de boeren profiteren thans niet
zozeer van de welvaart als enkele jaren
geleden en in de auto-industrie heerst een
zekere slapte, doordat men het vorige jaar
bijzonder veel heeft verkocht en geprodu
ceerd. Die eerste wolk zou wel eens kwaad
weer kunnen voorspellen voor de republi
keinen, maar de tweede is minder drei
gend, daar de auto-industrie zich beperkt
tot een betrekkelijk klein gebied.
BONN (AFP) Bondskanselier Ade
nauer van West-Duitsland heeft de ver
klaring van de Russische premier Boelga-
nin, dat Silezië „voorgoed Pools gebied is
geworden", in een verklaring die door de
Westduitse regeringspersdienst werd ge
publiceerd, categorisch tegengesproken.
„Het akkoord van Potsdam", aldus Ade
nauer, „dat gesloten is tussen de Sovjet-
Unie, de Verenigde Staten en Groot-Brit
tannië en waarmee Frankrijk zijn instem
ming heeft betuigd, plaatst Silezië slechts
onder Pools beheer en laat de definitieve
regeling over aan de bepalingen van het
vredesverdrag. De verklaring van Boelga-
nin levert het bewijs, dat de Sovjet-rege
ring, hoewel zij verklaart Stalin te ver
loochenen, het onrecht door Stalin begaan
laat voortduren en zijn methode om een
internationaal akkoord te schenden door
het stellen van een voldongen feit, voort
zet."
HAARLEM. Op den Schoterweg was
gisteravond een massa volk op de been
doordat een zeer vreemdsoortige optocht
voorbijtrok. Voorop de straatjeugd, dan
een open rijtuig met eenige kisten erin en
omstuwd door een menigte menschen, en
daarachter een adjunct-inspecteur, een
agent en een rechercheur van de politie.
Algemeen was de gedachte dat de politie
een partij bedorven vleesch in beslag
had genomen, die over de grens der ge
meente werd gebracht. Maar bij onder
zoek bleek ons, da' hier een partij van
200 kilo dynamiet werd vervoerd, die van
Utrecht naar IJmuiden moest, waar het
gebruikt zou worden voor het opblazen
van een scheepswrak bij de pieren.
Een dergelijke zorgelooze wijze van het
transporteren van zulk een gevaarlijk
goedje hebben wij nog nooit medege
maakt.
Wij vernamen uit Halfweg, dat het
rijtuig met zijn gevaarlijke lading ook
daar consternatie heeft verwekt, toen de
koetsier, blijkbaar onder den invloed van
de warmte en den verren tocht, zijn voer
tuig op een beschaduwd plekje neerzette
en ging zitten slapen. Zijn rijtuig stond
echter op de tramrails, hetgeen gelukkig
werd bemerkt door den bestuurder van
een electrische tram uit Amsterdam, die
nog tijdig wist te stoppen. Men moet er
niet aan denken, welk een groot onheil
een botsing voor het dorp Halfweg betee-
kend zoude hebben, wanneer door den
schok de partij dynamiet in het rijtuig tot
ontploffing zoude zijn gebracht.
